NL/Prabhupada 0596 - De ziel kan niet in stukken gesneden worden
Lecture on BG 2.23 -- Hyderabad, November 27, 1972
- yasyaika-niśvasita-kālam athāvalambya
- jīvanti loma-vilajā jagad-aṇḍa-nāthāḥ
- viṣṇur mahān sa iha yasya kalā-viśeṣo
- govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
Dus hier, dit begin van spiritueel begrip, die ziel, de Allerhoogste Ziel kan niet in stukken worden gesneden. Nainaṁ chindanti śastrāṇi nainaṁ dahati pāvakaḥ. Nu probeer te begrijpen. Wij denken, de moderne wetenschappers, ze denken dat er geen leven in de zonnewereld kan zijn. Nee. Er is leven. We krijgen informatie uit de Vedische literatuur dat er leven is. Er zijn ook mensen zoals wij. Maar ze zijn gemaakt van vuur. Dat is alles. Omdat we een beetje ervaring hebben gehad dat "Hoe kan in het vuur een levend wezen leven?" Om dit probleem te beantwoorden, zegt Kṛṣṇa dat nainaṁ dahati pāvakaḥ. (terzijde:) Waarom zit je daar? Kom hierheen. Nainaṁ dahati pāvakaḥ. De ziel kan niet worden verbrand. Als het zou zijn verbrand, dan volgens ons Hindoe-systeem, we verbranden het lichaam, dan is de ziel verbrand. Eigenlijk denken de atheïsten zo, dat wanneer het lichaam wordt verbrand, alles beeindigd is. Grote, grote professor, ze denken zoals dat. Maar hier zegt Kṛṣṇa, nainaṁ dahati pāvakaḥ: "Het is niet verbrand." Hoe bestaat het anders? Na hanyate hanyamāne śarīre (BG 2.20). Alles wordt zeer duidelijk vermeld. De ziel verbrandt niet; noch kan het in stukken worden gesneden. Dan: na cainaṁ kledayanty āpaḥ. Evenmin wordt het bevochtigd. Het kan niet nat worden in contact met water. Nu in de materiële wereld zien we dat alles, hoe hard het ook is... Net zoals steen of ijzer, het kan in stukken worden gesneden. Er is een afzonderlijke machine of instrument. Het kan worden gesneden... Alles kan in stukken gesneden worden. En alles kan ook worden gesmolten. Het vereist slechts een ander type van temperatuur, maar alles kan worden verbrand en gesmolten. Dan kan alles worden bevochtigd, kan nat zijn. Maar hier wordt gezegd, na cainaṁ kledayanty āpo na śoṣayati mārutaḥ: noch kan het worden verdampt. Dat is de eeuwigheid. Dat betekent dat elk materiele staat de ziel niet kan beïnvloeden. Asaṅgo 'yaṁ puruṣaḥ.
In de Veda's wordt gezegd dat dit levend wezen altijd zonder enig contact met de materiële wereld is. Het is gewoon een bedekking. Het is niet in aanraking. Net als mijn lichaam, het heden, dit lichaam, hoewel het wordt bedekt door het shirt en de jas, het is niet verbonden. Het is niet door elkaar. Het lichaam is altijd gescheiden. Op dezelfde manier is de ziel altijd gescheiden van deze materiele bekleding. Het is gewoon wegens de diverse plannen en verlangens dat hij wil heersen over deze materiële natuur. Iedereen kan dat zien.