NL/Prabhupada 0627 - Zonder opfrissing kan men dit verheven onderwerp niet begrijpen

Revision as of 10:47, 12 August 2016 by ErikAlbers (talk | contribs) (Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Dutch Pages with Videos Category:Prabhupada 0627 - in all Languages Category:NL-Quotes - 1972 Category:NL-Quotes - Lec...")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)


Invalid source, must be from amazon or causelessmery.com

Lecture on BG 2.13 -- Pittsburgh, September 8, 1972

Wat is het symptoom van een bonafide spiritueel leraar? Iedereen wil spiritueel meester worden. Dus dat is ook verklaard. Śābde pare ca niṣṇātam. Iemand die volledig bad heeft genomen in de oceaan van de Vedische literatuur, śābde pare ca niṣṇātam (SB 11.3.21). Net als je een bad neemt, je wordt verfrist. Als je een lekker bad neemt, voel je je verfrist. Śābde pare ca niṣṇātam. Zonder verfrissing kan men dit verheven onderwerp niet begrijpen. En de goeroe, of de geestelijk leraar, moet worden verfrist door het nemen van een bad in de oceaan van Vedische kennis. En wat is het resultaat? Śābde pare ca niṣṇātaṁ brahmaṇy upaśamāśrayam. Door, na zo'n verfrissing, heeft hij beschutting van de Allerhoogste Absolute Waarheid genomen, zonder enige materiële verlangens. Hij heeft geen enkel materieel verlangen; hij is gewoon geïnteresseerd in Kṛṣṇa, of de Absolute Waarheid. Dit zijn de symptomen van een goeroe of spirituele meester.

Dus om te begrijpen... Net zoals Kṛṣṇa onderwijst Arjuna. Daarvoor gaf Arjuna zichzelf over. Śiṣyas te 'haṁ śādhi māṁ prapannam (BG 2.7). Hoewel ze vrienden waren, Kṛṣṇa en Arjuna waren vrienden... Allereerst, praatten ze als vrienden, en Arjuna discusieerde met Kṛṣṇa. Dit argument heeft geen waarde, want als ik onvolmaakt ben, wat is de betekenis van mijn betoog? Wat ik ook zal betogen, dat is ook onvolmaakt. Dus wat is het nut van het verspillen van tijd met onvolmaakte argumenten? Dit is geen proces. Het proces is dat we een ​​perfect persoon moeten benaderen en zijn instructie te nemen zoals het is. Dan is onze kennis perfect. Zonder enig argument. Wij accepteren Vedische kennis zoals dat. Bijvoorbeeld, net als ontlasting van een dier. Het wordt vermeld in de Vedische literatuur dat het onzuiver is. Als je ontlasting aanraakt... Volgens het Vedische systeem, zelfs na het doen van mijn eigen ontlasting, het evacueren, moet ik een bad nemen. En wat te zeggen van de ontlasting van anderen. Dat is het systeem. Dus ontlasting is onzuiver. Men, na het aanraken van de ontlasting, moet hij bad nemen. Dit is Vedisch gebod. Maar op een andere plaats wordt gezegd dat de ontlasting van de koe puur is, en als koeienmest wordt toegepast op een onzuivere plaats, zal het zuiver zijn. Nu, door uw argument, kun je zeggen dat "De ontlasting van een dier is onzuiver. Waarom wordt gezegd op een plaats zuiver en op een andere plek onrein? Dit is tegenstrijdig." Maar dit is niet tegenstrijdig. Je maakt een praktisch experiment. Je neemt koeienmest en past het overal toe, je zult vinden dat het zuiver is. Onmiddellijk gezuiverd. Dus dit is het Vedische gebod. Ze zijn perfecte kennis. In plaats van het verspillen van tijd met ruzie en het naar voren brengen van valse prestige, als je gewoon de perfecte kennis accepteert, zoals ze worden vermeld in de Vedische literatuur, dan krijgen we volmaakte kennis, en ons leven is een succes. In plaats van het maken van experiment op het lichaam om uit te vinden waar de ziel is... De ziel is aanwezig, maar het is zo klein dat het niet mogelijk is om het te zien door deze botte ogen. Elke microscoop of een machine, omdat is vermeld dat het één tienduizendste deel van de top van de punt van de haar is. Er is dus geen machine. Je kan het niet zien. Maar het is er. Zo niet, hoe kunnen we onderscheid maken tussen het dode lichaam en het levende lichaam?