OR/690522 ପ୍ରବଚନ - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦ ନିୟୁ ବୃନ୍ଦାବନ ରେ ତାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ କହୁଛନ୍ତି: Difference between revisions

 
(Vanibot #0025: NectarDropsConnector - add new navigation bars (prev/next))
 
Line 2: Line 2:
[[Category:OR/ଅମୃତ ବାଣୀ - ୧୯୬୯]]
[[Category:OR/ଅମୃତ ବାଣୀ - ୧୯୬୯]]
[[Category:OR/ଅମୃତ ବାଣୀ - ନିୟୁ ବୃନ୍ଦାବନ]]
[[Category:OR/ଅମୃତ ବାଣୀ - ନିୟୁ ବୃନ୍ଦାବନ]]
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{Nectar Drops navigation - All Languages|Oriya|OR/690521b ପ୍ରବଚନ - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦ ନିୟୁ ବୃନ୍ଦାବନ ରେ ତାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ କହୁଛନ୍ତି|690521b|OR/690523 ପ୍ରବଚନ - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦ ନିୟୁ ବୃନ୍ଦାବନ ରେ ତାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ କହୁଛନ୍ତି|690523}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
{{Audiobox_NDrops|OR/Oriya - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ|<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/Nectar+Drops/690522SB-NEW_VRINDABAN_ND_01.mp3</mp3player>|"ମତ୍ତଃ ସ୍ମୃତିର୍ଜ୍ଞାନମପୋହନଞ୍ଚ  ([[Vanisource: BG 15.15 (1972) | ଭ.ଗୀ. ୧୫.୧୫]]) । ଜଣେ ଭୁଲିଯାଏ ଏବଂ ଜଣେ ମଧ୍ୟ ମନେ ରଖେ । ସ୍ମରଣ ଏବଂ ଭୁଲିଯିବା । ତେବେ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ମନେ ରଖେ ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ଭୁଲିଯାଏ? ବାସ୍ତବରେ, ମୋର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି, ଯେପରି ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୂ କୁହନ୍ତି, ଜିବେର ସ୍ଵରୂପ ହୟ ନିତ୍ୟ-କୃଷ୍ଣ-ଦାସ ([[Vanisource: CC Madhya 20.108-109 | ଚ.ଚ. ମଧ୍ୟ ୨୦.୧୦୮-୧୦୯]]) । ବାସ୍ତବରେ, ଜୀବତ୍ମା ମାନଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି ସେ ଅନନ୍ତକାଳରୁ ଭଗବାନଙ୍କର ସେବକ । ତାହା ହେଉଛି ତାଙ୍କର ସ୍ଥିତି । ସେ ସେହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ, କିନ୍ତୁ ସେ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ସେହି ଭୁଲିଯିବା ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମାଦି ଅସ୍ୟ ୟତଃ ([[Vanisource:SB 1.1.1| ଭା. ୧.୧.୧]]), ସର୍ବୋଚ୍ଚ । କାହିଁକି? କାରଣ ସେ ଭୁଲିଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। "|Vanisource:690522 - Lecture SB 01.05.01-4 - New Vrindaban, USA|690522 - ପ୍ରବଚନ SB 01.05.01-4 - New Vrindaban, USA}}
{{Audiobox_NDrops|OR/Oriya - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ|<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/Nectar+Drops/690522SB-NEW_VRINDABAN_ND_01.mp3</mp3player>|"ମତ୍ତଃ ସ୍ମୃତିର୍ଜ୍ଞାନମପୋହନଞ୍ଚ  ([[Vanisource: BG 15.15 (1972) | ଭ.ଗୀ. ୧୫.୧୫]]) । ଜଣେ ଭୁଲିଯାଏ ଏବଂ ଜଣେ ମଧ୍ୟ ମନେ ରଖେ । ସ୍ମରଣ ଏବଂ ଭୁଲିଯିବା । ତେବେ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ମନେ ରଖେ ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ଭୁଲିଯାଏ? ବାସ୍ତବରେ, ମୋର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି, ଯେପରି ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୂ କୁହନ୍ତି, ଜିବେର ସ୍ଵରୂପ ହୟ ନିତ୍ୟ-କୃଷ୍ଣ-ଦାସ ([[Vanisource: CC Madhya 20.108-109 | ଚ.ଚ. ମଧ୍ୟ ୨୦.୧୦୮-୧୦୯]]) । ବାସ୍ତବରେ, ଜୀବତ୍ମା ମାନଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି ସେ ଅନନ୍ତକାଳରୁ ଭଗବାନଙ୍କର ସେବକ । ତାହା ହେଉଛି ତାଙ୍କର ସ୍ଥିତି । ସେ ସେହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ, କିନ୍ତୁ ସେ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ସେହି ଭୁଲିଯିବା ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମାଦି ଅସ୍ୟ ୟତଃ ([[Vanisource:SB 1.1.1| ଭା. ୧.୧.୧]]), ସର୍ବୋଚ୍ଚ । କାହିଁକି? କାରଣ ସେ ଭୁଲିଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। "|Vanisource:690522 - Lecture SB 01.05.01-4 - New Vrindaban, USA|690522 - ପ୍ରବଚନ SB 01.05.01-4 - New Vrindaban, USA}}

Latest revision as of 05:17, 29 April 2021

OR/Oriya - ଶ୍ରୀଲ ପ୍ରଭୁପାଦଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ
"ମତ୍ତଃ ସ୍ମୃତିର୍ଜ୍ଞାନମପୋହନଞ୍ଚ ( ଭ.ଗୀ. ୧୫.୧୫) । ଜଣେ ଭୁଲିଯାଏ ଏବଂ ଜଣେ ମଧ୍ୟ ମନେ ରଖେ । ସ୍ମରଣ ଏବଂ ଭୁଲିଯିବା । ତେବେ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ମନେ ରଖେ ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ କାହିଁକି ଭୁଲିଯାଏ? ବାସ୍ତବରେ, ମୋର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି, ଯେପରି ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୂ କୁହନ୍ତି, ଜିବେର ସ୍ଵରୂପ ହୟ ନିତ୍ୟ-କୃଷ୍ଣ-ଦାସ ( ଚ.ଚ. ମଧ୍ୟ ୨୦.୧୦୮-୧୦୯) । ବାସ୍ତବରେ, ଜୀବତ୍ମା ମାନଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ହେଉଛି ସେ ଅନନ୍ତକାଳରୁ ଭଗବାନଙ୍କର ସେବକ । ତାହା ହେଉଛି ତାଙ୍କର ସ୍ଥିତି । ସେ ସେହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ, କିନ୍ତୁ ସେ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ସେହି ଭୁଲିଯିବା ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମାଦି ଅସ୍ୟ ୟତଃ ( ଭା. ୧.୧.୧), ସର୍ବୋଚ୍ଚ । କାହିଁକି? କାରଣ ସେ ଭୁଲିଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। "
690522 - ପ୍ରବଚନ SB 01.05.01-4 - New Vrindaban, USA