PL/Srila Prabhupada: Założyciel-Acarya ISKCON-u - Oficjalny dokument Rady Zarządzającej (GBC): Difference between revisions

Latest revision as of 12:04, 30 August 2021

SŁOWO OD KOMITETU WYKONAWCZEGO RADY ZARZĄDZAJĄCEJ ISKCON-U

Książka - „Śrīla Prabhupāda: Założyciel-Ācārya ISKCON-u" – napisana przez Ravīndra Svarūpę Dāsa, została oficjalnie zatwierdzona przez Radę Zarządzającą (GBC) ISKCON-u.

Rada Zarządzająca zachęca wszystkich wielbicieli i przyjaciół ISKCON-u, by poświęcili jej szczególną i wnikliwą uwagę. Jeśli to uczynimy, pogłębimy nasze zrozumienie i uznanie dla pozycji Śrīla Prabhupādy i jego wyjątkowej roli w ISKCON-ie.

Śrīla Prabhupāda nie tylko przekazał nam przesłanie Pana Caitanyi i Pana Kṛṣṇy, choć już samo to byłoby chwalebnym osiągnięciem. Jako nasz Założyciel-Ācārya, ustanowił fundamenty, cel i wizję ISKCON-u jako światowej społeczności dążącej do „ponownego ukierunkowania całej ludzkości w stronę duchowności". Rola Śrīla Prabhupādy jest nieustająca. Jego obecność powinna być odczuwana w życiu każdego wielbiciela ISKCON-u zarówno dziś jak i w życiach przyszłych pokoleń na przestrzeni wielu stuleci. Celem tej książki jest zrozumienie, w jaki sposób Srīla Prabhupāda jest w centrum naszego życia i naszej społeczności, i jak utrzymać go w tej wyjątkowej roli. Jak Bhakti Charu Swami pisze w Słowie Wstępnym: „treść tej książki nie jest niezobowiązującą lekturą, ale przesłaniem, które należy wcielić w życie".

Komitet Wykonawczy Rady Zarządzającej
Grudzień 2013

SŁOWO WSTĘPNE

Śrīla Prabhupāda był bez wątpienia osobą, którą Śrī Caitanya Mahāprabhu zesłał w celu wypełnienia swej przepowiedni: „Pojawiłem się, by zainaugurować ruch saṅkīrtanu. Wybawię wszystkie upadłe dusze tego świata. [...] W każdym mieście i każdej wiosce na świecie będzie słychać intonowanie Mojego imienia". (Caitanya-bhāgavata, Antya-khaṇḍa 4.120, 126).

By zrozumieć wyjątkową rolę Śrīla Prabhupādy z perspektywy Gauḍīya, musimy cofnąć się w czasie i zrozumieć, jak stopniowo rozwijał się plan wypełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu.

Po powrocie z Gayi Śrī Caitanya Mahāprabhu rozpoczął swoją misję nāma-saṅkīrtanu. Podczas rozdawania nāma prema „On i Jego towarzysze nie brali pod uwagę ani tego, kto jest odpowiednim kandydatem do jej otrzymania, ani też gdzie powinni ją rozdawać. Nie stawiali żadnych warunków. Tworzący Pañca Tattvę rozdawali miłość do Boga, gdziekolwiek nadarzyła się taka sposobność" (Caitanya Caritāmṛta, Ādi-līlā 7.23).

Powódź nāma-premy zalała świat we wszystkich kierunkach i nieustannie obdarzała go łaską schronienia przemożnych nauczycieli takich jak sześciu Gosvāmich, Śrīnivāsa Ācārya, Narottama Dāsa Ṭhākura i Syāmānanda Prabhu.

Niestety po odejściu Śrī Caitanyi Mahāprabhu i Jego obdarzonych mocą towarzyszy nastał bardzo trudny czas dla vaiṣṇavizmu Gauḍīya. Pod wpływem Kali wiele apasampradāyi – heretyckich sekt – swymi pozbawionymi skrupułów i materialistycznymi doktrynami i praktykami zupełnie zaćmiło jasną prezentację świadomości Kṛṣṇy, którą szerzył Caitanya Mahāprabhu. I czyniły to w Jego imieniu! Wkrótce Jego nauki zaczęły być kojarzone z niemoralnością, dogmatyzmem i elementami aspołecznymi. W rezultacie kulturalna i wykształcona część indyjskiego społeczeństwa rozwinęła głęboką awersję do Caitanyi Mahāprabhu. Ten mroczny okres trwał niemal 250 lat.

Aby wskrzesić ruch saṅkīrtanu i na nowo rozświetlić niebo Gauḍīya, Śrī Caitanya Mahāprabhu zesłał na ten świat jednego ze swych bliskich towarzyszy, Bhaktivinoda Ṭhākurę. Obdarzony transcendentalną mocą Bhaktivinoda Ṭhākura, podejmował niestrudzone wysiłki, by obalić wszystkie nieautoryzowane i heretyckie filozofie będące sprzeczne z tym w jaki sposób Caitanya Mahāprabhu prezentował świadomość Kṛṣṇy. Dzięki swojej nieustannej pracy i gorliwemu zaangażowaniu w pisanie obnażył on wszystkie adharmiczne filozofie tego czasu i ponownie ukazał światu ścieżkę najwyższej pomyślności i współczucia Caitanyi Mahāprabhu: Jego misję nāma-saṅkīrtanu. Pisma te będą później stanowiły filozoficzne podwaliny dla stworzonego przez Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Ṭhākurę systematycznego i zinstytucjonalizowanego planu spełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu. Bhaktivinoda Ṭhākura odkrył miejsce urodzin Mahāprabhu i powołał do życia projekt (w formie „nāmahaṭṭa"), który miał urzeczywistnić Jego pragnienie rozpowszechnienia nāma-saṅkīrtanu na całym świecie. Było to jasnym dowodem na to, iż Bhaktivinoda miał pełną wiarę w słowa Caitanyi Mahāprabhu. Jednakże zdawał on sobie doskonale sprawę z tego, że to niebotyczne zadanie rozpowszechnienia świadomości Kṛṣṇy na całym świecie będzie wymagać wspólnego wysiłku tysięcy ludzi na przestrzeni wielu pokoleń. Nie mogłoby się to stać dziełem jednego człowieka – ustanowienie transcendentalnej instytucji było absolutnie konieczne.

Jego gorące modlitwy do Pana Jagannātha zostały wysłuchane i Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura pojawił się na tym świecie jako jego syn, który miał nadać praktyczny wymiar projektowi swego ojca w formie Misji Gauḍīya. W ciągu piętnastu krótkich lat Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura rozpowszechnił ruch saṅkīrtanu Caitanyi Mahāprabhu w całych Indiach i przyciągnął wiele wspaniałych osobistości tego czasu, by pomagały mu w misji. Założono wówczas sześćdziesiąt cztery maṭhy, których celem było rozpowszechnianie jego nauk w Indiach.

Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura był świadomy jak ważne było, by jego instytucja kontynuowała aktywne nauczanie po jego odejściu z tego świata. Zdecydowanie i zupełnie otwarcie przykazał swym liderom, by Misja Gauḍīya była zarządzana i utrzymywana przez Radę Zarządzającą. Wbrew oczekiwaniom nie mianował żadnego duchowego następcy. Opuścił świat 1 stycznia 1937 roku i niemal natychmiast po tym pojawiły się nieporozumienia i kłótnie wewnątrz Misji Gauḍīya. Bardzo szybko instytucja, która znana była z czystego i śmiałego nauczania przekazu Caitanyi Mahāprabhu, stała się słynna ze swych poróżnionych ugrupowań i procesów sądowych. Dwie wojujące frakcje walczyły o status ācāryi, przez co wielu starszych uczniów opuściło instytucję z niesmakiem. Zjednoczona Misja Gauḍīya jako ogólno-indyjska instytucja złożona z licznych ośrodków, kilku drukarni i tysięcy wielbicieli pracujących pod jednoczącym przewodnictwem, przestała zatem istnieć. Pragnieniem posiadania i prestiżu przysłoniły polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i jego misja rozwinięcia ogólnoświatowego ruchu na rzecz rozpowszechnienia nauk Caitanyi Mahāprabhu – została sparaliżowana.

Ten tragiczny obrót zdarzeń złamał serce naszemu Śrīla Prabhupādzie, Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedancie Swamiemu. Z jego działań jasno wynika, że doskonale rozumiał on serce i misję swego mistrza duchowego:

➊ Gdy tylko paru zwolenników w Nowym Jorku wzięło sobie do serca jego przesłanie, założył legalną instytucję. Nazwał ją „Międzynarodowym Towarzystwem świadomości Krsny" i określił - także prawnie – jej siedem celów. To wszystko wydarzyło się w roku 1966.

➋ By kontynuować misję Caitanyi Mahāprabhu i zabezpieczyć transcendentalne przesłanie ISKCON-u, Śrīla Prabhupāda niezwykle konsekwentnie dążył do powołania Rady Zarządzającej i stanowczo polecił swym uczniom: „nie popełnijcie tego samego błędu, co moi bracia duchowi po odejściu mojego Guru Mahārāja. Zarządzajcie tym towarzystwem wspólnie, poprzez Radę Zarządzającą".

➌ By osadzić ISKCON jako transcendentalną misję na mocnym filozoficznym i kulturalnym fundamencie, niestrudzenie i skrupulatnie tłumaczył i komentował najważniejsze i najbardziej doniosłe nauki Śrī Caitanyi Mahāprabhu w formie Bhagavad-gīty, Śrīmad-Bhāgavatam i Caitanya-caritāmṛty. Z naciskiem podkreślał, że jego książki są fundamentem ruchu świadomości Kṛṣṇy i instytucji ISKCON-u.

➍ I podobnie jak jego Guru Mahārāja nie mianował ani nie wybrał żadnego następcy dla ISKCON-u. Zależało mu na tym by poprzez Radę Zarządzającą jego uczniowie wspólnie zarządzali tą instytucją.

Gdy byłem osobistym sługą Śrīla Prabhupādy, wielokrotnie widziałem, jak nalegał, aby na każdym drukowanym dokumencie pod nazwą ISKCON widniał tytuł Założyciela-Ācāryi wraz z jego pełnym imieniem. Będąc wciąż bardzo niedojrzałym i niedoświadczonym często się dziwiłem: „Dlaczego tak pokorny i wielki Vaiṣṇava jak Śrīla Prabhupāda tak bardzo na to nalega?". Nigdy nie zapytałem o to wprost, ale wciąż mnie to zastanawiało. Z biegiem czasu, dzięki jego boskiej łasce, zacząłem rozumieć jego intencję. Fraza „Założyciel-Ācārya" nie jest jedynie tytułem, ale transcendentalnym systemem mającym na celu otoczenie opieką i nadanie długowieczności instytucji, która zadedykowana jest zbawieniu uwarunkowanych dusz na całym świecie w tym ciemnym i okropnym wieku Kali.

Wielcy Vaiṣṇavowie jak Śrī Madhvācārya i Śrī Rāmānujācārya z powodzeniem wprowadzili ten system.

Oczywistym jest, że pełne wdrożenie systemu w ISKCON-ie jest kluczowe dla wypełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu. Podzieliłem się tym odkryciem z wieloma starszymi braćmi duchowymi i byłem szczęśliwy widząc, ze Śrīla Prabhupāda również pobłogosławił ich tym zrozumieniem.

W roku 2006, Rada Zarządzająca uformowała szereg komitetów, których celem było zaplanowanie i osiągnięcie różnych strategicznych celów. Jednym z nich było utworzenie Komitetu Pozycji Śrīla Prabhupādy (SPPC), którego zadaniem miało być wsparcie zarówno już rozwiniętych, jak i tworzenie nowych inicjatyw w celu ustanowienia Śrīla Prabhupādy Założycielem-Ācāryą ISKCON-u i nadrzędnym, wiecznym śikṣa-guru dla wszystkich wielbicieli z ISKCON-u. Ta książka powstała z inicjatywy Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy. Jej autorem jest Jego Łaskawość Ravīndra Svarūpa Prabhu, bez wątpienia jeden z najwybitniejszych myślicieli i pisarzy w ISKCON-ie, a jej dokładnej analizy dokonali wszyscy członkowie Rady Zarządzającej i wielu starszych wielbicieli. Książka jest źródłem rzetelnych informacji a jej podstawą są zarówno śāstry jak i fakty historyczne. Ma charakter naukowy i stanowi fundament, na którym możemy budować holistyczną kulturę edukacji mającej na celu ustanowienie i praktyczne osadzenie Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi ISKCON-u. Oczywiście, czysta świadomość Kṛṣṇa nie wymaga żadnej techniki – jej podstawą jest jedynie pokora i absolutne oddanie. I to jest nastrój, w którym chcemy ofiarować tę publikację Caitanyi Mahāprabhu, Śrīla Prabhupādzie i wszystkim jego wielbicielom. Zauważ, że treść tej książki nie jest niezobowiązującą lekturą, ale przesłaniem, które należy wcielić w życie. Jeśli to zrobimy, zarówno masz osobisty jak i wspólny związek ze Śrīla Prabhupādą natychmiast rozkwitnie bez żadnych ograniczeń, a my w praktyczny sposób zrozumiemy, że nie jest on jak postać należąca do przeszłości. Nasz Założyciel-Ācārya wiecznie towarzyszy Caitanyi Mahāprabhu w Jego misji zalania świata boską powodzią współczucia i kṛṣṇa-premy. Jego serce topnieje i płynie bez przeszkód w kierunku każdego, kto wykaże choćby nikłe zainteresowanie jego naukami i ruchem nāma-saṅkīrtanu.

Pokornie prosimy o Twą pomoc i aktywne wsparcie przy wprowadzeniu kolejnego kroku w misji Srī Caitanyi Mahāprabhu – kroku, którym jest stanowcze i praktyczne ustanowienie Śrīla Prabhupādy wiecznym Założycielem-Ācāryą ISKCON-u.

Dziękuję bardzo

Wasz w służbie Śrīla Prabhupādzie,
Bhakti Charu Swami
Vṛndāvana, Indie
Listopad 2013

PRZEDMOWA

Książka, którą trzymasz teraz w ręku – bądź też widzisz na swym monitorze - jest ofiarowana Tobie jako dojrzały owoc intensywnego i zróżnicowanego projektu planowania strategicznego, rozpoczętego w 2006 roku z ramienia Rady Zarządzającej (GBC) ISKCON-u. Wielbiciele z całego świata połączyli swe siły w procesie systematycznego planowania i rozwoju, który zapewniłby świetlistą przyszłość ruchu Śrīla Prabhupādy. Ostatecznie pragniemy osiągnąć stan, w którym cała nasza organizacja - każdy jej członek z osobna, każda jednostka, każdy zarządzający bądź też wiodący autorytet – będzie umocniona do tego stopnia, że wszyscy będą współpracować w duchu jedności tak, by zostały spełnione pragnienia Śrīla Prabhupādy i Śrī Caitanyi Mahāprabhu. Od samego początku każdy z nas zdawał sobie sprawę z tego, że kluczowym elementem będzie – jak to zwykle określamy – „utrzymanie Śrīla Prabhupādy w centrum".

W tym sensie Zespół Planowania Strategicznego w sposób jednoznaczny uświadomił sobie, że w niedalekiej przyszłości ISKCON stanie przed nie lada wyzwaniem: nadejdzie czas, kiedy wszyscy wielbiciele, którzy mieli bezpośrednią styczność z jego Założycielem-Ācāryą, odejdą. Wizja nieuchronnie zbliżającej się straty stała się dodatkowym bodźcem do pracy dla Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy (SPPC). Wszyscy jej członkowie byli i są zgodni, co do tego, że Śrīla Prabhupāda powinien być obecny w życiu każdego następnego pokolenia w takim samym stopniu, w jakim był obecny w życiu pierwszego. (W rzeczy samej: niektórzy są zdania, że w stopniu nawet większym). Jak do tego doprowadzić? Jak rozwinąć u wszystkich wielbicieli z ISKCON-u, z pokolenia na pokolenie, wciąż pogłębiającą się świadomość ich związku z Założycielem-Ācāryą w taki sposób, by każdy mógł doświadczyć jego obecności w swym życiu? W jaki sposób jego misja, nauczanie, wizja, determinacja i łaska staną się jednością z każdym bijącym sercem z osobna?

Jako członek Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy otrzymałem zadanie napisania oficjalnego dokumentu dla wielbicieli z ISKCON-u na temat znaczenia pozycji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi.

Po podjęciu się tego zobowiązania spędziłem wiele dni i nocy na rozmyślaniu - niekiedy nawet obsesyjnym - o Śrīla Prabhupādzie – o jego życiu i dziedzictwie, o jego ruchu, o sobie samym jako uczniu i w podobny sposób o moich braciach i siostrach duchowych. Podczas tych chwil zarówno mój umysł jak i emocje działały na najwyższych obrotach, jednak daleki byłem od jakichkolwiek konkretnych wniosków. A potem usiadłem i w dwie, może trzy godziny, napisałem krótkie – nie dłuższe niż trzy strony - oświadczenie, którego treść właściwie pojawiła się samoistnie. Nie poprzedziło go żadne, a jeśli nawet, to nader nikłe zbieranie informacji. Nie wniosło to też nic nowego – były to moje własne przeczucia i „doświadczenia". Trochę je przesiałem i przy najbliższej okazji zaprezentowałem pozostałym członkom Zespołu Planowania Strategicznego.

Z wielką ulgą przyjąłem fakt, że moje słowa spotkały się z pozytywną reakcją. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że przynajmniej poruszam się we właściwym kierunku. „Jak dotąd świetnie!" – powiedzieli – „Teraz napisz komentarz". Kierunek stał się jeszcze wyraźniejszy.

Czuję się zobowiązany wspomnieć, że za tym ogólnym „świetnie" pojawił się cały orszak szczegółowych komentarzy – z prośbami o pogłębienie, wyjaśnienie czy też rozwinięcie tej lub innej myśli; komentarzy dających wyraz obawom lub wskazujących na niejasności, czy inne aspekty warte uwzględnienia lub zbadania, i tak dalej. Przyjąłem je – okazały się być niezwykle pomocne – i po wstępnej modyfikacji tego krótkiego oświadczenia, zabrałem się za to, o co zostałem poproszony: zacząłem pisać komentarz.

W rezultacie efekt końcowy, który teraz trzymasz w dłoni, pojawił się w formie tekstu i komentarza do niego. Tekst jest przedstawiony na początku. Po nim następuje znacznie dłuższy komentarz. W tej części tekst wyjściowy pojawia się we właściwej kolejności, ale podzielony jest na dogodne ustępy. Tekst wyjściowy drukowany jest tłustym drukiem, a komentarz dotyczący tego ustępu, drukowany jest normalną czcionką.

Tekst właściwy jest krótki, ma jedynie 1300 słów (5 stron). Komentarz, Jak się okazało, jest długi, ma jakieś 21 000 słów (79 stron). Napisanie tekstu zajęło mi trzy godziny; komentarza – sześć lat. Tekst wyjściowy jest prosty i nadaje się nawet dla szerszej publiczności. Komentarz jest przeznaczony szczególnie dla tych spośród nas, którzy są, lub też mają pragnienie stania się, prabhupāda-śiṣya, prawdziwymi śikṣa uczniami Śrīla Prabhupādy. A to, w rzeczy samej, powinno stać się głęboko zakorzenionym celem wszystkich członków ISKCON-u, jako że - samo w sobie – przyniesie spełnienie najskrytszych pragnień Pana Caitanyi.

Ta nieoczekiwanie długa i czasem żmudna praca nad komentarzem obdarzyła mnie niespodziewanym błogosławieństwem: w pełni zrozumiałem rzeczy, o których do tej pory wiedziałem niewiele lub tyle, ile formalnie ode mnie wymagano. Rozpoczynałem tę pracę wiedząc, że Śrīla Prabhupāda był wspaniałym uczniem, ale po wszystkim zyskałem pełniejszą i gruntowniejszą wiedzę na temat tego, jak jest on wspaniały – świadomość, która - muszę przyznać – stale rośnie. To, co odkryłem znacznie poszerzyło moją wiedzę na temat osiągnięć Śrīla Prabhupādy i pogłębiło moją miłość i wdzięczność wobec niego. Zrozumiałem, jak wielkie ciąży na mnie, jako uczniu, zobowiązanie, by oświetlić jego wielkość najbardziej szczerym świadectwem, moim własnym świadectwem bycia uczniem.

Co więcej, byłem w stanie pełniej zrozumieć prawdziwie zdumiewające znaczenie tego wspaniałego tytułu, który nosi on w pełni zasłużenie: Założyciel-Ācārya ISKCON-u.

Modlę się o to, by czytanie tej książki przyniosło Ci ten sam rezultat, co mnie pisanie jej.

Pragnę wyrazić moją głęboką wdzięczność wobec wszystkich, którzy mi pomagali, dodawali otuchy, prowadzili, umożliwiali spełnienie tego zadania, i zwracali uwagę na błędy podczas pracy nad książką. Ogólna mija strategicznego planowania, pod przewodnictwem Gopāla Baṭṭy Prabhu i jego nad wyraz zdolnych asystentów, stworzyła i utrzymywała warunki, które sprawiły, że zadanie to było możliwe do wykonania. Komisja Pozycji Śrīla Prabhupādy, na chwilę obecną współ-przewodzona przez Jego Świątobliwość Bhakti Charu Swamiego i Akrūrę Prabhu, w ciągu tych siedmiu lat przeszła kilka zmian w składzie członków. Jednak spójna opinia i zachęta wszystkich, którzy służą bądź też służyli w ramach tej grupy były dla mnie bardziej wartościowe, niż częstokroć byłem to w stanie wyrazić. Robię to teraz – z głęboką wdzięcznością. Wielu starszych wielbicieli, także spoza Komisji, widziało wstępne wersje tego dokumentu. Wyjątkowa „Sanga Sannyāsīnów, Guru i Rady Zarządzającej" składająca się z ponad stu liderów, którzy spotkali się w Māyāpur w lutym 2013 roku, dokonała wglądu do jednej z wstępnych wersji tego dokumentu i poświęciła swój czas, by podzielić się bardzo wartościowymi komentarzami i refleksjami. Ta sama wersja niepomiernie zyskała dzięki komentarzom około dwudziestu kolejnych starszych wielbicieli. Z tego zrodziła się ostateczna wersja, która została ponownie przedłożona Radzie Zarządzającej podczas spotkania w Juhu, w październiku 2013 roku. Nie licząc paru sugestii poprawek, Rada Zarządzająca jednomyślnie udzieliła przyzwolenia na publikację książki jako oficjalnego oświadczenia Rady Zarządzającej. Mój dług wobec jej członków – za ich cierpliwość, pomoc i przede wszystkim za ich błogosławieństwa - jest nie do spłacenia.

Pragnę również podziękować moim najbliższym pomocnikom. Mojej uczennicy Śraddsze devī dāsī, która zapewniała organizację i techniczną pomoc przy tym przedsięwzięciu, a także wykonywała znakomitą pracę edytorską oraz zawsze służyła radą. Mojej żonie, Saudāmaṇi devī dāsī, za to, że była uważnym czytelnikiem i krytykiem tej pracy na każdym etapie jej powstawania, a także moim nieustannym życiowym oparciem. Niełatwo jest się o mnie troszczyć, ale ona czyni to mimo wszystko

Wasz sługa w służbie Śrīla Prabhupādzie,
Ravīndra Svarūpa Dāsa
Filadelfia, Pensylwania
Grudzień 2013

POZYCJA ŚRĪLA PRABHUPĀDY - TEKST

PRABHUPĀDA JAKO ZAŁOŻYCIEL-ĀCĀRYA ISKCON-U

Śrīla Prabhupāda zawsze zwracał uwagę na to, by jego pozycja jako Założyciela-Ācāryi ISKCON-u była bezustannie odpowiednio honorowana. Polecił, by na każdej jego książce, zarówno na stronie tytułowej jak i na okładce, widniało pełne imię „Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" wraz z „Założyciel-Ācārya Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", bezpośrednio pod imieniem. Podobnie życzył sobie, by „Założyciel-Ācārya: Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" umieszczane było bezpośrednio pod „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" na wszelkich oficjalnych dokumentach ISKCON-u, nagłówkach listów, publikacjach i oznakowaniach. W ten sposób wyjątkowy i intymny związek Śrīla Prabhupādy z ISKCON-em powinien być zawsze honorowany.

Jako Założyciel-Acārya Śrīla Prabhupāda posiada niezwykłą pozycję w ISKCON-ie. Musimy to dogłębnie zrozumieć. Jako ācārya wyznaczył swym przykładnym zachowaniem normy dla wszystkich wielbicieli ISKCON-u. Jako założyciel dzięki osobistym standardom i zasadom działania oraz dzięki szczególnemu duchowi bądź też „nastrojowi", nadał społeczny wymiar i formułę powołanej do życia organizacji. Każdy członek przyjmuje ów nastrój za własny, budując wokół niego swą tożsamość. Jego duch będąc esencją kultury tej instytucji, przenika ją, a jej członkowie stają się jego widzialnym ucieleśnieniem.

Czcimy i uczymy się od wielu wspaniałych ācāryów naszej tradycji, ale pośród nich, Śrīla Prabhupāda jako Założyciel-Ācārya ISKCON-u, jest dla nas szczególny. W ISKCON-ie Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny na przestrzeni pokoleń jako jedyny wyjątkowy śikṣā guru immanentnie obecny w życiu każdego członka ruchu – jako nieustająca, głęboko zakorzeniona i aktywnie prowadząca obecność. On sam aktywnie działa w tym świecie, tak długo jak ISKCON funkcjonuje jako spójny wyraz i zjednoczony instrument jego woli. Tak oto pozostaje on duszą ISKCON-u, a ISKCON jego ciałem.

POWODY, DLA KTÓRYCH ŚRĪLA PRABHUPĀDY ZAŁOŻYŁ ISKCON

Kiedy Śrīla Prabhupāda ustanowił ruch Pana Caitanyi jako światową misję nauczania, podjął ważką decyzję założenia nowej instytucji, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, z sobą samym jako jej Założycielem-Ācāryą. Dokonał tego w oparciu o wiedzę, której sam doświadczył. Jej esencję przyswoił sobie od swego mistrza duchowego. Niestety po tym jak Guru Mahārāja Śrīla Prabhupādy odszedł z tego świata, wiedza ta i jej pełne zrozumienie w znacznym stopniu przestały być szerzone w ramach jego własnej – teraz podzielonej – instytucji. Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała to zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga.

Instytucja, która byłaby w stanie wypełnić to zobowiązanie przechodząc próbę zarówno czasu jak i miejsca, musi mieć szczególną postać. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi pragnął powołać do życia organizację, w której ostatecznej władzy nie miałaby jedna osoba jako pojedynczy autokratyczny ācārya, ale raczej zarząd, który nazwał „Radą Zarządzającą" (Governing Body Commission). Gauḍīya Maṭha poniosła klęskę próbuje wprowadzić w życie tę strukturę i przez to - jak powiedział Prabhupāda - stała się „bezużyteczna".

NASZE GŁÓWNE WYZWANIE

Śrīla Prabhupāda ustanowił jednak taką właśnie strukturę dla ISKCON-u, powołując Radę Zarządzającą w roku 1970 i czuwając nad jej stopniowym formowaniem się i rozwojem. Stwierdzając, że życzy sobie „setek tysięcy mistrzów duchowych" w ISKCON-ie, dał także do zrozumienia, że normatywny związek pomiędzy guru a uczniem kontynuowany będzie w ramach jednorodnej instytucji pod przewodnictwem Rady Zarządzającej. Połączywszy siły we współpracy z innymi liderami i menedżerami, na zasadzie kolegialnego porozumienia, w takiej organizacji byłoby w stanie działać wielu mistrzów duchowych.

Tak długo jak Prabhupāda był jedynym ācāryą i dīkṣā guru, ta struktura musiała pozostać w swej embrionalnej postaci – jak dziecko w łonie matki. Siłą rzeczy jej postać i funkcja nie były jeszcze w pełni wykształcone. Podczas gdy Prabhupāda był obecny w objawionej postaci, ze względu na oczywistą naturę sytuacji, Rada Zarządzająca nie mogła wypełniać swojej właściwej roli jako „ostatecznej władzy zarządzającej", i Prabhupāda pozostawał jedynym guru. Z tego względu musiało upłynąć trochę czasu, zanim dojrzały owoc wysiłków Prabhupādy mógł się w pełni ukazać.

W rezultacie Śrīla Prabhupāda pozostawił nam zadanie, by po jego odejściu rozwinąć postać i funkcje ISKCON-u w celu skutecznego działania na świecie. Jedno z głównych wyzwań polega na zintegrowaniu związku guru-uczeń - który niesie za sobą konieczność głębokiej lojalności i zobowiązania wobec osoby mistrza duchowego - w ramach większej społeczności, która upomina się – w pewnym sensie – o wyższą, wszechogarniającą lojalność. Objawia się ona jako powszechna wierność naszemu Założycielowi-Ācāryi, Śrīla Prabhupādzie; lojalność, dowiedziona współpracą między sobą, w ramach struktur, które pozostawił nam w spadku w celu spełnienia jego najskrytszego pragnienia.

Odkryliśmy, że początkowy system „ācāryi strefowego", który integrował mistrza duchowego w ramach szerszej struktury pośrednio wykreował geograficzne strefy, które same w sobie były bardziej zjednoczone niż ISKCON jako całość. Integralność ISKCON-u stanęła wobec tego w obliczu zagrożenia i system ten został zaniechany. Musimy zatem wspiąć się znacznie wyżej, by urzeczywistnić organizację, której życzył sobie Śrīla Prabhupāda.

Interesujące jest to, że dwa wyróżniające się ruchy anty-ISKCON-owe – częstokroć podające się za „prawdziwy ISKCON" – uformowały się poprzez odrzucenie jednego albo drugiego elementu całości stworzonej przez Prabhupādę: odłam „ritvik" chce pozbyć się instytucji mistrzów duchowych, zastępując ją autorytetem Rady Zarządzającej, podczas gdy zwolennicy jednego albo drugiego wyróżniającego się sannyāsīna, pragną wyeliminować Radę Zarządzającą i polegać na jednym charyzmatycznym i autokratycznym ācāryi.

ISKCON musi koniecznie wspierać oba elementy: intensywną, powszechną lojalność wobec ISKCON-u i Rady Zarządzającej, oraz głęboki, pełny, polegający na nauczaniu, związek pomiędzy indywidualnymi mistrzami duchowymi a uczniami w ISKCON-ie. Musimy zrozumieć, że nie ma w tym żadnej sprzeczności ani konfliktu. Musimy pojąć, jak te dwa aspekty wzajemnie się wzmacniają.

Kluczowym elementem w ustanawianiu niezbędnego połączenia jest głębokie zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy i wprowadzenie tej wiedzy w życie - zarówno jnāny jak i vijnāny. Jako Założyciel-Ācārya, Śrīla Prabhupāda symbolizuje ISKCON i w pewnym sensie jest jego jednością. Dlatego też jego obecność stać się nieunikniona i dominująca w życiu każdego wielbiciela, bez względu na to, kim jest jego dīkṣā czy śikṣā guru. Mistrzowie duchowi, którzy wciąż są obecni na tym świecie mają zwykle bardziej wyrazisty wpływ na zwolenników niż ci, których w ziemskiej postaci już nie ma. Ponieważ postać Śrīla Prabhupādy jest teraz nieprzejawiona, ta nieobecność vapuḥ musi zostać zrekompensowana poprzez wciąż pogłębiane doświadczenie jego obecności jako vāṇi (jak on sam nas tego uczył).

Tego typu obecność musi być częścią struktury ISKCON-u w takim stopniu, by stać się esencją jego kultury, tak, by nie osłabła nawet z chwilą, gdy wszyscy, którzy znali Śrīla Prabhupādę osobiście, podążą za nim odchodząc z tego świata.

REZULTATY

Gdy pozycja Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi zostanie w pełni zrozumiana, pojawi się szereg konsekwencji, a mianowicie:

➊ Pokolenie za pokoleniem będzie w stanie otrzymywać wyjątkową łaskę, którą obdarza Śrīla Prabhupāda. Coraz więcej osób będzie podążało wiodącą z powrotem do Boga drogą, którą otworzył.

➋ Wszyscy nauczyciele w ISKCON-ie, na różnych stopniach zaawansowania, szukając w pełni schronienia u stóp Śrīla Prabhupādy jako śikṣā guru w jego postaci vāṇi, będą w stanie przekazywać jego prawdziwe nauki w autentyczny sposób; tym samym będą w stanie ofiarować wszystkim odpowiednie przewodnictwo i schronienie.

➌ Aktywna obecność Śrīla Prabhupādy zapewni jedność i integralność ISKCON-u.

➍ Nauki ISKCON-u pozostaną spójne niezależnie od czasu i miejsca.

➎ W pełni zrozumiana wiedza Śrīla Prabhupādy – obdarzająca go tą szczególną mocą rozprzestrzeniania świadomości Kṛṣṇy – nie tylko będzie zachowana, ale także stale rozwijana.

➏ Jego książki pozostaną dla nas osią działania, jako że zawierają treści i wskazówki, które wciąż oczekują swego rozkwitu w przyszłości.

➐ Wizja Śrīla Prabhupādy na zawsze pozostanie środkiem, dzięki któremu przyszłe pokolenia będą widzieć poprzednich ācāryów.

POZYCJA ŚRĪLA PRABHUPĀDY- TEKST WRAZ Z KOMENTARZEM

PRABHUPĀDA JAKO ZAŁOŻYCIEL-ĀCĀRYA ISKCON-U

Śrila Prabhupāda zawsze zwracał uwagę na to, by jego pozycja jako Załoźyciela-Acāryi ISKCON-u była bezustannie odpowiednio honorowana. Polecił, by na każdej jego książce, zarówno na stronie tytułowej jak i na okładce, widniało pełne imię „Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" wraz z „Założyciel-Ācārya Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", bezpośredmio pod imieniem. Podobnie życzył sobie, by „Założyciel-Ācārya: Jego loska Milość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" umieszczane było bezpośrednio pod „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" na wszelkich oficjalnych dokumentach ISKCON-u, nagłówkach listów, publikacjach i oznakowaniach. W ten sposób wyjątkowy i intymny związek Śrīla Prabhupādy z ISKCON-em powinien być zawsze honorowany.

Baczna uwaga Śrīla Prabhupādy W roku 1970 niektóre pisma Śrīla Prabhupady wydane przez ISKCON Press prezentowały nazwisko autora pozbawione tradycyjnego tytułu, a jego pozycja w ISKCON-ie była zaznaczona jedynie tytułem „Ācārya" a nie „Założyciel-Ācārya". Śrīla Prabhupāda wywnioskował z tego, że podjęty został wysiłek skierowany ku osłabieniu jego pozycji.

Satsvarūpa dāsa Gosvāmīwspomina ten incydent w Śrīla Prabhupāda līlāmṛicie (4.93):

Gdy ISKCON Press w Bostonie błędnie wydrukowało imię Śrīla Prabhupādy na nowej książce, Śrīla Prabhupāda bardzo się zaniepokoił. Ta mała broszura zawierająca rozdział z drugiej księgi Śrīmad-Bhāgavatam, nosiła jego imię jedynie w postaci A.C. Bhaktivedanta. Pominięte zostało tradycyjne „Jego Boska Miłość", jak też „Swami Prabhupāda". Imię zostało niemal całkowicie pozbawione duchowego znaczenia. Inna publikacja ISKCON Press opisywała Śrīla Prabhupādę jako „ācāryę" ISKCON-u, mimo że Prabhupāda wielokrotnie podkreślał, że jest założycielem-ācāryą. Było wielu ācāryów lub też mistrzów duchowych, i będzie ich wielu w przyszłości; ale jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda jest jedynym założycielem-Ācāryą Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy. Jakby tego nie było dość, gdy Śrīla Prabhupāda otworzył nowy rozdział Bhāgavatam, oprawa pękła, a kartki się rozsypały. Prabhupāda popatrzył tylko groźnie.

Brahmānanda przywołuje swoje wspomnienia z tego incydentu w serii filmów Following Śrīla Prabhupāda^[1] (lipiec-sierpień 1970, Los Angeles):

W owym czasie było to tym, co Śrīla Prabhupāda uważał za umniejszanie pozycji mistrza duchowego przez liderów, przede wszystkim przeze mnie. Zaraza, którą mógłbym określić jako zazdrość wobec mistrza duchowego, we mnie rozwinęła się najbardziej. Wiele rzeczy nie poszło dobrze podczas tej wizyty w Los Angeles - poczynając od ISKCON Press, nad którym sprawowalem pieczę. Książki były drukowane, ale tytuł Śrila Prabhupady nie był właściwie naniesiony. Widniało jedynie A.C. Bhaktivedanta Swami, „Jego Boska Miłość" zostało pominięte. Jedna książka, jeden rozdział Bhāgavatam, zawierał jedynie tytul A.C. Bhaktivedanta – nawet ,,Swami" zostało usunięte, Zaprezentowałem Prabhupādzie książkę z ISKCON Press z Bostonu, którą wydrukowaliśmy, on otworzył ją, a oprawa natychmiast pękła. A to wszystko stało się w świątyni, podczas oficjalnej prezentacji.

Śrila Prabhupada podejrzewał, że ten i inne nieoczekiwane incydenty były wynikiem "podstępnego zanieczyszczenia" płynącego z Indii (SPL 4, str.93-95):

Podczas gdy lokalne anomalie już mocno niepokoiły Śrīla Prabhupādę, dowiedział się on o dziwnych rzeczach, które jego uczniowie pisali w listach z Indii, i zaniepokoił się jeszcze bardziej. W jednym z listów do wielbicieli w Ameryce ktoś pisał, jakoby bracia duchowi Prabhupādy w Indiach mieli coś przeciwko jego tytułowi „Prabhupāda". Zgodnie z ich opinią jedynie Bhaktisiddhānta Sarasvatī powinien być nazywany Prabhupādem [. . .].
Jego uczniowie - wiedział o tym – mimo, że częstokroć nieświadomi, nie mieli złych zamiarów. Jednak mimo to listy te nosiły znamiona duchowej choroby przenoszonej przez niektórych braci duchowych Prabhupādy na jego uczniów [. . .]. Prabhupāda był wrażliwy na jakiekolwiek potencjalne zagrożenie ISKCON-u.
[. . .] A teraz parę nieodpowiedzialnie wygłoszonych uwag w Indiach osłabiało zaufanie niektórych jego uczniów. Być może to podstępne zanieczyszczenie, które się wówczas rozprzestrzeniało, przyczyniło się do popełnienia głupich błędów w ISKCON Press, a nawet do powstania rozbieżności w samym Los Angeles.

W rezultacie Śrīla Prabhupāda dołożył wszelkich starań, by mieć pewność, że ustanowione zasady dotyczące uznania jego pozycji są dokładnie przestrzegane. Jego troskę widać bezpośrednio w listach:

To bardzo dobrze, że otworzyłeś już ośrodek i zarejestrowałeś Towarzystwo. To dobry początek. Jedna rzecz w związku z rejestracją: nasz system zakłada, że imię Założyciela-Acarji Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady jest na wszystkich dokumentach rejestracyjnych, papierze listowym, książkach i publikacjach. Widzę ten tytuł w nagłówku listu Subala Swamiego, także wszystko jest w najlepszym porządku. Rób to w taki sposób.^[2] Możesz zatem przystąpić do rejestracji naszego Towarzystwa w tym miejscu, podejmując wszystkie właściwe kroki. Zanim sfinalizujesz rejestrację prosiłbym Cię o przesłanie mi kopii statutu naszego Towarzystwa w celu ostatecznej akceptacji. Moje imię powinno tam brzmieć założyciel-Ācārya, A.C. Bhaktivedanta Swami. Powinienem mieć pełen autorytet we wszelkich sprawach.^[3]

Możemy z tego wnioskować, że Srīla Prabhupāda bardzo pilnował tego, by jego pozycja w ISKCON-ie była zawsze zaznaczona poprzez dokładny tytuł: „Założyciel-Acārya". W tym konkretnym przypadku Prabhupāda uznawał użycie tytułu samego ācāryi jako nieadekwatne, a nawet obraźliwe. Nakazywał użycia dokładnie tego polsko-sanskryckiego złożenia. Tytuł : „Założyciel-Ācārya" wyraża wyjątkowy, intymny związek, jaki łączy Śrīla Prabhupāda z ISKCON-em.

Jako Założyciel-Ācārya Śrīla Prabhupāda posiada niezwykłą pozycję w ISKCON-ie. Musimy to dogłębnie zrozumieć. Jako ācārya wyznaczył swym przykładnym zachowaniem normy dla wszystkich wielbieleli ISKCON-u. Jako założyciel dzięki osobistym standardom i zasadom działania oraz dzięki szczególnemu duchowi bądź też "nastrojowi", nadał społeczny wymiar i formułę powołanej do życia organizacji. Każdy pojedyńczy członek przyjmuje ów nastrój za własny, budując wokół niego swą tożsamość. Jego duch będąc esencją kultury tej instytucji, przenika ją, a jej członkowie stają się jego widzialnym ucieleśnieniem.

Ācārya, albo, słowami Prabhupāda: „transcendentalny profesor nauk duchowych"^[4] jest kimś zupełnie innym niż współczesny akademik. Transcendentalny profesor otacza swoich uczniów opieką i po wprowadzeniu ich w obszar świętych studiów dokładnie szkoli ich w wiedzy wedyjskiej i uczy w odniesieniu do jej niezbędnych zasad i metod.

Słowo ācārya pochodzi od ācāra, oznaczającego zarówno zasady jak wychowanie zgodne z śastrami. Ācārya uczy takiego zachowania nie tylko poprzez wskazówki, lecz także poprzez osobisty przykład. Jest zatem wzorem do naśladowania. Prabhupāda pisze: „Ācārya jest idealnym nauczycielem, który zna konkluzję pism objawionych, zachowuje się dokładnie zgodnie z ich zaleceniami i uczy swych uczniów, by także przyjęli te zasady".^[5] Takie nauczanie wykracza poza wiedzę teoretyczną, gdyż zawiera także kształtowanie charakteru na zasadzie modelowania zachowań godnych z ideałem płynącym od ācāryi. Ācārya musi być wierny poprzednim ācāryom. „Nikt nie może być ācāryą (mistrzem duchowym), jeśli nie podąża ściśle. za sukcesją uczniów ācāryów. Jeśli ktoś jest faktycznie zdecydowany, by uczynić postęp w slużbie oddania, powinien pragnąć jedynie zadowolić poprzednich ācāryów". ^[6] Równocześnie ācārya musi łączyć tę głęboką lojalność ze zdolnością do opracowywania swych instrukcji tak, by były one efektywne dla zróżnicowanych społeczności uczniów. „Każdy ācārya ma specyficzną metodę propagowania swego duchowego ruchu", pisze Prabhupāda. „Ācārya powinien opracować taką metodę, by ludzie mogli w ten lub inny sposób osiągnąć świadomość Kṛṣṇy" ^[7] Mając własne doświadczenie w pamięci, pisze:

Nauczyciel (ācārya) musi brać pod uwagę czas, kandydata i kraj. Musi unikać zasady niyamāgraha – to znaczy nie powinien starać się osiągnąć tego, co niemożliwe. Co jest możliwe w jednym kraju, może być niewykonalne w drugim. Zadaniem ācāryi jest zaakceptowanie esencji służby oddania. Tu i tam mogą pojawić się jakieś zmiany, o ile brana jest pod uwagę yukta-vairāgya (właściwe wyrzeczenie). ^[8]

Zdolność do zachowania ścisłej wierności wobec tradycji i zarazem bycie ekspertem w adaptacji tej tradycji dla zróżnicowanych odbiorców i warunków jest, jak Prabhupāda tłumaczy, oznaką wiedzy popartej doświadczeniem:

Osobisté doświadczenie i płynąca z niego wiedza nie oznacza, że z próżności powinno się starać błysnąć własną wiedzą chcąc przewyższyć poprzednich ācāryów. Powinno się mieć pełne zaufanie do poprzednich ācāryów i jednocześnie posiadać zrozumienie przedmiotu studiów do tego stopnia, by być w stanie w konkretnych warunkach zaprezentować go w odpowiedni sposób. Pierwotny przekaz tekstu musi być zachowany. Nie powinien być wyciągany żaden ukryty sens, a sam sposób prezentacji musi być interesujący, tak by ułatwić odbiorcom zrozumienie go. Tym jest przełożenie wiedzy na doświadczenie. ^[9]

Doświadczenie wiedzy daje ācāryi jego „specyficzny sposób propagowania duchowego ruchu":

Ācārya osiągnął zatem mistrzostwo w znajdywaniu sposobów służących przyciąngnięciu otwartych na wiedzę uczniów do siebie (upanīti) i poprzez ten proces inspirowaniu ich za pośrednictwem swojego własnego nastroju, i udzielaniu im mocy dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu. W ten sposób stają się oni jego osobistymi reprezentantami, czyli są w stanie wlasciwie zaprezentować tego ācāryę innym.^[10]

,,Założyciel-Ācārya" - polsko-sanskryckie złożenie, pisane z łącznikiem jest wprowadzonym przez Śrīla Prabhupādę charakterystycznym terminem slużącym określeniu jego pozycji w odniesieniu do ISKCON-u. Widzielismy już, że w tym kontekście Prabhupāda uznał użycie samego terminu "ācārya" nie tylko jako nieadekwatne, ale nawet obraźliwe. A przecie wiemy też, że ,"ācārya" jest tradycyjnie uznanym, honorowym tytułem dla wybitnej głowy duchowej instytucji. Musimy zatem wyciągnąć z tego wniosek, że temu, kto nosi tytuł ,,Założyciela-Ācāryi", zostało powierzone zadanie, które wymaga wyjątkowego uznania. Srila Prabhupāda jest pierwszym ācāryą w naszej tradycji, który przyjął ten formalny tytuł (a nawet przy nim obstawał). Choć można by się spodziewać, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura był oficjalnie tytułowany w ten sposób, materiały archiwalne nie dają na to żadnych dowodów.

Analiza anglojęzycznego periodyku The Harmonist^[11] wydawanego przez Gaudiya Math dowodzi, że we wczesnych latach Bhaktisiddhānta Narasvati Thakura zwykle honorowany jest dwoma różnymi tytułami. Z jednej strony jest on „Prezydentem Śrī Viśva-Vaisnava-rāja Sabhy"; i drugiej jest ,,Ācāryą", używanym albo samodzielnie, albo w relacji do jakiegoś zgromadzenia, jak w przypadku Ācāryi „społeczności Gaudīya", „Społeczności Madhva-Gaudīya", „Gaudīya Vaişņavów", i tym podobnych. Czasem te tytuły są łączone, aczkolwiek pozostają odrębne, jak widzimy na przykładach: „Aczarjja (Mesjasz) obecnego wieku, który jest teraz prezydentem uznanej historycznej Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" (Harm. 28.2, str. 58). ^[12] Ściśle zintegrowana z na nowo formalnie powołaną do życia Viśva-Vaişņava-rāja Sabhą (która działała pod przywództwem rady trzech głównych uczniów) była nieustannie rozwijającą się konfederacją świątyń – monastycznych ośrodków szkolenia i nauczania – która przyjęła wspólną nazwę „Gaudīya Math" i, coraz częściej także „Misji Gaudīya":^[13] Ściśle zintegrowana z na nowo formalnie powołaną do życia Viśva-Vaisnava-raja Sabhą (która działała pod przywództwem rady trzech głównych uczniów) była nieustannie rozwijającą się konfederacją świątyń - monastycznych ośrodków szkolenia i nauczania – która przyjęła wspólną nazwę „Gaudiya Math" i, coraz częściej także „Misji Gaudīya".^[14] Z drugiej strony dość rzadkie jest użycie słowa „założyciel" w odniesieniu do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Najwyraźniejszym przykładem jest jego pojawienie się w dobrze znanym ofiarowaniu z okazji Vyasa-pujy napisanym przez „Abhaja Czarana Dasa, dla członków Sri Gaudija Math, w Bombaju", w którym nasz Śrīla Prabhupāda nawiązuje do Bhaktisiddhanty Sarasvatīego jako do „nauczyciela świata, Aczarjadewy, który jest założycielem Misji Gaudija i Prezydentem Aczarją Śri Wiśwa Waishnab Radż Sabhy: mam na myśli mego Boskiego po wsze czasy Mistrza [...]" (Harm. 32, str. 291). ^[15]

Mimo że nie znajdujemy tytułu „Założyciel-Ācārya“ w odniesieniu do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, ten konkretny honorowy tytuł pojawia się w godnym wspomnienia miejscu w najważniejszej anglojęzycznej publikacji Gaudīya Math: Sree Krishna Chaitanyi, napisanej przez Nisīkāntę Sānyāla.

Wspomnieliśmy już o tym, że w roku 1927 Sajjana-toșaņī przemieniona została w anglojęzyczny periodyk The Harmonist, w celu rozpowszechnienia świadomości Krşny na świecie - a nie tylko w Indiach. Stanowiło to fazę przygotowawczą do ostatecznego wysłania „misjonarzy“ do obcych krajów w roku 1933, co jak pisze Bhakti Vikāśa Swami „było ukoronowaniem wszystkich wysiłków Gaudīya Math poczynionych do tego momentu“ (SBV 1, str. 108). By wyprawić misjonarzy odpowiednio wyposażonych do swej misji, najpierw musiała zostać napisana książka; książka, która mogłaby wyrazić „przesłanie Misji“ w sposób wystarczająco trafny, pełny i wyrafinowany, by trafić do wykształconych obywateli cywilizowanych krajów. Tym dziełem była Sree Krishna Chaitanya ^[16] autorstwa Niśīkānta Sānyāla, profesora historii na Ravenshaw College w Cuttack, którego imię duchowe brzmi Nārāyaṇa Dāsa, a tytuł Bhakti Sudhākara nadany mu został przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę. Mistrz i uczeń zwykli ściśle współpracować nad anglojęzycznymi publikacjami, i ta pozycja nie była wyjątkiem. ^[17] Bhakti Vikāśa Swami podaje, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura spędził w stacji Ootacamund na wzgórzu Nilgiri dwa miesiące w lecie 1932 roku, by w spokoju zrewidować Sree Krishna Chaitanyę (SBV 1, str. 243). Dopóki nie mieli tej książki w ręku, misjonarze najwyraźniej nie mogli wyruszyć na Zachód (SBV 2, 27):

Wraz z pojawieniem się Sree Krishna Chaitanyi prof. Sanyala opublikowanej w języku angielskim w Gaura Purnimę 1933 roku, Srila Bhaktisiddhānta Sarasvatī uznał, że nadszedł czas, by rozpowszechnić przesłanie Mahāprabhu w Europie. I tak jego marzenie wreszcie spełniło się w kwietniu, kiedy to Śrimad Bhakti Pradīpa Tirtha Mahārāj, Śrīmad Bhakti Hṛdaya Bon Maharaj i Saṁvidānanda Prabhu wsiedli na statek płynący z Bombaju do Londynu.

Trzydzieści pięć lat później, czternastego marca 1967, Śrīla Prabhupāda napisał z San Francisco do będącego w Nowym Jorku Brahmānandy Dāsa wyrażając swą akceptację tego dzieła:

Cieszę się, że Donald zakupił książkę Krishna Chaitanya prof. Nanyala. Niedawno zmarły N. K. Sanyal był moim bratem duchowym, a jego książka jest uznana i miarodajna. Dbaj o nią. Możemy opublikować parę artykułów z tej książki w Back to Godhead. Bardzo nam to pomoże, jako że mój Mistrz Duchowy zaaprobował tę książkę. Proszę uważaj na nią, a ja zajmę się tym jak tylko wrócę. (670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco)

To polsko-sanskryckie złożenie Założyciel-Ācārya zostaje w sposób znaczący wprowadzone na łamach Sree Krishna Chaitanyi, po raz pierwszy pojawiając się w spisie treści:

ROZDZIAŁ VII – ZAŁOŻYCIELE-ACZARJOWIE
Systemy Śri Wisznuswamiego, Śri Nimbaditji, Śri Ramanudży Sri Madhwy wyznaczają odnowienie waisznawizmu, którego źródła można znaleźć w czasach przedhistorycznych. Uosabiają one pełen szacunku kult Wisznu. Ich drugorzędne znaczenie wyraża się w bezkompromisowym proteście przeciwko opiniom spekulatywnych wyznań. Ich duchowa synteza, mimo że trafna, jest niekompletna.

Autor kontynuuje wprowadzający przegląd historii wzlotów i upadków ludzkiej duchowości, koncentrując się na tych czterech normatywnych vaiṣṇava-sampradāyach. Sam Bóg rozpoczyna te sampradāye inspirując tych, których profesor Sanyal nazywa „pierwotnymi przedhistorycznymi nauczycielami“. Wyjaśnia on dalej:

Te cztery wspólnoty (sampradaje) Wieku Żelaza połączone są z dawnymi czasami poprzez uznanie wyższego autorytetu wiecznych pradawnych nauczycieli, tj. kolejno Lakszmi, Brahmy, Rudry i czterech Sanów (czatuhsana). Czterech Założycieli-Aczarjów tego Wieku Żelaza zobowiązało się do głoszenia nauk tych czterech pierwotnych nauczycieli religii.

Widzimy zatem, że każda sampradāya ma dwóch przedstawicieli wyróżnionych spośród całej reszty z powodu ich rozległego i kształtującego wpływu na swych następców. Pierwszą osobistością w obrębie każdej pary jest jeden z wyżej wymienionych „wiecznych, pradawnych nauczycieli", który stał się „pierwotnym przedhistorycznym nauczycielem" tej sampradāyi; drugim ogniwem jest „Założyciel-Ācārya", modelowy mentor, który odnawia i reformuje wspólnotę w Kali-yudze, obdarzając ją swym własnym stylem myśli i czynu.^[18] Tytuł ,,Założyciel-Ācārya" użyty przez Niśīkāntę Sānyāla jest ograniczony do tych czterech wybitnych historycznych osobistości, które często nazywanę są również ,, sampradāya-ācāryami".^[19] „Założyciel-Acārya" było ich wyróżniającym się określeniem. W tym świetle staje się jasne, dlaczego Śrila Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura sam nie nosił tego tytułu. W rezultacie zdumiewającym jest fakt, że na łamach The Harmonist znajdujemy słowa ,,założyciel Aczarja" wprowadzone w nierzucający się w w oczy, aczkolwiek pewny sposób, jako określenie dla Prezydenta instytucji Gaudiya Math. Fraza użyta w ten sposób jest wprowadzona w ważnym artykule zatytułowanym „Gaudija Math", który ukazał się w trzech częściach począwszy od październikowego numeru The Harmonist z roku 1930."^[20] Jego publikacja zbiegła się zatem z uroczystym otwarciem, w listopadzie tego roku, świeżo ukończonej pałacowej świątyni "Śri Gaudiya Math" przy Bāg-bazaarze w Kalkucie. Instytucja – w swej świetnosci - była punktem odniesienia dla tytułu artykułu. Pierwszą część "The Gaudija Math" stanowi otwierający artykuł numeru październikowego, a strona tytułowa zawiera fotografię wielce szanowanego Jagabandhu Bhakti Ranjany,^[21] który nie tylko sfinansował, lecz także prowadził budowę tej świątyni. Artykuł w The Harmonist jest niepodpisany, co oznacza pełną akceptację wydawcy (jeśli nie jego autorstwo).^[22] Wraz z uczczeniem tego wielkiego kroku w kwestii nauczania na całym świecie, The Harmonist korzysta z okazji, by objaśnić w sposób kompleksowy duchową (i w pewnym stopniu także ezoteryczną) strukturę i funkcję prężnie rozwijającej się organizacji. „The Gaudija Math" kładzie tym samym podwaliny pod definicję eklezjologii vaişņavizmu Gaudīya.^[23]

W artykule tym użyto przewodniej metafory^[24]przyjętej przez członków wspólnoty w celu zrozumienia kształtu i sposobu działania instytucji Gaudīya Math: jest to metafora wspaniale rosnącego drzewa, którego rozwijające się gałęzie sięgają tak wysoko, że okrywają sobą świat. Metafora jest oczywiście zaczerpnięta z dziewiątego rozdziału Śrī Caitanya caritāmṛty, z tomu Adi-līlā zatytułowanego „Drzewo pragnień służby oddania". Mahāprabhu przedstawiony jest tam jako ogrodnik, który sprowadza na ziemię drzewo pragnień, bhakti-kalpa-taru, sadzi je w glebie Navadvīp, i pielęgnuje roślinę, która rośnie, by obdarzyć owocem kṛşņa-premy wszystkich na całym świecie. Mahāprabhu jest nie tylko ogrodnikiem, ale także samym drzewem (kṛşņa-premāmara-taruḥ svayam) i także tym, który czerpie z niego radość i rozdaje jego owoce.

Instytucja Gaudīya Math jest ucieleśnieniem tego drzewa. Jego nasiona – jak rozumieli to jej członkowie – były zasiane i nawadniane w Navadvīp, miejscu urodzin Mahāprabhu, przez jego pełnomocnika, Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę, który udał się w to święte miejsce, by w latach 1905-1914 intonować 192 rundy dziennie, wypełniając tym samym ślub intonowania miliarda imion. Przez większość czasu robił to w chatce, która zbudował tam, gdzie 27 marca 1918 roku przyjął sannyāsę. W dniu, w którym przyjął sannyāsę" – pisze Bhakti Vikāśa Swami – Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati założył Śrī Caitanya Math w Māyāpur, dając tym samym wyraz swej służbie dla bóstw Śrī Śrī Gāndharvikā-Giridhari oraz bóstwa Pana Caitanyi, przed którym pełnił on swój ślub intonowania miliarda imion".^[25] W ten sposób drzewo Misji Gaudīya wypuściło w swiętej ziemi korzenie i zaczęło rosnąć i rozgałęziać się, przede w wszystkim w formie Śrī Gaudīya Math, powołanej do życia w 1920 roku per Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę przy Ultadingi Junction Road 1 w Kalkucie.^[26]

Taki obraz instytucji został przedstawiony w pierwszym numerze The Harmonist (czerwiec 1927). Artykuł „Gaudija Math: Przesłanie i diałania", rozpoczynając się od retorycznych ornamentów, które wyrażają ducha dynamicznego rozwoju, przedstawia Gaudīya Math posiłkując się metaforą drzewa – zakorzenionego w Māyāpur („ziemia, na którą przybył" Maháprabhu), a gałęziami sięgającego Kalkuty, by następnie rozpościerać się na całe Indie:

Dzięki łasce Pana wszystkich Gaudijów przesłanie Gaudija Math jest dzisiaj znane w każdym zakątku Gauda Desz – i nie tylko w Gauda Desz, ale nawet w Naimiszaranji, Ajodhji, Prajag, Kasi, Sri Brindaban i Mathurze z jednej strony, aż po Dakszinathję [południowe Indie) i teren Orissy z drugiej. [Zatem] dobrze rozpowszechnione zostało przesłanie Gaudiya Math, głównej gałęzi Śri Czaitanja Math, której korzenie osadzone są w ziemi, na którą przybył Śriman Mahaprabhu – Sri Majapur Nabadwipa Dhama. Przesłanie dotarło na Gaudamandalę, Kszetramandalę i Bradżamandalę.

W październiku 1930 roku, Gaudīya Math została przeniesiona na Bāgbazaar, a jej kwatera zbudowana na szybko, tak by mogła stanowić główne centrum rozpowszechnienia gaura-vānī.^[27]Z tej okazji wydanie The Harmonist rozpoczynało się wyjaśnieniem głębokiego znaczenia tego wydarzenia (Harm. 28.5, str.129):

Gaudija Math jest ucieleśnieniem najwyższej służby dla Śri Śri Radha-Gowindy, która pojawiła się we współczesnym miejskim środowisku z łaski Aczarji [...]; służby jednostki, która nie przynależy do tego albo tamtego wieku, ani do tego świata. Dzięki samo-wystarczalnemu życzeniu tego człowieka, idealna służba dla Sri Sri Radha-Gowindy pojawiła się w najruchliwszym mieście tego kraju w formie instytucji służącej praktyce i rozpowszechnianiu tej służby dla najwyższego Pana. Instytucja [...] zawdzięcza swe istnienie, zarówno jeśli chodzi o inicjatywę jak i rozwój, Jego Boskiej Łasce Paramahamsie Śrila Bhaktisiddhancie Goswamiemu Maharadżowi [...].

Gaudīya Math została zatem powołana i rozwinięta dzięki łasce Ācāryi. Tu opisane jest jej pochodzenie (Harm. 28.5, str. 130):

Gaudija Math [w Kalkucie) jest główną gałęzią Śri Czaitanja Math w Śridham Majapur. Różnica pomiędzy Gaudija Math, a Śri Czaitanja Math jest analogiczna do różnicy pomiędzy lampą odpalaną od innej lampy. Gaudija Math jest widoczną emanacją Czaitanja Math w sercu świata. Śri Czaitanja Math jest wiecznie usytuowana jako pierwotne źródło – nawet wtedy gdy jest widoczna dla ludzi tego świata – w transcendentalnym otoczeniu wiecznego miejsca pobytu Boga. Działania Gaudija Math i wszystkich innych afiliowanych Math w swej istocie są jednakże identyczne z działaniami Śri Czaitanja Math i są kategorycznie odmienne od zwykłych czynności tego świata.

Użycie analogii lampy jest tutaj bardzo znaczące. Została ona zaczerpnięta ze Śrī Brahma Samhity 4.46, gdzie ilustrowała związek pomiędzy Panem Kṛṣṇą a Jego emanacjami. Analogia użyta tutaj wskazuje na to, że instytucja sama w sobie jest transcendentna i ma te same właściwości co sam Bóg, którego liczne emanacje oraz emanacje emanacji nie są od Niego różne. Zatem Gaudīya Math i inne Math, będąc jej filiami, są duchowo identyczne z macierzystą Math w Māyāpur, a także z każdą z osobna. (Harm. 28.5, str.131):

Gaudija Math jest tożsama także z założycielem Aczarją. Jego towarzysze, zwolennicy i miejsce pobytu Jego Boskiej Łaski są jego członkami. Żadne ogniwo nie rości sobie pretensji do bycia niczym innym jak tylko w pełni podporządkowaną częścią tego pojedynczego człowieka. To bezwarunkowe, bezprzyczynowe i spontaniczne oddanie wobec lidera, jest nie tylko zgodne z, ale i konieczne dla pełnej wolności inicjatywy podporządkowanych członków.

W tym artykule Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura określany jest mianem "Aczarji", ale w tym jednym miejscu, objaśniającym naturę jego duchowego związku z (równie duchową) instytucją, jest wyraźnie opisany jako "założyciel Aczarja". On jest tym, któremu instytucja, na którą składają się wszystkie zasoby ludzkie i materialne poświęcone służbie dla niego, zawdzięcza swe istnienie, zarówno jeśli chodzi o jej początek, jak i rozwój". Pod tym warunkiem instytucja nie jest różna od swego Założyciela-Acāryi.

W drugiej części ,,Gaudija Math" autor powraca do teologicznego wywodu na temat struktury i funkcji instytucji (Harm. 28.6, str.165):

Wszystkie działania Gaudija Math pochodzą od Jego Boskiej Łaski Paramahamsy Śrila Bhakti Siddhanty Saraswatiego Goswamiego, duchowego następcy Śri Rupy Goswamiego, który został autoryzowany na samym początku przez Śri Czaitanjadewę, by dla dobra wszystkich istot objaśnić proces przepełnionego miłością duchowego oddania. Rzeczywistość wszystkich działań Gaudija Math zależy od inicjatywy Aczarji. Śri Czaitanja Math w Śridham Majapur odkrywa źródło Gaudija Math. Aczarja przebywa wiecznie wraz z Najwyższym Panem Śri Kryszna Czaitanją w transcendentalnym miejscu Śridham Majapur, Białej Wyspie Pism. Z tego miejsca Aczarja pojawia się na ziemskiej płaszczyźnie, by wyrwać dusze ze szponów iluzorycznej energii i przekazać im przepełnione miłością oddanie dla Stóp Sri Sri Radha-Gowindy. Boczne gałęzie Sri Czaitanja Math są przedłużeniem centrum, z którego łaska rozprzestrzenia się dla dobra dusz na całym świecie. Rozpoznanie połączenia ze Śridham Majapur jest kluczowe dla zrozumienia prawdziwej natury Gaudija Math i łaski Aczarji.^[28]

Należy przy tym zaznaczyć, że użycie tytułu Założyciela-Ācāryi w stosunku do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury pojawia się po raz drugi na łamach The Harmonist. W numerze z 24-go grudnia 1936 (Harm. 33.4, str. 90-96) artykuł zatytułowany „Gaudija Math" i tym razem wyraźnie podpisany nazwiskiem „Prof. Nisi Kanta Sanyal M.A." zawiera następujące słowa: „Gaudija Math jest instrumentem i odpowiednikiem Jego Boskiej Łaski Paramahamsy Paribradżakaczarji Śri Srimad Bhakti Siddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadża. Ona żyje, porusza się i zawdzięcza swe istnienie Założycielowi-Aczarji".^[29] Tydzień po publikacji tych słów, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura opuścił ten świat.

Tydzień po publikacji tych słów, Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura opuścił ten świat.

Reasumując widzimy, że precyzyjny, pisany z łącznikiem termin "Założyciel-Acārya" pojawia się w Sree Krishna Chaitanyi jako określenie czterech nauczycieli nadających swym instytucjom swoisty ton. Otrzymawszy w spadku pierwotne, starożytne nauki przekazane na początku przez samego Boga, byli w stanie odnowić i – bez jakiegokolwiek umniejszenia - przeredagować je tak, by zagwarantować im ciągłość przekazu w tym zdegradowanym i ulegającym dalszej degradacji środowisku Kali-yugi. Przesycając nauki swą własną, popartą doświadczeniem mądrością, przekazali kolejnym pokoleniom normatywny model myślenia, odczuwania i działania, jak i swoistą moc zbawiania.

Gdy w Kalkucie świątynia w pałacowym stylu świętowała swe otwarcie, prof. Sanyal pracował w pocie czoła nad Sree Krishna Chaitanyą. Zarówno świątynia jak i książka zostały uznane za znaczące elementy misji nauczania na całym świecie. Jako część obchodów otwarcia świątyni, The Harmonist zawierał autoryzowaną eklezjologiczną prezentację instytucji Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury. Znaczącym jest fakt, że z tej okazji autor Sree Krishna Chaitanyi użył słów "założyciel Aczarja", odnosząc się do Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury. Biorąc pod uwagę ich bliski związek - zwłaszcza w kontekście współpracy - uczeń mógł poczynić tak znaczący krok jedynie za przyzwoleniem swego mistrza duchowego i głównego redaktora.

Pomimo oczywistych różnic, podobieństwa pomiędzy „czterema Założycielami-Aczarjami wieku żelaza" i ācāryą Misji Gaudīya są jasne. W przypadku czterech sampradāya-ācāryów początkowe boskie objawienie miało miejsce w czasach przedhistorycznych. Z kolei w Gaudiya-sampradāyi objawienie poprzez Pana Caitanyę miało miejsce w stosunkowo niedawnym historycznym czasie. Jednakże ci „pierwotni przedhistoryczni nauczyciele", którzy dostąpili łaski bezpośredniego oświecenia przez Pana, mają swój odpowiednik Gaudīya w osobach sześciu Gosvāmīch (przede wszystkim). Ta paralela między oświeceniem șad-gosvāmīch przez Pana Caitanyę a caturmukha-brahmy przez Pana Kṛṣṇę była jasna dla Śrīla Krşņadāsa Kavirājy Gosvāmīego:

Przed stworzeniem tego świata, Pan oświecił serce Pana Brahmy szczegółami dotyczącymi stworzenia i ukazał mu wedyjską wiedzę. W identyczny sposób Pan, troszcząc się o odnowienie zabaw Pana Kṛṣṇy we Vṛndāvan, napełnił duchową mocą (nija-śakti] serce Rūpy Gosvāmīego. Dzięki tej mocy, Śrīla Rūpa Gosvāmī był w stanie wskrzesić pamięć o działaniach Kṛṣṇy we Vṛndāvan; działaniach które uległy niemal całkowitemu zapomnieniu. W ten sposób rozpowszechnił On świadomość Kṛṣṇy na całym świecie (CC Madhya 19.1)

Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura postąpił podobnie jak czterej Założyciele-Ācāryowie, odnawiając i reformując osłabioną tradycję i dając początek wspólnocie, która uformowana i przeniknięta jego własnym duchem, ucieleśniała nieugaszone pragnienie spełnienia pełnych współczucia życzeń Pana. Tych czterech sampradāya-ācāryów z wielką mocą sprzeciwiło się bezosobowemu monizmowi, przywróciło prawdziwą teistyczną siddhāntę Ved i rozpowszechniło ją z wielkim entuzjazmem w całych Indiach. Podobnie uczynił Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura. Co więcej, gromadził on zasoby, by posunąć się nawet dalej: rozpowszechnić acintya-bhedābheda-tattvę – ostateczną syntezę nauk czterech sampradāya-ācāryów – na całą planetę.

Jednakże krótko po utraceniu fizycznej obecności Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, jego instytucja wielce ucierpiała z powodu nieporównywalnie większej straty jego obecności duchowej. W rezultacie Misja Gaudīya została pozbawiona mocy „bycia przedłużeniem centrum, z którego emanuje łaska dla dobra dusz na całym świecie".

Tak więc sługa Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, chcąc wypełnić polecenie swego mistrza, by spełnić jego pragnienie i kontynuować jego misję, ten właśnie sługa stał się Założycielem-Ācāryą Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy. Pozostanie on aktywnie obecny wśród nas, pokolenie za pokoleniem, tak długo jak będziemy służyć mu w każdych warunkach, co on sam pokazał na swoim olśniewającym przykładzie.

Czcimy i uczymy się od wielu wspaniałych ācāryów naszej tradycji, ale pokród nich, Śrīla Prabhupāda jako Założyciel-Ācārya ISKCON-u, jest dla nas szczególny. W ISKCON-ie Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny na przestrzeni pokoleń jako jedyny wyjątkowy śikṣā guru immanentnie obecny w życiu każdego członka ISKCON-u jako nieustająca, głęboko zakorzeniona i aktywnie prowadząca obecność. On sam aktywnie działa w tym świecie, tak długo jak ISKCON funkcjonuje jako spójny wyraz i zjednoczony instrument jego woli. Tak oto Śrīla Prabhupada pozostaje duszą ISKCON-u, a ISKCON jego ciałem.

Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny. Gdy Śrīla Prabhupāda był wśród nas, pobłogosławił nas jasną instrukcją, abyśmy w przyszłości, kiedy nie będzie już fizycznie obecny, zachowali nasz związek z nim. Tę w pełni objaśnioną instrukcję znajdujemy w czwartej księdze Śrīmad-Bhāgavatam, gdzie Prabhupāda tłumaczy reakcję Królowej Vaidarbhi na śmierć męża; jest to elementem alegorycznej narracji Narady o Królu Purañjanie. Prabhupada objaśnia:

Metaforycznie przyjmuje się, że królowa jest uczniem króla; tak więc, gdy śmiertelne ciało mistrza duchowego umiera, jego uczniowie powinni płakać dokładnie tak, jak płacze królowa, gdy król opuszcza swe ciało. Jednakże uczeń i mistrz duchowy nigdy nie są rozdzieleni, ponieważ mistrz duchowy zawsze dotrzymuje towarzystwa swemu uczniowi – tak długo, jak tylko uczeń ściśle przestrzega jego instrukcji. Nazywa się to związkiem vāņī (słowa). Obecność fizyczna nazywana jest vapuḥ. Dopóki mistrz duchowy jest fizycznie obecny, uczeń powinien służyć jego fizycznemu ciału, a gdy nie jest już dłużej obecny fizycznie, powinien służyć jego instrukcjom.^[30]

Królowa przygotowuje się do złożenia siebie samej w ofierze na stosie pogrzebowym męża. Jej intencja, jak wyjaśnia Prabhupāda, oznacza determinację ucznia do dokładnego wypełnienia przykazań mistrza duchowego. Na to pojawia się uczony bramin, „dawny przyjaciel" królowej i pociesza ją oraz instruuje. Alegorycznie – jak mówi Prabhupāda – bramin oznacza Duszę Najwyższą. Prabhupāda kontynuuje:

Kiedy ktoś poważnie podejmuje wypełnianie misji mistrza duchowego, to jego determinacja jest równoznaczna z widzeniem Najwyższej Osoby Boga. Jak wyjaśniono wcześniej, oznacza to spotkanie Najwyższej Osoby Boga w poleceniach mistrza duchowego. Fachowo nazywa się to vāṇī-sevā. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Thākura oświadcza w swoim komentarzu do Bhagavad-gīty, przy wersecie vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana (BG 2.41) że należy służyć słowom mistrza duchowego. Uczeń musi dokładnie wypełniać każde polecenie mistrza duchowego. Jedynie dzięki dokładnemu przestrzeganiu tej zasady można zobaczyć Najwyższą Osobę Boga [. . .]. Reasumując, jeśli uczeń jest bardzo poważny w wypełnianiu misji mistrza duchowego, to natychmiast ma możliwość obcowania z Najwyższą Osobą Boga poprzez vāņī albo vapuḥ. Jest to jedyny sekret sukcesu, jeśli chodzi o ujrzenie Najwyższej Osoby Boga.^[31]

Komentując następny werset, Śrīla Prabhupāda dalej wyjaśnia ten nienaruszalny związek pomiędzy wiernym uczniem a mistrzem duchowym:

Ktokolwiek jest szczery i czysty, otrzymuje możliwość konsultowania się z Najwyższą Osobą Boga, która przebywa jako Paramātmā w każdym sercu. Paramātmā jest zawsze caitya guru, mistrzem duchowym wewnątrz, a na zewnątrz pojawia się przed nami jako instruujący i inicjujący mistrz duchowy. Tak jak Pan może przebywać w czyimś sercu, tak samo może pojawić się przed nim i udzielać mu instrukcji. Tak więc mistrz duchowy nie jest różny od przebywającej w sercu Duszy Najwyższej [. . .]. Kiedy bramin zapytał kobietę, kim był leżący na ziemi człowiek, odpowiedziała, że jest to jej mistrz duchowy i że jest zaniepokojona nie wiedząc co robić pod jego nieobecność. W takim momencie natychmiast pojawia się Dusza Najwyższa, pod warunkiem, że wielbiciel oczyścił serce przestrzegając wskazówek mistrza duchowego. Taka szczera osoba z pewnością otrzymuje płynące z serca, bezpośrednie polecenia od Duszy Najwyższej.

Powinniśmy zatem zwrócić uwagę na to, że obecność Śrīla Prabhupādy W ISKCON-ie jest zależna od jednej rzeczy: determinacji jego uczniów w ich zobowiązaniu do wypełniania jego misji. W tym miejscu Śrīla Prabhupada odkrył przed nami "tajemnicę sukcesu". Powinniśmy przyjąć ten dar i zachować go jako skarb. Dusza ISKCON-u. Dając wykład na temat pierwszego wersetu Śrīmad Bhagavatam w Caracas, 21 lutego 1975 roku, Srīla Prabhupāda posłużył się wiele mówiącym przykładem. Nie stanowił on jednak osi wykładu, był to jedynie przykład wypowiedziany mimochodem. Mimo to przykuwa uwagę:

Zatem powiedziano tu, że źródłem jest życie, co wynika z: yato 'nvayād itarataś ca artheșu abhijñaḥ svarāț. [Jest On pośrednio i bezpośrednio świadomy wszystkich emanacji i jest On niezależny). Podobnie, jeśli ja jestem uznawany za początek tego ruchu świadomości Kṛṣṇy, oznacza to, że wiem wszystko – pośrednio i bezpośrednio – o wszystkim, co dotyczy tego ruchu. Jeśli nie wiedziałbym bezpośrednio lub pośrednio wszystkiego o tym ruchu, nie mógłbym być nazywany jego założycielem-ācāryą. Gdy tylko źródło staje się świadome, jest żywe. Z tego względu tępa materia nie może być znawcą wszystkiego. (750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas)

Jako że Śrīla Prabhupāda jest duszą ISKCON-u, to ISKCON jest jego ciałem.^[32] Ponieważ wcielenie to jest duchowe, ciało nie jest różne od tego, który się w nie wciela. W tym samym kontekście ta zasada (jak zostało to zaznaczone powyżej) była już przedstawiona w The Harmonist:

Gaudija Math jest [. . .] tożsama za swoim założycielem Aczarją. Towarzysze, zwolennicy i miejsce pobytu Jego Boskiej Miłości są członkami jego samego. Żadne spośród nich nie rości sobie miana do bycia czymś innym jak tylko w pełni podporządkowaną częścią tej osoby.

Niemal cztery dekady później Śrīla Prabhupāda przedkłada tę samą zasadę w liście do Rāyarāmy (VB: Korespondencja: 11 stycznia 1968):

Bardzo ładnie stwierdziłeś, że jestem Twoim życiem. To znaczy, że jesteś moim ciałem i w taki sposób ani życie, ani ciało nie mogą być rozdzielone, ponieważ na płaszczyźnie duchowej nie ma takiego rozróżnienia. Na płaszczyźnie materialnej życie jest czasem oddzielone od ciała, ale na płaszczyźnie absolutnej nie ma takiego rozróżnienia.

ISKCON, ożywiony dzięki obecnemu duchowi Założyciela-Ācāryi, jest ucieleśnieniem duchowej mocy Pana Caitanyi w tym świecie. W takim razie jako jednostka uduchowiona przez Śrīla Prabhupādę – ISKCON staje się trwałym organizmem społecznym. Na podobieństwo żywego organizmu utrzymuje i skupia różnorodność indywidualnych elementów z których się składa – swych członków i podgrup – w transcendentnej jedności, w której każdy unikalny element gwarantuje spójność całości, podczas gdy zjednoczona całość ceni wartość każdej odrębnej jednostki każdej swej pojedynczej części z osobna. W ten sposób ISKCON jest odzwierciedleniem ostatecznej zasady boskości doświadczanej w tradycji vaiṣṇava:,,jedności w różnorodności".^[33] Prabhupāda stwierdza, że „zasada jedności w różnorodności" jest „znana w filozofii jako acintya-bhedābheda – jednoczesna jedność i odmienność". Podkreślając najwyższej wagi konieczność zastosowania tej zasady w ramach ISKCON-u, Śrila Prabhupada wyjaśnia jak "jego sukcej jest zależny od porozumienia" (VB: list do Kīrtanānandy, 18 pazdziernika 1973):

Świat materialny oznacza różnicę zdań i nieporozumienia, zwłaszcza w Kali-judze. Mimo że występuje tu różnorodność zobowiązań, sukces tego ruchu świadomości Kryszny zależeć będzie od porozumienia. W świecie materialnym jest zróżnicowanie, ale brak porozumienia. Na tym polega różnica. Materialiści nie będąc w stanie dopasować zróżnicowania i nieporozumień, nie osiągają niczego. Nie mogą uporać się ze zróżnicowaniem. Jeśli zachowamy Krysznę w centrum, osiągnięte zostanie porozumienie przy jednoczesnym zróżnicowaniu. To nazywa się jednością w różnorodności. Z tego względu proponuję, by wszyscy nasi ludzie spotykali się corocznie w Majapur podczas celebracji urodzin Pana Czaitanji Mahaprabhu. Ze wszystkimi członkami Rady Zarządzającej i starszyzną powinniśmy dyskutować, jak osiągnąć jedność w różnorodności. Jeśli będziemy walczyć ze sobą z powodu różnorodności, będzie to jedynie płaszczyzna materialna. Proszę, postaraj się zachować tę filozofię jedności w różnorodności. To pozwoli naszemu ruchowi osiągnąć sukces.

POWODY, DLA KTÓRYCH ŚRĪLA PRABHUPĀDA ZAŁOŻYŁ ISKCON

Kiedy Śrīla Prabhupāda ustanowił ruch Pana Caitanyi jako światową misję nauczania, podjął ważką decyzję założenia nowej instytucji, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, z sobą samym jako jej Założycielem-Ācāryą. Dokonał tego w oparciu o wiedzę, której sam doświadczył. Jej esencję przyswoił sobie od swego mistrza duchowego. Niestety po tym jak Guru Mahārāja Śrīla Prabhupādy odszedł z tego świata, wiedza ta i jej pełne zrozumienie w znacznym stopniu przestały być szerzone w ramach jego własnej – teraz podzielonej – instytucji. Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała to zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga

Nowa instytucja Wysiłek, który przywiódł Śrīla Prabhupādę do Ameryki był spełnieniem polecenia jego mistrza duchowego. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura dwukrotnie wyraźnie nakazał swojemu uczniowi Abhayowi Caraṇāravindzie Dāsie nauczać wśród anglojęzycznych odbiorców. Abhay otrzymał tę instrukcję przy swym pierwszym spotkaniu z Śrīla Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą w roku 1922. W roku 1936 otrzymał ją ponownie – w ich ostatniej wymianie korespondencji. W owym czasie Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura widział, że tak długo podsycany i skoncentrowany entuzjazm Gaudīya Math słabnie; entuzjazm, który doprowadził do wysłania misjonarzy do Anglii w roku 1933. ^[34] Polecenie przekazane uczniowi wskazuje na to, że był niezachwiany w swoim postanowieniu. Na długiej i wyboistej drodze wypełnienia boskiego polecenia swego mistrza duchowego, Śrīla Prabhupāda uważnie wzorował swe własne kreatywne wysiłki na paradygmacie ustanowionym przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę w Gaudīya Math w latach 20-stych i 30-stych XX wieku. Obfita w przygody droga była oznaczona takimi kamieniami milowymi jak pojawienie się anglojęzycznego Back to Godhead w roku 1944, wydanie trzech tomów pierwszej księgi Śrīmad-Bhāgavatam w latach 1962-65, założenie ISKCON-u w Nowym Jorku w roku 1966, ustanowienie ruchu w Anglii i Niemczech w roku 1969, i odnowienie w roku 1970 ruchu Pana Caitanyi w Indiach – odmłodzonego i na nowo powołanego do życia. Zapisy historyczne od początku do końca stanowią jasny dowód na pełny oddania szacunek i staranną wierność, z jakimi Śrila Prabhupāda oddawał hołd przykładowi swego mistrza duchowego. Twórczość literacka Śrīla Prabhupādy również doskonale to ilustruje: w roku 1927 Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura rozpoczął próby światowego nauczania przekształcając Sajjana-toșaņī w The Harmonist. Podążając tym śladem Śrīla Prabhupāda rozpoczął przygotowania do ostatecznego wejścia na światową scenę powołując do życia Back to Godhead. ^[35]

Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura ściśle współpracował z Niśīkānta Sanyalem nad autorytatywną anglojęzyczną książką, w zamyśle trzytomową pozycją Sree Krishna Chaitanya, by wywrzeć na wykształconych Europejczykach wrażenie wybitności i głębi nauk Gaudīya-vaişņava. Dzieło zostało uznane za niezbędne do tego stopnia, że w roku 1933 misjonarze nie wyruszyli dopóki nie znaleźli się w posiadaniu egzemplarzy pierwszego tomu. Trzy dekady później Śrīla Prabhupāda, tym razem pracując kompletnie sam, wznowił ten wysiłek, i spędził lata 1960-65 na pisaniu, zbieraniu funduszy, drukowaniu, wydawaniu i dystrybucji pierwszej księgi Śrimad-Bhāgavatam w trzech tomach – 1100 egzemplarzy każdego tomu. Nie wyruszył z Kalkuty, dopóki nie towarzyszył mu kufer po brzegi wypełniony tomami Bhāgavatam.

Śrīla Prabhupāda przybył do Nowego Jorku kompletnie sam i bez żadnych środków do życia, ale natychmiast rozpoczął pracę nad zakupem odpowiedniej nieruchomości, pod świątynię na Manhattanie. Priorytet, który temu nadał, odwzorowuje podejście Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, który skierował znaczny, aczkolwiek ostatecznie płonny wysiłek, na otworzenie okazałej świątyni w Londynie.^[36] W tym jak i w wielu innych przypadkach fakty dowodzą, jak dokładnie Śrīla Prabhupāda wzorował się na czynach swego mistrza duchowego. W kwestii tej wierności jeden doniosły akt Śrīla Prabhupādy wyrasta na miarę pozornej anomalii: jego decyzja, by kontynuować wysiłek poza egidą instytucji jego mistrza duchowego i założyć Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy. I dalej w tym samym tonie – w ciągu niespełna dwóch lat od ustanowienia ISKCON-u – jego założyciel przyjął ten wyróżniający honorowy tytuł, który używany był przez jego mistrza duchowego: „Śrīla Prabhupāda". Oba zdarzenia wywołały z czasem jadowitą krytykę ze strony jego braci duchowych, jednakże po bliższym przyjrzeniu się temu – w pewien sposób uruchomieniu na nowo misji Mahāprabhu – widzimy, że był to akt niezwykłej wierności. Nie mogło być inaczej. W rzeczywistości Śrīla Prabhupāda zaraz na początku zaproponował podporządkowanie Gaudīya Math swego, do tej pory pozbawionego wsparcia, wysiłku misjonarskiego na Zachodzie. W liście z Nowego Jorku datowanym na 8 listopada 1965 roku gorąco prosił o współpracę swego brata duchowego Bhakti Vilāsa Tīrthę Mahārāja, będącego w tym czasie liderem Śri Caitanya Math w Māyāpur. Inicjowany pod imieniem Kunja Bihari Dāsa był on wcześniej związany z Misją Ramakryszna i jego światowe kompetencje i zdolności menedżerskie spowodowały, że Śrīla Whaktisiddhänta Sarasvatī Țhākura powierzył mu funkcję sekretarza i nadzorcy całej instytucji Gaudīya Math.^[37] List Śrīla Prabhupādy jest wart zacytowania w całości:

Jestem tutaj i widzę podatny grunt do pracy, ale jestem sam, bez ludzi ani pieniędzy. Ażeby otworzyć tutaj własny ośrodek, potrzebujemy własnych budynków. Misja Ramakryszna, jak też każda inna misja, która tu działa, ma własne budynki. Jeśli zatem chcemy otworzyć tutaj ośrodek, także musimy mieć własny budynek. By mieć własny budynek trzeba zapłacić 500 000/pięć lakh rupii albo sto tysięcy dolarów. Aby odpowiednio wykończyć taki budynek potrzeba kolejnych dwóch lakh. Jeśli zostanie podjęty wysiłek, można zdobyć pieniądze. Myślę o założeniu tutaj Mathy i świątyń. Ty możesz przejąć dowodzenie, a ja postaram się uczynić je niezależnymi. Istnieje problem z wymianą i myślę, że dopóki nie ma wyjątkowych aranżacji, by otworzyć filię Czaitanja Math, przelew pieniędzy będzie utrudniony. Ale jeśli będziesz mógł zrobić to z pomocą rządu Bengalu albo Centralnego Rządu, tutaj, w Nowym Jorku jest znakomita szansa na natychmiastowe otworzenie ośrodka [...]. Bez naszego własnego budynku nie będzie możliwe otwarcie własnego ośrodka. Mnie zajęłoby to dużo czasu, ale dla Ciebie jest to bardzo proste. Dzięki łasce Śrīla Prabhupādy, Marwarowie z Kalkuty są do Twojej dyspozycji. Jeśli tylko zechcesz, możesz niezwłocznie zgromadzić fundusz rzędu 1 000 000 / dziesięć lakh rupii na ośrodek w Nowym Jorku. Jak tylko ośrodek zostanie otworzony, będę w stanie otworzyć wiele innych. Zatem jest tutaj szansa na współpracę między nami i byłbym szczęśliwy wiedząc, że jesteś na nią gotowy. Przybyłem tutaj, by zbadać sytuację i uważam, że jest bardzo korzystna i jeśli Ty także jesteś chętny współpracować, za sprawą Śrīla Prabhupādy wszystko wspaniale się ułoży. [. . .] Jeśli się zgodzisz, to bądź pewny, że jestem jednym z pracowników Śri Majapur Czaitanja Math. Nie mam ambicji zostać właścicielem żadnej Math ani Mandiru, ale pragnę warunków do pracy. Pracuję dzień i noc nad swą publikacją Bhagawatam i potrzebuję ośrodków w krajach zachodnich. Jeśli odniosę sukces w otwarciu ośrodka w Nowym Jorku, moim następnym krokiem będzie ośrodek w Kalifornii i Montrealu [...]. Jest tu ogromne pole do pracy, ale niestety traciliśmy tylko czas na kłótnie ze sobą, podczas gdy Misja Ramakryszna – fałszywie prezentując filozofię – zdobyła pozycję na całym świecie. Mimo że nie są bardzo popularni w tych obcych krajach, zapewnili sobie dobrą opinię publiczną i w rezultacie świetnie powodzi im się w Indiach, podczas gdy ludzie Gaudija Math głodują. Powinniśmy pójść teraz po rozum do głowy. Jeśli to możliwe, przyłącz się wraz z innymi naszymi braćmi duchowymi i wspólnie podejmijmy wysiłek nauczania wyznania Gaura Hari w każdym mieście i każdej wiosce krajów zachodnich.(651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York)

Jeśli zgodzisz się na współpracę ze mną, jak proponuję powyżej, przedłużę moją wizę [. . .], w przeciwnym wypadku wrócę do Indii. Chcę też dobrych asystentów, którzy natychmiast rozpoczęliby ze mną pracę. Muszą być wykształceni i znać angielski, jak też dobrze czytać sanskryt. Dla nauczania tutaj byłyby bardzo przydatne dwa języki: angielski i sanskryt. Myślę, że pod Twoim przywództwem każdy oddział naszych braci duchowych powinien oddelegować do tego celu jednego odpowiedniego człowieka i oni muszą się zgodzić na pracę pod moim kierunkiem. Jeśli to stanie się możliwe, zobaczysz jak nasz ukochany Śrila Prabhupāda będzie zadowolony z każdego z nas. Uważam, że powinniśmy zapomnieć o tej braterskiej wojnie i pójść naprzód w dobrej sprawie. Jeśli oni się nie zgodzą, zrób to sam, a ja będę do Twych usług.

23, listopada Śrīla Prabhupāda napisał ponownie do Tīrthy Mahārājy, tym czasem z opisem konkretnej posiadłości i kwotą zaliczki: „[. . .] myślę, że tę kwotę możesz niezwłocznie zapewnić i otworzyć filię Twojej Śri Czaitanja Math albo nazwać tę filię Nowojorską Gaudija Math". (651123 - Letter to Teertha Maharaj written from New York)

Gdy Śrila Prabhupāda miał perspektywę większej dotacji z Indii na otworzenie świątyni, napisał do Bon Mahārājy i Tīrthy Mahārājy z prośbą o podjęcie konkretnych działań w celu zapewnienia rządowego pozwolenia koniecznego do przelewu pieniędzy do Ameryki. „Wszystko jest gotowe" - napisał do Tīrthy Mahārājy:

Mianowicie, budynek jest gotowy, sponsor jest gotowy i ja również jestem gotowy, by pełnić na miejscu pokorną służbę. Teraz Ty powinieneś nadać temu ostatni ton, ponieważ jesteś najdroższym uczniem Jego Boskiej Miłości. Myślę, że Śrīla Prabhupāda życzy sobie, by do tego znaczącego wysiłku mojej pokornej osoby mogła także zostać idealnie wpasowana Twoja wysoko ceniona służba. (660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York)

W tym przypadku te wyczerpujące wysiłki mające na celu osiągnięcie współpracy dwóch braci duchowych, nie przyniosły żadnych owoców. W kontraście do tego młody uczeń jednego z braci duchowych, brahmacārī o imieniu Mangalniloy,^[38] napisał do Śrīla Prabhupādy, by wyrazić swój podziw dla jego wysiłków i pragnienie pomocy. Mistrz duchowy Mangalniloya, Mādhava Mahārāja, nie podzielał jednakże entuzjazmu swojego ucznia. Prabhupāda prosił Mangalniloya, by ten naciskał na Mādhavę Mahārāję, tak by móc podjąć wysiłek w Indiach w celu uzyskania funduszy. Odpowiedź, którą Prabhupāda otrzymał od Mangalniloya, bezsprzecznie ukazała antypatię kolejnego już brata duchowego. A to jest wiele mówiąca reakcja Prabhupādy (VB: Korespondencja, 23 czerwca 1966):

Prosiłem o to (pomoc w zdobyciu funduszy] Śripadę Bon Maharadża, ale odmówił. Prosiłem Śripada Tirtha Maharadżę, który na początku obiecał spotkać się z Prezydentem i Ministrem Finansów, ale teraz stara się tego uniknąć. W związku z tym musiałem zwrócić się poprzez Ciebie do Śripada Madhawy Maharadża w sprawie tego najwyższej wagi zadania: natychmiastowego spotkania się z Prezydentem i Ministrem Finansów w nawiązaniu do mojego podania, jak zostało to potwierdzone przez ambasadę Indii w Waszyngtonie. W odpowiedzi napisałeś, że najpierw chcesz do mnie dołączyć, a później rozmawiać ze Śripada Maharadżem na temat współpracy, w przeciwnym wypadku twoja podróż do tego kraju mogłaby zostać przez niego odwołana. Nie do końca rozumiem znaczenie tej propozycji. Myślisz, że zanim do mnie dołączysz współpraca nie jest możliwa? Co to za myślenie? Czy to jest moja prywatna sprawa? Śrila Prabhupada chciał zbudować świątynie w obcych krajach jako ośrodki nauczania przesłania Śrila Rupa Raghunathy i ja staram się to wykonać w tej części świata. Pieniądze są i nadarzyła się okazja. Jeśli dzięki spotkaniu z Ministrem Finansów można by pomóc w realizacji tego zadania, dlaczego mamy czekać jakiś czas dlatego, że ty nie możesz porozmawiać ze swoim Guru Maharadżem o jakiejkolwiek współpracy, ponieważ boisz się, że twoja podróż może zostać odwołana. Przyjmij wszystko jako dzieło Śrila Prabhupady i staraj się współpracować w tym duchu. Instytucja Gaudija Math odniosła porażkę [:]

Dwa ostatnie zdania pozostają dla nas w ISKCON-ie wysoce aktualne. Refleksja nad nimi przyniesie owoce. W pierwszym zdaniu Prabhupāda udziela podstawowych wskazówek na osiągnięcie duchowego sukcesu: uważaj każde przedsięwzięcie za ,,dzieło Śrīla Prabhupādy" (nie za „moje" lub „twoje"). Zainspirowany tym nastawieniem współpracuj. Następne zdanie Prabhupādy bez ogródek ukazuje skutek niepodążania za tymi poleceniami: udowodnioną klęskę. I tak się stało, że w roku 1966 Śrīla Prabhupāda niemile doświadczył, ze duchowe braki, które spowodowały upadek Gaudīya Math, trzy dekady później wciąż miały moc oddziaływania. Gdy wszystkie jego nadzieje na współpracę ze strony sponsorów, rządu i braci duchowych zostały zniweczone, Śrīla Prabhupāda zmuszony był do rozpoczęcia od zera – w pojedynkę. Niezachwiany napisał do Mangalniloya: „Nie potrzeba już pomocy od nikogo".^[39] To jest zatem znaczący element kontekstu, w którym zrodziło się Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy. Innym elementem jest duchowe spełnienie, które stało się udziałem Śrīla Prabhupādy poprzez ciągle wzrastającą liczbę młodych Amerykanów, którzy zwrócili swą szczerą i gorliwą uwagę ku naukom Pana Caitanyi. Co miał począć Prabhupāda? W swoim pierwszym apelu o współpracę wysłanym do Tīrthy Mahārāja w listopadzie 1965 roku, zaraz po swym przybyciu do Nowego Jorku, Prabhupāda proponował, że będzie pracował w ramach instytucji swego brata duchowego:

Zatem jest tutaj szansa na współpracę między nami i byłbym szczęśliwy wiedząc, że jesteś na nią gotowy. Przybyłem tutaj, aby zbadać sytuację i uważam, że jest bardzo dobra i jeśli Ty także jesteś chętny współpracować, za sprawą Śrīla Prabhupādy wszystko wspaniale się ułoży. [...] Jeśli się zgodzisz, to bądź pewny, że jestem jednym z pracowników Śri Majapur Czaitanja Math. (651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York)

Po tym jak ten, jak i wielu innych adresatów, okazał się nieskłonny do współpracy, Srīla Prabhupāda założył własną instytucję. Z tego powodu Śrīla Prabhupāda został także, zgodnie z oczekiwaniami, potępiony. Pisząc jakieś dwa i pół roku później do sekretarza Gaudīya Maţh w Kalkucie,^[40]Śrīla Prabhupāda ponownie podnosi kluczowy temat współpracy, powtarzając to słowo w kółko, jakby wybijając rytm na bębnie. I nawiązuje też do jej braku nie tylko, by robić wyrzuty swoim braciom duchowym, ale także umiejętnie uargumentować założenie ISKCON-u:

[. . .] w sprawie mojej działalności służącej rozpowszechnianiu celów Śrila Prabhupady Bhaktisidhanty Saraswatiego, jestem gotów do współpracy z Misją Gaudija na wszelkich warunkach, ale nie wiem, na jakich zasadach chcecie ze mną współpracować. Mogę jednak przyjąć wszelkie warunki, by zdobyć waszą pełną współpracę. Zatem będę wdzięczny wiedząc, na jakich warunkach byłaby ona możliwa. Jestem gotów pod każdym względem i z ciekawością będę czekać na waszą odpowiedź.
Jeśli chodzi o to, że założyłem odrębną organizację, znaną jako Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, było to nie do uniknięcia, jako że żaden z naszych braci duchowych nie współpracuje ze sobą. Każdy z nas prowadzi własną instytucję, i istnieje nawet różnica zdań pomiędzy Misją Gaudija a Gaudija Math.
Tak więc, jeśli połączenie się jest teraz możliwe, jestem pierwszym, który wykorzysta tę dobrą szansę. Ale poza wszystkim innym, jeśli Gaudija Math jest gotowa do współpracy ze mną, jestem gotów także zaakceptować to na wszelkich warunkach. Proszę zatem powiadomcie mnie o waszych warunkach współpracy, a będę szczęśliwy mogąc je rozpatrzeć. (690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA)

Trzy dni po napisaniu swego listu, Śrīla Prabhupāda podzielił się swymi przemyśleniami w liście do swego ucznia Brahmānandy Dāsa:

W temacie listu dr. Śjama Sundary Brahmaczariego z Misji Gaudija, odpowiedziałem prosząc ich o warunki współpracy, o której wspomniał. Nawet jeśli sprawa jest beznadziejna, poznajmy ich warunki. Jak wiesz, mimo wszystko, ja nigdy nie poddaję się beznadziei, w żadnej sprawie. Negocjuję zatem z nimi, by zobaczyć, jak możemy współpracować. (690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA )

Należy zaznaczyć, że Śrīla Prabhupāda kontynuował próby podjęcia współpracy z członkami Gaudīya Math aż do ostatniego tchu.^[41] Jego wytrwałość jest świadectwem zadedykowania poleceniu mistrza duchowego. To właśnie jest jego postawa, oddana w formie aforyzmu: „Jest to beznadziejna sprawa, ale ja nigdy nie poddaję się beznadziei".

Wytrwałe nawiązywanie do idei współpracy w tych listach wskazuje na to, że to słowo ma dla Śrīla Prabhupādy wyjątkowe znaczenie. Powinniśmy poświęcić trochę czasu, by w pełni to zrozumieć. Angielskie słowo pochodzi z łaciny, a jego znaczenie to: „pracować wspólnie z", ^[42] ale w naukach Prabhupādy termin ten ma głębokie duchowe znaczenie. W jednym z wykładów (Seattle, 1968 roku) Śrīla Prabhupāda ukazał to znaczenie z sobie właściwą prostotą: „Gdy robisz coś współpracując z Panem, to się nazywa bhakti". Ta współpraca z Kṛṣṇą, jak Prabhupāda podkreśla, jest w swej istocie dobrowolna: (681009 - Lecture - Seattle):

Jesteśmy osobami i Kṛṣṇa jest osobą, i nasz związek z Kṛṣṇą jest zawsze zależny od dobrowolnej zgody. Ta dobrowolna postawa – „tak, Kṛṣṇo, będę chętnie współpracował. Cokolwiek powiesz" – ta zdecydowana gotowość do bycia posłusznym jest możliwa jedynie wtedy, gdy jest tam miłość. Przymus nigdy nie skłoni mnie do zgody. Ale jeśli tam jest miłość, o, wtedy chętnie się zgodzę, by to zrobić. To jest bhakti. To jest świadomość Kṛṣṇy.^[43]

Współpraca jest zasadą najwyższej wagi dla zdrowych związków międzyludzkich i posiada swe przełożenie nawet na sferę boską. Bóg jest osobą w najwyższym tego słowa znaczeniu. Stąd jest też w najwyższym stopniu społeczny, jako że osobowość ukazuje się tylko w związkach z innymi osobami. Dlatego, jak Prabhupāda wielokrotnie podkreślał, „Kṛṣṇa nigdy nie jest sam". Przy jednej z okazji powiedział: „Gdy mówimy o Kṛṣṇie, „Kṛṣṇa" znaczy Kṛṣṇa ze swoimi wielbicielami" (VB: Wykład, Los Angeles, 10 stycznia 1969). Wielbiciele Pana stają się nawet nierozerwalną częścią jego własnej tożsamości. Imiona Kṛṣṇy, zawierając imiona jego bliskich wielbicieli, częstokroć ilustrują ten fakt: Yaśodānandana, Rāmānuja, Rādhāramaņa i tak dalej. Ten w najwyższym stopniu absolutny jest zatem również w najwyższym stopniu zależny – wchodząc w relacje z wielbicielami wszelkiego rodzaju. W rezultacie wszystkie te różnorodności zostają połączone w bardziej doskonałą jedność. W ten sposób transcendentalna względność ukazuje się jako społeczność najbardziej harmonijnej współpracy i poprzez kultywowanie tych relacji, zarówno Pan jak i Jego towarzysze wiecznie potęgują swe piękno, dostatek, szczęście i wiedzę. Dla Gaudīya Vaişņavy zbawienie oznacza zatem socjalizację w ramach najwyższej społeczności – zostanie zaakceptowanym, na przykład, w towarzystwie sześciu Gosvāmīch albo w kręgu gopī, które służyć będą Rati-manjarī albo Lalicie-sakhī. Potępienie jest tego przeciwieństwem: izolacją i wykluczeniem. My, wykluczeni przez samych siebie i nieskłonni do współpracy, żyjemy tu na wygnaniu, izolowani w samotniczym więzieniu nieprzeniknionych murów naszego egoizmu. Jednak jesteśmy nieustannie wzywani do powrotu jako w pełni zintegrowani członkowie tej transcendentalnej społeczności. A bhakti-yoga jest praktyką, poprzez którą stajemy się w pełni godni, by do tej społeczności dołączyć. Dzięki bhakti stajemy się coraz bardziej zintegrowani z tą boską społecznością, bliżej Kṛṣṇy i bliżej Jego towarzyszy. Jednocześnie próbujemy także zabrać ze sobą innych. „I to jest najwyższa yoga", powiedział Śrīla Prabhupāda w roku 1968 w San Francisco.

Jeśli rozpowszechniasz ruch świadomości Krşny, praktykujesz najwyższy rodzaj yogi. Nie daj się zwieść tak zwanym „yogom". Yoga znaczy współpraca, współpraca z Najwyższym. (680317 - Lecture BG 07.01 - San Francisco)

Bhakti jest yogą współpracy. Spośród wszystkich duchowych organizacji na tym świecie ruch saņkīrtanu najpełniej prowadzi nas do tej transcendentalnej współpracy. Jako że saņkīrtan jest yuga-dharmą w tym wieku kłótni, wrócimy do Kṛṣṇy nie jako odizolowane jednostki, ale wszyscy razem. „Będziemy mieć tam drugi ISKCON", napisał Śrīla Prabhupāda.^[44] Założenie ISKCON-u przez Prabhupādę było „nieuchronne", z powodu klęski w nawiązaniu współpracy z Gaudīya Math. Nowa instytucja została skrupulatnie zaprojektowana przez Śrīla Prabhupādę, który wiernie wzorował się na eklezjologicznym modelu instytucji swojego mistrza duchowego, w owym czasie beznadziejnie rozproszonej. Założenie ISKCON-u w lipcu 1966 roku było jedynie jednym z pięciu kluczowych kroków na drodze do rekonstrukcji ruchu Pana Caitanyi. W lecie 1966, nosiciel tego okazałego - jeśli nie pompatycznego – tytułu „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy“ obejmował nie więcej niż jednego 70-letniego mężczyznę, zdezelowany lokal, i bandę obszarpanych dzieciaków. Ale ziarno zostało zasiane i miało wydać owoce.^[45] Musiały upłynąć kolejne cztery lata, by ISKCON stał się zdolny do urzeczywistnienia i wypełnienia instytucji Gaudīya Math.^[46]

Międzynarodowe Towarzystwo Swiadomości Kṛṣṇy. To zupełnie nowa nazwa dla nowego towarzystwa; nazwa ozdobiona zgrabnym i zupełnie trafnym akronimem. Mimo, że jest nowa, nawiązuje do dwóch znacznie starszych nazw i to właśnie one wskazują, że towarzystwo, mimo że zupełnie nowe, jest kontynuacją ściśle związaną zarówno z pradawną jak i współczesną spuścizną. Sam Śrīla Prabhupāda przedstawia ten angielski zwrot „Świadomość Kṛṣṇy" jako tłumaczenie sanskryckiego złożenia krsņa-bhāvanāmṛta. Pisze on: „Nasz ruch świadomości Kṛṣṇy jest nazywany tą samą kṛṣṇa-bhāvanāmṛta-sangą, związkiem osób, które są w pełni usatysfakcjonowane myśląc o Kṛṣṇie (SB 9.9.45, znaczenie). Jeśli ktoś by się zastanawiał, gdzie jest „międzynarodowe" w tym krşņa-bhāvanāmṛta-sanga, Prabhupāda podkreśla, że jest ono nieodłączną częścią krşņa-bhāvanāmṛty:

Ktoś, kto jest w pełni pogrążony w kṛṣṇa-bhāvanāmṛcie, nie prosi Kṛṣṇy o żadne materialne dobra. Zamiast tego taka osoba modli się do Pana o błogosławieństwo, by być zdolnym do rozpowszechnienia Jego chwały we wszystkich światach.

Świadomość Kṛṣṇy nie tylko daje szczęście wielbicielom, którzy ją posiadają, lecz także skłania ich do dzielenia się nią, rozpowszechniania jej „we wszystkich światach". Mając to na uwadze, widzimy, że fraza krsna-bhāvanāmṛta nawiązuje do ważnego wersetu z Caitanya-caritāmṛty (CC Ādi-līlā 16.1):

vande śrī-kṛṣṇa-caitanyaṁ kṛṣṇa-bhāvāmṛtaṁ hi yaḥ

āsvādyāsvādam bhaktān prema-dīkṣām aśikṣayat
Składam moje pełne szacunku pokłony Śrī Caitanyi Mahāprabhu, który osobiście skosztował nektaru ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy, a potem poinstruował swych wielbicieli, jak go kosztować. W ten sposób oświecił ich w temacie ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy i inicjował ich w transcendentalnej wiedzy.

Natura „ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy" Caitanyi Mahāprabhu jest taka, że On sam się nią cieszy i sprawia, że inni także mogą się nią cieszyć. Zatem wielbiciele, którzy otrzymują krsņa-bhāvāmrtę stają się zarówno tymi, którzy jej kosztują, jak i tymi, którzy ją przekazują. W ten sposób towarzystwo świadomości Kṛṣṇy naturalnie staje się „międzynarodowe". Dwa imiona Mahāprabhu pojawiają się w pierwszej linijce tego wersetu: kṛṣṇa-caitanya i krşņa-bhāvāmṛta.^[47] Są niemal synonimami, wskazując na osobę, której świadomość jest zanurzona w Kṛṣṇie. Obie frazy mogą zostać zatem oddane tak samo dobrze jako „świadomość Kṛṣṇy". W taki sposób imię Pana Caitanyi, oddane w języku polskim jako „świadomość Kṛṣṇy" zakodowane jest w nazwie towarzystwa założonego przez Śrīla Prabhupādę.

Innym historycznym przodkiem „Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy" jest „viśva-vaişņava-rāja-sabhā". Te słowa pojawiają się w ramach ceremonialnej deklaracji, która zamyka każdą księgę Bhāgavata-sandarbhy Śrīla Jīvy Gosvāmīego. Słowo sabhā znaczy „towarzystwo". Słowo viśva znaczy „cały świat", co można tłumaczyć jako „międzynarodowe". Możemy uznać, że „vaişņava-rāja" – znacząc dosłownie „króla Vaişņavów“ – odnosi się do Pana Caitanyi, czego potwierdzenie znajdujemy także w artykule w Sajjana-toșaṇī, który zdaje relację z wznowienia towarzystwa w roku 1919 przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę^[48]: „Śrī Caitanyadeva jest samym Kṛṣṇacandrą, królem wszystkich Vaişņavów na całym świecie, Viśva-Vaisnava-rāją. Spotkanie Jego wielbicieli to Śrī Viśva-Vaisnava-rāja-sabhā". Jeśli słowa „Świadomość Kṛṣṇy" w nazwie towarzystwa Śrīla Prabhupādy kodują imię Śrī Kṛṣṇa Caitanyi, to nazwa „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" składa także hołd viśva-vaişņava-rāja-sabhie. Jeśli jednak vaişņava-rāja zostanie uznane raczej za odnośnik do tych przewodnich wielbicieli, którzy osiągnęli zaawansowany stopień świadomości Kṛṣṇy,^[49] to polska nazwa Śrīla Prabhupādy będzie służyć jego instytucji tak samo dobrze. W każdym wypadku widzimy, że nazwa „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" znaczy – poprzez całą sieć aluzji i asocjacji – że towarzystwo nosząc tę nazwę pozostaje głęboko związane ze swym dziedzictwem Gaudīya; nawet wtedy, gdy w tym samym czasie ożywia tę tradycję w taki sposób, by ponieść ją dalej: jest zmodernizowane dla wielokulturowej efektywności na międzynarodowej scenie.

Działając w ten sposób Śrīla Prabhupāda pozostaje wierny wielkim przodkom tradycji. W 1919 jego mistrz duchowy formalnie „na nowo powołał do życia". Viśva-Vaişņava-Sabhę Bhaktivinody Țhākury, przywracając jej dawną nazwę Viśva-Vaişņava-rāja-sabhā. Z tej okazji Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura zaznaczył, że wieczna Viśva-Vaişņava-rāja-sabhā, która przyszła na ten świat wraz z Mahāprabhu i Jego towarzyszami, jest czasami przysłaniana przez iluzoryczną energię, jednakże pojawiają się wtedy przepełnieni mocą wielbiciele, by na nowo ją rozniecić i przegnać ciemność tego świata.

I tak też było, gdy po czasach Śrīla Viśvanāthy Cakravartīego Țhākury i Śrīla Baladevy Vidyābhūṣaṇy Viśva-Vaişņava-rāja Sabhā niemal zanikła, aż do „roku 399 ery Gaury (1885 roku), gdy to na wszechogarniającym firmamencie vaişņavizmu pojawiła się jasno świecąca gwiazda, która na nowo rozświetliła Śrī Viśva-Vaişņava-rāja-sabhę". Tą „jasno świecącą gwiazdą" był Śrīla Bhaktivinoda Țhākura, „sługa króla wszystkich Vaişņavów", który obdarzył duchową energią i sukcesem swą zreformowaną i na nowo powołaną do życia Sabhę. W roku 1919 Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekształcił i wzmocnił Viśva-Vaişņava-rāja-sabhę, wprowadzając do tradycji Gaudīya zorganizowany, monastyczny, nauczający porządek sannyāsīnów i brahmacārīnów zgromadzonych wokół świątyń. Misja szybko rozprzestrzeniła się na całe Indie i postawiła pierwsze kroki w stronę Europy. Jednak ostatecznie jej światło ponownie zgasło na kolejnych trzydzieści długich lat. I wtedy, w roku 1966 w Nowym Jorku, po ustanowieniu tej tradycji w pojedynkę na Zachodzie i po zdaniu sobie sprawy z tego, że to co zostało z Gaudīya Math stało się "bezużyteczne"^[50] – Śrīla Prabhupāda, podążając w ślady swych znakomitych poprzedników, przyczynił się do ponownego rozświetlenia Viśva-Vaiṣṇava-rāja-sabhy, na nowo przywróconej teraz do życia i obdarzonej nową energią pod nazwą i postacią Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy.

Śrīla Prabhupāda. Zwolennicy byli inicjowani, ich liczba wzrastała, a świątynie były otwierane jedna po drugiej: San Francisco, Montreal, Los Angeles, potem Boston i tak dalej. Wielbiciele stawali się coraz bardziej zaawansowani w sztuce bycia uczniami i w rezultacie byli w stanie coraz lepiej rozumieć swego mistrza. Podobnie jak mahā-mantra stopniowo odkrywa się przed tym, który odpowiednio ją intonuje, tak też mistrz ukazuje się tym uczniom, którzy właściwie za nim podążają. I tak „Swami" albo „Swamiji" stał się „Śrīla Prabhupādą". Miało to miejsce w Bostonie, podczas zwykłej rozmowy. Govinda Dāsī wspomina:

Cały czas znany był jako Swamiji. To jest aż do maja 1968 roku. Gourasundar [mąż Govindy Dāsī) uznał, że chce się do mnie zwracać Govindaji, więc zapytał o to Prabhupādę, a Prabhupāda powiedział: „Nie, tak naprawdę «<ji» jest trzeciorzędnym zwrotem. Lepiej nie nazywać jej Govindaji". Na to ja poderwałam się, a siedziałam dokładnie przed nim – i powiedziałam: „Ale... jeśli jest to trzeciorzędny zwrot, to dlaczego my zwracamy się do ciebie «ji»? Dlaczego zwracamy się do Ciebie Swamiji?" A on powiedział: „To jest nieistotne". Ja powiedziałam: „O nie, to jest bardzo ważne. Jeśli jest to trzeciorzędny zwrot, to nie chcemy się tak do ciebie zwracać. Chcemy zwracać się do ciebie zwrotem jak najbardziej pierwszej klasy. Powiedz nam więc jak powinniśmy się do ciebie zwracać?". On był bardzo skromny, bardzo niechętny, ale ja go przycisnęłam: „musimy to zmienić" i on powiedział: „możecie się do mnie zwracać Gurudev, Guru Maharaja albo Prabhupāda". Na to ja powiedziałam: „To są trzy zwroty, a potrzebujemy jednego. Czyli. . . co jest najlepsze?" I on odpowiedział: „Śrīla Prabhupāda jest dobre, to jest najlepsze". Na to ja powiedziałam: „Od dzisiaj będziesz nazywany Śrīla Prabhupādą". Tak więc powiedziałam o tym pozostałym wielbicielom. Niektórym się to nie spodobało, ponieważ „Prabhupāda“ jest trochę jak łamaniec językowy, a „Swamiji" jakoś tak gładko przechodzi przez gardło. Ale od tego momentu stopniowo zaczęliśmy zwracać się do niego „Śrīla Prabhupāda".^[51]

Ta zmiana przebiegła w skromny i dość przypadkowy sposób, jednak sama w sobie była doniosła. Nie byłoby tak w przypadku „Gurudeva" czy „Guru Maharaja", jako że oba zwroty są w potocznym użyciu. „Prabhupāda" jest wyjątkowy.

To słowo pojawia się w Caitanya-caritāmṛcie (Madhya 10.23), która cytuje Kāśī Miśrę odnoszącego się do samego Pana Caitanyi jako do „Prabhupādy". Śrīla Prabhupāda komentuje:

W tym wersie słowo prabhupāda, odnoszące się do Śrī Caitanyi Mahāprabhu, jest znaczące. Odnośnie tego Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura Prabhupāda komentuje: „Śrī Caitanya Mahāprabhu jest Najwyższą Osobą Boga we własnej osobie, Śrī Kṛṣṇą i wszyscy jego słudzy zwracają się do niego Prabhupāda. To znaczy, że jest wielu prabhu, którzy szukają schronienia u jego lotosowych stóp". Do czystego Vaişņavy można zwracać się prabhu, i to jest etykieta przestrzegana pośród Vaişņavów. Gdy wielu prabhu pozostaje pod osłoną lotosowych stóp innego prabhu, zostaje mu nadany tytuł Prabhupāda. Śrī Nityānanda Prabhu i Śrī Advaita Prabhu także są tytułowani Prabhupāda. Śrī Caitanya Mahāprabhu, Śrī Advaita Prabhu i Śrī Nityānanda Prabhu, wszyscy oni należą do vişņu-tattvy, Najwyższej Osoby Boga, Pana Vişņu. Z tego względu wszystkie istoty znajdują się u Ich lotosowych stóp. Pan Vişņu jest wiecznym Panem wszystkich i reprezentant Pana Vişņu jest Jego wiernym sługą. Taka osoba pełni rolę mistrza duchowego Vaişņavów-neofitów, dlatego mistrzowi duchowemu należy się ten sam szacunek co Śrī Kṛṣṇa Caitanyi albo Panu Vişņu we własnej osobie. Z tej przyczyny mistrz duchowy jest tytułowany jako Om Vişnupāda albo Prabhupāda.

W naszej tradycji tytuł ,,Prabhupāda" używany jest, by oddać szacunek tak wybitnym osobistościom jak Sześciu Gosvāmīm, i – wieki później – Srīla Bhaktisiddhāncie Sarasvatīemu Thākurze.^[52] Tytuł ten umieszcza zatem założyciela ISKCON-u w bardzo elitarnym gronie. Bardziej bezpośrednio: dzielenie się tytułem „Śrīla Prabhupāda" pomiędzy guru a uczniem pogłębia wyjątkowe pokrewieństwo pomiędzy tymi dwiema osobistościami i ich osiągnięciami.

Niemal rok po rozmowie z Govindą Dāsī w Back to Godhead – w 23cim numerze (18 kwietnia 1969) - pod nagłówkiem „Prabhupāda" poświęcono pełną rozkładówkę, by ogłosić nowy, honorowy tytuł.^[53]„Prabhupāda" pojawia się tylko raz w numerze 25-ym (z września 1969), (1969 Back to Godhead Number 25), ale potem szybko staje się normą. W numerze 27-ym (niedatowany) (1969 Back to Godhead Number 27) „Swamiji" pojawia się po raz ostatni na łamach Back to Godhead.^[54]

Niniejszym opisaliśmy w chronologicznej kolejności kluczowe kroki albo etapy, na których ISKCON przybierał swą formę pod czujnym okiem Śrīla Prabhupādy:

➊ Założenie instytucji pod nazwą „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy".

➋ Uznanie jej założyciela dzięki wprowadzeniu tytułu „Prabhupāda".

Trzy kolejne istotne elementy miały się jeszcze objawić w strukturze ISKCON-u. Wszystkie one przybrały swą ostateczną formę na początku 1971 roku. A oto one:

➌ Dalsze uznanie Prabhupādy dzięki tytułowi „Założyciela-Ācāryi".
➍ Powołanie do życia Rady Zarządzającej (GBC).

➎ Kupno ziemi w Śrīdhām Māyāpur dla „głównej siedziby" ISKCON-u i oficjalne położenie fundamentów „Świątyni Wedyjskiego Planetarium".

Wraz z tym, wszystkie kluczowe elementy ISKCON-u były osadzone na swoich miejscach przez jego Założyciela-Ācāryę.^[55]

Założyciel-Ācārya. Ten bardzo doniosły tytuł Śrīla Prabhupādy potrzebował trochę czasu, by nabrać należnego znaczenia. Kiedy już się to stało, w roku 1970, tytuł „Ācāryi" uznany został za nieadekwatny i obraźliwy. A przy tym jest jasne, że Śrīla Prabhupāda od samego początku wiedział dokładnie, czego chciał.

Mimo to, zaraz po założeniu ISKCON-u w roku 1966 nagłówek listowy Śrīla Prabhupādy podkreśla jego pozycję jedynie w ten sposób: „Aczarja: Swami A.C. Bhaktivedanta"^[56] Podobnie fraza „Aczarja: A.C. Bhaktivedanta Swami" znalazła się w publicznym obiegu na słynnej ulotce „Stay High Forever" („Bądź zawsze na haju") z września 1966 roku.^[57] Jeśli przeanalizujemy pierwsze parę lat Back to Godhead,^[58] nie znajdziemy nigdzie żadnego sformalizowanego nagłówka ukazującego imię i pozycję Śrīla Prabhupādy w relacji z ISKCON-em, z dwoma dość zaskakującymi wyjątkami.^[59] Pojawiają się one jedynie w drugim (12 września 1966) i czwartym (15 grudnia 1966) numerze – w obu przypadkach w tak charakterystycznym znaczeniu, formacie i stylu, że można się domyślić, iż sam Śrīla Prabhupāda przyłożył do tego rękę, czyniąc tym samym ich całkowitą nieobecność wszędzie indziej dość tajemniczą.

W drugim i czwartym numerze Back to Godhead wewnętrzna strona okładki ukazuje niemal pełno stronicowe zdjęcie Śrīla Prabhupādy. (Są tam dwa różne zdjęcia, oba pokazujące Śrīla Prabhupādę przed wiązem w parku Tompkins Square i oba pochodzące z tego samego artykułu The East Village Other). Nad każdym zdjęciem widnieją te słowa:

JEGO BOSKA MIŁOŚĆ
I pod spodem:
SWAMI A.C. BHAKTIVEDANTA
ZAŁOŻYCIEL ACZARJA
MIĘDZYNARODOWE TOWARZYSTWO ŚWIADOMOŚCI KRYSZNY, S-ka.

Po tych dwóch numerach tytuł ,,Założyciel-Ācārya" znika aż do numeru 28 (z końcem roku 1969),^[60]po czym z powrotem pojawia się w niemal identycznej formie, jak w tych dwóch numerach z końca roku 1966. W numerze z 1969 roku, zdjęcie Śrīla Prabhupādy zajmuje całą pierwszą stronę, pozostawiając jedynie miejsce na podpis:

ŚRI ŚRIMAD A.C. BHAKTIVEDANTA SWAMI
ZAŁOŻYCIEL ACZARJA ISKCON-u I NAJWIĘKSZY PRZEDSTWAWICIEL
ŚWIADOMOŚCI KRYSZNY NA ZACHODZIE

Jednak upłynie prawie rok zanim ujrzymy pozycję Śrīla Prabhupādy podkreśloną w podobny sposób. 36-sty numer Back to Godhead (z końcem roku 1970) (1970 Back to Godhead Number 36) daje początek regularnej i standardowej prezentacji Śrīla Prabhupādy do jakiej jesteśmy dziś przyzwyczajeni, i która ma swój prototyp w tych dwóch początkowych numerach Back to Godhead – duże zdjęcie ponad jego imieniem i sprecyzowana pozycja:

Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda
Założyciel-Ācārya Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy

Śrīla Prabhupāda miał to na uwadze już bardzo wcześnie, ale nadal musiało upłynąć trochę czasu, zanim tytuł „Założyciel-Ācārya" wszedł do powszechnego użycia. Te konkretne formy prezentacji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi w trzech wczesnych numerach to wciąż niewiele. Jednak powielają one wspólny wzorzec tak dokładnie, że można się w tym dopatrzeć ręki samego Śrīla Prabhupādy.

Poważny kryzys w roku 1970, wspomniany na marginesie tego komentarza, zmusił Śrīla Prabhupādę do podjęcia stanowczych działań w celu wzmocnienia ruchu.“^[61] Między innymi było to ustanowienie powszechnego użycia tytułu „Założyciela-Ācāryi" w odniesieniu do ISKCON-u. W ten sposób Prabhupāda miał zamiar uzmysłowić wszystkim członkom ISKCON-u konieczność pogłębienia naszego zrozumienia jego pozycji i zachowania tego głęboko w pamięci.

Dlaczego jest to tak ważne? Zależy od tego duchowa moc ISKCON-u. Ta duchowa moc na początku spoczywała całkowicie w Śrīla Prabhupādzie. Dzięki podążaniu za jego wskazówkami, jego uczniowie – mimo że niedoświadczeni i niestabilni – sami stali się upełnomocnieni dzięki jego mocy. Posługując się jedynie neofitami jako swymi przedstawicielami, w roku 1971 Śrīla Prabhupāda rozpowszechnił świadomość Kṛṣṇy na cały glob. Obok wzrastającej liczby świątyń w Ameryce Północnej, ośrodki ISKCON-u zostały założone w Londynie, Paryżu, Hamburgu, Tokio, a ruch był silny. W jaki sposób Śrīla Prabhupāda to osiągnął? Przyjmując polecenie swego mistrza duchowego za największy skarb i służąc temu poleceniu bez żadnych wątpliwości. Mimo całkowitej samotności i braku jakiejkolwiek pomocy, Śrīla Prabhupāda został obdarzony mocą konieczną do podźwignięcia ruchu Hare Kṛṣṇa dokładnie z tego miejsca, w którym Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura go zostawił i wprawienia go w ruch z tym samym entuzjazmem, który ożywiał jego mistrza duchowego. Zdumiewającym jest fakt, że cel, który koncentrował przez dwie dekady zjednoczone siły „wielkiej instytucji", został spełniony przez jednego przedstawiciela Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, w dodatku działającego w pojedynkę. W taki sposób Śrīla Prabhupāda na własnym przykładzie ukazał moc bycia uczniem, bycia sługą. Wydawało się, że jedynie dzięki tej postawie bycia sługą, boska energia – gaura-śakti – kontynuowała bez jakiejkolwiek przerwy swe działanie, przenosząc się z jednego podatnego instrumentu na drugi. I teraz wyzwaniem Prabhupādy było wpojenie swoim uczniom tej samej zasady bycia sługą. Jeśli to by mu się udało, oni przekazaliby tę wiedzę dalej jako żywy spadek kultury ISKCON-u. Jego dzieło jako Założyciela-Ācāryi znajdzie spełnienie, jeśli jego zwolennicy przyjmą i będą godni jego dziedzictwa, rozwijając je i udoskonalając, jak on sam to czynił, oraz uznając służenie w duchu współpracy za sedno wszelkich działań.

W tym samym okresie Śrīla Prabhupāda spełnił pragnienie paru swoich uczniów, którzy chcieli uhonorować go wyjątkową, spersonalizowaną modlitwą – praņām-mantrą.^[62] Zadanie napisania takiej mantry ku czci gurudevy przypada zazwyczaj jakiemuś kompetentnemu uczniowi. Jako że w tym czasie żaden z uczniów Śrīla Prabhupādy nie był ani duchowo, ani językowo dostatecznie wykwalifikowany, Prabhupāda musiał ułożyć mantrę samodzielnie. W rezultacie mamy przed sobą autoprezentację Prabhupādy: tak jak on myślał o sobie i jak chciał, byśmy my o nim myśleli, gdy każdego dnia będziemy przywoływać jego obecność:

namas te sārasvate deve gaura-vāṇī-pracāriṇe

nirviśeṣa-śūnyavādi-pāścātya-deśa-tāriṇe

Sārasvata to imię, pod jakim w tym wersie Śrīla Prabhupāda chce być upamiętniony, imię w relacji do jego mistrza duchowego. Sārasvata jest patronimikonem, oznacza „syna [albo ucznia] [Bhaktisiddhānty] Sarasvatīego".^[63] Prabhupāda wyjaśnia (CC Ādi 18.84, znaczenie): „Jako członkowie ruchu świadomości Kṛṣṇy należymy do rodziny, albo tradycji mistrzów i uczniów, Sarasvatīego Gosvāmiego i w związku z tym znani jesteśmy jako Sārasvatowie. Zatem pokłony ofiarowywane są mistrzowi duchowemu jako sārasvata-devie, członkowi rodziny Sārasvata [...)". W taki sposób jego własne imię w tej praņāma-mantrze jest po prostu imieniem jego mistrza duchowego, które dzięki gramatycznym zabiegom – zamianie pierwszego a na ā i modyfikacji końcówki – staje się jego własnym. W ten sposób „Sārasvata" skierowuje uwagę na ich głębokie pokrewieństwo i sugeruje, że osiągnięcia syna – zdobyte w imieniu ojca – należą do ojca: jego rodziciela i przewodnika. W tym przypadku syn reprezentuje ojca w dosłownym słowa tego znaczeniu: „reprezentowanie" jest „re-prezentacją" – prezentacją od nowa.

Praņām-mantra Śrīla Prabhupādy honoruje go jako tego, który rozpowszechnia (pracāriņe) nauki Pana Caitanyi (gaura-vāṇī) na Zachodzie (pāścātya-deśa). Jego osiągnięcie było wspólnym celem Gaudīya Math, której udało się osiągnąć maleńki punkt zaczepienia w Europie w roku 1933, ale nic więcej. Jeśli ta pozycja zostałaby wtedy umocniona – przede wszystkim poprzez budowę świątyni w Londynie – Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura sam wyruszyłby na Zachód.^[64] Wydaje się, że ze względu na okoliczności jego zamiar spełzł na niczym. Mimo tego, gdy nadszedł odpowiedni czas, jeden wierny Sārasvatą spełnił jego gorące pragnienie. Imię sārasvata-deva wskazuje na to, że ten, kto je nosi kontynuuje dzieło Sarasvatīego Țhākury pod inną postacią. Tym sposobem Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura odniósł sukces w spełnieniu swego pragnienia. Gdy jego najbardziej oddany sługa – Śrīla Prabhupāda – zorientował się, że sukces jest na wyciągnięcie ręki,^[65] i kryje się pod postacią „Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", przyjął tytuł „Założyciela-Ācāryi". Pewny siebie gest Śrīla Prabhupādy wskazuje na to, że bardzo dobrze wiedział, iż tytuł był przygotowywany w celu uhonorowania wielkiego sukcesu Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury polegającego na ustanowieniu świadomości Kṛṣṇy jako światowego ruchu i że Śrīla Sarasvatī Țhākura osiągnął teraz ten sukces poprzez swojego Sārasvatę.

Praņām-mantra Śrīla Prabhupādy honoruje jego dwa osiągnięcia: rozpowszechnienie służby oddania dla Najwyższego Pana oraz obalenie nihilizmu i impersonalizmu. Były to cele zarówno instytucji Gaudīya Math pod kierunkiem Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury, jak i kluczowe osiągnięcia wszystkich sampradāya-ācāryów.

Warto przy tym wspomnieć, że Śrīla Prabhupāda był w stanie uznać swoje własne osiągnięcie i przyjąć honory, które mu się słusznie należały, bez cienia dumy. Jest jasne, że w pewnym momencie Śrīla Prabhupāda zorientował się, iż wbrew wszelkim przeciwnościom, będzie w stanie wykonać polecenie swego mistrza duchowego. Zrozumiał, że został obdarzony mocą. A cechą dającą się zauważyć u wielkich wielbicieli i świętych jest to, że doświadczeniu bycia obdarzonym mocą nieuchronnie towarzyszy wyjątkowa pokora i im więcej owoców przynosi ta moc, tym bardziej ta pokora przybiera na sile. Ta skoncentrowana mieszanka wielkich osiągnięć i wielkiej pokory jest poza zasięgiem zwykłych materialistów. Oni nie mogą nawet zacząć sobie tego wyobrażać.

Gdy w sposób widoczny sukces zaczął spływać na działania Śrīla Prabhupādy, lekceważył on własny wysiłek, oddawał uznanie innym i przepełniony był wdzięcznością.

Przy paru godnych pamięci okazjach otworzył swoje serce podczas publicznych przemów. Na przykład przemawiając do swych uczniów zebranych w Londynie z okazji Śrī Vyāsa Pūjy 22 sierpnia roku 1973, Śrīla Prabhupāda powiedział:

Nikt, kto zetknął się z naszym ruchem, nie jest zwykłym człowiekiem. W rzeczy samej każda taka osoba jest wyzwoloną duszą. I mam wielką nadzieję, że nawet gdy umrę, moi uczniowie, którzy są dziś tutaj nie pozwolą, by mój ruch się zatrzymał, mam wielką nadzieję [. . .]. Mój Guru Mahārāja, Jego Boska Miłość Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi Prabhupāda także starał się wysłać uczniów, by nauczali przesłania Caitanyi na Zachodzie [...]. Przy naszym pierwszym spotkaniu, pewnie wiecie, poprosił mnie, bym nauczał. W tamtym czasie byłem młodym mężczyzną, miałem tylko 25 lat i miałem rodzinę. Tak więc powinienem był dołączyć i spełnić jego prośbę natychmiast, ale przez mój brak szczęścia nie mogłem natychmiast wypełnić jego polecenia. Ale w głębi serca wiedziałem, że to musi zostać wykonane. Czyli lepiej późno, niż wcale i wypełniłem jego polecenie w wieku siedemdziesięciu lat, nie w wieku dwudziestu pięciu. Czyli w rzeczywistości zmarnowałem dużo czasu, rozumiem to [...]. Polecenie pojawiło się już gdy miałem dwadzieścia pięć lat, ale ja zacząłem w wieku siedemdziesięciu. Jednak nie zapomniałem tego polecenia. Inaczej jak bym to zrobił? To był, to jest fakt. Szukałem po prostu sposobu, jak to zrobić. I tak, mimo że zacząłem tak późno, w wieku siedemdziesięciu lat, dzięki pomocy moich uczniów, ruch zyskuje na popularności i rozpowszechnia się na całym świecie. Dlatego dziękuję wam. To wszystko dzięki wam. To nie moja zasługa, ale wasza, bo to wy pomagacie mi wypełnić polecenie mojego Guru Mahārāja. (730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London)

Później tego samego roku w Los Angeles Srīla Prabhupāda wypowiedział podczas rocznicy odejścia swego mistrza duchowego podobne myśli, którym również towarzyszyły bardziej widoczne emocje (VB: Wykład z 31 grudnia 1973):

W taki sposób byłem stopniowo przyciągany do działań Gaudīya Math i dzięki łasce Kṛṣṇy, mój biznes nie szedł za dobrze. [śmiech) Tak. Kṛṣṇa mówi yasyāham anughṛṇāmi harişye tad-dhanaṁ śanaiḥ. Jeśli ktoś naprawdę chce zostać wielbicielem Kṛṣṇy, a jednocześnie kurczowo trzyma się swoich materialnych przywiązań, to zadaniem Kṛṣṇy jest zabranie wszystkiego, co materialne, tak że jest się w stu procentach zależnym od Niego. I dokładnie to stało się w moim życiu. Zostałem zmuszony do przyjścia do tego ruchu i podjęcia się tego zadania na poważnie.
Śniło mi się, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura mnie woła: „Chodź proszę ze mną". [przerwa] Byłem tym przerażony: „Co to jest? Mam zrezygnować z życia rodzinnego? Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura mnie wzywa? Mam przyjąć sannyāsę?" O, byłem przerażony. Ale widziałem parokrotnie, wzywał mnie. I doprowadził mnie w ten lub inny sposób do tego, bym głosił jego przesłanie.
Zatem dziś jest pamiętny dzień. Staram się wypełnić to, czego on pragnął, a wy mi pomagacie. Zatem muszę wam jeszcze bardziej dziękować. W rzeczywistości wy jesteście reprezentantami mojego Guru Mahārāja (zaczyna płakać), ponieważ pomagacie mi wypełniać jego polecenie [. . .].

Gdy pełni uznania Hindusi wypowiadali pochwały ku czci Śrīla Prabhupādy jako magika lub cudotwórcy, zaprzeczał posiadania jakichkolwiek specjalnych mocy. Tu relacja z Bombaju z 9 stycznia 1973 roku:

Tak, nie powinniśmy być bardzo dumni, że „ja stworzyłem coś wspaniałego". Dlaczego? [...] Czasem ludzie chwalą mnie tak bardzo: „Swamiji, stworzyłeś coś cudownego". Nie czuję, żebym zrobił cokolwiek cudownego. Co zrobiłem? Mówię, że nie jestem magikiem, nie wiem, jak się dokonuje cudów. Po prostu prezentuję Bhagavad-gītę taką jaką jest, to wszystko. Jeśli jest w tym jakakolwiek zasługa, jest nią właśnie to. Każdy może to zrobić. Bhagavad-gītā już jest i każdy może prezentować ją taką jaką jest. I to samo w sobie dokona cudów. Nie jestem magikiem. Nie znam żadnych magicznych trików, ani yoga-siddhi [...]. Moją jedyną zasługą jest to, że nie chcę z tą czystą nauką Bhagavad-gīty mieszać żadnego łajdactwa, to wszystko. To jest moja zasługa. I jakikolwiek mały cud się zdarzył, to tylko dzięki tej zasadzie. To wszystko. (721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad)

Rada Zarządzająca (GBC). Niepokoje roku 1970 w ISKCON-ie dostarczyły Śrīla Prabhupādzie okazji do spełnienia jeszcze jednego życzenia Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury: uformowania rady zarządzającej dla kierowania całą instytucją. To polecenie było jedną z ostatnich wskazówek, jakie Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekazał uczniom podczas swych ostatnich dni.^[66] Według Śrīla Prabhupādy nieposłuszeństwo wobec tego jednego polecenia doprowadziło do dezintegracji Gaudīya Math (CC Ādi 12.8, znaczenie):

Na początku, podczas gdy Om Vişnupāda Paramahamsa Parivrājakācārya Așțottara-śata Śrī Śrīmad Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura Prabhupāda był obecny, wszyscy uczniowie zgodnie ze sobą współpracowali, lecz zaraz po jego odejściu doszło między nimi do niezgody. Jedna grupa ściśle przestrzegała instrukcji Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, lecz inna miała własne poglądy na to, jak należy wypełniać jego wolę. W chwili odejścia Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura poprosił wszystkich uczniów, by utworzyli zarząd i prowadzili działalność misyjną zgodnie i w duchu współpracy. Nie wskazał żadnej konkretnej osoby jako następnego ācāryi. Jednak tuż po jego odejściu jego główni sekretarze uknuli pozbawiony autorytetu plan, aby zająć pozycję ācāryi i nie mogąc dojść do porozumienia, kto powinien zostać następnym ācāryą, podzielili się na dwie frakcje. W rezultacie obie frakcje stały się asāra, bezużyteczne, ponieważ nie miały żadnego autorytetu, jako że nie były posłuszne poleceniu mistrza duchowego. Pomimo polecenia mistrza duchowego, by utworzyć zarząd i prowadzić działalność misyjną Gaudīya Math, te dwie nieautoryzowane frakcje zaczęły wieść spór prawny, który po czterdziestu latach bez konkretnego rozwiązania, trwa nadal.
Dlatego my nie należymy do żadnej frakcji. Jednak ponieważ obie partie, gorliwie dzieląc miedzy siebie materialne zasoby instytucji Gaudīya Math, przestały nauczać, podjęliśmy misję Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i Bhaktivinoda Țhākury, aby nauczać kultu Caitanyi Mahāprabhu na całym świecie, pod opieką wszystkich poprzednich ācāryów, i widzimy, że nasza pokorna próba powiodła się.
Przestrzegaliśmy zasad, szczególnie tych wyjaśnionych przez Śrīla Viśvanātha Cakravartīego Țhākurę w jego komentarzu do wersetu Bhagavad-gīty: vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana (BG 2.41). Według niego obowiązkiem ucznia jest ścisłe wypełnianie poleceń mistrza duchowego. Sekretem sukcesu w postępie w życiu duchowym jest mocna wiara ucznia w polecenia mistrza duchowego [...]. Każdy czyn należy sądzić po jego rezultatach. Członkowie partii samozwańczego ācāryi, przejąwszy własność Gaudīya Math, są zadowoleni, ale nie uczynili żadnego postępu w nauczaniu. Dlatego sądząc po rezultatach ich działania wiadomo, że są oni asāra, czyli bezużyteczni, podczas gdy sukces ISKCON-u, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, ściśle podążającego za guru i Gaurangą, rośnie z dnia na dzień na całym świecie.

Drugim potężnym środkiem zapobiegawczym wobec zarzewia podziału, które zaczęło tlić się w ISKCON-ie, było powołanie do życia Rady Zarządzającej 28 lipca 1970 roku. Rada Zarządzająca jest tego typu instytucją – komitetem^[67]– która zarazem wzmacnia jak i wymaga współpracy. Liderzy Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury ponieśli klęskę przy powoływaniu do życia takiego właśnie zarządu. Gdyby tylko Gaudīya Math nie została rozproszona przez to nieposłuszeństwo, na Zachodzie byłoby wielu współpracujących ze sobą uczniów Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury. W rzeczywistości jednak Śrīla Prabhupāda przybył na Zachód sam i sam jeden reanimował ruch Świadomości Kṛṣṇy. Gdy jego bracia duchowi czynnie bądź też biernie odtrącili współpracę, nie pozostało mu nic innego jak zostać pojedynczym ācāryą na czele ISKCON-u.

Jednakże jego mistrz duchowy życzył sobie rady zarządzającej, jako następcy na czele swej instytucji. Śrīla Prabhupāda wziął sobie to do serca. W tym leżało kolejne niespełnione pragnienie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i Śrīla Prabhupāda - wierny Sārasvata – podjął się jego spełnienia: utworzył zarząd, pilnował jego rozwoju i przygotował go do przejęcia sterów jako następca na czele ISKCON-u.

W Indiach zwyczajowo ācārya zapisuje w testamencie swą instytucję jako dziedzictwo wybranemu następcy. Krok, który Śrīla Prabhupāda podjął w roku 1970 – założenie Rady Zarządzającej – pozwolił mu w roku 1977 podać jako pierwszy zapis w swej „Deklaracji Woli": „Rada Zarządzająca (GBC) będzie ostatecznym zarządzającym autorytetem całego Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy". Założywszy Radę Zarządzającą i mianując ją swym następcą na czele ISKCON-u, Śrīla Prabhupāda zapewnił, że polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury będzie skutecznie działało na świecie i że przyniesie owoce.

Ostatni etap układania wszystkich kluczowych elementów duchowej struktury ISKCON-u także nastąpił mniej więcej w tym samym czasie. Na przekór wielu trudnościom i przeszkodom, głównie powodowanym zarówno biernym jak i czynnym sprzeciwem jego braci duchowych,^[68] Śrīla Prabhupāda był w końcu w stanie nabyć w Māyāpur ziemię dla ISKCON-u i ujawnić swój plan monumentalnej świątyni. W liście do Govindy Dāsī z Kalkuty (28 maja 1971) pisze:

Będziesz szczęśliwa słysząc, że nabyliśmy około pięciu akrów ziemi w Mayapur, miejscu narodzin Pana Caitanyi i zaproponowaliśmy, by urządzić tam dwutygodniowy festiwal zaczynając od Janmastami. W tym czasie zostanie położony kamień węgielny (pod świątynię]. Pragnę, by wszyscy nasi główni uczniowie przybyli w tym czasie do Indii. Mamy 50 filii, tak więc minimum jedna osoba z każdej powinna być obecna podczas tej ceremonii [. . .]. (710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta)

Świętując położenie kamienia węgielnego pod świątynię, Śrīla Prabhupāda zobowiązał się do ukończenia budowy. Jak się okazało, nawet samo położenie kamienia zostało opóźnione aż do Gaura Purnimy roku 1972 i w następnych latach zmienne koleje losu zmuszały liderów ISKCON-u do rozpoczynania wszystkiego od nowa. Ale to zobowiązanie Śrīla Prabhupādy, podjęte w 1972 roku, będące swoistą przysięgą, okazało się nieść ze sobą moc, która napędzała wspólny wysiłek ponad wszelkimi przeciwnościami i Świątynia Wedyjskiego Planetarium wznosi się teraz na napływowej ziemi Antardvīpy.

Jednym z ważniejszych priorytetów Śrīla Prabhupādy było nabycie ziemi w Māyāpur dla „głównej siedziby" ISKCON-u i wybudowanie na niej wyjątkowej świątyni. Stopniowo liderzy ISKCON-u zaczęli rozumieć znaczenie, jakie ta świątynia miała dla Śrīla Prabhupādy. Na przykład (SPL, 37):

Podczas tej wizyty w Kalkucie [listopad 1971] Prabhupāda mówił także o swych planach dotyczących Māyāpur. Nara-Nārāyaṇa zbudował model budynku, który ISKCON miał wybudować na tej niedawno zakupionej ziemi, a Prabhupāda pokazywał go wszystkim swoim gościom i prosił o pomoc. Widząc zaangażowanie Prabhupādy w ten projekt, Girirāja zaoferował swą pomoc w jakikolwiek możliwy sposób. „Wydaje się, że są dwie rzeczy, których pragniesz najbardziej" – powiedział Girirāja – „by rozprowadzać książki i wybudować świątynię w Māyāpur". „Tak" – powiedział Prabhupāda, uśmiechając się. „Tak, dziękuję".

Pełniejsze zrozumienie wagi tego przedsięwzięcia zyskamy, gdy ujrzymy tę świątynię w świetle eklezjologii Gaudīya-vaişņava, która leżała u podstaw instytucji Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Wspomnieliśmy już, że Śrīla Prabhupāda zbudował ISKCON na podstawie tej samej eklezjologii. W instytucji Gaudīya Math Śrī Caitanya Math w Māyāpur jest centralną, albo „macierzystą" świątynią i wszystkie inne świątynie są jej filiami: „Różnica pomiędzy Gaudija Math (w Kalkucie) i Sri Caitanya Math jest w pełni analogiczna do lampy zapalanej od innej lampy", jak wyjaśnia The Harmonist (nawiązując do Brahma Samhity 5.46]. Centralna świątynia, osadzona w Māyāpur – w świecie duchowym, który zstąpił na ziemię (Śvetadvīpa) – jest w rzeczy samej widocznym ziemskim odpowiednikiem swego transcendentalnego oryginału, gdzie Pan i ācārya przebywają wiecznie razem. Wszystkie inne filie są miejscami szkolenia adeptów dla służby w miejscu przebywania ācāryi w transcendentalnym Māyāpur. Ta centralna bądź też macierzysta świątynia instytucji, umiejscowiona zatem jakby na granicy pomiędzy dwoma światami, służy jako swego rodzaju brama. Jej filie, mimo że rozproszone w materialnym królestwie, także służą jako bramy dzięki swemu związkowi z centrum.

Usytuowana w centrum Śrī Caitanya Math niesie dzięki samej swej formie architektonicznej – ze swymi zdobieniami i przydatkami – duchową naukę objaśniającą ujednoliconą zasadę, która czyni taką bramę możliwą: acintya-bhedābheda-tattvę. Brukowana ścieżka parikramu wokół głównej kopuły prowadzi zwiedzającego do spotkania z postaciami – jedną za drugą - czterech Założycieli-Ācāryów, każdego na swoim ołtarzu osadzonym po zewnętrznej stronie kopuły. Rozmieszczeni są w równych odstępach wokół fundamentu kopuły, ale sama struktura skupia ich razem wokół Śrī Caitanya Math.

Każdy z tych Założycieli-Ācāryów przedłożył własną naukę dotyczącą związku pomiędzy Panem i jego energiami. I mimo że każda z nich jest spójna, są one niekompletne, jak dowodzi Niśīkānta Sānyāl w Sree Krishna Chaitanyi. Nauki Pana Caitanyi – sformalizowane jako acintya-bhedābheda-tattva – „godzą, harmonizują i dopełniają je" (SKC 164). Świątynia ucieleśnia naukę Gaudīya-vaişņava i w ten sposób pokazuje fakt – w pełni przedstawiony w Sree Krishna Chaitanyi – że Mahāprabhu, yuga-avatāra, prezentuje spełnienie i dopełnienie teizmu.

Świątynia Wedyjskiego Planetarium ISKCON-u prezentuje te same nauki przedstawione już przez Śrī Caitanyę Math, jednak w sposób bardziej drobiazgowy i zrozumiały. Wyznacza plan, modeluje i ilustruje w skali kosmologicznej urzeczywistnioną prawdę acintya-bhedābheda-tattvy: że nic nie jest różne od Kṛṣṇy, a mimo to Kṛṣṇa jest różny od wszystkiego.^[69]W obrębie głównej kopuły świątyni widzimy kosmos, który ukazuje się tym, którzy doświadczają go dzięki niezmąconej świadomości: jako przeniknięty i połączony z Kṛṣṇą, jako wyraz energii Pana. Świątynia sprzeciwia się w ten sposób dwóm szeroko rozpowszechnionym błędnym koncepcjom oddzielającym Kṛṣṇę od Jego energii. Pierwszą z nich jest droga monizmu, bądź też impersonalizmu (nirviśeșa-vāda), która zaprzecza istnieniu boskich energii i przenosi zarówno osobowość Boga jak i stworzenie w sferę iluzji. Druga jest drogą materializmu lub też nihilizmu (śūnya-vāda), która uznaje tylko energie i która nie posiada ani źródła ani podstawy.

Pokazując związki pomiędzy Panem a stworzeniem, świątynia stanowi rodzaj mapy obrazującej ścieżkę prowadzącą do boskości (wraz z wszelkiego rodzaju przystankami, objazdami i zmianami kursu). Umiejscowione na wewnętrznej stronie kopuły wznoszące się koncentryczne galerie ukazują odwiedzającemu sekwencję artystycznie dopracowanych prezentacji regionów odwiedzonych przez Gopa-kumārę podczas jego kosmicznej podróży. Prowadzą one przez wiele materialnych i duchowych sfer aż do Śrī Kṛṣṇy we Vṛndāvan, jak zostało to opisane przez Sanātanę Gosvāmiego w Brhad Bhāgavatāmṛcie. Świątynia pokazuje zatem ostateczne podejście, które prowadzi wszystkie żywe istoty w górę.

To jest ostatni z pięciu kroków Śrīla Prabhupādy, które zostały podjęte w roku 1972 i które osadzają każdy z kluczowych elementów ISKCON-u na swoim miejscu. Wszystkie ośrodki i świątynie rozproszone na całym świecie, połączone są ze sobą siecią, której osią jest ośrodek w Śrīdhāma Māyāpur. Jak rozłożyste korzenie drzewa, które pobierają wodę kierując ją ku pniu, ISKCON Śrīla Prabhupādy prowadzi uwarunkowane dusze do Māyāpur, gdzie centralna świątynia otwiera bramę do pionowego wymiaru, który, jak pień drzewa, wznosi się, by bujnie rozgałęzić się w niebie duchowym.

To jest dzieło Założyciela-Ācāryi. Otwiera on aleję, która prowadzi poprzez kosmos i przeciera szlak aż do transcendencji. Otworzywszy tę doskonałą ścieżkę, od pierwszego korzenia aż po końcowy listek, Założyciel-Ācārya zapewnia jej regularne utrzymanie a także odpowiednio wyszkolonych przewodników, którzy będą kierować, zapewniać bezpieczeństwo i dodawać otuchy tym, którzy się na niej znajdą. Jak długo istnieją ci, którzy działają pod jego przewodnictwem, on bez ustanku dogląda jej działania. W pewnym sensie ta droga do ziemi życia jest identyczna ze swym budowniczym. Nazywając swą konstrukcję ISKCON-em, Srīla Prabhupāda zaplanował ją w taki sposób, że to w całości duchowe dzieło ukazuje się nie tylko mądrym (tym, którzy rozpoznają, co widzą), ale nawet głupim (tym, którzy nie rozpoznają). Specjalnie dla nich stworzył wielką różnorodność widzialnych wejść na tę ścieżkę, rozproszonych na sieci pokrywającej cały świat. Wszystkie zbiegają się w centrum, w Antardvīpie, gdzie znajduje się cudownie przedstawiona mapa tej znakomitej ścieżki – w kosmologicznej kartografii – a każdy krok w podróży do transcendencji jest dokładnie zilustrowany. W ten sposób świątynia objawia się jako kosmiczny portal albo brama prowadząca poprzez niebo aż po wieczne królestwo Kṛṣṇy.^[70]

W świątyniach i ośrodkach ISKCON-u specjalnie umiejscowione mūrti Śrīla Prabhupādy wskazuje na to, że sprawuje on pieczę nad miejscami wstępu na tę ścieżkę. W punkcie, w którym się zbiegają, w Navadvīpa-dhāmie, przewodnia obecność Śrīla Prabhupādy nad całym ziemskim ISKCON-em jest głoszona wszem i wobec dzięki połyskującej złotej formie w puspa-samādhi; z tego punktu obserwacyjnego on obserwuje wejście do tej wielkiej świątyni, bramy do ostatecznego przejścia. I wtedy, na tym przystanku w Śvetadvīpie, Śrīla Prabhupāda jest obecny we własnej osobie, by powitać i zabrać nowo przybyłych do wiecznej transcendentalnej gaura-līlā ISKCON-u.^[71] W ten sposób arteria Śrīla Prabhupādy bezpiecznie kieruje te odnalezione i uratowane jīvy ku najwyższemu celowi.

Nasz Założyciel-Ācārya zaznaczył początek swego projektu pierwszą książką: Łatwa podróż na inne planety, i kontynuował go poprzez pisanie, drukowanie i rozprowadzanie książek i jednoczesną budowę światowej instytucji. Jego dzieło jest kontynuowane i teraz nareszcie zostanie ukoronowane swoim łączącym szczytem, Świątynią Wedyjskiego Planetarium, która jednoczy Bhāgavatam i Bhāgavata, książkę i osobę. Wyznacza ona rdzeń i centrum stworzenia Założyciela-Ācāryi i wskazuje na lokalizację prawdziwej osi świata w świętym Śrīdhāma Māyāpur, które zstąpiło ze świata duchowego.

Każdy z „czterech Założycieli-Ācāryów wieku żelaza" sformułował wyjaśnienie Vedānty, które ożywiło teistyczną, wykładnię Vedavyāsy, i każdy energicznie nauczał jej i szkolił innych, by to robili. W ten sposób iluzoryczna fasada impersonalizmu została rozbita i w całych Indiach została ogłoszona prawdziwa wedyjska siddhānta. Zgodnie z wersją Bhaktivinoda Țhākury, tych czterech przygotowywało ścieżkę dla yuga-avatāry, Śrī Caitanyi Mahāprabhu, który miał ujawnić najbardziej poufne objawienie Ved i podzielić się nim ze wszystkimi poprzez sankīrtan. Mahāprabhu zainspirował swych najbliższych towarzyszy, by sformułowali jego nauki jako acintya-bhedābheda-tattvę, która zawierała i uzupełniła systemy wszystkich Założycieli-Acāryów. Ci bliscy towarzysze Mahāprabhu nosili specjalny tytuł „Prabhupāda".

Potem pojawiło się dwóch zwolenników Mahāprabhu, którzy także noszą tytuł „Prabhupāda" – Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura Prabhupāda i A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda. Pierwszy z nich sformułował w praktyce strategię i taktykę dla systematycznego propagowania ruchu Mahāprabhu na całym świecie, a drugi wypełnił ten plan. Tytuł „Założyciela-Ācāryi" był przygotowywany w ramach instytucji Gaudīya Math dla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury Prabhupādy, ale ze względu na okoliczności nie był on w stanie wypełnić swojego planu osobiście i ustanowić świadomości Kṛṣṇy w krajach zachodnich. Jednakże w jego imieniu A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda podjął to zadanie w tym samym miejscu, w którym Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura je zostawił, zrozumiawszy serce swego mistrza duchowego i w ciągu dwunastu obfitych w wydarzenia lat ustanowił yuga-dharmę na całym świecie. W ten sposób pełne miłosierdzia wysiłki czterech Założycieli-Ācāryów zostały rozpowszechnione i wypełnione przez kolejną osobę noszącą ten sam tytuł dzięki łasce Śrī Caitanyi Mahāprabhu oraz osób działających jako instrumenty jego woli.

Wyjątkowe osiągnięcia Śrīla Prabhupādy z pewnością czynią go godnym tego tytułu, ale nie wskazuje on w tym przypadku, jakoby dał on początek „nowej sampradāyi". Poprzez wierne przekazywanie nauk i praktyk, które otrzymał w Gaudīya-sampradāyi, kontynuował tradycję. Niemniej jednak Śrīla Prabhupāda przekazał ją z wyraźnym personalnym akcentem, owocem jego własnej doświadczonej wiedzy. W rezultacie Gaudīya-sampradāya w odświeżonej i na nowo powołanej do życia postaci była w stanie pod jego przewodnictwem sięgnąć poza swój rodzinny grunt, zapuścić korzenie na całym świecie i tym sposobem wszędzie wzrosnąć. Gaudīya-sampradāya sprawia wrażenie, jakoby historycznie była odgałęzieniem Brahmā-Madhva-sampradāyi, jako że Pan Caitanya – w rzeczywistości źródło wszystkich czterech sampradāyi – pojawił się jako wielbiciel (bhakta-rūpa). Jako taki szukał zatem odpowiedniej inicjacji w linii vaişņava i przyjął ją w jednej z czterech autoryzowanych sampradāyi. Jego nauki jednakże – usystematyzowane i objaśnione przez Sześciu Gosvāmīch – różniły się tak bardzo od standardu nauk społeczności Madhvy, w której był inicjowany, że zwolennicy Mahāprabhu zupełnie naturalnie zostali uznani za odrębną społeczność albo sampradāyę. Gdy rzucone zostało wyzwanie, by ustanowić jej pozycję jako nowej tradycji, Baladeva Vidhyābhūsaņa podjął je formułując z powodzeniem komentarz Gaudīya-vaiṣṇava do Vedānta-sūtry: Govinda-bhāșyę. W ten sposób pojawiło się w XVIII w. formalne uznanie Gaudīya-sampradāyi za odrębną tradycję.

Pomimo tego Gaudīya-sampradāya ma wyjątkowy status i nie możemy po prostu uznawać jej za nową sampradāyę, zajmującą miejsce gdzieś pomiędzy innymi. Poprawnie zrozumiana Gaudīya-sampradāya powinna raczej zostać uznana za spełnienie czterech poprzednich sampradāyi w Kali-yudze. To jest zrozumienie płynące z doświadczenia i objawienia Śrīla Bhaktivinoda Țhākury, opisanego przez niego w jego wizjonerskiej Śrī Navadvīpa-dhāma-māhātmie z 1890 roku. Bhaktivinoda Țhākur przedstawia tam szczegółowy opis – jakby naocznego świadka – parikramu odbytego przez Śrīla Jīvę Gosvāmīego (wkrótce po odejściu Pana Caitanyi), który miał za przewodnika Nityānandę Prabhu. W trakcie tej podróży Nityānanda Prabhu opowiada Srī Jīvie, jak to każdy z czterech Założycieli-Ācāryów wieku Kali-yugi, podczas pielgrzymki czy to po Jagannātha Purī, czy po Navadvīpie, dostępuje łaski pod postacią poufnego objawienia dotyczącego przyszłego pojawienia się yuga-avatāry.^[72]Zobowiązując ich do zachowania tajemnicy, Pan Caitanya inspiruje każdego z nich do pracy nad przygotowaniem drogi dla Jego przyszłego nadejścia. Pan pojawia się na przykład we śnie Madhvācāryi i mówi mu (NDM 68):

Każdy wie, że jesteś moim wiecznym sługą. Kiedy pojawię się w Navadvīpie, przyjmę twą sampradāyę. Teraz idź i uważnie wyrywaj z korzeniami wszystkie fałszywe pisma māyāvādīch. Wskaż na chwały wielbienia Bóstwa Pana. Później ja rozpowszechnię twe czyste nauki.

Gdy Pan Caitanya objawia się Nimbādityi (albo Nimbārce), ukazuje mu, jak w przyszłości odkryje on doskonałe nauki, które będą zawierać, asymilować i wypełniać nauki każdego z czterech Założycieli-Ācāryów (NDM 73):

Później, kiedy już rozpocznę ruch saňkīrtanu, sam będę nauczać esencji czterech filozofii vaişņavizmu. Od Madhvy wezmę dwa kluczowe elementy: jego całkowite zwycięstwo nad filozofią Māyāvāda i służbę dla Bóstwa Kṛṣṇy, uznając Bóstwo za wieczną duchową istotę. Od Rāmānujy przyjmę dwie wspaniałe nauki: koncepcję bhakti niezanieczyszczonej karmą i jnāną i służbę dla wielbicieli. Z nauk Vişnusvāmīego przyjmę dwa główne elemety: poczucie pełnej zależności od Kṛṣṇy i ścieżkę rāga-bhakti. A od ciebie wezmę dwie wspaniałe zasady: konieczność przyjęcia schronienia Rādhy i wysokie uznanie dla miłości gopī dla Krşny.

Reasumując, pojawienie się Pana Caitanyi jest samo w sobie spełnieniem czterech sampradāyi. To spełnienie zwiastuje nowy początek: z Mahāprabhu jako sprawcą wyjątkowo wielkodusznego objawienia; z Sześcioma Gosvāmīmi jako pierwszymi odbiorcami i przekazicielami tego objawienia; ze Śrīla Prabhupādą jako ācāryą, który założył i rozwinął światową społeczność wielbicieli Kṛṣṇy. Nazwawszy ją „Międzynarodowym Towarzystwem świadomości Kṛṣṇy", nadał pędu temu towarzystwu zrodzonemu z doświadczonej przez niego wiedzy, ustanawiając jej główną świątynię w światowej siedzibie na Antardvīpie, tej Śvetadvīpie na ziemi, skąd całemu światu przekazywane jest objawienie Śrī Kṛṣṇy Caitanyi, a wszystkie istoty kierowane są z powrotem do Niego.

Wiedza doświadczona przez Śrīla Prabhupādę.Nasze wielkie szczęście polega na tym, że Śrīla Prabhupāda był niebywale skłonny do opowieści o tym, jak zdobył popartą doświadczeniem wiedzę i jak ta wiedza uprawomocniła go do spełnienia pragnienia jego mistrza duchowego i założenia ruchu Pana Caitanyi jako ogólnoświatowego przedsięwzięcia. Śrīla Prabhupāda ujawnił nam to w godny uwagi sposób w roku 1968, w świątyni w Los Angeles z okazji obchodów rocznicy odejścia Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Spoglądając na rzędy wpatrzonych w niego młodych amerykańskich twarzy, Śrīla Prabhupāda zastanawiał się na głos:

Urodziłem się w jednej rodzinie, mój Guru Mahārāja urodził się w innej. Kto by pomyślał, że znajdę się pod jego opieką? Kto by przypuszczał, że przybędę do Ameryki? Kto by przypuszczał, że wy, amerykańscy chłopcy przyjdziecie do mnie? To wszystko jest aranżacją Kṛṣṇy. Nie możemy zrozumieć, jak te rzeczy się dzieją.

Ale potem, Śrīla Prabhupāda kontynuuje i mówi, jak to się stało, że był obecny tego dnia w Los Angeles.

Dziś jest dziewiąty grudnia 1968 roku. W roku 1936, znaczy się trzydzieści dwa lata temu, miałem w Bombaju biznes. Nagle, może nawet tego samego dnia, jakoś koło dziewiątego lub dziesiątego grudnia (w tym czasie Guru Mahārāja nie czuł się najlepiej i przebywał nad morzem, w Jagannātha Purī) napisałem do niego list: „Drogi mistrzu, Twoi pozostali uczniowie – brahmacārini, sannyāsīni – służą Tobie w bezpośredni sposób. Ja jestem głową rodziny, nie mogę z Tobą żyć, nie mogę Ci dobrze służyć. Więc nie wiem, jak mogę Ci służyć?" Jedynie ta myśl: służba dla niego. „Jak mogę mu służyć w poważny sposób?"

Ziarno, z którego wzeszło wszystko inne, było „po prostu myślą". Niezadowolony ze swego zawodowego zaangażowania, czując się upośledzony poprzez swe zobowiązania związane z āśramem, pod wpływem impulsu („nagle") Prabhupāda napisał do swego Guru Mahārāja z prośbą, wołaniem z serca. Czuł się osaczony przez sytuację, która uniemożliwiała mu pełnienie odpowiedniej służby, ale wciąż istniało w nim to pragnienie. Wyznał to pragnienie i swoją frustrację mistrzowi duchowemu.

Prabhupāda kontynuuje:

Odpowiedź datowana była na 13 grudnia 1936 roku. W tym liście napisał: „Drogi taki a taki, bardzo się cieszę z Twego listu. Myślę, że powinieneś starać się popchnąć nasz ruch w języku angielskim". To były jego słowa. „I to przysłuży się zarówno Tobie jak i ludziom, którzy będą Tobie pomagać". To było jego polecenie. 31 grudnia 1936 roku, 14 dni po napisaniu tego listu, umarł. Ja wziąłem to polecenie mojego mistrza duchowego bardzo poważnie, ale nie myślałem, że muszę zrobić to czy tamto. Miałem w tym czasie rodzinę, ale to było aranżacją Kṛṣṇy. Jeśli dokładnie staramy się służyć mistrzowi duchowemu, jego poleceniu, to Kṛṣṇa da nam wszelkie możliwości. To jest ta tajemnica. Mimo że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem.

To było zupełnie zaskakujące, nieoczekiwane, niemal absurdalne i zupełnie nieprawdopodobne polecenie. „Popchnij nasz ruch w języku angielskim": to było – de facto – osią działalności Gaudīya Math. Znaczyło to: udaj się na Zachód – do Europy, do Ameryki. To było dobrze znane polecenie, dane już wielu liderom, sannyāsīnom i brahmacārinom w Gaudīya Math. Ale teraz osoba otrzymująca to polecenie była głową rodziny mającą biznes w Bombaju, związaną przez handlowe obligacje i pomagającą świątyni jak tylko się dało. Był to, jak to dzisiaj mówimy, „członek kongregacji". Prabhupāda przyznaje, że nie mógł sobie wyobrazić żadnych konkretnych okoliczności, w których mogłoby to zostać urzeczywistnione. („Nie myślałem, że muszę zrobić to czy tamto", „Mimo że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem"). Pomimo tego „wziął to na poważnie". A i była to jego ostatnia bezpośrednia wymiana, jaką miał ze swoim mistrzem duchowym. Nadało to całej sprawie dodatkowej powagi. (Pamiętał z pewnością, że to polecenie było echem tego, które otrzymał podczas pierwszego spotkania z Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą – czternaście lat wcześniej.) I zrozumiał, że musi wziąć to polecenie na poważnie, mimo że z początku był zaskoczony: Jak to na Boga ma się wydarzyć? I jak się okazało, wydarzyło się dzięki „aranżacji Kṛṣṇy".

Jednak wciąż coś jeszcze innego było konieczne. Bo cóż skłania Kṛṣṇę do takiej aranżacji? Determinacja ucznia. „Jeśli dokładnie staramy się służyć mistrzowi duchowemu, jego poleceniu, wtedy Kṛṣṇa da nam wszystkie możliwości. To jest ta tajemnica".^[73]To jest wiedza, której doświadczył Śrīla Prabhupāda. Teraz Prabhupāda powie nam jak – ponownie dzięki aranżacji Kṛṣṇy - poznał tę tajemnicę:

Pomimo tego, że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem – wziąłem to sobie trochę do serca studiując komentarz Viśvanātha Cakravartīego Țhākury do Bhagavad-gity. W Bhagavad-gīcie jest werset: vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana. W nawiązaniu do tego wersetu, Viśvanātha Cakravartī Țhākura podaje w swym komentarzu, że powinniśmy przyjąć słowa mistrza duchowego za oś życia. Powinniśmy starać się wypełniać polecenie, specyficzne polecenie mistrza duchowego, bardzo starannie, bez zwracania uwagi na osobistą korzyść albo stratę.

W tym leży bezpośrednie źródło inspiracji Prabhupādy. Zrozumienie zyskał czytając komentarz Viśvanātha Cakravartīego Țhākury do Bhagavad-gīty 2.41. Było to kluczem, który otworzył polecenie jego mistrza duchowego. Stało się to fundamentem jego życia i osiągnięć, „jedyną tajemnicą" jego sukcesu. Prabhupāda wielokrotnie nawiązuje pośrednio i bezpośrednio do tego decydującego momentu w swoim życiu,^[74] kiedy to został obdarzony zrozumieniem, by oddać się całkiem, niezależnie od okoliczności, idei obrania polecenia swego mistrza duchowego za cel życia. Tylko dzięki temu postanowieniu Kṛṣṇa przywiódł go do Ameryki i obdarzył sukcesem:

Zatem starałem się trochę w tym duchu. I on dał mi wszystkie możliwości, by mu służyć. Wszystko zaszło tak daleko, że w podeszłym wieku przybyłem do waszego kraju i wy także bierzecie ten ruch na poważnie, starając się go zrozumieć. Mamy teraz książki, czyli mamy jakiś punkt zaczepienia dla tego ruchu.

I teraz Prabhupāda zwraca się z prośbą do swych uczniów, by oni wykazali taką samą determinację do wypełnienia jego polecenia, jaką on wykazał wobec polecenia swego Guru Mahārāja:

Z okazji odejścia mojego mistrza duchowego, tak jak ja staram się wypełnić jego wolę, podobnie zwracam się także i do was z prośbą wypełnienia tego samego polecenia wyrażonego poprzez moją wolę. Jestem starym człowiekiem i także mogę odejść w każdej chwili. Takie jest prawo natury. Nikt nie może tego zatrzymać. I to nie jest coś zaskakującego. Moja prośba do was w tym pomyślnym dniu odejścia mojego Guru Mahārāja jest następująca: biorąc pod uwagę, że przynajmniej do pewnego stopnia zrozumieliście esencję tego ruchu świadomości Kṛṣṇy, powinniście teraz starać się popchnąć go dalej. (681209 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles)

„Wypełniać wolę" jest grą słów. Fraza ta znaczy, oczywiście, wypełnienie czyjegoś polecenia, ale jest także formalnym zwrotem prawnym dotyczącym procesu, podczas którego majątek jednej osoby staje się własnością jej spadkobierców. Dzięki swemu zobowiązaniu do wypełnienia woli Bhaktisiddhānty Sarasvatīego, Śrīla Prabhupāda odziedziczył jego wyjątkową moc rozpowszechnienia świadomości Kṛṣṇy. Z tej okazji Śrīla Prabhupāda teraz zaznacza swoją wolę: „Ja także zwracam się do was z tą samą prośbą wypełnienia tego polecenia poprzez moją wolę. Jestem starym człowiekiem". Poprzez swoją wolę Prabhupāda ustanowił nas jego spadkobiercami. Poprzez swój testament daje on polecenie, które, jeśli tylko zostanie przyjęte, obdarzy nas tą samą mocą prowadzenia ludzi do schronienia u lotosowych stóp Kṛṣṇy.

„Ja także zwracam się do was z tą samą prośbą wypełnienia tego polecenia poprzez moją wolę" to zupełnie wyjątkowy moment, to akt przenoszenia duchowej mocy, poprzez którą my wszyscy możemy zostać obdarzeni tak samo, jak Śrīla Prabhupāda został obdarzony. Następnie Śrīla Prabhupāda mówi, czym jest „to samo polecenie":

[. . .] przynajmniej do pewnego stopnia zrozumieliście esencję ruchu świadomości Kṛṣṇy. Teraz powinniście starać się popchnąć go do przodu. Ludzkość cierpi z powodu braku tej świadomości. Jak co dzień modlimy się do wielbicieli:
vāñchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
patitānāṁ pāvanebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
Vaişņava, wielbiciel Pana – jego życie jest oddane dobru ludzkości. Wiecie przecież, większość z was przynależy do społeczności chrześcijańskiej, jak Pan Jezus Chrystus powiedział, że poświęcił się dla waszych grzechów. To jest determinacja wielbiciela Pana. Nie dba o własne wygody. Ponieważ kocha Kṛṣṇę, Boga, kocha wszystkie żywe stworzenia, ponieważ wszystkie żywe stworzenia pozostają w związku z Kṛṣṇą. I podobnie wy powinniście to rozumieć. Ten ruch świadomości Kṛṣṇy polega na tym, że trzeba stać się Vaişņavą i współczuć cierpiącej ludzkości.

Polecenie, które otrzymał: „popchnij nasz ruch w języku angielskim" zostaje nam przekazane w postaci: „stańcie się Vaişņavami i współczujcie cierpiącej ludzkości". Śrīla Prabhupāda wziął to sobie do serca, tak jak obrazują to słowa tej pieśni:

guru-mukha-padma-vākya, cittete kariyā aikya,

āra nā kariha mane āśā

„Uczyń słowa płynące z lotosowych ust Śrī Gurudeva jednym ze swym sercem; nie szukaj niczego innego".

Osiągnięcie Šrīla Prabhupādy jest dowodem na moc tego polecenia. To samo polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury otrzymało wielu innych, ale w rzeczywistości pełny obraz vyavasāyātmikā buddhir ukazał się tylko jemu.

Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga.

Cierpiąca ludzkość. Głębokie współczucie dla cierpiącej ludzkości, tak obecne w dziedzictwie Śrīla Prabhupādy, które otrzymał od Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, naturalnie budzi silną potrzebę zgromadzenia i użycia wszystkich zasobów – materialnych, ludzkich, finansowych, całej infrastruktury i organizacji – by dostarczyć tyle pomocy, ile tylko się da w możliwie jak najkrótszym czasie. Innowacją Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury było powołanie zjednoczonej i zorganizowanej instytucji, która mogłaby to osiągnąć. Gdy tylko dobrowolna służba wielbicieli była racjonalnie zorganizowana i skoordynowana, jej energia – efektywna, i skoncentrowana – została pomnożona.

Instytucja, która byłaby w stanie wypełnić to zobowiązanie przechodząc próbę zarówno miejsca, jak i czasu, musi mieć szczególną postać. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Gosvāmi pragnął powołać do życia organizację, w której ostatecznej władzy nie miałaby jedna osoba jako pojedynczy autokratyczny ācārya, ale raczej zarząd, który nazwał „Radą Zarządzającą" (Governing Body Commission). Gaudīya Maţha poniosła klęskę próbując wprowadzić w życie tę strukturę i przez to - jak powiedział Prabhupāda – stała się „bezużyteczna".

Zarząd. Zarząd jest współczesną zachodnią instytucją służącą wspólnemu zarządzaniu i nadzorowi. Śrīla Prabhupāda wprowadził jej standardowe, powszechnie znane elementy: coroczne walne zebrania, rezolucje uchwalane większością głosujących członków, stosowanie się do reguł zwykłych parlamentarnych procedur (podanych w „Zasadzie porządku Roberta"^[75] ), przyjęte rezolucje notowane w protokole przez sekretarza, itd. „Pojedynczy autokratyczny ācārya" jest przykładem starszej, bardziej podstawowej, i może nawet instynktownie bardziej naturalnej formy organizacji. Był to także, rzecz jasna, standardowy model indyjskiej kultury, bazujący na – przykładowo - sannyāsīnie i jego uczniach brahmacārīnach. Gdy w wyniku stopniowego gromadzenia zwolenników, ziemi, świątyń, budynków mieszkalnych, i bogatych patronów, instytucje wzrastają wokół jednego obdarzonego władzą, charyzmatycznego nauczyciela, czy lidera, wtedy ta osoba musi być duchowo zaawansowana, by nie paść ofiarą pokusy władzy, pieniędzy, sławy i tym podobnych. Równocześnie perspektywa właśnie tych rzeczy może przyciągać dokładnie nie ten rodzaj ludzi – tych, którzy muszą, rzecz jasna, udawać obojętność wobec właśnie tych rzeczy. W takich przypadkach hipokryzja, wynajdywanie błędów, wbijanie sztyletów w plecy, pokątne działania itd. stają się powszechne i takie instytucje stają na krawędzi rozpadu.

Zaletą zarządu jest fakt, że władza jest bardziej rozproszona, a członkowie działają w celu wzajemnego równoważenia się. Instytucja jest zatem sama w sobie bardziej stabilna. Jeśli w pewnym momencie nie ma jednego charyzmatycznego lidera, instytucja nie przestaje istnieć. Z drugiej strony istnienie dwóch lub większej ilości wysoce wykwalifikowanych liderów może spokojnie zostać zintegrowane. W warunkach zarządu stają się oni atutem – im więcej, tym lepiej. Ale gdy jest tylko jeden przywódca, dwóch lub więcej wysoce wykwalifikowanych liderów będzie zmuszonych do opuszczenia instytucji, jako że nie będą w pełni zaangażowani, a co za tym idzie, spełnieni. Pojawia się zatem sytuacja karmiąca jedynie schizmy.

Zarząd jest zatem bardziej stabilny, silniejszy i daleko bardziej żywotny niż pojedynczy ācārya. Jednak co się stanie, jeśli w tym zarządzie pojawi się wielu obdarzonych wyjątkową mocą ācāryów? Rozsadzą instytucję od środka? Nie, ponieważ jeśli są prawdziwie zaawansowani w świadomości Kṛṣṇy, z pewnością będą dążyć do tego, by dać przykład zasadzie służby we współpracy u stóp Śrīla Prabhupādy i uczynią zarząd silniejszym.

NASZE GŁÓWNE WYZWANIE

Śrīla Prabhupāda ustanowił jednak taką właśnie strukturę dla ISKCON-u, powołując Radę Zarządzającą w roku 1970 i czuwając nad jej stopniowym formowaniem się i rozwojem. Stwierdzając, że życzy on sobie „setek i tysięcy mistrzów duchowych" w ISKCON-ie, dał także do zrozumienia, że normatywny związek pomiędzy guru a uczniem kontynuowany będzie w ramach jednorodnej instytucji pod przewodnictwem Rady Zarządzającej. Połączywszy siły we współpracy z innymi liderami i menedżerami, na zasadzie kolegialnego porozumienia, w takiej organizacji byłoby w stanie działać wielu mistrzów duchowych.

Setki i tysiące mistrzów duchowych. 17 sierpnia 1966 roku w Nowym Jorku, podczas wykładu z Bhagavad-gīty 4.34-38, Śrīla Prabhupāda powiedział:

Nie istnieje dla nikogo żadna przeszkoda na drodze do bycia mistrzem duchowym. Każdy może być mistrzem duchowym, o ile zna nauki Kṛṣṇy [. . .]. To jest nauka Kṛṣṇy, ta Bhagavad-gītā. Jeśli ktoś zna ją doskonale, staje się mistrzem duchowym [. . .]. Tak więc potrzebujemy setek i tysięcy mistrzów duchowych, którzy zrozumieli nauki Kṛṣṇy, tak by głosili je na całym świecie [. . .]. Dlatego też założyliśmy to towarzystwo i zapraszamy wszystkie szczere dusze, by dołączyły i stały się mistrzami duchowymi, głoszącymi te nauki na całym świecie. (660815 - Lecture BG 04.34-38 - New York)

Śrīla Prabhupāda wyjaśnił swe oczekiwania Tuşta Kṛṣṇie (VB: Korespondencja, 2 grudnia 1975):

Od każdego ucznia oczekuje się, że stanie się Aczarją. Aczarja oznacza kogoś, kto zna zalecenia pism, kieruje się nimi w życiu i naucza tego swych uczniów [. . .]. Stosuj się ściśle do zaleceń, a wtedy będziesz prawdziwym Guru i będziesz mógł przyjmować uczniów na tej samej zasadzie. Jednak w myśl etykiety, za życia swego mistrza duchowego prowadzisz swych ewentualnych uczniów do niego, a gdy go nie ma lub już odszedł, możesz przyjmować uczniów bez żadnych ograniczeń. Takie jest prawo następstwa mistrzów i uczniów. Pragnę widzieć moich uczniów, jak stają się prawdziwymi mistrzami duchowymi i rozpowszechniają świadomość Kryszny na dużą skalę. To uczyni mnie i Krysznę bardzo szczęśliwymi.

Śrīla Prabhupāda zaznaczył przy tej i wielu innych okazjach konieczność istnienia dużej liczby guru, i jego pragnienie, by „każdy student" pomógł to osiągnąć. Skoro bardzo mocno pragnął, by jego uczniowie i zwolennicy pozostawali w ISKCON-ie, musiał posiadać wizję ogromnego wzrostu duchowej i materialnej mocy płynącej ze skuteczności i wzajemnego wzmocnienia służby w duchu współpracy. Poprzez pracę i głoszenie nauk na wspólną i zarazem zorganizowaną modłę, nasza wewnętrzna i zewnętrzna moc staje się czymś znacznie większym, niż tylko sumą pojedynczych części.

W końcu nasza praktyka jest sankīrtanem, nie tylko kīrtanem i pełne znaczenie przedrostka sam – który wskazuje nie tylko na jedność, ale także na gruntowność, intensywność i pełnię – musi zostać urzeczywistnione.

Tak długo jak Prabhupāda był jedynym ācāryą i dīkṣā guru, ta struktura musiała pozostać w swej embrionalnej postaci – jak dziecko w łonie matki. Siłą rzeczy jej postać i funkcja nie były jeszcze w pełni wykształcone. Podczas gdy Prabhupāda był obecny w objawionej postaci, ze względu na oczywistą naturę sytuacji, Rada Zarządzająca nie mogła wypełniać swojej właściwej roli jako „ostatecznej władzy zarządzającej", i Prabhupāda pozostawał jedynym guru. Z tego względu musiało upłynąć trochę czasu, zanim dojrzały owoc wysiłków Prabhupādy mógł się w pełni ukazać. W rezultacie Śrīla Prabhupāda pozostawił nam zadanie, by po jego odejściu rozwinąć postać i funkcje ISKCON-u w celu skutecznego działania na świecie. Jedno z głównych wyzwań polega na zintegrowaniu związku guru-uczeń – który niesie za sobą konieczność głębokiej lojalności i zobowiązania wobec osoby mistrza duchowego - w ramach większej społeczności, która upomina się - w pewnym sensie-o wyższą, wszechogarniającą lojalność. Objawia się ona jako powszechna wierność naszemu Założycielowi-Ācāryi, Śrīla Prabhupādzie; lojalność, dowiedziona współpracą między sobą, w ramach struktur, które pozostawił nam w spadku, w celu spełnienia jego najskrytszego pragnienia.

Nasza współpraca między sobą. Fundamentem współpracy jest miłość. „Cała społeczność podąża za moim poleceniem, ale nie dlatego że jestem ważniejszą osobą," powiedział Śrīla Prabhupāda. (Philosophy Discussion on Arthur Schopenhauer).

W tym jest miłość. Bez miłości nie możesz tak postępować. Macie troszkę miłości dla mnie, więc wypełniacie moje polecenie. W innym wypadku to nie byłoby możliwe. I ja także nie byłbym w stanie tak działać. Jesteście obcokrajowcami, jesteście Amerykanami, ja przybyłem z innego kraju. Nie mam konta [bankowego]. Nie mogę wam także nakazać: „Zrób to i to, inaczej cię zrugam". Ponieważ w tym jest miłość. To jest połączenie w miłości. Ja mogę zupełnie wprost was rugać, ale wy, w jakichkolwiek okolicznościach wypełniając moje polecenie, robicie to na podstawie tej prostej zasady, jaką jest miłość. A cała nasza filozofia to miłość.^[76]

23 maja 1977 roku Śrīla Prabhupāda wygłosił dobrze znane twierdzenie dotyczące dowodu naszej miłości.

Jak wspomina Tamāl Kṛṣṇa Gosvāmi:

Srīla Prabhupāda podkreślał: „Wasza miłość do mnie będzie sprawdzona na podstawie tego, jak po moim odejściu będziecie utrzymywać tę instytucję. Mamy sławę i ludzie odczuwają nasz wpływ. To powinno zostać zachowane. Nie tak jak Gaudīya Math, gdzie odejściu Guru Mahārāja pojawiło się tak wielu ācāryów".^[77]

Bhakti Charu Swami był obecny, gdy Śrīla Prabhupāda wygłosił to zdanie. Daje temu świadectwo:

Gdy Śrila Prabhupada przebywał we Wrindawan podczas swoich ostatnich dni, Tamal Kryszna Maharadża zwykł czytać na głos listy, które wielbiciele pisali do Šrila Prabhupady, a Jego Boska Miłość dyktował odpowiedzi, a czasem dawał także jakieś komentarze. Pewnego razu jeden wielbiciel napisał, że chciałby oddać swą długowieczność Śrila Prabhupadzie, tak żeby mógł zostać z nami dłużej na tej planecie. Był to bardzo rozczulający, przepełniony emocjami list. Šrila Prabhupada jednakże zareagował w sposób dość niezwykły i skomentował, że nasza prawdziwa miłość dla niego zostanie dowiedziona tym, jak będziemy współpracować między sobą, by kontynuować jego misję. Ten incydent wrył się głęboko w moje serce i uświadomiłem sobie, że najlepszym sposobem, by wyrazić moją miłość do Śrila Prabhupady, jest współpraca z wielbicielami z ISKCON-u, którzy tak szczerze służą Jego Boskiej Miłości kontynuując jego dzieło.^[78]

Podczas swych ostatnich dni Śrīla Prabhupāda poprosił nas o bardziej przekonujący dowód miłości, niż tylko frazy płynące z serca, jakkolwiek szczere by one nie były. To - powiedział – go przekona: nasza współpraca, której celem było by kontynuowanie jego misji po jego odejściu.

Standard ten, ustanowiony przez Śrīla Prabhupādę – działanie, które ukazuje znacznie więcej niż gorejące słowa-także wyraża esencję tej vānīsevy, dzięki której osiągamy i utrzymujemy kontakt ze Śrīla Prabhupādą.

Standard ten, ustanowiony przez Śrīla Prabhupādę – działanie, które ukazuje znacznie więcej niż gorejące słowa - także wyraża esencję tej vānī-sevy, dzięki której osiągamy i utrzymujemy kontakt ze Śrīla Prabhupādą. Co więcej: współpracować, by rozprzestrzenić świadomość Kṛṣṇy pokrywa się dokładnie ze znaczeniem sankīrtanu. Śrīla Prabhupāda wyjaśnił to w piękny sposób:

Znaczenie tego wersu jest takie, że nawet Pan Caitanya Mahāprabhu – a jest On Bogiem, Kṛṣṇą samym w sobie – czuł się niezdolny do wypełnienia tego zadania w pojedynkę. Tak czuł. I to jest właśnie taka sytuacja. Współpracujecie i stąd ja zyskuję uznanie. W przeciwnym wypadku, co mógłbym zrobić? Ekākī āmāra nāhi pāya bolo. Caitanya Mahāprabhu we własnej osobie chciał współpracy. On jest Bogiem, Kṛṣṇą. I dlatego współpraca jest bardzo ważną sprawą. Nikt nie powinien myśleć „mam tak wielkie zdolności, mogę to zrobić". Nie. Tylko dzięki współpracy możemy robić wielkie rzeczy. „Zjednoczeni stoimy, podzieleni upadamy". To jest nasze [. . .]. Więc bądźcie silni w rozpowszechnianiu świadomości Kṛṣṇy, a Kṛṣṇa pomoże. On jest najsilniejszy. Jednak wciąż musimy być połączeni ze sobą. Sankīrtan. Sankīrtan znaczy wielu intonujących ludzi połączonych razem. To jest sankīrtan. W przeciwnym wypadku kīrtan. Sankīrtan. Bahubhir militvā kīrayatīti sankīrtanam. Bahu znaczy wielu, wielu połączonych razem. To jest misja Caitanyi Mahāprabhu: połączeni razem.^[79]

Po tym, jak dwóch wpływowych liderów opuściło ISKCON, Śrīla Prabhupāda dał następującą radę Babhru Dāsie 9 grudnia 1973 roku. Niech na zawsze pozostanie ona w naszych sercach:

Teraz, dzięki Łasce Kryszny zbudowaliśmy coś znaczącego w formie ISKCON-u i jesteśmy wszyscy jedną rodziną. Czasem mogą pojawić się nieporozumienia i kłótnie, ale nie możemy odchodzić. Te nierówności mogą zostać doszlifowane poprzez ducha współpracy, tolerancję i dojrzałość. Tak więc proszę was, byście pozostali w towarzystwie naszych wielbicieli i pracowali razem. Dowód naszego prawdziwego oddania i szczerości w służbie dla Mistrza Duchowego leży w tym wzajemnym duchu współpracy w celu popchnięcia tego ruchu i nie tworzenia frakcji i odłamów. (731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles)

Odkryliśmy, że początkowy system „ācāryi strefowego", który integrował mistrza duchowego w ramach szerszej struktury pośrednio wykreował geograficzne strefy, które same w sobie były bardziej zjednoczone niż ISKCON jako całość. Integralność ISKCON-u stanęła wobec tego w obliczu zagrożenia i system ten został zaniechany. Musimy zatem wspiąć się znacznie wyżej, by urzeczywistnić organizację, której życzył sobie Śrīla Prabhupāda.

Musimy wspiąć się znacznie wyżej. Wypatrujemy stworzenia w ISKCON-ie kultury opartej na oddanej współpracy w duchu służby pod przewodnictwem Śrīla Prabhupādy. Gdy ta kultura stanie się rzeczywistością, każdy pojedynczy będzie miał w niej swój udział. Ten duch jest tak żywotną częścią istoty ruchu Świadomości Kṛṣṇy, że ma swą siedzibę nawet w najmniejszym geście. Dzieci piją go z mlekiem matki. Jest wszechprzenikający. Będziemy stale otoczeni obecnością Śrīla Prabhupādy i tych, wśród których on przebywa.

Interesujące jest to, że dwa wyróżniające się ruchy anty-ISKCON-owe - częstokroć podające się za „prawdziwy ISKCON"- uformowały się poprzez odrzucenie jednego albo drugiego elementu całości stworzonej przez Prabhupāde: odłam „ritvik" chce pozbyć się instytucji mistrzów duchowych zastępując ją autorytetem Rady Zarządzającej, podczas gdy zwolennicy jednego albo drugiego wyróżniającego się sannyāsīna pragną wyeliminować faktyczną Radę Zarządzającą i polegać na jednym charyzmatycznym i autokratycznym ācāryi.

Odrzucenie jednego albo drugiego komponentu całości. Jak uczymy się na przykładzie Gaudīya Math, niepopełnienie błędu jest wielkim wyzwaniem. Mamy teraz nasze własne odłamy i powinniśmy traktować je tak, jak Śrīla Prabhupāda traktował frakcje Gaudīya Math: z jasnym i zdecydowanym zrozumieniem ich dewiacji, z hojnym i dobrze życzącym nastawieniem i z niekończącą się cierpliwością.

ISKCON musi koniecznie wspierać oba elementy: intensywną, powszechną lojalność wobec ISKCON-u i Rady Zarządzającej, oraz głęboki, pełny, polegający na nauczaniu, związek pomiędzy indywidualnymi mistrzami duchowymi a uczniami w ISKCON-ie. Musimy zrozumieć, że nie ma w tym żadnej sprzeczności ani konfliktu. Musimy pojąć, jak te dwa aspekty wzajemnie się wzmacniają.

'Kluczowym elementem w ustanawianiu tego koniecznego połączenia jest głębokie zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy i wprowadzenie tej wiedzy w życie – zarówno jnāny jak i vijnāny. Jako Założyciel-Ācārya, Śrīla Prabhupāda symbolizuje ISKCON i w pewnym sensie jest jego jednością. Dlatego też jego obecność musi stać się nieunikniona i dominująca w życiu każdego wielbiciela, bez względu na to, kim jest jego dīkṣā czy śikṣā guru. Mistrzowie duchowi, którzy wciąż są obecni na tym świecie mają zwykle bardziej wyrazisty wpływ na swoich zwolenników niż ci, których w ziemskiej postaci już nie ma. Ponieważ postać Śrīla Prabhupādy jest teraz nieprzejawiona, ta nieobecność vapuḥ musi zostać zrekompensowana poprzez wciąż pogłębiane doświadczenie jego obecności jako vāņi (jak on sam nas tego uczył).

Zrozumienia pozycji Śrīla Prabhupādy. Mamy nadzieję, że ta książka będzie jednym z wielu elementów, które wzmocnią stale pogłębiające się zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi, a także stale rozrastającą się służbę dla niego.

Tego typu obecność musi być częścią struktury ISKCON-u w takim stopniu, by stać się esencją jego kultury, tak, by nie osłabła nawet z chwilą, gdy wszyscy, którzy znali Śrīla Prabhupādę osobiście, podążą za nim odchodząc z tego świata.

Jego obecność nie osłabnie. Kultura została zdefiniowana przez antropologów jako suma wyuczonego zachowania grupy na przestrzeni pokoleń. Wielkim darem, który każde pokolenie ISKCON-u może dać następnemu, jest dar Śrīla Prabhupādy.

REZULTATY

Gdy pozycja Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi zostanie w pełni zrozumiana, pojawi się szereg konsekwencji, a mianowicie:

➊ Pokolenie za pokoleniem będzie w stanie otrzymywać wyjątkową łaskę, którą obdarza Śrīla Prabhupāda. Coraz więcej osób będzie podążać wiodącą z powrotem do Boga drogą, którą otworzył
➋ Wszyscy nauczyciele w ISKCON-ie, na różnych stopniach zaawansowania, szukając w pełni schronienia u stóp Śrīla Prabhupādy jako śikṣā guru w jego postaci vāņi, będą w stanie przekazywać jego prawdziwe nauki w autentyczny sposób; tym samym będą w stanie ofiarować wszystkim odpowiednie przewodnictwo i schronienie.
➌ Aktywna obecność Śrīla Prabhupādy zapewni jedność i integralność ISKCON-u.
➍ Nauki ISKCON-u pozostaną spójne niezależnie od czasu i miejsca.
➎ W pełni zrozumiana wiedza Śrīla Prabhupādy – obdarzająca go tą szczególną mocą rozprzestrzeniania świadomości Kṛṣṇy – nie tylko będzie zachowana, ale także stale rozwijana.
➏ Jego książki pozostaną dla nas osią działania, jako że zawierają treści i wskazówki, które wciąż oczekują swego rozkwitu w przyszłości.
➐ Wizja Śrīla Prabhupādy na zawsze pozostanie środkiem, dzięki któremu przyszłe pokolenia będą widzieć poprzednich ācāryów.

SKRÓTY

BG: Bhagavad-gītā
BS: Brahma Saṁhitā
CB: Caitanya-Bhagavata
CC: Caitanya-caritāmṛita
BTG: Back to Godhead
HKE: The Hare Krishna Explosion
Harm: The Harmonist
Kṛṣṇa: Kṛṣṇa, Żródło wiecznej przyjemności
MHP: Modern Hindu Personalism
NDM: Navadvīpa-dhāma-māhātmya
SS: Servant of the Servant
SKC: Sree Krishna Caitanya
SBV: Śrī Bhaktisiddhānta Vaibhava
SPL: Śrīla Prabhupāda-lilamrita
SB: Śrīmad-Bhāgavatam
TKG: TKG’s Diary
VB: VedaBase

BIBLIOGRAFIA

Back to Godhead, wgląd 8 października 2013: www.backtogodhead.in

Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi Thākura, Śrī Brahma Samhitā, Bombaj: The Bhaktivedanta Book Trust 1991.

Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Bhagavad-gītā As It Is, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust 1989.

Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Kṛṣṇa: The Supreme Personality od Godhead, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust International 1996.

Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Śrī Caitanya-caritāmsta of Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī, Botany: The Bhaktivedanta Book Trust 1976.

Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Śrīmad-Bhāgavatam, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust 1976.

Bhaktivedanta VedaBase: The Complete Teaching of His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Founder Acarya of the International Society for Krishna Consciousness, CD-ROM, 2003.1.Bhaktivedanta Archives.

Bhaktivinoda Ṭhākura. Śrī Navadvīpa-dhāma Māhātmya. tr. Bhānu Swami. n.p., n.d.

Dasa, Hayagriva. The Hare Krishna Explosion. Singapore: Palace Press, 1985.

Following Srila Prabhupada: DVD 1, compiled by Yadubara Dāsa, British Columbia, Canada: ISKCON Cinema, 2006.

Goswami, Satsvarūpa dāsa. Śrīla Prabhupāda-līlāmṛta: A Biography of His Divine Grace A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda. 6 vols. Los Angeles: Bhakivedanta Book Trust, 1980-1983.

Goswami, Tamal Krishna. Servant of the Servant. Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust, 1984.

Goswami, Tamal Krishna, TKG's Diary, Dallas: Pundits Press 1998.

The Harmonist, wyd. przez Śrī Śrīmad Bhakti Siddhāntę Sarasvatīego Goswamiego Mahārāja. Tomy 24-33, Kalkuta: Śrī Gaudīya Math, 1927-1936. Uwaga: The Bhaktivedanta Research Centre (Ośrodek Badań Naukowych Bhaktivedanta) ma w posiadaniu zbiór oryginalnych wydań The Harmonist, zebranych w 10 tomach. (Ten zbiór był poprzednio w posiadaniu Sundarānandy Vidyāvinoda.) W ósmym oprawionym tomie (zawierającym tom 32 The Harmonist) brakuje numerów 22 i 24. W dziewiątym oprawionym tomie, zawierającym tom 33, są jedynie cztery numery: dwa z listopada i dwa z grudnia 1936. Dziesiąty i ostatni oprawiony tom, zawierający tom 34 The Harmonist, zawiera sześć numerów – wydanych po śmierci Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury – zaczynającym się w sierpniu a kończącym w listopadzie.

Sanyal, Nisikata, Sree Krishna Caitanya, t. 1, Royapettah, Madras: Sree Gaudiya Math 1933.

Sardella, Ferdinando. Modern Hinduism Personalism: The History, Life, and Thought of Bhaktisiddhānta Sarasvatī. New York: Oxford University Press, 2013.

Sraman, Bhakitikusum. Prabhupāda Srila Sarasvati Thākura. Māyāpur: Śrī Caitanya Maṭha, 1982.

Swami, Bhakti Vikāsa. Śrī Bhaktisiddhānta Vaibhava: The Grandeur and Glory of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. 3 vols. Surat, India: Bhakti Vikas Trust, 2009.

GLOSSARY

ACCORD: AGREEMENT OR HARMONY.

ADROIT: SKILLFUL IN USING THE HANDS OR MIND; DEXTEROUS, ACTIVE, CLEVER.

AEGIS: THE PROTECTION, BACKING, OR SUPPORT OF A PARTICULAR PERSON OR ORGANIZATION.

ALLEGORY: DESCRIPTION OF A SUBJECT UNDER THE GUISE OF SOME OTHER SUBJECT OF APTLY SUGGESTIVE RESEMBLANCE; A STORY, POEM, OR PICTURE THAT CAN BE INTERPRETED TO REVEAL A HIDDEN MEANING, TYPICALLY A MORAL OR POLITICAL ONE; A SYMBOL.

ALLUSION: IMPLIED, OR INDIRECT REFERENCE; AN EXPRESSION DESIGNED TO CALL SOMETHING TO MIND WITHOUT MENTIONING IT EXPLICITLY; AN INDIRECT OR PASSING REFERENCE.

ALLUVIAL: OF, PERTAINING TO, OR CONSISTING OF ALLUVIUM; DEPOSITED FROM FLOWING WATER; OR PERTAINING TO SUCH A DEPOSIT.

ANALOGOUS: COMPARABLE IN CERTAIN RESPECTS, TYPICALLY IN A WAY THAT MAKES CLEARER THE NATURE OF THE THINGS COMPARED.

ANALOGUE: AN ANALOGOUS WORD OR THING; A REPRESENTATIVE IN DIFFERENT CIRCUMSTANCES OR SITUATION; SOMETHING PERFORMING A CORRESPONDING PART.

ANOMALY: SOMETHING THAT DEVIATES FROM WHAT IS STANDARD, NORMAL, OR EXPECTED.

ANTIPATHY: FEELING AGAINST, HOSTILE FEELING TOWARDS; CONSTITUTIONAL OR SETTLED AVERSION OR DISLIKE.

APHORISM: A PITHY OBSERVATION THAT CONTAINS A GENERAL TRUTH.

APPELLATION: A DESIGNATION, NAME, OR TITLE GIVEN.

APPURTENANCE: A THING WHICH NATURALLY AND FITLY FORMS A SUBORDINATE PART OF, OR BELONGS TO, A WHOLE SYSTEM; A CONTRIBUTORY ADJUNCT, AN ACCESSORY.

ARDENT: ENTHUSIASTIC OR PASSIONATE.

ATTESTATION: PROVIDE OR SERVE AS CLEAR EVIDENCE OF.

ATTRIBUTION: ASCRIBE A WORK OR REMARK TO (A PARTICULAR AUTHOR, ARTIST, OR SPEAKER).

AU COURANT: AWARE OF WHAT IS GOING ON; WELL INFORMED; FASHIONABLE.

AVER: TO DECLARE TRUE, ASSERT THE TRUTH OF (A STATEMENT).

CARTOGRAPHY: THE SCIENCE OR PRACTICE OF DRAWING MAPS.

CHRISTEN: GIVE TO (SOMEONE OR SOMETHING) A NAME THAT REFLECTS A NOTABLE QUALITY OR CHARACTERISTIC.

COIGN OF VANTAGE: A FAVORABLE POSITION FOR OBSERVATION OR ACTION.

COINAGE: THE (DELIBERATE) FORMATION OF A NEW WORD.

CONSUMMATE: COMPLETED, PERFECTED, FULLY ACCOMPLISHED.

CONSUMMATION: THE POINT AT WHICH SOMETHING IS COMPLETE OR FINALIZED.

CONTROLLING METAPHOR: A METAPHOR THAT PERVADES OR ORGANIZES AN ENTIRE LITERARY WORK.

ECCLESIOLOGY: THEOLOGY AS APPLIED TO THE NATURE AND STRUCTURE OF A CHURCH.

EFFICACIOUS: SUCCESSFUL IN PRODUCING A DESIRED OR INTENDED RESULT; EFFECTIVE.

ELUCIDATE: MAKE (SOMETHING) CLEAR; EXPLAIN.

EMBRYONIC: (OF A SYSTEM, IDEA, OR ORGANIZATION) IN A RUDIMENTARY STAGE WITH POTENTIAL FOR FURTHER DEVELOPMENT; IMMATURE, UNDEVELOPED.

EMINENT: OF PERSONS: EXALTED, DIGNIFIED IN RANK OR STATION.

ENACTOR: SOMEONE WHO PUT INTO PRACTICE (A BELIEF, IDEA, OR SUGGESTION).

ENDEMIC: CONSTANTLY OR REGULARLY FOUND AMONG A (SPECIFIED) PEOPLE.

ENGENDER: CAUSE OR GIVE RISE TO (A FEELING, SITUATION, OR CONDITION); TO FORM, ORIGINATE, BE PRODUCED.

ENSUE: TO HAPPEN OR OCCUR AFTERWARD.

EPIGRAM: A PITHY SAYING OR REMARK EXPRESSING AN IDEA IN A CLEVER AND AMUSING WAY.

EVINCE: TO PROVE BY ARGUMENT OR EVIDENCE; TO ESTABLISH.

ETYMOLOGY: THE ORIGIN OF A WORD AND THE HISTORICAL DEVELOPMENT OF ITS MEANING.

EXPLICATION: THE PROCESS OF DEVELOPING OR BRINGING OUT WHAT IS IMPLICITLY CONTAINED IN A NOTION, PROPOSITION, PRINCIPLE, ETC.; THE RESULT OF THIS PROCESS.

EXPOUND: PRESENT AND EXPLAIN (A THEORY OR IDEA) SYSTEMATICALLY AND IN DETAIL.

EXPOSITION: A COMPREHENSIVE DESCRIPTION AND EXPLANATION OF AN IDEA OR THEORY.

FACADE: AN OUTWARD APPEARANCE THAT IS MAINTAINED TO CONCEAL A LESS PLEASANT OR CREDITABLE REALITY.

FEIGN: PRETEND TO BE AFFECTED BY.

FORAY: AN ATTEMPT TO BECOME INVOLVED IN A NEW ACTIVITY OR SPHERE.

FREIGHT: TO LOAD, STORE; TO BEAR UPON AS A LOAD.

GRANDILOQUENT: EXTRAVAGANT IN LANGUAGE, STYLE, OR MANNER, ESPECIALLY IN A WAY THAT IS INTENDED TO IMPRESS.

IMMOLATE: KILL OR OFFER AS A SACRIFICE, ESPECIALLY BY BURNING.

IMPROMPTU: DONE WITHOUT BEING PLANNED, ORGANIZED, OR REHEARSED.

IMP: A LITTLE DEVIL OR DEMON, AN EVIL SPIRIT.

INDEFATIGABLE: INCAPABLE OF BEING WEARIED; THAT CANNOT BE TIRED OUT; UNWEARIED, UNTIRING, UNREMITTING IN LABOUR OR EFFORT.

INDIFFERENCE: LACK OF INTEREST, CONCERN, OR SYMPATHY.

INSIDIOUS: TREACHEROUS, DECEITFUL, UNDERHAND, CUNNING, CRAFTY.

INVIOLABLE: NEVER TO BE BROKEN, INFRINGED, OR DISHONORED.

LUMINARY: A PERSON WHO INSPIRES OR INFLUENCES OTHERS, ESP. ONE PROMINENT IN A PARTICULAR SPHERE.

MAGISTERIAL: HAVING OR SHOWING GREAT AUTHORITY; OF OR PERTAINING TO A MASTER-WORKMAN; DISPLAYING A MASTER’S SKILL.

MATRONYMIC: A NAME DERIVED FROM THE NAME OF A MOTHER OR FEMALE ANCESTOR.

MILIEU: A MEDIUM, ENVIRONMENT, ‘SURROUNDINGS’.

MORPHOLOGY: SHAPE, FORM, EXTERNAL STRUCTURE OR ARRANGEMENT.

NATAL: OF OR RELATING TO THE PLACE OR TIME OF ONE’S BIRTH.

NIHILISM: AN EXTREME FORM OF SCEPTICISM, INVOLVING THE DENIAL OF ALL EXISTENCE.

OCCLUDE: STOP, CLOSE UP, OR OBSTRUCT.

PALATIAL: RESEMBLING A PALACE IN BEING SPACIOUS AND SPLENDID.

PARADIGMATIC: SERVING AS A PATTERN; EXEMPLARY.

PATRONYMIC: A NAME DERIVED FROM THE NAME OF A FATHER OR ANCESTOR, TYPICALLY BY THE ADDITION OF A PREFIX OR SUFFIX.

PARAMOUNT: MORE IMPORTANT THAN ANYTHING ELSE; SUPREME.

PERDURABLE: ENDURING CONTINUOUSLY; IMPERISHABLE.

POSTERITY: ALL FUTURE GENERATIONS OF PEOPLE.

PRECEPTOR: ONE WHO INSTRUCTS; A TEACHER, INSTRUCTOR.

PRIMORDIAL: EXISTING AT OR FROM THE BEGINNING OF TIME.

PROFFER: TO BRING OR PUT BEFORE A PERSON FOR ACCEPTANCE; TO OFFER, PRESENT.

PROGENITOR: A PERSON OR THING FROM WHICH SOMETHING ORIGINATES; AN ANCESTOR OR PARENT.

PROMINENCE: THE FACT OR CONDITION OF STANDING OUT FROM SOMETHING BY PHYSICALLY PROJECTING OR BEING PARTICULARLY NOTICEABLE.

PROPOUND: PUT FORWARD (AN IDEA, THEORY, OR POINT OF VIEW) FOR CONSIDERATION BY OTHERS.

PROTOTYPE: A FIRST, TYPICAL OR PRELIMINARY MODEL OF SOMETHING, FROM WHICH OTHER FORMS ARE DEVELOPED OR COPIED.

PROVENANCE: THE PLACE OF ORIGIN OR EARLIEST KNOWN HISTORY OF SOMETHING.

PYRE: A PILE OR HEAP OF COMBUSTIBLE MATERIAL, ESPECIALLY WOOD; USUALLY, A FUNERAL PILE FOR BURNING A DEAD BODY.

RAGTAG: UNTIDY, DISORGANIZED, OR INCONGRUOUSLY VARIED IN CHARACTER.

RAREFIED: OF OR RELATING TO A SELECT GROUP.

REDACT: TO PUT (MATTER) INTO PROPER LITERARY FORM; TO WORK UP, ARRANGE, OR EDIT.

REFERENT: THAT WHICH IS REFERRED TO BY A WORD OR EXPRESSION.

REPOSED: BE SITUATED OR KEPT IN A PARTICULAR PLACE; PLACE SOMETHING, ESPECIALLY CONFIDENCE OR TRUST, IN.

REPRISE: A REPETITION OR FURTHER PERFORMANCE OF SOMETHING.

RESOLUTE: ADMIRABLY PURPOSEFUL, DETERMINED, AND UNWAVERING.

RESPLENDENT: ATTRACTIVE AND IMPRESSIVE THROUGH BEING RICHLY COLORFUL OR SUMPTUOUS.

RHETORICAL: EXPRESSED IN TERMS INTENDED TO PERSUADE OR IMPRESS.

SALVIFIC: TENDING TO SAVE, CAUSING SALVATION.

SCHISM: A SPLIT OR DIVISION BETWEEN STRONGLY OPPOSED SECTIONS OR PARTIES, CAUSED BY DIFFERENCES IN OPINION OR BELIEF.

SPURN: REJECT WITH DISDAIN OR CONTEMPT.

SUBLATE: ASSIMILATE (A SMALLER ENTITY) INTO A LARGER ONE.

TARRY: TO ABIDE TEMPORARILY, TO SOJOURN; TO STAY, REMAIN, LODGE (IN A PLACE).

TERMINUS: A FINAL POINT IN SPACE OR TIME; AN END OR EXTREMITY.

TOEHOLD: A RELATIVELY INSIGNIFICANT POSITION FROM WHICH FURTHER PROGRESS MAY BE MADE.

UNASSUAGEABLE: NOT ABLE TO BE SOOTHED OR RELIEVED.

UNDETERRED: PERSEVERING WITH SOMETHING DESPITE SETBACKS.

UNOBTRUSIVE: NOT CONSPICUOUS OR ATTRACTING ATTENTION.

UNOCCLUDED: NOT OBSTRUCTED.

UNTOWARD: UNEXPECTED AND INAPPROPRIATE OR INCONVENIENT.

VALORIZE: GIVE OR ASCRIBE VALUE OR VALIDITY TO (SOMETHING).

VERIDICAL: TRUTHFUL; COINCIDING WITH REALITY.

VICISSITUDE: A CHANGE OF CIRCUMSTANCES OR FORTUNE, TYPICALLY ONE THAT IS UNWELCOME OR UNPLEASANT.

VINDICATE: SHOW OR PROVE TO BE RIGHT, REASONABLE, OR JUSTIFIED.

VIRULENT: BITTERLY HOSTILE.

Definitions taken from the Oxford English Dictionary and the Oxford American English Dictionary.

FOOTNOTES

↑ „Podążając za Śrīla Prabhupādem" (przyp. tłum.).
↑ VB: List do Deoji Punjy: Bombaj, 13 Listopada 1974.
↑ VB: List do p. Punjy: Bombaj, 29 Grudnia 1974.
↑ CC Adi 1.46, znaczenie
↑ CC Adi 7.37, znaczenie
↑ CC Madhya 19.156, znaczenie
↑ CC Ādi 7.37, znaczenie.
↑ CC Madhya 23.105, znaczenie.
↑ SB 1.4.1, znaczenie.
↑ Ane e present.present" znaczy prezentować, „re" jest przedrostkiem łacińskim wyrażającym powtórzenie czynności (przyp. tłum.).
↑ " W czerwcu roku 1927 Srila Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekształcił Sajjana-toșaņī (periodyk rozpoczęty w roku 1881 przez Śrīla Bhaktivinodę Țhākure) w anglojęzyczne czasopismo The Harmonist (Tytuł ten, jak głosi pierwszy numer, jest „wolnym angielskim tłumaczeniem" Sajjana-toșaņī). The Harmonist rozpoczyna się tomem dwudziestym piątym, jako że jest kontynuacją Sajjana-toșaņī - która teraz „przebrała się w język angielski, by być gotową do zwrócenia się i Wielkiego Swiata" (Harm. 25, str. 4). Magazyn ten publikowany był jako miesięcznik do czerwca 1933( tom 10, nr 12), by po trwającej czternaście miesięcy przerwie wznowić działalność jako odmieniony dwutygodnik.
↑ Viśva-Vaişņava-rāja Sabhā jest „historyczna", ponieważ pojawiła się za czasów sześciu Gosvāmich. Po okresach nieobecności Sabhā została wskrzeszona z wielkim ceremoniałem przez Bhaktivinoda Țhākurę w roku 1886 (ze skróconą nazwą Viśva-Vaişņava Sabhā), i w roku 1918 rozświetlona na nowo (pod starszą nazwą) przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę. Jak on sam wyjaśnił: Viśva-Vaişņava-rāja oznacza „króla wszystkich Vaişņavów na świecie", czyli Śrī Caitanyę Mahāprabhu, a sabhā znaczy zgromadzenie albo kongregacja tych, którzy Go czczą (Sajjana-toșaņī, cyt. SBV 1, str. 70-73).
↑ Termin „Misja Gaudīya" często zawiera w sobie zarówno Gaudīya Math jak i Viśva-Vaişņava-rāja Sabhę. Sabhā, jak wyjaśnia Bhakti Vikāśa Swami (SBV 1, str. 259), „służyła jako oficjalny organ instytucji Gaudīya Math". Następujące elementy pozwolą lepiej zrozumieć związek, jaki istniał pomiędzy Math a Sabhą: 1) ponumerowana lista Gaudīya Math widniała na wewnętrznej stronie okładki The Harmonist w latach 1927-1933 pod tytułem „Mathy związane z Śri Wiśwa Waisznawa Radża Sabhą". 2) Zaproszenia na ważne wydarzenia w Mathach były wydawane przez sekretarzy Śrī Viśva-Vaişņava-rāja Sabhy, czasem na papierze listowym noszącym nagłówki z zarówno „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhą“ jak i „Śri Gaudija Math" (Harm. 28, str. 57-58, 104; 30, str. 32). 3) Sabhie przypisywane jest także zorganizowanie na wielką skalę w lutym 1930 „Wystawy Teistycznej", która odbyła się w Māyāpur, na gruntach przylegających do Śrī Caitanya Math, a ponownie wystawiona była we wrześniu 1931 w Śrī Gaudīya Math w Kalkucie, oraz w styczniu 1933 w Dacce. 4) Śrī Caitanya Maţha w Māyāpur, uznana za „macierzystą Math" całej instytucji Gaudīya Math, jest także określana mianem ,,kwatery głównej Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" (Harm. 27, str. 269) jak i „głównej macierzystej math Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy, powołanej celem zalania całego świata Nam-Sankirtanem, jak było to obwieszczone przez Śri Krysznę Czaitanję Mahaprabhu" (Harm. 31, str. 140). 5) Artykuł ,,Życie w Gaudija Math" rozpoczyna się następująco: „Najwyższy Pan Sri Kryszna Czaitanja wiecznie rezyduje w Śri Czaitanja Math i podlegającej mu Gaudija Math, które to pojawiają się w całym kraju dzięki łasce Śri Kryszny Czaitanji pod auspicjami Śri Wiśwa Waisznawa-Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 141). 6) Artykuł „Misja Gaudija na Zachód" stwierdza: ,,Sri-Wiśwa-Waisznawa-Radż Sabha wysyła na Zachód grupę misjonarzy, którzy niosą przesłanie Sri Kryszny Czaitanji dla cywilizowanych ludzi" (Harm. 30, str. 322-25). 7) Większość numerów The Harmonist zawierała relację aktywności Misji. W ramach sprawozdania wydarzeń tego samego rodzaju pojawiały się naprzemiennie następujące nazwy: „my", „krąg Math", "Misja Gaudija", „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabha (Misja Gaudija), aż po „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhę."
↑ Parę przykładów: wydany program „Ceremonii Sri Sri Brajmandal Parikramu" z roku 1932, podaje tytuł przewodnika, Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, jako „Prezydenta-Aczarji Śri Wiśwa Waisznaw Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 92). Przy powitaniu gubernatora Bengalu, Pandita AC Banerjeego "sekretarz Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" odnosi się w swej mowie powitalnej "wygłoszonej w imieniu Misji" do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury jako do „Prezydenta Aczarji tej Misji" (Harm. 31, str. 260). W artykule „Przesłanie Sri Chaitanyi" Bhaktisiddhānta harasvat Thakura jest „Prezydentem-Aczarją Śri Gaudija Math i obecnym duchowym przywódcą Sabhy" (Harm. 32, str. 12); tak samo „obywatele Kalkuty" nawiązują w oficjalnym „powitaniu" B.H. Bon Maharajy do "Waszego najznakomitszego mistrza duchowego, PARAMAHAMSY ŚRIMAD BHAKTI SIDDHANTY SARASWATIEGO MAHARADŻA, Prezydenta-Aczarji Gaudija Math“ Harm. 12, str. 115),
↑ Zwracając się do nauczycieli Instytutu Țhākury Bhaktivinoda w Māyāpur, Bhakti Pradīpa Tirtha Maharaj nazywa Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę „Założycielem-Prezydentem tego Instytutu" (Harm. 31, str. 397). Jest on także „Założycielem-Prezydentem Śri Gaudija Math" w "Gaudija Math: historyczny i opisowy szkic", długim artykule napisanym przez „Mahopadesakę Śripada K M. Bhaktibandhab B.L." (Harm. 32, str. 394). Powinniśmy także zanotować, że Bhaktiddhanta Sarasvati Thākura czasem jest również tytułowany „Organizatorem naczelnym Misji Gaudija" (Harm. 26, str. 221; 30, str. 256; 32, str. 254).
↑ To był pierwszy z planowanych trzech tomów. Drugi tom nie został opublikowany aż do roku 2004 (Kalkuta: Misja Gaudija); trzeci nie został, jak się zdaje, nigdy napisany.
↑ Bhakti Vikāśa Swami pisze (SBV 2, str. 362-63): „Jako de facto wydawca i główny współpracownik The Harmonist, Bhakti Sudhākara zajmował wyjątkową pozycję pośród swoich braci duchowych. Kompetentny zarówno w kwestiach filozoficznych jak i złożonym angielskim stylu, będąc niemal jednym sercem i jedną duszą ze swym gurudevem, był praktycznie alter ego kīrtanu Śrīla Sarasvatīego Țhākury wyrażonego w języku angielskim; stąd Śrīla Sarasvatī Țhākura publikował czasem artykuły podpisując je „Prof. Nishi Kant Sanyal, M.A.", i vice versa. Innym ważnym zadaniem, które zostało mu powierzone, było napisanie głównej książki: Sree Krishna Chaitanyi. Zlecono mu także napisanie wykładów do wygłoszenia przez Śrīmad Bon Mahārāję w Europie".
↑ Profesor historii uniwersytetu w Ravenshaw podaje ich chronologiczny porządek: „Pierwotni, przedhistoryczni nauczyciele, którzy są ostatecznym źródłem czterech wspólnot, w chronologicznym porządku ich pojawienia się: (1) Lakszmi, wieczna i nieodłączna małżonka Wisznu, (2) Brahma, którego początek bierze się z lotosa w pępku Garbhodakasaji Wisznu, (3) Rudra, którego początek sięga drugiego Puruszy i (4) czterech Sanów, którzy są synami Brahmy zrodzonymi z jego umysłu. Chronologiczny porządek Aczarjów Wieku Żelaza to (1) Śri Wisznuswami, (2) Śri Nimaditja, (3) Śri Ramanudża i (4) Śri Madhwa" (SKC 150).
↑ Jest to termin zwykle używany przez Śrīla Prabhupādę. W Gaudiya Mațh tytuł „Założyciel-Acarya" był zarezerwowany dla tej grupy. A tu wiele mówiący przykład: w The Harmonist z października 1931 (Harm. 29.4, str. 125) znajdujemy wzmiankę o ,,Šrila Wisznu Swamim, Założycielu Acczarji jednej z czterech Waisznawa Sampradaji" (Jest to opis jednego z eksponatów „Wystawy Teistycznej Edukacji", która odbyła się tego roku w Kalkucie). Na tej samej stronie Bhaktisiddhānta Sarasvati Thakura określony jest mianem „Aczarji Gaudija Waisznawów". (Ciekawym faktem jest, a ka Shree Krishna Chaitanya nie została opublikowana aż do marca 1933 roku.)
↑ Harm 28.5, str. 129-135; 28.6, str. 163-168; 28.7, str. 216-220.
↑ "Odnoszący znaczne sukcesy zawodowe przedsiębiorca, który został uczniem Bhaktisiddhānty Sarasvatiego Thakury. Więcej o tym wielbicielu-gṛhastsze, zob. SBV 2, str. 364-371.
↑ "Zarówno styl jak i treść jasno wskazuje na autorstwo Nisīkānta Sānyāly. Zob. przyp. 17 powyżej w kontekście jego bliskiego związku – zwłaszcza w obrębie anglojęzycznych publikacji – z Bhaktisiddhantą Sarasvatim Thākurą.
↑ „Eklezjologia" opisuje gałąź teologii, która zajmuje się duchową strukturą i funkcją kościoła (ecclesia). Termin ten został utworzony w dziewiętnastowiecznej Anglii celem zwrócenia uwagi na refleksje dotyczące architektury sakralnej – konstrukcji i ornamentacji. Współcześnie termin ten, w swym chrześcijańskim kontekście, odnosi się również do takich kwestii jak: jaki jest związek pomiędzy Kościołem a Chrystusem i Bogiem albo Królestwem Boga? Jak zbawia Kościół? Jaki jest związek Kościoła ze światem i świeckim społeczeństwem? Nasza własna tradycja Vaişņava również posiada eklezjologię, tak więc możemy swobodnie przyjąć ten termin. Słownik Oxford English Dictionary podaje następującą definicję ecclesii: „Greckie słowo oznaczające regularnie zwoływane zgromadzenie; głównie odnoszące się do ogólnego zgromadzenia ateńskich obywateli. Wraz z wprowadzeniem chrześcijaństwa stało się powszechnym określeniem kościoła". Słowo to pasuje zatem dość trafnie do naszej własnej sytuacji: my także mamy zgromadzenie, wspólnotę – sabhę, jak w „Viśva-Vaişņava-rāja Sabsze". I, jak wkrótce się dowiemy, architektura sakralna pełni ważną funkcję w ISKCON-ie, tak jak pełniła ją u swego prekursora.
↑ „Przewodnia metafora" jest terminem zapożyczonym z krytyki literackiej. Odnosi się do metafory przenikającej i organizującej całe dzieło literackie.
↑ SBV 1, str. 66 Ta relacja początku Misji Gaudīya jest oparta na materiale SBV, „Część Pierwsza. Zarys biograficzny" (SBV 1, str. 1-122).
↑ Posiadlość ta została pozyskana w 1918 roku jako ośrodek nauczania w Kalkucie pod nazwą "Asana Bhaktivinoda". W tym czasie żyło tam czterech gṛhasthów wraz ze swoimi rodzinami; Bhaktisiddhanta Sarasvati Thākura rezydował na dachu (SBV 1, str. 68-9). Miejsce to zostało zmienione w światynię w roku 1920. To tu dwa lata później Śrīla Prabhupāda po raz pierwszy spotkał swego mistrza duchowego.
↑ „Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura polecił [Jagabandhu] wzniesienie świątyni, z której przesłanie Gaurasundara mogło by zostać ogłoszone na cały świat" (SBV 2, str. 366).
↑ Tę samą eklezjologię ponownie znajdujemy w The Harmonist jakieś pięć lat później (15 marca 1935). W artykule zatytułowanym „Sridham Majapur" (Harm. 32.14, str. 313-315), który odrzuca propozycję przeniesienia „macierzystej Math" ze Śrī Caitanya Math w Māyāpur do Śrī Gaudīya Math w Kalkucie. Mimo że propozycja została wyrażona „z widocznie szczerym zapytaniem", zostaje kategorycznie odrzucona na podstawie tego, że "Śridham Majapur jest Boskim Królestwem na ziemi", i ,"Gaudija Math w Kalkucie i inne Mathy Misji na całym świecie czerpią duchowe uzasadnienie dla swej terytorialnej egzystencji jedynie jako miejsca szkolenia w służbie dla Śridham Majapur".
↑ Tu autor zaadoptował znaną frazę z chrześcijańskiej Biblii: „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" (Dzieje Apost.17, 28).
↑ SB 4.28.47, znaczenie.
↑ SB 4.28.51
↑ Oświadczenie: „ISKCON jest moim ciałem" było często cytowane jako stwierdzenie samego Śrīla Prabhupādy. (Zob. na przykład wstęp do książki na Vyāsa Pūję z roku 1986 napisany przez Dravidę Dāsa, jak i ten z Chin z roku 1986, hołd złożony przez Gaņapatiego Dāsa Swamiego z roku 1987, przez Kīrtirāja Dāsa z roku 1991, przez Nityoditę Swamiego z roku 1995. W ofiarowaniu złożonym w roku 1997 Tamāl Krşņa Goswami z uczuciem zastanawia się nad tym „dobrze znanym stwierdzeniem" Śrīla Prabhupādy, a rok później Giridhārī Swami pisze w swoim ofiarowaniu: „Wszyscy słyszeliśmy Twoje dobrze znane powiedzenie „ISKCON jest moim ciałem"). Jednakże na chwilę obecną nie mamy żadnego bezpośredniego poświadczenia tego stwierdzenia. Mimo to, możemy uznać to oświadczenie za prawdziwe na gruncie naszego zrozumienia terminu „Założyciela-Ācāryi", tak jak jest ono przedstawione na łamach The Harmonist.
↑ "Nawyższa Osoba Boga, żyjące istoty, energia materialna, energia duchowa i całość stworzenia są pojedynczymi istotami. Jednakże w ostatecznym rozrachunku stanowią one najwyższą jedność, Osobowego Boga. Stąd ci, którzy są zaawansowani w duchowej wiedzy, dostrzegają jedność w różnorodności" (SB 6.8.32-33). W znaczeniu do (CC Madhya 10.113), Prabhupāda stwierdza, że „zasada jedności w różnorodności" jest „znana w filozofii jako acintya-bhedābheda – jednoczesna jedność i odmienność.
↑ Bhakti Vikaśa Swami: :Koronny dowód świetności wszystkich działań Gaudiya Math podjętych do tej pory ukazał się w roku 1933, wraz z wysłaniem misjonarzy na Zachód" (SBV 1, str. 108).
↑ The Harmonist przestał być wydawany w roku 1937.
↑ 1 X 1935, lider europejskich misjonarzy, Bhakti Hṛdaya Bon Mahārāja, złożyl oficjalną wizytę Mahārājowi Tripury. Entuzjastyczne sprawozdanie z tego wydarzenia pojawiło się w The Harmonist 7 XI 1935 (Harm. 32.5, str. 116-118) zatytułowanym „Pierwsza świątynia hinduistyczna w Londynie". Czytamy w nim: „Swamiji [B.H.Bon] nawiązał wtedy do działań Gauḍīya Math w Anglii i Europie Centralnej, i przedłożył Jego Wysokości życzenie Swego Boskiego Mistrza, głowy Gauḍīya Math, dotyczące wybudowania pierwszej hinduistycznej świątyni w Londynie i siedziby dla rozprzestrzeniania duchowej kultury Indii na Zachodzie. Jego Wysokość wysłuchał życzliwie propozycji Swamijiego i był rad ogłosić mu tego samego popołudnia swą decyzję pokrycia kosztów wybudowania londyńskiej świątyni Gauḍīya Math [...]" Jednak rok później Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura był niezadowolony z poczynań Bon Mahārājy do tego stopnia, że przywołał go na powrót z Londynu (odmawiając mu nawet widzenia po jego przybyciu) i napisał do Mahārājy z Tripury, by ten nie dawał już żadnych pieniędzy Bon Mahārājy (SBV 2, str. 302).
↑ Por SBV 2, str. 332-339 dla pełnego profilu Bhakti Vilāsa Tīrthy Mahārāja. Należy dodać w tym miejscu, że według Śrīla Prabhupādy to właśnie nieupoważniony czyn Tīrthy Mahārāja rozpoczął rozłam w Gaudīya Math (VB: Konwersacja w pokoju, Bombaj, 23 IX 1973).
↑ To jest pisownia Śrīla Prabhupādy, która oddaje bengalską wymowę jego imienia z inicjacji: w sanskrycie Mangala-nilāya Dāsa. (W Śrīla Prabhupāda-līlāmặcie ten wielbiciel pojawia się pod pseudonimem ,,Mukti".)
↑ VB: List do Mangalniloya, 16 VII 1966.. (Jest to trzy dni po oficjalnym założeniu ISKCON-u.)
↑ VB: list to sekretarza, Misja Gaudija, 23 V 1969. „Misja Gaudīya": w swym znaczeniu do Śrī Caitanya-caritām;ty Ādi-līlā 12.8, Prabhupāda odwołuje się do rozpadu Gaudīya Math na „dwie frakcje" z powodu roszczeń dotyczących następnego ācāryi. Wiele kłótni rozgorzało. Frakcja, której główną siedzibą była świątynia Bāg-bazar w Kalkucie, przyjęła nazwę „Misja Gaudīya", podczas gdy frakcja, której siedzibą była Śrī Caitanya Mațh w Māyāpur pod przewodnictwem Tīrthy Mahārāja nazywana była „Gaudīya Math". Po dzień dzisiejszy widnieje tam napis przy głównym ołtarzu głoszący:
To jest macierzysta Matha wszystkich Gaudija Math

Śri Czaitanja Math Śri Mandir
↑ Podczas dwóch ostatnich miesięcy pobytu na ziemi, Śrīla Prabhupāda zainwestował sporo czasu i energii w założenie Bhaktivedanta Swami Charity Trust, z głównym celem zjednoczenia rodziny Sārasvata – zwolenników Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury - we wspólnym wysiłku odrestaurowania i rozwoju Gaura-maņdala-bhūmi. Tamal Krşņa Goswami podaje, jak Śrīla Prabhupada wyznaczył cel i pokazał konkretny przykład. Prabhupāda powiedział: „nigdy więcej braku współpracy. Teraz wszyscy współpracują, by rozpowszechnić ruch Pana Caitanyi. To jest dokładnie tak, jak ze Śrīdhara Mahārāją i kłopotem z ukończeniem jego Nath Mandiru. Tak więc współpracujcie" (TKG, str. 293).
↑ Ang cooperate. Polskie słowo jest dokładnym tłumaczeniem jego łacińskiego odpowiednika. (przyp tłum.)
↑ List do bezimiennego nauczyciela gurukuli, cytowany w BTG 54.17 (1973).
↑ VB: List do Tuşta Krsny, Ahmedabad, 14 XII 1972.
↑ To „ziarno" to sam Śrīla Prabhupāda, wydany przez Gaudīya Math Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Mimo, że macierzysta roślina obumarła, ziarno wzeszło za oceanem, gdzie puściło korzenie, zakwitło i wydało owoce. Rzecz jasna, Prabhupāda jest także opisany jako „siewca", jako że nowonarodzony ISKCON także jest ziarnem. Zarówno Prabhupāda jak i ISKCON mogą być nazywani ziarnem na tej eklezjologicznej zasadzie, że duchowa instytucja nie jest różna od swego Założyciela-Ācāryi.
↑ Jednak stale pod tym jednym warunkiem, że ISKCON pozostanie zdrowy.
↑ "To staje się tym bardziej jasne, gdy pojawiające się w Caitanya Caritāmṛcie kṛṣṇa-bhāvāmrta zostaje zmienione w kṛṣṇa-bhāvanāmṛtę. Istnieje mała różnica w znaczeniu tych dwóch słów, ale by sprowadzić to do jednego punktu: kṛṣṇa-bhāva może zostać uznana za wyrażenie uczucia, kṛṣṇa-bhāvana za wyrażenie pełnego stanu istnienia. Jednakże naturą kṛṣṇa-bhāvy jest to, że jest wszech-ogarniającą kṛṣṇa-bhāvaną. To późniejsze słowo – powinniśmy wspomnieć - pojawia się w znaczący sposób w literaturze Gaudīya-vaiṣṇava. Śrīla Prabhupāda zwraca na to uwagę: Śrīla Visvanātha Cakravartī Țhākura obdarował nas transcendentalnym dziełem literackim zatytułowanym Krsna-bhāvanāmṛta, które wypełnione jest opisami zabaw Kṛṣṇy. Zaawansowani wielbiciele czytając tego typu literaturę mogą pozostawać pochłonięci myślami o Kṛṣṇie" (Kṛṣṇa, rozdz. 46).
↑ Por. SBV 1, str. 70-73: dla angielskiego tłumaczenia tego artykułu.
↑ To znaczenie jest szeroko rozpowszechnione. Na przykład: „Wiśwa-Waisznawa-radża-sabha odnosi się do towarzystwa, które składa się z takich Waisznawów, którzy są królami (to znaczy najlepszymi) wszystkich Waisznawów obecnych na świecie“ (Bhaktitikusum Sraman 355).
↑ CC Ādi 12.8, znaczenie. Takie stwierdzenia nie oddają w pełni stosunku Śrīla Prabhupādy do swych braci duchowych. Sporadycznie pojawiają się również słowa, w których możemy odnaleźć więcej docenienia. Za przykład niech posłużą te dwie wypowiedzi. W znaczeniu do SB 4.28.31, Prabhupāda pisze: „Uczniowie Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury Gosvāmiego Mahārāja są wszyscy braćmi duchowymi, i mimo że istnieją różnice opinii, i mimo że nie pracujemy wszyscy razem, każdy z nas rozpowszechnia ten ruch świadomości Kṛṣṇy zgodnie z własnymi zdolnościami wysyła wielu uczniów, by rozpowszechnić go na całym świecie". I także w liście z 18 listopada 1967 roku do swego ucznia Brahmānandy, Prabhupāda tłumaczy: „Nawet wśród moich braci duchowych mamy nieporozumienia, ale żaden z nas nie zszedł ze ścieżki służby dla Kryszny. Mój Guru Maharadża przykazał nam wypełniać jego misję wspólnymi siłami. Niestety teraz jesteśmy rozdzieleni. Ale żaden z nas nie przestał nauczać świadomości Kryszny. Nawet jeśli były jakieś nieporozumienia pośród braci duchowych mojego Guru Maharadża, żaden nie zboczył ze ścieżki transcendentalnej miłosnej służby dla Kryszny. Chodzi o to, że prowokacja i nieporozumienia mogą istnieć pomiędzy jednym człowiekiem a drugim. Ale nasza niezachwiana wiara w Świadomość Kryszny nie pozwoli na żadne materialne zakłócenie".
↑ Govinda Dāsī, DVD 1: Listopad 1965 – Lato 1970". Following Śrīla Prabhupāda: Chronological Series (ISKCON Cinema, 2006). Transkrypcja z Bhaktivedanta Veda Base 2011.1.
↑ W odniesieniu do Sześciu Gosvāmīch, sam Śrīla Prabhupāda stara się ograniczać użycie zwrotu „Prabhupāda" do Śrī Rūpy i Śrī Jīvy. Poprzedni ācāryowie używali tego honorowego tytułu również w odniesieniu do innych Gosvāmīch. Na przykład w wykładzie z 16 października 1932 roku Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura odnosi się do Raghunāthy Dāsa Gosvāmīego jako do „Dāsa Gosvāmīego Prabhupādy" (VB: Amṛta Vāņi, Dodatek), a w swoim komentarzu do Caitanya Bhagāvaty, Adi 1.25, cytuje Viśvanātha Cakravartīego Thākurę, który odnosi się do Sanātany Gosvāmīego jako do „naszego Prabhupādy, Śrī Sanātany Gosvāmīego". Powinniśmy zaznaczyć, że ten wzniosły tytuł nadużywany był w obrębie pewnych heretyckich wspólnot (apa-sampradayi). Śrīla Prabhupāda wspomina ten fakt, gdy w swoim znaczeniu do CC Madhya 10.23 pisze: „Prākṛta-sahajiyowie nie są nawet godni nazywania ich vaişņavami. Uważają oni, że tylko kastowi gosvāmī mają prawo być nazywani Prabhupādą. Pozbawieni wiedzy sahajiyowie [...) są zawistni wobec autentycznego mistrza duchowego, ponieważ nadawany jest mu tytuł Prabhupādy i popełniają obrazy uznając go za zwykłego człowieka, albo członka konkretnej kasty". Jayapatāka Swāmī także wspomina rozmowę ze Śrīla Prabhupādą zaraz po tym, jak Prabhupāda spotkał się ze swoimi braćmi duchowymi: „Prabhupāda zawołał nas z powrotem do środka. Powiedział: «Oni są niezadowoleni, że używam tytułu Prabhupāda, więc powiedziałem im: „Co mogę zrobić? Moi uczniowie mnie tak nazywają."> Wtedy Prabhupāda powiedział, że w rzeczywistości tytuł ,,Prabhupāda" jest dość pospolity wśród kastowych gosvāmīch i innych mieszkańców Navadvīpy. Zatem nie było to czymś wyjątkowym. Chciał go zatrzymać, ponieważ uważał: «Dlaczego jedynie apa-sampradāye mają mieć monopol na tytuł Prabhupāda?»" (osobista wymiana).
↑ Ten artykuł tłumaczy znaczenie i wagę tytułu i ogłasza, że „My amerykańscy i europejscy słudzy Jego Boskiej Miłości [...] wolimy zwracać się do Jego Łaski, naszego mistrza duchowego jako Prabhupādy, a on wielkodusznie na to przystał" (BTG 25, str. 24). (1969 Back to Godhead Number 25)
↑ W BTG nr 26 (październik 1969), (1969 Back to Godhead Number 26), w artykule „The Hare Krishna Explosion" napisanym przez Hayagrivę, wszędzie pojawia się już „Prabhupāda". W BTG nr 28 (1969 Back to Godhead Number 28), główny artykuł „The Great Soul Who Walks Among Us" (Wielka dusza, która jest wśród nas: str. 7-11) składa się głównie z wielkich zdjęć Prabhupādy (jedna pełna strona; dwie kolejne, jedna i trzy-czwarte strony). W tekście, który im towarzyszy, jest wciąż „Swamijim". Jednakże w innych artykułach w tym numerze jest nazywany „Prabhupādą", albo „Prabhupādą A.C. Bhaktivedantą Swamim". W artykule zatytułowanym Boston Wedding" (Bostoński ślub) (który także zawiera wiele fotografii), za pierwszym razem jest nazwany „Jego Boską Miłością A.C. Bhaktivedantą Swamim Prabhupadą", a potem jest już ..Prabhupādą" albo „Jego Boską Miłością".
↑ » Dla pewności: w roku 1971 na swoim miejscu były już także inne kamienie milowe ISKCON-u, w szczególności āśramy: brahmacārī, brahmacārīṇī, grhasta i sannyāsī; wiejska społeczność Nowego Vrindavan; Bhaktivedanta Book Trust (które zostało założone dzień po powołaniu Rady Zarządzającej – GBC). Jakkolwiek ważne się one nie wydają, nie sprawiają wrażenia bycia komponentami kluczowymi w sensie eklezjologicznym.
↑ Kserokopię papieru listowego użytego w liście do Hayagrivy można znaleźć w książce Hayagrivy Dasa, „The Hare Krishna Explosion" pomiędzy fotografiami załączonymi pomiędzy stronami 128 i 129. Poniżej, po lewej stronie znajduje się wytłuszczony podpis „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny", „Aczarja: Swami A.C. Bhaktivedanta". Bezpośrednio pod tym widnieje słowo „powiernicy (trustees)" (także tłustym drukiem), pod nim, w kolumnie dziewięć imion. Jego imię w dokładnie tej samej postaci widniało w nagłówku listu noszącego adres świątyni w San Francisco, który Prabhupāda napisał z tego miasta w 1967 roku. W innych listach jest on „A.C. Bhaktiwedanta Swamim, Aczarją" lub też umieszczone jest pod jego podpisem: „Aczarja Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny" (VB: Korespondencja: 1 lutego 1968 do Hare Krishna Aggarwal; 22 sieprnia 1968 do Davida Exleya). W długim liście z 5 lutego 1970 do Hanumana Prasad Poddara, opisującym działalność i osiągnięcia ISKCON-u, Prabhupāda pisze: „[...] na każdym koncie bankowym moje imię figuruje jako Aczarja".
↑ Por. BTG nr 26 (październik 1969) dla kopii tej ulotki.
↑ " Zeskanowane kopie tych numerów dostępne są na stronie www.backtogodhead.in.
↑ Mały i ściśnięty nagłówek każdego numeru Back to Godhead zawiera „Założyciel: A.C. Bhaktivedanta Swami". Jednak „Założyciel" odnosi się tu do Back to Godhead a nie do ISKCON-u.
↑ Od nr. 26 (X 1969) zaprzestano datowania numerów Back to Godhead.
↑ "Pewni bracia duchowi w Indiach, zdobywszy posłuch u paru uczniów Śrīla Prabhupādy, podstępnie podkopywali autorytet i pozycję Prabhupādy, co naraziło na szwank zaufanie i wierność nawet niektórych spośród jego liderów. Śrīla Prabhupāda odnosi się do tego rodzaju braci duchowych w znaczeniu do CC Ādi 10.7: „Gdy nasi uczniowie chcieli zwracać się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", paru głupców stało się zawistnymi. Nie biorąc pod uwagę osiągnięć ruchu Hare Kṛṣṇa i tylko dlatego, że ci uczniowie zwracali się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", stali się tak zawistni, że stworzyli nawet frakcję wespół z innymi podobnie zawistnymi osobami, tylko po to, by umniejszyć wartość ruchu świadomości Kṛṣṇy".
↑ Tamāl Kṛṣṇa Goswami: „Gdy zwróciliśmy się do Prabhupādy mówiąc, że jako jego uczniowie chcielibyśmy mieć wyjątkową modlitwę, którą moglibyśmy recytować oddając mu cześć, napisał werset, w którym opisał swoją misję" (SS 187). „Osobista" mantra, to znaczy mantra oddająca cześć konkretnemu mistrzowi duchowemu z uwagi na jemu właściwe osobiste cechy i osiągnięcia. Pierwsza praņām-mantra jest „rodzajowa", to znaczy, że może odnosić się do każdego guru, którego imię zostanie wkomponowane w mantrę. Data nowej praņām-mantry: w liście z 9 kwietnia 1970 roku do Pradyumny Dāsa, Śrīla Prabhupāda odnosi się do niej jako do „nowego dodatku do modlitwy" i proponuje gramatyczną zmianę w sanskrycie.
↑ Istnieje w sanskrycie reguła pozwalająca na tworzenie patronimikonów lub matronimikonów, to znaczy imion mających swe źródło w imieniu ojca lub matki. W języku angielskim popularne nazwiska takie jak „Johnson" albo „Erickson" są pierwotnie patronimikonami („syn Johna"). W Szkocji przedrostki „Mac-" albo „Mc-" są znakami patronimikonów, „MacDonald" oznacza zatem nic innego jak „syna Donalda". W rosyjskim „Iwanowicz" jest patronimikonem. (W języku polskim nazwiska takie jak „Łukasik" także są patronimikonami – uwaga tłum.). Podłóg tej sanskryckiej reguły Prabhupāda mianował się „Sārasvatą" – synem lub też sługą Sarasvatīego Thākury.
↑ The Harmonist z 12 VII 1935 roku (Harm. 31, str. 521-22) podaje, że „Jej Wysokość Majarani Indira Devi, regentka Shaeba Cooch Behara złożyła wizytę w Śri Gaudija Math, w Baghbazar, w Kalkucie", gdzie spotkała się z Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą. Podczas tego spotkania, jak podaje periodyk: „Jej Wysokość szczerze dopytywała się o kwestię pomysłu wizyty edytora [Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury] w Europie i dalszej rozbudowy nauczania na Zachodzie".
↑ " Nie wiemy dokładnie, kiedy się co do tego zorientował. W każdym razie nie ma wątpliwości co do tego, że to, ile o przyszłości wiedział Śrīla Prabhupāda odbiegało od wiedzy zwykłych uwarunkowanych osób. Późną jesienią 1965 roku Śrīla Prabhupāda siedział na ławce parkowej i rozmawiał z Paulem Rubbenem, konduktorem nowojorskiego metra, który wspomina (SPL 2:28): „Wydawało się, że wiedział, że będzie miał świątynie wypełnione wielbicielami. Patrzył przed siebie i powiedział: «Nie jestem biednym człowiekiem, jestem bogaty. Są świątynie i książki, one już tam są, jedynie czas nas od nich dzieli»".
↑ To polecenie zostało zachowane 31 grudnia 1936 roku w protokole zawierającym jego ostatnią wolę. Oryginał tego dokumentu znajduje się w Bhaktivedanta Research Center w Kalkucie. Kopię tego dokumentu znaleźć można w MHP 289.
↑ 'Etymologicznie słowo to pochodzi od łacińskiego „committere" – „jednoczyć", „łączyć".
↑ Satsvarūpa dāsa Gosvāmī pisze (SPL 4: 95): „Wiedział, iż, mimo że czasem nieświadomi, jego uczniowie nie są wrogo nastawieni. Te listy z Indii jednakże niosły ze sobą duchową chorobę przenoszoną przez niektórych braci duchowych Prabhupādy na jego uczniów. Prabhupāda był już mocno zmartwiony po tym, jak niektórzy bracia duchowi odmówili mu pomocy w zakupie ziemi w Māyāpur, miejscu urodzin Pana Caitanyi. Mimo że prosił ich o pomoc dla swych niedoświadczonych uczniów przy kupnie ziemi, oni się nie zgodzili. W rzeczywistości niektórzy nawet działali przeciw niemu. Prabhupāda napisał do jednego ze swych braci duchowych: ««Bardzo przykro mi słyszeć, że istnieje swego rodzaju konspiracja pomiędzy niektórymi naszymi braćmi duchowymi, by nie udostępnić mi miejsca w Māyāpur»“.
↑ » Dwa warte zapamiętania, aforystyczne sformułowania Śrīla Prabhupādy dotyczące acintyabhedābheda-tattvy: „Nic nie jest różne od Najwyższego. Ale Najwyższy jest zawsze różny od wszystkiego" (BG 18.78, znaczenie). I drugie: „W pewnym sensie nie istnieje nic innego jak tylko Śrī Kṛṣṇa, a przy tym nic nie jest Śrī Kṛṣṇą poza Jego pierwotną osobą" (CC Ādi 1.51, znaczenie).
↑ "Ten „portal“ jest, w rzeczy samej, zewnętrznym objawieniem serca Śrīla Prabhupādy. To serce jest ogromne i łaskawe i takie jest też jego objawienie w postaci ścieżki, która oplata całą ziemię i centralną świątynię, otulając wszechświat i to, co jest poza nim. To wszystko było obecne w sercu Śrīla Prabhupādy, gdy spacerował samotnie po zimnym betonie Manhattanu w 1966 roku. Teraz objawia się w całej okazałości, by szczodrze obdarzyć wszystkich błogosławieństwami.
↑ Por. list VB do Tusta Krsny, 14 grudnia 1972: „Będziemy mieć tam (w świecie duchowym] drugi ISKCON ".
↑ Podobnie Pan objawia się także Śankarācāryi, uznaje go za „swego sługę" i nakazuje mu: „Nie zanieczyść mieszkańców Navadvīpy". Šankara odchodzi „z oddaniem zaszczepionym w sercu" (NDM 68-69).
↑ W rozmowie z Rāmeśvarą (VB: 13 I 1977, Allahabad), Prabhupāda wyjaśnia, w jaki sposób otrzymał „wszystkie możliwości": „Rozpocząłem swoją działalność, gdy miałem siedemdziesiąt lat. I oni [bracia duchowi] myśleli: «Ten człowiek ma rodzinę. Jest nią zajęty. Cóż on może zrobić?» (śmiech) To było ich wrażenie. Ale ja nigdy tego nie odrzuciłem. Guru Mahārāja dał mi polecenie. Myślałem po prostu: «Jak to zrobić? Jak to zrobić?» Myślałem: «Niechże zostanę bogatym biznesmenem. Będzie trzeba pieniędzy.» To była moja myśl. Ale Guru Mahārāja prosił mnie: «Zostaw to, ja ci dam pieniądze». Nie mogłem tego zrozumieć. Planowałem. Mój plan nie był zły. Ale ja myślałem: «Trzeba pieniędzy, powinienem je zarobić. Wtedy zacznę». Ale Guru Mahārāja powiedział: ««Porzuć te wysiłki biznesowe. Chodź w pełni do mnie. Ja dam ci pieniądze». Teraz to rozumiem. Miałem to pragnienie i dlatego on mnie prowadził".
↑ Jeden z wielu przykładów: „Śrīla Viśvanātha Cakravartī Țhākura mówi w swoim komentarzu do Bhagavad-gīty do wersetu vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana, że powinno się służyć słowom mistrza duchowego. Uczeń musi trzymać się tego, cokolwiek mistrz duchowy poleci. Po prostu dzięki trzymaniu się tej zasady, można zobaczyć Najwyższego Pana [. . .]. Jeśli ktoś trzyma się zasad ukazanych mu przez mistrza duchowego, to zyskuje w ten lub inny sposób towarzystwo Najwyższej Osoby Pana. Jako że Pan jest w sercu, może On dawać wskazówki szczeremu uczniowi od wewnątrz [. . .]. Reasumując, jeśli uczeń jest bardzo zdecydowany, by wypełnić misję mistrza duchowego, momentalnie ma towarzystwo Najwyższej Osoby Pana jako vāṇī albo vapuḥ. To jest jedyną tajemnicą sukcesu widzenia Najwyższej Osoby Boga“ (SB 4.28.51, znaczenie).
↑ " Zasada porządku Roberta (Robert's Rule of Order) autorstwa Henry'ego Martyna Roberta jest zbiorem zasad dotyczących prowadzenia zebrań parlamentarnych. Pierwsze wydanie zostało wydane w USA w 1876 roku. Od tej pory stanowi fundament wszelkich zgromadzeń (przyp. tłum.).
↑ VB: Wykłady: Dyskusja filozoficzna: Dyskusja ze Śyāmasundarem: Arthur Schopenhauer. "
↑ "(TKG 45) W Śrīla Prabhupāda-līlāmṛcie Satsvarūpa dāsa Gosvāmī wspomina trochę inną wersję: „«Wasza miłość dla mnie»", powiedział Śrīla Prabhupāda, «zostanie dowiedziona tym, w jakim stopniu będziecie współpracować, by utrzymać tę instytucję po tym, jak ja odejdę»" (SPL 6:313). W kwestii różnicy pomiędzy obiema wersjami, Satsvarūpa dāsa Gosvāmī mówi: „Słyszałem to od Tamala Kryszny Maharadża i spisałem dokładnie tak, jak mi powiedział. Tamala Kryszna Maharadża zapisał to stwierdzenie w Dzienniku TKG z nieco inną strukturą zdania, ale sens jest taki sam". Post Badrinārāyaṇa Dāsa na forum elektronicznym [email protected] z dnia 21 lipca 2013.
↑ Post Bhakti Charu Swamiego na [email protected] z dnia 21 lipca 2013.
↑ VB: Rozmowa z grupą saňkīrtanu Rādhā-Dāmodara 16 marca 1976 w Māyāpur. Werset, do którego Śrīla Prabhupāda się odnosi to Ādi 9.34. Pan Caitanya mówi: „Jestem jedynym ogrodnikiem. Do jak wielu miejsc mogę dotrzeć? Jak wiele owoców mogę zerwać i rozdać?" W swoim znaczeniu Śrīla Prabhupāda podkreśla: „Śrī Caitanya Mahāprabhu daje tu do zrozumienia, że dzielenie się mahā-mantrą Hare Kṛṣṇa powinno przebiegać dzięki połączonym siłom".

REFERENCES

PDF OF PRINTED BOOK

[1] „Podążając za Śrīla Prabhupādem" (przyp. tłum.).

[2] VB: List do Deoji Punjy: Bombaj, 13 Listopada 1974.

[3] VB: List do p. Punjy: Bombaj, 29 Grudnia 1974.

[4] CC Adi 1.46, znaczenie

[5] CC Adi 7.37, znaczenie

[6] CC Madhya 19.156, znaczenie

[7] CC Ādi 7.37, znaczenie.

[8] CC Madhya 23.105, znaczenie.

[9] SB 1.4.1, znaczenie.

[10] Ane e present.present" znaczy prezentować, „re" jest przedrostkiem łacińskim wyrażającym powtórzenie czynności (przyp. tłum.).

[11] " W czerwcu roku 1927 Srila Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekształcił Sajjana-toșaņī (periodyk rozpoczęty w roku 1881 przez Śrīla Bhaktivinodę Țhākure) w anglojęzyczne czasopismo The Harmonist (Tytuł ten, jak głosi pierwszy numer, jest „wolnym angielskim tłumaczeniem" Sajjana-toșaņī). The Harmonist rozpoczyna się tomem dwudziestym piątym, jako że jest kontynuacją Sajjana-toșaņī - która teraz „przebrała się w język angielski, by być gotową do zwrócenia się i Wielkiego Swiata" (Harm. 25, str. 4). Magazyn ten publikowany był jako miesięcznik do czerwca 1933( tom 10, nr 12), by po trwającej czternaście miesięcy przerwie wznowić działalność jako odmieniony dwutygodnik.

[12] Viśva-Vaişņava-rāja Sabhā jest „historyczna", ponieważ pojawiła się za czasów sześciu Gosvāmich. Po okresach nieobecności Sabhā została wskrzeszona z wielkim ceremoniałem przez Bhaktivinoda Țhākurę w roku 1886 (ze skróconą nazwą Viśva-Vaişņava Sabhā), i w roku 1918 rozświetlona na nowo (pod starszą nazwą) przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę. Jak on sam wyjaśnił: Viśva-Vaişņava-rāja oznacza „króla wszystkich Vaişņavów na świecie", czyli Śrī Caitanyę Mahāprabhu, a sabhā znaczy zgromadzenie albo kongregacja tych, którzy Go czczą (Sajjana-toșaņī, cyt. SBV 1, str. 70-73).

[13] Termin „Misja Gaudīya" często zawiera w sobie zarówno Gaudīya Math jak i Viśva-Vaişņava-rāja Sabhę. Sabhā, jak wyjaśnia Bhakti Vikāśa Swami (SBV 1, str. 259), „służyła jako oficjalny organ instytucji Gaudīya Math". Następujące elementy pozwolą lepiej zrozumieć związek, jaki istniał pomiędzy Math a Sabhą: 1) ponumerowana lista Gaudīya Math widniała na wewnętrznej stronie okładki The Harmonist w latach 1927-1933 pod tytułem „Mathy związane z Śri Wiśwa Waisznawa Radża Sabhą". 2) Zaproszenia na ważne wydarzenia w Mathach były wydawane przez sekretarzy Śrī Viśva-Vaişņava-rāja Sabhy, czasem na papierze listowym noszącym nagłówki z zarówno „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhą“ jak i „Śri Gaudija Math" (Harm. 28, str. 57-58, 104; 30, str. 32). 3) Sabhie przypisywane jest także zorganizowanie na wielką skalę w lutym 1930 „Wystawy Teistycznej", która odbyła się w Māyāpur, na gruntach przylegających do Śrī Caitanya Math, a ponownie wystawiona była we wrześniu 1931 w Śrī Gaudīya Math w Kalkucie, oraz w styczniu 1933 w Dacce. 4) Śrī Caitanya Maţha w Māyāpur, uznana za „macierzystą Math" całej instytucji Gaudīya Math, jest także określana mianem ,,kwatery głównej Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" (Harm. 27, str. 269) jak i „głównej macierzystej math Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy, powołanej celem zalania całego świata Nam-Sankirtanem, jak było to obwieszczone przez Śri Krysznę Czaitanję Mahaprabhu" (Harm. 31, str. 140). 5) Artykuł ,,Życie w Gaudija Math" rozpoczyna się następująco: „Najwyższy Pan Sri Kryszna Czaitanja wiecznie rezyduje w Śri Czaitanja Math i podlegającej mu Gaudija Math, które to pojawiają się w całym kraju dzięki łasce Śri Kryszny Czaitanji pod auspicjami Śri Wiśwa Waisznawa-Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 141). 6) Artykuł „Misja Gaudija na Zachód" stwierdza: ,,Sri-Wiśwa-Waisznawa-Radż Sabha wysyła na Zachód grupę misjonarzy, którzy niosą przesłanie Sri Kryszny Czaitanji dla cywilizowanych ludzi" (Harm. 30, str. 322-25). 7) Większość numerów The Harmonist zawierała relację aktywności Misji. W ramach sprawozdania wydarzeń tego samego rodzaju pojawiały się naprzemiennie następujące nazwy: „my", „krąg Math", "Misja Gaudija", „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabha (Misja Gaudija), aż po „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhę."

[14] Parę przykładów: wydany program „Ceremonii Sri Sri Brajmandal Parikramu" z roku 1932, podaje tytuł przewodnika, Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, jako „Prezydenta-Aczarji Śri Wiśwa Waisznaw Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 92). Przy powitaniu gubernatora Bengalu, Pandita AC Banerjeego "sekretarz Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" odnosi się w swej mowie powitalnej "wygłoszonej w imieniu Misji" do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury jako do „Prezydenta Aczarji tej Misji" (Harm. 31, str. 260). W artykule „Przesłanie Sri Chaitanyi" Bhaktisiddhānta harasvat Thakura jest „Prezydentem-Aczarją Śri Gaudija Math i obecnym duchowym przywódcą Sabhy" (Harm. 32, str. 12); tak samo „obywatele Kalkuty" nawiązują w oficjalnym „powitaniu" B.H. Bon Maharajy do "Waszego najznakomitszego mistrza duchowego, PARAMAHAMSY ŚRIMAD BHAKTI SIDDHANTY SARASWATIEGO MAHARADŻA, Prezydenta-Aczarji Gaudija Math“ Harm. 12, str. 115),

[15] Zwracając się do nauczycieli Instytutu Țhākury Bhaktivinoda w Māyāpur, Bhakti Pradīpa Tirtha Maharaj nazywa Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę „Założycielem-Prezydentem tego Instytutu" (Harm. 31, str. 397). Jest on także „Założycielem-Prezydentem Śri Gaudija Math" w "Gaudija Math: historyczny i opisowy szkic", długim artykule napisanym przez „Mahopadesakę Śripada K M. Bhaktibandhab B.L." (Harm. 32, str. 394). Powinniśmy także zanotować, że Bhaktiddhanta Sarasvati Thākura czasem jest również tytułowany „Organizatorem naczelnym Misji Gaudija" (Harm. 26, str. 221; 30, str. 256; 32, str. 254).

[16] To był pierwszy z planowanych trzech tomów. Drugi tom nie został opublikowany aż do roku 2004 (Kalkuta: Misja Gaudija); trzeci nie został, jak się zdaje, nigdy napisany.

[17] Bhakti Vikāśa Swami pisze (SBV 2, str. 362-63): „Jako de facto wydawca i główny współpracownik The Harmonist, Bhakti Sudhākara zajmował wyjątkową pozycję pośród swoich braci duchowych. Kompetentny zarówno w kwestiach filozoficznych jak i złożonym angielskim stylu, będąc niemal jednym sercem i jedną duszą ze swym gurudevem, był praktycznie alter ego kīrtanu Śrīla Sarasvatīego Țhākury wyrażonego w języku angielskim; stąd Śrīla Sarasvatī Țhākura publikował czasem artykuły podpisując je „Prof. Nishi Kant Sanyal, M.A.", i vice versa. Innym ważnym zadaniem, które zostało mu powierzone, było napisanie głównej książki: Sree Krishna Chaitanyi. Zlecono mu także napisanie wykładów do wygłoszenia przez Śrīmad Bon Mahārāję w Europie".

[18] Profesor historii uniwersytetu w Ravenshaw podaje ich chronologiczny porządek: „Pierwotni, przedhistoryczni nauczyciele, którzy są ostatecznym źródłem czterech wspólnot, w chronologicznym porządku ich pojawienia się: (1) Lakszmi, wieczna i nieodłączna małżonka Wisznu, (2) Brahma, którego początek bierze się z lotosa w pępku Garbhodakasaji Wisznu, (3) Rudra, którego początek sięga drugiego Puruszy i (4) czterech Sanów, którzy są synami Brahmy zrodzonymi z jego umysłu. Chronologiczny porządek Aczarjów Wieku Żelaza to (1) Śri Wisznuswami, (2) Śri Nimaditja, (3) Śri Ramanudża i (4) Śri Madhwa" (SKC 150).

[19] Jest to termin zwykle używany przez Śrīla Prabhupādę. W Gaudiya Mațh tytuł „Założyciel-Acarya" był zarezerwowany dla tej grupy. A tu wiele mówiący przykład: w The Harmonist z października 1931 (Harm. 29.4, str. 125) znajdujemy wzmiankę o ,,Šrila Wisznu Swamim, Założycielu Acczarji jednej z czterech Waisznawa Sampradaji" (Jest to opis jednego z eksponatów „Wystawy Teistycznej Edukacji", która odbyła się tego roku w Kalkucie). Na tej samej stronie Bhaktisiddhānta Sarasvati Thakura określony jest mianem „Aczarji Gaudija Waisznawów". (Ciekawym faktem jest, a ka Shree Krishna Chaitanya nie została opublikowana aż do marca 1933 roku.)

[20] Harm 28.5, str. 129-135; 28.6, str. 163-168; 28.7, str. 216-220.

[21] "Odnoszący znaczne sukcesy zawodowe przedsiębiorca, który został uczniem Bhaktisiddhānty Sarasvatiego Thakury. Więcej o tym wielbicielu-gṛhastsze, zob. SBV 2, str. 364-371.

[22] "Zarówno styl jak i treść jasno wskazuje na autorstwo Nisīkānta Sānyāly. Zob. przyp. 17 powyżej w kontekście jego bliskiego związku – zwłaszcza w obrębie anglojęzycznych publikacji – z Bhaktisiddhantą Sarasvatim Thākurą.

[23] „Eklezjologia" opisuje gałąź teologii, która zajmuje się duchową strukturą i funkcją kościoła (ecclesia). Termin ten został utworzony w dziewiętnastowiecznej Anglii celem zwrócenia uwagi na refleksje dotyczące architektury sakralnej – konstrukcji i ornamentacji. Współcześnie termin ten, w swym chrześcijańskim kontekście, odnosi się również do takich kwestii jak: jaki jest związek pomiędzy Kościołem a Chrystusem i Bogiem albo Królestwem Boga? Jak zbawia Kościół? Jaki jest związek Kościoła ze światem i świeckim społeczeństwem? Nasza własna tradycja Vaişņava również posiada eklezjologię, tak więc możemy swobodnie przyjąć ten termin. Słownik Oxford English Dictionary podaje następującą definicję ecclesii: „Greckie słowo oznaczające regularnie zwoływane zgromadzenie; głównie odnoszące się do ogólnego zgromadzenia ateńskich obywateli. Wraz z wprowadzeniem chrześcijaństwa stało się powszechnym określeniem kościoła". Słowo to pasuje zatem dość trafnie do naszej własnej sytuacji: my także mamy zgromadzenie, wspólnotę – sabhę, jak w „Viśva-Vaişņava-rāja Sabsze". I, jak wkrótce się dowiemy, architektura sakralna pełni ważną funkcję w ISKCON-ie, tak jak pełniła ją u swego prekursora.

[24] „Przewodnia metafora" jest terminem zapożyczonym z krytyki literackiej. Odnosi się do metafory przenikającej i organizującej całe dzieło literackie.

[25] SBV 1, str. 66 Ta relacja początku Misji Gaudīya jest oparta na materiale SBV, „Część Pierwsza. Zarys biograficzny" (SBV 1, str. 1-122).

[26] Posiadlość ta została pozyskana w 1918 roku jako ośrodek nauczania w Kalkucie pod nazwą "Asana Bhaktivinoda". W tym czasie żyło tam czterech gṛhasthów wraz ze swoimi rodzinami; Bhaktisiddhanta Sarasvati Thākura rezydował na dachu (SBV 1, str. 68-9). Miejsce to zostało zmienione w światynię w roku 1920. To tu dwa lata później Śrīla Prabhupāda po raz pierwszy spotkał swego mistrza duchowego.

[27] „Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura polecił [Jagabandhu] wzniesienie świątyni, z której przesłanie Gaurasundara mogło by zostać ogłoszone na cały świat" (SBV 2, str. 366).

[28] Tę samą eklezjologię ponownie znajdujemy w The Harmonist jakieś pięć lat później (15 marca 1935). W artykule zatytułowanym „Sridham Majapur" (Harm. 32.14, str. 313-315), który odrzuca propozycję przeniesienia „macierzystej Math" ze Śrī Caitanya Math w Māyāpur do Śrī Gaudīya Math w Kalkucie. Mimo że propozycja została wyrażona „z widocznie szczerym zapytaniem", zostaje kategorycznie odrzucona na podstawie tego, że "Śridham Majapur jest Boskim Królestwem na ziemi", i ,"Gaudija Math w Kalkucie i inne Mathy Misji na całym świecie czerpią duchowe uzasadnienie dla swej terytorialnej egzystencji jedynie jako miejsca szkolenia w służbie dla Śridham Majapur".

[29] Tu autor zaadoptował znaną frazę z chrześcijańskiej Biblii: „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" (Dzieje Apost.17, 28).

[30] SB 4.28.47, znaczenie.

[31] SB 4.28.51

[32] Oświadczenie: „ISKCON jest moim ciałem" było często cytowane jako stwierdzenie samego Śrīla Prabhupādy. (Zob. na przykład wstęp do książki na Vyāsa Pūję z roku 1986 napisany przez Dravidę Dāsa, jak i ten z Chin z roku 1986, hołd złożony przez Gaņapatiego Dāsa Swamiego z roku 1987, przez Kīrtirāja Dāsa z roku 1991, przez Nityoditę Swamiego z roku 1995. W ofiarowaniu złożonym w roku 1997 Tamāl Krşņa Goswami z uczuciem zastanawia się nad tym „dobrze znanym stwierdzeniem" Śrīla Prabhupādy, a rok później Giridhārī Swami pisze w swoim ofiarowaniu: „Wszyscy słyszeliśmy Twoje dobrze znane powiedzenie „ISKCON jest moim ciałem"). Jednakże na chwilę obecną nie mamy żadnego bezpośredniego poświadczenia tego stwierdzenia. Mimo to, możemy uznać to oświadczenie za prawdziwe na gruncie naszego zrozumienia terminu „Założyciela-Ācāryi", tak jak jest ono przedstawione na łamach The Harmonist.

[33] "Nawyższa Osoba Boga, żyjące istoty, energia materialna, energia duchowa i całość stworzenia są pojedynczymi istotami. Jednakże w ostatecznym rozrachunku stanowią one najwyższą jedność, Osobowego Boga. Stąd ci, którzy są zaawansowani w duchowej wiedzy, dostrzegają jedność w różnorodności" (SB 6.8.32-33). W znaczeniu do (CC Madhya 10.113), Prabhupāda stwierdza, że „zasada jedności w różnorodności" jest „znana w filozofii jako acintya-bhedābheda – jednoczesna jedność i odmienność.

[34] Bhakti Vikaśa Swami: :Koronny dowód świetności wszystkich działań Gaudiya Math podjętych do tej pory ukazał się w roku 1933, wraz z wysłaniem misjonarzy na Zachód" (SBV 1, str. 108).

[35] The Harmonist przestał być wydawany w roku 1937.

[36] 1 X 1935, lider europejskich misjonarzy, Bhakti Hṛdaya Bon Mahārāja, złożyl oficjalną wizytę Mahārājowi Tripury. Entuzjastyczne sprawozdanie z tego wydarzenia pojawiło się w The Harmonist 7 XI 1935 (Harm. 32.5, str. 116-118) zatytułowanym „Pierwsza świątynia hinduistyczna w Londynie". Czytamy w nim: „Swamiji [B.H.Bon] nawiązał wtedy do działań Gauḍīya Math w Anglii i Europie Centralnej, i przedłożył Jego Wysokości życzenie Swego Boskiego Mistrza, głowy Gauḍīya Math, dotyczące wybudowania pierwszej hinduistycznej świątyni w Londynie i siedziby dla rozprzestrzeniania duchowej kultury Indii na Zachodzie. Jego Wysokość wysłuchał życzliwie propozycji Swamijiego i był rad ogłosić mu tego samego popołudnia swą decyzję pokrycia kosztów wybudowania londyńskiej świątyni Gauḍīya Math [...]" Jednak rok później Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura był niezadowolony z poczynań Bon Mahārājy do tego stopnia, że przywołał go na powrót z Londynu (odmawiając mu nawet widzenia po jego przybyciu) i napisał do Mahārājy z Tripury, by ten nie dawał już żadnych pieniędzy Bon Mahārājy (SBV 2, str. 302).

[37] Por SBV 2, str. 332-339 dla pełnego profilu Bhakti Vilāsa Tīrthy Mahārāja. Należy dodać w tym miejscu, że według Śrīla Prabhupādy to właśnie nieupoważniony czyn Tīrthy Mahārāja rozpoczął rozłam w Gaudīya Math (VB: Konwersacja w pokoju, Bombaj, 23 IX 1973).

[38] To jest pisownia Śrīla Prabhupādy, która oddaje bengalską wymowę jego imienia z inicjacji: w sanskrycie Mangala-nilāya Dāsa. (W Śrīla Prabhupāda-līlāmặcie ten wielbiciel pojawia się pod pseudonimem ,,Mukti".)

[39] VB: List do Mangalniloya, 16 VII 1966.. (Jest to trzy dni po oficjalnym założeniu ISKCON-u.)

[40] VB: list to sekretarza, Misja Gaudija, 23 V 1969. „Misja Gaudīya": w swym znaczeniu do Śrī Caitanya-caritām;ty Ādi-līlā 12.8, Prabhupāda odwołuje się do rozpadu Gaudīya Math na „dwie frakcje" z powodu roszczeń dotyczących następnego ācāryi. Wiele kłótni rozgorzało. Frakcja, której główną siedzibą była świątynia Bāg-bazar w Kalkucie, przyjęła nazwę „Misja Gaudīya", podczas gdy frakcja, której siedzibą była Śrī Caitanya Mațh w Māyāpur pod przewodnictwem Tīrthy Mahārāja nazywana była „Gaudīya Math". Po dzień dzisiejszy widnieje tam napis przy głównym ołtarzu głoszący:
To jest macierzysta Matha wszystkich Gaudija Math

Śri Czaitanja Math Śri Mandir

[41] Podczas dwóch ostatnich miesięcy pobytu na ziemi, Śrīla Prabhupāda zainwestował sporo czasu i energii w założenie Bhaktivedanta Swami Charity Trust, z głównym celem zjednoczenia rodziny Sārasvata – zwolenników Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury - we wspólnym wysiłku odrestaurowania i rozwoju Gaura-maņdala-bhūmi. Tamal Krşņa Goswami podaje, jak Śrīla Prabhupada wyznaczył cel i pokazał konkretny przykład. Prabhupāda powiedział: „nigdy więcej braku współpracy. Teraz wszyscy współpracują, by rozpowszechnić ruch Pana Caitanyi. To jest dokładnie tak, jak ze Śrīdhara Mahārāją i kłopotem z ukończeniem jego Nath Mandiru. Tak więc współpracujcie" (TKG, str. 293).

[42] Ang cooperate. Polskie słowo jest dokładnym tłumaczeniem jego łacińskiego odpowiednika. (przyp tłum.)

[43] List do bezimiennego nauczyciela gurukuli, cytowany w BTG 54.17 (1973).

[44] VB: List do Tuşta Krsny, Ahmedabad, 14 XII 1972.

[45] To „ziarno" to sam Śrīla Prabhupāda, wydany przez Gaudīya Math Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Mimo, że macierzysta roślina obumarła, ziarno wzeszło za oceanem, gdzie puściło korzenie, zakwitło i wydało owoce. Rzecz jasna, Prabhupāda jest także opisany jako „siewca", jako że nowonarodzony ISKCON także jest ziarnem. Zarówno Prabhupāda jak i ISKCON mogą być nazywani ziarnem na tej eklezjologicznej zasadzie, że duchowa instytucja nie jest różna od swego Założyciela-Ācāryi.

[46] Jednak stale pod tym jednym warunkiem, że ISKCON pozostanie zdrowy.

[47] "To staje się tym bardziej jasne, gdy pojawiające się w Caitanya Caritāmṛcie kṛṣṇa-bhāvāmrta zostaje zmienione w kṛṣṇa-bhāvanāmṛtę. Istnieje mała różnica w znaczeniu tych dwóch słów, ale by sprowadzić to do jednego punktu: kṛṣṇa-bhāva może zostać uznana za wyrażenie uczucia, kṛṣṇa-bhāvana za wyrażenie pełnego stanu istnienia. Jednakże naturą kṛṣṇa-bhāvy jest to, że jest wszech-ogarniającą kṛṣṇa-bhāvaną. To późniejsze słowo – powinniśmy wspomnieć - pojawia się w znaczący sposób w literaturze Gaudīya-vaiṣṇava. Śrīla Prabhupāda zwraca na to uwagę: Śrīla Visvanātha Cakravartī Țhākura obdarował nas transcendentalnym dziełem literackim zatytułowanym Krsna-bhāvanāmṛta, które wypełnione jest opisami zabaw Kṛṣṇy. Zaawansowani wielbiciele czytając tego typu literaturę mogą pozostawać pochłonięci myślami o Kṛṣṇie" (Kṛṣṇa, rozdz. 46).

[48] Por. SBV 1, str. 70-73: dla angielskiego tłumaczenia tego artykułu.

[49] To znaczenie jest szeroko rozpowszechnione. Na przykład: „Wiśwa-Waisznawa-radża-sabha odnosi się do towarzystwa, które składa się z takich Waisznawów, którzy są królami (to znaczy najlepszymi) wszystkich Waisznawów obecnych na świecie“ (Bhaktitikusum Sraman 355).

[50] CC Ādi 12.8, znaczenie. Takie stwierdzenia nie oddają w pełni stosunku Śrīla Prabhupādy do swych braci duchowych. Sporadycznie pojawiają się również słowa, w których możemy odnaleźć więcej docenienia. Za przykład niech posłużą te dwie wypowiedzi. W znaczeniu do SB 4.28.31, Prabhupāda pisze: „Uczniowie Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury Gosvāmiego Mahārāja są wszyscy braćmi duchowymi, i mimo że istnieją różnice opinii, i mimo że nie pracujemy wszyscy razem, każdy z nas rozpowszechnia ten ruch świadomości Kṛṣṇy zgodnie z własnymi zdolnościami wysyła wielu uczniów, by rozpowszechnić go na całym świecie". I także w liście z 18 listopada 1967 roku do swego ucznia Brahmānandy, Prabhupāda tłumaczy: „Nawet wśród moich braci duchowych mamy nieporozumienia, ale żaden z nas nie zszedł ze ścieżki służby dla Kryszny. Mój Guru Maharadża przykazał nam wypełniać jego misję wspólnymi siłami. Niestety teraz jesteśmy rozdzieleni. Ale żaden z nas nie przestał nauczać świadomości Kryszny. Nawet jeśli były jakieś nieporozumienia pośród braci duchowych mojego Guru Maharadża, żaden nie zboczył ze ścieżki transcendentalnej miłosnej służby dla Kryszny. Chodzi o to, że prowokacja i nieporozumienia mogą istnieć pomiędzy jednym człowiekiem a drugim. Ale nasza niezachwiana wiara w Świadomość Kryszny nie pozwoli na żadne materialne zakłócenie".

[51] Govinda Dāsī, DVD 1: Listopad 1965 – Lato 1970". Following Śrīla Prabhupāda: Chronological Series (ISKCON Cinema, 2006). Transkrypcja z Bhaktivedanta Veda Base 2011.1.

[52] W odniesieniu do Sześciu Gosvāmīch, sam Śrīla Prabhupāda stara się ograniczać użycie zwrotu „Prabhupāda" do Śrī Rūpy i Śrī Jīvy. Poprzedni ācāryowie używali tego honorowego tytułu również w odniesieniu do innych Gosvāmīch. Na przykład w wykładzie z 16 października 1932 roku Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura odnosi się do Raghunāthy Dāsa Gosvāmīego jako do „Dāsa Gosvāmīego Prabhupādy" (VB: Amṛta Vāņi, Dodatek), a w swoim komentarzu do Caitanya Bhagāvaty, Adi 1.25, cytuje Viśvanātha Cakravartīego Thākurę, który odnosi się do Sanātany Gosvāmīego jako do „naszego Prabhupādy, Śrī Sanātany Gosvāmīego". Powinniśmy zaznaczyć, że ten wzniosły tytuł nadużywany był w obrębie pewnych heretyckich wspólnot (apa-sampradayi). Śrīla Prabhupāda wspomina ten fakt, gdy w swoim znaczeniu do CC Madhya 10.23 pisze: „Prākṛta-sahajiyowie nie są nawet godni nazywania ich vaişņavami. Uważają oni, że tylko kastowi gosvāmī mają prawo być nazywani Prabhupādą. Pozbawieni wiedzy sahajiyowie [...) są zawistni wobec autentycznego mistrza duchowego, ponieważ nadawany jest mu tytuł Prabhupādy i popełniają obrazy uznając go za zwykłego człowieka, albo członka konkretnej kasty". Jayapatāka Swāmī także wspomina rozmowę ze Śrīla Prabhupādą zaraz po tym, jak Prabhupāda spotkał się ze swoimi braćmi duchowymi: „Prabhupāda zawołał nas z powrotem do środka. Powiedział: «Oni są niezadowoleni, że używam tytułu Prabhupāda, więc powiedziałem im: „Co mogę zrobić? Moi uczniowie mnie tak nazywają."> Wtedy Prabhupāda powiedział, że w rzeczywistości tytuł ,,Prabhupāda" jest dość pospolity wśród kastowych gosvāmīch i innych mieszkańców Navadvīpy. Zatem nie było to czymś wyjątkowym. Chciał go zatrzymać, ponieważ uważał: «Dlaczego jedynie apa-sampradāye mają mieć monopol na tytuł Prabhupāda?»" (osobista wymiana).

[53] Ten artykuł tłumaczy znaczenie i wagę tytułu i ogłasza, że „My amerykańscy i europejscy słudzy Jego Boskiej Miłości [...] wolimy zwracać się do Jego Łaski, naszego mistrza duchowego jako Prabhupādy, a on wielkodusznie na to przystał" (BTG 25, str. 24). (1969 Back to Godhead Number 25)

[54] W BTG nr 26 (październik 1969), (1969 Back to Godhead Number 26), w artykule „The Hare Krishna Explosion" napisanym przez Hayagrivę, wszędzie pojawia się już „Prabhupāda". W BTG nr 28 (1969 Back to Godhead Number 28), główny artykuł „The Great Soul Who Walks Among Us" (Wielka dusza, która jest wśród nas: str. 7-11) składa się głównie z wielkich zdjęć Prabhupādy (jedna pełna strona; dwie kolejne, jedna i trzy-czwarte strony). W tekście, który im towarzyszy, jest wciąż „Swamijim". Jednakże w innych artykułach w tym numerze jest nazywany „Prabhupādą", albo „Prabhupādą A.C. Bhaktivedantą Swamim". W artykule zatytułowanym Boston Wedding" (Bostoński ślub) (który także zawiera wiele fotografii), za pierwszym razem jest nazwany „Jego Boską Miłością A.C. Bhaktivedantą Swamim Prabhupadą", a potem jest już ..Prabhupādą" albo „Jego Boską Miłością".

[55] » Dla pewności: w roku 1971 na swoim miejscu były już także inne kamienie milowe ISKCON-u, w szczególności āśramy: brahmacārī, brahmacārīṇī, grhasta i sannyāsī; wiejska społeczność Nowego Vrindavan; Bhaktivedanta Book Trust (które zostało założone dzień po powołaniu Rady Zarządzającej – GBC). Jakkolwiek ważne się one nie wydają, nie sprawiają wrażenia bycia komponentami kluczowymi w sensie eklezjologicznym.

[56] Kserokopię papieru listowego użytego w liście do Hayagrivy można znaleźć w książce Hayagrivy Dasa, „The Hare Krishna Explosion" pomiędzy fotografiami załączonymi pomiędzy stronami 128 i 129. Poniżej, po lewej stronie znajduje się wytłuszczony podpis „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny", „Aczarja: Swami A.C. Bhaktivedanta". Bezpośrednio pod tym widnieje słowo „powiernicy (trustees)" (także tłustym drukiem), pod nim, w kolumnie dziewięć imion. Jego imię w dokładnie tej samej postaci widniało w nagłówku listu noszącego adres świątyni w San Francisco, który Prabhupāda napisał z tego miasta w 1967 roku. W innych listach jest on „A.C. Bhaktiwedanta Swamim, Aczarją" lub też umieszczone jest pod jego podpisem: „Aczarja Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny" (VB: Korespondencja: 1 lutego 1968 do Hare Krishna Aggarwal; 22 sieprnia 1968 do Davida Exleya). W długim liście z 5 lutego 1970 do Hanumana Prasad Poddara, opisującym działalność i osiągnięcia ISKCON-u, Prabhupāda pisze: „[...] na każdym koncie bankowym moje imię figuruje jako Aczarja".

[57] Por. BTG nr 26 (październik 1969) dla kopii tej ulotki.

[58] " Zeskanowane kopie tych numerów dostępne są na stronie www.backtogodhead.in.

[59] Mały i ściśnięty nagłówek każdego numeru Back to Godhead zawiera „Założyciel: A.C. Bhaktivedanta Swami". Jednak „Założyciel" odnosi się tu do Back to Godhead a nie do ISKCON-u.

[60] Od nr. 26 (X 1969) zaprzestano datowania numerów Back to Godhead.

[61] "Pewni bracia duchowi w Indiach, zdobywszy posłuch u paru uczniów Śrīla Prabhupādy, podstępnie podkopywali autorytet i pozycję Prabhupādy, co naraziło na szwank zaufanie i wierność nawet niektórych spośród jego liderów. Śrīla Prabhupāda odnosi się do tego rodzaju braci duchowych w znaczeniu do CC Ādi 10.7: „Gdy nasi uczniowie chcieli zwracać się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", paru głupców stało się zawistnymi. Nie biorąc pod uwagę osiągnięć ruchu Hare Kṛṣṇa i tylko dlatego, że ci uczniowie zwracali się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", stali się tak zawistni, że stworzyli nawet frakcję wespół z innymi podobnie zawistnymi osobami, tylko po to, by umniejszyć wartość ruchu świadomości Kṛṣṇy".

[62] Tamāl Kṛṣṇa Goswami: „Gdy zwróciliśmy się do Prabhupādy mówiąc, że jako jego uczniowie chcielibyśmy mieć wyjątkową modlitwę, którą moglibyśmy recytować oddając mu cześć, napisał werset, w którym opisał swoją misję" (SS 187). „Osobista" mantra, to znaczy mantra oddająca cześć konkretnemu mistrzowi duchowemu z uwagi na jemu właściwe osobiste cechy i osiągnięcia. Pierwsza praņām-mantra jest „rodzajowa", to znaczy, że może odnosić się do każdego guru, którego imię zostanie wkomponowane w mantrę. Data nowej praņām-mantry: w liście z 9 kwietnia 1970 roku do Pradyumny Dāsa, Śrīla Prabhupāda odnosi się do niej jako do „nowego dodatku do modlitwy" i proponuje gramatyczną zmianę w sanskrycie.

[63] Istnieje w sanskrycie reguła pozwalająca na tworzenie patronimikonów lub matronimikonów, to znaczy imion mających swe źródło w imieniu ojca lub matki. W języku angielskim popularne nazwiska takie jak „Johnson" albo „Erickson" są pierwotnie patronimikonami („syn Johna"). W Szkocji przedrostki „Mac-" albo „Mc-" są znakami patronimikonów, „MacDonald" oznacza zatem nic innego jak „syna Donalda". W rosyjskim „Iwanowicz" jest patronimikonem. (W języku polskim nazwiska takie jak „Łukasik" także są patronimikonami – uwaga tłum.). Podłóg tej sanskryckiej reguły Prabhupāda mianował się „Sārasvatą" – synem lub też sługą Sarasvatīego Thākury.

[64] The Harmonist z 12 VII 1935 roku (Harm. 31, str. 521-22) podaje, że „Jej Wysokość Majarani Indira Devi, regentka Shaeba Cooch Behara złożyła wizytę w Śri Gaudija Math, w Baghbazar, w Kalkucie", gdzie spotkała się z Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą. Podczas tego spotkania, jak podaje periodyk: „Jej Wysokość szczerze dopytywała się o kwestię pomysłu wizyty edytora [Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury] w Europie i dalszej rozbudowy nauczania na Zachodzie".

[65] " Nie wiemy dokładnie, kiedy się co do tego zorientował. W każdym razie nie ma wątpliwości co do tego, że to, ile o przyszłości wiedział Śrīla Prabhupāda odbiegało od wiedzy zwykłych uwarunkowanych osób. Późną jesienią 1965 roku Śrīla Prabhupāda siedział na ławce parkowej i rozmawiał z Paulem Rubbenem, konduktorem nowojorskiego metra, który wspomina (SPL 2:28): „Wydawało się, że wiedział, że będzie miał świątynie wypełnione wielbicielami. Patrzył przed siebie i powiedział: «Nie jestem biednym człowiekiem, jestem bogaty. Są świątynie i książki, one już tam są, jedynie czas nas od nich dzieli»".

[66] To polecenie zostało zachowane 31 grudnia 1936 roku w protokole zawierającym jego ostatnią wolę. Oryginał tego dokumentu znajduje się w Bhaktivedanta Research Center w Kalkucie. Kopię tego dokumentu znaleźć można w MHP 289.

[67] 'Etymologicznie słowo to pochodzi od łacińskiego „committere" – „jednoczyć", „łączyć".

[68] Satsvarūpa dāsa Gosvāmī pisze (SPL 4: 95): „Wiedział, iż, mimo że czasem nieświadomi, jego uczniowie nie są wrogo nastawieni. Te listy z Indii jednakże niosły ze sobą duchową chorobę przenoszoną przez niektórych braci duchowych Prabhupādy na jego uczniów. Prabhupāda był już mocno zmartwiony po tym, jak niektórzy bracia duchowi odmówili mu pomocy w zakupie ziemi w Māyāpur, miejscu urodzin Pana Caitanyi. Mimo że prosił ich o pomoc dla swych niedoświadczonych uczniów przy kupnie ziemi, oni się nie zgodzili. W rzeczywistości niektórzy nawet działali przeciw niemu. Prabhupāda napisał do jednego ze swych braci duchowych: ««Bardzo przykro mi słyszeć, że istnieje swego rodzaju konspiracja pomiędzy niektórymi naszymi braćmi duchowymi, by nie udostępnić mi miejsca w Māyāpur»“.

[69] » Dwa warte zapamiętania, aforystyczne sformułowania Śrīla Prabhupādy dotyczące acintyabhedābheda-tattvy: „Nic nie jest różne od Najwyższego. Ale Najwyższy jest zawsze różny od wszystkiego" (BG 18.78, znaczenie). I drugie: „W pewnym sensie nie istnieje nic innego jak tylko Śrī Kṛṣṇa, a przy tym nic nie jest Śrī Kṛṣṇą poza Jego pierwotną osobą" (CC Ādi 1.51, znaczenie).

[70] "Ten „portal“ jest, w rzeczy samej, zewnętrznym objawieniem serca Śrīla Prabhupādy. To serce jest ogromne i łaskawe i takie jest też jego objawienie w postaci ścieżki, która oplata całą ziemię i centralną świątynię, otulając wszechświat i to, co jest poza nim. To wszystko było obecne w sercu Śrīla Prabhupādy, gdy spacerował samotnie po zimnym betonie Manhattanu w 1966 roku. Teraz objawia się w całej okazałości, by szczodrze obdarzyć wszystkich błogosławieństwami.

[71] Por. list VB do Tusta Krsny, 14 grudnia 1972: „Będziemy mieć tam (w świecie duchowym] drugi ISKCON ".

[72] Podobnie Pan objawia się także Śankarācāryi, uznaje go za „swego sługę" i nakazuje mu: „Nie zanieczyść mieszkańców Navadvīpy". Šankara odchodzi „z oddaniem zaszczepionym w sercu" (NDM 68-69).

[73] W rozmowie z Rāmeśvarą (VB: 13 I 1977, Allahabad), Prabhupāda wyjaśnia, w jaki sposób otrzymał „wszystkie możliwości": „Rozpocząłem swoją działalność, gdy miałem siedemdziesiąt lat. I oni [bracia duchowi] myśleli: «Ten człowiek ma rodzinę. Jest nią zajęty. Cóż on może zrobić?» (śmiech) To było ich wrażenie. Ale ja nigdy tego nie odrzuciłem. Guru Mahārāja dał mi polecenie. Myślałem po prostu: «Jak to zrobić? Jak to zrobić?» Myślałem: «Niechże zostanę bogatym biznesmenem. Będzie trzeba pieniędzy.» To była moja myśl. Ale Guru Mahārāja prosił mnie: «Zostaw to, ja ci dam pieniądze». Nie mogłem tego zrozumieć. Planowałem. Mój plan nie był zły. Ale ja myślałem: «Trzeba pieniędzy, powinienem je zarobić. Wtedy zacznę». Ale Guru Mahārāja powiedział: ««Porzuć te wysiłki biznesowe. Chodź w pełni do mnie. Ja dam ci pieniądze». Teraz to rozumiem. Miałem to pragnienie i dlatego on mnie prowadził".

[74] Jeden z wielu przykładów: „Śrīla Viśvanātha Cakravartī Țhākura mówi w swoim komentarzu do Bhagavad-gīty do wersetu vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana, że powinno się służyć słowom mistrza duchowego. Uczeń musi trzymać się tego, cokolwiek mistrz duchowy poleci. Po prostu dzięki trzymaniu się tej zasady, można zobaczyć Najwyższego Pana [. . .]. Jeśli ktoś trzyma się zasad ukazanych mu przez mistrza duchowego, to zyskuje w ten lub inny sposób towarzystwo Najwyższej Osoby Pana. Jako że Pan jest w sercu, może On dawać wskazówki szczeremu uczniowi od wewnątrz [. . .]. Reasumując, jeśli uczeń jest bardzo zdecydowany, by wypełnić misję mistrza duchowego, momentalnie ma towarzystwo Najwyższej Osoby Pana jako vāṇī albo vapuḥ. To jest jedyną tajemnicą sukcesu widzenia Najwyższej Osoby Boga“ (SB 4.28.51, znaczenie).

[75] " Zasada porządku Roberta (Robert's Rule of Order) autorstwa Henry'ego Martyna Roberta jest zbiorem zasad dotyczących prowadzenia zebrań parlamentarnych. Pierwsze wydanie zostało wydane w USA w 1876 roku. Od tej pory stanowi fundament wszelkich zgromadzeń (przyp. tłum.).

[76] VB: Wykłady: Dyskusja filozoficzna: Dyskusja ze Śyāmasundarem: Arthur Schopenhauer. "

[77] "(TKG 45) W Śrīla Prabhupāda-līlāmṛcie Satsvarūpa dāsa Gosvāmī wspomina trochę inną wersję: „«Wasza miłość dla mnie»", powiedział Śrīla Prabhupāda, «zostanie dowiedziona tym, w jakim stopniu będziecie współpracować, by utrzymać tę instytucję po tym, jak ja odejdę»" (SPL 6:313). W kwestii różnicy pomiędzy obiema wersjami, Satsvarūpa dāsa Gosvāmī mówi: „Słyszałem to od Tamala Kryszny Maharadża i spisałem dokładnie tak, jak mi powiedział. Tamala Kryszna Maharadża zapisał to stwierdzenie w Dzienniku TKG z nieco inną strukturą zdania, ale sens jest taki sam". Post Badrinārāyaṇa Dāsa na forum elektronicznym [email protected] z dnia 21 lipca 2013.

[78] Post Bhakti Charu Swamiego na [email protected] z dnia 21 lipca 2013.

[79] VB: Rozmowa z grupą saňkīrtanu Rādhā-Dāmodara 16 marca 1976 w Māyāpur. Werset, do którego Śrīla Prabhupāda się odnosi to Ādi 9.34. Pan Caitanya mówi: „Jestem jedynym ogrodnikiem. Do jak wielu miejsc mogę dotrzeć? Jak wiele owoców mogę zerwać i rozdać?" W swoim znaczeniu Śrīla Prabhupāda podkreśla: „Śrī Caitanya Mahāprabhu daje tu do zrozumienia, że dzielenie się mahā-mantrą Hare Kṛṣṇa powinno przebiegać dzięki połączonym siłom".

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

[79]

@@ Line 1: / Line 1: @@
-[[Category:Participating Languages - Srila Prabhupada: The Founder-Acarya of ISKCON|C]]
+[[Category:Participating Languages - Srila Prabhupada: The Founder-Acarya of ISKCON|P]]
-[[Category:Participating Languages - Srila Prabhupada: The Founder-Acarya of ISKCON - in progress‎]]
+[[Category:Participating Languages - Srila Prabhupada: The Founder-Acarya of ISKCON - translated completely‎‎]]
 <div style="float:right;">__TOC__</div>
 <big>
@@ Line 6: / Line 6: @@
 [[File:FA_COVER_PL_02.jpg|425px|thumb|right]]
 [[File:FA_COVER_PL_03.jpg|425px|thumb|right]]
-[[File:FA_COVER_PL_04.jpg|425px|thumb|right]]
+[[File:FA COVER PL 04c.jpg|425px|thumb|right]]
 [[File:FA_COVER_PL_05.jpg|425px|thumb|right]]
-==A Note from the Executive Committee of ISKCON’s G.B.C.==
+==SŁOWO OD KOMITETU WYKONAWCZEGO RADY ZARZĄDZAJĄCEJ ISKCON-U==
-This work, Śrīla Prabhupāda: The Founder-Ācārya of ISKCON, authored by Ravīndra Svarūpa Dāsa, is officially endorsed by ISKCON’s Governing Body Commission (GBC).
+Książka - „Śrīla Prabhupāda: Założyciel-''Ācārya'' ISKCON-u" – napisana przez Ravīndra Svarūpę Dāsa, została oficjalnie zatwierdzona przez Radę Zarządzającą (GBC) ISKCON-u.
-The GBC requests all devotees and friends of ISKCON to give deep and careful attention to this work. To do so will broaden our collective understanding of, and appreciation for, the position of Śrīla Prabhupāda and his unique role in the International Society for Krishna Consciousness.
+Rada Zarządzająca zachęca wszystkich wielbicieli i przyjaciół ISKCON-u, by poświęcili jej szczególną i wnikliwą uwagę. Jeśli to uczynimy, pogłębimy nasze zrozumienie i uznanie dla pozycji Śrīla Prabhupādy i jego wyjątkowej roli w ISKCON-ie.
-Śrīla Prabhupāda did not simply carry the message of Lord Caitanya and Lord Krishna to us. While that in itself is a glorious task, Śrīla Prabhupāda, as our Founder-Ācārya, created the very foundation, function and vision of ISKCON as a global community aiming for the "respiritualization of the entire human society."
+Śrīla Prabhupāda nie tylko przekazał nam przesłanie Pana Caitanyi i Pana Kṛṣṇy, choć już samo to byłoby chwalebnym osiągnięciem. Jako nasz Założyciel-''Ācārya'', ustanowił fundamenty, cel i wizję ISKCON-u jako światowej społeczności dążącej do „ponownego ukierunkowania całej ludzkości w stronę duchowności".
+Rola Śrīla Prabhupādy jest nieustająca. Jego obecność powinna być odczuwana w życiu każdego wielbiciela ISKCON-u zarówno dziś jak i w życiach przyszłych pokoleń na przestrzeni wielu stuleci.
+Celem tej książki jest zrozumienie, w jaki sposób Srīla Prabhupāda jest w centrum naszego życia i naszej społeczności, i jak utrzymać go w tej wyjątkowej roli. Jak Bhakti Charu Swami pisze w Słowie Wstępnym: „treść tej książki nie jest niezobowiązującą lekturą, ale przesłaniem, które należy wcielić w życie".
-Śrīla Prabhupāda’s role, as you will read, is ongoing. His presence is to be felt in the life of every ISKCON devotee today, and in the lives of devotees many centuries into the future. Understanding how Śrīla Prabhupāda is in the center of our lives and our society, and knowing how to keep him in that essential role, is the purpose of this text. As Bhakti Charu Swami writes in the Foreword, "this book is not meant for casual reading, but for implementation."
+Komitet Wykonawczy Rady Zarządzającej<br />
+Grudzień 2013
+==SŁOWO WSTĘPNE==
-GBC Executive Committee<br />
+Śrīla Prabhupāda był bez wątpienia osobą, którą Śrī Caitanya Mahāprabhu zesłał w celu wypełnienia swej przepowiedni: „Pojawiłem się, by zainaugurować ruch ''saṅkīrtanu''. Wybawię wszystkie upadłe dusze tego świata. [...] W każdym mieście i każdej wiosce na świecie będzie słychać intonowanie Mojego imienia". (''Caitanya-bhāgavata, Antya-khaṇḍa'' 4.120, 126).
-December, 2013
-==FOREWORD==
+By zrozumieć wyjątkową rolę Śrīla Prabhupādy z perspektywy Gauḍīya, musimy cofnąć się w czasie i zrozumieć, jak stopniowo rozwijał się plan wypełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu.
-Śrīla Prabhupāda was undoubtedly the personality sent by Śrī Caitanya Mahāprabhu to fulfill His prediction: "I have incarnated to inaugurate the saṅkīrtana movement. I will deliver all the fallen souls of this world. . . In every town and village of the world, the chanting of My Nam Sankirtan Movement will spread" (Caitanya Bhāgavata, Antya 4. 120, 126).
+Po powrocie z Gayi Śrī Caitanya Mahāprabhu rozpoczął swoją misję ''nāma-saṅkīrtanu''. Podczas rozdawania ''nāma prema'' „On i Jego towarzysze nie brali pod uwagę ani tego, kto jest odpowiednim kandydatem do jej otrzymania, ani też gdzie powinni ją rozdawać. Nie stawiali żadnych warunków. Tworzący Pañca Tattvę rozdawali miłość do Boga, gdziekolwiek nadarzyła się taka sposobność" ([[:Vanisource:CC Adi 7.23|''Caitanya Caritāmṛta, Ādi-līlā'' 7.23]]).
-To understand Śrīla Prabhupāda’s unique role in Gauḍīya perspective, we must journey back in time and gain historical insight of how Caitanya Mahāprabhu’s plan to fulfill His prediction is gradually unfolding.
+Powódź nāma-premy zalała świat we wszystkich kierunkach i nieustannie obdarzała go łaską schronienia przemożnych nauczycieli takich jak sześciu Gosvāmich, Śrīnivāsa Ācārya, Narottama Dāsa Ṭhākura i Syāmānanda Prabhu.
-Upon His return from Gayā, Śrī Caitanya Mahāprabhu began His nāma-saṅkīrtana mission. And in distributing nāma prema, "He and His associates did not consider who was a fit candidate and who was not, nor where such distribution should or should not take place. They made no conditions. Wherever they got the opportunity, the members of the Pañca-tattva distributed love of Godhead" ([[:Vanisource:CC Adi 7.23|Caitanya Caritāmṛita, Ādi-līlā 7.23]]).
+Niestety po odejściu Śrī Caitanyi Mahāprabhu i Jego obdarzonych mocą towarzyszy nastał bardzo trudny czas dla ''vaiṣṇavizmu'' Gauḍīya. Pod wpływem Kali wiele ''apasampradāyi'' – heretyckich sekt – swymi pozbawionymi skrupułów i materialistycznymi doktrynami i praktykami zupełnie zaćmiło jasną prezentację świadomości Kṛṣṇy, którą szerzył Caitanya Mahāprabhu. I czyniły to w Jego imieniu! Wkrótce Jego nauki zaczęły być kojarzone z niemoralnością, dogmatyzmem i elementami aspołecznymi. W rezultacie kulturalna i wykształcona część indyjskiego społeczeństwa rozwinęła głęboką awersję do Caitanyi Mahāprabhu. Ten mroczny okres trwał niemal 250 lat.
-This flood of nāma prema swelled in all directions and continued to benedict this world under the shelter of empowered preachers like the Six Gosvāmīs, Śrīnivāsa Ācārya, Narottam Das Ṭhākur and Śyāmānanda Prabhu.
+Aby wskrzesić ruch saṅkīrtanu i na nowo rozświetlić niebo Gauḍīya, Śrī Caitanya Mahāprabhu zesłał na ten świat jednego ze swych bliskich towarzyszy, Bhaktivinoda Ṭhākurę. Obdarzony transcendentalną mocą Bhaktivinoda Ṭhākura, podejmował niestrudzone wysiłki, by obalić wszystkie nieautoryzowane i heretyckie filozofie będące sprzeczne z tym w jaki sposób Caitanya Mahāprabhu prezentował świadomość Kṛṣṇy. Dzięki swojej nieustannej pracy i gorliwemu zaangażowaniu w pisanie obnażył on wszystkie ''adharmiczne'' filozofie tego czasu i ponownie ukazał światu ścieżkę najwyższej pomyślności i współczucia Caitanyi Mahāprabhu: Jego misję ''nāma-saṅkīrtanu''. Pisma te będą później stanowiły filozoficzne podwaliny dla stworzonego przez Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Ṭhākurę systematycznego i zinstytucjonalizowanego planu spełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu. Bhaktivinoda Ṭhākura odkrył miejsce urodzin Mahāprabhu i powołał do życia projekt (w formie „''nāmahaṭṭa''"), który miał urzeczywistnić Jego pragnienie rozpowszechnienia ''nāma-saṅkīrtanu'' na całym świecie. Było to jasnym dowodem na to, iż Bhaktivinoda miał pełną wiarę w słowa Caitanyi Mahāprabhu. Jednakże zdawał on sobie doskonale sprawę z tego, że to niebotyczne zadanie rozpowszechnienia świadomości Kṛṣṇy na całym świecie będzie wymagać wspólnego wysiłku tysięcy ludzi na przestrzeni wielu pokoleń. Nie mogłoby się to stać dziełem jednego człowieka – ustanowienie transcendentalnej instytucji było absolutnie konieczne.
-Unfortunately, after the disappearance of Śrī Caitanya Mahāprabhu and these empowered associates of His, a very dark age descended on the world of Gauḍīya Vaiṣṇavism. By Kali’s influence, many apasampradāyas, deviant sects,  totally eclipsed Caitanya Mahāprabhu’s pure presentation of Krishna Consciousness with their unscrupulous, materialistic doctrines and practices. And they did that in His name! Soon, His teachings came to be identified with immorality, dogma and anti-social elements. As a result, the cultured and educated people of Indian society developed a deep aversion to Caitanya Mahāprabhu. This dark age continued for almost 250 years.
+Jego gorące modlitwy do Pana Jagannātha zostały wysłuchane i Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura pojawił się na tym świecie jako jego syn, który miał nadać praktyczny wymiar projektowi swego ojca w formie Misji Gauḍīya. W ciągu piętnastu krótkich lat Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura rozpowszechnił ruch saṅkīrtanu Caitanyi Mahāprabhu w całych Indiach i przyciągnął wiele wspaniałych osobistości tego czasu, by pomagały mu w misji. Założono wówczas sześćdziesiąt cztery ''maṭhy'', których celem było rozpowszechnianie jego nauk w Indiach.
-In order to revive His saṅkīrtana movement and once again illuminate the Gauḍīya sky, Śrī Caitanya Mahāprabhu then sent one of His intimate associates, Bhaktivinoda Ṭhākur, to this world. Possessed of transcendental prowess, Bhaktivinoda Ṭhākur wrote tirelessly to defeat all unauthorized and deviant philosophies opposed to Caitanya Mahāprabhu’s presentation of Krishna Consciousness. Through his tireless and dedicated writing, he exposed all the adharmic philosophies of that time and once again revealed to the world Caitanya Mahāprabhu’s path of supreme auspiciousness and compassion: His nāmasaṅkīrtana mission. These writings would later form the philosophical foundation for Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s systematic and institutionally based plan to set into motion fulfillment of Caitanya Mahāprabhu’s prediction. Bhaktivinoda Ṭhākur’s rediscovery of Caitanya Mahāprabhu’s birthplace and his giving of a blueprint (in the form of his "nāmahaṭṭa") to realise Caitanya Mahāprabhu’s desire that nāma-saṅkīrtana be propagated all over the world were a very clear and remarkable indication of his absolute conviction in Śrī Caitanya Mahāprabhu’s words. However, he knew that this massive task of spreading Krishna Consciousness all over the world would need the collective involvement of thousands of people for many generations. It could not, and would not, be just one man’s work—a transcendental institution was of absolute necessity.
+Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura był świadomy jak ważne było, by jego instytucja kontynuowała aktywne nauczanie po jego odejściu z tego świata. Zdecydowanie i zupełnie otwarcie przykazał swym liderom, by Misja Gauḍīya była zarządzana i utrzymywana przez Radę Zarządzającą. Wbrew oczekiwaniom nie mianował żadnego duchowego następcy. Opuścił świat 1 stycznia 1937 roku i niemal natychmiast po tym pojawiły
+się nieporozumienia i kłótnie wewnątrz Misji Gauḍīya. Bardzo szybko instytucja, która znana była z czystego i śmiałego nauczania przekazu Caitanyi Mahāprabhu, stała się słynna ze swych poróżnionych ugrupowań i procesów sądowych. Dwie wojujące frakcje walczyły o status ''ācāryi'', przez co wielu starszych uczniów opuściło instytucję z niesmakiem. Zjednoczona Misja Gauḍīya jako ogólno-indyjska instytucja złożona z licznych ośrodków, kilku drukarni i tysięcy wielbicieli pracujących pod jednoczącym przewodnictwem, przestała zatem istnieć. Pragnieniem posiadania i prestiżu przysłoniły polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i jego misja rozwinięcia ogólnoświatowego ruchu na rzecz rozpowszechnienia nauk Caitanyi Mahāprabhu – została sparaliżowana.
-His fervent prayers to Lord Jagannātha were answered and Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura appeared in this world as his son to give practical shape to his blueprint in the form of the  Gauḍīya Mission. Within fifteen short years, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura spread Caitanya Mahāprabhu’s saṅkīrtana movement all over India and attracted many luminaries of that time to assist him in his mission. Sixty-four maṭhas dedicated to propagating Caitanya Mahāprabhu’s teachings were established in India during this time.
+Ten tragiczny obrót zdarzeń złamał serce naszemu Śrīla Prabhupādzie, Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedancie Swamiemu. Z jego działań jasno wynika, że doskonale rozumiał on serce i misję swego mistrza duchowego:
-Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura recognized the importance of his institution for continuing vigorous preaching after his departure from this world. He emphatically and very openly instructed his leading disciples that his Gauḍīya Mission be managed and maintained by a Governing Body. Surprisingly, he did not nominate anyone as his spiritual successor. He left this world on 1st January, 1937 and almost immediately dissension and quarrel arose within the Gauḍīya Mission. Very soon the institution which had always been known for pure and bold preaching of Caitanya Mahāprabhu’s teachings became famous for its embroiled fractions and court cases. Two contending factions fought for ācārya-ship and many senior disciples left the institution in disgust. The unified entity of the Gauḍīya Mission as an all-India entity consisting of many centers, several presses and thousands of devotees working cooperatively under unified leadership ceased to exist. Illusions of proprietorship and prestige eclipsed Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s order, and his mission—to develop a worldwide movement for propagating Caitanya Mahāprabhu’s teachings—came to a grinding halt.
+<big>➊</big> Gdy tylko paru zwolenników w Nowym Jorku wzięło sobie do serca jego przesłanie, założył legalną instytucję. Nazwał ją „Międzynarodowym Towarzystwem świadomości Krsny" i określił - także prawnie – jej siedem celów. To wszystko wydarzyło się w roku 1966.
-Our Śrīla Prabhupāda, His Divine Grace A. C. Bhaktivedanta Swami, was heartbroken by this tragic turn of events, but it was very evident from his activities that he perfectly understood his spiritual master’s heart and mission:
+<big>➋</big> By kontynuować misję Caitanyi Mahāprabhu i zabezpieczyć transcendentalne przesłanie ISKCON-u, Śrīla Prabhupāda niezwykle konsekwentnie dążył do powołania Rady Zarządzającej i stanowczo polecił swym uczniom: „nie popełnijcie tego samego błędu, co moi bracia duchowi po odejściu mojego Guru Mahārāja. Zarządzajcie tym towarzystwem wspólnie, poprzez Radę Zarządzającą".
-<big>➊</big> As soon as a few New York followers took his message to heart, he legally incorporated his institution. He named it the International Society for Krishna Consciousness and also legally stated its seven purposes. This all happened as early as 1966.
+<big>➌</big> By osadzić ISKCON jako transcendentalną misję na mocnym filozoficznym i kulturalnym fundamencie, niestrudzenie i skrupulatnie tłumaczył i komentował najważniejsze i najbardziej doniosłe nauki Śrī Caitanyi Mahāprabhu w formie ''Bhagavad-gīty'', ''Śrīmad-Bhāgavatam'' i ''Caitanya-caritāmṛty''. Z naciskiem podkreślał, że jego książki są fundamentem ruchu świadomości Kṛṣṇy i instytucji ISKCON-u.
-<big>➋</big> To continue Caitanya Mahāprabhu’s mission and secure ISKCON’s transcendental legacy, Śrīla Prabhupāda very systematically established the Governing Body Commission and very emphatically instructed his senior followers: "Don’t make the same mistake that my godbrothers made after my Guru Mahārāja’s disappearance. Manage the society collectively through the GBC."
+<big>➍</big> I podobnie jak jego Guru Mahārāja nie mianował ani nie wybrał żadnego następcy dla ISKCON-u. Zależało mu na tym by poprzez Radę Zarządzającą jego uczniowie wspólnie zarządzali tą instytucją.
-<big>➌</big> To secure ISKCON as a transcendental mission with a strong philosophical and culture base, he tirelessly and meticulously translated and commented on the most important and sublime of Śrī Caitanya Mahāprabhu’s teachings in the form of Bhagavad-gītā, Śrīmad-Bhāgavatam and Caitanya-caritāmṛta. And he emphatically said that his books are the basis of his Krishna Consciousness movement and the institution of ISKCON.
+Gdy byłem osobistym sługą Śrīla Prabhupādy, wielokrotnie widziałem, jak nalegał, aby na każdym drukowanym dokumencie pod nazwą ISKCON widniał tytuł Założyciela-''Ācāryi'' wraz z jego pełnym imieniem. Będąc wciąż bardzo niedojrzałym i niedoświadczonym często się dziwiłem: „Dlaczego tak pokorny i wielki Vaiṣṇava jak Śrīla Prabhupāda tak bardzo na to nalega?". Nigdy nie zapytałem o to wprost, ale wciąż mnie to zastanawiało. Z biegiem czasu, dzięki jego boskiej łasce, zacząłem rozumieć jego intencję. Fraza „Założyciel-''Ācārya''" nie jest jedynie tytułem, ale transcendentalnym systemem mającym na celu otoczenie opieką i nadanie długowieczności instytucji, która zadedykowana jest zbawieniu uwarunkowanych dusz na całym świecie w tym ciemnym i okropnym wieku Kali.
-<big>➍</big> And, like his Guru Mahārāja, he did not name or select a successor for his ISKCON, rather, he wanted his disciples to collectively manage the institution through a Governing Body.
+Wielcy Vaiṣṇavowie jak Śrī Madhvācārya i Śrī Rāmānujācārya z powodzeniem wprowadzili ten system.
-When I was Śrīla Prabhupāda’s personal servant, I noted many times that he would insist that on any printed material the title Founder-Ācārya and his full name be printed under the society’s name of ISKCON. I was very immature and inexperienced at that time and often wondered, "Śrīla Prabhupāda is such a humble and exalted Vaiṣṇava, why is he so persistently insisting on this?" I did not ever openly express this to Śrīla Prabhupāda, but it continued to perplex me. But slowly, by his divine grace, in due course of time, I began to understand his intent. The phrase "Founder-Ācārya" is not just a title but a transcendental system intended to protect, preserve and give longevity to an institution dedicated to the mass liberation of conditioned souls all over this world in this dark abysmal age of Kali.
+Oczywistym jest, że pełne wdrożenie systemu w ISKCON-ie jest kluczowe dla wypełnienia przepowiedni Caitanyi Mahāprabhu. Podzieliłem się tym odkryciem z wieloma starszymi braćmi duchowymi i byłem szczęśliwy widząc, ze Śrīla Prabhupāda również pobłogosławił ich tym zrozumieniem.
-Great Vaiṣṇava stalwarts like Śrī Madhvācārya and Śrī Rāmānujācārya successfully implemented this system.
+W roku 2006, Rada Zarządzająca uformowała szereg komitetów, których celem było zaplanowanie i osiągnięcie różnych strategicznych celów. Jednym z nich było utworzenie Komitetu Pozycji Śrīla Prabhupādy (SPPC), którego zadaniem miało być wsparcie zarówno już rozwiniętych, jak i tworzenie nowych inicjatyw w celu ustanowienia Śrīla Prabhupādy Założycielem-''Ācāryą'' ISKCON-u i nadrzędnym, wiecznym ''śikṣa-guru'' dla wszystkich wielbicieli z ISKCON-u. Ta książka powstała z inicjatywy Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy. Jej autorem jest Jego Łaskawość Ravīndra Svarūpa Prabhu, bez wątpienia jeden z najwybitniejszych myślicieli i pisarzy w ISKCON-ie, a jej dokładnej analizy dokonali wszyscy członkowie Rady Zarządzającej i wielu starszych wielbicieli.
+Książka jest źródłem rzetelnych informacji a jej podstawą są zarówno śāstry jak i fakty historyczne. Ma charakter naukowy i stanowi fundament, na którym możemy budować holistyczną kulturę edukacji mającej na celu ustanowienie i praktyczne osadzenie Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-''Ācāryi'' ISKCON-u. Oczywiście, czysta świadomość Kṛṣṇa nie wymaga żadnej techniki – jej podstawą jest jedynie pokora i absolutne oddanie. I to jest nastrój, w którym chcemy ofiarować tę publikację Caitanyi Mahāprabhu, Śrīla Prabhupādzie i wszystkim jego wielbicielom.
+Zauważ, że treść tej książki nie jest niezobowiązującą lekturą, ale przesłaniem, które należy wcielić w życie. Jeśli to zrobimy, zarówno masz osobisty jak i wspólny związek ze Śrīla Prabhupādą natychmiast rozkwitnie bez żadnych ograniczeń, a my w praktyczny sposób zrozumiemy, że nie jest on jak postać należąca do przeszłości. Nasz Założyciel-''Ācārya'' wiecznie towarzyszy Caitanyi Mahāprabhu w Jego misji zalania świata boską powodzią współczucia i ''kṛṣṇa-premy''. Jego serce topnieje i płynie bez przeszkód w kierunku każdego, kto wykaże choćby nikłe zainteresowanie jego naukami i ruchem ''nāma-saṅkīrtanu''.
-Obviously, full implementation of this system in ISKCON is crucial to the successful fulfillment of Caitanya Mahāprabhu’s prediction. I shared this realization with a number of my senior god-brothers and was enlivened to find that Śrīla Prabhupāda had blessed them with the same insight.
+Pokornie prosimy o Twą pomoc i aktywne wsparcie przy wprowadzeniu kolejnego kroku w misji Srī Caitanyi Mahāprabhu – kroku, którym jest stanowcze i praktyczne ustanowienie Śrīla Prabhupādy wiecznym Założycielem-''Ācāryą'' ISKCON-u.
-Then, in 2006, the GBC body formed various committees to plan and achieve different strategic objectives. One such committee is the Śrīla Prabhupāda Position Committee (SPPC), whose mission is to assist the existing efforts and develop new initiatives to eternally establish Śrīla Prabhupāda as the Founder-Ācārya of ISKCON and the pre-eminent śikṣa guru for all ISKCON devotees. This book is an initiative of the SPPC.
+Dziękuję bardzo
-His Grace Ravīndra Svarūpa Prabhu, who is undoubtedly one of ISKCON’s most brilliant thinkers and writers, wrote the book and all the GBC members and many senior devotees have seriously and diligently scrutinized it.
+Wasz w służbie Śrīla Prabhupādzie,<br />
+Bhakti Charu Swami<br />
+Vṛndāvana, Indie<br />
+Listopad 2013
-This book is thoroughly researched and based on śāstra and historical facts. It is academic in nature and provides a foundation on which we can build a holistic culture of education meant to firmly and very practically establish Śrīla Prabhupāda’s position as the Founder-Ācārya of ISKCON. Of course, pure Krishna Consciousness acknowledges no technique—its only base is humility and absolute surrender. And it is in this mood that we offer this publication to Caitanya Mahāprabhu, Śrīla Prabhupāda and all his devotees.
+== PRZEDMOWA ==
-Kindly note that this book is not meant for casual reading but for implementation. If we do that, our personal and collective relationships with Śrīla Prabhupāda will flourish unlimitedly and we will come to very practically understand that our beloved Founder-Ācārya is not frozen in time. He is an eternal assistant of Caitanya Mahāprabhu’s divine flood of compassion and Krishna prema. And his heart melts and flows without restriction or impediment to anyone and everyone who shows the slightest interest in his teachings and the nāmasaṅkīrtana mission.
+Książka, którą trzymasz teraz w ręku – bądź też widzisz na swym monitorze - jest ofiarowana Tobie jako dojrzały owoc intensywnego i zróżnicowanego projektu planowania strategicznego, rozpoczętego w 2006 roku z ramienia Rady Zarządzającej (GBC) ISKCON-u. Wielbiciele z całego świata połączyli swe siły w procesie systematycznego planowania i rozwoju, który zapewniłby świetlistą przyszłość ruchu Śrīla Prabhupādy. Ostatecznie pragniemy osiągnąć stan, w którym cała nasza organizacja - każdy jej członek z osobna, każda jednostka, każdy zarządzający bądź też wiodący autorytet – będzie umocniona do tego stopnia, że wszyscy będą współpracować w duchu jedności tak, by zostały spełnione pragnienia Śrīla Prabhupādy i Śrī Caitanyi Mahāprabhu. Od samego początku każdy z nas zdawał sobie sprawę z tego, że kluczowym elementem będzie – jak to zwykle określamy – „utrzymanie Śrīla Prabhupādy w centrum".
-We humbly seek your kind and active support in implementing the next important step in Śrī Caitanya Mahāprabhu’s plan to flood the entire world with Krishna prema—to firmly and very practically establish Śrīla Prabhupāda as the FounderĀcārya of ISKCON for all time.
+W tym sensie Zespół Planowania Strategicznego w sposób jednoznaczny uświadomił sobie, że w niedalekiej przyszłości ISKCON stanie przed nie lada wyzwaniem: nadejdzie czas, kiedy wszyscy wielbiciele, którzy mieli bezpośrednią styczność z jego Założycielem-''Ācāryą'', odejdą. Wizja nieuchronnie zbliżającej się straty stała się dodatkowym bodźcem do pracy dla Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy (SPPC). Wszyscy jej członkowie byli i są zgodni, co do tego, że Śrīla Prabhupāda powinien być obecny w życiu każdego następnego pokolenia w takim samym stopniu, w jakim był obecny w życiu pierwszego. (W rzeczy samej: niektórzy są zdania, że w stopniu nawet większym). Jak do tego doprowadzić? Jak rozwinąć u wszystkich wielbicieli z ISKCON-u, z pokolenia na pokolenie, wciąż pogłębiającą się świadomość ich związku z Założycielem-''Ācāryą'' w taki sposób, by każdy mógł doświadczyć jego obecności w swym życiu? W jaki sposób jego misja, nauczanie, wizja, determinacja i łaska staną się jednością z każdym bijącym sercem z osobna?
-Thank you very much.
+Jako członek Komisji Pozycji Śrīla Prabhupādy otrzymałem zadanie napisania oficjalnego dokumentu dla wielbicieli z ISKCON-u na temat znaczenia pozycji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-''Ācāryi''.
-Yours in the service of Śrīla Prabhupāda,<br />
+Po podjęciu się tego zobowiązania spędziłem wiele dni i nocy na rozmyślaniu - niekiedy nawet obsesyjnym - o Śrīla Prabhupādzie – o jego życiu i dziedzictwie, o jego ruchu, o sobie samym jako uczniu i w podobny sposób o moich braciach i siostrach duchowych. Podczas tych chwil zarówno mój umysł jak i emocje działały na najwyższych obrotach, jednak daleki byłem od jakichkolwiek konkretnych wniosków. A potem usiadłem i w dwie, może trzy godziny, napisałem krótkie – nie dłuższe niż trzy strony - oświadczenie, którego treść właściwie pojawiła się samoistnie. Nie poprzedziło go żadne, a jeśli nawet, to nader nikłe zbieranie informacji. Nie wniosło to też nic nowego – były to moje własne przeczucia i „doświadczenia". Trochę je przesiałem i przy najbliższej okazji zaprezentowałem pozostałym członkom Zespołu Planowania Strategicznego.
-Bhakti Charu Swami<br />
-Vrindavan, India<br />
-November, 2013
-==PREFACE==
+Z wielką ulgą przyjąłem fakt, że moje słowa spotkały się z pozytywną reakcją. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że przynajmniej poruszam się we właściwym kierunku. „Jak dotąd świetnie!" – powiedzieli – „Teraz napisz komentarz". Kierunek stał się jeszcze wyraźniejszy.
-The work in your hand—or on your screen—is offered to you as one ripened fruit of the intensive, many-branched strategic planning project launched in 2006 by the Governing Body Commission of ISKCON. This ongoing endeavor has brought together many devotees worldwide to engage in systematic planning and development to realize a flourishing future for Śrīla Prabhupāda’s movement. Ultimately, we aim at the empowerment of our entire organization—every one of its members, all its various units, each of its managing and guiding authorities—so that all of them work united in effective cooperation to bring to fruition the desires of Śrīla Prabhupāda and Śrī Caitanya Mahāprabhu. From the beginning, everyone understood that one particular element essential to this achievement was, as it was usually put, "to keep Śrīla Prabhupāda in the center."
+Czuję się zobowiązany wspomnieć, że za tym ogólnym „świetnie" pojawił się cały orszak szczegółowych komentarzy – z prośbami o pogłębienie, wyjaśnienie czy też rozwinięcie tej lub innej myśli; komentarzy dających wyraz obawom lub wskazujących na niejasności, czy inne aspekty warte uwzględnienia lub zbadania, i tak dalej. Przyjąłem je – okazały się być niezwykle pomocne – i po wstępnej modyfikacji tego krótkiego oświadczenia, zabrałem się za to, o co zostałem poproszony: zacząłem pisać komentarz.
-In this regard, the strategic planning team was acutely aware that the near future would confront ISKCON with a critical challenge: the unavoidable transition to a time when all devotees with direct experience of its Founder-Ācārya are gone. This imminent loss became an additional incentive for the work of the Śrīla Prabhupāda’s Position Committee (SPPC). All its members understood that Śrīla Prabhupāda should be no less a presence to subsequent generations than he has been to the first. (Indeed, some believed, he could be even more.) How to facilitate this? How to foster in all devotees in ISKCON, generation after generation, an ever-increasing awareness of their deep connection with its Founder-Ācārya, so that all encounter him as a living presence in their lives? How will his mission, his teachings, his vision, his determination, his mercy, become one with each and every beating heart?
+W rezultacie efekt końcowy, który teraz trzymasz w dłoni, pojawił się w formie tekstu i komentarza do niego. Tekst jest przedstawiony na początku. Po nim następuje znacznie dłuższy komentarz. W tej części tekst wyjściowy pojawia się we właściwej kolejności, ale podzielony jest na dogodne ustępy. Tekst wyjściowy drukowany jest tłustym drukiem, a komentarz dotyczący tego ustępu, drukowany jest normalną czcionką.
-As a member of the SPPC, I was assigned the task of writing a foundational document for ISKCON devotees on the import of Śrīla Prabhupāda’s position as Founder-Ācārya.
+Tekst właściwy jest krótki, ma jedynie 1300 słów (5 stron). Komentarz, Jak się okazało, jest długi, ma jakieś 21 000 słów (79 stron). Napisanie tekstu zajęło mi trzy godziny; komentarza – sześć lat.
+Tekst wyjściowy jest prosty i nadaje się nawet dla szerszej publiczności. Komentarz jest przeznaczony szczególnie dla tych spośród nas, którzy są, lub też mają pragnienie stania się, ''prabhupāda-śiṣya'', prawdziwymi ''śikṣa'' uczniami Śrīla Prabhupādy. A to, w rzeczy samej, powinno stać się głęboko zakorzenionym celem wszystkich członków ISKCON-u, jako że - samo w sobie – przyniesie spełnienie najskrytszych pragnień Pana Caitanyi.
-Having accepted this assignment, I found myself spending many days and nights absorbed in thinking, somewhat obsessively, about Śrīla Prabhupāda—about his life and his heritage, about his movement, about myself as a disciple and similarly, my godbrothers and sisters. During these days and nights, my mental and emotional states became acutely heightened, and yet suspended from any determinate conclusions. And then, I sat down and, in two or three hours, typed a short statement— no more than three pages—that seemed to come almost of its own accord. It was based on little or no research, and no new finding—simply my own intuitions and "realizations." I refined it somewhat, and, at the next available occasion, presented it to the other members of the strategic planning group.
+Ta nieoczekiwanie długa i czasem żmudna praca nad komentarzem obdarzyła mnie niespodziewanym błogosławieństwem: w pełni zrozumiałem rzeczy, o których do tej pory wiedziałem niewiele lub tyle, ile formalnie ode mnie wymagano. Rozpoczynałem tę pracę wiedząc, że Śrīla Prabhupāda był wspaniałym uczniem, ale po wszystkim zyskałem pełniejszą i gruntowniejszą wiedzę na temat tego, jak jest on wspaniały – świadomość, która - muszę przyznać – stale rośnie. To, co odkryłem znacznie poszerzyło moją wiedzę na temat osiągnięć Śrīla Prabhupādy i pogłębiło moją miłość i wdzięczność wobec niego. Zrozumiałem, jak wielkie ciąży na mnie, jako uczniu, zobowiązanie, by oświetlić jego wielkość najbardziej szczerym świadectwem, moim własnym świadectwem bycia uczniem.
-To my relief, the overwhelmingly positive response assured me at least that I was heading in the right direction. This direction was given a concrete shape by the follow-up instruction. "Great," they said, "so far. Now—write a commentary."
+Co więcej, byłem w stanie pełniej zrozumieć prawdziwie zdumiewające znaczenie tego wspaniałego tytułu, który nosi on w pełni zasłużenie: Założyciel-''Ācārya'' ISKCON-u.
-I must note that the general "great" became attended by an entourage of detailed comments—comments requesting, in one place or another, more support, clarification, or elaboration; comments indicating misgivings or areas of confusion; comments proposing other topics for inclusion or investigation, and so on. I took these comments away with me—they turned out to be extremely helpful—and then, after tweaking the short statement, I did as asked, and began to write a commentary.
+Modlę się o to, by czytanie tej książki przyniosło Ci ten sam rezultat, co mnie pisanie jej.
-Consequently, the final product, now at hand, comes in the form of a text with a commentary on the text. The text is given first, by itself. The far longer commentary follows. In this part, the primary text makes its appearance in proper sequence, but is broken into convenient sections. The primary text is printed in boldface, while the following commentary on that section is rendered in regular type.
+Pragnę wyrazić moją głęboką wdzięczność wobec wszystkich, którzy mi pomagali, dodawali otuchy, prowadzili, umożliwiali spełnienie tego zadania, i zwracali uwagę na błędy podczas pracy nad książką. Ogólna mija strategicznego planowania, pod przewodnictwem Gopāla Baṭṭy Prabhu i jego nad wyraz zdolnych asystentów, stworzyła i utrzymywała warunki, które sprawiły, że zadanie to było możliwe do wykonania. Komisja Pozycji Śrīla Prabhupādy, na chwilę obecną współ-przewodzona przez Jego Świątobliwość Bhakti Charu Swamiego i Akrūrę Prabhu, w ciągu tych siedmiu lat przeszła kilka zmian w składzie członków. Jednak spójna opinia i zachęta wszystkich, którzy służą bądź też służyli w ramach tej grupy były dla mnie bardziej wartościowe, niż częstokroć byłem to w stanie wyrazić. Robię to teraz – z głęboką wdzięcznością. Wielu starszych wielbicieli, także spoza Komisji, widziało wstępne wersje tego dokumentu. Wyjątkowa „Sanga Sannyāsīnów, Guru i Rady Zarządzającej" składająca się z ponad stu liderów, którzy spotkali się w Māyāpur w lutym 2013 roku, dokonała wglądu do jednej z wstępnych wersji tego dokumentu i poświęciła swój czas, by podzielić się bardzo wartościowymi komentarzami i refleksjami. Ta sama wersja niepomiernie zyskała dzięki komentarzom około dwudziestu kolejnych starszych wielbicieli. Z tego zrodziła się ostateczna wersja, która została ponownie przedłożona Radzie Zarządzającej podczas spotkania w Juhu, w październiku 2013 roku. Nie licząc paru sugestii poprawek, Rada Zarządzająca jednomyślnie udzieliła przyzwolenia na publikację książki jako oficjalnego oświadczenia Rady Zarządzającej. Mój dług wobec jej członków – za ich cierpliwość, pomoc i przede wszystkim za ich błogosławieństwa - jest nie do spłacenia.
-The text is short, only 1300 words (5 pages). The commentary, as it turned out, is long, about 21,000 words (79 pages). The text initially took about three hours to compose; the commentary, six years.
+Pragnę również podziękować moim najbliższym pomocnikom. Mojej uczennicy Śraddsze devī dāsī, która zapewniała organizację i techniczną pomoc przy tym przedsięwzięciu, a także wykonywała znakomitą pracę edytorską oraz zawsze służyła radą. Mojej żonie, Saudāmaṇi devī dāsī, za to, że była uważnym czytelnikiem i krytykiem tej pracy na każdym etapie jej powstawania, a także moim nieustannym życiowym oparciem. Niełatwo jest się o mnie troszczyć, ale ona czyni to mimo wszystko
-The primary text itself is simple and quite suitable for a wide audience. The commentary is specifically intended for anyone who is, or who aspires to be, prabhupāda-śiṣya, a true śikṣā disciple of Śrīla Prabhupāda. That, indeed, should be the fixed aim of all members of ISKCON, and that, by itself, will bring about the fulfillment of the heartfelt desires of Lord Caitanya.
+Wasz sługa w służbie Śrīla Prabhupādzie, <br />
+Ravīndra Svarūpa Dāsa <br />
+Filadelfia, Pensylwania <br />
+Grudzień 2013 <br />
-The unexpectedly long and sometimes difficult labor on the commentary brought me an unanticipated benediction: I learned in-depth things that I had previously known only superficially or formally. I began this work knowing Śrīla Prabhupāda was a great disciple, but now I have gained a more thorough and profound knowledge of just how great he is—an awareness, I confess, that continues to grow. What I discovered vastly increased my knowledge of Śrīla Prabhupāda’s achievement and engendered new growth in my love and gratitude toward him. This gift of knowledge has also shown me just how much it is incumbent upon me, as his disciple, to illuminate his greatness by the most sincere testimony, the testimony of my own discipleship.
+== POZYCJA ŚRĪLA PRABHUPĀDY - TEKST==
+=== PRABHUPĀDA JAKO ZAŁOŻYCIEL-''ĀCĀRYA'' ISKCON-U ===
-Moreover, I have been able to see more fully the truly astounding purport of the glorious title he rightly bears, "Founder-Ācārya of the International Society for Krishna Consciousness."
+Śrīla Prabhupāda zawsze zwracał uwagę na to, by jego pozycja jako Założyciela-''Ācāryi'' ISKCON-u była bezustannie odpowiednio honorowana. Polecił, by na każdej jego książce, zarówno na stronie tytułowej jak i na okładce, widniało pełne imię „Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" wraz z „Założyciel-''Ācārya'' Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", bezpośrednio pod imieniem. Podobnie życzył sobie, by „Założyciel-''Ācārya'': Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" umieszczane było bezpośrednio pod „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" na wszelkich oficjalnych dokumentach ISKCON-u, nagłówkach listów, publikacjach i oznakowaniach. W ten sposób wyjątkowy i intymny związek Śrīla Prabhupādy z ISKCON-em powinien być zawsze honorowany.
-I pray that reading this work will do for you, what writing it has done for me.
+Jako Założyciel-''Acārya'' Śrīla Prabhupāda posiada niezwykłą pozycję w ISKCON-ie. Musimy to dogłębnie zrozumieć. Jako ''ācārya'' wyznaczył swym przykładnym zachowaniem normy dla wszystkich wielbicieli ISKCON-u. Jako założyciel dzięki osobistym standardom i zasadom działania oraz dzięki szczególnemu duchowi bądź też „nastrojowi", nadał społeczny wymiar i formułę powołanej do życia organizacji. Każdy członek przyjmuje ów nastrój za własny, budując wokół niego swą tożsamość. Jego duch będąc esencją kultury tej instytucji, przenika ją, a jej członkowie stają się jego widzialnym ucieleśnieniem.
-I wish to acknowledge my deep indebtedness to all those who helped, encouraged, guided, facilitated, and corrected me in the production of this work. The overall strategic planning mission, directed by Gopāla Baṭṭa Prabhu and his able assistants, created and sustained the conditions which made this result—a "deliverable"—possible. The SPPC, presently co-chaired by  H.H. Bhakti Charu Swami and Akrūra Prabhu, went through a number of changes in membership over seven years, but the consistent feedback and encouragement from all who serve and served in that group proved more valuable to me than I was often able to express. I do so now, in gratitude. Many senior devotees outside the SPPC also reviewed the work in progress. In particular, a special "Sannyāsī, Guru, and GBC Sanga" of one hundred or so leaders, convened in Māyāpura in February of 2013, reviewed a draft of this work, and took the time to provide invaluable comments and reflections. The same draft profited from the response solicited from twenty or so other senior members. Out of this emerged the "final" draft, which was reviewed once more by the GBC while meeting at Juhu in October 2013. With a few more suggestions for improvement, the GBC gave its unanimous approval for the publication of this work as an official statement by the GBC. My debt to the GBC members—for their patience, for their help, and most of all for their blessings—cannot be repaid.
+Czcimy i uczymy się od wielu wspaniałych ''ācāryów'' naszej tradycji, ale pośród nich, Śrīla Prabhupāda jako Założyciel-''Ācārya'' ISKCON-u, jest dla nas szczególny. W ISKCON-ie Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny na przestrzeni pokoleń jako jedyny wyjątkowy ''śikṣā'' guru immanentnie obecny w życiu każdego członka ruchu – jako nieustająca, głęboko zakorzeniona i aktywnie prowadząca obecność. On sam aktywnie działa w tym świecie, tak długo jak ISKCON funkcjonuje jako spójny wyraz i zjednoczony instrument jego woli. Tak oto pozostaje on duszą ISKCON-u, a ISKCON jego ciałem.
-I wish also to thank my most immediate help. My disciple Śraddhā devī dāsī provided continuous organization and tech support to this effort, as well as consummate editorial assistance and advice. My wife Saudāmaṇī devī dāsī was also an acute reader and critic of the work in progress, as well as the unfailing provider of life support. I am a difficult person to take care of, but she did it anyway.
+=== POWODY, DLA KTÓRYCH ŚRĪLA PRABHUPĀDY ZAŁOŻYŁ ISKCON===
-Your servant in Śrīla Prabhupāda’s service,<br />
+Kiedy Śrīla Prabhupāda ustanowił ruch Pana Caitanyi jako światową misję nauczania, podjął ważką decyzję założenia nowej instytucji, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, z sobą samym jako jej Założycielem-''Ācāryą''. Dokonał tego w oparciu o wiedzę, której sam doświadczył. Jej esencję przyswoił sobie od swego mistrza duchowego. Niestety po tym jak Guru Mahārāja Śrīla Prabhupādy odszedł z tego świata, wiedza ta i jej pełne zrozumienie w znacznym stopniu przestały być szerzone w ramach jego własnej – teraz podzielonej – instytucji. Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała to zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga.
-Ravīndra Svarūpa Dāsa<br />
-Philadelphia, Pennsylvania<br />
-December, 2013 <br />
-==THE POSITION OF ŚRĪLA PRABHUPĀDA - TEXT==
+Instytucja, która byłaby w stanie wypełnić to zobowiązanie przechodząc próbę zarówno czasu jak i miejsca, musi mieć szczególną postać. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi pragnął powołać do życia organizację, w której ostatecznej władzy nie miałaby jedna osoba jako pojedynczy autokratyczny ''ācārya'', ale raczej zarząd, który nazwał „Radą Zarządzającą" (Governing Body Commission). Gauḍīya Maṭha poniosła klęskę próbuje wprowadzić w życie tę strukturę i przez to - jak powiedział Prabhupāda - stała się „bezużyteczna".
-===Prabhupāda as Founder-Ācārya of ISKCON===
-Śrīla Prabhupāda showed great concern that his position as ISKCON Founder-Ācārya always be prominently recognized. He mandated that in each of his books the title page and cover display his name in full, "His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda," with "Founder-Ācārya of the International Society for Krishna Consciousness" placed immediately below. Similarly, he ordered that "Founder-Ācārya: His Divine Grace A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda" appear directly beneath "International Society for Krishna Consciousness" on all ISKCON official documents, letterhead stationery, publications, and signage. In these and other ways Śrīla Prabhupāda’s special, intimate connection with ISKCON is to be always honored.
+=== NASZE GŁÓWNE WYZWANIE ===
-As Founder-Ācārya Śrīla Prabhupāda holds a unique position in ISKCON. We need to understand it deeply. As ācārya, his exemplary personal behavior is the model and norm for all ISKCON devotees. As founder, his personal standards and principles of action, his particular spirit or "mood," take on a societal shape and form in the organization he created. Each individual member internalizes that spirit, incorporating it into the core of his or her own identity. His spirit pervades the institution as the essence of its own culture, and the members become its visible embodiment in the world.
+Śrīla Prabhupāda ustanowił jednak taką właśnie strukturę dla ISKCON-u, powołując Radę Zarządzającą w roku 1970 i czuwając nad jej stopniowym formowaniem się i rozwojem. Stwierdzając, że życzy sobie „setek tysięcy mistrzów duchowych" w ISKCON-ie, dał także do zrozumienia, że normatywny związek pomiędzy guru a uczniem kontynuowany będzie w ramach jednorodnej instytucji pod przewodnictwem Rady Zarządzającej. Połączywszy siły we współpracy z innymi liderami i menedżerami, na zasadzie kolegialnego porozumienia, w takiej organizacji byłoby w stanie działać wielu mistrzów duchowych.
-We revere and learn from the many great ācāryas in our line, yet as ISKCON Founder-Ācārya, Śrīla Prabhupāda becomes unique among them for us. In ISKCON, Prabhupāda himself remains present, generation after generation, as the single prominent śikṣā guru immanent in the life of each and every ISKCON devotee—a perpetual, indwelling active guiding and directing presence. He is thus the soul of ISKCON. As such, Śrīla Prabhupāda himself continues to act effectively in this world so long as ISKCON continues as the coherent expression and unified instrument of his will. In this way Śrīla Prabhupāda remains the soul of ISKCON, and ISKCON his body.
+Tak długo jak Prabhupāda był jedynym ''ācāryą'' i ''dīkṣā'' guru, ta struktura musiała pozostać w swej embrionalnej postaci – jak dziecko w łonie matki. Siłą rzeczy jej postać i funkcja nie były jeszcze w pełni wykształcone. Podczas gdy Prabhupāda był obecny w objawionej postaci, ze względu na oczywistą naturę sytuacji, Rada Zarządzająca nie mogła wypełniać swojej właściwej roli jako „ostatecznej władzy zarządzającej", i Prabhupāda pozostawał jedynym guru. Z tego względu musiało upłynąć trochę czasu, zanim dojrzały owoc wysiłków Prabhupādy mógł się w pełni ukazać.
-===Reasons for Prabhupāda’s Founding of ISKCON===
+W rezultacie Śrīla Prabhupāda pozostawił nam zadanie, by po jego odejściu rozwinąć postać i funkcje ISKCON-u w celu skutecznego działania na świecie. Jedno z głównych wyzwań polega na zintegrowaniu związku guru-uczeń - który niesie za sobą konieczność głębokiej lojalności i zobowiązania wobec osoby mistrza duchowego - w ramach większej społeczności, która upomina się – w pewnym sensie – o wyższą, wszechogarniającą lojalność. Objawia się ona jako powszechna wierność naszemu Założycielowi-''Ācāryi'', Śrīla Prabhupādzie; lojalność, dowiedziona współpracą między sobą, w ramach struktur, które pozostawił nam w spadku w celu spełnienia jego najskrytszego pragnienia.
-When Śrīla Prabhupāda successfully established Lord Caitanya’s movement as a world-preaching mission, he made the weighty decision to form a new institution, the International Society for Krishna Consciousness, with himself as founder-Ācārya. He did this on the basis of his realized knowledge. The essence of that knowledge he imbibed from his own spiritual master. Unfortunately, after Śrīla Prabhupāda’s Guru Mahārāja had passed away, that knowledge and realization largely ceased to be expressed in his guru’s own—but now fragmented— institution. Hence, Prabhupāda founded a new organization that, as a whole and in its every part, would embody and develop that realization—a realization that manifests itself as an unwavering, indefatigable commitment to deliver pure love of God to suffering humanity everywhere.
+Odkryliśmy, że początkowy system „''ācāryi'' strefowego", który integrował mistrza duchowego w ramach szerszej struktury pośrednio wykreował geograficzne strefy, które same w sobie były bardziej zjednoczone niż ISKCON jako całość. Integralność ISKCON-u stanęła wobec tego w obliczu zagrożenia i system ten został zaniechany. Musimy zatem wspiąć się znacznie wyżej, by urzeczywistnić organizację, której życzył sobie Śrīla Prabhupāda.
-The institution that would be able to act on this commitment with united force over large spans of space and time needs a unique form. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī therefore called for an organization in which the ultimate authority would reside not in the person of a single autocratic ācārya but rather in a board of directors, which he called the "Governing Body Commission." The Gauḍīya Maṭha failed to realize this structure, and so, Prabhupāda said, became "useless."
+Interesujące jest to, że dwa wyróżniające się ruchy anty-ISKCON-owe – częstokroć podające się za „prawdziwy ISKCON" – uformowały się poprzez odrzucenie jednego albo drugiego elementu całości stworzonej przez Prabhupādę: odłam „''ritvik''" chce pozbyć się instytucji mistrzów duchowych, zastępując ją autorytetem Rady Zarządzającej, podczas gdy zwolennicy jednego albo drugiego wyróżniającego się ''sannyāsīna'', pragną wyeliminować Radę Zarządzającą i polegać na jednym charyzmatycznym i autokratycznym ''ācāryi''.
-===Our Central Challenge===
+ISKCON musi koniecznie wspierać oba elementy: intensywną, powszechną lojalność wobec ISKCON-u i Rady Zarządzającej, oraz głęboki, pełny, polegający na nauczaniu, związek pomiędzy indywidualnymi mistrzami duchowymi a uczniami w ISKCON-ie. Musimy zrozumieć, że nie ma w tym żadnej sprzeczności ani konfliktu. Musimy pojąć, jak te dwa aspekty wzajemnie się wzmacniają.
-Śrīla Prabhupāda established such a structure for ISKCON, putting the Governing Body Commission in place in 1970 and overseeing its gradual articulation and development. Stating that he wanted there to be "hundreds and thousands of spiritual masters" within ISKCON, he implied that the normative guru-disciple relationship would be perpetuated within the unified institution under the direction of the GBC. In such an organization, many gurus would be able to act with concerted force, operating together with other leaders and managers in collegial accord.
+Kluczowym elementem w ustanawianiu niezbędnego połączenia jest głębokie zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy i wprowadzenie tej wiedzy w życie - zarówno ''jnāny'' jak i ''vijnāny''. Jako Założyciel-''Ācārya'', Śrīla Prabhupāda symbolizuje ISKCON i w pewnym sensie jest jego jednością. Dlatego też jego obecność stać się nieunikniona i dominująca w życiu każdego wielbiciela, bez względu na to, kim jest jego ''dīkṣā'' czy ''śikṣā'' guru. Mistrzowie duchowi, którzy wciąż są obecni na tym świecie mają zwykle bardziej wyrazisty wpływ na zwolenników niż ci, których w ziemskiej postaci już nie ma. Ponieważ postać Śrīla Prabhupādy jest teraz nieprzejawiona, ta nieobecność ''vapuḥ'' musi zostać zrekompensowana poprzez wciąż pogłębiane doświadczenie jego obecności jako ''vāṇi'' (jak on sam nas tego uczył).
-Yet as long as Prabhupāda was present as the sole ācārya and dīkṣā guru, the structure necessarily remained in embryonic form, a child still in the womb of its mother, its form and function necessarily not fully developed. During Prabhupāda’s manifest presence, by the very nature of the situation, the GBC clearly could not assume its full role as the "ultimate managing authority," and Prabhupāda remained the only guru. Therefore the completed product of Prabhupāda’s work had to await its time to be manifest.
+Tego typu obecność musi być częścią struktury ISKCON-u w takim stopniu, by stać się esencją jego kultury, tak, by nie osłabła nawet z chwilą, gdy wszyscy, którzy znali Śrīla Prabhupādę osobiście, podążą za nim odchodząc z tego świata.
-Consequently, Śrīla Prabhupāda has left to us the task, after his departure, of fully articulating the form and functions of ISKCON for effective action in the world. One central challenge is to integrate the guru-disciple relationship—which carries its own proper demand for deep loyalty and commitment to the person of the guru—within a larger society that demands, in a certain sense, a higher, all-encompassing, loyalty. That loyalty is our common fidelity to our Founder-Ācārya Śrīla Prabhupāda, a loyalty proven in practice by our cooperation with each other, within the structures he bequeathed us, to fulfill his deepest desire.
+=== REZULTATY ===
-We discovered that the initial "zonal-ācārya" system of integrating the guru into a broad structure implicitly created geographical zones that were individually more unified than ISKCON as a whole. The integrity of ISKCON thus came into jeopardy. That system has been abolished. Yet we need to go much further in realizing the organization Śrīla Prabhupāda wanted.
+Gdy pozycja Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-''Ācāryi'' zostanie w pełni zrozumiana, pojawi się szereg konsekwencji, a mianowicie:
-It is interesting to note that two prominent anti-ISKCON movements—often claiming to be the "real ISKCON"—have formed by specific rejection of one or the other component of Prabhupāda’s whole: the "ritvik" position wishes to do away with actual gurus in favor of GBC institutional authority, while the followers of one prominent sannyāsī or another wish to eliminate an actual GBC and rely on the charismatic, autocratic single ācārya.
+<big>➊</big> Pokolenie za pokoleniem będzie w stanie otrzymywać wyjątkową łaskę, którą obdarza Śrīla Prabhupāda. Coraz więcej osób będzie podążało wiodącą z powrotem do Boga drogą, którą otworzył.
-ISKCON needs to foster both elements: an intense common loyalty to ISKCON and the GBC, and the deep and full teaching relationship between individual gurus and disciples within ISKCON. We need to realize how there is no contradiction and no conflict. We need to realize how they reinforce and support each other.
+<big>➋</big>  Wszyscy nauczyciele w ISKCON-ie, na różnych stopniach zaawansowania, szukając w pełni schronienia u stóp Śrīla Prabhupādy jako ''śikṣā'' guru w jego postaci ''vāṇi'', będą w stanie przekazywać jego prawdziwe nauki w autentyczny sposób; tym samym będą w stanie ofiarować wszystkim odpowiednie przewodnictwo i schronienie.
-A crucial element in establishing this necessary synthesis is achieving a deep understanding of Śrīla Prabhupāda’s position and putting that understanding into action—both jñāna and vijñāna. As Founder-ācārya, Śrīla Prabhupāda himself symbolizes—and, in a sense, is—the unity of ISKCON. Therefore he must become an inescapable predominate felt presence in the lives of all devotees, no matter who else may serve as their dīkṣā or śikṣā gurus. Gurus still manifest in the world tend to make a more vivid impact on their followers than those now unmanifest in form. Because Śrīla Prabhupāda’s person is now unmanifest as such, this absence of vapu needs to be compensated for by an ever-deepening realization of his manifestation as vāṇi (as he himself taught).
+<big>➌</big>  Aktywna obecność Śrīla Prabhupādy zapewni jedność i integralność ISKCON-u.
-Such presence needs to become so much a part of the fabric of ISKCON, to become the essential savor of its culture, that his presence will not diminish even when all who personally knew Śrīla Prabhupāda follow him from this world.
+<big>➍</big>  Nauki ISKCON-u pozostaną spójne niezależnie od czasu i miejsca.
-===Outcomes===
+<big>➎</big>  W pełni zrozumiana wiedza Śrīla Prabhupādy – obdarzająca go tą szczególną mocą rozprzestrzeniania świadomości Kṛṣṇy – nie tylko będzie zachowana, ale także stale rozwijana.
-There will be many consequences when Śrīla Prabhupāda’s position as Founder-ācārya is realized. Among them:
+<big>➏</big>  Jego książki pozostaną dla nas osią działania, jako że zawierają treści i wskazówki, które wciąż oczekują swego rozkwitu w przyszłości.
-<big>➊</big> Generation after generation will be enabled to receive the special mercy offered by Śrīla Prabhupāda. The path back to Godhead he opened will become ever-increasingly travelled.
+<big>➐</big> Wizja Śrīla Prabhupādy na zawsze pozostanie środkiem, dzięki któremu przyszłe pokolenia będą widzieć poprzednich ''ācāryów''.
-<big>➋</big>  By taking full shelter of Śrīla Prabhupāda as śikṣā guru in his vāṇi manifestation, all teachers in ISKCON, on various levels of advancement, will be able to authentically convey Śrīla Prabhupāda’s real teaching, thus giving proper guidance, shelter, and protection to all.
+==POZYCJA ŚRĪLA PRABHUPĀDY- TEKST WRAZ Z KOMENTARZEM==
+===PRABHUPĀDA JAKO ZAŁOŻYCIEL-ĀCĀRYA ISKCON-U===
-<big>➌</big>  Śrīla Prabhupāda’s active presence will secure the unity and integrity of ISKCON.
+'''Śrila Prabhupāda zawsze zwracał uwagę na to, by jego pozycja jako
+Załoźyciela-Acāryi ISKCON-u była bezustannie odpowiednio honorowana. Polecił, by na każdej jego książce, zarówno na stronie tytułowej jak i na okładce, widniało pełne imię „Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" wraz z „Założyciel-Ācārya Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", bezpośredmio pod imieniem. Podobnie życzył sobie, by „Założyciel-Ācārya: Jego loska Milość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda" umieszczane było bezpośrednio pod „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" na wszelkich oficjalnych dokumentach ISKCON-u, nagłówkach listów, publikacjach i oznakowaniach. W ten sposób wyjątkowy i intymny związek Śrīla Prabhupādy z ISKCON-em powinien być zawsze honorowany. '''<br />
-<big>➍</big>  ISKCON’s teachings will remain consistent over space and time.
+'''Baczna uwaga Śrīla Prabhupādy''' W roku 1970 niektóre pisma Śrīla Prabhupady wydane przez ISKCON Press prezentowały nazwisko autora pozbawione tradycyjnego tytułu, a jego pozycja w ISKCON-ie była zaznaczona jedynie tytułem „Ācārya" a nie „Założyciel-Ācārya". Śrīla Prabhupāda wywnioskował z tego, że podjęty został wysiłek skierowany ku osłabieniu jego pozycji.<br />
-<big>➎</big>  Śrīla Prabhupāda’s realized knowledge—endowing him with the specific potency to spread Kṛṣṇa consciousness—will not only be preserved but also developed.
+Satsvarūpa dāsa Gosvāmīwspomina ten incydent w Śrīla Prabhupāda līlāmṛicie (4.93):
-<big>➏</big>  His books will remain central to us, for they contain insights and directions that await future development to be realized.
+<blockquote>Gdy ISKCON Press w Bostonie błędnie wydrukowało imię Śrīla Prabhupādy na nowej książce, Śrīla Prabhupāda bardzo się zaniepokoił. Ta mała broszura zawierająca rozdział z drugiej księgi Śrīmad-Bhāgavatam, nosiła jego imię jedynie w postaci A.C. Bhaktivedanta. Pominięte zostało tradycyjne „Jego Boska Miłość", jak też „Swami Prabhupāda". Imię zostało niemal całkowicie pozbawione duchowego znaczenia. Inna publikacja ISKCON Press opisywała Śrīla Prabhupādę jako „ācāryę" ISKCON-u, mimo że Prabhupāda wielokrotnie podkreślał, że jest założycielem-ācāryą. Było wielu ācāryów lub też mistrzów duchowych, i będzie ich wielu w przyszłości; ale jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda jest jedynym założycielem-Ācāryą Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy.
-<big>➐</big> Śrīla Prabhupāda’s eyes will always remain the lens through which all future generations see our predecessor ācāryas.
+Jakby tego nie było dość, gdy Śrīla Prabhupāda otworzył nowy rozdział Bhāgavatam, oprawa pękła, a kartki się rozsypały. Prabhupāda popatrzył tylko groźnie.</blockquote>
-==THE POSITION OF ŚRĪLA PRABHUPĀDA - TEXT WITH COMMENTARY==
+Brahmānanda przywołuje swoje wspomnienia z tego incydentu w serii filmów Following Śrīla Prabhupāda<ref>„Podążając za Śrīla Prabhupādem" (przyp. tłum.).</ref> (lipiec-sierpień 1970, Los Angeles):
-===Prabhupāda as Founder-Ācārya of ISKCON===
-'''Śrīla Prabhupāda showed great concern that his position as ISKCON Founder-Ācārya always be prominently recognized. He mandated that in each of his books the title page and cover display his name in full, "His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda," with "Founder-Ācārya of the International Society for Krishna Consciousness" placed immediately below. Similarly, he ordered that "Founder-Ācārya: His Divine Grace A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda" appear directly beneath "International Society for Krishna Consciousness" on all ISKCON official documents, letterhead stationery, publications, and signage. In these and other ways Śrīla Prabhupāda’s special, intimate connection with ISKCON is to be always honored.<br />'''
+<blockquote>W owym czasie było to tym, co Śrīla Prabhupāda uważał za umniejszanie pozycji mistrza duchowego przez liderów, przede wszystkim przeze mnie. Zaraza, którą mógłbym określić jako zazdrość wobec mistrza duchowego, we mnie rozwinęła się najbardziej. Wiele rzeczy nie poszło dobrze podczas tej wizyty w Los Angeles - poczynając od ISKCON Press, nad którym sprawowalem pieczę. Książki były drukowane, ale tytuł Śrila Prabhupady nie był właściwie naniesiony. Widniało jedynie A.C. Bhaktivedanta Swami, „Jego Boska Miłość" zostało pominięte. Jedna książka, jeden rozdział Bhāgavatam, zawierał jedynie tytul A.C. Bhaktivedanta – nawet ,,Swami" zostało usunięte, Zaprezentowałem Prabhupādzie książkę z ISKCON Press z Bostonu, którą wydrukowaliśmy, on otworzył ją, a oprawa natychmiast pękła. A to wszystko stało się w świątyni, podczas oficjalnej prezentacji.</blockquote>
-'''Śrīla Prabhupāda’s great concern.''' In 1970, some writings by Śrīla Prabhupāda produced by ISKCON Press displayed the author’s name barren of customary honorifics and with his position in ISKCON denoted by the title "Ācārya" rather than "Founder-Ācārya." From this, Prabhupāda detected a concerted effort underway to undermine his position.<br />
+Śrila Prabhupada podejrzewał, że ten i inne nieoczekiwane incydenty były wynikiem "podstępnego zanieczyszczenia" płynącego z Indii (SPL 4, str.93-95):
-Satsvarūpa dāsa Gosvāmī recounts this incident in Śrīla Prabhupāda-līlāmṛta (4.93):
+<blockquote>Podczas gdy lokalne anomalie już mocno niepokoiły Śrīla Prabhupādę, dowiedział się on o dziwnych rzeczach, które jego uczniowie pisali w listach z Indii, i zaniepokoił się jeszcze bardziej. W jednym z listów do wielbicieli w Ameryce ktoś pisał, jakoby bracia duchowi Prabhupādy w Indiach mieli coś przeciwko jego tytułowi „Prabhupāda". Zgodnie z ich opinią jedynie Bhaktisiddhānta Sarasvatī powinien być nazywany Prabhupādem [. . .].
-<blockquote>When ISKCON Press in Boston misprinted Prabhupāda’s name on a new book, he became deeply disturbed.
+Jego uczniowie - wiedział o tym – mimo, że częstokroć nieświadomi, nie mieli złych zamiarów. Jednak mimo to listy te nosiły znamiona duchowej choroby przenoszonej przez niektórych braci duchowych Prabhupādy na jego uczniów [. . .].
+Prabhupāda był wrażliwy na jakiekolwiek potencjalne zagrożenie ISKCON-u.
+[. . .] A teraz parę nieodpowiedzialnie wygłoszonych uwag w Indiach osłabiało zaufanie niektórych jego uczniów. Być może to podstępne zanieczyszczenie, które się wówczas rozprzestrzeniało, przyczyniło się do popełnienia głupich błędów w ISKCON Press, a nawet do powstania rozbieżności w samym Los Angeles.</blockquote>
-The small paperback chapter from the Second Canto of Śrīmad-Bhāgavatam bore his name on the cover as simply A.C. Bhaktivedanta. Omitted was the customary "His Divine Grace" as well as "Swami Prabhupāda". Śrīla Prabhupāda’s name stood almost divested of spiritual significance. Another ISKCON Press publication described Prabhupāda as "ācārya" of ISKCON, although Prabhupāda had repeatedly emphasized that he was the founder-ācārya. There had been many ācāryas, or spiritual masters, and there would be many more; but His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda was the sole founder-ācārya of the International Society for Krishna Consciousness.
+W rezultacie Śrīla Prabhupāda dołożył wszelkich starań, by mieć pewność, że ustanowione zasady dotyczące uznania jego pozycji są dokładnie przestrzegane. Jego troskę widać bezpośrednio w listach:
-To make matters worse, when Prabhupāda first opened the new Bhāgavatam chapter, the binding cracked and the pages fell out. Prabhupāda glowered.</blockquote>
+<blockquote>To bardzo dobrze, że otworzyłeś już ośrodek i zarejestrowałeś Towarzystwo. To dobry początek. Jedna rzecz w związku z rejestracją: nasz system zakłada, że imię Założyciela-Acarji Jego Boskiej Miłości A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady jest na wszystkich dokumentach rejestracyjnych, papierze listowym, książkach i publikacjach. Widzę ten tytuł w nagłówku listu Subala Swamiego, także wszystko jest w najlepszym porządku. Rób to w taki sposób.<ref>[https://vanisource.org/wiki/741113_-_Letter_to_Deoji_Punja_written_from_Bombay VB: List do Deoji Punjy: Bombaj, 13 Listopada 1974.]</ref>
-Brahmānanda relates his personal recollection of this incident in the Following Śrīla Prabhupāda video series (July-August 1970, Los Angeles):
+Możesz zatem przystąpić do rejestracji naszego Towarzystwa w tym miejscu, podejmując wszystkie właściwe kroki. Zanim sfinalizujesz rejestrację prosiłbym Cię o przesłanie mi kopii statutu naszego Towarzystwa w celu ostatecznej akceptacji. Moje imię powinno tam brzmieć założyciel-Ācārya, A.C. Bhaktivedanta Swami. Powinienem mieć pełen autorytet we wszelkich sprawach.<ref>[https://vanisource.org/wiki/741229_-_Letter_to_Mr._Punja_written_from_Bombay  VB: List do p. Punjy: Bombaj, 29 Grudnia 1974.]</ref></blockquote>
-<blockquote>At this time, there was what Prabhupāda considered to be the minimization of the spiritual master by the leaders, mostly from myself. I was the most infected with this I’d say jealousy of the spiritual master. At this visit to Los Angeles, things were going wrong—from ISKCON Press, which I was in charge of. The books were printed, Prabhupāda’s title was not properly put. It was just A.C. Bhaktivedanta Swami, "His Divine Grace" had been left out. Even one book, one of the Bhāgavatam chapters, just had A.C. Bhaktivedanta — even the "Swami" was removed. I presented Prabhupāda a book from ISKCON Press from Boston that we printed, and he opened the book and the binding just snapped right off. And this was in the temple when the formal presentation was made.</blockquote>
+Możemy z tego wnioskować, że Srīla Prabhupāda bardzo pilnował tego, by jego pozycja w ISKCON-ie była zawsze zaznaczona poprzez dokładny tytuł: „Założyciel-Acārya". W tym konkretnym przypadku Prabhupāda uznawał użycie tytułu samego ācāryi jako nieadekwatne, a nawet obraźliwe. Nakazywał użycia dokładnie tego polsko-sanskryckiego złożenia. Tytuł : „Założyciel-Ācārya" wyraża wyjątkowy, intymny związek, jaki łączy Śrīla Prabhupāda z ISKCON-em.
-Śrīla Prabhupāda suspected this and other untoward incidents were prompted by an "insidious contamination" spreading from India (SPL 4:94-95):
+'''Jako Założyciel-Ācārya Śrīla Prabhupāda posiada niezwykłą pozycję w ISKCON-ie. Musimy to dogłębnie zrozumieć. Jako ācārya wyznaczył swym przykładnym zachowaniem normy dla wszystkich wielbieleli ISKCON-u. Jako założyciel dzięki osobistym standardom i zasadom działania oraz dzięki szczególnemu duchowi bądź też "nastrojowi", nadał społeczny wymiar i formułę powołanej do życia organizacji. Każdy pojedyńczy członek przyjmuje ów nastrój za własny, budując wokół niego swą tożsamość. Jego duch będąc esencją kultury tej instytucji, przenika ją, a jej członkowie stają się jego widzialnym ucieleśnieniem.'''
-<blockquote>While the local anomalies were weighing heavily on Śrīla Prabhupāda, he learned of strange things his disciples in India had written in their letters, and he became more disturbed. One letter to devotees in America reported that Prabhupāda’s Godbrothers in India objected to his title Prabhupāda. According to them, only Bhaktisiddhānta Sarasvatī should be called Prabhupāda. . . .
+'''Ācārya,''' albo, słowami Prabhupāda: „transcendentalny profesor nauk
+duchowych"<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_1.46 CC Adi 1.46, znaczenie]</ref>
+jest kimś zupełnie innym niż współczesny akademik. Transcendentalny profesor otacza swoich uczniów opieką i po wprowadzeniu ich w obszar świętych studiów dokładnie szkoli ich w wiedzy wedyjskiej i uczy w odniesieniu do jej niezbędnych zasad i metod.
-Though sometimes ignorant, his disciples, he knew, were not malicious. Yet these letters from India carried a spiritual disease transmitted by several of Prabhupāda’s Godbrothers to his disciples there. . . .
-Prabhupāda was sensitive to any threat to ISKCON. . . . But now a few irresponsibly spoken remarks in India were weakening the faith of some of his disciples. Perhaps this insidious contamination that was now spreading had precipitated the blunders at ISKCON Press and even the discrepancies in Los Angeles.</blockquote>
+Słowo ācārya pochodzi od ācāra, oznaczającego zarówno zasady jak wychowanie zgodne z śastrami. Ācārya uczy takiego zachowania nie tylko poprzez wskazówki, lecz także poprzez osobisty przykład. Jest zatem wzorem do naśladowania. Prabhupāda pisze: „Ācārya jest idealnym nauczycielem, który zna konkluzję pism objawionych, zachowuje się dokładnie zgodnie z ich zaleceniami i uczy swych uczniów, by także przyjęli te zasady".<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_7.37 CC Adi 7.37, znaczenie]</ref> Takie nauczanie wykracza poza wiedzę teoretyczną, gdyż zawiera także kształtowanie charakteru na zasadzie modelowania zachowań godnych z ideałem płynącym od ācāryi.
+Ācārya musi być wierny poprzednim ācāryom. „Nikt nie może być ācāryą (mistrzem duchowym), jeśli nie podąża ściśle. za sukcesją uczniów ācāryów. Jeśli ktoś jest faktycznie zdecydowany, by uczynić postęp w slużbie oddania, powinien pragnąć jedynie zadowolić poprzednich ācāryów". <ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Madhya_19.156 CC Madhya 19.156, znaczenie]</ref> Równocześnie ācārya musi łączyć tę głęboką lojalność ze zdolnością do opracowywania swych instrukcji tak, by były one efektywne dla zróżnicowanych społeczności uczniów. „Każdy ācārya ma specyficzną metodę propagowania swego duchowego ruchu", pisze Prabhupāda. „Ācārya powinien opracować taką metodę, by ludzie mogli w ten lub inny sposób osiągnąć świadomość Kṛṣṇy" <ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_7.37 CC Ādi 7.37, znaczenie.]</ref> Mając własne doświadczenie w pamięci, pisze:
+<blockquote> Nauczyciel (ācārya) musi brać pod uwagę czas, kandydata i kraj. Musi unikać zasady niyamāgraha – to znaczy nie powinien starać się osiągnąć tego, co niemożliwe. Co jest możliwe w jednym kraju, może być niewykonalne w drugim. Zadaniem ācāryi jest zaakceptowanie esencji służby oddania. Tu i tam mogą pojawić się jakieś zmiany, o ile brana jest pod uwagę yukta-vairāgya (właściwe wyrzeczenie). <ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Madhya_23.105 CC Madhya 23.105, znaczenie.]</ref></blockquote>
-Consequently, Śrīla Prabhupāda took pains to assure that his established policies for recognizing his position were strictly followed. We see his concern directly expressed in letters:
+Zdolność do zachowania ścisłej wierności wobec tradycji i zarazem bycie ekspertem w adaptacji tej tradycji dla zróżnicowanych odbiorców i warunków jest, jak Prabhupāda tłumaczy, oznaką wiedzy popartej doświadczeniem:
-<blockquote>It is very good that you have already opened the center and registered the Society. This is good beginning. One thing, regarding registering, is that our system is to keep the name of the Founder-Acarya His Divine Grace A.C.Bhaktivedanta Swami Prabhupada on all registration documents, as well as all stationery, books, and publications. So I see the name there on the letterhead in Subaladas Swami’s letter, so it is all right. In this way do it.<ref>[https://vanisource.org/wiki/741113_-_Letter_to_Deoji_Punja_written_from_Bombay 741113 - Letter to Deoji Punja written from Bombay]</ref>
+<blockquote> Osobisté doświadczenie i płynąca z niego wiedza nie oznacza, że z próżności powinno się starać błysnąć własną wiedzą chcąc przewyższyć poprzednich ācāryów. Powinno się mieć pełne zaufanie do poprzednich ācāryów i jednocześnie posiadać zrozumienie przedmiotu studiów do tego stopnia, by być w stanie w konkretnych warunkach zaprezentować go w odpowiedni sposób. Pierwotny przekaz tekstu musi być zachowany. Nie powinien być wyciągany żaden ukryty sens, a sam sposób prezentacji musi być interesujący, tak by ułatwić odbiorcom zrozumienie go. Tym jest przełożenie wiedzy na doświadczenie. <ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_1.4.1 SB 1.4.1, znaczenie.]</ref></blockquote>
-So you can go ahead and register our Society there with taking all proper and necessary steps. Before the finalization of registration takes place I would request you to send me one copy of the constitution for our society there so I can approve it finally. My name should be there as the founder-acharya, A.C. Bhaktivedanta Swami. I should have full authority in all matters.<ref>[https://vanisource.org/wiki/741229_-_Letter_to_Mr._Punja_written_from_Bombay 741229 - Letter to Mr. Punja written from Bombay]</ref></blockquote>
+Doświadczenie wiedzy daje ācāryi jego „specyficzny sposób propagowania duchowego ruchu":
-We can see, then, how Śrīla Prabhupāda quite particularly wanted his position in ISKCON denoted always by the exact title "Founder-Ācārya." In this particular context, Prabhupāda judged the appellation "ācārya", used alone, inadequate and even offensive. He enjoined the use of this exact English-Sanskrit hybrid compound word. It is the title "Founder-Ācārya" that conveys the exceptional intimate connection sustained between Śrīla Prabhupāda and ISKCON.
-'''As Founder-Ācārya Śrīla Prabhupāda holds a unique position in ISKCON. We need to understand it deeply. As ācārya, his exemplary personal behavior is the model and norm for all ISKCON devotees. As founder, his personal standards and principles of action, his particular spirit or "mood," take on a societal shape and form in the organization he created. Each individual member internalizes that spirit, incorporating it into the core of his or her own identity. His spirit pervades the institution as the essence of its own culture, and the members become its visible embodiment in the world.'''
+Ācārya osiągnął zatem mistrzostwo w znajdywaniu sposobów służących przyciąngnięciu otwartych na wiedzę uczniów do siebie (upanīti) i poprzez ten proces inspirowaniu ich za pośrednictwem swojego własnego nastroju, i udzielaniu im mocy dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu. W ten sposób stają się oni jego osobistymi reprezentantami, czyli są w stanie wlasciwie zaprezentować tego ācāryę innym.<ref> Ane e present.present" znaczy prezentować, „re" jest przedrostkiem łacińskim wyrażającym powtórzenie czynności (przyp. tłum.).</ref>
-'''An Ācārya,''' or, in Prabhupāda’s words, "a transcendental professor of spiritual science,"<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_1.46 CC Adi 1.46]</ref>
-is a different breed from your modern academician. The transcendental professor takes charge of the disciples and after initiating them into their sacred studies, thoroughly schools them in Vedic knowledge and trains them in its requisite regulations and disciplines.
-Ācārya comes from ācāra, a word that denotes the śāstric rules of conduct as well as the observant conduct itself. An ācārya teaches such conduct not only by precept but by personal example. The ācārya is exemplary. Prabhupāda writes, "An ācārya is an ideal teacher who knows the purport of the revealed scriptures, behaves exactly according to their injunctions and teaches his students to adopt these principles also."<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_7.37 CC Adi 7.37]</ref>
+''' ,,Założyciel-Ācārya" ''' - polsko-sanskryckie złożenie, pisane z łącznikiem jest wprowadzonym przez Śrīla Prabhupādę charakterystycznym terminem slużącym określeniu jego pozycji w odniesieniu do ISKCON-u. Widzielismy już, że w tym kontekście Prabhupāda uznał użycie samego terminu "ācārya" nie tylko jako nieadekwatne, ale nawet obraźliwe. A przecie wiemy też, że ,"ācārya" jest tradycyjnie uznanym, honorowym tytułem dla wybitnej głowy duchowej instytucji. Musimy zatem wyciągnąć z tego wniosek, że temu, kto nosi tytuł ,,Założyciela-Ācāryi", zostało powierzone zadanie, które wymaga wyjątkowego uznania.
-Such teaching goes beyond theoretical knowledge; it involves the formation of character based upon the students’ modeling themselves after the ideal set before them in the person of the ācārya.
+Srila Prabhupāda jest pierwszym ācāryą w naszej tradycji, który przyjął ten formalny tytuł (a nawet przy nim obstawał). Choć można by się spodziewać, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura był oficjalnie tytułowany w ten sposób, materiały archiwalne nie dają na to żadnych dowodów.
-An ācārya must remain faithful to the predecessor ācāryas. "One cannot be an ācārya (spiritual master) without following strictly in the disciplic succession of the ācāryas. One who is actually serious about advancing in devotional service should desire only to satisfy the previous ācāryas."<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Madhya_19.156 CC Madhya 19.156]</ref> At the same time, the ācārya must combine this profound fidelity with an ability to flexibly devise instructions effective for diverse communities of students. "Every ācārya has a specific means of propagating his spiritual movement," Prabhupāda writes. "An ācārya should devise a means by which people may somehow or other come to Kṛṣṇa consciousness."<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Adi_7.37 CC Adi 7.37]</ref>
+Analiza anglojęzycznego periodyku The Harmonist<ref> " W czerwcu roku 1927 Srila Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekształcił Sajjana-toșaņī (periodyk rozpoczęty w roku 1881 przez Śrīla Bhaktivinodę Țhākure) w anglojęzyczne czasopismo The Harmonist (Tytuł ten, jak głosi pierwszy numer, jest „wolnym angielskim tłumaczeniem" Sajjana-toșaņī). The Harmonist rozpoczyna się tomem dwudziestym piątym, jako że jest kontynuacją Sajjana-toșaņī - która teraz „przebrała się w język angielski, by być gotową do zwrócenia się i Wielkiego Swiata" (Harm. 25, str. 4). Magazyn ten publikowany był jako miesięcznik do czerwca 1933( tom 10, nr 12), by po trwającej czternaście miesięcy przerwie wznowić działalność jako odmieniony dwutygodnik.</ref> wydawanego przez Gaudiya Math dowodzi, że we wczesnych latach Bhaktisiddhānta Narasvati Thakura zwykle honorowany jest dwoma różnymi tytułami. Z jednej strony jest on „Prezydentem Śrī Viśva-Vaisnava-rāja Sabhy"; i drugiej jest ,,Ācāryą", używanym albo samodzielnie, albo w relacji do jakiegoś zgromadzenia, jak w przypadku Ācāryi „społeczności Gaudīya", „Społeczności Madhva-Gaudīya", „Gaudīya Vaişņavów", i tym podobnych. Czasem te tytuły są łączone, aczkolwiek pozostają odrębne, jak widzimy na przykładach: „Aczarjja (Mesjasz) obecnego wieku, który jest teraz prezydentem uznanej historycznej Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" (Harm. 28.2, str. 58). <ref> Viśva-Vaişņava-rāja Sabhā jest „historyczna", ponieważ pojawiła się za czasów sześciu Gosvāmich. Po okresach nieobecności Sabhā została wskrzeszona z wielkim ceremoniałem przez Bhaktivinoda Țhākurę w roku 1886 (ze skróconą nazwą Viśva-Vaişņava Sabhā), i w roku 1918 rozświetlona na nowo (pod starszą nazwą) przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę. Jak on sam wyjaśnił: Viśva-Vaişņava-rāja oznacza „króla wszystkich Vaişņavów na świecie", czyli Śrī Caitanyę Mahāprabhu, a sabhā znaczy zgromadzenie albo kongregacja tych, którzy Go czczą (Sajjana-toșaņī, cyt. SBV 1, str. 70-73).</ref> Ściśle zintegrowana z na nowo formalnie powołaną do życia Viśva-Vaişņava-rāja Sabhą (która działała pod przywództwem rady trzech głównych uczniów) była nieustannie rozwijającą się konfederacją świątyń – monastycznych ośrodków szkolenia i nauczania – która przyjęła wspólną nazwę „Gaudīya Math" i, coraz częściej także „Misji Gaudīya":<ref> Termin „Misja Gaudīya" często zawiera w sobie zarówno Gaudīya Math jak i Viśva-Vaişņava-rāja Sabhę. Sabhā, jak wyjaśnia Bhakti Vikāśa Swami (SBV 1, str. 259), „służyła jako oficjalny organ instytucji Gaudīya Math". Następujące elementy pozwolą lepiej zrozumieć związek, jaki istniał pomiędzy Math a Sabhą: 1) ponumerowana lista Gaudīya Math widniała na wewnętrznej stronie okładki The Harmonist w latach 1927-1933 pod tytułem „Mathy związane z Śri Wiśwa Waisznawa Radża Sabhą". 2) Zaproszenia na ważne wydarzenia w Mathach były wydawane przez sekretarzy Śrī Viśva-Vaişņava-rāja Sabhy, czasem na papierze listowym noszącym nagłówki z zarówno „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhą“ jak i „Śri Gaudija Math" (Harm. 28, str. 57-58, 104; 30, str. 32). 3) Sabhie przypisywane jest także zorganizowanie na wielką skalę w lutym 1930 „Wystawy Teistycznej", która odbyła się w Māyāpur, na gruntach przylegających do Śrī Caitanya Math, a ponownie wystawiona była we wrześniu 1931 w Śrī Gaudīya Math w Kalkucie, oraz w styczniu 1933 w Dacce. 4) Śrī Caitanya Maţha w Māyāpur, uznana za „macierzystą Math" całej instytucji Gaudīya Math, jest także określana mianem ,,kwatery głównej Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" (Harm. 27, str. 269) jak i „głównej macierzystej math Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy, powołanej celem zalania całego świata Nam-Sankirtanem, jak było to obwieszczone przez Śri Krysznę Czaitanję Mahaprabhu" (Harm. 31, str. 140). 5) Artykuł ,,Życie w Gaudija Math" rozpoczyna się następująco: „Najwyższy Pan Sri Kryszna Czaitanja wiecznie rezyduje w Śri Czaitanja Math i podlegającej mu Gaudija Math, które to pojawiają się w całym kraju dzięki łasce Śri Kryszny Czaitanji pod auspicjami Śri Wiśwa Waisznawa-Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 141). 6) Artykuł „Misja Gaudija na Zachód" stwierdza: ,,Sri-Wiśwa-Waisznawa-Radż Sabha wysyła na Zachód grupę misjonarzy, którzy niosą przesłanie Sri Kryszny Czaitanji dla cywilizowanych ludzi" (Harm. 30, str. 322-25). 7) Większość numerów The Harmonist zawierała relację aktywności Misji. W ramach sprawozdania wydarzeń tego samego rodzaju pojawiały się naprzemiennie następujące nazwy: „my", „krąg Math", "Misja Gaudija", „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabha (Misja Gaudija), aż po „Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhę."</ref> Ściśle zintegrowana z na nowo formalnie powołaną do życia Viśva-Vaisnava-raja Sabhą (która działała pod przywództwem rady trzech głównych uczniów) była nieustannie rozwijającą się konfederacją świątyń - monastycznych ośrodków szkolenia i nauczania – która przyjęła wspólną nazwę „Gaudiya Math" i, coraz częściej także „Misji Gaudīya".<ref> Parę przykładów: wydany program „Ceremonii Sri Sri Brajmandal Parikramu" z roku 1932, podaje tytuł przewodnika, Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, jako „Prezydenta-Aczarji Śri Wiśwa Waisznaw Radż Sabhy" (Harm. 30, str. 92). Przy powitaniu gubernatora Bengalu, Pandita AC Banerjeego "sekretarz Śri Wiśwa Waisznawa Radż Sabhy" odnosi się w swej mowie powitalnej "wygłoszonej w imieniu Misji" do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury jako do „Prezydenta Aczarji tej Misji" (Harm. 31, str. 260). W artykule „Przesłanie Sri Chaitanyi" Bhaktisiddhānta harasvat Thakura jest „Prezydentem-Aczarją Śri Gaudija Math i obecnym duchowym przywódcą Sabhy" (Harm. 32, str. 12); tak samo „obywatele Kalkuty" nawiązują w oficjalnym „powitaniu" B.H. Bon Maharajy do "Waszego najznakomitszego mistrza duchowego, PARAMAHAMSY ŚRIMAD BHAKTI SIDDHANTY SARASWATIEGO MAHARADŻA, Prezydenta-Aczarji Gaudija Math“ Harm. 12, str. 115),</ref> Z drugiej strony dość rzadkie jest użycie słowa „założyciel" w odniesieniu do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Najwyraźniejszym przykładem jest jego pojawienie się w dobrze znanym ofiarowaniu z okazji Vyasa-pujy napisanym przez „Abhaja Czarana Dasa, dla członków Sri Gaudija Math, w Bombaju", w którym nasz Śrīla Prabhupāda nawiązuje do Bhaktisiddhanty Sarasvatīego jako do „nauczyciela świata, Aczarjadewy, który jest założycielem Misji Gaudija i Prezydentem Aczarją Śri Wiśwa Waishnab Radż Sabhy: mam na myśli mego Boskiego po wsze czasy Mistrza [...]" (Harm. 32, str. 291). <ref> Zwracając się do nauczycieli Instytutu Țhākury Bhaktivinoda w Māyāpur, Bhakti Pradīpa Tirtha Maharaj nazywa Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę „Założycielem-Prezydentem tego Instytutu" (Harm. 31, str. 397). Jest on także „Założycielem-Prezydentem Śri Gaudija Math" w "Gaudija Math: historyczny i opisowy szkic", długim artykule napisanym przez „Mahopadesakę Śripada K M. Bhaktibandhab B.L." (Harm. 32, str. 394). Powinniśmy także zanotować, że Bhaktiddhanta Sarasvati Thākura czasem jest również tytułowany „Organizatorem naczelnym Misji Gaudija" (Harm. 26, str. 221; 30, str. 256; 32, str. 254).</ref>
-With his own experience in mind, he notes:
-<blockquote>The teacher (ācārya) has to consider time, candidate and country. He must avoid the principle of niyamāgraha— that is, he should not try to perform the impossible. What is possible in one country may not be possible in another. The ācārya’s duty is to accept the essence of devotional service. There may be a little change here and there as far as yukta-vairāgya (proper renunciation) is concerned.<ref>[https://vanisource.org/wiki/CC_Madhya_23.105 CC Madhya 23.105]</ref></blockquote>
+Mimo że nie znajdujemy tytułu „Założyciel-Ācārya“ w odniesieniu do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, ten konkretny honorowy tytuł pojawia się w godnym wspomnienia miejscu w najważniejszej anglojęzycznej publikacji Gaudīya Math: Sree Krishna Chaitanyi, napisanej przez Nisīkāntę Sānyāla.
-The ability to maintain strict fidelity to tradition and at the same time to be adroit in adapting that tradition to various audiences and conditions is, Prabhupāda explains, the sign of realized knowledge:
+Wspomnieliśmy już o tym, że w roku 1927 Sajjana-toșaņī przemieniona została w anglojęzyczny periodyk The Harmonist, w celu rozpowszechnienia świadomości Krşny na świecie - a nie tylko w Indiach. Stanowiło to fazę przygotowawczą do ostatecznego wysłania „misjonarzy“ do obcych krajów w roku 1933, co jak pisze Bhakti Vikāśa Swami „było ukoronowaniem wszystkich wysiłków Gaudīya Math poczynionych do tego momentu“ (SBV 1, str. 108). By wyprawić misjonarzy odpowiednio wyposażonych do swej misji, najpierw musiała zostać napisana książka; książka, która mogłaby wyrazić „przesłanie Misji“ w sposób wystarczająco trafny, pełny i wyrafinowany, by trafić do wykształconych obywateli cywilizowanych krajów. Tym dziełem była Sree Krishna Chaitanya <ref> To był pierwszy z planowanych trzech tomów. Drugi tom nie został opublikowany aż do roku 2004 (Kalkuta: Misja Gaudija); trzeci nie został, jak się zdaje, nigdy napisany.</ref> autorstwa Niśīkānta Sānyāla, profesora historii na Ravenshaw College w Cuttack, którego imię duchowe brzmi Nārāyaṇa Dāsa, a tytuł Bhakti Sudhākara nadany mu został przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę. Mistrz i uczeń zwykli ściśle współpracować nad anglojęzycznymi publikacjami, i ta pozycja nie była wyjątkiem. <ref> Bhakti Vikāśa Swami pisze (SBV 2, str. 362-63): „Jako de facto wydawca i główny współpracownik The Harmonist, Bhakti Sudhākara zajmował wyjątkową pozycję pośród swoich braci duchowych. Kompetentny zarówno w kwestiach filozoficznych jak i złożonym angielskim stylu, będąc niemal jednym sercem i jedną duszą ze swym gurudevem, był praktycznie alter ego kīrtanu Śrīla Sarasvatīego Țhākury wyrażonego w języku angielskim; stąd Śrīla Sarasvatī Țhākura publikował czasem artykuły podpisując je „Prof. Nishi Kant Sanyal, M.A.", i vice versa. Innym ważnym zadaniem, które zostało mu powierzone, było napisanie głównej książki: Sree Krishna Chaitanyi. Zlecono mu także napisanie wykładów do wygłoszenia przez Śrīmad Bon Mahārāję w Europie". </ref> Bhakti Vikāśa Swami podaje, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura spędził w stacji Ootacamund na wzgórzu Nilgiri dwa miesiące w lecie 1932 roku, by w spokoju zrewidować Sree Krishna Chaitanyę (SBV 1, str. 243). Dopóki nie mieli tej książki w ręku, misjonarze najwyraźniej nie mogli wyruszyć na Zachód (SBV 2,  27):
-<blockquote>Personal realization does not mean that one should, out of vanity, attempt to show one’s own learning by trying to surpass the previous ācārya. He must have full confidence in the previous ācārya, and at the same time he must realize the subject matter so nicely that he can present the matter for the particular circumstances in a suitable manner. The original purpose of the text must be maintained. No obscure meaning should be screwed out of it, yet it should be presented in an interesting manner for the understanding of the audience. This is called realization.<ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_1.4.1 SB 1.4.1]</ref>
+<blockquote>Wraz z pojawieniem się Sree Krishna Chaitanyi prof. Sanyala opublikowanej w języku angielskim w Gaura Purnimę 1933 roku, Srila Bhaktisiddhānta Sarasvatī uznał, że nadszedł czas, by rozpowszechnić przesłanie Mahāprabhu w Europie. I tak jego marzenie wreszcie spełniło się w kwietniu, kiedy to Śrimad Bhakti Pradīpa Tirtha Mahārāj, Śrīmad Bhakti Hṛdaya Bon Maharaj i Saṁvidānanda Prabhu wsiedli na statek płynący z Bombaju do Londynu.</blockquote>
-</blockquote>
-Realization gives the ācārya his "specific means of propagating his spiritual movement."
+Trzydzieści pięć lat później, czternastego marca 1967, Śrīla Prabhupāda napisał z San Francisco do będącego w Nowym Jorku Brahmānandy Dāsa wyrażając swą akceptację tego dzieła:
-An ācārya, then, has mastery of the means to bring the receptive students close to him (upanīti) and by so doing to infuse and enliven them with his own spirit, empowering them with his knowledge and realization. They become his personal representatives, that is to say, those who can, in the fundamental sense of the word, re-present—present all over again—the ācārya to others.
+<blockquote>Cieszę się, że Donald zakupił książkę Krishna Chaitanya prof. Nanyala. Niedawno zmarły N. K. Sanyal był moim bratem duchowym, a jego książka jest uznana i miarodajna. Dbaj o nią. Możemy opublikować parę artykułów z tej książki w Back to Godhead. Bardzo nam to pomoże, jako że mój Mistrz Duchowy zaaprobował tę książkę. Proszę uważaj na nią, a ja zajmę się tym jak tylko wrócę. ([[Vanisource:670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco|670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco]])</blockquote>
-''' "Founder-Ācārya" '''—this hyphenated English-Sanskrit hybrid compound—is the specific term enjoined by Śrīla Prabhupāda to denote his position in relation to ISKCON. We have seen that in this connection Prabhupāda judged the title of "Ācārya," used by itself, not only inadequate but even offensive. Yet we know that the single word "ācārya" is traditionally used as an honorific title for the distinguished head of a spiritual institution. Thus, we must conclude that one bearing the title "Founder-Ācārya" has been granted a weightier commission, a commission that commands specific recognition. Śrīla Prabhupāda is the first ācārya in our line to assume (and, moreover, to insist on) this formal title. While one might expect to find that Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had been formally distinguished by this title, such practice is absent from the record.
+To polsko-sanskryckie złożenie Założyciel-Ācārya zostaje w sposób znaczący wprowadzone na łamach Sree Krishna Chaitanyi, po raz pierwszy pojawiając się w spisie treści:
-An examination of the Gauḍīya Maṭha’s English-language periodical The Harmonist<ref>In June 1927 Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura transformed Sajjana-toṣaṇī (started in 1881 by Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura) into an English-language periodical named The Harmonist. (This title, as the first issue announced, is "the free English equivalent" of Sajjana-toṣaṇī.) The Harmonist commences with volume number twenty-five, for it is the continuation of Sajjana-toṣaṇī—which has now "array[ed] herself in English to make her appeals to the world at Large" (Harm. 25:4). The magazine was published monthly until June 1933 (Vol. 30, no. 12), and, after a gap of fourteen months, resumed as a revamped fortnightly.</ref> discloses that in the earlier years Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura tends to be recognized by two distinct titles. On the one hand, he is "President of Śrī ViśvaVaiṣṇava-rāja Sabhā;" on the other, he is "the Ācārya," used either alone or in relation to an assemblage, as in: the Ācārya "of the Gauḍīya community," "the Madhva-Gauḍīya community," "the Gauḍīya Vaiṣṇavas," and the like. Sometimes the two titles are conjoined yet distinct, as we see in examples like: "the Acharyya (Messiah) of the present age and who is now the president of the said historic Viswa Vaishnava Raj Sabha" (Harm. 28.2:58).10 <ref>The Viśva-Vaiṣṇava-rāja Sabhā is "historic" because it made its appearance during the period of the Six Gosvāmīs. After enduring episodes of eclipse, the Sabhā was ceremoniously re-inaugurated by Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura in 1886 (under the shortened title of Viśva-Vaiṣṇava Sabhā), and in 1918 "re-illuminated" (under the older name) by Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. As he explained it, viśva-vaiṣṇava-rāja means "the King of all Vaiṣṇavas in the world," that is to say, Śrī Caitanya Mahāprabhu, and the sabhā is the gathering or congregation of those who worship Him (Sajjana-toṣaṇī, quoted in SBV I:70-73).</ref> Closely integrated with the formally revitalized Viśva-Vaiṣṇavarāja Sabhā (which operated under a board of three leading disciples), was the ever-expanding confederation of temples— monastic centers of training, teaching, and preaching—that collectively came to be called "the Gauḍīya Maṭha" and, with increasing frequency, "the Gauḍīya Mission."<ref>The term "Gauḍīya Mission" becomes used often as inclusive of both Gauḍīya Maṭha and Viśva-Vaiṣṇava-Rāja Sabhā. The Sabhā, as Bhakti Vikāśa Swami puts it (SBV 1:259) "served as the official organ of the Gauḍīya Maṭh institution." The following items will convey some idea of the relationship between the Maṭha and the Sabhā: 1) A numbered list of the Gauḍīya Maṭhas appeared on the inside back cover of The Harmonist between 1927-1933 under the title "Maths associated with Shree Visva Vaishnava Raja Sabha." 2) Invitations to major events at the Maṭhas were issued by the secretaries of Śrī Viśva-Vaiṣṇava-Rāja Sabhā, sometimes on stationery displaying the letterheads of both "Sree Viswa Vaishnava Raj Sabha" and "Shree Gaudiya Math" at the top (Harm. 28:57-58, 104, 30:32). 3) The Sabhā is credited with organizing the large-scale "Theistic Exhibition" staged in Māyāpura, adjacent the grounds of Śrī Caitanya Maṭha, in February, 1930, restaged in September, 1931 at Śrī Gauḍīya Maṭha, Calcutta, and yet again in January 1933 at Dacca. 4) Śrī Caitanya Maṭha in Māyāpura, the designated "Parent Math" of the entire Gauḍīya Maṭha institution, is also described as "the Head-Quarters of the Viswa Vaishnaba Raj Sabha" (Harm. 27:269) as well as "the principal Parent Math of Sree Visva Vaishnav Raj-Sabha, established for the purpose of infusing the whole universe with Nam Samkirtana as promulgated by Sree Krishna Chaitanya Mahaprabhu" (Harm. 31:140). 5) The article "Life inside the Gaudiya Math" begins: "The Supreme Lord Sree Krishna Chaitanya with His Own abides eternally in Sree Chaitanya Math and its affiliated Gaudiya Math that have been manifesting themselves all over the country by the Grace of Sree Krishna Chaitanya under the auspices of Sree Visva Vaishnava-Raj Sabha" (Harm. 30:141). 6) The article "Gaudiya Mission to the West" states: "Sree-Viswa-Vaishnava-Raj Sabha is sending out to the West a party of preachers for carrying the Message of Sree Krishna Chaitanya to those civilized peoples" (Harm. 30:322-25). 7) Most issues of The Harmonist contained a feature presenting news of activities in the Mission. While continuing to report the same types of events, the feature underwent a successive change of titles: "Ourselves," to "Round the Maths," to "The Gaudiya Mission" to "Sri Vishwa Vaishnava Raj Sabha (The Gaudiya Mission)" to, finally, "Sri Vishwa Vaishnava Raj Sabha."</ref> At the same time, the appellations "Ācārya" and "President" fused into a hyphenated form that gradually became the standard title for Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura: "President-Ācārya." This compound title is used in connection with both "Viśva-VaiṣṇavaRāja Sabhā" and "the Gauḍīya Maṭha" (or variations such as "the Gauḍīya Mission" and "the Mission"). Moreover, the title "President-Ācārya," like the "Ācārya" title, frequently appears as a stand-alone designation for Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura.<ref>Some samples: The published "Programme" of the 1932 "Sree Sree Brajamandal Parikrama Ceremony" gives the title of the guide, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, as "President-Acharyya of Sree Viswa Vaisnav Raj Sabha" (Harm. 30:92). At the reception of the Governor of Bengal at Māyāpura, Pandit A.C. Banerjee "Secretary of Sree Viswa Vaishnava Raj Sabha" in his welcoming speech "on behalf of the Mission" (Harm. 31:253), refers to Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura as "the President-Acarya of this Mission" (Harm. 31:260). In the article "The Message of Sree Chaitanya," Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is "the President-Acharya of Sree Gaudiya Math and the present spiritual Head of the Sabha" (Harm. 32:12); similarly, in an "Address of Welcome" to B.H. Bon Mahārāja "The Citizens of Calcutta" make reference to "your most illustrious spiritual master, paramahamsa sreemad bhakti siddhanta saraswati goswami maharaj, President-Acharyya of the Gaudiya Math" (Harm. 32:115).</ref> On the other hand, the use of "founder" in titles of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is quite rare. The most notable instance of it occurs in the well-known Vyāsa-Pūjā homage by "Abhay Charan Das, for Members, Sree Gaudiya Math, Bombay" in which our Śrīla Prabhupāda refers to Bhaktisiddhānta Sarasvatī as "the world-teacher Acharyadeva, who is the founder of this Gaudiya Mission and is the President Acharya of Sree Sree Viswa Vaishnab Raj-Shabha: I mean my eternal Divine Master . . . " (Harm. 32:291).<ref>Addressing the teachers of the Ṭhākura Bhaktivinoda Institute in Māyāpura, Bhakti Pradīpa Tīrtha Mahārāja refers to Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura as "the Founder-President of this Institute" (Harm. 31:397). He is "the FounderPresident of Sree Gaudiya Math" in "Sree Gaudiya Math: An Historical and Descriptive Sketch," a long article by "Mahopadesaka Sripad K. M. Bhaktibandhab B.L." (Harm. 32:394). We should also note that Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is occasionally titled "the Organiser-in-Chief of the Gauḍīya Mission" (Harm. 26:221, 30:256, 32:254).</ref>
+<blockquote>ROZDZIAŁ VII – ZAŁOŻYCIELE-ACZARJOWIE<br />
+Systemy Śri Wisznuswamiego, Śri Nimbaditji, Śri Ramanudży Sri Madhwy wyznaczają odnowienie waisznawizmu, którego źródła można znaleźć w czasach przedhistorycznych. Uosabiają one pełen szacunku kult Wisznu. Ich drugorzędne znaczenie wyraża się w bezkompromisowym proteście przeciwko opiniom spekulatywnych wyznań. Ich duchowa synteza, mimo że trafna, jest niekompletna.</blockquote>
-Even though we don’t find "Founder-Ācārya" used as a title for Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, this precise honorific makes a notable appearance within the most prominent of the English-language works of the Gauḍīya Maṭha: Sree Krishna Chaitanya, by Niśikānta Sānyāl.
+Autor kontynuuje wprowadzający przegląd historii wzlotów i upadków ludzkiej duchowości, koncentrując się na tych czterech normatywnych vaiṣṇava-sampradāyach. Sam Bóg rozpoczyna te sampradāye inspirując tych, których profesor Sanyal nazywa „pierwotnymi przedhistorycznymi nauczycielami“. Wyjaśnia on dalej:
-We have already noted that in 1927 Sajjana-toṣaṇī was transformed into the English-language periodical The Harmonist in order to broadcast Kṛṣṇa consciousness to the world beyond India—a preparatory stage to the eventual dispatch of "preachers of the Mission" to foreign shores in 1933—"The crowning glory," notes Bhakti Vikāśa Swami, "of all Gauḍīya Maṭha activities hitherto" (SBV 1:108). To send these preachers properly armed on their mission, a written work first had to be produced for their use, one that would convey "the message of the Mission" in a manner sufficiently sound, complete, and sophisticated to appeal to the cultured members of advanced nations. This work was Sree Krishna Chaitanya. <ref>It was the first of three projected volumes. The second volume was not published until 2004 (Kolkata: Gaudiya Mission); the third, apparently never written.</ref> Its author, Niśikānta Sānyāl, Professor of History at Ravenshaw College in Cuttack, bore the initiated name Nārāyaṇa Dāsa and the title Bhakti Sudhākara from Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. The guru and his disciple used to work in close collaboration on English-language literary projects, and this was no exception.<ref>Bhakti Vikāśa Swami writes (SBV 2:362-63): "As the de facto editor of and chief contributor to the Harmonist, Bhakti Sudhākara occupied a uniquely prestigious position among his godbrothers. Competent both in philosophical understanding and complex English expression, and his heart one with his gurudeva’s, he was practically the alter ego of Śrīla Sarasvatī Ṭhākura’s kīrtana as expressed in English; thus Śrīla Sarasvatī Ṭhākura sometimes published his own articles under the name of Prof. Nishi Kant Sanyal, M.A., and vice versa . . . Another important project entrusted to him was compilation of the definitive book Sree Krishna Chaitanya. And he was commissioned to write lectures for Śrīmad Bon Mahārāja to deliver in England."</ref> Bhakti Vikāśa Swami relates that Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura tarried at the Nilgiri Hill station Ootacamund for two months in the summer of 1932 to concentrate on revising Sree Krishna Chaitanya (SBV 1:243). Apparently, the preachers could not embark on their mission West until they had the book in hand (SBV 2:27):
+<blockquote>Te cztery wspólnoty (sampradaje) Wieku Żelaza połączone są z dawnymi czasami poprzez uznanie wyższego autorytetu wiecznych pradawnych nauczycieli, tj. kolejno Lakszmi, Brahmy, Rudry i czterech Sanów (czatuhsana). Czterech Założycieli-Aczarjów tego Wieku Żelaza zobowiązało się do głoszenia nauk tych czterech pierwotnych nauczycieli religii.</blockquote>
-<blockquote>With Professor Sanyal’s English Sree Krishna Chaitanya published on Gaura-pūrṇimā 1933, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī adjudged that the time had come for propagating Mahāprabhu’s message in Europe. And on 10 April his dream finally came true when Śrīmad Bhakti Pradīpa Tirtha Mahārāja, Śrīmad Bhakti Hṛdaya Bon Mahārāja, and Saṁvidānanda Prabhu set off by ship from Bombay for London.</blockquote>
+Widzimy zatem, że każda sampradāya ma dwóch przedstawicieli wyróżnionych spośród całej reszty z powodu ich rozległego i kształtującego wpływu na swych następców. Pierwszą osobistością w obrębie każdej pary jest jeden z wyżej wymienionych „wiecznych, pradawnych nauczycieli", który stał się „pierwotnym przedhistorycznym nauczycielem" tej sampradāyi; drugim ogniwem jest „Założyciel-Ācārya", modelowy mentor, który odnawia i reformuje wspólnotę w Kali-yudze, obdarzając ją swym własnym stylem myśli i czynu.<ref>Profesor historii uniwersytetu w Ravenshaw podaje ich chronologiczny porządek: „Pierwotni, przedhistoryczni nauczyciele, którzy są ostatecznym źródłem czterech wspólnot, w chronologicznym porządku ich pojawienia się: (1) Lakszmi, wieczna i nieodłączna małżonka Wisznu, (2) Brahma, którego początek bierze się z lotosa w pępku Garbhodakasaji Wisznu, (3) Rudra, którego początek sięga drugiego Puruszy i (4) czterech Sanów, którzy są synami Brahmy zrodzonymi z jego umysłu. Chronologiczny porządek Aczarjów Wieku Żelaza to (1) Śri Wisznuswami, (2) Śri Nimaditja, (3) Śri Ramanudża i (4) Śri Madhwa" (SKC 150).</ref>
+Tytuł ,,Założyciel-Ācārya" użyty przez Niśīkāntę Sānyāla jest ograniczony do tych czterech wybitnych historycznych osobistości, które często nazywanę są również ,, sampradāya-ācāryami".<ref>Jest to termin zwykle używany przez Śrīla Prabhupādę. W Gaudiya Mațh tytuł „Założyciel-Acarya" był zarezerwowany dla tej grupy. A tu wiele mówiący przykład: w The Harmonist z października 1931 (Harm. 29.4, str. 125) znajdujemy wzmiankę o ,,Šrila Wisznu Swamim, Założycielu Acczarji jednej z czterech Waisznawa Sampradaji" (Jest to opis jednego z eksponatów „Wystawy Teistycznej Edukacji", która odbyła się tego roku w Kalkucie). Na tej samej stronie Bhaktisiddhānta Sarasvati Thakura określony jest mianem „Aczarji Gaudija Waisznawów". (Ciekawym faktem jest, a ka Shree Krishna Chaitanya nie została opublikowana aż do marca 1933 roku.)</ref>  „Założyciel-Acārya" było ich wyróżniającym się określeniem. W tym świetle staje się jasne, dlaczego Śrila Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura sam nie nosił tego tytułu. W rezultacie zdumiewającym jest fakt, że na łamach The Harmonist znajdujemy słowa ,,założyciel Aczarja" wprowadzone w nierzucający się w w oczy, aczkolwiek pewny sposób, jako określenie dla Prezydenta instytucji Gaudiya Math. Fraza użyta w ten sposób jest wprowadzona w ważnym artykule zatytułowanym „Gaudija Math", który ukazał się w trzech częściach począwszy od październikowego numeru The Harmonist z roku 1930."<ref>Harm 28.5, str. 129-135; 28.6, str. 163-168; 28.7, str. 216-220.</ref> Jego publikacja zbiegła się zatem z uroczystym otwarciem, w listopadzie tego roku, świeżo ukończonej pałacowej świątyni "Śri Gaudiya Math" przy Bāg-bazaarze w Kalkucie. Instytucja – w swej świetnosci - była punktem odniesienia dla tytułu artykułu. Pierwszą część "The Gaudija Math" stanowi otwierający artykuł numeru październikowego, a strona tytułowa zawiera fotografię wielce szanowanego Jagabandhu Bhakti Ranjany,<ref>"Odnoszący znaczne sukcesy zawodowe przedsiębiorca, który został uczniem Bhaktisiddhānty Sarasvatiego Thakury. Więcej o tym wielbicielu-gṛhastsze, zob. SBV 2, str. 364-371.</ref> który nie tylko sfinansował, lecz także prowadził budowę tej świątyni. Artykuł w The Harmonist jest niepodpisany, co oznacza pełną akceptację wydawcy (jeśli nie jego autorstwo).<ref>"Zarówno styl jak i treść jasno wskazuje na autorstwo Nisīkānta Sānyāly. Zob. przyp. 17 powyżej w kontekście jego bliskiego związku – zwłaszcza w obrębie anglojęzycznych publikacji – z Bhaktisiddhantą Sarasvatim Thākurą.</ref> Wraz z uczczeniem tego wielkiego kroku w kwestii nauczania na całym świecie, The Harmonist korzysta z okazji, by objaśnić w sposób kompleksowy duchową (i w pewnym stopniu także ezoteryczną) strukturę i funkcję prężnie rozwijającej się organizacji. „The Gaudija Math" kładzie tym samym podwaliny pod definicję eklezjologii vaişņavizmu Gaudīya.<ref>„Eklezjologia" opisuje gałąź teologii, która zajmuje się duchową strukturą i funkcją kościoła (ecclesia). Termin ten został utworzony w dziewiętnastowiecznej Anglii celem zwrócenia uwagi na refleksje dotyczące architektury sakralnej – konstrukcji i ornamentacji. Współcześnie termin ten, w swym chrześcijańskim kontekście, odnosi się również do takich kwestii jak: jaki jest związek pomiędzy Kościołem a Chrystusem i Bogiem albo Królestwem Boga? Jak zbawia Kościół? Jaki jest związek Kościoła ze światem i świeckim społeczeństwem? Nasza własna tradycja Vaişņava również posiada eklezjologię, tak więc możemy swobodnie przyjąć ten termin. Słownik Oxford English Dictionary podaje następującą definicję ecclesii: „Greckie słowo oznaczające regularnie zwoływane zgromadzenie; głównie odnoszące się do ogólnego zgromadzenia ateńskich obywateli. Wraz z wprowadzeniem chrześcijaństwa stało się powszechnym określeniem kościoła". Słowo to pasuje zatem dość trafnie do naszej własnej sytuacji: my także mamy zgromadzenie, wspólnotę – sabhę, jak w „Viśva-Vaişņava-rāja Sabsze". I, jak wkrótce się dowiemy, architektura sakralna pełni ważną funkcję w ISKCON-ie, tak jak pełniła ją u swego prekursora.</ref>
-Thirty-five years later, on March 14, 1967, Śrīla Prabhupāda wrote from San Francisco to Brahmānanda Dāsa in New York to proffer his own endorsement of the work:
+W artykule tym użyto przewodniej metafory<ref>„Przewodnia metafora" jest terminem zapożyczonym z krytyki literackiej. Odnosi się do metafory przenikającej i organizującej całe dzieło literackie.</ref>przyjętej przez członków wspólnoty w celu zrozumienia kształtu i sposobu działania instytucji Gaudīya Math: jest to metafora wspaniale rosnącego drzewa, którego rozwijające się gałęzie sięgają tak wysoko, że okrywają sobą świat. Metafora jest oczywiście zaczerpnięta z dziewiątego rozdziału Śrī Caitanya caritāmṛty, z tomu Adi-līlā zatytułowanego „Drzewo pragnień służby oddania". Mahāprabhu przedstawiony jest tam jako ogrodnik, który sprowadza na ziemię drzewo pragnień, bhakti-kalpa-taru, sadzi je w glebie Navadvīp, i pielęgnuje roślinę, która rośnie, by obdarzyć owocem kṛşņa-premy wszystkich na całym świecie. Mahāprabhu jest nie tylko ogrodnikiem, ale także samym drzewem (kṛşņa-premāmara-taruḥ svayam) i także tym, który czerpie z niego radość i rozdaje jego owoce.
-<blockquote>I am glad to learn that Donald has purchased Prof. Sanyal’s book Krishna Caitanya. Late Prof. N. K. Sanyal was my Godbrother and his book Krishna Caitanya is approved and authoritative. Keep it very carefully and we may publish in Back to Godhead some articles from the book. It will help us a great deal because my Spiritual Master has given His approval to this book. Please keep it carefully and when I return I shall see to it. ([[Vanisource:670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco|670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco]])</blockquote>
+Instytucja Gaudīya Math jest ucieleśnieniem tego drzewa. Jego nasiona – jak rozumieli to jej członkowie – były zasiane i nawadniane w Navadvīp, miejscu urodzin Mahāprabhu, przez jego pełnomocnika, Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę, który udał się w to święte miejsce, by w latach 1905-1914 intonować 192 rundy dziennie, wypełniając tym samym ślub intonowania miliarda imion. Przez większość czasu robił to w chatce, która zbudował tam, gdzie 27 marca 1918 roku przyjął sannyāsę. W dniu, w którym przyjął sannyāsę" – pisze Bhakti Vikāśa Swami – Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati założył Śrī Caitanya Math w Māyāpur, dając tym samym wyraz swej służbie dla bóstw Śrī Śrī Gāndharvikā-Giridhari oraz bóstwa Pana Caitanyi, przed którym pełnił on swój ślub intonowania miliarda imion".<ref> SBV 1, str. 66 Ta relacja początku Misji Gaudīya jest oparta na materiale SBV, „Część Pierwsza. Zarys biograficzny" (SBV 1, str. 1-122).</ref> W ten sposób drzewo Misji Gaudīya wypuściło w swiętej ziemi korzenie i zaczęło rosnąć i rozgałęziać się, przede w wszystkim w formie Śrī Gaudīya Math, powołanej do życia w 1920 roku per Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę przy Ultadingi Junction Road 1 w Kalkucie.<ref>Posiadlość ta została pozyskana w 1918 roku jako ośrodek nauczania w Kalkucie pod nazwą "Asana Bhaktivinoda". W tym czasie żyło tam czterech gṛhasthów wraz ze swoimi rodzinami; Bhaktisiddhanta Sarasvati Thākura rezydował na dachu (SBV 1, str. 68-9). Miejsce to zostało zmienione w światynię w roku 1920. To tu dwa lata później Śrīla Prabhupāda po raz pierwszy spotkał swego mistrza duchowego.</ref>
-It is in the pages of Sree Krishna Chaitanya that the English-Sanskrit hybrid title "Founder-Ācārya" receives its prominent introduction, appearing first in the table of contents:
+Taki obraz instytucji został przedstawiony w pierwszym numerze The Harmonist (czerwiec 1927). Artykuł „Gaudija Math: Przesłanie i diałania", rozpoczynając się od retorycznych ornamentów, które wyrażają ducha dynamicznego rozwoju, przedstawia Gaudīya Math posiłkując się metaforą drzewa – zakorzenionego w Māyāpur („ziemia, na którą przybył" Maháprabhu), a gałęziami sięgającego Kalkuty, by następnie rozpościerać się na całe Indie:
-<blockquote>CHAPTER VII— THE FOUNDER-ACHARYAS<br />
+<blockquote>Dzięki łasce Pana wszystkich Gaudijów przesłanie Gaudija Math jest dzisiaj znane w każdym zakątku Gauda Desz – i nie tylko w Gauda Desz, ale nawet w Naimiszaranji, Ajodhji, Prajag, Kasi, Sri Brindaban i Mathurze z jednej strony, aż po Dakszinathję [południowe Indie) i teren Orissy z drugiej. [Zatem] dobrze rozpowszechnione zostało przesłanie Gaudiya Math, głównej gałęzi Śri Czaitanja Math, której korzenie osadzone są w ziemi, na którą przybył Śriman Mahaprabhu – Sri Majapur Nabadwipa Dhama. Przesłanie dotarło na Gaudamandalę, Kszetramandalę i Bradżamandalę.</blockquote>
-The systems of Sree Vishnuswami, Sree Nimbaditya, Sree Ramanuja and Sree Madhva mark the revival of Vaishnavism traceable to the pre-historic records. They embody the reverential worship of Vishnu. Their secondary value consists in being an uncompromising protest against the opinions of the speculative creeds. Their spiritual synthesis, although sound, is incomplete.</blockquote>
-The author sets forth an opening overview of the waxing and waning course of human spirituality that comes to focus upon the four normative historical Vaiṣṇava sampradāyas. The Lord Himself initiates these sampradāyas by inspiring those whom Professor Sānyāl calls "the original pre-historic teachers." He explains:
+W październiku 1930 roku, Gaudīya Math została przeniesiona na Bāgbazaar, a jej kwatera zbudowana na szybko, tak by mogła stanowić główne centrum rozpowszechnienia gaura-vānī.<ref>„Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura polecił [Jagabandhu] wzniesienie świątyni, z której przesłanie Gaurasundara mogło by zostać ogłoszone na cały świat" (SBV 2, str. 366).</ref>Z tej okazji wydanie The Harmonist rozpoczynało się wyjaśnieniem głębokiego znaczenia tego wydarzenia (Harm. 28.5, str.129):
-<blockquote>The four communities (sampradayas) of the Iron Age are connected with the ancient times by their recognition of the ulterior authority of the eternal ancient teachers, viz, Lakshmi, Brahma, Rudra and the four Sanas (chatuhsanah), respectively. The four Founder-Acharyas of the Iron Age professed to preach the views of those original teachers of the religion.</blockquote>
+<blockquote>Gaudija Math jest ucieleśnieniem najwyższej służby dla Śri Śri Radha-Gowindy, która pojawiła się we współczesnym miejskim środowisku z łaski Aczarji [...]; służby jednostki, która nie przynależy do tego albo tamtego wieku, ani do tego świata. Dzięki samo-wystarczalnemu życzeniu tego człowieka, idealna służba dla Sri Sri Radha-Gowindy pojawiła się w najruchliwszym mieście tego kraju w formie instytucji służącej praktyce i rozpowszechnianiu tej służby dla najwyższego Pana.
-We find, then, that each sampradāya possesses a pair of members distinguished above all others for their extensive formative influence upon their successors. The first personage in each pair is one of the "eternal ancient teachers" who becomes the "original pre-historic teacher" for the sampradāya; the second member of the pair is the "Founder-Ācārya," a paradigmatic mentor who revives and reforms the community in Kali-yuga, endowing it with a signature style of thought and action.<ref>The Ravenshaw Professor of History provides their chronological order: "The original pre-historic teachers, who are the ultimate source of the four communities, in the chronological order of their appearance, are (1) Lakshmi, the eternal and inseparable Consort of Vishnu, (2) Brahma sprung from the navellotus of Garbhodakasayi Vishnu, (3) Rudra sprung from the second Purusha, and (4) the four Sanas who are the sons of Brahma born from the mind. The chronological order of the Acharyas of the Iron Age is (1) Sree Vishnuswami, (2) Sree Nimbaditya, (3) Sree Ramanuja, and (4) Sree Madhva" (SKC 150).</ref> The title "Founder-Ācārya," as used by Niśikānta Sānyāl, is restricted to those four eminent historical personages, who are otherwise commonly referred to as "the sampradāya-ācāryas."<ref>This is the term usually employed by Śrīla Prabhupāda. In the Gauḍīya Maṭha, the term "Founder-Ācārya" was similarly reserved to denote this group. A revealing example: In the Harmonist of October 1931 (Harm. 29.4: 125) we find mention of "Srila Vishnu Swami, Founder-Acharyya of one of the four Vaishnava Sampradayas." (This is in a description of the displays in "The Exhibition of Theistic Education" held that year in Calcutta.) On the same page, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is denoted "the Acharya of the Gaudiya Vaishnavas." (Interestingly, Shree Krishna Chaitanya was not published until March, 1933.)</ref> "Founder-Ācārya" was their distinctive designation. In this light, it is understandable that Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura did not bear that title himself. Consequently, it is striking to find in the pages of The Harmonist the words "founder Acharyya" introduced, in an unobtrusive yet confident manner, to refer to the President of the Gauḍīya Maṭha institution himself. The phrase, so used, is introduced in an important article, titled "The Gaudiya Math," that saw print in three installments starting with the October 1930 issue of The Harmonist.<ref>Harm. 28.5:129-135, 28.6:163-168, 28.7:216-220</ref> Its publication thus overlapped the festive inauguration in November of the just-completed palatial temple called "Śrī Gauḍīya Maṭha" in Bāg-bazar, Calcutta. That institution, in its newly revealed splendor, is the specific referent of the article’s title. The first installment of "The Gaudiya Math" forms the lead piece of the October issue, and the facing page bears a photograph of the much-honored Jagabandhu Bhakti Rañjana,<ref>A highly successful entrepreneur who became a disciple of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. For an account of this householder devotee, see SBV 2:364-371.</ref> who funded and directed the temple’s construction. The Harmonist article carries no attribution, a practice that endowed such pieces with the stamp of strong editorial endorsement (if not direct authorship).<ref>The style as well as the content clearly indicates Niśikānta Sānyāl as the author. See note 15 above for his close relationship—particularly in the realm of English writing—with Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura</ref> While celebrating the Mission’s great step toward world preaching, The Harmonist also takes the opportunity to explicate thoroughly the spiritual (and to an extent esoteric) structure and function of its expanding organization. "The Gaudiya Math" presents a definitive essay in Gauḍīya Vaiṣṇava ecclesiology.<ref>"Ecclesiology" denotes the branch of theology dealing with the spiritual constitution and function of the church (ecclesia). The term was coined in 19th century England to indicate reflections concerning church architecture—the construction and ornamentation of the physical structure. Nowadays the term, in its Christian context, has become widened to deal with issues like: What is the relation of the Church to Jesus or God? Or to the Kingdom of God? How does the Church save? What is the church’s relation to the world or to secular society? Our own Vaiṣṇava tradition has a de facto ecclesiology, so we can conveniently adapt the term. The Oxford English Dictionary gives this definition for "ecclesia:" "A Greek word for a regularly convoked assembly; chiefly applied to the general assembly of Athenian citizens. On the introduction of Christianity it became the regular word for church." The word thus fits our own situation nicely: we are also an assembly, a congregation—a sabhā, as in "Viśva-Vaiṣṇava-rāja Sabhā." And, as we shall see, sacred architecture plays a prominent role in ISKCON, as it did in its precursor.</ref>
+Instytucja [...] zawdzięcza swe istnienie, zarówno jeśli chodzi o inicjatywę jak i rozwój, Jego Boskiej Łasce Paramahamsie Śrila Bhaktisiddhancie Goswamiemu Maharadżowi [...]. </blockquote>
-The article presupposes a controlling metaphor<ref>"Controlling metaphor" is borrowed from literary criticism. It denotes a metaphor that pervades or organizes an entire literary work.</ref> used by community members to understand the form and activity of their Gauḍīya Maṭha institution: that of a robustly growing tree whose flourishing limbs and branches extend to cover the world. This metaphor is derived, of course, from the ninth chapter of Śrī Caitanya-caritāmṛta, Ādi-līlā, "The Desire Tree of Devotional Service." There Mahāprabhu is depicted as a gardener who brings to earth this desire tree, the bhakti-kalpa-taru, plants the seed in the soil of Navadvīpa, and cultivates the plant, which grows to bestow the fruit of Kṛṣṇa prema to all everywhere. Mahāprabhu is not only the gardener, but also the tree itself (kṛṣṇa-premāmara-taruḥ svayam) as well as the enjoyer and the distributor of its fruit.
+Gaudīya Math została zatem powołana i rozwinięta dzięki łasce Ācāryi. Tu opisane jest jej pochodzenie (Harm. 28.5, str. 130):
-The Gauḍīya Maṭha institution is a manifestation of that tree. Its seed—so the members understood—had been planted and watered in Navadvīpa, Mahāprabhu’s very birthplace, by his agent Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, who retired to that sacred place from 1905 to 1914, chanting 192 rounds a day, in fulfillment of a vow to chant a billion names. Much of this yajña he executed in a cottage he had built on property where, on March 27, 1918, he took sannyāsa. "On the day he took sannyāsa," writes Bhakti Vikāśa Swami, "Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī also established the Śrī Caitanya Maṭha in Māyāpur, revealing service to the deities Śrī Śrī Gāndharvikā-Giridhārī alongside the deity of Lord Caitanya before whom he had performed his vow of chanting a billion names."<ref>SBV 1:66. This account of the origin of the Gauḍīya Mission is based on material in SBV, "Part One: Biographical Overview" (SBV I:1-122).</ref> In this way, the tree of the Gauḍīya Mission took root in sacred soil, and soon began to grow and branch out, notably in the form of the Śrī Gauḍīya Maṭha, established in 1920 by Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura at 1 Ultadingi Junction Road, Calcutta.<ref>This premises was secured in 1918 as a center for Calcutta preaching with the name "Bhaktivinoda Āsana." At that time four gṛhasthas with their families resided there; Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had quarters on the roof (SBV 1:68-9). The place was turned into a temple with the name "Gauḍīya Maṭha" in 1920. It was here, two years later, that Śrīla Prabhupāda first met his spiritual master.</ref>
+<blockquote>Gaudija Math [w Kalkucie) jest główną gałęzią Śri Czaitanja Math w Śridham Majapur. Różnica pomiędzy Gaudija Math, a Śri Czaitanja Math jest analogiczna do różnicy pomiędzy lampą odpalaną od innej lampy. Gaudija Math jest widoczną emanacją Czaitanja Math w sercu świata. Śri Czaitanja Math jest wiecznie usytuowana jako pierwotne źródło – nawet wtedy gdy jest widoczna dla ludzi tego świata – w transcendentalnym otoczeniu wiecznego miejsca pobytu Boga. Działania Gaudija Math i wszystkich innych afiliowanych Math w swej istocie są jednakże identyczne z działaniami Śri Czaitanja Math i są kategorycznie odmienne od zwykłych czynności tego świata.</blockquote>
-This image of the institution is presented in the very first issue of The Harmonist (June, 1927). "The Gaudiya Math: Its Message and Activities," opening with rhetorical flourishes that give voice to the spirit of dynamic growth, depicts the Gauḍīya Maṭha with the image of a tree—rooted in Māyāpura ("the soil of Advent" of Mahāprabhu), branching to Calcutta, and spreading throughout India :
+Użycie analogii lampy jest tutaj bardzo znaczące. Została ona zaczerpnięta ze Śrī Brahma Samhity 4.46, gdzie ilustrowała związek pomiędzy Panem Kṛṣṇą a Jego emanacjami. Analogia użyta tutaj wskazuje na to, że instytucja sama w sobie jest transcendentna i ma te same właściwości co sam Bóg, którego liczne emanacje oraz emanacje emanacji nie są od Niego różne. Zatem Gaudīya Math i inne Math, będąc jej filiami, są duchowo identyczne z macierzystą Math w Māyāpur, a także z każdą z osobna. (Harm. 28.5, str.131):
-<blockquote>By the grace of the Lord of the Gaudiyas the message of the '''Gaudiya Math''' is to-day not unknown to any one in the whole of Gauda Desh—and not in Gauda Desh only, but over Naimisharanya, Ayodhya, Prayag, Kasi, Sree Brindaban, Mathura on one side and also over Dakshinatya [southern India] and everywhere throughout the tracts of Orissa on the other, [thus it] has been well proclaimed the message of the '''Gaudiya Math''', the principal branch of the Sree Chaitanya Math which is the root implanted in the soil of the Advent of '''Sreeman Mahaprabhu,— Sree Mayapur Nabadvipa Dhama.''' Over Gaudamandala, Kshetramandala and Brajamandala the message of the Gaudiya Math has gone forth.</blockquote>
+<blockquote>Gaudija Math jest tożsama także z założycielem Aczarją. Jego towarzysze, zwolennicy i miejsce pobytu Jego Boskiej Łaski są jego członkami. Żadne ogniwo nie rości sobie pretensji do bycia niczym innym jak tylko w pełni podporządkowaną częścią tego pojedynczego człowieka. To bezwarunkowe, bezprzyczynowe i spontaniczne oddanie wobec lidera, jest nie tylko zgodne z, ale i konieczne dla pełnej wolności inicjatywy podporządkowanych członków.</blockquote>
-Upon the opening in October 1930 of the relocated Gauḍīya Maṭha at Bāg-bazar—which was expressly constructed to be headquarters for worldwide propagation of gaura-vānī<ref>"Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī directed [Jagabandhu] to erect a temple wherefrom Gaurasundara’s message could be broadcast throughout the globe" (SBV 2:366).</ref>—The Harmonist of that month opened with an explication of the deep meaning of the event (Harm. 28.5:129):
+W tym artykule Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura określany jest mianem "Aczarji", ale w tym jednym miejscu, objaśniającym naturę jego duchowego związku z (równie duchową) instytucją, jest wyraźnie opisany jako "założyciel Aczarja". On jest tym, któremu instytucja, na którą składają się wszystkie zasoby ludzkie i materialne poświęcone służbie dla niego, zawdzięcza swe istnienie, zarówno jeśli chodzi o jej początek, jak i rozwój". Pod tym warunkiem instytucja nie jest różna od swego Założyciela-Acāryi.
-<blockquote>The Gaudiya Math is the embodiment of the highest service of Sri Sri Radha-Govinda made manifest in the modern urban environment by the Grace of the Acharyya
+W drugiej części ,,Gaudija Math" autor powraca do teologicznego wywodu na temat struktury i funkcji instytucji (Harm. 28.6, str.165):
-. . . It is the embodiment of the ideal of service of a single individual who does not belong to this or any Age, nor to this world. By the self-sufficing wish of this single individual the ideal of his service of Sri Sri RadhaGovinda has been manifested in the busiest City of this country in the form of an institution for the practice and propagation of the most perfect service of the supreme Lord.
+<blockquote>Wszystkie działania Gaudija Math pochodzą od Jego Boskiej Łaski Paramahamsy Śrila Bhakti Siddhanty Saraswatiego Goswamiego, duchowego następcy Śri Rupy Goswamiego, który został autoryzowany na samym początku przez Śri Czaitanjadewę, by dla dobra wszystkich istot objaśnić proces przepełnionego miłością duchowego oddania. Rzeczywistość wszystkich działań Gaudija Math zależy od inicjatywy Aczarji. Śri Czaitanja Math w Śridham Majapur odkrywa źródło Gaudija Math. Aczarja przebywa wiecznie wraz z Najwyższym Panem Śri Kryszna Czaitanją w transcendentalnym miejscu Śridham Majapur, Białej Wyspie Pism. Z tego miejsca Aczarja pojawia się na ziemskiej płaszczyźnie, by wyrwać dusze ze szponów iluzorycznej energii i przekazać im przepełnione miłością oddanie dla Stóp Sri Sri Radha-Gowindy. Boczne gałęzie Sri Czaitanja Math są przedłużeniem centrum, z którego łaska rozprzestrzenia się dla dobra dusz na całym świecie. Rozpoznanie połączenia ze Śridham Majapur jest kluczowe dla zrozumienia prawdziwej natury Gaudija Math i łaski Aczarji.<ref>Tę samą eklezjologię ponownie znajdujemy w The Harmonist jakieś pięć lat później (15 marca 1935). W artykule zatytułowanym „Sridham Majapur" (Harm. 32.14, str. 313-315), który odrzuca propozycję przeniesienia „macierzystej Math" ze Śrī Caitanya Math w Māyāpur do Śrī Gaudīya Math w Kalkucie. Mimo że propozycja została wyrażona „z widocznie szczerym zapytaniem", zostaje kategorycznie odrzucona na podstawie tego, że "Śridham Majapur jest Boskim Królestwem na ziemi", i ,"Gaudija Math w Kalkucie i inne Mathy Misji na całym świecie czerpią duchowe uzasadnienie dla swej terytorialnej egzystencji jedynie jako miejsca szkolenia w służbie dla Śridham Majapur".</ref></blockquote>
+Należy przy tym zaznaczyć, że użycie tytułu Założyciela-Ācāryi w stosunku do Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury pojawia się po raz drugi na łamach The Harmonist. W numerze z 24-go grudnia 1936 (Harm. 33.4, str. 90-96) artykuł zatytułowany „Gaudija Math" i tym razem wyraźnie podpisany nazwiskiem „Prof. Nisi Kanta Sanyal M.A." zawiera następujące słowa: „Gaudija Math jest instrumentem i odpowiednikiem Jego Boskiej Łaski Paramahamsy Paribradżakaczarji Śri Srimad Bhakti Siddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadża. Ona żyje, porusza się i zawdzięcza swe istnienie Założycielowi-Aczarji".<ref>Tu autor zaadoptował znaną frazę z chrześcijańskiej Biblii: „Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" (Dzieje Apost.17, 28).</ref> Tydzień po publikacji tych słów, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura opuścił ten świat.
-This institution . . . owes its existence both as regards initiative and growth to His Divine Grace Paramhansa Srila Bhaktishiddanta Saraswati Goswami Maharaj . . . . </blockquote>
+Tydzień po publikacji tych słów, Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura opuścił ten świat.
-Thus, the Gauḍīya Maṭha is made to appear and to flourish by the grace of the Ācārya. Here is its provenance (Harm. 28.5:130):
+Reasumując widzimy, że precyzyjny, pisany z łącznikiem termin "Założyciel-Acārya" pojawia się w Sree Krishna Chaitanyi jako określenie czterech nauczycieli nadających swym instytucjom swoisty ton. Otrzymawszy w spadku pierwotne, starożytne nauki przekazane na początku przez samego Boga, byli w stanie odnowić i – bez jakiegokolwiek umniejszenia - przeredagować je tak, by zagwarantować im ciągłość przekazu w tym zdegradowanym i ulegającym dalszej degradacji środowisku Kali-yugi. Przesycając nauki swą własną, popartą doświadczeniem mądrością, przekazali kolejnym pokoleniom normatywny model myślenia, odczuwania i działania, jak i swoistą moc zbawiania.
-<blockquote>The Gaudiya Math [in Calcutta] is the principle branch of Sri Chaitanya Math of Sridham Mayapur. The distinction between the Gaudiya Math and Sri Chaitanya Math is all analogous to that between one lamp lighted by another. The Gaudiya Math is the expansion of the Chaitanya Math in a visible form into the heart of the world. Sri Chaitanya Math is eternally located as the original source even when it is manifested to the view of the people of this world, in the transcendental environment of the eternal Abode of the Divinity. The activities of the Gaudiya Math and of the other sister branch Maths are, however, essentially identical with those of Sri Chaitanya Math and are categorically different from the ordinary activities of this world.</blockquote>
+Gdy w Kalkucie świątynia w pałacowym stylu świętowała swe otwarcie, prof. Sanyal pracował w pocie czoła nad Sree Krishna Chaitanyą. Zarówno świątynia jak i książka zostały uznane za znaczące elementy misji nauczania na całym świecie. Jako część obchodów otwarcia świątyni, The Harmonist zawierał autoryzowaną eklezjologiczną prezentację instytucji Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury. Znaczącym jest fakt, że z tej okazji autor Sree Krishna Chaitanyi użył słów "założyciel Aczarja", odnosząc się do Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury. Biorąc pod uwagę ich bliski związek - zwłaszcza w kontekście współpracy - uczeń mógł poczynić tak znaczący krok jedynie za przyzwoleniem swego mistrza duchowego i głównego redaktora.
-Here, use of the lamp-analogy is telling. Taken from Śrī Brahmasaṁhitā 4.46, where it elucidated the relation between Lord Kṛṣṇa and his expansion, the analogy as used here implies that the institution itself is transcendent and has the same attribute as the Lord Himself, whose multiple expansions and sub-expansions are nondifferent from Him. Hence, the Gauḍīya Maṭha and other branch Maṭhas are spiritually identical with the parent Maṭha in Māyāpura and with each other as well.
+Pomimo oczywistych różnic, podobieństwa pomiędzy „czterema Założycielami-Aczarjami wieku żelaza" i ācāryą Misji Gaudīya są jasne. W przypadku czterech sampradāya-ācāryów początkowe boskie objawienie miało miejsce w czasach przedhistorycznych. Z kolei w Gaudiya-sampradāyi objawienie poprzez Pana Caitanyę miało miejsce w stosunkowo niedawnym historycznym czasie. Jednakże ci „pierwotni przedhistoryczni nauczyciele", którzy dostąpili łaski bezpośredniego oświecenia przez Pana, mają swój odpowiednik Gaudīya w osobach sześciu Gosvāmīch (przede wszystkim). Ta paralela między oświeceniem șad-gosvāmīch przez Pana Caitanyę a caturmukha-brahmy przez Pana Kṛṣṇę była jasna dla Śrīla Krşņadāsa Kavirājy Gosvāmīego:
-And now (Harm. 28.5:131):
+<blockquote>Przed stworzeniem tego świata, Pan oświecił serce Pana Brahmy szczegółami dotyczącymi stworzenia i ukazał mu wedyjską wiedzę. W identyczny sposób Pan, troszcząc się o odnowienie zabaw Pana Kṛṣṇy we Vṛndāvan, napełnił duchową mocą (nija-śakti] serce Rūpy Gosvāmīego. Dzięki tej mocy, Śrīla Rūpa Gosvāmī był w stanie wskrzesić pamięć o działaniach Kṛṣṇy we Vṛndāvan; działaniach które uległy niemal całkowitemu zapomnieniu. W ten sposób rozpowszechnił On świadomość Kṛṣṇy na całym świecie ([[Vanisource:CC Madhya 19.1|CC Madhya 19.1]]) </blockquote>
-<blockquote>The Gaudiya Math is also identical with its founder Acharyya. The associates, followers and abode of His Divine Grace are limbs of himself. None of them claim to be anything but a fully subordinate limb of this single individual. This unconditional, causeless, spontaneous submission to the Head, is found to be not only compatible with, but absolutely necessary for the fullest freedom of initiative of the subordinate limbs. </blockquote>
+Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura postąpił podobnie jak czterej Założyciele-Ācāryowie, odnawiając i reformując osłabioną tradycję i dając początek wspólnocie, która uformowana i przeniknięta jego własnym duchem, ucieleśniała nieugaszone pragnienie spełnienia pełnych współczucia życzeń Pana. Tych czterech sampradāya-ācāryów z wielką mocą sprzeciwiło się bezosobowemu monizmowi, przywróciło prawdziwą teistyczną siddhāntę Ved i rozpowszechniło ją z wielkim entuzjazmem w całych Indiach. Podobnie uczynił Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura. Co więcej, gromadził on zasoby, by posunąć się nawet dalej: rozpowszechnić acintya-bhedābheda-tattvę – ostateczną syntezę nauk czterech sampradāya-ācāryów – na całą planetę.
-Throughout this article, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is denoted "the Acharyya," but in this one place, expounding upon the nature of his spiritual relationship with his (equally spiritual) institution, he is explicitly distinguished as "founder Acharyya." He is the one, "the Head," to whom the institution, comprised of all the human and material resources consecrated to his service, "owes its existence both as regards initiative and growth." Under such conditions, the institution is non-different from its Founder-Ācārya.
+Jednakże krótko po utraceniu fizycznej obecności Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, jego instytucja wielce ucierpiała z powodu nieporównywalnie większej straty jego obecności duchowej. W rezultacie Misja Gaudīya została pozbawiona mocy „bycia przedłużeniem centrum, z którego emanuje łaska dla dobra dusz na całym świecie".
-In the second installment, "The Gaudiya Math" returns to a theological exposition of the structure and function of the institution (Harm. 28.6:165):
+Tak więc sługa Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, chcąc wypełnić polecenie swego mistrza, by spełnić jego pragnienie i kontynuować jego misję, ten właśnie sługa stał się Założycielem-Ācāryą Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy. Pozostanie on aktywnie obecny wśród nas, pokolenie za pokoleniem, tak długo jak będziemy służyć mu w każdych warunkach, co on sam pokazał na swoim olśniewającym przykładzie.
-<blockquote>All activity of the Gaudiya Math emanates from His Divine Grace Paramahansa Srila Bhakti Siddhanta Saraswati Goswami Maharaj, the spiritual successor of Sri Rupa Goswami who was originally authorised by Sri Caitanyadeva to explain the process of loving spiritual devotion for the benefit of all souls. The reality of the whole activity of the Gaudiya Math depends on the initiative of the Acharya. Sri Chaitanya Math of Sridham Mayapur reveals the source of the Gaudiya Math. The Acharya dwells eternally with the Supreme Lord Sri Krishna Chaitanya in His transcendental Abode in Sridham Mayapur, White Island of the Scriptures. From there the Acharya manifests his appearance on the mundane plane for the redemption of souls from the grip  of the deluding energy and conferring on them loving devotion to the Feet of Sri Sri Radha-Govinda. The offshoots of Sri Chaitanya Math are an extension of the centre of the bestowal of grace for the benefit of souls in all parts of the world. The recognition of the connection with Sridham Mayapur is vital for realising the true nature of the Gaudiya Math and the grace of the Acharya.<ref>We find this same ecclesiology restated in The Harmonist some five years later (March 15, 1935). In an article titled "Sreedham Mayapur" (Harm. 32.14:313- 315), a proposal to relocate the "parent Math" from Śrī Caitanya Maṭha in Māyāpur to Śrī Gauḍīya Maṭha in Calcutta, though "asked with every appearance of honest enquiry," is firmly rejected on the grounds that "Sreedham Mayapur is the descended Divine Realm," and "The Gaudiya Math of Calcutta and the branch Maths of the Mission all over the world have their spiritual justification to territorial existence as training centers for the service of Sreedham Mayapur."</ref></blockquote>
+'''Czcimy i uczymy się od wielu wspaniałych ācāryów naszej tradycji, ale pokród nich, Śrīla Prabhupāda jako Założyciel-Ācārya ISKCON-u, jest dla nas szczególny. W ISKCON-ie Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny na przestrzeni pokoleń jako jedyny wyjątkowy śikṣā guru immanentnie obecny w życiu każdego członka ISKCON-u jako nieustająca, głęboko zakorzeniona i aktywnie prowadząca obecność. On sam aktywnie działa w tym świecie, tak długo jak ISKCON funkcjonuje jako spójny wyraz i zjednoczony instrument jego woli. Tak oto Śrīla Prabhupada pozostaje duszą ISKCON-u, a ISKCON jego ciałem.'''
-It is noteworthy that the use of Founder-Ācārya to refer to Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura occurs a second time in the pages of The Harmonist. In the issue of December 24, 1936 (Harm. 33.4:90-96) an article titled "The Gaudiya Math"—this time explicitly attributed to "Prof. Nisi Kanta Sanyal M.A."— contains these words: "The Gaudiya Math is the instrument and counterpart of His Divine Grace Paramahansa Paribrajakacharyya Sree Sreemad Bhakti Siddhanta Saraswati Goswami Maharaj. It lives and moves and has its being in the Founder-Acharyya."<ref>Here the author has adapted a well-known phrase from the Christian Bible: "For in him [the Lord] we live, and move, and have our being . . . ." (Acts 17:28).</ref> A week following the publication of these words, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura left this world.
+'''Śrīla Prabhupāda pozostaje obecny.''' Gdy Śrīla Prabhupāda był wśród nas, pobłogosławił nas jasną instrukcją, abyśmy w przyszłości, kiedy nie będzie już fizycznie obecny, zachowali nasz związek z nim. Tę w pełni objaśnioną instrukcję znajdujemy w czwartej księdze Śrīmad-Bhāgavatam, gdzie Prabhupāda tłumaczy reakcję Królowej Vaidarbhi na śmierć męża; jest to elementem alegorycznej narracji Narady o Królu Purañjanie. Prabhupada objaśnia:
+<blockquote>Metaforycznie przyjmuje się, że królowa jest uczniem króla; tak więc, gdy śmiertelne ciało mistrza duchowego umiera, jego uczniowie powinni płakać dokładnie tak, jak płacze królowa, gdy król opuszcza swe ciało. Jednakże uczeń i mistrz duchowy nigdy nie są rozdzieleni, ponieważ mistrz duchowy zawsze dotrzymuje towarzystwa swemu uczniowi – tak długo, jak tylko uczeń ściśle przestrzega jego instrukcji. Nazywa się to związkiem vāņī (słowa). Obecność fizyczna nazywana jest vapuḥ. Dopóki mistrz duchowy jest fizycznie obecny, uczeń powinien służyć jego fizycznemu ciału, a gdy nie jest już dłużej obecny fizycznie, powinien służyć jego instrukcjom.<ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_4.28.47  SB 4.28.47, znaczenie.]</ref></blockquote>
-In summary, we see that the precise hyphenated term "Founder-Acharya" makes its appearance in Sree Krishna Chaitanya to distinguish four formative preceptors who, having inherited the primordial ancient teaching imparted originally by God Himself, were able to revive and redact it for durable transmission, without deformation or diminution, in the degraded and degrading milieu of Kali-yuga. Infusing their teachings with their own realized knowledge, they endowed succeeding generations with a normative model of thinking, feeling, and acting, as well as specific salvific power.<ref>Śrīla Prabhupāda: "The ācārya gives the suitable method for crossing the ocean of nescience by accepting the boat of the Lord’s lotus feet, and if this method is strictly followed, the followers will ultimately reach the destination, by the grace of the Lord. This method is called ācārya-sampradāya. It is therefore said, sampradāya-vihīnā ye mantrās te niṣphalā matāḥ [A mantra received outside of an authorized succession of strict followers is without effect.] (Padma Purāṇa). The ācārya-sampradāya is strictly bona fide. Therefore one must accept the ācāryasampradāya; otherwise one’s endeavor will be futile" ([[Vanisource:SB 10.2.31|SB 10.2.31, purport]]).</ref> The palatial Calcutta temple was inaugurated even as Professor Sānyāl was laboring to produce Sree Krishna Chaitanya. The temple, like the book, was viewed as a major component of a worldwide preaching mission. As part of the inaugural observances, The Harmonist carried an authoritative ecclesiological exposition of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s institution. It is significant, on this occasion, that the author of Sree Krishna Chaitanya made use of the words "founder Acharyya" to characterize Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. Especially in light of their intimate working relationship, the disciple would take so consequential a step only with the accord of his spiritual master and Editor-in-Chief.
+Królowa przygotowuje się do złożenia siebie samej w ofierze na stosie pogrzebowym męża. Jej intencja, jak wyjaśnia Prabhupāda, oznacza determinację ucznia do dokładnego wypełnienia przykazań mistrza duchowego. Na to pojawia się uczony bramin, „dawny przyjaciel" królowej i pociesza ją oraz instruuje. Alegorycznie – jak mówi Prabhupāda – bramin oznacza Duszę Najwyższą. Prabhupāda kontynuuje:
-The similarities between "the four Founder-Acharyas of the Iron Age," and the ācārya of the Gauḍīya Mission are clear, in spite of the obvious differences. In the case of the four sampradāyaācāryas, the inaugural divine revelations took place in prehistoric time. In the case of the Gauḍīya-sampradāya, however, the divine disclosure provided by Lord Caitanya occurred within relatively recent historic time. Yet the "original pre-historic teachers," who were graced with direct enlightenment by the Lord, have their Gauḍīya analogue in (primarily) the Six Gosvāmīs. The parallel between the enlightenment of the ṣaḍ-gosvāmī by Lord Caitanya and that of caturmukha Brahmā by Lord Kṛṣṇa was clear to Śrīla Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī:
+<blockquote>Kiedy ktoś poważnie podejmuje wypełnianie misji mistrza duchowego, to jego determinacja jest równoznaczna z widzeniem Najwyższej Osoby Boga. Jak wyjaśniono wcześniej, oznacza to spotkanie Najwyższej Osoby Boga w poleceniach mistrza duchowego. Fachowo nazywa się to vāṇī-sevā. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Thākura oświadcza w swoim komentarzu do Bhagavad-gīty, przy wersecie vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana ([[Vanisource:BG 2.41|BG 2.41]]) że należy służyć słowom mistrza duchowego. Uczeń musi dokładnie wypełniać każde polecenie mistrza duchowego. Jedynie dzięki dokładnemu przestrzeganiu tej zasady można zobaczyć Najwyższą Osobę Boga [. . .].
+Reasumując, jeśli uczeń jest bardzo poważny w wypełnianiu misji mistrza duchowego, to natychmiast ma możliwość obcowania z Najwyższą Osobą Boga poprzez vāņī albo vapuḥ. Jest to jedyny sekret sukcesu, jeśli chodzi o ujrzenie Najwyższej Osoby Boga.<ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_4.28.51 SB 4.28.51]</ref></blockquote>
-<blockquote>Before the creation of this cosmic manifestation, the Lord enlightened the heart of Lord Brahmā with the details of the creation and manifested the Vedic knowledge. In exactly the same way, the Lord, being anxious to revive the Vṛndāvana pastimes of Lord Kṛṣṇa, impregnated the heart of Rūpa Gosvāmī with spiritual potency [nijaśakti]. By this potency, Śrīla Rūpa Gosvāmī could revive the activities of Kṛṣṇa in Vṛndāvana, activities almost lost to memory. In this way, He spread Kṛṣṇa consciousness throughout the world. ([[Vanisource:CC Madhya 19.1|CC Madhya 19.1]]) </blockquote>
+Komentując następny werset, Śrīla Prabhupāda dalej wyjaśnia ten nienaruszalny związek pomiędzy wiernym uczniem a mistrzem duchowym:
-And Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura himself acted analogously to the four Founder-Ācāryas by reviving and reforming a weakened tradition, and engendering a society which, formed and pervaded by his own spirit, embodied the founder’s unassuageable eagerness to satisfy the merciful desires of the Lord. The four sampradāya-ācāryas powerfully countered impersonal monism, restored the true theistic siddhānta of the Vedas, and spread that siddhānta vigorously throughout India. So did Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. Moreover, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had been concentrating his resources on going even further: to propagate acintyabhedābheda-tattva—the ultimate synthesis of the teachings of the four sampradāya-ācāryas—throughout the entire planet.
+<blockquote>Ktokolwiek jest szczery i czysty, otrzymuje możliwość konsultowania się z Najwyższą Osobą Boga, która przebywa jako Paramātmā w każdym sercu. Paramātmā jest zawsze caitya guru, mistrzem duchowym wewnątrz, a na zewnątrz pojawia się przed nami jako instruujący i inicjujący mistrz duchowy. Tak jak Pan może przebywać w czyimś sercu, tak samo może pojawić się przed nim i udzielać mu instrukcji. Tak więc mistrz duchowy nie jest różny od przebywającej w sercu Duszy Najwyższej [. . .].
-However, following the loss of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s physical presence, his institution unfortunately also suffered the immensely greater loss of his spiritual presence. As a result, the Gauḍīya Mission became deprived of the power to be "an extension of the centre of the bestowal of grace for the benefit of souls in all parts of the world."
+Kiedy bramin zapytał kobietę, kim był leżący na ziemi człowiek, odpowiedziała, że jest to jej mistrz duchowy i że jest zaniepokojona nie wiedząc co robić pod jego nieobecność. W takim momencie natychmiast pojawia się Dusza Najwyższa, pod warunkiem, że wielbiciel oczyścił serce przestrzegając wskazówek mistrza duchowego. Taka szczera osoba z pewnością otrzymuje płynące z serca, bezpośrednie polecenia od Duszy Najwyższej.</blockquote>
-Consequently, the servant of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, in order to carry out the order of his master, in order to continue his mission as the enactor of his desire and fulfiller of his aspiration, that servant became the Founder-Ācārya of the International Society for Krishna Consciousness. He will remain actively present among us, generation after succeeding generation, so long as we remain his unwavering servants in all conditions, as he himself showed us by his own resplendent example.
+Powinniśmy zatem zwrócić uwagę na to, że obecność Śrīla Prabhupādy W ISKCON-ie jest zależna od jednej rzeczy: determinacji jego uczniów w ich zobowiązaniu do wypełniania jego misji. W tym miejscu Śrīla Prabhupada odkrył przed nami "tajemnicę sukcesu". Powinniśmy przyjąć ten dar i zachować go jako skarb.
+'''Dusza ISKCON-u.''' Dając wykład na temat pierwszego wersetu Śrīmad Bhagavatam w Caracas, 21 lutego 1975 roku, Srīla Prabhupāda posłużył się wiele mówiącym przykładem. Nie stanowił on jednak osi wykładu, był to jedynie przykład wypowiedziany mimochodem. Mimo to przykuwa uwagę:
-'''We revere and learn from the many great ācāryas in our line, yet as ISKCON Founder-Ācārya, Śrīla Prabhupāda becomes unique among them for us. In ISKCON, Prabhupāda himself remains present, generation after generation, as the single prominent śikṣā guru immanent in the life of each and every ISKCON devotee—a perpetual, indwelling active guiding and directing presence. He is thus the soul of ISKCON. As such, Śrīla Prabhupāda himself continues to act effectively in this world so long as ISKCON continues as the coherent expression and unified instrument of his will. In this way Śrīla Prabhupāda remains the soul of ISKCON, and ISKCON his body.'''
+<blockquote>Zatem powiedziano tu, że źródłem jest życie, co wynika z: yato 'nvayād itarataś ca artheșu abhijñaḥ svarāț. [Jest On pośrednio i bezpośrednio świadomy wszystkich emanacji i jest On niezależny). Podobnie, jeśli ja jestem uznawany za początek tego ruchu świadomości Kṛṣṇy, oznacza to, że wiem wszystko – pośrednio i bezpośrednio – o wszystkim, co dotyczy tego ruchu. Jeśli nie wiedziałbym bezpośrednio lub pośrednio wszystkiego o tym ruchu, nie mógłbym być nazywany jego założycielem-ācāryą. Gdy tylko źródło staje się świadome, jest żywe. Z tego względu tępa materia nie może być znawcą wszystkiego. ([[Vanisource:750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas|750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas]])</blockquote>
-'''Śrīla Prabhupāda remains present.''' While Śrīla Prabhupāda was among us, he blessed us with clear instructions for maintaining our association with him during his future physical absence. We find these instructions expounded thoroughly in the Fourth Canto of Śrīmad Bhāgavatam, wherein Prabhupāda elucidates Queen Vaidarbhī’s reaction to the death of her royal husband, an incident in Nārada’s allegorical narration regarding King Purañjana. Prabhupāda explains:
+Jako że Śrīla Prabhupāda jest duszą ISKCON-u, to ISKCON jest jego ciałem.<ref>Oświadczenie: „ISKCON jest moim ciałem" było często cytowane jako stwierdzenie samego Śrīla Prabhupādy. (Zob. na przykład wstęp do książki na Vyāsa Pūję z roku 1986 napisany przez Dravidę Dāsa, jak i ten z Chin z roku 1986, hołd złożony przez Gaņapatiego Dāsa Swamiego z roku 1987, przez Kīrtirāja Dāsa z roku 1991, przez Nityoditę Swamiego z roku 1995. W ofiarowaniu złożonym w roku 1997 Tamāl Krşņa Goswami z uczuciem zastanawia się nad tym „dobrze znanym stwierdzeniem" Śrīla Prabhupādy, a rok później Giridhārī Swami pisze w swoim ofiarowaniu: „Wszyscy słyszeliśmy Twoje dobrze znane powiedzenie „ISKCON jest moim ciałem"). Jednakże na chwilę obecną nie mamy żadnego bezpośredniego poświadczenia tego stwierdzenia. Mimo to, możemy uznać to oświadczenie za prawdziwe na gruncie naszego zrozumienia terminu „Założyciela-Ācāryi", tak jak jest ono przedstawione na łamach The Harmonist.</ref> Ponieważ wcielenie to jest duchowe, ciało nie jest różne od tego, który się w nie wciela. W tym samym kontekście ta zasada (jak zostało to zaznaczone powyżej) była już przedstawiona w The Harmonist:
+<blockquote>Gaudija Math jest [. . .] tożsama za swoim założycielem Aczarją. Towarzysze, zwolennicy i miejsce pobytu Jego Boskiej Miłości są członkami jego samego. Żadne spośród nich nie rości sobie miana do bycia czymś innym jak tylko w pełni podporządkowaną częścią tej osoby.</blockquote>
-<blockquote>Figuratively the queen is supposed to be the disciple of the king; thus when the mortal body of the spiritual master expires, his disciples should cry exactly as the queen cries when the king leaves his body. However, the disciple and spiritual master are never separated because the spiritual master always keeps company with the disciple as long as the disciple follows strictly the instructions of the spiritual master. This is called the association of vāṇī (words). Physical presence is called vapuḥ [body]. As long as the spiritual master is physically present, the disciple should serve the physical body of the spiritual master, and when the spiritual master is no longer physically existing, the disciple should serve the instructions of the spiritual master.<ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_4.28.47 SB 4.28.47]</ref></blockquote>
+Niemal cztery dekady później Śrīla Prabhupāda przedkłada tę samą zasadę w liście do Rāyarāmy ([[Vanisource:680111 - Letter to Rayarama written from Los Angeles|VB: Korespondencja: 11 stycznia 1968]]):
-The queen prepares to immolate herself on her husband’s pyre. Her intention, Prabhupāda explains, signifies the determination of a disciple to faithfully execute the spiritual master’s order. Thereupon a learned brāhmaṇa appears—as "an old friend" of the queen—and begins to console and guide her. Allegorically, Prabhupāda says, the brāhmaṇa signifies the Supersoul. Prabhupāda continues:
+<blockquote>Bardzo ładnie stwierdziłeś, że jestem Twoim życiem. To znaczy, że jesteś moim ciałem i w taki sposób ani życie, ani ciało nie mogą być rozdzielone, ponieważ na płaszczyźnie duchowej nie ma takiego rozróżnienia. Na płaszczyźnie materialnej życie jest czasem oddzielone od ciała, ale na płaszczyźnie absolutnej nie ma takiego rozróżnienia.</blockquote>
+ISKCON, ożywiony dzięki obecnemu duchowi Założyciela-Ācāryi, jest ucieleśnieniem duchowej mocy Pana Caitanyi w tym świecie. W takim razie jako jednostka uduchowiona przez Śrīla Prabhupādę – ISKCON staje się trwałym organizmem społecznym. Na podobieństwo żywego organizmu utrzymuje i skupia różnorodność indywidualnych elementów z których się składa – swych członków i podgrup – w transcendentnej jedności, w której każdy unikalny element gwarantuje spójność całości, podczas gdy zjednoczona całość ceni wartość każdej odrębnej jednostki każdej swej pojedynczej części z osobna. W ten sposób ISKCON jest odzwierciedleniem ostatecznej zasady boskości doświadczanej w tradycji vaiṣṇava:,,jedności w różnorodności".<ref>"Nawyższa Osoba Boga, żyjące istoty, energia materialna, energia duchowa i całość stworzenia są pojedynczymi istotami. Jednakże w ostatecznym rozrachunku stanowią one najwyższą jedność, Osobowego Boga. Stąd ci, którzy są zaawansowani w duchowej wiedzy, dostrzegają jedność w różnorodności" ([[Vanisource:SB 6.8.32-33|SB 6.8.32-33]]). W znaczeniu do ([[Vanisource:CC Madhya 10.113|CC Madhya 10.113]]), Prabhupāda stwierdza, że „zasada jedności w różnorodności" jest „znana w filozofii jako acintya-bhedābheda – jednoczesna jedność i odmienność.</ref> Prabhupāda stwierdza, że „zasada jedności w różnorodności" jest „znana w filozofii jako acintya-bhedābheda – jednoczesna jedność i odmienność".
+Podkreślając najwyższej wagi konieczność zastosowania tej zasady w ramach ISKCON-u, Śrila Prabhupada wyjaśnia jak "jego sukcej jest zależny od porozumienia"
+([[Vanisource:731018 - Letter to Kirtanananda written from Bombay|VB: list do Kīrtanānandy, 18 pazdziernika 1973]]):
-<blockquote>When one becomes serious to follow the mission of the spiritual master, his resolution is tantamount to seeing the Supreme Personality of Godhead. As explained before, this means meeting the Supreme Personality of Godhead in the instruction of the spiritual master. This is technically called vāṇī-sevā. Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura states in his Bhagavad-gītā commentary on the verse vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana ([[Vanisource:BG 2.41|BG 2.41]]) that one should serve the words of the spiritual master. The disciple must stick to whatever the spiritual master orders. Simply by following on that line, one sees the Supreme Personality of Godhead. . . .
+<blockquote>Świat materialny oznacza różnicę zdań i nieporozumienia, zwłaszcza w Kali-judze. Mimo że występuje tu różnorodność zobowiązań, sukces tego ruchu świadomości Kryszny zależeć będzie od porozumienia. W świecie materialnym jest zróżnicowanie, ale brak porozumienia. Na tym polega różnica. Materialiści nie będąc w stanie dopasować zróżnicowania i nieporozumień, nie osiągają niczego. Nie mogą uporać się ze zróżnicowaniem. Jeśli zachowamy Krysznę w centrum, osiągnięte zostanie porozumienie przy jednoczesnym zróżnicowaniu. To nazywa się jednością w różnorodności. Z tego względu proponuję, by wszyscy nasi ludzie spotykali się corocznie w Majapur podczas celebracji urodzin Pana Czaitanji Mahaprabhu. Ze wszystkimi członkami Rady Zarządzającej i starszyzną powinniśmy dyskutować, jak osiągnąć jedność w różnorodności. Jeśli będziemy walczyć ze sobą z powodu różnorodności, będzie to jedynie płaszczyzna materialna. Proszę, postaraj się zachować tę filozofię jedności w różnorodności. To pozwoli naszemu ruchowi osiągnąć sukces.</blockquote>
-In conclusion, if a disciple is very serious to execute the mission of the spiritual master, he immediately associates with the Supreme Personality of Godhead by vāṇī or vapuḥ. This is the only secret of success in seeing the Supreme Personality of Godhead.<ref>[https://vanisource.org/wiki/SB_4.28.51 SB 4.28.51]</ref></blockquote>
+===POWODY, DLA KTÓRYCH ŚRĪLA PRABHUPĀDA ZAŁOŻYŁ ISKCON===
-Commenting on the next text, Śrīla Prabhupāda further elucidates this inviolable relationship between the faithful follower and the spiritual master:
+'''Kiedy Śrīla Prabhupāda ustanowił ruch Pana Caitanyi jako światową misję nauczania, podjął ważką decyzję założenia nowej instytucji, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, z sobą samym jako jej Założycielem-Ācāryą. Dokonał tego w oparciu o wiedzę, której sam doświadczył. Jej esencję przyswoił sobie od swego mistrza duchowego. Niestety po tym jak Guru Mahārāja Śrīla Prabhupādy odszedł z tego świata, wiedza ta i jej pełne zrozumienie w znacznym stopniu przestały być szerzone w ramach jego własnej – teraz podzielonej – instytucji. Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała to zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga'''
-<blockquote>One who is sincere and pure gets an opportunity to consult with the Supreme Personality of Godhead in His Paramātmā feature sitting within everyone’s heart. The Paramātmā is always the caitya-guru, the spiritual master within, and He comes before one externally as the instructor and initiator spiritual master. The Lord can reside within the heart, and He can also come out before a person and give him instructions. Thus the spiritual master is not different from the Supersoul sitting within the heart. . . .
+'''Nowa instytucja''' Wysiłek, który przywiódł Śrīla Prabhupādę do Ameryki był spełnieniem polecenia jego mistrza duchowego. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura dwukrotnie wyraźnie nakazał swojemu uczniowi Abhayowi Caraṇāravindzie Dāsie nauczać wśród anglojęzycznych odbiorców. Abhay otrzymał tę instrukcję przy swym pierwszym spotkaniu z Śrīla Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą w roku 1922. W roku 1936 otrzymał ją ponownie – w ich ostatniej wymianie korespondencji. W owym czasie Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura widział, że tak długo podsycany i skoncentrowany entuzjazm Gaudīya Math słabnie; entuzjazm, który doprowadził do wysłania misjonarzy do Anglii w roku 1933. <ref>Bhakti Vikaśa Swami: :Koronny dowód świetności wszystkich działań Gaudiya Math podjętych do tej pory ukazał się w roku 1933, wraz z wysłaniem misjonarzy na Zachód" (SBV 1, str. 108).</ref> Polecenie przekazane uczniowi wskazuje na to, że był niezachwiany w swoim postanowieniu.
+Na długiej i wyboistej drodze wypełnienia boskiego polecenia swego mistrza duchowego, Śrīla Prabhupāda uważnie wzorował swe własne kreatywne wysiłki na paradygmacie ustanowionym przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę w Gaudīya Math w latach 20-stych i 30-stych XX wieku. Obfita w przygody droga była oznaczona takimi kamieniami milowymi jak pojawienie się anglojęzycznego Back to Godhead w roku 1944, wydanie trzech tomów pierwszej księgi Śrīmad-Bhāgavatam w latach 1962-65, założenie ISKCON-u w Nowym Jorku w roku 1966, ustanowienie ruchu w Anglii i Niemczech w roku 1969, i odnowienie w roku 1970 ruchu Pana Caitanyi w Indiach – odmłodzonego i na nowo powołanego do życia. Zapisy historyczne od początku do końca stanowią jasny dowód na pełny oddania szacunek i staranną wierność, z jakimi Śrila Prabhupāda oddawał hołd przykładowi swego mistrza duchowego.
+Twórczość literacka Śrīla Prabhupādy również doskonale to ilustruje: w roku 1927 Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura rozpoczął próby światowego nauczania przekształcając Sajjana-toșaņī w The Harmonist. Podążając tym śladem Śrīla Prabhupāda rozpoczął przygotowania do ostatecznego wejścia na światową scenę powołując do życia Back to Godhead. <ref>The Harmonist przestał być wydawany w roku 1937.</ref>
-When the brāhmaṇa asked the woman who the man lying on the floor was, she answered that he was her spiritual master and that she was perplexed about what to do in his absence. At such a time the Supersoul immediately appears, provided the devotee is purified in heart by following the directions of the spiritual master. A sincere devotee who follows the instructions of the spiritual master certainly gets direct instructions from his heart from the Supersoul. Thus a sincere devotee is always helped directly or indirectly by the spiritual master and the Supersoul.</blockquote>
+Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura ściśle współpracował z Niśīkānta Sanyalem nad autorytatywną anglojęzyczną książką, w zamyśle trzytomową pozycją Sree Krishna Chaitanya, by wywrzeć na wykształconych Europejczykach wrażenie wybitności i głębi nauk Gaudīya-vaişņava. Dzieło zostało uznane za niezbędne do tego stopnia, że w roku 1933  misjonarze nie wyruszyli dopóki nie znaleźli się w posiadaniu egzemplarzy pierwszego tomu. Trzy dekady później Śrīla Prabhupāda, tym razem pracując kompletnie sam, wznowił ten wysiłek, i spędził lata 1960-65 na pisaniu, zbieraniu funduszy, drukowaniu, wydawaniu i dystrybucji pierwszej księgi Śrimad-Bhāgavatam w trzech tomach – 1100 egzemplarzy każdego tomu. Nie wyruszył z Kalkuty, dopóki nie towarzyszył mu kufer po brzegi wypełniony tomami Bhāgavatam.
-We should carefully take note that the presence of Śrīla Prabhupāda in ISKCON is conditional upon one thing: the dedication of his committed followers to execute his mission. Śrīla Prabhupāda has here revealed to us the "secret of success." We should accept and treasure this gift.
+Śrīla Prabhupāda przybył do Nowego Jorku kompletnie sam i bez żadnych środków do życia, ale natychmiast rozpoczął pracę nad zakupem odpowiedniej nieruchomości, pod świątynię na Manhattanie. Priorytet, który temu nadał, odwzorowuje podejście Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, który skierował znaczny, aczkolwiek ostatecznie płonny wysiłek, na otworzenie okazałej świątyni w Londynie.<ref>1 X 1935, lider europejskich misjonarzy, Bhakti Hṛdaya Bon Mahārāja, złożyl oficjalną wizytę Mahārājowi Tripury. Entuzjastyczne sprawozdanie z tego wydarzenia pojawiło się w The Harmonist 7 XI 1935 (Harm. 32.5, str. 116-118) zatytułowanym „Pierwsza świątynia hinduistyczna w Londynie". Czytamy w nim: „Swamiji [B.H.Bon] nawiązał wtedy do działań Gauḍīya Math w Anglii i Europie Centralnej, i przedłożył Jego Wysokości życzenie Swego Boskiego Mistrza, głowy Gauḍīya Math, dotyczące wybudowania pierwszej hinduistycznej świątyni w Londynie i siedziby dla rozprzestrzeniania duchowej kultury Indii na Zachodzie. Jego Wysokość wysłuchał życzliwie propozycji Swamijiego i był rad ogłosić mu tego samego popołudnia swą decyzję pokrycia kosztów wybudowania londyńskiej świątyni Gauḍīya Math [...]" Jednak rok później Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura był niezadowolony z poczynań Bon Mahārājy do tego stopnia, że przywołał go na powrót z Londynu (odmawiając mu nawet widzenia po jego przybyciu) i napisał do Mahārājy z Tripury, by ten nie dawał już żadnych pieniędzy Bon Mahārājy (SBV 2, str. 302).</ref> W tym jak i w wielu innych przypadkach fakty dowodzą, jak dokładnie Śrīla Prabhupāda wzorował się na czynach swego mistrza duchowego.
+W kwestii tej wierności jeden doniosły akt Śrīla Prabhupādy wyrasta na miarę pozornej anomalii: jego decyzja, by kontynuować wysiłek poza egidą instytucji jego mistrza duchowego i założyć Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy. I dalej w tym samym tonie – w ciągu niespełna dwóch lat od ustanowienia ISKCON-u – jego założyciel przyjął ten wyróżniający honorowy tytuł, który używany był przez jego mistrza duchowego: „Śrīla Prabhupāda". Oba zdarzenia wywołały z czasem jadowitą krytykę ze strony jego braci duchowych, jednakże po bliższym przyjrzeniu się temu – w pewien sposób uruchomieniu na nowo misji Mahāprabhu – widzimy, że był to akt niezwykłej wierności. Nie mogło być inaczej.
+W rzeczywistości Śrīla Prabhupāda zaraz na początku zaproponował podporządkowanie Gaudīya Math swego, do tej pory pozbawionego wsparcia, wysiłku misjonarskiego na Zachodzie. W liście z Nowego Jorku datowanym na 8 listopada 1965 roku gorąco prosił o współpracę swego brata duchowego Bhakti Vilāsa Tīrthę Mahārāja, będącego w tym czasie liderem Śri Caitanya Math w Māyāpur. Inicjowany pod imieniem Kunja Bihari Dāsa był on wcześniej związany z Misją Ramakryszna i jego światowe kompetencje i zdolności menedżerskie spowodowały, że Śrīla Whaktisiddhänta Sarasvatī Țhākura powierzył mu funkcję sekretarza i nadzorcy całej instytucji Gaudīya Math.<ref>Por SBV 2, str. 332-339 dla pełnego profilu Bhakti Vilāsa Tīrthy Mahārāja. Należy dodać w tym miejscu, że według Śrīla Prabhupādy to właśnie nieupoważniony czyn Tīrthy Mahārāja rozpoczął rozłam w Gaudīya Math (VB: Konwersacja w pokoju, Bombaj, 23 IX 1973).</ref> List Śrīla Prabhupādy jest wart zacytowania w całości:
-'''The soul of ISKCON.''' Lecturing on the first verse of Śrīmad-Bhāgavatam in Caracas on February 21, 1975, Śrīla Prabhupāda used a revealing example. It was not his main point, simply an example offered in passing. Even so, it captures one’s attention:
+<blockquote>Jestem tutaj i widzę podatny grunt do pracy, ale jestem sam, bez ludzi ani pieniędzy. Ażeby otworzyć tutaj własny ośrodek, potrzebujemy własnych budynków. Misja Ramakryszna, jak też każda inna misja, która tu działa, ma własne budynki. Jeśli zatem chcemy otworzyć tutaj ośrodek, także musimy mieć własny budynek. By mieć własny budynek trzeba zapłacić 500 000/pięć lakh rupii albo sto tysięcy dolarów. Aby odpowiednio wykończyć taki budynek potrzeba kolejnych dwóch lakh. Jeśli zostanie podjęty wysiłek, można zdobyć pieniądze. Myślę o założeniu tutaj Mathy i świątyń. Ty możesz przejąć dowodzenie, a ja postaram się uczynić je niezależnymi. Istnieje problem z wymianą i myślę, że dopóki nie ma wyjątkowych aranżacji, by otworzyć filię Czaitanja Math, przelew pieniędzy będzie utrudniony. Ale jeśli będziesz mógł zrobić to z pomocą rządu Bengalu albo Centralnego Rządu, tutaj, w Nowym Jorku jest znakomita szansa na natychmiastowe otworzenie ośrodka [...]. Bez naszego własnego budynku nie będzie możliwe otwarcie własnego ośrodka. Mnie zajęłoby to dużo czasu, ale dla Ciebie jest to bardzo proste. Dzięki łasce Śrīla Prabhupādy, Marwarowie z Kalkuty są do Twojej dyspozycji. Jeśli tylko zechcesz, możesz niezwłocznie zgromadzić fundusz rzędu 1 000 000 / dziesięć lakh rupii na ośrodek w Nowym Jorku. Jak tylko ośrodek zostanie otworzony, będę w stanie otworzyć wiele innych. Zatem jest tutaj szansa na współpracę między nami i byłbym szczęśliwy wiedząc, że jesteś na nią gotowy. Przybyłem tutaj, by zbadać sytuację i uważam, że jest bardzo korzystna i jeśli Ty także jesteś chętny współpracować, za sprawą Śrīla Prabhupādy wszystko wspaniale się ułoży.
+[. . .] Jeśli się zgodzisz, to bądź pewny, że jestem jednym z pracowników Śri Majapur Czaitanja Math. Nie mam ambicji zostać właścicielem żadnej Math ani Mandiru, ale pragnę warunków do pracy. Pracuję dzień i noc nad swą publikacją Bhagawatam i potrzebuję ośrodków w krajach zachodnich. Jeśli odniosę sukces w otwarciu ośrodka w Nowym Jorku, moim następnym krokiem będzie ośrodek w Kalifornii i Montrealu [...]. Jest tu ogromne pole do pracy, ale niestety traciliśmy tylko czas na kłótnie ze sobą, podczas gdy Misja Ramakryszna – fałszywie prezentując filozofię – zdobyła pozycję na całym świecie. Mimo że nie są bardzo popularni w tych obcych krajach, zapewnili sobie dobrą opinię publiczną i w rezultacie świetnie powodzi im się w Indiach, podczas gdy ludzie Gaudija Math głodują. Powinniśmy pójść teraz po rozum do głowy. Jeśli to możliwe, przyłącz się wraz z innymi naszymi braćmi duchowymi i wspólnie podejmijmy wysiłek nauczania wyznania Gaura Hari w każdym mieście i każdej wiosce krajów zachodnich.([[Vanisource:651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-<blockquote>So here it is said that origin is life, because here it is said, yato ‘nvayād itarataś ca artheṣu abhijñaḥ svarāṭ. [He is directly and indirectly conscious of all manifestations, and He is independent]. Just like if I am taken as the origin of this Kṛṣṇa consciousness movement, that means I know everything directly and indirectly of all this movement. If I do not know directly or indirectly everything of this movement, then I cannot be called the founder-ācārya. And as soon as the origin becomes a knower, he is life. So therefore dull matter cannot be the knower of everything.([[Vanisource:750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas|750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas]])
+<blockquote>Jeśli zgodzisz się na współpracę ze mną, jak proponuję powyżej, przedłużę moją wizę [. . .], w przeciwnym wypadku wrócę do Indii. Chcę też dobrych asystentów, którzy natychmiast rozpoczęliby ze mną pracę. Muszą być wykształceni i znać angielski, jak też dobrze czytać sanskryt. Dla nauczania tutaj byłyby bardzo przydatne dwa języki: angielski i sanskryt. Myślę, że pod Twoim przywództwem każdy oddział naszych braci duchowych powinien oddelegować do tego celu jednego odpowiedniego człowieka i oni muszą się zgodzić na pracę pod moim kierunkiem. Jeśli to stanie się możliwe, zobaczysz jak nasz ukochany Śrila Prabhupāda będzie zadowolony z każdego z nas. Uważam, że powinniśmy zapomnieć o tej braterskiej wojnie i pójść naprzód w dobrej sprawie. Jeśli oni się nie zgodzą, zrób to sam, a ja będę do Twych usług.</blockquote>
-</blockquote>
+, listopada Śrīla Prabhupāda napisał ponownie do Tīrthy Mahārājy, tym czasem z opisem konkretnej posiadłości i kwotą zaliczki: „[. . .] myślę, że tę kwotę możesz niezwłocznie zapewnić i otworzyć filię Twojej Śri Czaitanja Math albo nazwać tę filię Nowojorską Gaudija Math". ([[Vanisource:651123 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651123 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])
-As Śrīla Prabhupāda is the soul of ISKCON, so ISKCON is his body.<ref>The statement “ISKCON is my body" has repeatedly been cited as a remark by Śrīla Prabhupāda himself. (See, for example, the introduction to the 1986 Vyāsa Pūjā book by Draviḍa Dāsa, as well as the Vyāsa Pūjā offerings from China in 1986, from Gaṇapati Dāsa Swami in 1987, from Kīrtirāja Dāsa in 1991, from Nityodita Swami in 1995. In an offering of 1997 Tamāl Krishna Goswami reflects with feeling on this “well-known statement" of Śrīla Prabhupāda, and the next year Giridhārī Swami notes in his homage, “We have all heard your well-known saying ‘ISKCON is my body.’") However, we currently have no direct attestation for this assertion. Nevertheless, we can accept the truth of the statement simply on our understanding the meaning of “Founder-Ācārya" as presented in The Harmonist.</ref> And because the incorporation is a spiritual one, the body is non-different from the embodied. In this same context, the principle (as previously noted) had already been propounded in The Harmonist:
+Gdy Śrila Prabhupāda miał perspektywę większej dotacji z Indii na otworzenie świątyni, napisał do Bon Mahārājy i Tīrthy Mahārājy z prośbą o podjęcie konkretnych działań w celu zapewnienia rządowego pozwolenia koniecznego do przelewu pieniędzy do Ameryki. „Wszystko jest gotowe" - napisał do Tīrthy Mahārājy:
-<blockquote>The Gaudiya Math is. . . identical with its founder Acharyya. The associates, followers and abode of His Divine Grace are limbs of himself. None of them claim to be anything but a fully subordinate limb of this single individual. </blockquote>
+<blockquote>Mianowicie, budynek jest gotowy, sponsor jest gotowy i ja również jestem gotowy, by pełnić na miejscu pokorną służbę. Teraz Ty powinieneś nadać temu ostatni ton, ponieważ jesteś najdroższym uczniem Jego Boskiej Miłości. Myślę, że Śrīla Prabhupāda życzy sobie, by do tego znaczącego wysiłku mojej pokornej osoby mogła także zostać idealnie wpasowana Twoja wysoko ceniona służba. ([[Vanisource:660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-Nearly four decades later, we find Śrīla Prabhupāda advancing this same principle in a letter to Rāyarāma ([[Vanisource:680111 - Letter to Rayarama written from Los Angeles|VB: Correspondence: Jan. 11, 1968]]):
+W tym przypadku te wyczerpujące wysiłki mające na celu osiągnięcie współpracy dwóch braci duchowych, nie przyniosły żadnych owoców. W kontraście do tego młody uczeń jednego z braci duchowych, brahmacārī o imieniu Mangalniloy,<ref>To jest pisownia Śrīla Prabhupādy, która oddaje bengalską wymowę jego imienia z inicjacji: w sanskrycie Mangala-nilāya Dāsa. (W Śrīla Prabhupāda-līlāmặcie ten wielbiciel pojawia się pod pseudonimem ,,Mukti".)</ref> napisał do Śrīla Prabhupādy, by wyrazić swój podziw dla jego wysiłków i pragnienie pomocy. Mistrz duchowy Mangalniloya, Mādhava Mahārāja, nie podzielał jednakże entuzjazmu swojego ucznia. Prabhupāda prosił Mangalniloya, by ten naciskał na Mādhavę Mahārāję, tak by móc podjąć wysiłek w Indiach w celu uzyskania funduszy. Odpowiedź, którą Prabhupāda otrzymał od Mangalniloya, bezsprzecznie ukazała antypatię kolejnego już brata duchowego. A to jest wiele mówiąca reakcja Prabhupādy ([[Vanisource:660623 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|VB: Korespondencja, 23 czerwca 1966]]):
-<blockquote>You have very nicely stated that I am your life. This means you are my body and so neither life nor body can be separated because on the spiritual platform there is no such distinction. On material platform sometimes life is separated from body, but on the Absolute platform there is no such distinction.</blockquote>
+<blockquote>Prosiłem o to (pomoc w zdobyciu funduszy] Śripadę Bon Maharadża, ale odmówił. Prosiłem Śripada Tirtha Maharadżę, który na początku obiecał spotkać się z Prezydentem i Ministrem Finansów, ale teraz stara się tego uniknąć. W związku z tym musiałem zwrócić się poprzez Ciebie do Śripada Madhawy Maharadża w sprawie tego najwyższej wagi zadania: natychmiastowego spotkania się z Prezydentem i Ministrem Finansów w nawiązaniu do mojego podania, jak zostało to potwierdzone przez ambasadę Indii w Waszyngtonie.
-Animated by the indwelling spirit of its Founder-Ācārya, ISKCON is the embodiment in this world of the spiritual potency of Lord Caitanya. As an entity thus ensouled by Śrīla Prabhupāda, ISKCON itself becomes a perdurable social organism. In the manner of a living organism, it embraces and enfolds the diversity of its individual elements—its members and sub-groups—into a transcendent union, in which each of its unique elements enshrines the concentrated unity of the whole, while the unified whole valorizes the distinct individuality of each and every one of its parts. In this fashion, ISKCON exemplifies that ultimate principle of divinity realized in the Vaiṣṇava traditions: "unity in diversity." <ref>"The Supreme Personality of Godhead, the living entities, the material energy, the spiritual energy and the entire creation are all individual substances. In the ultimate analysis, however, together they constitute the supreme one, the Personality of Godhead. Therefore those who are advanced in spiritual knowledge see unity in diversity" ([[Vanisource:SB 6.8.32-33|SB 6.8.32-33]]). In his purport to CC Madhya 10.113, Prabhupāda states that "the principle of unity in diversity" is "philosophically known as acintya-bhedābheda—simultaneous oneness and difference." ([[Vanisource:CC Madhya 10.113|CC Madhya 10.113]])</ref> Stressing the paramount necessity of its application within ISKCON, Śrīla Prabhupāda explains how "its success will depend upon agreement" ([[Vanisource:731018 - Letter to Kirtanananda written from Bombay|VB: letter to Kīrtanānanda, Oct. 18, 1973]]):
+W odpowiedzi napisałeś, że najpierw chcesz do mnie dołączyć, a później rozmawiać ze Śripada Maharadżem na temat współpracy, w przeciwnym wypadku twoja podróż do tego kraju mogłaby zostać przez niego odwołana. Nie do końca rozumiem znaczenie tej propozycji. Myślisz, że zanim do mnie dołączysz współpraca nie jest możliwa? Co to za myślenie? Czy to jest moja prywatna sprawa? Śrila Prabhupada chciał zbudować świątynie w obcych krajach jako ośrodki nauczania przesłania Śrila Rupa Raghunathy i ja staram się to wykonać w tej części świata. Pieniądze są i nadarzyła się okazja. Jeśli dzięki spotkaniu z Ministrem Finansów można by pomóc w realizacji tego zadania, dlaczego mamy czekać jakiś czas dlatego, że ty nie możesz porozmawiać ze swoim Guru Maharadżem o jakiejkolwiek współpracy, ponieważ boisz się, że twoja podróż może zostać odwołana. Przyjmij wszystko jako dzieło Śrila Prabhupady i staraj się współpracować w tym duchu. Instytucja Gaudija Math odniosła porażkę [:]</blockquote>
-<blockquote>Material nature means dissension and disagreement, especially in this Kali yuga. But, for this Kṛṣṇa consciousness movement its success will depend on agreement, even though there are varieties of engagements. In the material world there are varieties, but there is no agreement. In the spiritual world there are varieties, but there is agreement. That is the difference. The materialist without being able to adjust the varieties and the disagreements makes everything zero. They cannot come into agreement with varieties, but if we keep Kṛṣṇa in the center, then there will be agreement in varieties. This is called unity in diversity. I am therefore suggesting that all our men meet in Mayapur every year during the birth anniversary of Lord Caitanya Mahaprabhu. With all GBC and senior men present we should discuss how to make unity in diversity. But, if we fight on account of diversity, then it is simply the material platform. Please try to maintain the philosophy of unity in diversity. That will make our movement successful. </blockquote>
+Dwa ostatnie zdania pozostają dla nas w ISKCON-ie wysoce aktualne. Refleksja nad nimi przyniesie owoce. W pierwszym zdaniu Prabhupāda udziela podstawowych wskazówek na osiągnięcie duchowego sukcesu: uważaj każde przedsięwzięcie za ,,dzieło Śrīla Prabhupādy" (nie za „moje" lub „twoje"). Zainspirowany tym nastawieniem współpracuj. Następne zdanie Prabhupādy bez ogródek ukazuje skutek niepodążania za tymi poleceniami: udowodnioną klęskę.
+I tak się stało, że w roku 1966 Śrīla Prabhupāda niemile doświadczył, ze duchowe braki, które spowodowały upadek Gaudīya Math, trzy dekady później wciąż miały moc oddziaływania.
+Gdy wszystkie jego nadzieje na współpracę ze strony sponsorów, rządu i braci duchowych zostały zniweczone, Śrīla Prabhupāda zmuszony był do rozpoczęcia od zera – w pojedynkę. Niezachwiany napisał do Mangalniloya: „Nie potrzeba już pomocy od nikogo".<ref> [[Vanisource:660716 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|VB: List do Mangalniloya, 16 VII 1966.]]. (Jest to trzy dni po oficjalnym założeniu ISKCON-u.)</ref>
+To jest zatem znaczący element kontekstu, w którym zrodziło się Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy. Innym elementem jest duchowe spełnienie, które stało się udziałem Śrīla Prabhupādy poprzez ciągle wzrastającą liczbę młodych Amerykanów, którzy zwrócili swą szczerą i gorliwą uwagę ku naukom Pana Caitanyi.
+Co miał począć Prabhupāda? W swoim pierwszym apelu o współpracę wysłanym do Tīrthy Mahārāja w listopadzie 1965 roku, zaraz po swym przybyciu do Nowego Jorku, Prabhupāda proponował, że będzie pracował w ramach instytucji swego brata duchowego:
+<blockquote>Zatem jest tutaj szansa na współpracę między nami i byłbym szczęśliwy wiedząc, że jesteś na nią gotowy. Przybyłem tutaj, aby zbadać sytuację i uważam, że jest bardzo dobra i jeśli Ty także jesteś chętny współpracować, za sprawą Śrīla Prabhupādy wszystko wspaniale się ułoży. [...] Jeśli się zgodzisz, to bądź pewny, że jestem jednym z pracowników Śri Majapur Czaitanja Math. ([[Vanisource:651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-===Reasons for Prabhupāda’s Founding of ISKCON===
+Po tym jak ten, jak i wielu innych adresatów, okazał się nieskłonny do współpracy, Srīla Prabhupāda założył własną instytucję.
+Z tego powodu Śrīla Prabhupāda został także, zgodnie z oczekiwaniami, potępiony. Pisząc jakieś dwa i pół roku później do sekretarza Gaudīya Maţh w Kalkucie,<ref>VB: list to sekretarza, Misja Gaudija, 23 V 1969. „Misja Gaudīya": w swym znaczeniu do Śrī Caitanya-caritām;ty Ādi-līlā 12.8, Prabhupāda odwołuje się do rozpadu Gaudīya Math na „dwie frakcje" z powodu roszczeń dotyczących następnego ācāryi. Wiele kłótni rozgorzało. Frakcja, której główną siedzibą była świątynia Bāg-bazar w Kalkucie, przyjęła nazwę „Misja Gaudīya", podczas gdy frakcja, której siedzibą była Śrī Caitanya Mațh w Māyāpur pod przewodnictwem Tīrthy Mahārāja nazywana była „Gaudīya Math". Po dzień dzisiejszy widnieje tam napis przy głównym ołtarzu głoszący:
+: To jest macierzysta Matha wszystkich Gaudija Math
+: Śri Czaitanja Math Śri Mandir</ref>Śrīla Prabhupāda ponownie podnosi kluczowy temat współpracy, powtarzając to słowo w kółko, jakby wybijając rytm na bębnie. I nawiązuje też do jej braku nie tylko, by robić wyrzuty swoim braciom duchowym, ale także umiejętnie uargumentować założenie ISKCON-u:
+<blockquote>[. . .] w sprawie mojej działalności służącej rozpowszechnianiu celów Śrila Prabhupady Bhaktisidhanty Saraswatiego, jestem gotów do współpracy z Misją Gaudija na wszelkich warunkach, ale nie wiem, na jakich zasadach chcecie ze mną współpracować. Mogę jednak przyjąć wszelkie warunki, by zdobyć waszą pełną współpracę. Zatem będę wdzięczny wiedząc, na jakich warunkach byłaby ona możliwa. Jestem gotów pod każdym względem i z ciekawością będę czekać na waszą odpowiedź.
+Jeśli chodzi o to, że założyłem odrębną organizację, znaną jako Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, było to nie do uniknięcia, jako że żaden z naszych braci duchowych nie współpracuje ze sobą. Każdy z nas prowadzi własną instytucję, i istnieje nawet różnica zdań pomiędzy Misją Gaudija a Gaudija Math.
+Tak więc, jeśli połączenie się jest teraz możliwe, jestem pierwszym, który wykorzysta tę dobrą szansę. Ale poza wszystkim innym, jeśli Gaudija Math jest gotowa do współpracy ze mną, jestem gotów także zaakceptować to na wszelkich warunkach. Proszę zatem powiadomcie mnie o waszych warunkach współpracy, a będę szczęśliwy mogąc je rozpatrzeć. ([[Vanisource:690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA|690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA]])</blockquote>
+Trzy dni po napisaniu swego listu, Śrīla Prabhupāda podzielił się swymi przemyśleniami w liście do swego ucznia Brahmānandy Dāsa:
+<blockquote>W temacie listu dr. Śjama Sundary Brahmaczariego z Misji Gaudija, odpowiedziałem prosząc ich o warunki współpracy, o której wspomniał. Nawet jeśli sprawa jest beznadziejna, poznajmy ich warunki. Jak wiesz, mimo wszystko, ja nigdy nie poddaję się beznadziei, w żadnej sprawie. Negocjuję zatem z nimi, by zobaczyć, jak możemy współpracować. ([[Vanisource:690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA |690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA ]]) </blockquote>
-'''When Śrīla Prabhupāda successfully established Lord Caitanya’s movement as a world-preaching mission, he made the weighty decision to form a new institution, the International Society for Krishna Consciousness, with himself as Founderācārya. He did this on the basis of his realized knowledge. The essence of that knowledge he imbibed from his own spiritual master. Unfortunately, after Śrīla Prabhupāda’s Guru Mahārāja had passed away, that knowledge and realization largely ceased to be expressed in his guru’s own—but now fragmented— institution. Hence, Prabhupāda founded a new organization that, as a whole and in its every part, would embody and develop that realization—a realization that manifests itself as an unwavering, indefatigable commitment to deliver pure love of God to suffering humanity everywhere.'''
+Należy zaznaczyć, że Śrīla Prabhupāda kontynuował próby podjęcia współpracy z członkami Gaudīya Math aż do ostatniego tchu.<ref>Podczas dwóch ostatnich miesięcy pobytu na ziemi, Śrīla Prabhupāda zainwestował sporo czasu i energii w założenie Bhaktivedanta Swami Charity Trust, z głównym celem zjednoczenia rodziny Sārasvata – zwolenników Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury - we wspólnym wysiłku odrestaurowania i rozwoju Gaura-maņdala-bhūmi. Tamal Krşņa Goswami podaje, jak Śrīla Prabhupada wyznaczył cel i pokazał konkretny przykład. Prabhupāda powiedział: „nigdy więcej braku współpracy. Teraz wszyscy współpracują, by rozpowszechnić ruch Pana Caitanyi. To jest dokładnie tak, jak ze Śrīdhara Mahārāją i kłopotem z ukończeniem jego Nath Mandiru. Tak więc współpracujcie" (TKG, str. 293).</ref> Jego wytrwałość jest świadectwem zadedykowania poleceniu mistrza duchowego. To właśnie jest jego postawa, oddana w formie aforyzmu: „Jest to beznadziejna sprawa, ale ja nigdy nie poddaję się beznadziei".
-'''A new institution.''' The endeavor that brought Śrīla Prabhupāda to America was in fulfillment of the direct order of his spiritual master. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura on two occasions specifically enjoined his disciple Abhaya Caraṇāravinda Dāsa to preach to the English-speaking people. Abhaya received this direction at his very first meeting with Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura in 1922. And in 1936 he received it again by post in their last communication. By this time, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had seen the debilitation of the Gauḍīya Maṭha’s own sustained and concentrated drive that had dispatched preachers to England in 1933.<ref>Bhakti Vikāśa Swami: "The crowing glory of all Gauḍīya Maṭha activities hitherto came in 1933, with the dispatching of preachers to the West" (SBV 1:108).</ref> His order to his disciple clearly shows he had not wavered in his resolve. In the long and varied course of fulfilling his master’s divine order, Śrīla Prabhupāda carefully modeled his own creative efforts on the paradigm established by Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura with the Gauḍīya Maṭha in 1920s and ’30s. That adventurous course was marked by such milestones as the 1944 appearance of the English-language Back to Godhead, the publication of the three-volume First Canto of Śrīmad Bhāgavatam in 1962-65, the 1966 founding of ISKCON in New York City, the establishment of the movement in England and Germany in 1969, and the restoration to India in 1970 of Lord Caitanya’s movement, rejuvenated and revitalized. The historical record gives moving testimony throughout to the devoted regard and painstaking fidelity with which Śrīla Prabhupāda paid homage to the exemplar of his own spiritual master.
+Wytrwałe nawiązywanie do idei współpracy w tych listach wskazuje na to, że to słowo ma dla Śrīla Prabhupādy wyjątkowe znaczenie. Powinniśmy poświęcić trochę czasu, by w pełni to zrozumieć. Angielskie słowo pochodzi z łaciny, a jego znaczenie to: „pracować wspólnie z", <ref>Ang cooperate. Polskie słowo jest dokładnym tłumaczeniem jego łacińskiego odpowiednika. (przyp tłum.)</ref> ale w naukach Prabhupādy termin ten ma głębokie duchowe znaczenie. W jednym z wykładów (Seattle, 1968 roku) Śrīla Prabhupāda ukazał to znaczenie z sobie właściwą prostotą: „Gdy robisz coś współpracując z Panem, to się nazywa bhakti". Ta współpraca z Kṛṣṇą, jak Prabhupāda podkreśla, jest w swej istocie dobrowolna: ([[Vanisource:681009 - Lecture - Seattle|681009 - Lecture - Seattle]]):
-Śrīla Prabhupāda’s literary production illustrates this fidelity: In 1927 Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had begun rehearsing for worldwide preaching by transforming Sajjana-toṣaṇī into The Harmonist. Following those footsteps, Śrīla Prabhupāda began preparation for his own eventual entrance onto the world-stage by starting up Back to Godhead. <ref>The Harmonist had ceased publication in 1937</ref>
+<blockquote>Jesteśmy osobami i Kṛṣṇa jest osobą, i nasz związek z Kṛṣṇą jest zawsze zależny od dobrowolnej zgody. Ta dobrowolna postawa – „tak, Kṛṣṇo, będę chętnie współpracował. Cokolwiek powiesz" – ta zdecydowana gotowość do bycia posłusznym jest możliwa jedynie wtedy, gdy jest tam miłość. Przymus nigdy nie skłoni mnie do zgody. Ale jeśli tam jest miłość, o, wtedy chętnie się zgodzę, by to zrobić. To jest bhakti. To jest świadomość Kṛṣṇy.<ref>List do bezimiennego nauczyciela gurukuli, cytowany w BTG 54.17 (1973).</ref></blockquote>
-Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura worked closely with Niśikānta Sānyāl on a magisterial English-language book—the projected three-volume Sree Krishna Chaitanya—to impress upon educated Europeans the loftiness and profundity of Gauḍīya Vaiṣṇava teachings. This work was considered so indispensable that the missionaries of 1933 did not embark until copies of the first volume were in hand. Three decades later Śrīla Prabhupāda reprised this effort—this time working virtually alone—and spent the years 1960-65 in composing, fund-raising, printing, publishing, and distributing the Bhāgavatam First Canto in three volumes—1,100 copies of each volume. He did not embark from Calcutta until he had a steamer trunk crammed with Bhāgavatams to accompany him.
+Współpraca jest zasadą najwyższej wagi dla zdrowych związków międzyludzkich i posiada swe przełożenie nawet na sferę boską. Bóg jest osobą w najwyższym tego słowa znaczeniu. Stąd jest też w najwyższym stopniu społeczny, jako że osobowość ukazuje się tylko w związkach z innymi osobami. Dlatego, jak Prabhupāda wielokrotnie podkreślał, „Kṛṣṇa nigdy nie jest sam". Przy jednej z okazji powiedział: „Gdy mówimy o Kṛṣṇie, „Kṛṣṇa" znaczy Kṛṣṇa ze swoimi wielbicielami" ([[Vanisource:690110 - Bhajan and Purport to Gaura Pahu - Los Angeles|VB: Wykład, Los Angeles, 10 stycznia 1969]]). Wielbiciele Pana stają się nawet nierozerwalną częścią jego własnej tożsamości. Imiona Kṛṣṇy, zawierając imiona jego bliskich wielbicieli, częstokroć ilustrują ten fakt: Yaśodānandana, Rāmānuja, Rādhāramaņa i tak dalej. Ten w najwyższym stopniu absolutny jest zatem również w najwyższym stopniu zależny – wchodząc w relacje z wielbicielami wszelkiego rodzaju. W rezultacie wszystkie te różnorodności zostają połączone w bardziej doskonałą jedność. W ten sposób transcendentalna względność ukazuje się jako społeczność najbardziej harmonijnej współpracy i poprzez kultywowanie tych relacji, zarówno Pan jak i Jego towarzysze wiecznie potęgują swe piękno, dostatek, szczęście i wiedzę.
+Dla Gaudīya Vaişņavy zbawienie oznacza zatem socjalizację w ramach najwyższej społeczności – zostanie zaakceptowanym, na przykład, w towarzystwie sześciu Gosvāmīch albo w kręgu gopī, które służyć będą Rati-manjarī albo Lalicie-sakhī. Potępienie jest tego przeciwieństwem: izolacją i wykluczeniem. My, wykluczeni przez samych siebie i nieskłonni do współpracy, żyjemy tu na wygnaniu, izolowani w samotniczym więzieniu nieprzeniknionych murów naszego egoizmu. Jednak jesteśmy nieustannie wzywani do powrotu jako w pełni zintegrowani członkowie tej transcendentalnej społeczności. A bhakti-yoga jest praktyką, poprzez którą stajemy się w pełni godni, by do tej społeczności dołączyć. Dzięki bhakti stajemy się coraz bardziej zintegrowani z tą boską społecznością, bliżej Kṛṣṇy i bliżej Jego towarzyszy. Jednocześnie próbujemy także zabrać ze sobą innych. „I to jest najwyższa yoga", powiedział Śrīla Prabhupāda w roku 1968 w San Francisco.
+<blockquote>Jeśli rozpowszechniasz ruch świadomości Krşny, praktykujesz najwyższy rodzaj yogi. Nie daj się zwieść tak zwanym „yogom". Yoga znaczy współpraca, współpraca z Najwyższym. ([[Vanisource:680317 - Lecture BG 07.01 - San Francisco|680317 - Lecture BG 07.01 - San Francisco]])</blockquote>
+Bhakti jest yogą współpracy. Spośród wszystkich duchowych organizacji na tym świecie ruch saņkīrtanu najpełniej prowadzi nas do tej transcendentalnej współpracy. Jako że saņkīrtan jest yuga-dharmą w tym wieku kłótni, wrócimy do Kṛṣṇy nie jako odizolowane jednostki, ale wszyscy razem. „Będziemy mieć tam drugi ISKCON", napisał Śrīla Prabhupāda.<ref>[https://vanisource.org/wiki/721214_-_Letter_to_Tusta_Krsna_written_from_Ahmedabad VB: List do Tuşta Krsny, Ahmedabad, 14 XII 1972.]</ref>
+Założenie ISKCON-u przez Prabhupādę było „nieuchronne", z powodu klęski w nawiązaniu współpracy z Gaudīya Math. Nowa instytucja została skrupulatnie zaprojektowana przez Śrīla Prabhupādę, który wiernie wzorował się na eklezjologicznym modelu instytucji swojego mistrza duchowego, w owym czasie beznadziejnie rozproszonej. Założenie ISKCON-u w lipcu 1966 roku było jedynie jednym z pięciu kluczowych kroków na drodze do rekonstrukcji ruchu Pana Caitanyi. W lecie 1966, nosiciel tego okazałego - jeśli nie pompatycznego – tytułu „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy“ obejmował nie więcej niż jednego 70-letniego mężczyznę, zdezelowany lokal, i bandę obszarpanych dzieciaków. Ale ziarno zostało zasiane i miało wydać owoce.<ref>To „ziarno" to sam Śrīla Prabhupāda, wydany przez Gaudīya Math Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Mimo, że macierzysta roślina obumarła, ziarno wzeszło za oceanem, gdzie puściło korzenie, zakwitło i wydało owoce. Rzecz jasna, Prabhupāda jest także opisany jako „siewca", jako że nowonarodzony ISKCON także jest ziarnem. Zarówno Prabhupāda jak i ISKCON mogą być nazywani ziarnem na tej eklezjologicznej zasadzie, że duchowa instytucja nie jest różna od swego Założyciela-Ācāryi.</ref> Musiały upłynąć kolejne cztery lata, by ISKCON stał się zdolny do urzeczywistnienia i wypełnienia instytucji Gaudīya Math.<ref>Jednak stale pod tym jednym warunkiem, że ISKCON pozostanie zdrowy.</ref>
-Śrīla Prabhupāda arrived in New York alone and destitute, yet he immediately began working to purchase a respectable property for a temple in Manhattan. The priority he gave this effort also replicates that of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, who had directed a considerable—but ultimately fruitless— effort to establish an impressive temple in London.<ref>On October 1, 1935, the chief of the European missionaries, Bhakti Hṛdaya Bon Mahārāja, paid a formal visit to the Mahārāja of Tripura. An exuberant account of the occasion appeared in The Harmonist of November 7, 1935 (Harm. 32.5:116- 118) under the title "First Hindu Temple in London." In it we read: "Swamiji [B. H. Bon] then referred to the activities of the Gaudiya Math in England and Central Europe, and intimated to His Highness the wish of His Divine Master, the Head of the Gaudiya Math, for the erection of the first Hindu Temple in London and a Home for the diffusion of the spiritual culture of India in the West. His Highness listened graciously to the proposals of Swamiji and was pleased to convey to him in the afternoon his kind decision to meet the entire cost of erection of the London Gaudiya Math Temple . . . ." However, a year later, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura became much displeased with Bon Mahārāja, so much so that he recalled him from London (refusing even to grant him audience upon his return) and wrote the Mahārāja of Tripura to give no further money to Bon Mahārāja (SBV 2:302).</ref> In this, as in many other instances, the record offers ample testimony as to how closely Śrīla Prabhupāda was guided by the precedent conduct of his spiritual master.
+'''Międzynarodowe Towarzystwo Swiadomości Kṛṣṇy.''' To zupełnie nowa nazwa dla nowego towarzystwa; nazwa ozdobiona zgrabnym i zupełnie trafnym akronimem. Mimo, że jest nowa, nawiązuje do dwóch znacznie starszych nazw i to właśnie one wskazują, że towarzystwo, mimo że zupełnie nowe, jest kontynuacją ściśle związaną zarówno z pradawną jak i współczesną spuścizną.
+Sam Śrīla Prabhupāda przedstawia ten angielski zwrot „Świadomość Kṛṣṇy" jako tłumaczenie sanskryckiego złożenia krsņa-bhāvanāmṛta. Pisze on: „Nasz ruch świadomości Kṛṣṇy jest nazywany tą samą kṛṣṇa-bhāvanāmṛta-sangą, związkiem osób, które są w pełni usatysfakcjonowane myśląc o Kṛṣṇie ([[Vanisource:SB 9.9.45|SB 9.9.45, znaczenie]]). Jeśli ktoś by się zastanawiał, gdzie jest „międzynarodowe" w tym krşņa-bhāvanāmṛta-sanga, Prabhupāda podkreśla, że jest ono nieodłączną częścią krşņa-bhāvanāmṛty:
-In the context of such fidelity, one momentous act of Śrīla Prabhupāda stands out as an apparent anomaly: his decision to continue his efforts outside the aegis of his spiritual master’s own established organization by founding the International Society for Krishna Consciousness. Further along the way—within two years of ISKCON’s formation—its founder accepted that distinctive honorific that had been borne by his own spiritual master: "Śrīla Prabhupāda." Both acts elicited sometimes virulent criticism from godbrothers. However, a close scrutiny of this undertaking—a kind of reboot-and-recovery of Mahāprabhu’s mission—reveals it to be an act of exemplary fidelity. It could not have been otherwise.
+<blockquote>Ktoś, kto jest w pełni pogrążony w kṛṣṇa-bhāvanāmṛcie, nie prosi Kṛṣṇy o żadne materialne dobra. Zamiast tego taka osoba modli się do Pana o błogosławieństwo, by być zdolnym do rozpowszechnienia Jego chwały we wszystkich światach.</blockquote>
+Świadomość Kṛṣṇy nie tylko daje szczęście wielbicielom, którzy ją posiadają, lecz także skłania ich do dzielenia się nią, rozpowszechniania jej „we wszystkich światach".
-In fact, Śrīla Prabhupāda first proposed to place his hitherto unsupported missionary effort in the West under the mantle of the Gauḍīya Maṭha. In a letter from New York dated November 8, 1965, he pleaded the case for cooperation to his godbrother Bhakti Vilāsa Tīrtha Mahārāja, the then head of the Śrī Caitanya Maṭha in Māyāpura. Initiated with the name Kuñja Bihārī Dāsa, he had previously been affiliated with the Ramakrishna Mission, and his worldly competence and managerial skills had lead Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura to establish him as secretary and overseer of the entire Gauḍīya Maṭha institution<ref>For a profile of Bhakti Vilāsa Tīrtha Mahārāja, see SBV 2:332-339. To this it should be added that according to Śrīla Prabhupāda the unauthorized action of Tīrtha Mahārāja initiated the break-up of the Gauḍīya Maṭha (VB: Room Conversation, Bombay, 23 Sept. 1973).</ref> Śrīla Prabhupāda’s letter is worth quoting at length:
+Mając to na uwadze, widzimy, że fraza krsna-bhāvanāmṛta nawiązuje do ważnego wersetu z Caitanya-caritāmṛty ([[Vanisource:CC Adi 16.1|CC Ādi-līlā 16.1]]):
-<blockquote>I am here and see here a good field for work but I am alone without men and money. To start a centre here we must have our own buildings. The Ramakrishna Mission or any other mission which are working here all have their own buildings. So if we want to start a centre here we must have also our own building. To have a own building means to pay at least Rs 500,000/-five lacs or one hundred thousand dollars. And to furnish the house with up to date paraphernalia means another two lacs. If attempt is made this money can be had also. But I think for establishing Matha and temples here you may take the charge and I shall be able to make them self independent. There is difficulty of exchange and I think unless you have some special arrangement for starting a branch of Caitanya Math transfer of money will be difficult. But if you can do so with the help of the Bengal or Central Government, here is good chance to open immediately a centre in New York. . . . Without our own house it will not be possible to open our own centre. For me it will take long time but for you it is very easy. The Calcutta Marwaris are in your hand by the Grace of Srila Prabhupada. If you like you can immediately raise a fund of Rs 10,00,000/- ten lacs to open a centre in New Work. One centre started, I shall be able to start many others also. So here is a chance of cooperation between us and I shall be glad to know if you are ready for this cooperation. I came here to study the situation and I find it very nice and if you are also agreeable to cooperate with it will be all very nice by the will Srila Prabhupada. . . . If you agree then take it for granted that I am one of the worker of the Sri Mayapur Caitanya Matha. I have no ambition for becoming the proprietor of any Matha or Mandir but I want working facilities. I am working day and night for my Bhagavatam publication and I need centres in the western countries. If I am successful to start a centre in New york, then my next attempt will be start one in California and Montreal . . . . There is ample scope for working but unfortunately we have simply wasted time by quarreling with one another while the Ramakrishna Mission with misrepresentation have made their position all over the world. Although they are not so popular in these foreign countries they have made a great propaganda only and as a result of such propaganda they are very prosperous in India while the Gaudiya Math people are starving. We should now come to our senses. If possible join with our other godbrothers and let us make an effort combinedly to preach the cult of Gaura Hari in every cities and villages of the western countries. ([[Vanisource:651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-<blockquote>If you agree to cooperate with me as I have suggested above, then I shall extend my Visa period. . . . otherwise I shall return to India. Immediately I want some good assistants to work with me. They must be educated and able to talk in English as also read Sanskrit nicely. For preaching here two languages English and Sanskrit will be very much appreciated. I think under your leadership every camp of our god brothers should supply a man good for this purpose and they must agree to work under my direction. If that is possible then you will see how our beloved Srila Prabhupada will be satisfied on all of us. I think we shall all forget now the past fratricidal war and now come forward for a good cause. If they are not agreeable then do it yourself and I am at your service.</blockquote>
-On November 23, Śrīla Prabhupāda wrote Tīrtha Mahārāja again, this time with a description of a specific property and amount of down payment, noting: " . . . I think this amount you can arrange immediately and just start a branch of your Sri Caitanya Math or designate the branch as New York Gaudiya Math." ([[Vanisource:651123 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651123 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])
-When Śrīla Prabhupāda had the prospect of a large donation from India to secure a temple, he wrote to Bon Mahārāja and to Tīrtha Mahārāja with appeals to undertake a specific, promising approach to secure the requisite government approval for transfer of funds to America. "Everything is ready," he wrote to Tīrtha Mahārāja:
-<blockquote>namely the house is ready, the donor is ready and my humble service on the spot is also ready. Now you are to give the finishing touch because you are most affectionate disciple of His Divine Grace. I think Srila Prabhupada wants that in this great attempt by my humble self your valued service may also be dovetailed. ([[Vanisource:660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-In the event, these strenuous efforts to secure cooperation from these two godbrothers yielded no fruit. In stark contrast, a young disciple of a godbrother, a brahmacārī named Mangalniloy,<ref>This is Śrīla Prabhupāda’s spelling, which captures the Bengali pronunciation of his Sanskrit initiation name, Maṅgala-nilāya Dāsa. (In Śrīla Prabhupāda-lilamrita this devotee appears under the pseudonym "Mukti.")</ref> wrote Śrīla Prabhupāda to express his admiration for Prabhupāda’s endeavor and his eagerness to assist him. However, Mangalniloy’s spiritual master, Mādhava Mahārāja, did not share the enthusiasm of his disciple. Prabhupāda had asked Mangalniloy to urge Mādhava Mahārāja to take up the effort in India to secure release of funds. However, the reply Prabhupāda received from Mangalniloy inadvertently disclosed the antipathy of yet one more godbrother. Here is Prabhupāda’s highly revealing reaction ([[Vanisource:660623 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|VB: Correspondence, June 23, 1966]]):
-<blockquote>I requested for this [help on release of funds] to Sripada Bon Maharaja but he has declined, I requested Sripada Tirtha Maharaja and at first he promised [to] see the President and the Finance Minister but later on he is trying to avoid it. So I have to request Sripada Madhava Maharaja through you for this most important work to see the President and the Finance Minister immediately with reference to my application as it is acknowledged by the Embassy of India in Washington.
-You have written to say in your letter under reply that you want to join first with me then talk with Sripada Maharaja about cooperation otherwise your journey to this country may be cancelled by him. I could not follow the import of this proposal. Do you think that cooperation with me prior to your joining me here is not possible? Why this mentality. Is it my private business?
-Srila Prabhupada wanted to construct some temples in the Foreign countries as preaching centres of the message of Srila Rupa Raghunatha and I am trying to do this in this part of the world. The money is ready and the opportunity is open. If by seeing the Finance Minister this work can be facilitated why should we wait for time so that you cannot talk with your Guru maharaj about any cooperation because you afraid of your journey here may be cancelled. Please do not think in that way. Take everything as Srila Prabhupada’s work and try to cooperate in that spirit. The Gaudiya Math institution has failed[.]</blockquote>
-The last two sentences above remain highly relevant to us in ISKCON today. They reward reflection. In the first sentence, Prabhupāda gives two essential directions for spiritual success: Consider every undertaking as "Śrīla Prabhupāda’s work" (and not as "mine" or "yours"). Animated by this mentality, cooperate together. Prabhupāda’s next sentence bluntly states the consequence of not following the directions just delivered: proven failure.
-So it happened that in 1966 Śrīla Prabhupāda gained an unwelcome realization: the spiritual defects that engendered the failure of the Gauḍīya Maṭha remained robust three decades later.
-All his hopes for cooperation from donors, government, and godbrothers shattered, Śrīla Prabhupāda would be obliged to start from scratch—just himself, alone. Undeterred, he wrote Mangalniloy, "There is no need for help from any one else."<ref> ([[Vanisource:660716 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|VB: Letter to Mangalniloy, July 16, 1966]]). (The date is three days after Prabhupāda incorporated ISKCON.)</ref>
-This, then, is a major component of the context in which the International Society for Krishna Consciousness was born. The other element is the spiritual fulfillment afforded Śrīla Prabhupāda by a steadily increasing number of young Americans who gave their earnest and eager attention to Lord Caitanya’s teachings.
-What was Prabhupāda to do? In his first plea for cooperation posted to Tīrtha Mahārāja in November of 1965, just after his arrival in New York City, Prabhupāda had offered to work within his godbrother’s institution:
-<blockquote>So here is a chance of cooperation between us and I shall be glad to know if you are ready for this cooperation. I came here to study the situation and I find it very nice and if you are also agreeable to cooperate with it will be all very nice by the will Srila Prabhupada. . . . If you agree then take it for granted that I am one of the worker of the Sri Mayapur Caitanya Matha. ([[Vanisource:651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])</blockquote>
-The recipient—and many others—having proven themselves uncooperative, Śrīla Prabhupāda then established his own institution.
-For doing that, Prabhupāda was duly condemned. Writing some two-and-a-half years later to the secretary of the Gauḍīya Mission in Calcutta,<ref>VB: Letter to the Secretary, Gaudiya Mission, May 23, 1969. "Gauḍīya Mission": In his purport to Caitanya-caritāmṛta Ādi-līlā, 12.8, Prabhupāda refers to the split of the Gauḍīya Maṭha institution into "two factions" over rival claimants to be the next ācārya. Much litigation ensued. The faction headquartered at the Calcutta Bāg-bazar temple took the name "Gauḍīya Mission," while the faction headquartered at the Māyāpura Śrī Caitanya Maṭha under Tīrtha Mahārāja was called "Gauḍīya Maṭha." Even now a sign placed by the main altar there proclaims: It is the parent Math of all the Gaudiya Maths Sri Chaitanya Math Sri Mandir</ref> Śrīla Prabhupāda again takes up the key theme of cooperation, repeating the word itself, over and over like a drum beat. And he cites its absence not only to reproach his godbrothers but also to cleverly vindicate his own founding of ISKCON:
-<blockquote>. . . . in the matter of my activities of spreading the objective of Srila Prabhupada Bhaktisiddhanta Sarasvati Goswami Maharaja, I am prepared to cooperate with the Gaudiya Mission in all respects, but I do not know under what condition you wish to cooperate with me. But I am prepared to accept any condition for getting your cooperation in full. So I shall be glad to know from you under what condition our cooperation is possible. But I am prepared in every respect and I shall await your reply with interest.
-So far as my starting a separate organization known as International Society for Krishna Consciousness, it was inevitable because none of our godbrothers are cooperating with one another. Every one of us is conducting his own institution, and there is difference of opinion even between Gaudiya Mission and Gaudiya Math.
-So if it is now possible to combine ourselves together, I shall be the first man to welcome this good opportunity. But apart from others, if Gaudiya Mission is prepared to cooperate with me, I am prepared to accept this cooperation in any condition. Please therefore let me know your terms of cooperation, and I shall be very glad to consider it. ([[Vanisource:690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA|690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA]])</blockquote>
-Three days after writing his response, Śrīla Prabhupāda disclosed his mind in a letter to his disciple Brahmānanda Dāsa:
-<blockquote>Regarding the Gaudiya Mission letter of Dr. Syama Sundar Brahmacari, I have replied asking them the terms of cooperation which he has mentioned. Let us see their terms, although it is a hopeless business. Still, as you know, I never become hopeless in any case. So I am negotiating with them to see how we can cooperate.([[Vanisource:690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA |690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA ]]) </blockquote>
-It should be noted that Śrīla Prabhupāda went on making efforts at cooperative endeavors with Gauḍīya Maṭha members up until his last breath.<ref>In his last two month on earth, Śrīla Prabhupāda put time and energy into establishing the Bhaktivedanta Swami Charity Trust, with the central aim of uniting the Sārasvata family—the followers of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura—in a cooperative effort to restore and develop Gaura-maṇḍala-bhūmi. Tamal Krishna Goswami recorded how Śrīla Prabhupāda laid down the aim and provided a concrete example. Prabhupāda said, "No more non-cooperation. Now everyone cooperate to spread Lord Caitanya’s movement. Just like Śrīdhara Mahārāja is having trouble finishing his Nath Mandir. So in that way, cooperate" (TKG 293).</ref> His persistence is testimony to his commitment to the order of his spiritual master. This is his spirit, conveyed by an epigram: "It is a hopeless business, but I never become hopeless."
-Śrīla Prabhupāda’s persistent invocation of the idea of cooperation in these letters discloses that the word carries special significance for him. We should take a little time to grasp it. The English word is derived from a Latin root meaning simply "to work together with," but in Prabhupāda’s teachings the term becomes freighted with profound spiritual import. In a lecture (Seattle, 1968), Śrīla Prabhupāda conveyed this import with characteristic simplicity: "When you do something in cooperation with the Lord, that is called bhakti." This cooperation with Kṛṣṇa, Prabhupāda stresses, is essentially voluntary ([[Vanisource:681009 - Lecture - Seattle|681009 - Lecture - Seattle]]):
-<blockquote>We are persons and Kṛṣṇa is a person, and our relationship with Kṛṣṇa is always open as a voluntary agreement. That voluntary attitude—"Yes, Kṛṣṇa, I shall gladly cooperate. Whatever You say"—that ready willingness to obey is only possible if there is love. Forcing will not make me agree. But if there is love, oh, I shall gladly do it. That is bhakti. That is Kṛṣṇa consciousness.<ref>Letter to an unnamed Gurukula teacher, quoted in BTG 54.17 (1973).</ref></blockquote>
-Cooperation is the vital principle of all healthy social relationships, and it attains its highest application in divinity. The Lord is supremely personal. Therefore He is supremely social, for personhood becomes manifest only in relationships with other persons. For that reason, as Prabhupāda said many times, "Kṛṣṇa is never alone." On one occasion, he noted: "When we speak of Kṛṣṇa, ‘Kṛṣṇa’ means Kṛṣṇa with His devotees" ([[Vanisource:690110 - Bhajan and Purport to Gaura Pahu - Los Angeles|VB: Lecture, Los Angeles, Jan. 10, 1969]]). The Lord’s devotees even become integral to His own identity. Kṛṣṇa’s own names often illustrate this fact by including names of his intimate devotees: Yaśodānandana, Rāmānuja, Rādhāramaṇa, and so on. Thus, the supremely absolute is at the same time supremely relative—entering into relationships with all varieties of individual devotees. As a result, all those diversities become increasingly integrated into a more perfect union. In such a way, a transcendent relativity is manifest as a society of the utmost harmonious cooperation, and through the conduct of those relationships the Lord—and His associates—eternally increase in beauty, opulence, bliss, and knowledge.
-Salvation for a Gauḍīya Vaiṣṇava means socialization into this highest society—being accepted, for example, into the company of the Six Gosvāmīs or into that circle of gopīs who may serve Rati-mañjarī or Lalitā-sakhī. Damnation is the opposite: isolation and exclusion. We self-alienated, non-cooperative living entities—living here in exile, isolated in solitary confinement by the impervious walls of our egoism—are always summoned to return as fully integrated members of that transcendent society. And bhakti-yoga is the practice by which we become fit to rejoin it. By bhakti, we become increasingly integrated into the divine society, closer to Kṛṣṇa and closer to His associates, and at the same time, we try to bring others with us. "And this is the highest yoga," Śrīla Prabhupāda said in 1968 in San Francisco.
-<blockquote>If you push on this movement of Kṛṣṇa consciousness, then you’ll be performing the highest type of yoga. Don’t be misled by so-called ‘yogas.’ This is yoga. Yoga means cooperation, cooperation with the Supreme.([[Vanisource:680317 - Lecture BG 07.01 - San Francisco|680317 - Lecture BG 07.01 - San Francisco]])</blockquote>
-Bhakti is the yoga of cooperation. Of all spiritual societies in this world, the Saṅkīrtana movement most fully leads us into this transcendent cooperation. Since saṅkīrtana is the yuga-dharma, in this age of quarrel, we will return to the kingdom of Kṛṣṇa not  as isolated individuals but all together. "We will have another ISKCON there," wrote Śrīla Prabhupāda.<ref>[https://vanisource.org/wiki/721214_-_Letter_to_Tusta_Krsna_written_from_Ahmedabad Letter to Tuṣṭa Kṛṣṇa. Ahmedabad, 14 Dec., 1972.]</ref>
-Prabhupāda’s founding of ISKCON was "inevitable" because of the failure of cooperation within the Gauḍīya Maṭha. The new, but inevitable, institution was meticulously crafted by Śrīla Prabhupāda, who faithfully accepted as his ecclesiological template his spiritual master’s own institution—by then hopelessly shattered. The incorporation of ISKCON in July of 1966 proved to be only the first of a sequence of five crucial steps in the reconstitution of Lord Caitanya’s movement. In the summer of 1966, the bearer of the grand—if not grandiloquent—title "International Society for Krishna Consciousness" encompassed no more than a seventy-year-old man, a rundown storefront, and a band of ragtag kids. Yet the seed had been planted and would fructify.<ref>The "seed" itself is Śrīla Prabhupāda, sprung from Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s Gauḍīya Maṭha. Although the parent plant perished, its seed was borne across the waters, whereupon it took root, flourished, and fructified. Of course, Prabhupāda is described as "planting the seed," for the neonatal ISKCON is a seed as well. Both can be called seeds, on the ecclesiological principle that the spiritual institution is non-different from the Founder-Ācārya</ref> It took another four years or so for all the requisite elements to become manifest, so that ISKCON was made fit to become the fruition and fulfillment of the Gauḍīya Maṭha institution.<ref>Yet still on condition that ISKCON remained wholesome.</ref>
-'''The International Society for Krishna Consciousness.''' It is a brand-new name for a new society, a name embellished by a neat, entirely au courant acronym. Although the name is new, it harks back to two very old names, and those names disclose that the society, brand-new though it be, is a deeply connected perpetuation of its own ancient and modern heritage. Śrīla Prabhupāda himself depicts his English coinage "Krishna consciousness" as a translation of the Sanskrit compound kṛṣṇabhāvanāmṛta. He writes: "Our Kṛṣṇa consciousness movement is therefore called kṛṣṇa-bhāvanāmṛta-saṅgha, the association of persons who are simply satisfied in thoughts of Kṛṣṇa" ([[Vanisource:SB 9.9.45|SB 9.9.45, purport]]). Should the reader at this point wonder where the "international" is in kṛṣṇa-bhāvanāmṛta-saṅgha, Prabhupāda avers, in effect, that it is inherent in kṛṣṇa-bhāvanāmṛta:
-<blockquote>One who is absorbed in kṛṣṇa-bhāvanāmṛta has no material benefits to ask from Kṛṣṇa. Instead, such a person prays to the Lord for the benediction of being able to spread His glories all over the worlds.</blockquote>
-Kṛṣṇa consciousness not only gives bliss to the devotees who possess it but also impels them to give it to others, spreading it "all over the worlds."
-Bearing this in mind, we can see that the phrase kṛṣṇabhāvanāmṛta alludes to an important verse in the Caitanya-caritāmṛta ([[Vanisource:CC Adi 16.1|CC Ādi-līlā 16.1]]):
 <blockquote>
 :vande śrī-kṛṣṇa-caitanyaṁ kṛṣṇa-bhāvāmṛtaṁ hi yaḥ
-:āsvādyāsvādayan bhaktān prema-dīkṣām aśikṣayat
+:āsvādyāsvādam bhaktān prema-dīkṣām aśikṣayat
-Let me offer my respectful obeisances unto Śrī Caitanya Mahāprabhu, who personally tasted the nectar of ecstatic love for Kṛṣṇa and then instructed His devotees how to taste it. Thus He enlightened them about ecstatic love of Kṛṣṇa to initiate them into transcendental knowledge. </blockquote>
+Składam moje pełne szacunku pokłony Śrī Caitanyi Mahāprabhu, który osobiście skosztował nektaru ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy, a potem poinstruował swych wielbicieli, jak go kosztować. W ten sposób oświecił ich w temacie ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy i inicjował ich w transcendentalnej wiedzy. </blockquote>
-Here the nature of Caitanya Mahāprabhu’s "ecstatic love for Kṛṣṇa" is such that he relishes it himself and causes others to do so. Those devotees who thus receive kṛṣṇa-bhāvāmṛta themselves come to be both tasters and givers of it. In this way, the society for Kṛṣṇa consciousness naturally becomes "international."
+Natura „ekstatycznej miłości do Kṛṣṇy" Caitanyi Mahāprabhu jest taka, że On sam się nią cieszy i sprawia, że inni także mogą się nią cieszyć. Zatem wielbiciele, którzy otrzymują krsņa-bhāvāmrtę stają się zarówno tymi, którzy jej kosztują, jak i tymi, którzy ją przekazują. W ten sposób towarzystwo świadomości Kṛṣṇy naturalnie staje się „międzynarodowe".
+Dwa imiona Mahāprabhu pojawiają się w pierwszej linijce tego wersetu: kṛṣṇa-caitanya i krşņa-bhāvāmṛta.<ref>"To staje się tym bardziej jasne, gdy pojawiające się w Caitanya Caritāmṛcie kṛṣṇa-bhāvāmrta zostaje zmienione w kṛṣṇa-bhāvanāmṛtę. Istnieje mała różnica w znaczeniu tych dwóch słów, ale by sprowadzić to do jednego punktu: kṛṣṇa-bhāva może zostać uznana za wyrażenie uczucia, kṛṣṇa-bhāvana za wyrażenie pełnego stanu istnienia. Jednakże naturą kṛṣṇa-bhāvy jest to, że jest wszech-ogarniającą kṛṣṇa-bhāvaną. To późniejsze słowo – powinniśmy wspomnieć - pojawia się w znaczący sposób w literaturze Gaudīya-vaiṣṇava. Śrīla Prabhupāda zwraca na to uwagę: Śrīla Visvanātha Cakravartī Țhākura obdarował nas transcendentalnym dziełem literackim zatytułowanym Krsna-bhāvanāmṛta, które wypełnione jest opisami zabaw Kṛṣṇy. Zaawansowani wielbiciele czytając tego typu literaturę mogą pozostawać pochłonięci myślami o Kṛṣṇie" ([[Vanisource:KB 46 (1996+)|Kṛṣṇa, rozdz. 46]]).</ref> Są niemal synonimami, wskazując na osobę, której świadomość jest zanurzona w Kṛṣṇie. Obie frazy mogą zostać zatem oddane tak samo dobrze jako „świadomość Kṛṣṇy". W taki sposób imię Pana Caitanyi, oddane w języku polskim jako „świadomość Kṛṣṇy" zakodowane jest w nazwie towarzystwa założonego przez Śrīla Prabhupādę.
-Two names for Mahāprabhu appear in the first line of this verse: kṛṣṇa-caitanya and kṛṣṇa-bhāvāmṛta. They are nearly synonymous, both indicating a person whose consciousness is absorbed in Kṛṣṇa.<ref>This may be somewhat more so when the Caitanya-caritāmṛita’s kṛṣṇa-bhāvāmṛta becomes tweaked to kṛṣṇa-bhāvanāmṛta. There is little difference between the meanings of the two words, but to put a nice point on it, kṛṣṇa-bhāva can be taken to denote a feeling; kṛṣṇa-bhāvana, a complete state of being. However, the nature of kṛṣṇa-bhāva itself is such that it is all-absorbing kṛṣṇa-bhāvana. This later word, we should note, makes a eminent appearance in Gauḍīya Vaiṣṇava literature, as Śrīla Prabhupāda points out: "Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura has given us a transcendental literary work entitled Kṛṣṇa-bhāvanāmṛta, which is full with Kṛṣṇa’s pastimes. Exalted devotees can remain absorbed in Kṛṣṇa-thought by reading such books" ([[Vanisource:KB 46 (1996+)|Kṛṣṇa Ch. 46]]).</ref> Both words, then, can be rendered equally well as "Kṛṣṇa consciousness." Thus, Lord Caitanya’s personal name—rendered into English as "Kṛṣṇa consciousness"— is encoded in the name of the society founded by Śrīla Prabhupāda.
+Innym historycznym przodkiem „Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy" jest „viśva-vaişņava-rāja-sabhā". Te słowa pojawiają się w ramach ceremonialnej deklaracji, która zamyka każdą księgę Bhāgavata-sandarbhy Śrīla Jīvy Gosvāmīego. Słowo sabhā znaczy „towarzystwo". Słowo viśva znaczy „cały świat", co można tłumaczyć jako „międzynarodowe". Możemy uznać, że „vaişņava-rāja" – znacząc dosłownie „króla Vaişņavów“ – odnosi się do Pana Caitanyi, czego potwierdzenie znajdujemy także w artykule w Sajjana-toșaṇī, który zdaje relację z wznowienia towarzystwa w roku 1919 przez Śrīla Bhaktisiddhāntę Sarasvatīego Țhākurę<ref>Por. SBV 1, str. 70-73: dla angielskiego tłumaczenia tego artykułu.</ref>: „Śrī Caitanyadeva jest samym Kṛṣṇacandrą, królem wszystkich Vaişņavów na całym świecie, Viśva-Vaisnava-rāją. Spotkanie Jego wielbicieli to Śrī Viśva-Vaisnava-rāja-sabhā".
+Jeśli słowa „Świadomość Kṛṣṇy" w nazwie towarzystwa Śrīla Prabhupādy kodują imię Śrī Kṛṣṇa Caitanyi, to nazwa „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" składa także hołd viśva-vaişņava-rāja-sabhie. Jeśli jednak vaişņava-rāja zostanie uznane raczej za odnośnik do tych przewodnich wielbicieli, którzy osiągnęli zaawansowany stopień świadomości Kṛṣṇy,<ref>To znaczenie jest szeroko rozpowszechnione. Na przykład: „Wiśwa-Waisznawa-radża-sabha odnosi się do towarzystwa, które składa się z takich Waisznawów, którzy są królami (to znaczy najlepszymi) wszystkich Waisznawów obecnych na świecie“ (Bhaktitikusum Sraman 355).</ref> to polska nazwa Śrīla Prabhupādy będzie służyć jego instytucji tak samo dobrze. W każdym wypadku widzimy, że nazwa „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy" znaczy – poprzez całą sieć aluzji i asocjacji – że towarzystwo nosząc tę nazwę pozostaje głęboko związane ze swym dziedzictwem Gaudīya; nawet wtedy, gdy w tym samym czasie ożywia tę tradycję w taki sposób, by ponieść ją dalej: jest zmodernizowane dla wielokulturowej efektywności na międzynarodowej scenie.
-The other historical progenitor of "International Society for Krishna Consciousness" is "viśva-vaiṣṇava-rāja-sabhā." These words appear within the ceremonious declaration that closes each book of Śrīla Jīva Gosvāmī’s Bhāgavata-sandarbha. The word sabhā means "society." The word viśva means "the whole world," for which "international" will serve. We can take the referent of "vaiṣṇava-rāja"—literally "the king of Vaiṣṇavas"—to be Lord Caitanya, as we find in the Sajjana-toṣaṇī article reporting Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s "reestablishment" of the society in 1919:<ref>See SBV I:70-73, for an English translation of the article</ref> "Śrī Caitanyadeva is Kṛṣṇacandra Himself, the king of all Vaiṣṇavas in the world, Viśva-Vaiṣṇava-rāja. The gathering of His devotees is the Śrī Viśva-Vaiṣṇava-rāja-sabhā."
+Działając w ten sposób Śrīla Prabhupāda pozostaje wierny wielkim przodkom tradycji. W 1919 jego mistrz duchowy formalnie „na nowo powołał do życia". Viśva-Vaişņava-Sabhę Bhaktivinody Țhākury, przywracając jej dawną nazwę Viśva-Vaişņava-rāja-sabhā. Z tej okazji Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura zaznaczył, że wieczna Viśva-Vaişņava-rāja-sabhā, która przyszła na ten świat wraz z Mahāprabhu i Jego towarzyszami, jest czasami przysłaniana przez iluzoryczną energię, jednakże pojawiają się wtedy przepełnieni mocą wielbiciele, by na nowo ją rozniecić i przegnać ciemność tego świata.
-If the words "Krishna Consciousness" in the name of Prabhupāda’s society encodes the name of Śrī Kṛṣṇa Caitanya, and if "vaiṣṇava-rāja" denotes Śrī Kṛṣṇa Caitanya, then the appellation "International Society for Krishna Consciousness" also pays homage to viśva-vaiṣṇava-rāja-sabhā. If, alternatively "vaiṣṇava-rāja" is taken to refer to those leading devotees who have attained an advanced stage of Kṛṣṇa consciousness,<ref>This sense is widespread. For example: "‘Visva-vaishnava-raja-sabha’ refers to the society which is composed of those Vaishnavas who are the kings (i.e. the foremost) of all the Vaishnavas present in this world" (Bhakitikusum Sraman 355).</ref> Śrīla Prabhupāda’s English name for his institution will serve just as well. In any case, we see that the name "International Society for Krishna Consciousness" signifies, by its web of allusions and associations, that the society so named remains profoundly connected with and nourished by its Gauḍīya heritage, even as, at the same time, the society revitalizes that tradition in order to carry it forward, retrofitted for multicultural efficacy on the worldwide stage.
+I tak też było, gdy po czasach Śrīla Viśvanāthy Cakravartīego Țhākury i Śrīla Baladevy Vidyābhūṣaṇy Viśva-Vaişņava-rāja Sabhā niemal zanikła, aż do „roku 399 ery Gaury (1885 roku), gdy to na wszechogarniającym firmamencie vaişņavizmu pojawiła się jasno świecąca gwiazda, która na nowo rozświetliła Śrī Viśva-Vaişņava-rāja-sabhę". Tą „jasno świecącą gwiazdą" był Śrīla Bhaktivinoda Țhākura, „sługa króla wszystkich Vaişņavów", który obdarzył duchową energią i sukcesem swą zreformowaną i na nowo powołaną do życia Sabhę. W roku 1919 Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekształcił i wzmocnił Viśva-Vaişņava-rāja-sabhę, wprowadzając do tradycji Gaudīya zorganizowany, monastyczny, nauczający porządek sannyāsīnów i brahmacārīnów zgromadzonych wokół świątyń. Misja szybko rozprzestrzeniła się na całe Indie i postawiła pierwsze kroki w stronę Europy. Jednak ostatecznie jej światło ponownie zgasło na kolejnych trzydzieści długich lat. I wtedy, w roku 1966 w Nowym Jorku, po ustanowieniu tej tradycji w pojedynkę na Zachodzie i po zdaniu sobie sprawy z tego, że to co zostało z Gaudīya Math stało się "bezużyteczne"<ref>[[Vanisource:CC Ādi 12.8|CC Ādi 12.8, znaczenie]]. Takie stwierdzenia nie oddają w pełni stosunku Śrīla Prabhupādy do swych braci duchowych. Sporadycznie pojawiają się również słowa, w których możemy odnaleźć więcej docenienia. Za przykład niech posłużą te dwie wypowiedzi. W znaczeniu do SB 4.28.31, Prabhupāda pisze: „Uczniowie Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury Gosvāmiego Mahārāja są wszyscy braćmi duchowymi, i mimo że istnieją różnice opinii, i mimo że nie pracujemy wszyscy razem, każdy z nas rozpowszechnia ten ruch świadomości Kṛṣṇy zgodnie z własnymi zdolnościami wysyła wielu uczniów, by rozpowszechnić go na całym świecie". I także w liście z 18 listopada 1967 roku do swego ucznia Brahmānandy, Prabhupāda tłumaczy: „Nawet wśród moich braci duchowych mamy nieporozumienia, ale żaden z nas nie zszedł ze ścieżki służby dla Kryszny. Mój Guru Maharadża przykazał nam wypełniać jego misję wspólnymi siłami. Niestety teraz jesteśmy rozdzieleni. Ale żaden z nas nie przestał nauczać świadomości Kryszny. Nawet jeśli były jakieś nieporozumienia pośród braci duchowych mojego Guru Maharadża, żaden nie zboczył ze ścieżki transcendentalnej miłosnej służby dla Kryszny. Chodzi o to, że prowokacja i nieporozumienia mogą istnieć pomiędzy jednym człowiekiem a drugim. Ale nasza niezachwiana wiara w Świadomość Kryszny nie pozwoli na żadne materialne zakłócenie".</ref> – Śrīla Prabhupāda, podążając w ślady swych znakomitych poprzedników, przyczynił się do ponownego rozświetlenia Viśva-Vaiṣṇava-rāja-sabhy, na nowo przywróconej teraz do życia i obdarzonej nową energią pod nazwą i postacią Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy.
-In doing this, Śrīla Prabhupāda is remaining faithful to his own great predecessors in the tradition. In 1919, his own spiritual master had formally "reestablished" Bhaktivinoda Ṭhākura’s Viśva-Vaiṣṇava-Sabhā, restoring its old name Viśva-VaiṣṇavaRāja-Sabhā. On that occasion, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura noted that the eternally situated Viśva-Vaiṣṇava-RājaSabhā, which descended to the world with Mahāprabhu and His associates, has sometimes become occluded by the illusory potency; however, powerful devotees arise to reignite it and dispel the darkness of the world.
+'''Śrīla Prabhupāda.''' Zwolennicy byli inicjowani, ich liczba wzrastała, a świątynie były otwierane jedna po drugiej: San Francisco, Montreal, Los Angeles, potem Boston i tak dalej. Wielbiciele stawali się coraz bardziej zaawansowani w sztuce bycia uczniami i w rezultacie byli w stanie coraz lepiej rozumieć swego mistrza. Podobnie jak mahā-mantra stopniowo odkrywa się przed tym, który odpowiednio ją intonuje, tak też mistrz ukazuje się tym uczniom, którzy właściwie za nim podążają. I tak „Swami" albo „Swamiji" stał się „Śrīla Prabhupādą". Miało to miejsce w Bostonie, podczas zwykłej rozmowy. Govinda Dāsī wspomina:
-So it happened that, after the time of Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura and Śrīla Baladeva Vidyābhūṣaṇa, the ViśvaVaiṣṇava-Rāja-Sabhā became nearly undetectable, until "In 399 Gaura Era (1885 A.D.), a brilliant star of the universal Vaiṣṇava firmament re-illuminated the Śrī Viśva-Vaiṣṇava-rāja-sabhā." This "brilliant star" was Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura, "the servant of the king of universal Vaiṣṇavas," who endowed his reformed and revitalized Sabhā with spiritual energy and achievement. In 1919, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura recast and reenergized the Viśva-Vaiṣṇava-Rāja-Sabhā, introducing into the Gauḍīya tradition an organized monastic preaching order of sannyāsīs and brahmacārīs centered in temples. The Mission swiftly spread throughout India and made an initial foray into Europe, only to have its light again vanish for thirty long years. Then, in 1966, in New York City—having single-handedly established his tradition in the West, and having discovered what was left of the Gauḍīya Maṭha to have become "useless" <ref>[[Vanisource:CC Ādi 12.8|CC Ādi 12.8, purport]]. Such statements do not express the whole of Śrīla Prabhupāda’s attitude toward his godbrothers. Another, more appreciative, perspective occasionally finds expression. Here are two examples. In the purport to SB 4.28.31, Prabhupāda writes: "The disciples of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī Mahārāja are all Godbrothers, and although there are some differences of opinion, and although we are not acting conjointly, every one of us is spreading this Kṛṣṇa consciousness movement according to his own capacity and producing many disciples to spread it all over the world." And in a letter of November 18, 1967 to his disciple Brahmānanda, Prabhupāda explains: "Even amongst our God-brothers we have misunderstanding but none of us is astray from the service of Krishna. My Guru Maharaja ordered us to execute his mission combinedly. Unfortunately we are now separated. But none of us have stopped preaching Krishna Consciousness. Even if there was misunderstanding amongst the Godbrothers of my Guru Maharaja none of them deviated from the transcendental loving service of Krishna. The idea is that provocation and misunderstanding may remain between one man and another. But our staunch faith in Krishna Consciousness may not allow any material disruption."</ref> — Śrīla Prabhupāda, following in the footsteps of his illustrious predecessors, effected once again a re-illumination of the Viśva-Vaiṣṇava-Rāja-Sabhā, now restored and re-energized in the name and style of the International Society for Krishna Consciousness.
+<blockquote>Cały czas znany był jako Swamiji. To jest aż do maja 1968 roku. Gourasundar [mąż Govindy Dāsī) uznał, że chce się do mnie zwracać Govindaji, więc zapytał o to Prabhupādę, a Prabhupāda powiedział: „Nie, tak naprawdę «<ji» jest trzeciorzędnym zwrotem. Lepiej nie nazywać jej Govindaji". Na to ja poderwałam się, a siedziałam dokładnie przed nim – i powiedziałam: „Ale... jeśli jest to trzeciorzędny zwrot, to dlaczego my zwracamy się do ciebie «ji»? Dlaczego zwracamy się do Ciebie Swamiji?" A on powiedział: „To jest nieistotne". Ja powiedziałam: „O nie, to jest bardzo ważne. Jeśli jest to trzeciorzędny zwrot, to nie chcemy się tak do ciebie zwracać. Chcemy zwracać się do ciebie zwrotem jak najbardziej pierwszej klasy. Powiedz nam więc jak powinniśmy się do ciebie zwracać?". On był bardzo skromny, bardzo niechętny, ale ja go przycisnęłam: „musimy to zmienić" i on powiedział: „możecie się do mnie zwracać Gurudev, Guru Maharaja albo Prabhupāda". Na to ja powiedziałam: „To są trzy zwroty, a potrzebujemy jednego. Czyli. . . co jest najlepsze?" I on odpowiedział: „Śrīla Prabhupāda jest dobre, to jest najlepsze". Na to ja powiedziałam: „Od dzisiaj będziesz nazywany Śrīla Prabhupādą". Tak więc powiedziałam o tym pozostałym wielbicielom. Niektórym się to nie spodobało, ponieważ „Prabhupāda“ jest trochę jak łamaniec językowy, a „Swamiji" jakoś tak gładko przechodzi przez gardło. Ale od tego momentu stopniowo zaczęliśmy zwracać się do niego „Śrīla Prabhupāda".<ref>Govinda Dāsī, DVD 1: Listopad 1965 – Lato 1970". Following Śrīla Prabhupāda: Chronological Series (ISKCON Cinema, 2006). Transkrypcja z Bhaktivedanta Veda Base 2011.1.</ref></blockquote>
+Ta zmiana przebiegła w skromny i dość przypadkowy sposób, jednak sama w sobie była doniosła. Nie byłoby tak w przypadku „Gurudeva" czy „Guru Maharaja", jako że oba zwroty są w potocznym użyciu. „Prabhupāda" jest wyjątkowy.
-'''Śrīla Prabhupāda.''' Followers became initiated, increased in number, and began opening temples in quick succession: San Francisco, then Montreal, Los Angeles, then Boston, and on and on. Devotees advanced in the disciplines of discipleship, and, as they did so, they became increasingly enabled to understand their master. Just as the mahā-mantra gradually reveals itself to those who properly chant, so the spiritual master becomes revealed to the disciples who properly follow. As a result, "the Swami" and "Swamiji" became "Śrīla Prabhupāda." This happened in Boston, in an impromptu exchange. Govinda Dāsī recollects:
+To słowo pojawia się w Caitanya-caritāmṛcie ([[Vanisource:CC Madhya 10.23|Madhya 10.23]]), która cytuje Kāśī Miśrę odnoszącego się do samego Pana Caitanyi jako do „Prabhupādy". Śrīla Prabhupāda komentuje:
-<blockquote>All along everyone knew him as Swamiji. This is up until May of 1968. So Goursundar [Govinda Dāsī’s husband] decided he wanted to call me Govindaji, and so he asked Prabhupāda and Prabhupāda said, "No, actually ‘ji’ is a third-class form of address. It’s better not to call her Govindaji." So I piped up, I was sitting right in front of him and I said, "Well, if it’s a third-class form of address, why are we calling you ‘ji’? Why are we calling you Swamiji?" And he said, "It’s not very important." I said, "Oh, no, it’s very important. If it’s a third-class form of address, then we don’t want to call you that. We want to call you the most first-class form of address. So tell us what would be a good name for us to call you by." And he was very humble, very reluctant, but I pressed him, "We’ve got to change this," and he said, "You can call me Gurudev or Guru Mahārāj or Prabhupāda." So I said, "Well, that’s three. We need one." So I said, "Well, which one is the best?" and he answered, "Śrīla Prabhupāda is nice, that is the best." So I said, "From today you will be called Śrīla Prabhupāda." So I told all the devotees. Some of the devotees didn’t like it because it kind of is a tongue twister, "Prabhupāda," and "Swamiji" kind of flows more easily. But we gradually started calling him Śrīla Prabhupāda from that time.<ref>Govinda Dāsī, DVD 1: "November 1965 – Summer 1970." Following Śrīla Prabhupāda : A Chronological Series. (ISKCON Cinema, 2006). Transcription from The Bhaktivedanta VedaBase 2011.1.</ref></blockquote>
+<blockquote>W tym wersie słowo prabhupāda, odnoszące się do Śrī Caitanyi Mahāprabhu, jest znaczące. Odnośnie tego Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura Prabhupāda komentuje: „Śrī Caitanya Mahāprabhu jest Najwyższą Osobą Boga we własnej osobie, Śrī Kṛṣṇą i wszyscy jego słudzy zwracają się do niego Prabhupāda. To znaczy, że jest wielu prabhu, którzy szukają schronienia u jego lotosowych stóp". Do czystego Vaişņavy można zwracać się prabhu, i to jest etykieta przestrzegana pośród Vaişņavów. Gdy wielu prabhu pozostaje pod osłoną lotosowych stóp innego prabhu, zostaje mu nadany tytuł Prabhupāda. Śrī Nityānanda Prabhu i Śrī Advaita Prabhu także są tytułowani Prabhupāda. Śrī Caitanya Mahāprabhu, Śrī Advaita Prabhu i Śrī Nityānanda Prabhu, wszyscy oni należą do vişņu-tattvy, Najwyższej Osoby Boga, Pana Vişņu. Z tego względu wszystkie istoty znajdują się u Ich lotosowych stóp. Pan Vişņu jest wiecznym Panem wszystkich i reprezentant Pana Vişņu jest Jego wiernym sługą. Taka osoba pełni rolę mistrza duchowego Vaişņavów-neofitów, dlatego mistrzowi duchowemu należy się ten sam szacunek co Śrī Kṛṣṇa Caitanyi albo Panu Vişņu we własnej osobie. Z tej przyczyny mistrz duchowy jest tytułowany jako Om Vişnupāda albo Prabhupāda. </blockquote>
-The way of the change was low-key and casual; the change itself, momentous. It would not have been so for "Gurudeva" or "Guru Mahārāja"—since both are in widespread common use. But "Prabhupāda" is exceptional.
+W naszej tradycji tytuł ,,Prabhupāda" używany jest, by oddać szacunek tak wybitnym osobistościom jak Sześciu Gosvāmīm, i – wieki później – Srīla Bhaktisiddhāncie Sarasvatīemu Thākurze.<ref>W odniesieniu do Sześciu Gosvāmīch, sam Śrīla Prabhupāda stara się ograniczać użycie zwrotu „Prabhupāda" do Śrī Rūpy i Śrī Jīvy. Poprzedni ācāryowie używali tego honorowego tytułu również w odniesieniu do innych Gosvāmīch. Na przykład w wykładzie z 16 października 1932 roku Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura odnosi się do Raghunāthy Dāsa Gosvāmīego jako do „Dāsa Gosvāmīego Prabhupādy" (VB: Amṛta Vāņi, Dodatek), a w swoim komentarzu do Caitanya Bhagāvaty, Adi 1.25, cytuje Viśvanātha Cakravartīego Thākurę, który odnosi się do Sanātany Gosvāmīego jako do „naszego Prabhupādy, Śrī Sanātany Gosvāmīego". Powinniśmy zaznaczyć, że ten wzniosły tytuł nadużywany był w obrębie pewnych heretyckich wspólnot (apa-sampradayi). Śrīla Prabhupāda wspomina ten fakt, gdy w swoim znaczeniu do CC Madhya 10.23 pisze: „Prākṛta-sahajiyowie nie są nawet godni nazywania ich vaişņavami. Uważają oni, że tylko kastowi gosvāmī mają prawo być nazywani Prabhupādą. Pozbawieni wiedzy sahajiyowie [...) są zawistni wobec autentycznego mistrza duchowego, ponieważ nadawany jest mu tytuł Prabhupādy i popełniają obrazy uznając go za zwykłego człowieka, albo członka konkretnej kasty". Jayapatāka Swāmī także wspomina rozmowę ze Śrīla Prabhupādą zaraz po tym, jak Prabhupāda spotkał się ze swoimi braćmi duchowymi: „Prabhupāda zawołał nas z powrotem do środka. Powiedział: «Oni są niezadowoleni, że używam tytułu Prabhupāda, więc powiedziałem im: „Co mogę zrobić? Moi uczniowie mnie tak nazywają."> Wtedy Prabhupāda powiedział, że w rzeczywistości tytuł ,,Prabhupāda" jest dość pospolity wśród kastowych gosvāmīch i innych mieszkańców Navadvīpy. Zatem nie było to czymś wyjątkowym. Chciał go zatrzymać, ponieważ uważał: «Dlaczego jedynie apa-sampradāye mają mieć monopol na tytuł Prabhupāda?»" (osobista wymiana).</ref> Tytuł ten umieszcza zatem założyciela ISKCON-u w bardzo elitarnym gronie. Bardziej bezpośrednio: dzielenie się tytułem „Śrīla Prabhupāda" pomiędzy guru a uczniem pogłębia wyjątkowe pokrewieństwo pomiędzy tymi dwiema osobistościami i ich osiągnięciami.
-The word appears in Caitanya-caritāmṛta ([[Vanisource:CC Madhya 10.23|CC Madhya 10.23]]), which quotes Kāśī Miśra referring to Lord Caitanya Himself as "Prabhupāda." Śrīla Prabhupāda comments:
+Niemal rok po rozmowie z Govindą Dāsī w Back to Godhead – w 23cim numerze (18 kwietnia 1969) - pod nagłówkiem „Prabhupāda" poświęcono pełną rozkładówkę, by ogłosić nowy, honorowy tytuł.<ref>Ten artykuł tłumaczy znaczenie i wagę tytułu i ogłasza, że „My amerykańscy i europejscy słudzy Jego Boskiej Miłości [...] wolimy zwracać się do Jego Łaski, naszego mistrza duchowego jako Prabhupādy, a on wielkodusznie na to przystał" (BTG 25, str. 24). ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 25|1969 Back to Godhead Number 25]])</ref>„Prabhupāda" pojawia się tylko raz w numerze 25-ym (z września 1969), ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 25|1969 Back to Godhead Number 25]]),  ale potem szybko staje się normą. W numerze 27-ym (niedatowany) ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 27|1969 Back to Godhead Number 27]]) „Swamiji" pojawia się po raz ostatni na łamach Back to Godhead.<ref>W BTG nr 26 (październik 1969), ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 26|1969 Back to Godhead Number 26]]), w artykule „The Hare Krishna Explosion" napisanym przez Hayagrivę, wszędzie pojawia się już „Prabhupāda". W BTG nr 28 ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 28|1969 Back to Godhead Number 28]]),  główny artykuł „The Great Soul Who Walks Among Us" (Wielka dusza, która jest wśród nas: str. 7-11) składa się głównie z wielkich zdjęć Prabhupādy (jedna pełna strona; dwie kolejne, jedna i trzy-czwarte strony). W tekście, który im towarzyszy, jest wciąż „Swamijim". Jednakże w innych artykułach w tym numerze jest nazywany „Prabhupādą", albo „Prabhupādą A.C. Bhaktivedantą Swamim". W artykule zatytułowanym Boston Wedding" (Bostoński ślub) (który także zawiera wiele fotografii), za pierwszym razem jest nazwany „Jego Boską Miłością A.C. Bhaktivedantą Swamim Prabhupadą", a potem jest już ..Prabhupādą" albo „Jego Boską Miłością".</ref>
-<blockquote>In this verse the word prabhupāda, referring to Śrī Caitanya Mahāprabhu, is significant. Regarding this, Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī Prabhupāda comments, "Śrī Caitanya Mahāprabhu is the Supreme Personality of Godhead Himself, Śrī Kṛṣṇa, and all His servants address Him as Prabhupāda. This means that there are many prabhus taking shelter under His lotus feet." The pure Vaiṣṇava is addressed as prabhu, and this address is an etiquette observed between Vaiṣṇavas. When many prabhus remain under the shelter of the lotus feet of another prabhu, the address Prabhupāda is given. Śrī Nityānanda Prabhu and Śrī Advaita Prabhu are also addressed as Prabhupāda. Śrī Caitanya Mahāprabhu, Śrī Advaita Prabhu and Śrī Nityānanda Prabhu are all viṣṇu-tattva, the Supreme Personality of Godhead, Lord Viṣṇu. Therefore all living entities are under Their lotus feet. Lord Viṣṇu is the eternal Lord of everyone, and the representative of Lord Viṣṇu is the Lord’s confidential servant. Such a person acts as the spiritual master for neophyte Vaiṣṇavas; therefore the spiritual master is as respectable as Śrī Kṛṣṇa Caitanya or Lord Viṣṇu Himself. For this reason the spiritual master is addressed as Oṁ Viṣṇupāda or Prabhupāda. </blockquote>
-Within our lineage "Prabhupāda" is used in particular to honor the luminaries who comprise the Six Gosvāmīs, and then— centuries later—Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura.<ref>In referring to the Six Gosvāmīs, Śrīla Prabhupāda himself tends to confine his use of "Prabhupāda" to Śrī Rūpa and Śrī Jīva. Previous ācāryas have applied the honorific to other members as well. For example, in a lecture of October 16, 1932, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura refers to Raghunātha dāsa Gosvāmī as "Dāsa Gosvāmī Prabhupāda" (VB: Amṛta Vāṇī, Appendix), and in his commentary to Caitanya-bhāgavata, Ādi 1.25, he quotes Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura, who refers to Sanātana Gosvāmī as "Our Prabhupāda, Śrī Sanātana Gosvāmī." We should note that this exalted title has fallen into cheap usage within some deviant communities (apa-sampradāyas). Śrīla Prabhupāda refers to this when, in his purport to CC Madhya 10.23, he writes: "The prākṛta-sahajiyās are not even worthy of being called Vaiṣṇavas. They think that only caste gosvāmīs should be called Prabhupāda. Such ignorant sahajiyās . . . are envious of a bona fide spiritual master who is addressed as Prabhupāda, and they commit offenses by considering a bona fide spiritual master an ordinary human being or a member of a certain caste." Jayapatāka Swāmī also recounts a conversation with Śrīla Prabhupāda directly after Prabhupāda had met with some godbrothers: "Prabhupāda called us back in. He said, ‘They are upset that I am using the name Prabhupāda, so I said, ‘"What can I do? My disciples call me that."’ Then Prabhupāda said that actually the name Prabhupāda was very common among the caste gosvāmīs and other residents of Navadvīpa. So it was not an isolated name. He liked to keep it because he felt, ‘Why only the apa-sampradāyas should have monopoly over the name Prabhupāda?’" (Personal communication)</ref> The title thus places ISKCON’s founder in very rarefied company. More immediately, the sharing of the appellation "Śrīla Prabhupāda" between guru and disciple intimates an affinity both profound and exceptional between the two personages and their achievements.
-Nearly a year after the conversation with Govinda Dāsī, Back to Godhead No. 23 (April 18, 1969) devoted a full-page spread under the banner headline "Prabhupada" to herald the honorific.<ref>The article explains the meanings and import of the name and announces that "[W]e American and European servants of His Divine Grace . . . prefer to address His Grace our Spiritual Master as Prabhupāda, and he has kindly said ‘Yes.’" (BTG 25:24) ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 23|1969 Back to Godhead Number 23]])</ref> "Prabhupad" makes only a single appearance in No. 25 (September 1969) ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 25|1969 Back to Godhead Number 25]]), but after that it rapidly becomes the norm. And in issue No. 27 (undated)([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 27|1969 Back to Godhead Number 27]]) "Swamiji" makes its final appearance in the pages of Back to Godhead.<ref>In BTG No. 26 (October, 1969)([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 26|1969 Back to Godhead Number 26]]), the article "The Hare Krishna Explosion" by Hayagriva has "Prabhupad" throughout. In BTG No. 28 ([[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 28|1969 Back to Godhead Number 28]]), the main feature, "The Great Soul Who Walks Among Us" (pp. 7-11), is mainly composed of large photographs of Prabhupāda (one full page; two others, one-and-three-fourths of a page). In the accompanying text, he is still "Swamiji." However, in other articles in the issue he is called "Prabhupad" or "Prabhupad A.C. Bhaktivedanta Swami." In the article "Boston Wedding" (which also features many photographs), his first mention is "His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada," and after he is "Prabhupada" and "His Divine Grace."</ref>
-We have been describing in chronological sequence the critical steps or stages by which ISKCON took form under Śrīla Prabhupāda’s supervision:
+Niniejszym opisaliśmy w chronologicznej kolejności kluczowe kroki albo etapy, na których ISKCON przybierał swą formę pod czujnym okiem Śrīla Prabhupādy:
 <blockquote>
-<big>➊</big> The founding of an institution under the name "International Society for Krishna Consciousness."
+<big>➊</big> Założenie instytucji pod nazwą „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kṛṣṇy".
-<big>➋</big> The recognition of that founder with the title "Prabhupāda."</blockquote>
+<big>➋</big> Uznanie jej założyciela dzięki wprowadzeniu tytułu „Prabhupāda".</blockquote>
-Three more essential elements yet remained to be manifest in the morphology of ISKCON. All of them were finally in place by early 1971. They are:
+Trzy kolejne istotne elementy miały się jeszcze objawić w strukturze ISKCON-u. Wszystkie one przybrały swą ostateczną formę na początku 1971 roku. A oto one:
 <blockquote>
-<big>➌</big> The further recognition of Prabhupāda with the title "Founder-ācārya."
+<big>➌</big> Dalsze uznanie Prabhupādy dzięki tytułowi „Założyciela-Ācāryi".
-<big>➍</big> The establishment of the Governing Body Commission.<br />
+<big>➍</big> Powołanie do życia Rady Zarządzającej (GBC).<br />
-<big>➎</big> The acquisition of land in Śrīdhāma Māyāpura for ISKCON’s "world headquarters," and ceremoniously establishing there the foundation of the Temple of the Vedic Planetarium.</blockquote>
+<big>➎</big> Kupno ziemi w Śrīdhām Māyāpur dla „głównej siedziby" ISKCON-u i oficjalne położenie fundamentów „Świątyni Wedyjskiego Planetarium".</blockquote>
-With that, all the core elements of ISKCON will have been set in place by its Founder-ācārya.<ref>To be sure, other very important hallmarks of ISKCON were also in place by 1971, most notably: the brahmacārī, brahmacāriṇī, gṛhastha, and sannyāsa āśramas; the New Vrindavan rural community project; and the Bhaktivedanta Book Trust (which was established the day after the GBC). As significant as these are, they do not seem to function as core components, considered in terms of ecclesiology</ref>
+Wraz z tym, wszystkie kluczowe elementy ISKCON-u były osadzone na swoich miejscach przez jego Założyciela-Ācāryę.<ref>» Dla pewności: w roku 1971 na swoim miejscu były już także inne kamienie milowe ISKCON-u, w szczególności āśramy: brahmacārī, brahmacārīṇī, grhasta i sannyāsī; wiejska społeczność Nowego Vrindavan; Bhaktivedanta Book Trust (które zostało założone dzień po powołaniu Rady Zarządzającej – GBC). Jakkolwiek ważne się one nie wydają, nie sprawiają wrażenia bycia komponentami kluczowymi w sensie eklezjologicznym.</ref>
-'''Founder-ācārya.''' This highly consequential title of Śrīla Prabhupāda took some time to gain its proper prominence. When it did, in 1970 the title "ācārya" by itself was deemed both inadequate and offensive. Yet it is evident that Śrīla Prabhupāda knew exactly what he wanted from the beginning.
+'''Założyciel-Ācārya.''' Ten bardzo doniosły tytuł Śrīla Prabhupādy potrzebował trochę czasu, by nabrać należnego znaczenia. Kiedy już się to stało, w roku 1970, tytuł „Ācāryi" uznany został za nieadekwatny i obraźliwy. A przy tym jest jasne, że Śrīla Prabhupāda od samego początku wiedział dokładnie, czego chciał.
-Nevertheless, just after incorporating ISKCON in 1966, Śrīla Prabhupāda’s personal ISKCON letterhead stationery displays his position simply as "Acharya: Swami A.C. Bhaktivedanta."<ref>A photocopy of this stationery, used for a letter to Hayagriva, can be found in Hayagriva Dasa, The Hare Krishna Explosion among the photographs sectioned between pp. 128-129. Beneath "International Society for Krishna Consciousness, Inc.," "Acharya: Swami A.C. Bhaktivedanta" appears in bold capitals at the left margin. Directly below that stands the word "Trustees" (also in bold capitals), above nine names in a column below it. His name appeared the same way on letterhead bearing the San Francisco temple address on a letter Prabhupāda wrote in 1967 from that city. In other letters he is "A.C. Bhaktivedanta Swami, Acarya" or, under his signature, "Acarya International Society for Krishna Consciousness" ([[Vanisource:680201 - Letter to HareKrishna Aggarwal written from Los Angeles|VB: Correspondence: Feb. 1, 1968 to Hare Krishna Aggarwal; Aug. 22, 1968 to David Exley]]). In a long letter of February 5, 1970 to Hanuman Prasad Poddar describing the activities and achievement of ISKCON, he notes ". . . in each banking account my name is there as Acarya."</ref> Similarly, the line "Acharya: A.C. Bhaktivedanta Swami" received public circulation on the famous "Stay High Forever!" flyer of September, 1966."<ref>See BTG No. 26 (October, 1969) for a photocopy of the flyer</ref> When we examine the first few years of Back to Godhead, <ref>Scanned copies of these are accessible at www.backtogodhead.in.</ref> we find nowhere any formal letter or masthead-style lines displaying Śrīla Prabhupāda’s name and position in relation to ISKCON—with two quite striking exceptions.<ref>The small, boxed Back to Godhead masthead in every issue contains "Founder: A.C. Bhaktivedanta Swami." But "Founder" here has reference to Back to Godhead, not ISKCON.</ref> These occur only in the second (September 12, 1966) and the fourth (December 15, 1966) issues—and both of such a common prominence, format, and style as to indicate the guiding hand of Śrīla Prabhupāda, and making their utter absence elsewhere somewhat mysterious.
+Mimo to, zaraz po założeniu ISKCON-u w roku 1966 nagłówek listowy Śrīla Prabhupādy podkreśla jego pozycję jedynie w ten sposób: „Aczarja: Swami A.C. Bhaktivedanta"<ref> Kserokopię papieru listowego użytego w liście do Hayagrivy można znaleźć w książce Hayagrivy Dasa, „The Hare Krishna Explosion" pomiędzy fotografiami załączonymi pomiędzy stronami 128 i 129. Poniżej, po lewej stronie znajduje się wytłuszczony podpis „Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny", „Aczarja: Swami A.C. Bhaktivedanta". Bezpośrednio pod tym widnieje słowo „powiernicy (trustees)" (także tłustym drukiem), pod nim, w kolumnie dziewięć imion. Jego imię w dokładnie tej samej postaci widniało w nagłówku listu noszącego adres świątyni w San Francisco, który Prabhupāda napisał z tego miasta w 1967 roku. W innych listach jest on „A.C. Bhaktiwedanta Swamim, Aczarją" lub też umieszczone jest pod jego podpisem: „Aczarja Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny" ([[Vanisource:680201 - Letter to HareKrishna Aggarwal written from Los Angeles|VB: Korespondencja: 1 lutego 1968 do Hare Krishna Aggarwal; 22 sieprnia 1968 do Davida Exleya]]). W długim liście z 5 lutego 1970 do Hanumana Prasad Poddara, opisującym działalność i osiągnięcia ISKCON-u, Prabhupāda pisze: „[...] na każdym koncie bankowym moje imię figuruje jako Aczarja".</ref> Podobnie fraza „Aczarja: A.C. Bhaktivedanta Swami" znalazła się w publicznym obiegu na słynnej ulotce „Stay High Forever" („Bądź zawsze na haju") z września 1966 roku.<ref>Por. BTG nr 26 (październik 1969) dla kopii tej ulotki.</ref> Jeśli przeanalizujemy pierwsze parę lat Back to Godhead,<ref>" Zeskanowane kopie tych numerów dostępne są na stronie www.backtogodhead.in.</ref> nie znajdziemy nigdzie żadnego sformalizowanego nagłówka ukazującego imię i pozycję Śrīla Prabhupādy w relacji z ISKCON-em, z dwoma dość zaskakującymi wyjątkami.<ref>Mały i ściśnięty nagłówek każdego numeru Back to Godhead zawiera „Założyciel: A.C. Bhaktivedanta Swami". Jednak „Założyciel" odnosi się tu do Back to Godhead a nie do ISKCON-u.</ref> Pojawiają się one jedynie w drugim (12 września 1966) i czwartym (15 grudnia 1966) numerze – w obu przypadkach w tak charakterystycznym znaczeniu, formacie i stylu, że można się domyślić, iż sam Śrīla Prabhupāda przyłożył do tego rękę, czyniąc tym samym ich całkowitą nieobecność wszędzie indziej dość tajemniczą.
-In the second and fourth issue of Back to Godhead, the inside front cover displays a nearly full-page photograph of Śrīla Prabhupāda. (There are two different photos, each capturing Prabhupāda before the sturdy elm in Tompkins Square Park, both from the same article in The East Village Other.) In the space above each photograph stand the words:
+W drugim i czwartym numerze Back to Godhead wewnętrzna strona okładki ukazuje niemal pełno stronicowe zdjęcie Śrīla Prabhupādy. (Są tam dwa różne zdjęcia, oba pokazujące Śrīla Prabhupādę przed wiązem w parku Tompkins Square i oba pochodzące z tego samego artykułu The East Village Other). Nad każdym zdjęciem widnieją te słowa:
-HIS DIVINE GRACE<br />
+JEGO BOSKA MIŁOŚĆ<br />
-And below:<br />
+I pod spodem:<br />
 SWAMI A.C. BHAKTIVEDANTA<br />
-FOUNDER ACHARYA<br />
+ZAŁOŻYCIEL ACZARJA<br />
-INTERNATIONAL SOCIETY FOR KRISHNA CONSCIOUSNESS, INC.<br />
+MIĘDZYNARODOWE TOWARZYSTWO ŚWIADOMOŚCI KRYSZNY, S-ka.<br />
-After these two early issues, the title of "Founder-ācārya" vanishes until issue number 28 (in late 1969),<ref>Back to Godhead ceased dating its issues with no. 26 (October, 1969).</ref> whereupon it re-emerges as part of a treatment almost identical to the two of late 1966. In the 1969 issue, a photograph of Śrīla Prabhupāda takes up the entire first page, with room only for the caption below:
-SRI SRIMAD A.C. BHAKTIVEDANTA SWAMI<br />
-THE FOUNDER ACHARYA OF ISKCON AND THE GREATEST EXPONENT<br />
-OF KRISHNA CONSCIOUSNESS IN THE WESTERN WORLD.<br />
-However, nearly a year passes before we again see such a treatment of Śrīla Prabhupāda’s position. Then, with Back to Godhead No. 36 (late in 1970) ([[Vanisource:1970 Back to Godhead Number 36|1970 Back to Godhead Number 36]]) we find the start of a regular standard presentation of Śrīla Prabhupāda as we are accustomed to seeing it today—and which had its prototype in two of the very first issues of Back to Godhead—a large photograph above his name and position given in full:
+Po tych dwóch numerach tytuł ,,Założyciel-Ācārya" znika aż do numeru 28 (z końcem roku 1969),<ref>Od nr. 26 (X 1969) zaprzestano datowania numerów Back to Godhead.</ref>po czym z powrotem pojawia się w niemal identycznej formie, jak w tych dwóch numerach z końca roku 1966. W numerze z 1969 roku, zdjęcie Śrīla Prabhupādy zajmuje całą pierwszą stronę, pozostawiając jedynie miejsce na podpis:
-His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda<br />
+ŚRI ŚRIMAD A.C. BHAKTIVEDANTA SWAMI<br />
-Founder-Ācārya of the International Society for Krishna Consciousness<br />
+ZAŁOŻYCIEL ACZARJA ISKCON-u I NAJWIĘKSZY PRZEDSTWAWICIEL<br />
+ŚWIADOMOŚCI KRYSZNY NA ZACHODZIE<br />
-Even though the title of Founder-ācārya took some time to become thus normalized in use, it is clear that Śrīla Prabhupāda had it in mind very early on. The particular presentations of Prabhupāda as Founder-ācārya in those three early issues are certainly few and irregular. Yet all three so closely adhere to a common exemplar—as if directed by an editorial style-sheet— that one can see the guiding hand of Śrīla Prabhupāda behind it.
+Jednak upłynie prawie rok zanim ujrzymy pozycję Śrīla Prabhupādy podkreśloną w podobny sposób. 36-sty numer Back to Godhead (z końcem roku 1970) ([[Vanisource:1970 Back to Godhead Number 36|1970 Back to Godhead Number 36]]) daje początek regularnej i standardowej prezentacji Śrīla Prabhupādy do jakiej jesteśmy dziś przyzwyczajeni, i która ma swój prototyp w tych dwóch początkowych numerach Back to Godhead – duże zdjęcie ponad jego imieniem i sprecyzowana pozycja:
-The grave crisis of 1970—touched on at the outset of this commentary—prompted Śrīla Prabhupāda to undertake powerful remedial actions to fortify his movement.<ref>Certain godbrothers in India, having gained a measure of access to a few of Śrīla Prabhupāda’s disciples, had insidiously undermined Prabhupāda’s authority and position, leading eventually to a compromise in the faith and allegiance of even some of his leaders. Śrīla Prabhupāda refers to such godbrothers in his purport to CC ādi. 10.7: "When our disciples similarly wanted to address their spiritual master as Prabhupāda, some foolish people became envious. Not considering the propaganda work of the Hare Kṛṣṇa movement, simply because these disciples addressed their spiritual master as Prabhupāda they became so envious that they formed a faction along with other such envious persons just to minimize the value of the Kṛṣṇa consciousness movement."</ref> Among them was the firm establishment of standards for the use of "Founder-ācārya" as his title in reference to ISKCON. By so doing, Prabhupāda intended to impress upon all ISKCON members our need to deepen our understanding of his position and to keep it actively in mind.
+Jego Boska Miłość A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda<br />
+Założyciel-Ācārya Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy<br />
-What makes this so important? The spiritual power of ISKCON depends on it. That spiritual potency, in the beginning of ISKCON, reposed entirely in Śrīla Prabhupāda. By following his directions, his disciples—even though raw and wavering— became themselves empowered by his potency. With just neophyte devotees acting as his effective agents, by 1971 Śrīla Prabhupāda had spread Kṛṣṇa consciousness all over the world:
+Śrīla Prabhupāda miał to na uwadze już bardzo wcześnie, ale nadal musiało upłynąć trochę czasu, zanim tytuł „Założyciel-Ācārya" wszedł do powszechnego użycia. Te konkretne formy prezentacji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi w trzech wczesnych numerach to wciąż niewiele. Jednak powielają one wspólny wzorzec tak dokładnie, że można się w tym dopatrzeć ręki samego Śrīla Prabhupādy.
-in addition to the increasing number of temples in North America, ISKCON centers had been established in London, Paris, Hamburg, and Tokyo, and the movement was going strong. How was Śrīla Prabhupāda able to accomplish this? By cherishing the order of his spiritual master as his greatest treasure and by serving that order without reservation, Śrīla Prabhupāda had been enabled—though alone and unaided— to pick up the Hare Kṛṣṇa movement exactly where Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura had left it off, and then to propel it onward with the same resolute drive that had animated his own spiritual master. Astonishingly, the goal that the unified forces of "a great institution" had concentrated on for nearly two decades, had been realized, in the event, by a single agent of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura acting alone.
+Poważny kryzys w roku 1970, wspomniany na marginesie tego komentarza, zmusił Śrīla Prabhupādę do podjęcia stanowczych działań w celu wzmocnienia ruchu.“<ref>"Pewni bracia duchowi w Indiach, zdobywszy posłuch u paru uczniów Śrīla Prabhupādy, podstępnie podkopywali autorytet i pozycję Prabhupādy, co naraziło na szwank zaufanie i wierność nawet niektórych spośród jego liderów. Śrīla Prabhupāda odnosi się do tego rodzaju braci duchowych w znaczeniu do CC Ādi 10.7: „Gdy nasi uczniowie chcieli zwracać się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", paru głupców stało się zawistnymi. Nie biorąc pod uwagę osiągnięć ruchu Hare Kṛṣṇa i tylko dlatego, że ci uczniowie zwracali się do swego mistrza duchowego „Prabhupāda", stali się tak zawistni, że stworzyli nawet frakcję wespół z innymi podobnie zawistnymi osobami, tylko po to, by umniejszyć wartość ruchu świadomości Kṛṣṇy".</ref> Między innymi było to ustanowienie powszechnego użycia tytułu „Założyciela-Ācāryi" w odniesieniu do ISKCON-u. W ten sposób Prabhupāda miał zamiar uzmysłowić wszystkim członkom ISKCON-u konieczność pogłębienia naszego zrozumienia jego pozycji i zachowania tego głęboko w pamięci.
-Thus Śrīla Prabhupāda had seen for himself—had proven in action—the potency of discipleship, of servitorship. Owing to servitorship alone, it seemed that the single divine energy—gauraśakti—had seamlessly continued to act, without interruption, merely transferring itself from one willing instrument to the next. Now Prabhupāda’s challenge was to instill the same art of spiritual servitorship within his own disciples. If successful, they in turn will pass it on, as the living cultural legacy of ISKCON. If his followers can receive and be worthy of his legacy, developing it and improving it just as he had done, keeping cooperative servitorship at the core of all action—then his work as Founderācārya will find its fulfillment.
+Dlaczego jest to tak ważne? Zależy od tego duchowa moc ISKCON-u. Ta duchowa moc na początku spoczywała całkowicie w Śrīla Prabhupādzie. Dzięki podążaniu za jego wskazówkami, jego uczniowie – mimo że niedoświadczeni i niestabilni – sami stali się upełnomocnieni dzięki jego mocy. Posługując się jedynie neofitami jako swymi przedstawicielami, w roku 1971 Śrīla Prabhupāda rozpowszechnił świadomość Kṛṣṇy na cały glob. Obok wzrastającej liczby świątyń w Ameryce Północnej, ośrodki ISKCON-u zostały założone w Londynie, Paryżu, Hamburgu, Tokio, a ruch był silny. W jaki sposób Śrīla Prabhupāda to osiągnął? Przyjmując polecenie swego mistrza duchowego za największy skarb i służąc temu poleceniu bez żadnych wątpliwości. Mimo całkowitej samotności i braku jakiejkolwiek pomocy, Śrīla Prabhupāda został obdarzony mocą konieczną do podźwignięcia ruchu Hare Kṛṣṇa dokładnie z tego miejsca, w którym Bhaktisiddhānta Sarasvati Thākura go zostawił i wprawienia go w ruch z tym samym entuzjazmem, który ożywiał jego mistrza duchowego. Zdumiewającym jest fakt, że cel, który koncentrował przez dwie dekady zjednoczone siły „wielkiej instytucji", został spełniony przez jednego przedstawiciela Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, w dodatku działającego w pojedynkę.
+W taki sposób Śrīla Prabhupāda na własnym przykładzie ukazał moc bycia uczniem, bycia sługą. Wydawało się, że jedynie dzięki tej postawie bycia sługą, boska energia – gaura-śakti – kontynuowała bez jakiejkolwiek przerwy swe działanie, przenosząc się z jednego podatnego instrumentu na drugi. I teraz wyzwaniem Prabhupādy było wpojenie swoim uczniom tej samej zasady bycia sługą. Jeśli to by mu się udało, oni przekazaliby tę wiedzę dalej jako żywy spadek kultury ISKCON-u. Jego dzieło jako Założyciela-Ācāryi znajdzie spełnienie, jeśli jego zwolennicy przyjmą i będą godni jego dziedzictwa, rozwijając je i udoskonalając, jak on sam to czynił, oraz uznając służenie w duchu współpracy za sedno wszelkich działań.
-During this same period, Śrīla Prabhupāda complied with a request from some disciples to be able to honor him with a special, or personal, praṇāma-mantra. <ref>Tamāla Kṛṣṇa Goswami: "When we had approached Prabhupāda and told him that as his disciples we would like a special prayer which we could recite in his honor, he had composed a verse in which he described his mission" (SS 187). A "personal" mantra, that is, honoring a certain spiritual master for some particular personal characteristic or achievement. The first praṇāma-mantra is "generic," that is, suitable being directed to any guru whose name is inserted within the mantra. The date of the new praṇāma-mantra: In a letter of April 9, 1970 to Pradyumna Dāsa, Śrīla Prabhupāda refers to it as "the new prayer addition," and proposes a grammatical modification to the Sanskrit.</ref> It would normally fall to a competent disciple to compose such a mantra in his gurudeva’s honor. Since at the time, no disciple of Śrīla Prabhupāda was sufficiently qualified spiritually and linguistically to do so, Prabhupāda was placed in the awkward position of coming up with a mantra himself. As a result, we have been given Prabhupāda’s own representation of himself, how he thought of himself, and how he wanted us to remember him as we daily invoked his presence:
+W tym samym okresie Śrīla Prabhupāda spełnił pragnienie paru swoich uczniów, którzy chcieli uhonorować go wyjątkową, spersonalizowaną modlitwą – praņām-mantrą.<ref>Tamāl Kṛṣṇa Goswami: „Gdy zwróciliśmy się do Prabhupādy mówiąc, że jako jego uczniowie chcielibyśmy mieć wyjątkową modlitwę, którą moglibyśmy recytować oddając mu cześć, napisał werset, w którym opisał swoją misję" (SS 187). „Osobista" mantra, to znaczy mantra oddająca cześć konkretnemu mistrzowi duchowemu z uwagi na jemu właściwe osobiste cechy i osiągnięcia. Pierwsza praņām-mantra jest „rodzajowa", to znaczy, że może odnosić się do każdego guru, którego imię zostanie wkomponowane w mantrę. Data nowej praņām-mantry: w liście z 9 kwietnia 1970 roku do Pradyumny Dāsa, Śrīla Prabhupāda odnosi się do niej jako do „nowego dodatku do modlitwy" i proponuje gramatyczną zmianę w sanskrycie.</ref> Zadanie napisania takiej mantry ku czci gurudevy przypada zazwyczaj jakiemuś kompetentnemu uczniowi. Jako że w tym czasie żaden z uczniów Śrīla Prabhupādy nie był ani duchowo, ani językowo dostatecznie wykwalifikowany, Prabhupāda musiał ułożyć mantrę samodzielnie. W rezultacie mamy przed sobą autoprezentację Prabhupādy: tak jak on myślał o sobie i jak chciał, byśmy my o nim myśleli, gdy każdego dnia będziemy przywoływać jego obecność:
 :namas te sārasvate deve gaura-vāṇī-pracāriṇe
 :nirviśeṣa-śūnyavādi-pāścātya-deśa-tāriṇe
-Sārasvata is the name in this verse by which Śrīla Prabhupāda wishes to be remembered, his name in relation to his spiritual master. Sārasvata is his patronymic; it means "son [or disciple] of [Bhaktisiddhānta] Sarasvatī."<ref>There is a rule in Sanskrit grammar for the formation of a patronymic or matronymic, that is, a name derived from one’s father or mother. In English, common surnames like "Johnson" or "Erickson" were originally patronymics ("John’s son"). In Scotland, the prefix "Mac-" or "Mc-" is the sign of a patronymic, "MacDonald" being (originally) Donald’s son; in Ireland FitzGerald was Gerald’s son. In Russian, "Ivanovitch" is a patronymic. Following the Sanskrit rule, Prabhupāda denoted himself with the name "Sārasvata," the son or servant of Sarasvatī Ṭhākura.</ref> As Prabhupāda explains ([[Vanisource:CC Ādi 10.84|CC Ādi 10.84, purport]]): "As members of the Kṛṣṇa consciousness movement we belong to the family, or disciplic succession,
+Sārasvata to imię, pod jakim w tym wersie Śrīla Prabhupāda chce być upamiętniony, imię w relacji do jego mistrza duchowego. Sārasvata jest patronimikonem, oznacza „syna [albo ucznia] [Bhaktisiddhānty] Sarasvatīego".<ref>Istnieje w sanskrycie reguła pozwalająca na tworzenie patronimikonów lub matronimikonów, to znaczy imion mających swe źródło w imieniu ojca lub matki. W języku angielskim popularne nazwiska takie jak „Johnson" albo „Erickson" są pierwotnie patronimikonami („syn Johna"). W Szkocji przedrostki „Mac-" albo „Mc-" są znakami patronimikonów, „MacDonald" oznacza zatem nic innego jak „syna Donalda". W rosyjskim „Iwanowicz" jest patronimikonem. (W języku polskim nazwiska takie jak „Łukasik" także są patronimikonami – uwaga tłum.). Podłóg tej sanskryckiej reguły Prabhupāda mianował się „Sārasvatą" – synem lub też sługą Sarasvatīego Thākury.</ref> Prabhupāda wyjaśnia ([[Vanisource:CC Ādi 10.84|CC Ādi 18.84, znaczenie]]):  „Jako członkowie ruchu świadomości Kṛṣṇy należymy do rodziny, albo tradycji mistrzów i uczniów, Sarasvatīego Gosvāmiego i w związku z tym znani jesteśmy jako Sārasvatowie. Zatem pokłony ofiarowywane są mistrzowi duchowemu jako sārasvata-devie, członkowi rodziny Sārasvata [...)". W taki sposób jego własne imię w tej praņāma-mantrze jest po prostu imieniem jego mistrza duchowego, które dzięki gramatycznym zabiegom – zamianie pierwszego a na ā i modyfikacji końcówki – staje się jego własnym. W ten sposób „Sārasvata" skierowuje uwagę na ich głębokie pokrewieństwo i sugeruje, że osiągnięcia syna – zdobyte w imieniu ojca – należą do ojca: jego rodziciela i przewodnika. W tym przypadku syn reprezentuje ojca w dosłownym słowa tego znaczeniu: „reprezentowanie" jest „re-prezentacją" – prezentacją od nowa.
-of Sarasvatī Gosvāmī, and thus we are known as Sārasvatas. Obeisances are therefore offered to the spiritual master as sārasvata-deva, or a member of the Sārasvata family . . . ." Thus, his own name in this praṇāma-mantra is simply the name of his spiritual master, which, by means of a few grammatical tweaks— changing the first a to ā, and modifying the word-ending— becomes his own. In this way, "Sārasvata" directs attention to their deep affinity and suggests that achievements of the son— accomplished in his father’s name—belong to the father, his creator and director. In this instance, the son represents the father in the literal sense of the term: to "represent" is to "represent"—to present over again.
-Śrīla Prabhupāda’s praṇāma-mantra recognizes him as being the one who spreads (pracāriṇa) Lord Caitanya teaching (gauravāṇī) to the West (pāścātya-deśa). His achievement had been the concerted aim of the Gauḍīya Maṭha, which had attained a toehold in Europe in 1933 but nothing further. Had that position become secured—particularly by the construction of a London temple—Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura would have gone to the West himself.<ref>The Harmonist of July 12, 1935 (Harm. 31:521-22) reports that "Her Highness Majarani Indira Devi, Regent Shaeba of Cooch Behar paid a visit to Sree Gaudiya Math, Baghbazar, Calcutta," where she met with Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. During that meeting, the magazine reports: "Her Highness very earnestly enquired about the proposed visit of the Editor [Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura] to Europe for further extension of the propaganda in the West."</ref> Circumstantially, his intent seems to have been frustrated. Even so, in the ripeness of time, he had one faithful Sārasvata who fulfilled his heartfelt desire.
-The name sārasvata-deva indicates that its bearer is the continuation of Sarasvatī Ṭhākura in another form. In that form, Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura succeeded in fulfilling his heartfelt desire. When his most dedicated servant realized that success was at hand,<ref>We don’t know the precise time he realized this. In any case, there is no doubt that Śrīla Prabhupāda’s knowledge of the future was not that of ordinary, conditioned persons. In late fall of l965, Śrīla Prabhupāda sat on a park bench and chatted with Paul Ruben, a New York City subway conductor, who recollects (SPL 2:28): ‘‘He seemed to know he would have temples filled with devotees. He would look out and say, ‘I am not a poor man, I am rich. There are temples and books, they are existing, they are there, but the time is separating us from them.’"</ref> and that it bore the name and form of "International Society for Krishna Consciousness," Śrīla Prabhupāda accepted the title "Founder-ācārya." This confident, self-assured act of Śrīla Prabhupāda indicates that he knew very well that this title had been prepared to recognize the crowning success of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura in establishing Kṛṣṇa consciousness as a global movement, and that Śrīla Sarasvatī Ṭhākura had achieved this success through his own Sārasvata.
-Śrīla Prabhupāda’s praṇāma-mantra recognizes two kinds of achievements: widespread propagation of devotional service to the Supreme Lord, and overthrowing nihilism and impersonalism. These were also the aims of the Gauḍīya Maṭha institution under Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura and the signature achievements of the sampradāya-ācāryas as well.
-It is notable that Śrīla Prabhupāda was able to recognize his own achievement, and accept the honors that properly belong to it, without a tinge of pride. It is evident that at a certain time, Śrīla Prabhupāda realized that in spite of all impediments, he would be able to execute his spiritual mater’s order. He recognized that he had been empowered. It is a natural characteristic of spiritual psychology, observable in great devotees and saints, that the experience of empowerment is inevitably accompanied by the experience of extreme humility, and the more empowerment bears fruit, the further humility increases. This compact blend of great accomplishment and great humility is beyond the scope of experience of ordinary materialistic persons. They cannot begin to imagine it.
+Praņām-mantra Śrīla Prabhupādy honoruje go jako tego, który rozpowszechnia (pracāriņe) nauki Pana Caitanyi (gaura-vāṇī) na Zachodzie (pāścātya-deśa). Jego osiągnięcie było wspólnym celem Gaudīya Math, której udało się osiągnąć maleńki punkt zaczepienia w Europie w roku 1933, ale nic więcej. Jeśli ta pozycja zostałaby wtedy umocniona – przede wszystkim poprzez budowę świątyni w Londynie – Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura sam wyruszyłby na Zachód.<ref>The Harmonist z 12 VII 1935 roku (Harm. 31, str. 521-22) podaje, że „Jej Wysokość Majarani Indira Devi, regentka Shaeba Cooch Behara złożyła wizytę w Śri Gaudija Math, w Baghbazar, w Kalkucie", gdzie spotkała się z Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą. Podczas tego spotkania, jak podaje periodyk: „Jej Wysokość szczerze dopytywała się o kwestię pomysłu wizyty edytora [Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury] w Europie i dalszej rozbudowy nauczania na Zachodzie".</ref> Wydaje się, że ze względu na okoliczności jego zamiar spełzł na niczym. Mimo tego, gdy nadszedł odpowiedni czas, jeden wierny Sārasvatą spełnił jego gorące pragnienie.
+Imię sārasvata-deva wskazuje na to, że ten, kto je nosi kontynuuje dzieło Sarasvatīego Țhākury pod inną postacią. Tym sposobem Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura odniósł sukces w spełnieniu swego pragnienia. Gdy jego najbardziej oddany sługa – Śrīla Prabhupāda – zorientował się, że sukces jest na wyciągnięcie ręki,<ref>" Nie wiemy dokładnie, kiedy się co do tego zorientował. W każdym razie nie ma wątpliwości co do tego, że to, ile o przyszłości wiedział Śrīla Prabhupāda odbiegało od wiedzy zwykłych uwarunkowanych osób. Późną jesienią 1965 roku Śrīla Prabhupāda siedział na ławce parkowej i rozmawiał z Paulem Rubbenem, konduktorem nowojorskiego metra, który wspomina (SPL 2:28): „Wydawało się, że wiedział, że będzie miał świątynie wypełnione wielbicielami. Patrzył przed siebie i powiedział: «Nie jestem biednym człowiekiem, jestem bogaty. Są świątynie i książki, one już tam są, jedynie czas nas od nich dzieli»".</ref> i kryje się pod postacią „Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy", przyjął tytuł „Założyciela-Ācāryi". Pewny siebie gest Śrīla Prabhupādy wskazuje na to, że bardzo dobrze wiedział, iż tytuł był przygotowywany w celu uhonorowania wielkiego sukcesu Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury polegającego na ustanowieniu świadomości Kṛṣṇy jako światowego ruchu i że Śrīla Sarasvatī Țhākura osiągnął teraz ten sukces poprzez swojego Sārasvatę.
-When visible success began to attend upon Śrīla Prabhupāda’s efforts, he discounted his own effort, gave credit to others, and was filled with gratitude.
+Praņām-mantra Śrīla Prabhupādy honoruje jego dwa osiągnięcia: rozpowszechnienie służby oddania dla Najwyższego Pana oraz obalenie nihilizmu i impersonalizmu. Były to cele zarówno instytucji Gaudīya Math pod kierunkiem Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury, jak i kluczowe osiągnięcia wszystkich sampradāya-ācāryów.
-On several memorable occasions, he disclosed his mind in public addresses. For example, speaking to his disciples gathered in London to celebrate Śrī Vyāsa-pūjā on August 22, 1973, Śrīla Prabhupāda said:
+Warto przy tym wspomnieć, że Śrīla Prabhupāda był w stanie uznać swoje własne osiągnięcie i przyjąć honory, które mu się słusznie należały, bez cienia dumy. Jest jasne, że w pewnym momencie Śrīla Prabhupāda zorientował się, iż wbrew wszelkim przeciwnościom, będzie w stanie wykonać polecenie swego mistrza duchowego. Zrozumiał, że został obdarzony mocą. A cechą dającą się zauważyć u wielkich wielbicieli i świętych jest to, że doświadczeniu bycia obdarzonym mocą nieuchronnie towarzyszy wyjątkowa pokora i im więcej owoców przynosi ta moc, tym bardziej ta pokora przybiera na sile. Ta skoncentrowana mieszanka wielkich osiągnięć i wielkiej pokory jest poza zasięgiem zwykłych materialistów. Oni nie mogą nawet zacząć sobie tego wyobrażać.
-<blockquote>Anyone who is connected with our movement, he’s not ordinary living being. Actually, he’s liberated soul. And I am very much hopeful that my disciples who are now participating today, even if I die, my movement will not stop, I am very much hopeful. . . . My Guru Mahārāja, His Divine Grace Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī Prabhupāda, he also attempted to send his disciples to preach Caitanya cult in the Western world. . . . First meeting, perhaps you know, he asked me to preach. So at that time I was young man, only twenty-five years old, and I was also householder. So I should have joined and executed his desire immediately, but due to my ill luck I could not immediately execute his order, but it was in my heart that it is to be done. So better late than never, I executed his order at the age of seventy years, not at the age of twenty-five. So actually I wasted so much time, I can understand that. . . . The message was there when I was twenty-five years old, but I began at the age of seventy years. But I did not forget the message. Otherwise, how could I do? That was, that is a fact. I was simply finding out the opportunity, how to do it. So anyway, although I began very late, at the age of seventy years, so by the help of my disciples this movement is gaining ground and is spreading all over the world. So therefore I have to thank you. It is all due to you. It is not my credit, but it is your credit that you are helping me in executing the order of my Guru Mahārāja. ([[Vanisource:730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London|730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London]]) </blockquote>
+Gdy w sposób widoczny sukces zaczął spływać na działania Śrīla Prabhupādy, lekceważył on własny wysiłek, oddawał uznanie innym i przepełniony był wdzięcznością.
-Later that year in Los Angeles, Śrīla Prabhupāda expressed similar thoughts, with more visible emotion, on the Disappearance Day of his spiritual master ([[Vanisource:731213 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|VB: Lecture, Dec. 31, 1973]]):
+Przy paru godnych pamięci okazjach otworzył swoje serce podczas publicznych przemów. Na przykład przemawiając do swych uczniów zebranych w Londynie z okazji Śrī Vyāsa Pūjy 22 sierpnia roku 1973, Śrīla Prabhupāda powiedział:
-<blockquote>So in this way, gradually, I became attached to these Gauḍīya Matha activities, and by the grace of Kṛṣṇa, my business also was not going very well. [laughs] Yes. Kṛṣṇa says yasyāham anughṛṇāmi hariṣye tad-dhanaṁ śanaiḥ. If somebody wants to be actually devotee of Kṛṣṇa, at the same time, keeps his material attachment, then Kṛṣṇa’s business is He takes away everything material, so that cent percent he becomes, I mean to say, dependent on Kṛṣṇa. So that actually happened to my life. I was obliged to come to this movement to take up this very seriously.
+<blockquote>Nikt, kto zetknął się z naszym ruchem, nie jest zwykłym człowiekiem. W rzeczy samej każda taka osoba jest wyzwoloną duszą. I mam wielką nadzieję, że nawet gdy umrę, moi uczniowie, którzy są dziś tutaj nie pozwolą, by mój ruch się zatrzymał, mam wielką nadzieję [. . .]. Mój Guru Mahārāja, Jego Boska Miłość Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi Prabhupāda także starał się wysłać uczniów, by nauczali przesłania Caitanyi na Zachodzie [...]. Przy naszym pierwszym spotkaniu, pewnie wiecie, poprosił mnie, bym nauczał. W tamtym czasie byłem młodym mężczyzną, miałem tylko 25 lat i miałem rodzinę. Tak więc powinienem był dołączyć i spełnić jego prośbę natychmiast, ale przez mój brak szczęścia nie mogłem natychmiast wypełnić jego polecenia. Ale w głębi serca wiedziałem, że to musi zostać wykonane. Czyli lepiej późno, niż wcale i wypełniłem jego polecenie w wieku siedemdziesięciu lat, nie w wieku dwudziestu pięciu. Czyli w rzeczywistości zmarnowałem dużo czasu, rozumiem to [...]. Polecenie pojawiło się już gdy miałem dwadzieścia pięć lat, ale ja zacząłem w wieku siedemdziesięciu. Jednak nie zapomniałem tego polecenia. Inaczej jak bym to zrobił? To był, to jest fakt. Szukałem po prostu sposobu, jak to zrobić. I tak, mimo że zacząłem tak późno, w wieku siedemdziesięciu lat, dzięki pomocy moich uczniów, ruch zyskuje na popularności i rozpowszechnia się na całym świecie. Dlatego dziękuję wam. To wszystko dzięki wam. To nie moja zasługa, ale wasza, bo to wy pomagacie mi wypełnić polecenie mojego Guru Mahārāja. ([[Vanisource:730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London|730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London]]) </blockquote>
-And I was dreaming that: "Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is calling me, ‘Please come out with me!’" [pause] So I was sometimes horrified, "Oh, what is this? I have give up my family life? Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura is calling me? I have to take sannyāsa?" Oh, I was horrified. But I saw several times, calling me. So anyway, it is by his grace I was forced to give up my family life, my so-called business life. And he brought me some way or other in preaching his gospel.
+Później tego samego roku w Los Angeles Srīla Prabhupāda wypowiedział podczas rocznicy odejścia swego mistrza duchowego podobne myśli, którym również towarzyszyły bardziej widoczne emocje ([[Vanisource:731213 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|VB: Wykład z 31 grudnia 1973]]):
-So this is a memorable day. What he desired, I am trying little bit, and you are all helping me. So I have to thank you more. You are actually representative of my Guru Mahārāja [begins to cry] because you are helping me in executing the order of my Guru Mahārāja. . . . </blockquote>
+<blockquote>W taki sposób byłem stopniowo przyciągany do działań Gaudīya Math i dzięki łasce Kṛṣṇy, mój biznes nie szedł za dobrze. [śmiech) Tak. Kṛṣṇa mówi yasyāham anughṛṇāmi harişye tad-dhanaṁ śanaiḥ. Jeśli ktoś naprawdę chce zostać wielbicielem Kṛṣṇy, a jednocześnie kurczowo trzyma się swoich materialnych przywiązań, to zadaniem Kṛṣṇy jest zabranie wszystkiego, co materialne, tak że jest się w stu procentach zależnym od Niego. I dokładnie to stało się w moim życiu. Zostałem zmuszony do przyjścia do tego ruchu i podjęcia się tego zadania na poważnie.
-When appreciative Indians began praising Śrīla Prabhupāda as a magician or miracle-maker, he denied having any special powers. Here is his account given in Bombay on January 9, 1973:
+Śniło mi się, że Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura mnie woła: „Chodź proszę ze mną". [przerwa] Byłem tym przerażony: „Co to jest? Mam zrezygnować z życia rodzinnego? Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura mnie wzywa? Mam przyjąć sannyāsę?" O, byłem przerażony. Ale widziałem parokrotnie, wzywał mnie. I doprowadził mnie w ten lub inny sposób do tego, bym głosił jego przesłanie.
-<blockquote>Yes, we should not be very much proud that "I have created wonderful." Why? . . . Sometimes people, they give me so much honor: "Swamijī, you have created wonderful." I do not feel that I have created wonderful. What I have done? I say that I’m not a magician, I do not know how to create wonderful. I have simply presenting Bhagavad-gītā as it is, that’s all. If there is any credit, this is only credit. Anyone can do it. The Bhagavad-gītā is there, and anyone can present Bhagavad-gītā as it is. So it will act wonderful. I am not a magician. I do not know the tricks of magic and the yoga-siddhi. . . . So my only credit is, I do not want to mix with this pure Bhagavadgītā teaching, any rascaldom, that’s all. That is my credit. And whatever little miracle has been done, only on this principle. That’s all. ([[Vanisource:721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad|721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad]])</blockquote>
+Zatem dziś jest pamiętny dzień. Staram się wypełnić to, czego on pragnął, a wy mi pomagacie. Zatem muszę wam jeszcze bardziej dziękować. W rzeczywistości wy jesteście reprezentantami mojego Guru Mahārāja (zaczyna płakać), ponieważ pomagacie mi wypełniać jego polecenie [. . .].</blockquote>
-'''Governing Body Commission.''' The upheaval of 1970 in ISKCON provided the occasion for Śrīla Prabhupāda to satisfy another unfulfilled desire of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura: the formation of a governing body to manage the whole institution. This instruction was among the final directions imparted by Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura to his disciples in his last days.<ref>This instruction was set down on December 31, 1936 in the recorded minutes of his will. The original document is preserved at the Bhaktivedanta Research Center in Kolkata. For a photocopy, see MHP 289.</ref> Disobedience to this order, according to Śrīla Prabhupāda, led to the disintegration of the Gauḍīya Maṭha ([[Vanisource:CC Adi 12.8|CC Ādi 12.8, purport]]):
+Gdy pełni uznania Hindusi wypowiadali pochwały ku czci Śrīla Prabhupādy jako magika lub cudotwórcy, zaprzeczał posiadania jakichkolwiek specjalnych mocy. Tu relacja z Bombaju z 9 stycznia 1973 roku:
-<blockquote>In the beginning, during the presence of Oṁ Viṣṇupāda Paramahaṁsa Parivrājakācārya Aṣṭottara-śata Śrī Śrīmad Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura Prabhupāda, all the disciples worked in agreement; but just after his disappearance, they disagreed. One party strictly followed the instructions of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, but another group created their own concoction about executing his desires. Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, at the time of his departure, requested all his disciples to form a governing body and conduct missionary activities cooperatively. He did not instruct a particular man to become the next ācārya. But just after his passing away, his leading secretaries made plans, without authority, to occupy the post of ācārya, and they split into two factions [the Calcutta "Gauḍīya Mission" and the Mayapura "Gauḍīya Maṭha"] over who the next ācārya would be. Consequently, both factions were asāra, or useless, because they had no authority, having disobeyed the order of the spiritual master. Despite the spiritual master’s order to form a governing body and execute the missionary activities of the Gauḍīya Maṭha, the two unauthorized factions began litigation that is still going on after forty years with no decision.
+<blockquote>Tak, nie powinniśmy być bardzo dumni, że „ja stworzyłem coś wspaniałego". Dlaczego? [...] Czasem ludzie chwalą mnie tak bardzo: „Swamiji, stworzyłeś coś cudownego". Nie czuję, żebym zrobił cokolwiek cudownego. Co zrobiłem? Mówię, że nie jestem magikiem, nie wiem, jak się dokonuje cudów. Po prostu prezentuję Bhagavad-gītę taką jaką jest, to wszystko. Jeśli jest w tym jakakolwiek zasługa, jest nią właśnie to. Każdy może to zrobić. Bhagavad-gītā już jest i każdy może prezentować ją taką jaką jest. I to samo w sobie dokona cudów. Nie jestem magikiem. Nie znam żadnych magicznych trików, ani yoga-siddhi [...]. Moją jedyną zasługą jest to, że nie chcę z tą czystą nauką Bhagavad-gīty mieszać żadnego łajdactwa, to wszystko. To jest moja zasługa. I jakikolwiek mały cud się zdarzył, to tylko dzięki tej zasadzie. To wszystko. ([[Vanisource:721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad|721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad]])</blockquote>
-Therefore, we do not belong to any faction. But because the two parties, busy dividing the material assets of the Gauḍīya Maṭha institution, stopped the preaching work, we took up the mission of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura and Bhaktivinoda Ṭhākura to preach the cult of Caitanya Mahāprabhu all over the world, under the protection of all the predecessor ācāryas, and we find that our humble attempt has been successful.
+'''Rada Zarządzająca (GBC).''' Niepokoje roku 1970 w ISKCON-ie dostarczyły Śrīla Prabhupādzie okazji do spełnienia jeszcze jednego życzenia Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakury: uformowania rady zarządzającej dla kierowania całą instytucją. To polecenie było jedną z ostatnich wskazówek, jakie Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura przekazał uczniom podczas swych ostatnich dni.<ref>To polecenie zostało zachowane 31 grudnia 1936 roku w protokole zawierającym jego ostatnią wolę. Oryginał tego dokumentu znajduje się w Bhaktivedanta Research Center w Kalkucie. Kopię tego dokumentu znaleźć można w MHP 289.</ref> Według Śrīla Prabhupādy nieposłuszeństwo wobec tego jednego polecenia doprowadziło do dezintegracji Gaudīya Math ([[Vanisource:CC Adi 12.8|CC Ādi 12.8, znaczenie]]):
-We followed the principles especially explained by Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura in his commentary on the Bhagavad-gītā verse beginning vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana ([[Vanisource:BG 2.41|BG 2.41]]). According to this instruction of Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura, it is the duty of a disciple to follow strictly the orders of his spiritual master. The secret of success in advancement in spiritual life is the firm faith of the disciple in the orders of his spiritual master. . . . . One must judge every action by its result. The members of the self-appointed ācārya’s party who occupied the property of the Gauḍīya Maṭha are satisfied, but they could make no progress in preaching. Therefore by the result of their actions one should know that they are asāra, or useless, whereas the success of the ISKCON party, the International Society for Krishna Consciousness, which strictly follows guru and Gaurāṅga, is increasing daily all over the world. </blockquote>
+<blockquote>Na początku, podczas gdy Om Vişnupāda Paramahamsa Parivrājakācārya Așțottara-śata Śrī Śrīmad Bhaktisiddhānta Sarasvatī Țhākura Prabhupāda był obecny, wszyscy uczniowie zgodnie ze sobą współpracowali, lecz zaraz po jego odejściu doszło między nimi do niezgody. Jedna grupa ściśle przestrzegała instrukcji Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, lecz inna miała własne poglądy na to, jak należy wypełniać jego wolę. W chwili odejścia Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura poprosił wszystkich uczniów, by utworzyli zarząd i prowadzili działalność misyjną zgodnie i w duchu współpracy. Nie wskazał żadnej konkretnej osoby jako następnego ācāryi. Jednak tuż po jego odejściu jego główni sekretarze uknuli pozbawiony autorytetu plan, aby zająć pozycję ācāryi i nie mogąc dojść do porozumienia, kto powinien zostać następnym ācāryą, podzielili się na dwie frakcje. W rezultacie obie frakcje stały się asāra, bezużyteczne, ponieważ nie miały żadnego autorytetu, jako że nie były posłuszne poleceniu mistrza duchowego. Pomimo polecenia mistrza duchowego, by utworzyć zarząd i prowadzić działalność misyjną Gaudīya Math, te dwie nieautoryzowane frakcje zaczęły wieść spór prawny, który po czterdziestu latach bez konkretnego rozwiązania, trwa nadal.
+Dlatego my nie należymy do żadnej frakcji. Jednak ponieważ obie partie, gorliwie dzieląc miedzy siebie materialne zasoby instytucji Gaudīya Math, przestały nauczać, podjęliśmy misję Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i Bhaktivinoda Țhākury, aby nauczać kultu Caitanyi Mahāprabhu na całym świecie, pod opieką wszystkich poprzednich ācāryów, i widzimy, że nasza pokorna próba powiodła się.
-The establishment of the Governing Body Commission on July 28, 1970 was Śrīla Prabhupāda’s second potent counter-measure against the imp of disunity let loose in ISKCON. The GBC is the type of institution—a committee<ref>Etymologically, the word goes back to the Latin committere, "to unite, connect."</ref>—that both demands and fosters cooperation. Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s leaders failed to realize such a governing board. Had the Gauḍīya Maṭha not been dismembered by their disobedience, there would have been many disciples of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura working together in the West. In the event, Śrīla Prabhupāda arrived alone, and alone he resuscitated the Krishna Consciousness movement. When godbrothers actively or passively spurned cooperation, he was left no alternative but to be the single ācārya at the head of ISKCON.
+Przestrzegaliśmy zasad, szczególnie tych wyjaśnionych przez Śrīla Viśvanātha Cakravartīego Țhākurę w jego komentarzu do wersetu Bhagavad-gīty: vyavasāyātmikā buddhir ekeha kuru-nandana ([[Vanisource:BG 2.41|BG 2.41]]). Według niego obowiązkiem ucznia jest ścisłe wypełnianie poleceń mistrza duchowego. Sekretem sukcesu w postępie w życiu duchowym jest mocna wiara ucznia w polecenia mistrza duchowego [...]. Każdy czyn należy sądzić po jego rezultatach. Członkowie partii samozwańczego ācāryi, przejąwszy własność Gaudīya Math, są zadowoleni, ale nie uczynili żadnego postępu w nauczaniu. Dlatego sądząc po rezultatach ich działania wiadomo, że są oni asāra, czyli bezużyteczni, podczas gdy sukces ISKCON-u, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy, ściśle podążającego za guru i Gaurangą, rośnie z dnia na dzień na całym świecie. </blockquote>
-Yet his spiritual master himself had asked for a governing board to succeed him at the head of his institution. Śrīla Prabhupāda took this request to heart. Here was another desire of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura left unsatisfied, and Śrīla Prabhupāda, the faithful Sārasvata, undertook to satisfy him: He would establish such a board, oversee its development, and have it ready to act as his successor at the head of ISKCON.
+Drugim potężnym środkiem zapobiegawczym wobec zarzewia podziału, które zaczęło tlić się w ISKCON-ie, było powołanie do życia Rady Zarządzającej 28 lipca 1970 roku. Rada Zarządzająca jest tego typu instytucją – komitetem<ref>'Etymologicznie słowo to pochodzi od łacińskiego „committere" – „jednoczyć", „łączyć".</ref>– która zarazem wzmacnia jak i wymaga współpracy. Liderzy Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury ponieśli klęskę przy powoływaniu do życia takiego właśnie zarządu. Gdyby tylko Gaudīya Math nie została rozproszona przez to nieposłuszeństwo, na Zachodzie byłoby wielu współpracujących ze sobą uczniów Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury. W rzeczywistości jednak Śrīla Prabhupāda przybył na Zachód sam i sam jeden reanimował ruch Świadomości Kṛṣṇy. Gdy jego bracia duchowi czynnie bądź też biernie odtrącili współpracę, nie pozostało mu nic innego jak zostać pojedynczym ācāryą na czele ISKCON-u.
-It is customary in India for an ācārya to leave his institution to his chosen successor as a legacy in his will. The action Śrīla Prabhupāda took in 1970—establishing the GBC— allowed him in 1977 to set this down as the first provision of his "Declaration of Will": "The Governing Body Commission (GBC) will be the ultimate managing authority of the entire International Society for Krishna Consciousness." By thus establishing the GBC and leaving it as his chosen successor at the head of ISKCON, Śrīla Prabhupāda insured that the order of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura would continue to work efficaciously in the world and bear fruit.
+Jednakże jego mistrz duchowy życzył sobie rady zarządzającej, jako następcy na czele swej instytucji. Śrīla Prabhupāda wziął sobie to do serca. W tym leżało kolejne niespełnione pragnienie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury i Śrīla Prabhupāda - wierny Sārasvata – podjął się jego spełnienia: utworzył zarząd, pilnował jego rozwoju i przygotował go do przejęcia sterów jako następca na czele ISKCON-u.
-The final stage in Śrīla Prabhupāda’s installation of the essential components in ISKCON’s spiritual morphology was also initiated around this time. After great difficulty and many setbacks, mainly occasioned by passive and active opposition of godbrothers,<ref>Satsvarūpa dāsa Goswami relates (SPL 4:95): "Though sometimes ignorant, his disciples, he knew, were not malicious. Yet these letters from India carried a spiritual disease transmitted by several of Prabhupāda’s Godbrothers to his disciples there. Prabhupāda had already been troubled when some of his Godbrothers had refused to help him secure land in Māyāpur, the birthplace of Lord Caitanya. Although he had asked them to help his inexperienced disciples purchase land, they had not complied. In fact, some of them had worked against him. Prabhupāda had written to one of his Godbrothers, ‘I am so sorry to learn that there is a sort of conspiracy by some of our Godbrothers as not to give me a place at Māyāpur.’"</ref> Śrīla Prabhupāda was able to purchase land in Māyāpura for ISKCON, and he quickly revealed his plans for a monumental temple there. Writing to Govinda Dāsī from Calcutta (May 28, 1971), he said:
+W Indiach zwyczajowo ācārya zapisuje w testamencie swą instytucję jako dziedzictwo wybranemu następcy. Krok, który Śrīla Prabhupāda podjął w roku 1970 – założenie Rady Zarządzającej – pozwolił mu w roku 1977 podać jako pierwszy zapis w swej „Deklaracji Woli": „Rada Zarządzająca (GBC) będzie ostatecznym zarządzającym autorytetem całego Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy". Założywszy Radę Zarządzającą i mianując ją swym następcą na czele ISKCON-u, Śrīla Prabhupāda zapewnił, że polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury będzie skutecznie działało na świecie i że przyniesie owoce.
-<blockquote>You will be glad to learn that we have purchased about five acres of land in Mayapur, the birthsite of Lord Caitanya and we have proposed to hold a nice festival there from Janmastami day for two weeks. At that time the foundation stone [for the temple] will be set down. I wish that all our leading disciples come to India at that time. There are 50 branches, so at least one from each branch should attend the function . . . . ([[Vanisource:710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta|710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta]])</blockquote>
+Ostatni etap układania wszystkich kluczowych elementów duchowej struktury ISKCON-u także nastąpił mniej więcej w tym samym czasie. Na przekór wielu trudnościom i przeszkodom, głównie powodowanym zarówno biernym jak i czynnym sprzeciwem jego braci duchowych,<ref>Satsvarūpa dāsa Gosvāmī pisze (SPL 4: 95): „Wiedział, iż, mimo że czasem nieświadomi, jego uczniowie nie są wrogo nastawieni. Te listy z Indii jednakże niosły ze sobą duchową chorobę przenoszoną przez niektórych braci duchowych Prabhupādy na jego uczniów. Prabhupāda był już mocno zmartwiony po tym, jak niektórzy bracia duchowi odmówili mu pomocy w zakupie ziemi w Māyāpur, miejscu urodzin Pana Caitanyi. Mimo że prosił ich o pomoc dla swych niedoświadczonych uczniów przy kupnie ziemi, oni się nie zgodzili. W rzeczywistości niektórzy nawet działali przeciw niemu. Prabhupāda napisał do jednego ze swych braci duchowych: ««Bardzo przykro mi słyszeć, że istnieje swego rodzaju konspiracja pomiędzy niektórymi naszymi braćmi duchowymi, by nie udostępnić mi miejsca w Māyāpur»“.</ref> Śrīla Prabhupāda był w końcu w stanie nabyć w Māyāpur ziemię dla ISKCON-u i ujawnić swój plan monumentalnej świątyni. W liście do Govindy Dāsī z Kalkuty (28 maja 1971) pisze:
-By performing the ceremony for establishing the temple’s foundation, Śrīla Prabhupāda committed himself to the completion of the structure. As it turned out, the foundationlaying itself was delayed until Gaura Pūrṇimā of 1972, and in the ensuing years many more vicissitudes sent ISKCON leaders repeatedly back to the drawing board. Yet Śrīla Prabhupāda’s own commitment, established in 1972 as if a vow, has proved to contain a potency that has driven the concerted effort over, under, around and through all impediments, and the Temple of the Vedic Planetarium rises on the alluvial soil of Antardvīpa.
+<blockquote>Będziesz szczęśliwa słysząc, że nabyliśmy około pięciu akrów ziemi w Mayapur, miejscu narodzin Pana Caitanyi i zaproponowaliśmy, by urządzić tam dwutygodniowy festiwal zaczynając od Janmastami. W tym czasie zostanie położony kamień węgielny (pod świątynię]. Pragnę, by wszyscy nasi główni uczniowie przybyli w tym czasie do Indii. Mamy 50 filii, tak więc minimum jedna osoba z każdej powinna być obecna podczas tej ceremonii [. . .]. ([[Vanisource:710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta|710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta]])</blockquote>
-Śrīla Prabhupāda gave high priority to acquiring land in Māyāpura for ISKCON’s "world headquarters" and constructing on it an extraordinary temple. Gradually, Śrīla Prabhupāda’s leaders began to grasp its importance for him. For example (SPL 5:9):
+Świętując położenie kamienia węgielnego pod świątynię, Śrīla Prabhupāda zobowiązał się do ukończenia budowy. Jak się okazało, nawet samo położenie kamienia zostało opóźnione aż do Gaura Purnimy roku 1972 i w następnych latach zmienne koleje losu zmuszały liderów ISKCON-u do rozpoczynania wszystkiego od nowa. Ale to zobowiązanie Śrīla Prabhupādy, podjęte w 1972 roku, będące swoistą przysięgą, okazało się nieść ze sobą moc, która napędzała wspólny wysiłek ponad wszelkimi przeciwnościami i Świątynia Wedyjskiego Planetarium wznosi się teraz na napływowej ziemi Antardvīpy.
-<blockquote>During this visit to Calcutta [November, 1971], Prabhupāda had also spoken of his plans for Māyāpur. Nara-Nārāyaṇa had built a scale model of the building ISKCON would construct on the newly acquired property, and Prabhupāda had shown it to all his guests and had asked them to help. Seeing Prabhupāda’s absorption in this project, Girirāja had volunteered to help in any way required. "It seems the two things you want most," Girirāja had said, "are for the books to be distributed and to build a temple at Māyāpur."
+Jednym z ważniejszych priorytetów Śrīla Prabhupādy było nabycie ziemi w Māyāpur dla „głównej siedziby" ISKCON-u i wybudowanie na niej wyjątkowej świątyni. Stopniowo liderzy ISKCON-u zaczęli rozumieć znaczenie, jakie ta świątynia miała dla Śrīla Prabhupādy. Na przykład (SPL, 37):
-"Yes," Prabhupāda had said, smiling. "Yes, thank you." </blockquote>
+<blockquote>Podczas tej wizyty w Kalkucie [listopad 1971] Prabhupāda mówił także o swych planach dotyczących Māyāpur. Nara-Nārāyaṇa zbudował model budynku, który ISKCON miał wybudować na tej niedawno zakupionej ziemi, a Prabhupāda pokazywał go wszystkim swoim gościom i prosił o pomoc. Widząc zaangażowanie Prabhupādy w ten projekt, Girirāja zaoferował swą pomoc w jakikolwiek możliwy sposób. „Wydaje się, że są dwie rzeczy, których pragniesz najbardziej" – powiedział Girirāja – „by rozprowadzać książki i wybudować świątynię w Māyāpur".
-We gain a deeper grasp of Śrīla Prabhupāda’s priority when we understand this temple in light of the Gauḍīya Vaiṣṇava ecclesiology that lay, as we have seen, at the foundation of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s institution. We have already noted that Śrīla Prabhupāda constructed ISKCON on the basis of that same ecclesiology. In the Gauḍīya Maṭha institution, the Śrī Caitanya Maṭha in Māyāpura is the central or "parent" temple and all others are its branches: "The distinction between the Gaudiya Math [in Calcutta] and Sri Chaitanya Math is all analogous to that between one lamp lighted by another," The Harmonist article explains (with an allusion to Brahmasaṁhitā 5.46). The central temple, being located in Māyāpura, the descended spiritual realm (Śvetadvīpa), is really the visible mundane complement or counterpart of its transcendentally located original, where the Lord and the ācārya dwell eternally together. The diverse branches are places for training aspirants for service in the place of the ācārya in the transcendent Māyāpura. The central or parent temple of the institution, being thus located on the border, as it were, between two realms, serves as a kind of gateway. Its associated branches, though dispersed further throughout the mundane realm, by virtue of their links with the center also function in themselves as gateways.
+„Tak" – powiedział Prabhupāda, uśmiechając się. „Tak, dziękuję".</blockquote>
-Situated at the center, the Śrī Caitanya Maṭha teaches by its very architecture with its embellishments and appurtenances, the spiritual science which sets forth the unified principle that make such a gateway possible: acintya-bhedābheda-tattva. The paved parikramā path around the central dome brings the circumambulating visitor around to encounter, one after another, the forms of the four Vaiṣṇava Founder-Ācāryas, each within his own shrine set into the outward body of the dome. They are spaced evenly around the base of the dome, but the structure itself draws them together around Śrī Caitanya Maṭha.
+Pełniejsze zrozumienie wagi tego przedsięwzięcia zyskamy, gdy ujrzymy tę świątynię w świetle eklezjologii Gaudīya-vaişņava, która leżała u podstaw instytucji Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Wspomnieliśmy już, że Śrīla Prabhupāda zbudował ISKCON na podstawie tej samej eklezjologii. W instytucji Gaudīya Math Śrī Caitanya Math w Māyāpur jest centralną, albo „macierzystą" świątynią i wszystkie inne świątynie są jej filiami: „Różnica pomiędzy Gaudija Math (w Kalkucie) i Sri Caitanya Math jest w pełni analogiczna do lampy zapalanej od innej lampy", jak wyjaśnia The Harmonist (nawiązując do Brahma Samhity 5.46]. Centralna świątynia, osadzona w Māyāpur – w świecie duchowym, który zstąpił na ziemię (Śvetadvīpa) – jest w rzeczy samej widocznym ziemskim odpowiednikiem swego transcendentalnego oryginału, gdzie Pan i ācārya przebywają wiecznie razem. Wszystkie inne filie są miejscami szkolenia adeptów dla służby w miejscu przebywania ācāryi w transcendentalnym Māyāpur. Ta centralna bądź też macierzysta świątynia instytucji, umiejscowiona zatem jakby na granicy pomiędzy dwoma światami, służy jako swego rodzaju brama. Jej filie, mimo że rozproszone w materialnym królestwie, także służą jako bramy dzięki swemu związkowi z centrum.
-Each of these Founder-Ācāryas propounded a specific teaching concerning the relationship between the Lord and his energies. While each doctrine is sound, it is also incomplete, asserts Niśikānta Sānyāl in Sree Krishna Chaitanya. But the  teaching of Lord Caitanya—formalized as acintya-bhedābhedatattva—"reconciles, harmonizes and perfects them" (SKC 164). The temple embodies this Gauḍīya Vaiṣṇava teaching and so presents the case—so thoroughly advanced in Sree Krishna Chaitanya—that Mahāprabhu, the yuga-avatāra, offers the consummation and the fulfillment of theism.
+Usytuowana w centrum Śrī Caitanya Math niesie dzięki samej swej formie architektonicznej – ze swymi zdobieniami i przydatkami – duchową naukę objaśniającą ujednoliconą zasadę, która czyni taką bramę możliwą: acintya-bhedābheda-tattvę. Brukowana ścieżka parikramu wokół głównej kopuły prowadzi zwiedzającego do spotkania z postaciami – jedną za drugą - czterech Założycieli-Ācāryów, każdego na swoim ołtarzu osadzonym po zewnętrznej stronie kopuły. Rozmieszczeni są w równych odstępach wokół fundamentu kopuły, ale sama struktura skupia ich razem wokół Śrī Caitanya Math.
-The ISKCON Temple of the Vedic Planetarium presents the same teaching portrayed by the Śrī Caitanya Maṭha in a more detailed and more comprehensive manner. On a cosmological scale, it maps, models, and illustrates the realized truth of acintyabhedābheda-tattva: that nothing is different from Kṛṣṇa, yet Kṛṣṇa is different from everything.<ref>Two memorable, aphoristic formulations of acintya-bhedābheda-tattva by Śrīla Prabhupāda: "Nothing is different from the Supreme. But the Supreme is always different from everything" ([[Vanisource:BG 18.78|BG 18.78, purport]]). And: "In a sense, there is nothing but Śrī Kṛṣṇa, and yet nothing is Śrī Kṛṣṇa save and except His primeval personality" ([[Vanisource:CC Adi 1.51|CC Ādi 1.51, purport]]).</ref> Within the main dome of the temple we see the cosmos displayed as it discloses itself to those who experience it with unoccluded perception: as pervaded by and connected to Kṛṣṇa as the Lord’s own potencies. The temple thus counters the two kinds of widespread false perception, both of which separate Kṛṣṇa from His energies. One is the way of monism or impersonalism (nirviśeṣa-vāda), which denies the reality of the divine energies and relegates both the personality of Godhead and the creation to illusion. The other is the way of materialism or nihilism (śūnya-vāda), which recognizes only the energies, which have no origin or foundation.
+Każdy z tych Założycieli-Ācāryów przedłożył własną naukę dotyczącą związku pomiędzy Panem i jego energiami. I mimo że każda z nich jest spójna, są one niekompletne, jak dowodzi Niśīkānta Sānyāl w Sree Krishna Chaitanyi. Nauki Pana Caitanyi – sformalizowane jako acintya-bhedābheda-tattva – „godzą, harmonizują i dopełniają je" (SKC 164). Świątynia ucieleśnia naukę Gaudīya-vaişņava i w ten sposób pokazuje fakt – w pełni przedstawiony w Sree Krishna Chaitanyi – że Mahāprabhu, yuga-avatāra, prezentuje spełnienie i dopełnienie teizmu.
-Displaying the connections between the Lord and the creation, the temple can provide a kind of map of the pathway to divinity (together with the various way stations, detours, and diversions). Set into the inner wall of the dome, ascending concentric galleries offer the visitor a sequence of artistically rendered representations of the regions encountered on the cosmic journey by Gopa-kumāra, passing through multiple material and spiritual realms to Śrī Kṛṣṇa in Vṛndāvana, as depicted by Sanātana Gosvāmī in Bṛhad-Bhāgavatāmṛta. The temple thus previews the ultimate ascent that draws all sentient life onward.
+Świątynia Wedyjskiego Planetarium ISKCON-u prezentuje te same nauki przedstawione już przez Śrī Caitanyę Math, jednak w sposób bardziej drobiazgowy i zrozumiały. Wyznacza plan, modeluje i ilustruje w skali kosmologicznej urzeczywistnioną prawdę acintya-bhedābheda-tattvy: że nic nie jest różne od Kṛṣṇy, a mimo to Kṛṣṇa jest różny od wszystkiego.<ref>» Dwa warte zapamiętania, aforystyczne sformułowania Śrīla Prabhupādy dotyczące acintyabhedābheda-tattvy: „Nic nie jest różne od Najwyższego. Ale Najwyższy jest zawsze różny od wszystkiego"  ([[Vanisource:BG 18.78|BG 18.78, znaczenie]]).  I drugie: „W pewnym sensie nie istnieje nic innego jak tylko Śrī Kṛṣṇa, a przy tym nic nie jest Śrī Kṛṣṇą poza Jego pierwotną osobą" ([[Vanisource:CC Adi 1.51|CC Ādi 1.51, znaczenie]]).</ref>W obrębie głównej kopuły świątyni widzimy kosmos, który ukazuje się tym, którzy doświadczają go dzięki niezmąconej świadomości: jako przeniknięty i połączony z Kṛṣṇą, jako wyraz energii Pana. Świątynia sprzeciwia się w ten sposób dwóm szeroko rozpowszechnionym błędnym koncepcjom oddzielającym Kṛṣṇę od Jego energii. Pierwszą z nich jest droga monizmu, bądź też impersonalizmu (nirviśeșa-vāda), która zaprzecza istnieniu boskich energii i przenosi zarówno osobowość Boga jak i stworzenie w sferę iluzji. Druga jest drogą materializmu lub też nihilizmu (śūnya-vāda), która uznaje tylko energie i która nie posiada ani źródła ani podstawy.
-It is the last of the five steps by Śrīla Prabhupāda, all accomplished by 1972, that puts all core components of ISKCON in place. The temple completes the whole spiritual structure of the visible ISKCON. The centers and temples scattered throughout the world are joined together in a network that converges on the center at Śrīdhāma Māyāpura. Like the widely spread roots of a tree that draw water to the central trunk, Śrīla Prabhupāda’s ISKCON brings conditioned souls to Māyāpura, where the central temple opens a gateway to the vertical dimension, that, like a tree-trunk, soars upward to branch out luxuriantly in the spiritual sky.
+Pokazując związki pomiędzy Panem a stworzeniem, świątynia stanowi rodzaj mapy obrazującej ścieżkę prowadzącą do boskości (wraz z wszelkiego rodzaju przystankami, objazdami i zmianami kursu). Umiejscowione na wewnętrznej stronie kopuły wznoszące się koncentryczne galerie ukazują odwiedzającemu sekwencję artystycznie dopracowanych prezentacji regionów odwiedzonych przez Gopa-kumārę podczas jego kosmicznej podróży. Prowadzą one przez wiele materialnych i duchowych sfer aż do Śrī Kṛṣṇy we Vṛndāvan, jak zostało to opisane przez Sanātanę Gosvāmiego w Brhad Bhāgavatāmṛcie. Świątynia pokazuje zatem ostateczne podejście, które prowadzi wszystkie żywe istoty w górę.
-This is the work of a Founder-Ācārya. A Founder-Ācārya opens an avenue that leads through the cosmos and crosses over into transcendence. Having laid out the illustrious path—from the beginning root tip to ending leaf tip—the Founder-Ācārya makes provision for its regular maintenance and for the trained guides who will direct, protect, and encourage those who traverse it. He continuously oversees its functioning as long as there are those who act under his direction. In a sense, this lane to the land of the living is identical with its own craftsman. Naming his construction ISKCON, Śrīla Prabhupāda engineered it so that this entirely spiritual artifact should be manifest not only to the wise (who recognize what they see), but even to the foolish (who cannot). Especially for them, he assembled a vast array of visible entrances to the path, spread in a network covering the world. All converge on the center in Antardvīpa, where the map of the luminous path—in cosmological cartography—is marvelously displayed, and each step of the journey into transcendence finely depicted. Thus the temple discloses itself as a cosmic portal or gateway leading through the heavens and into the eternal realms of Kṛṣṇa.<ref>This "portal" is, in truth, an outward manifestation of the heart of Śrīla Prabhupāda. That heart is large and magnanimous, and so is its manifestation in a path that girdles the world and a central temple that embraces the universe and beyond. All this resided in Śrīla Prabhupāda’s heart when he walked alone on the chilled concrete of Manhattan in 1966. Now, it is becoming hugely manifest to bestow its benediction munificently</ref>
+To jest ostatni z pięciu kroków Śrīla Prabhupādy, które zostały podjęte w roku 1972 i które osadzają każdy z kluczowych elementów ISKCON-u na swoim miejscu. Wszystkie ośrodki i świątynie rozproszone na całym świecie, połączone są ze sobą siecią, której osią jest ośrodek w Śrīdhāma Māyāpur. Jak rozłożyste korzenie drzewa, które pobierają wodę kierując ją ku pniu, ISKCON Śrīla Prabhupādy prowadzi uwarunkowane dusze do Māyāpur, gdzie centralna świątynia otwiera bramę do pionowego wymiaru, który, jak pień drzewa, wznosi się, by bujnie rozgałęzić się w niebie duchowym.
-In the ISKCON temples and centers, Śrīla Prabhupāda’s specially placed mūrtis indicate his guardianship over the entranceways onto the path. At their convergence point in Navadvīpa-dhāma, Śrīla Prabhupāda’s presiding presence over all of earthly ISKCON is proclaimed by his radiant form of gold in his puṣpa-samādhi; from that coign of vantage he surveys the entrance of the great temple, gateway to the ultimate passage. And then, at the passage’s terminus in Śvetadvīpa, Śrīla Prabhupāda himself presides to welcome and gather the new arrivals into the everlasting transcendent ISKCON of gaura-līlā. <ref> "We shall have another ISKCON there (in the spiritual sky)." See [https://vanisource.org/wiki/721214_-_Letter_to_Tusta_Krsna_written_from_Ahmedabad 721214 - Letter to Tusta Krsna written from Ahmedabad]</ref> In this way, Śrīla Prabhupāda’s spiritual thoroughfare conveys the recovered and rescued jīvas safely to the highest destination.
+To jest dzieło Założyciela-Ācāryi. Otwiera on aleję, która prowadzi poprzez kosmos i przeciera szlak aż do transcendencji. Otworzywszy tę doskonałą ścieżkę, od pierwszego korzenia aż po końcowy listek, Założyciel-Ācārya zapewnia jej regularne utrzymanie a także odpowiednio wyszkolonych przewodników, którzy będą kierować, zapewniać bezpieczeństwo i dodawać otuchy tym, którzy się na niej znajdą. Jak długo istnieją ci, którzy działają pod jego przewodnictwem, on bez ustanku dogląda jej działania. W pewnym sensie ta droga do ziemi życia jest identyczna ze swym budowniczym. Nazywając swą konstrukcję ISKCON-em, Srīla Prabhupāda zaplanował ją w taki sposób, że to w całości duchowe dzieło ukazuje się nie tylko mądrym (tym, którzy rozpoznają, co widzą), ale nawet głupim (tym, którzy nie rozpoznają). Specjalnie dla nich stworzył wielką różnorodność widzialnych wejść na tę ścieżkę, rozproszonych na sieci pokrywającej cały świat. Wszystkie zbiegają się w centrum, w Antardvīpie, gdzie znajduje się cudownie przedstawiona mapa tej znakomitej ścieżki – w kosmologicznej kartografii – a każdy krok w podróży do transcendencji jest dokładnie zilustrowany. W ten sposób świątynia objawia się jako kosmiczny portal albo brama prowadząca poprzez niebo aż po wieczne królestwo Kṛṣṇy.<ref>"Ten „portal“ jest, w rzeczy samej, zewnętrznym objawieniem serca Śrīla Prabhupādy. To serce jest ogromne i łaskawe i takie jest też jego objawienie w postaci ścieżki, która oplata całą ziemię i centralną świątynię, otulając wszechświat i to, co jest poza nim. To wszystko było obecne w sercu Śrīla Prabhupādy, gdy spacerował samotnie po zimnym betonie Manhattanu w 1966 roku. Teraz objawia się w całej okazałości, by szczodrze obdarzyć wszystkich błogosławieństwami.</ref>
-Our Founder-Ācārya marked the beginning of his project with his first book, Easy Journey to Other Planets, and he continued his effort through the writing, printing and distributing of books and the simultaneous construction of a worldwide institution. His handiwork continues and now is at last crowned with its consolidating apex, the Temple of the Vedic Planetarium, which unifies both Bhāgavatam and Bhāgavata, book and person. It marks the core and center of the Founder-Ācārya’s creation, and it indicates the location of the true world-axis at sacred Śrīdhāma Māyāpura, the descended spiritual realm.
+W świątyniach i ośrodkach ISKCON-u specjalnie umiejscowione mūrti Śrīla Prabhupādy wskazuje na to, że sprawuje on pieczę nad miejscami wstępu na tę ścieżkę. W punkcie, w którym się zbiegają, w Navadvīpa-dhāmie, przewodnia obecność Śrīla Prabhupādy nad całym ziemskim ISKCON-em jest głoszona wszem i wobec dzięki połyskującej złotej formie w puspa-samādhi; z tego punktu obserwacyjnego on obserwuje wejście do tej wielkiej świątyni, bramy do ostatecznego przejścia. I wtedy, na tym przystanku w Śvetadvīpie, Śrīla Prabhupāda jest obecny we własnej osobie, by powitać i zabrać nowo przybyłych do wiecznej transcendentalnej gaura-līlā ISKCON-u.<ref> [https://vanisource.org/wiki/721214_-_Letter_to_Tusta_Krsna_written_from_Ahmedabad Por. list VB do Tusta Krsny, 14 grudnia 1972:] „Będziemy mieć tam (w świecie duchowym] drugi ISKCON ".</ref> W ten sposób arteria Śrīla Prabhupādy bezpiecznie kieruje te odnalezione i uratowane jīvy ku najwyższemu celowi.
-The "four Founder-Acharyas of the Iron Age" each formulated an explication of Vedānta that recovered the theistic, Vaiṣṇava understanding of Vedavyāsa, and each energetically taught it and trained others to do so. In this way the illusive facade of impersonalism was dismantled, and the veridical Vedic siddhānta became propagated throughout India. In Bhaktivinoda Ṭhākura’s depiction, the four were preparing the way for the yuga-avatāra Śrī Caitanya Mahāprabhu, who was to make the most highly confidential revelation of the Vedas open and accessible to all through saṅkīrtana. Mahāprabhu inspired his closest associates to systematically formulate his teaching as acintya-bhedābheda-tattva, which included and completed the systems of the Founder-Ācāryas. These intimate associates of Mahāprabhu bore the special title of "Prabhupāda."
+Nasz Założyciel-Ācārya zaznaczył początek swego projektu pierwszą książką: Łatwa podróż na inne planety, i kontynuował go poprzez pisanie, drukowanie i rozprowadzanie książek i jednoczesną budowę światowej instytucji. Jego dzieło jest kontynuowane i teraz nareszcie zostanie ukoronowane swoim łączącym szczytem, Świątynią Wedyjskiego Planetarium, która jednoczy Bhāgavatam i Bhāgavata, książkę i osobę. Wyznacza ona rdzeń i centrum stworzenia Założyciela-Ācāryi i wskazuje na lokalizację prawdziwej osi świata w świętym Śrīdhāma Māyāpur, które zstąpiło ze świata duchowego.
-Now two more followers of Mahāprabhu have appeared who also bear the title "Prabhupāda"—Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura Prabhupāda and A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda. The first practically formulated the strategy and tactics for systematic worldwide propagation of Mahāprabhu’s movement; the second carried his plan to completion. Within the Gauḍīya Maṭha institution, the title "Founder-Ācārya" had been prepared for Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura Prabhupāda to assume, but circumstantially he could not complete his plans himself and establish Kṛṣṇa consciousness in the Western countries. In his name, however, A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda, having understood the heart of his spiritual master, picked up where Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura left off and in twelve eventful years established the yuga-dharma throughout the world. In this way, the compassionate efforts of the four Founder-Ācāryas were, by the mercy of Śrī Caitanya Mahāprabhu and his instruments, expanded and completed by one more who bears that title.
+Każdy z „czterech Założycieli-Ācāryów wieku żelaza" sformułował wyjaśnienie Vedānty, które ożywiło teistyczną, wykładnię Vedavyāsy, i każdy energicznie nauczał jej i szkolił innych, by to robili. W ten sposób iluzoryczna fasada impersonalizmu została rozbita i w całych Indiach została ogłoszona prawdziwa wedyjska siddhānta. Zgodnie z wersją Bhaktivinoda Țhākury, tych czterech przygotowywało ścieżkę dla yuga-avatāry, Śrī Caitanyi Mahāprabhu, który miał ujawnić najbardziej poufne objawienie Ved i podzielić się nim ze wszystkimi poprzez sankīrtan. Mahāprabhu zainspirował swych najbliższych towarzyszy, by sformułowali jego nauki jako acintya-bhedābheda-tattvę, która zawierała i uzupełniła systemy wszystkich Założycieli-Acāryów. Ci bliscy towarzysze Mahāprabhu nosili specjalny tytuł „Prabhupāda".
-The extraordinary achievements of Śrīla Prabhupāda certainly make him worthy of the title, but it does not, in this case, imply that he originated a "new sampradāya." By faithfully transmitting the teachings and practices as he received them in the Gauḍīyasampradāya, he continued the tradition. Nevertheless, Śrīla Prabhupāda transmitted his received tradition with a distinct and decisive articulation, uniquely his own, as the fruit of his realized knowledge. Consequently, under his direction the Gauḍīya-sampradāya, in his refreshed and revitalized reiteration, has been able to extend beyond its natal ground, to sink down roots around the globe, and so to flourish everywhere.
+Potem pojawiło się dwóch zwolenników Mahāprabhu, którzy także noszą tytuł „Prabhupāda" – Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura Prabhupāda i A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda. Pierwszy z nich sformułował w praktyce strategię i taktykę dla systematycznego propagowania ruchu Mahāprabhu na całym świecie, a drugi wypełnił ten plan. Tytuł „Założyciela-Ācāryi" był przygotowywany w ramach instytucji Gaudīya Math dla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury Prabhupādy, ale ze względu na okoliczności nie był on w stanie wypełnić swojego planu osobiście i ustanowić świadomości Kṛṣṇy w krajach zachodnich. Jednakże w jego imieniu A.C. Bhaktivedānta Swami Prabhupāda podjął to zadanie w tym samym miejscu, w którym Bhaktisiddhānta Sarasvati Țhākura je zostawił, zrozumiawszy serce swego mistrza duchowego i w ciągu dwunastu obfitych w wydarzenia lat ustanowił yuga-dharmę na całym świecie. W ten sposób pełne miłosierdzia wysiłki czterech Założycieli-Ācāryów zostały rozpowszechnione i wypełnione przez kolejną osobę noszącą ten sam tytuł dzięki łasce Śrī Caitanyi Mahāprabhu oraz osób działających jako instrumenty jego woli.
-The Gauḍīya-sampradāya appears historically as a branch of the Brahmā-Madhva-sampradāya because Lord Caitanya—in  reality the one fountainhead of all four sampradāyas—appeared as a devotee (bhakta-rūpa). As such, He sought and accepted proper Vaiṣṇava initiation into one of the four authorized sampradāyas. However, His teaching, systematized and expounded by the Six Gosvāmīs, were so clearly distinct from the standard teaching of the Madhvite community into which He was initiated, that the followers of Mahāprabhu naturally became recognized as a distinct community or sampradāya. Challenged, as such, to establish its bona fides, Baladeva Vidyābhūṣaṇa successfully responded by producing a Gauḍīya-vaiṣṇava commentary on the Vedānta-sūtra, the Govinda-bhāṣya. Thus there was formal acknowledgment of the Gauḍīya-sampradāya as distinct from the others early in the eighteenth century.
+Wyjątkowe osiągnięcia Śrīla Prabhupādy z pewnością czynią go godnym tego tytułu, ale nie wskazuje on w tym przypadku, jakoby dał on początek „nowej sampradāyi". Poprzez wierne przekazywanie nauk i praktyk, które otrzymał w Gaudīya-sampradāyi, kontynuował tradycję. Niemniej jednak Śrīla Prabhupāda przekazał ją z wyraźnym personalnym akcentem, owocem jego własnej doświadczonej wiedzy. W rezultacie Gaudīya-sampradāya w odświeżonej i na nowo powołanej do życia postaci była w stanie pod jego przewodnictwem sięgnąć poza swój rodzinny grunt, zapuścić korzenie na całym świecie i tym sposobem wszędzie wzrosnąć.
+Gaudīya-sampradāya sprawia wrażenie, jakoby historycznie była odgałęzieniem Brahmā-Madhva-sampradāyi, jako że Pan Caitanya – w rzeczywistości źródło wszystkich czterech sampradāyi – pojawił się jako wielbiciel (bhakta-rūpa). Jako taki szukał zatem odpowiedniej inicjacji w linii vaişņava i przyjął ją w jednej z czterech autoryzowanych sampradāyi. Jego nauki jednakże – usystematyzowane i objaśnione przez Sześciu Gosvāmīch – różniły się tak bardzo od standardu nauk społeczności Madhvy, w której był inicjowany, że zwolennicy Mahāprabhu zupełnie naturalnie zostali uznani za odrębną społeczność albo sampradāyę. Gdy rzucone zostało wyzwanie, by ustanowić jej pozycję jako nowej tradycji, Baladeva Vidhyābhūsaņa podjął je formułując z powodzeniem komentarz Gaudīya-vaiṣṇava do Vedānta-sūtry: Govinda-bhāșyę. W ten sposób pojawiło się w XVIII w. formalne uznanie Gaudīya-sampradāyi za odrębną tradycję.
-Even so, the Gauḍīya-sampradāya has a special status, and we cannot regard it simply as a new sampradāya, taking its place as one more among many. Rather, the Gauḍīya-sampradāya, correctly understood, should be recognized as the unified completion and fulfillment of the four earlier sampradāyas of Kali-yuga. Such is the understanding propounded by the realization—and revelation—of Śrīla Bhaktivinoda Ṭhākura, documented by him in his visionary Śrī Navadvīpa-dhāmamāhātmya of 1890. There Bhaktivinoda Ṭhākura offers a detailed account—as of an eyewitness—of Śrīla Jīva Gosvāmī performing (soon after the disappearance of Lord Caitanya) navadvīpaparikramā under the guidance of Prabhu Nityānanda. In the course of their excursion, Nityānanda Prabhu relates to Śrī Jīva how each of the four Founder-Ācāryas of Kali-yuga, while themselves on pilgrimage to Jagannātha Purī or Navadvīpa, is favored with a confidential revelation of the future advent of the yuga-avatāra. <ref>The Lord similarly appears to Śaṅkarācārya, acknowledges him as "My servant," and bids him: "Do not contaminate the inhabitants of Navadvīpa." Śaṅkara goes away with "devotion instilled in his heart"(NDM 68-9).</ref> Binding them to secrecy, Lord Caitanya uplifts and inspires each of them to work so as to prepare the way for His future advent. For example, the Lord appears in a dream to Madhvācārya and tells him (NDM 68):
+Pomimo tego Gaudīya-sampradāya ma wyjątkowy status i nie możemy po prostu uznawać jej za nową sampradāyę, zajmującą miejsce gdzieś pomiędzy innymi. Poprawnie zrozumiana Gaudīya-sampradāya powinna raczej zostać uznana za spełnienie czterech poprzednich sampradāyi w Kali-yudze. To jest zrozumienie płynące z doświadczenia i objawienia Śrīla Bhaktivinoda Țhākury, opisanego przez niego w jego wizjonerskiej Śrī Navadvīpa-dhāma-māhātmie z 1890 roku. Bhaktivinoda Țhākur przedstawia tam szczegółowy opis – jakby naocznego świadka – parikramu odbytego przez Śrīla Jīvę Gosvāmīego (wkrótce po odejściu Pana Caitanyi), który miał za przewodnika Nityānandę Prabhu. W trakcie tej podróży Nityānanda Prabhu opowiada Srī Jīvie, jak to każdy z czterech Założycieli-Ācāryów wieku Kali-yugi, podczas pielgrzymki czy to po Jagannātha Purī, czy po Navadvīpie, dostępuje łaski pod postacią poufnego objawienia dotyczącego przyszłego pojawienia się yuga-avatāry.<ref>Podobnie Pan objawia się także Śankarācāryi, uznaje go za „swego sługę" i nakazuje mu: „Nie zanieczyść mieszkańców Navadvīpy". Šankara odchodzi „z oddaniem zaszczepionym w sercu" (NDM 68-69).</ref>Zobowiązując ich do zachowania tajemnicy, Pan Caitanya inspiruje każdego z nich do pracy nad przygotowaniem drogi dla Jego przyszłego nadejścia. Pan pojawia się na przykład we śnie Madhvācāryi i mówi mu (NDM 68):
-<blockquote>Everyone knows you are my eternal servant. When I appear in Navadvīpa, I will accept your sampradāya. Now, go everywhere and carefully uproot all the false scriptures of the māyāvādīs. Reveal the glories to worshiping the Deity of the Lord. Later, I will broadcast your pure teachings. </blockquote>
+<blockquote>Każdy wie, że jesteś moim wiecznym sługą. Kiedy pojawię się w Navadvīpie, przyjmę twą sampradāyę. Teraz idź i uważnie wyrywaj z korzeniami wszystkie fałszywe pisma māyāvādīch. Wskaż na chwały wielbienia Bóstwa Pana. Później ja rozpowszechnię twe czyste nauki.</blockquote>
-When Lord Caitanya appears to Nimbāditya (or Nimbārka), the Lord discloses how in the future He will unveil a consummate teaching that will include, sublate, unify, and complete the teaching of each of the four Founder-Ācāryas (NDM 73):
+Gdy Pan Caitanya objawia się Nimbādityi (albo Nimbārce), ukazuje mu, jak w przyszłości odkryje on doskonałe nauki, które będą zawierać, asymilować i wypełniać nauki każdego z czterech Założycieli-Ācāryów (NDM 73):
-<blockquote>Later, when I begin the saṅkīrtana movement, I Myself will preach the essence of the four Vaiṣṇava philosophies. From Madhva I will receive two essential items: his complete defeat of the Māyāvāda philosophy, and his service to the Deity of Kṛṣṇa, accepting the Deity as an eternal spiritual being. From Rāmānuja I will accept two great teachings: the concept of bhakti unpolluted by karma and jñāna, and service to the devotees. From Viṣṇusvāmī’s teachings I will accept two main elements: the sentiment of excusive dependence on Kṛṣṇa, and the path of rāga-bhakti. And from you I will receive two excellent principles: the necessity of taking shelter of Rādhā, and the high esteem for the gopīs’ love of Kṛṣṇa. </blockquote>
+<blockquote>Później, kiedy już rozpocznę ruch saňkīrtanu, sam będę nauczać esencji czterech filozofii vaişņavizmu. Od Madhvy wezmę dwa kluczowe elementy: jego całkowite zwycięstwo nad filozofią Māyāvāda i służbę dla Bóstwa Kṛṣṇy, uznając Bóstwo za wieczną duchową istotę. Od Rāmānujy przyjmę dwie wspaniałe nauki: koncepcję bhakti niezanieczyszczonej karmą i jnāną i służbę dla wielbicieli. Z nauk Vişnusvāmīego przyjmę dwa główne elemety: poczucie pełnej zależności od Kṛṣṇy i ścieżkę rāga-bhakti. A od ciebie wezmę dwie wspaniałe zasady: konieczność przyjęcia schronienia Rādhy i wysokie uznanie dla miłości gopī dla Krşny.</blockquote>
-In conclusion, the advent of Lord Caitanya is itself the consummation of the four sampradāyas. That consummation heralds a new beginning, with Mahāprabhu as the originator of an unprecedentedly magnanimous revelation, with the Six Gosvāmīs as the first receivers and transmitters of that revelation, and with Śrīla Prabhupāda as the ācārya who founded and developed a global community of kṛṣṇa-bhaktas, who christened that community as the "International Society for Krishna Consciousness," who energized the society so engendered with the life-force of his realized knowledge, and who established its foremost temple at its world headquarters in Antardvīpa, the descended Śvetadvīpa, from which his society  conveys the revelation of Śrī Kṛṣṇa Caitanya to the world, and the world back to Him.
+Reasumując, pojawienie się Pana Caitanyi jest samo w sobie spełnieniem czterech sampradāyi. To spełnienie zwiastuje nowy początek: z Mahāprabhu jako sprawcą wyjątkowo wielkodusznego objawienia; z Sześcioma Gosvāmīmi jako pierwszymi odbiorcami i przekazicielami tego objawienia; ze Śrīla Prabhupādą jako ācāryą, który założył i rozwinął światową społeczność wielbicieli Kṛṣṇy. Nazwawszy ją „Międzynarodowym Towarzystwem świadomości Kṛṣṇy", nadał pędu temu towarzystwu zrodzonemu z doświadczonej przez niego wiedzy, ustanawiając jej główną świątynię w światowej siedzibie na Antardvīpie, tej Śvetadvīpie na ziemi, skąd całemu światu przekazywane jest objawienie Śrī Kṛṣṇy Caitanyi, a wszystkie istoty kierowane są z powrotem do Niego.
-'''Śrīla Prabhupāda’s realized knowledge.''' It is our good fortune that Śrīla Prabhupāda was quite open in sharing with us how he gained his realized knowledge and how that knowledge enabled him to fulfill the desire of his spiritual master and establish Lord Caitanya’s movement as a global venture. Śrīla Prabhupāda offered one remarkable disclosure in 1968 at the temple in Los Angeles, occasioned by the observance of the disappearance of Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. Looking at the rows of young American faces lifted up to him, Śrīla Prabhupāda wondered out loud:
+'''Wiedza doświadczona przez Śrīla Prabhupādę.'''Nasze wielkie szczęście polega na tym, że Śrīla Prabhupāda był niebywale skłonny do opowieści o tym, jak zdobył popartą doświadczeniem wiedzę i jak ta wiedza uprawomocniła go do spełnienia pragnienia jego mistrza duchowego i założenia ruchu Pana Caitanyi jako ogólnoświatowego przedsięwzięcia. Śrīla Prabhupāda ujawnił nam to w godny uwagi sposób w roku 1968, w świątyni w Los Angeles z okazji obchodów rocznicy odejścia Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury. Spoglądając na rzędy wpatrzonych w niego młodych amerykańskich twarzy, Śrīla Prabhupāda zastanawiał się na głos:
-<blockquote>I was born in a different family; my Guru Mahārāja was born in a different family. Who knew that I will come to his protection? Who knew that I would come in America? Who knew that you American boys will come to me? These are all Kṛṣṇa’s arrangement. We cannot understand how things are taking place. </blockquote>
+<blockquote>Urodziłem się w jednej rodzinie, mój Guru Mahārāja urodził się w innej. Kto by pomyślał, że znajdę się pod jego opieką? Kto by przypuszczał, że przybędę do Ameryki? Kto by przypuszczał, że wy, amerykańscy chłopcy przyjdziecie do mnie? To wszystko jest aranżacją Kṛṣṇy. Nie możemy zrozumieć, jak te rzeczy się dzieją.</blockquote>
-But then, Śrīla Prabhupāda goes on to tell how his presence that day in Los Angeles came about.
+Ale potem, Śrīla Prabhupāda kontynuuje i mówi, jak to się stało, że był obecny tego dnia w Los Angeles.
-<blockquote>In 1936—today is ninth December, 1968—that means thirty-two years ago, in Bombay, I was then doing some business: All of a sudden—perhaps on this date, sometimes between ninth or tenth of December (at that time, Guru Mahārāja was indisposed little, and he was staying at Jagannātha Purī, on the seashore)—so, I wrote him a letter: "My dear master, your other disciples— brahmacārī, sannyāsī—they are rendering you direct service. And I am a householder: I cannot live with you, I cannot serve you nicely. So I do not know. How can I serve you?" Simply an idea: I was thinking of serving him, "How can I serve him seriously?"</blockquote>
+<blockquote>Dziś jest dziewiąty grudnia 1968 roku. W roku 1936, znaczy się trzydzieści dwa lata temu, miałem w Bombaju biznes. Nagle, może nawet tego samego dnia, jakoś koło dziewiątego lub dziesiątego grudnia (w tym czasie Guru Mahārāja nie czuł się najlepiej i przebywał nad morzem, w Jagannātha Purī) napisałem do niego list: „Drogi mistrzu, Twoi pozostali uczniowie – brahmacārini, sannyāsīni – służą Tobie w bezpośredni sposób. Ja jestem głową rodziny, nie mogę z Tobą żyć, nie mogę Ci dobrze służyć. Więc nie wiem, jak mogę Ci służyć?" Jedynie ta myśl: służba dla niego. „Jak mogę mu służyć w poważny sposób?"</blockquote>
-The seed from which all else grew was "simply an idea." Discontent with his occupation in business, feeling himself  incapacitated by the obligations of his āśrama, on an impulse ("all of a sudden") Prabhupāda wrote his Guru Mahārāja with a plea, a cry from the heart. He felt himself locked in a position which made proper service impossible, yet still the desire to do it was there. So he confessed his desire and his frustration to his spiritual master.
+Ziarno, z którego wzeszło wszystko inne, było „po prostu myślą". Niezadowolony ze swego zawodowego zaangażowania, czując się upośledzony poprzez swe zobowiązania związane z āśramem, pod wpływem impulsu („nagle") Prabhupāda napisał do swego Guru Mahārāja z prośbą, wołaniem z serca. Czuł się osaczony przez sytuację, która uniemożliwiała mu pełnienie odpowiedniej służby, ale wciąż istniało w nim to pragnienie. Wyznał to pragnienie i swoją frustrację mistrzowi duchowemu.
-Prabhupāda continues:
+Prabhupāda kontynuuje:
-<blockquote>So the reply was dated 13 December, 1936. In that letter he wrote, "My dear such and such, I am very glad to receive your letter. I think you should try to push our movement in English." That was his writing. "And that will do good to you and to the people who will help you." That was his instruction. And then in 1936, on the thirty-first of December—that means just after writing this letter a fortnight before his departure—he passed away. But I took that order of my spiritual master very seriously, but I did not think that I’ll have to do such and such thing. I was at that time a householder. But this is the arrangement of Kṛṣṇa. If we strictly try to serve the spiritual master, his order, then Kṛṣṇa will give us all facilities. That is the secret. Although there was no possibility—I never thought—. </blockquote>
+<blockquote>Odpowiedź datowana była na 13 grudnia 1936 roku. W tym liście napisał: „Drogi taki a taki, bardzo się cieszę z Twego listu. Myślę, że powinieneś starać się popchnąć nasz ruch w języku angielskim". To były jego słowa. „I to przysłuży się zarówno Tobie jak i ludziom, którzy będą Tobie pomagać". To było jego polecenie. 31 grudnia 1936 roku, 14 dni po napisaniu tego listu, umarł. Ja wziąłem to polecenie mojego mistrza duchowego bardzo poważnie, ale nie myślałem, że muszę zrobić to czy tamto. Miałem w tym czasie rodzinę, ale to było aranżacją Kṛṣṇy. Jeśli dokładnie staramy się służyć mistrzowi duchowemu, jego poleceniu, to Kṛṣṇa da nam wszelkie możliwości. To jest ta tajemnica. Mimo że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem.</blockquote>
-It was a startling, an unexpected, an incongruous, an entirely improbable order. "Push on our movement in English": that was, in fact, the cutting edge of the Gauḍīya Maṭha’s preaching. It meant: Go to the West—to Europe, to America. It was a wellknown order, already conveyed to many leaders, sannyāsīs and brahmacārīs, in the Gauḍīya Maṭha. But now the recipient was a householder doing business in Bombay, entangled in domestic and commercial matters, helping out the temple as much as he could. He was, as we say today, a "congregational member." Prabhupāda confesses that he could not envision any concrete circumstances in which it could be realized. ("I did not think that I’ll have to do such and such thing," "Although there was no possibility—I never thought—".) Nevertheless, he  took it "very seriously." At the same time, it was the last direct communication he received from his spiritual master. That gave it even more weight. (And he surely remembered this order echoed the request he received on his very first meeting with Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, fourteen years previously.) So he understood he must take it seriously, even though he was initially baffled: How in the world will it happen? As it turns out, it happened by "the arrangement of Kṛṣṇa."
+To było zupełnie zaskakujące, nieoczekiwane, niemal absurdalne i zupełnie nieprawdopodobne polecenie. „Popchnij nasz ruch w języku angielskim": to było – de facto – osią działalności Gaudīya Math. Znaczyło to: udaj się na Zachód – do Europy, do Ameryki. To było dobrze znane polecenie, dane już wielu liderom, sannyāsīnom i brahmacārinom w Gaudīya Math. Ale teraz osoba otrzymująca to polecenie była głową rodziny mającą biznes w Bombaju, związaną przez handlowe obligacje i pomagającą świątyni jak tylko się dało. Był to, jak to dzisiaj mówimy, „członek kongregacji". Prabhupāda przyznaje, że nie mógł sobie wyobrazić żadnych konkretnych okoliczności, w których mogłoby to zostać urzeczywistnione. („Nie myślałem, że muszę zrobić to czy tamto", „Mimo że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem"). Pomimo tego „wziął to na poważnie". A i była to jego ostatnia bezpośrednia wymiana, jaką miał ze swoim mistrzem duchowym. Nadało to całej sprawie dodatkowej powagi. (Pamiętał z pewnością, że to polecenie było echem tego, które otrzymał podczas pierwszego spotkania z Bhaktisiddhāntą Sarasvatīm Thākurą – czternaście lat wcześniej.) I zrozumiał, że musi wziąć to polecenie na poważnie, mimo że z początku był zaskoczony: Jak to na Boga ma się wydarzyć? I jak się okazało, wydarzyło się dzięki „aranżacji Kṛṣṇy".
-Yet something more is still required. For what prompts Kṛṣṇa to make such an arrangement? The seriousness of the disciple. "If we strictly try to serve the spiritual master, his order, then Kṛṣṇa will give us all facilities. That is the secret."<ref>In a conversation with Rāmeśvara ([[Vanisource:770113 - Conversation - Allahabad|VB: Jan. 13, 1977, Allahabad]]), Prabhupāda explains how he received "all facilities": "I started my activities when I was seventy years old. So they [his Godbrothers] thought, ‘This man is gṛhastha. He is embarrassed with family life. What he’ll do?’ (laughs) That was their impression. But I never neglected. Guru Mahārāja told me. I was simply thinking, ‘How to do it? How to do it?’ I thought, ‘Let me become a rich businessman. The money will be required.’ That was my thought. But Guru Mahārāja was asking me, ‘You give up this. I’ll give you money.’ That I could not understand. I was planning. My plan was not wrong. But I was thinking ‘The money required, so let me earn some money. Then I shall begin.’ And Guru Mahārāja said, ‘You give up this moneyearning endeavor. You come completely. I’ll give you money.’ I can understand now. But my desire was there. Therefore he guided me."</ref> This is Śrīla Prabhupāda’s "realized knowledge."
+Jednak wciąż coś jeszcze innego było konieczne. Bo cóż skłania Kṛṣṇę do takiej aranżacji? Determinacja ucznia. „Jeśli dokładnie staramy się służyć mistrzowi duchowemu, jego poleceniu, wtedy Kṛṣṇa da nam wszystkie możliwości. To jest ta tajemnica".<ref>W rozmowie z Rāmeśvarą ([[Vanisource:770113 - Conversation - Allahabad|VB: 13 I 1977, Allahabad]]), Prabhupāda wyjaśnia, w jaki sposób otrzymał „wszystkie możliwości": „Rozpocząłem swoją działalność, gdy miałem siedemdziesiąt lat. I oni [bracia duchowi] myśleli: «Ten człowiek ma rodzinę. Jest nią zajęty. Cóż on może zrobić?» (śmiech) To było ich wrażenie. Ale ja nigdy tego nie odrzuciłem. Guru Mahārāja dał mi polecenie. Myślałem po prostu: «Jak to zrobić? Jak to zrobić?» Myślałem: «Niechże zostanę bogatym biznesmenem. Będzie trzeba pieniędzy.» To była moja myśl. Ale Guru Mahārāja prosił mnie: «Zostaw to, ja ci dam pieniądze». Nie mogłem tego zrozumieć. Planowałem. Mój plan nie był zły. Ale ja myślałem: «Trzeba pieniędzy, powinienem je zarobić. Wtedy zacznę». Ale Guru Mahārāja powiedział: ««Porzuć te wysiłki biznesowe. Chodź w pełni do mnie. Ja dam ci pieniądze». Teraz to rozumiem. Miałem to pragnienie i dlatego on mnie prowadził".</ref>To jest wiedza, której doświadczył Śrīla Prabhupāda.
+Teraz Prabhupāda powie nam jak – ponownie dzięki aranżacji Kṛṣṇy - poznał tę tajemnicę:
-Now Prabhupāda goes to tell us how—again by Kṛṣṇa’s arrangement—he learned this secret:
+<blockquote>Pomimo tego, że nie było żadnej możliwości – nigdy tak nie myślałem – wziąłem to sobie trochę do serca studiując komentarz Viśvanātha Cakravartīego Țhākury do Bhagavad-gity. W Bhagavad-gīcie jest werset: vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana. W nawiązaniu do tego wersetu, Viśvanātha Cakravartī Țhākura podaje w swym komentarzu, że powinniśmy przyjąć słowa mistrza duchowego za oś życia. Powinniśmy starać się wypełniać polecenie, specyficzne polecenie mistrza duchowego, bardzo starannie, bez zwracania uwagi na osobistą korzyść albo stratę.</blockquote>
-<blockquote>Although there was no possibility—I never thought— but I took it little seriously by studying a commentary by Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura on the Bhagavad-gītā. In the Bhagavad-gītā there is the verse, vyavasāyātmikābuddhir ekeha kuru-nandana. In connection with that verse, Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura gives his commentary that we should take up the words from the spiritual master as our life and soul. We should try to carry out the instruction, the specific instruction of the spiritual master, very rigidly, without caring for our personal benefit or loss.</blockquote>
+W tym leży bezpośrednie źródło inspiracji Prabhupādy. Zrozumienie zyskał czytając komentarz Viśvanātha Cakravartīego Țhākury do Bhagavad-gīty 2.41. Było to kluczem, który otworzył polecenie jego mistrza duchowego. Stało się to fundamentem jego życia i osiągnięć, „jedyną tajemnicą" jego sukcesu. Prabhupāda wielokrotnie nawiązuje pośrednio i bezpośrednio do tego decydującego momentu w swoim życiu,<ref>Jeden z wielu przykładów: „Śrīla Viśvanātha Cakravartī Țhākura mówi w swoim komentarzu do Bhagavad-gīty do wersetu vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana, że powinno się służyć słowom mistrza duchowego. Uczeń musi trzymać się tego, cokolwiek mistrz duchowy poleci. Po prostu dzięki trzymaniu się tej zasady, można zobaczyć Najwyższego Pana [. . .]. Jeśli ktoś trzyma się zasad ukazanych mu przez mistrza duchowego, to zyskuje w ten lub inny sposób towarzystwo Najwyższej Osoby Pana. Jako że Pan jest w sercu, może On dawać wskazówki szczeremu uczniowi od wewnątrz [. . .]. Reasumując, jeśli uczeń jest bardzo zdecydowany, by wypełnić misję mistrza duchowego, momentalnie ma towarzystwo Najwyższej Osoby Pana jako vāṇī albo vapuḥ. To jest jedyną tajemnicą sukcesu widzenia Najwyższej Osoby Boga“ ([[Vanisource:SB 4.28.51|SB 4.28.51, znaczenie]]).</ref> kiedy to został obdarzony zrozumieniem, by oddać się całkiem, niezależnie od okoliczności, idei obrania polecenia swego mistrza duchowego za cel życia. Tylko dzięki temu postanowieniu Kṛṣṇa przywiódł go do Ameryki i obdarzył sukcesem:
-Here is the immediate source of Prabhupāda’s inspiration: the realization he received from reading Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura’s commentary on Bhagavad-gītā 2.41. It was the key that unlocked the order of his spiritual master. It became the foundation of his life and achievement, the "only secret" of his success. Again and again, Prabhupāda directly and indirectly refers to this defining moment of his life,<ref>One of many examples: "Śrīla Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura states in his Bhagavad-gītā commentary on the verse vyavasāyātmikā buddhir ekeha kurunandana that one should serve the words of the spiritual master. The disciple must stick to whatever the spiritual master orders. Simply by following on that line, one sees the Supreme Personality of Godhead. . . . [I]f one sticks to the principles enunciated by the spiritual master, somehow or other he is in association with the Supreme Personality of Godhead. Since the Lord is in the heart, He can advise a sincere disciple from within. . . . In conclusion, if a disciple is very serious to execute the mission of the spiritual master, he immediately associates with the Supreme Personality of Godhead by vāṇī or vapuḥ. This is the only secret of success in seeing the Supreme Personality of Godhead" ([[Vanisource:SB 4.28.51|SB 4.28.51, purport]]).</ref> when he was granted the realization to make the total commitment that, come what may, he would make the order of his spiritual master his life and soul. Because of that commitment alone, Kṛṣṇa has brought him to America and given him success:
+<blockquote>Zatem starałem się trochę w tym duchu. I on dał mi wszystkie możliwości, by mu służyć. Wszystko zaszło tak daleko, że w podeszłym wieku przybyłem do waszego kraju i wy także bierzecie ten ruch na poważnie, starając się go zrozumieć. Mamy teraz książki, czyli mamy jakiś punkt zaczepienia dla tego ruchu.</blockquote>
-<blockquote>So I tried a little bit in that spirit. So he has given me all facilities to serve him. Things have come to this stage, that in this old age I have come to your country, and you are also taking this movement seriously, trying to understand it. We have got some books now. So there is little foothold of this movement. </blockquote>
+I teraz Prabhupāda zwraca się z prośbą do swych uczniów, by oni wykazali taką samą determinację do wypełnienia jego polecenia, jaką on wykazał wobec polecenia swego Guru Mahārāja:
-Now Prabhupāda requests his own disciples to enact the same commitment to his order that he has evinced to that of his Guru Mahārāja:
+<blockquote>Z okazji odejścia mojego mistrza duchowego, tak jak ja staram się wypełnić jego wolę, podobnie zwracam się także i do was z prośbą wypełnienia tego samego polecenia wyrażonego poprzez moją wolę. Jestem starym człowiekiem i także mogę odejść w każdej chwili. Takie jest prawo natury. Nikt nie może tego zatrzymać. I to nie jest coś zaskakującego. Moja prośba do was w tym pomyślnym dniu odejścia mojego Guru Mahārāja jest następująca: biorąc pod uwagę, że przynajmniej do pewnego stopnia zrozumieliście esencję tego ruchu świadomości Kṛṣṇy, powinniście teraz starać się popchnąć go dalej. ([[Vanisource:681209 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|681209 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles]])</blockquote>
-<blockquote>So on this occasion of my spiritual master’s departure, as I am trying to execute his will, similarly, I shall also request you to execute the same order through my will. I am an old man, I can also pass away at any moment. That is nature’s law. Nobody can check it. So that is not very astonishing, but my appeal to you on this auspicious day of the departure of my Guru Mahārāja, that at least to some extent you have understood the essence of Kṛṣṇa consciousness movement. You should try to push it on. ([[Vanisource:681209 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|681209 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles]])</blockquote>
+„Wypełniać wolę" jest grą słów. Fraza ta znaczy, oczywiście, wypełnienie czyjegoś polecenia, ale jest także formalnym zwrotem prawnym dotyczącym procesu, podczas którego majątek jednej osoby staje się własnością jej spadkobierców. Dzięki swemu zobowiązaniu do wypełnienia woli Bhaktisiddhānty Sarasvatīego, Śrīla Prabhupāda odziedziczył jego wyjątkową moc rozpowszechnienia świadomości Kṛṣṇy. Z tej okazji Śrīla Prabhupāda teraz zaznacza swoją wolę: „Ja także zwracam się do was z tą samą prośbą wypełnienia tego polecenia poprzez moją wolę. Jestem starym człowiekiem". Poprzez swoją wolę Prabhupāda ustanowił nas jego spadkobiercami. Poprzez swój testament daje on polecenie, które, jeśli tylko zostanie przyjęte, obdarzy nas tą samą mocą prowadzenia ludzi do schronienia u lotosowych stóp Kṛṣṇy.
-"Execute his will" is a play on words. The expression means, of course, to carry out the order of some one, but it is also the formal legal term to refer to the process by which a person’s assets become those of his heirs. By his commitment to execute Bhaktisiddhānta Sarasvatī’s will, Śrīla Prabhupāda inherited from him his specific potency to spread Kṛṣṇa consciousness. On this occasion Śrīla Prabhupāda is now making his will: "I shall also request you to execute the same order through my will. I am an old man." By his will, Prabhupāda has made us his heirs. He imparts, as his legacy, the instructions that, if accepted, transfers to us the same potency to deliver people to the shelter of Kṛṣṇa’s feet.
+„Ja także zwracam się do was z tą samą prośbą wypełnienia tego polecenia poprzez moją wolę" to zupełnie wyjątkowy moment, to akt przenoszenia duchowej mocy, poprzez którą my wszyscy możemy zostać obdarzeni tak samo, jak Śrīla Prabhupāda został obdarzony.
+Następnie Śrīla Prabhupāda mówi, czym jest „to samo polecenie":
-"I shall also request you to execute the same order through my will:" This is an extraordinary moment; it is the act of transmission of spiritual potency, by which we all can become empowered just as Śrīla Prabhupāda himself became empowered. Then Śrīla Prabhupāda tells us what "that same order" is:
+<blockquote>[. . .] przynajmniej do pewnego stopnia zrozumieliście esencję ruchu świadomości Kṛṣṇy. Teraz powinniście starać się popchnąć go do przodu. Ludzkość cierpi z powodu braku tej świadomości. Jak co dzień modlimy się do wielbicieli:
-<blockquote>. . . . at least to some extent you have understood the essence of Kṛṣṇa consciousness movement. You should try to push it on. People are suffering for want of this consciousness. As we daily pray about devotees:
 vāñchā-kalpatarubhyaś ca kṛpā-sindhubhya eva ca
@@ Line 627: / Line 587: @@
 patitānāṁ pāvanebhyo vaiṣṇavebhyo namo namaḥ
-A Vaiṣṇava, or devotee of Lord, his life is dedicated for the benefit of the people. You know—most of you belong to Christian community—how Lord Jesus Christ, he said that for your sinful activities he has sacrificed himself. That is the determination of devotee of the Lord. They don’t care for personal comforts. Because they love Kṛṣṇa  or God, therefore they love all living entities because all living entities are in relationship with Kṛṣṇa. So similarly you should learn. This Kṛṣṇa consciousness movement means to become Vaiṣṇava and feel for the suffering humanity. </blockquote>
+Vaişņava, wielbiciel Pana – jego życie jest oddane dobru ludzkości. Wiecie przecież, większość z was przynależy do społeczności chrześcijańskiej, jak Pan Jezus Chrystus powiedział, że poświęcił się dla waszych grzechów. To jest determinacja wielbiciela Pana. Nie dba o własne wygody. Ponieważ kocha Kṛṣṇę, Boga, kocha wszystkie żywe stworzenia, ponieważ wszystkie żywe stworzenia pozostają w związku z Kṛṣṇą. I podobnie wy powinniście to rozumieć. Ten ruch świadomości Kṛṣṇy polega na tym, że trzeba stać się Vaişņavą i współczuć cierpiącej ludzkości. </blockquote>
-The order he received in the form "push on our movement in English" is now retransmitted to us in the form "become Vaiṣṇavas and feel for the suffering of humanity." Śrīla Prabhupāda took this to heart, as the song instructs:
+Polecenie, które otrzymał: „popchnij nasz ruch w języku angielskim" zostaje nam przekazane w postaci: „stańcie się Vaişņavami i współczujcie cierpiącej ludzkości".
+Śrīla Prabhupāda wziął to sobie do serca, tak jak obrazują to słowa tej pieśni:
 :guru-mukha-padma-vākya, cittete kariyā aikya,<br />
 :āra nā kariha mane āśā<br />
-"Make the words from the lotus mouth of Śrī Gurudeva one with your heart; aspire for nothing else."
+„Uczyń słowa płynące z lotosowych ust Śrī Gurudeva jednym ze swym sercem; nie szukaj niczego innego".
-The achievement of Śrīla Prabhupāda is proof of the potency of these instructions. Many others had received the same order from Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura, but in the event, the demonstration of vyavasāyātmikā-buddhi was his alone.
-'''Hence, Prabhupāda founded a new organization that, as a whole and in its every part, would embody and develop that realization—a realization that manifests itself as an unwavering, indefatigable commitment to deliver pure love of God to suffering humanity everywhere. '''
-'''Suffering humanity.''' The acute feeling for human suffering— so prominent in Śrīla Prabhupāda’s inheritance from Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura—possesses a natural ramification: an urgent need to muster and deploy all resources together—material, personnel, finances, infrastructure, organization—to deliver as much relief as possible in the shortest possible time. Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura’s innovation was to create a unified, coordinated institution that could accomplish this. When the voluntary service of devotees was rationally organized and coordinated, its effective energy, thus consolidated and concentrated, became hugely multiplied.
-'''The institution that would be able to act on this commitment with united force over large spans of space and time needs a unique form. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī therefore called for an organization in which the ultimate authority would reside not in the person of a single autocratic ācārya but rather in a board of directors, which he called the "Governing Body Commission." In the event, the Gauḍīya Maṭha failed to realize this structure, and so, Prabhupāda said, became "useless." '''
-'''A board of directors.''' A board of directors is a modern Western institution for joint management and oversight. Śrīla Prabhupāda put into place the standard, generally familiar, elements of such an organization: the annual general meeting, resolutions adopted by a majority of the voting members, following rules of formal parliamentary procedure (as given in Robert’s Rule of Order), the adopted resolution recorded into a minutes book by the secretary, and so on.
+Osiągnięcie Šrīla Prabhupādy jest dowodem na moc tego polecenia. To samo polecenie Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Thākury otrzymało wielu innych, ale w rzeczywistości pełny obraz vyavasāyātmikā buddhir ukazał się tylko jemu.
-The "single autocratic ācārya" exemplifies an older, more basic, and perhaps more instinctively natural, form of organization. It has, of course, become a standard arrangement in Indian culture, developing originally out of, say, a sannyāsī and his brahmacārī students.
+'''Z tego właśnie powodu Śrīla Prabhupāda postanowił założyć nową organizację, która, jako całość i w każdej swojej części z osobna, wcielałaby i rozwijała zrozumienie, które przejawia się w niezachwianym i niestrudzonym przekazywaniu cierpiącemu światu czystej miłości do Boga.'''
-When over time institutions grow up around a single powerful, charismatic teacher or leader, a result of the gradual accumulation of followers, land, temples, housing, and wealthy patronage, then the person at the top needs to be spiritually advanced in order not to fall victim to the temptations of power, money, fame, and the like. At the same time, the prospect of controlling and enjoying such assets may attract precisely the wrong kind of person—who must of course feign indifference to such things. In these cases, hypocrisy, faultfinding, backstabbing, underhanded dealing, etc., may become endemic, and institutions tend toward disintegration.
+'''Cierpiąca ludzkość.''' Głębokie współczucie dla cierpiącej ludzkości, tak obecne w dziedzictwie Śrīla Prabhupādy, które otrzymał od Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury, naturalnie budzi silną potrzebę zgromadzenia i użycia wszystkich zasobów – materialnych, ludzkich, finansowych, całej infrastruktury i organizacji – by dostarczyć tyle pomocy, ile tylko się da w możliwie jak najkrótszym czasie. Innowacją Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury było powołanie zjednoczonej i zorganizowanej instytucji, która mogłaby to osiągnąć. Gdy tylko dobrowolna służba wielbicieli była racjonalnie zorganizowana i skoordynowana, jej energia – efektywna, i skoncentrowana – została pomnożona.
-The advantage of a governing board is that power is more dispersed, and the members act to check and balance each  other. The institution is inherently more stable: If at some time there is no single outstanding charismatic leader, the institution continues. On the other hand, the existence of two or more supremely qualified leaders can be smoothly accommodated. With a governing board they become an asset—the more the merrier. But if there is a single head, two or more highly qualified leaders will leave all but one under-engaged or unfulfilled, a condition that will foster schisms.
+'''Instytucja, która byłaby w stanie wypełnić to zobowiązanie przechodząc próbę zarówno miejsca, jak i czasu, musi mieć szczególną postać. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvati Gosvāmi pragnął powołać do życia organizację, w której ostatecznej władzy nie miałaby jedna osoba jako pojedynczy autokratyczny ācārya, ale raczej zarząd, który nazwał „Radą Zarządzającą" (Governing Body Commission). Gaudīya Maţha poniosła klęskę próbując wprowadzić w życie tę strukturę i przez to - jak powiedział Prabhupāda – stała się „bezużyteczna". '''
-Thus a governing board is more stable, stronger and far more resilient than a single ācārya. But what if there are a number of exceptionally empowered—let’s call them "self-effulgent"— ācāryas on that board? Will they pull things apart? No: If they are indeed elevated in Kṛṣṇa consciousness, then they will be certain to exemplify the principle of cooperative service at the lotus feet of Śrīla Prabhupāda and make the governing board all the stronger.
+'''Zarząd.''' Zarząd jest współczesną zachodnią instytucją służącą wspólnemu zarządzaniu i nadzorowi. Śrīla Prabhupāda wprowadził jej standardowe, powszechnie znane elementy: coroczne walne zebrania, rezolucje uchwalane większością głosujących członków, stosowanie się do reguł zwykłych parlamentarnych procedur (podanych w „Zasadzie porządku Roberta"<ref>" Zasada porządku Roberta (Robert's Rule of Order) autorstwa Henry'ego Martyna Roberta jest zbiorem zasad dotyczących prowadzenia zebrań parlamentarnych. Pierwsze wydanie zostało wydane w USA w 1876 roku. Od tej pory stanowi fundament wszelkich zgromadzeń (przyp. tłum.).</ref> ), przyjęte rezolucje notowane w protokole przez sekretarza, itd. „Pojedynczy autokratyczny ācārya" jest przykładem starszej, bardziej podstawowej, i może nawet instynktownie bardziej naturalnej formy organizacji. Był to także, rzecz jasna, standardowy model indyjskiej kultury, bazujący na – przykładowo - sannyāsīnie i jego uczniach brahmacārīnach. Gdy w wyniku stopniowego gromadzenia zwolenników, ziemi, świątyń, budynków mieszkalnych, i bogatych patronów, instytucje wzrastają wokół jednego obdarzonego władzą, charyzmatycznego nauczyciela, czy lidera, wtedy ta osoba musi być duchowo zaawansowana, by nie paść ofiarą pokusy władzy, pieniędzy, sławy i tym podobnych. Równocześnie perspektywa właśnie tych rzeczy może przyciągać dokładnie nie ten rodzaj ludzi – tych, którzy muszą, rzecz jasna, udawać obojętność wobec właśnie tych rzeczy. W takich przypadkach hipokryzja, wynajdywanie błędów, wbijanie sztyletów w plecy, pokątne działania itd. stają się powszechne i takie instytucje stają na krawędzi rozpadu.
-===Our Central Challenge===
+Zaletą zarządu jest fakt, że władza jest bardziej rozproszona, a członkowie działają w celu wzajemnego równoważenia się. Instytucja jest zatem sama w sobie bardziej stabilna. Jeśli w pewnym momencie nie ma jednego charyzmatycznego lidera, instytucja nie przestaje istnieć. Z drugiej strony istnienie dwóch lub większej ilości wysoce wykwalifikowanych liderów może spokojnie zostać zintegrowane. W warunkach zarządu stają się oni atutem – im więcej, tym lepiej. Ale gdy jest tylko jeden przywódca, dwóch lub więcej wysoce wykwalifikowanych liderów będzie zmuszonych do opuszczenia instytucji, jako że nie będą w pełni zaangażowani, a co za tym idzie, spełnieni. Pojawia się zatem sytuacja karmiąca jedynie schizmy.
-'''Śrīla Prabhupāda established such a structure for ISKCON, putting the Governing Body Commission in place in 1970 and overseeing its gradual articulation and development. Stating that he wanted there to be "hundreds and thousands of spiritual masters" within ISKCON, he implied that the normative guru-disciple relationship would be perpetuated within the unified institution under the direction of the GBC. In such an organization, many gurus would be able to act with concerted force, operating together with other leaders and managers in collegial accord. '''
+Zarząd jest zatem bardziej stabilny, silniejszy i daleko bardziej żywotny niż pojedynczy ācārya. Jednak co się stanie, jeśli w tym zarządzie pojawi się wielu obdarzonych wyjątkową mocą ācāryów? Rozsadzą instytucję od środka? Nie, ponieważ jeśli są prawdziwie zaawansowani w świadomości Kṛṣṇy, z pewnością będą dążyć do tego, by dać przykład zasadzie służby we współpracy u stóp Śrīla Prabhupādy i uczynią zarząd silniejszym.
-'''Hundreds and thousands of spiritual masters.''' In New York on August 17, 1966, while speaking on Bhagavad-gītā 4.34-38, Śrīla Prabhupāda said:
+===NASZE GŁÓWNE WYZWANIE===
-<blockquote>So there is no bar for anyone, that one cannot become the spiritual master. Everyone can become spiritual master, provided he knows the science of Kṛṣṇa. . . . This is the  science of Kṛṣṇa, this Bhagavad-gītā. If anyone knows perfectly, then he becomes the spiritual master. . . . So we require hundreds and thousands of spiritual masters who has understood this Kṛṣṇa science. And preach all over the world. . . . . Therefore we have formed this society and we invite all sincere souls to take part in the society and become a spiritual master, and preach this science all over the world. ([[Vanisource:660815 - Lecture BG 04.34-38 - New York|660815 - Lecture BG 04.34-38 - New York]]) </blockquote>
+'''Śrīla Prabhupāda ustanowił jednak taką właśnie strukturę dla ISKCON-u, powołując Radę Zarządzającą w roku 1970 i czuwając nad jej stopniowym formowaniem się i rozwojem. Stwierdzając, że życzy on sobie „setek i tysięcy mistrzów duchowych" w ISKCON-ie, dał także do zrozumienia, że normatywny związek pomiędzy guru a uczniem kontynuowany będzie w ramach jednorodnej instytucji pod przewodnictwem Rady Zarządzającej. Połączywszy siły we współpracy z innymi liderami i menedżerami, na zasadzie kolegialnego porozumienia, w takiej organizacji byłoby w stanie działać wielu mistrzów duchowych.'''
-Śrīla Prabhupāda explained his expectation to Tuṣṭa-kṛṣṇa ([[Vanisource:751202 - Letter to Tusta Krsna written from Delhi|VB: Correspondence, Dec. 2, 1975]]):
+'''Setki i tysiące mistrzów duchowych.''' 17 sierpnia 1966 roku w Nowym Jorku, podczas wykładu z Bhagavad-gīty 4.34-38, Śrīla Prabhupāda powiedział:
-<blockquote>Every student is expected to become Acarya. Acarya means one who knows the scriptural injunctions and follows them practically in life, and teaches them to his disciples. . . .
+<blockquote>Nie istnieje dla nikogo żadna przeszkoda na drodze do bycia mistrzem duchowym. Każdy może być mistrzem duchowym, o ile zna nauki Kṛṣṇy [. . .]. To jest nauka Kṛṣṇy, ta Bhagavad-gītā. Jeśli ktoś zna ją doskonale, staje się mistrzem duchowym [. . .]. Tak więc potrzebujemy setek i tysięcy mistrzów duchowych, którzy zrozumieli nauki Kṛṣṇy, tak by głosili je na całym świecie [. . .]. Dlatego też założyliśmy to towarzystwo i zapraszamy wszystkie szczere dusze, by dołączyły i stały się mistrzami duchowymi, głoszącymi te nauki na całym świecie. ([[Vanisource:660815 - Lecture BG 04.34-38 - New York|660815 - Lecture BG 04.34-38 - New York]]) </blockquote>
-Keep trained up very rigidly and then you are bona fide Guru, and you can accept disciples on the same principle. But as a matter of etiquette it is the custom that during the lifetime of your Spiritual master you bring the prospective disciples to him, and in his absence or disappearance you can accept disciples without any limitation. This is the law of disciplic succession. I want to see my disciples become bona fide Spiritual Master and spread Krishna consciousness very widely, that will make me and Krishna very happy.</blockquote>
+Śrīla Prabhupāda wyjaśnił swe oczekiwania Tuşta Kṛṣṇie ([[Vanisource:751202 - Letter to Tusta Krsna written from Delhi|VB: Korespondencja, 2 grudnia 1975]]):
-Śrīla Prabhupāda stated on these and many other occasions the need of huge numbers of gurus, and his desire that "every student" help meet that need. Since he very much wanted his disciples and followers to remain within ISKCON, he envisioned a vast increase in spiritual and material force generated by the efficiencies and mutual reinforcements of cooperative service. By working and preaching together in a concerted, organized fashion, our internal and external power become far more than the sum of that of the individual parts.
+<blockquote>Od każdego ucznia oczekuje się, że stanie się Aczarją. Aczarja oznacza kogoś, kto zna zalecenia pism, kieruje się nimi w życiu i naucza tego swych uczniów [. . .].
-After all, our practice is saṅkīrtana, not just kīrtana, and the full import of the prefix saṁ—indicating not only union, but also thoroughness, intensity and completeness—needs realization.
+Stosuj się ściśle do zaleceń, a wtedy będziesz prawdziwym Guru i będziesz mógł przyjmować uczniów na tej samej zasadzie. Jednak w myśl etykiety, za życia swego mistrza duchowego prowadzisz swych ewentualnych uczniów do niego, a gdy go nie ma lub już odszedł, możesz przyjmować uczniów bez żadnych ograniczeń. Takie jest prawo następstwa mistrzów i uczniów. Pragnę widzieć moich uczniów, jak stają się prawdziwymi mistrzami duchowymi i rozpowszechniają świadomość Kryszny na dużą skalę. To uczyni mnie i Krysznę bardzo szczęśliwymi.</blockquote>
-'''Yet as long as Prabhupāda was present as the sole ācārya and dīkṣā guru, the structure necessarily remained in embryonic form, a child still in the womb of its mother, its form and function necessarily not fully developed. During Prabhupāda’s manifest presence, by the very nature of the situation, the GBC clearly could not assume its full role as the "ultimate managing authority," and Prabhupāda remained the only guru. Therefore the completed product of Prabhupāda’s work had to await its time to be manifest.
+Śrīla Prabhupāda zaznaczył przy tej i wielu innych okazjach konieczność istnienia dużej liczby guru, i jego pragnienie, by „każdy student" pomógł to osiągnąć. Skoro bardzo mocno pragnął, by jego uczniowie i zwolennicy pozostawali w ISKCON-ie, musiał posiadać wizję ogromnego wzrostu duchowej i materialnej mocy płynącej ze skuteczności i wzajemnego wzmocnienia służby w duchu współpracy. Poprzez pracę i głoszenie nauk na wspólną i zarazem zorganizowaną modłę, nasza wewnętrzna i zewnętrzna moc staje się czymś znacznie większym, niż tylko sumą pojedynczych części.
-Consequently, Prabhupāda has left to us the task, after his departure, of fully articulating the form and functions of ISKCON for effective action in the world. One central challenge is to integrate the guru-disciple relationship—which carries its own proper demand for deep loyalty and commitment to the person of the guru—within a larger society that demands, in a certain sense, a higher, all-encompassing, loyalty. That loyalty is our common fidelity to our Founder-Ācārya Śrīla Prabhupāda, a loyalty proven in practice by our cooperation with each other, within the structure he bequeathed us, to fulfill his deepest desire.'''
+W końcu nasza praktyka jest sankīrtanem, nie tylko kīrtanem i pełne znaczenie przedrostka sam – który wskazuje nie tylko na jedność, ale także na gruntowność, intensywność i pełnię – musi zostać urzeczywistnione.
-'''Our cooperation with each other.''' The foundation of cooperation is love. "A whole society is carrying my order, not because I am superior person," said Śrīla Prabhupāda ([[Vanisource:Philosophy Discussion on Arthur Schopenhauer|Philosophy Discussion on Arthur Schopenhauer]]).
+'''Tak długo jak Prabhupāda był jedynym ācāryą i dīkṣā guru, ta struktura musiała pozostać w swej embrionalnej postaci – jak dziecko w łonie matki. Siłą rzeczy jej postać i funkcja nie były jeszcze w pełni wykształcone. Podczas gdy Prabhupāda był obecny w objawionej postaci, ze względu na oczywistą naturę sytuacji, Rada Zarządzająca nie mogła wypełniać swojej właściwej roli jako „ostatecznej władzy zarządzającej", i Prabhupāda pozostawał jedynym guru. Z tego względu musiało upłynąć trochę czasu, zanim dojrzały owoc wysiłków Prabhupādy mógł się w pełni ukazać.
+W rezultacie Śrīla Prabhupāda pozostawił nam zadanie, by po jego odejściu rozwinąć postać i funkcje ISKCON-u w celu skutecznego działania na świecie. Jedno z głównych wyzwań polega na zintegrowaniu związku guru-uczeń – który niesie za sobą konieczność głębokiej lojalności i zobowiązania wobec osoby mistrza duchowego - w ramach większej społeczności, która upomina się - w pewnym sensie-o wyższą, wszechogarniającą lojalność. Objawia się ona jako powszechna wierność naszemu Założycielowi-Ācāryi, Śrīla Prabhupādzie; lojalność, dowiedziona współpracą między sobą, w ramach struktur, które pozostawił nam w spadku, w celu spełnienia jego najskrytszego pragnienia.'''
-<blockquote>There is love. Without love, you cannot do so. You have got some bit of love for me, therefore you carry my order. Otherwise it is not possible. And I cannot also. You are foreigners, you are Americans; I came from another country. I have no [bank] account. I cannot also order you: "You must do it, otherwise I will chastise you." Because there is love. It is a connection of love. I can also become bold enough to chastise you, but you also, in whatever condition you carry my order due to the basic principle is love. And our whole philosophy is love.<ref>Lectures: Philosophy Discussion: Discussion with Śyāmasundara: Arthur Schopenhauer.</ref> </blockquote>
+'''Nasza współpraca między sobą.''' Fundamentem współpracy jest miłość. „Cała społeczność podąża za moim poleceniem, ale nie dlatego że jestem ważniejszą osobą," powiedział Śrīla Prabhupāda. ([[Vanisource:Philosophy Discussion on Arthur Schopenhauer|Philosophy Discussion on Arthur Schopenhauer]]).
-On May 23, 1977, Śrīla Prabhupāda made a well-know statement about the test of our love.
+<blockquote>W tym jest miłość. Bez miłości nie możesz tak postępować. Macie troszkę miłości dla mnie, więc wypełniacie moje polecenie. W innym wypadku to nie byłoby możliwe. I ja także nie byłbym w stanie tak działać. Jesteście obcokrajowcami, jesteście Amerykanami, ja przybyłem z innego kraju. Nie mam konta [bankowego]. Nie mogę wam także nakazać: „Zrób to i to, inaczej cię zrugam". Ponieważ w tym jest miłość. To jest połączenie w miłości. Ja mogę zupełnie wprost was rugać, ale wy, w jakichkolwiek okolicznościach wypełniając moje polecenie, robicie to na podstawie tej prostej zasady, jaką jest miłość. A cała nasza filozofia to miłość.<ref>VB: Wykłady: Dyskusja filozoficzna: Dyskusja ze Śyāmasundarem: Arthur Schopenhauer. "</ref> </blockquote>
-As recorded by Tamāla Kṛṣṇa Goswami:
+maja 1977 roku Śrīla Prabhupāda wygłosił dobrze znane twierdzenie dotyczące dowodu naszej miłości.
-<blockquote>Śrīla Prabhupāda emphasized, "Your love for me will be tested how after my departure you maintain this institution. We have glamour and people are feeling our weight. This should be maintained. Not like Gauḍīya Math. After Guru Mahārāja’s departure so many ācaryās came up."<ref>(TKG 45) In Śrīla Prabhupāda-Līlāmṛta, Satsvarūpa dāsa Goswami records a slightly variant version: "‘Your love for me,’ said Śrīla Prabhupāda, ‘will be shown by how much you cooperate to keep this institution together after I am gone’’’ (SPL 6:313). Regarding the difference between the two versions, Satsvarūpa dāsa Goswami states: "I heard it from Tamala Krsna Maharaja and wrote it down exactly as he told me. Tamala Krsna Maharaja has written the statement in TKG’s Diary with a slightly different sentence structure but the meaning is the same." Posted by Badrinārāyaṇa Dāsa on the electronic forum GBC.Discussions@pamho. net on June 21, 2013.</ref></blockquote>
+Jak wspomina Tamāl Kṛṣṇa Gosvāmi:
-Bhakti Charu Swami was present when Śrīla Prabhupāda made this statement. He recalls:
+<blockquote>Srīla Prabhupāda podkreślał: „Wasza miłość do mnie będzie sprawdzona na podstawie tego, jak po moim odejściu będziecie utrzymywać tę instytucję. Mamy sławę i ludzie odczuwają nasz wpływ. To powinno zostać zachowane. Nie tak jak Gaudīya Math, gdzie odejściu Guru Mahārāja pojawiło się tak wielu ācāryów".<ref>"(TKG 45) W Śrīla Prabhupāda-līlāmṛcie Satsvarūpa dāsa Gosvāmī wspomina trochę inną wersję: „«Wasza miłość dla mnie»", powiedział Śrīla Prabhupāda, «zostanie dowiedziona tym, w jakim stopniu będziecie współpracować, by utrzymać tę instytucję po tym, jak ja odejdę»" (SPL 6:313). W kwestii różnicy pomiędzy obiema wersjami, Satsvarūpa dāsa Gosvāmī mówi: „Słyszałem to od Tamala Kryszny Maharadża i spisałem dokładnie tak, jak mi powiedział. Tamala Kryszna Maharadża zapisał to stwierdzenie w Dzienniku TKG z nieco inną strukturą zdania, ale sens jest taki sam". Post Badrinārāyaṇa Dāsa na forum elektronicznym [email protected] z dnia 21 lipca 2013.</ref></blockquote>
-<blockquote>When Srila Prabhupada was in Vrindavan during his last days, Tamal Krsna Maharaja used to read out loud the letters that devotees wrote to Srila Prabhupada, and His Divine Grace used to dictate his replies, and sometimes he also used to make some comments. Once one devotee wrote how he wanted to offer his longevity to Srila Prabhupada so that he could continue to be with us on this planet. It was a very sweet letter, steeped with emotion. However, Srila Prabhupada reacted in a rather unusual way and commented that our real love for him would be shown by how we cooperate with each other to continue his mission.
+Bhakti Charu Swami był obecny, gdy Śrīla Prabhupāda wygłosił to zdanie. Daje temu świadectwo:
-That incident left a very deep impression in my heart, and I became aware that the best way to show my love for Srila Prabhupada is through my cooperation with the devotees of ISKCON who are serving His Divine Grace so sincerely to continue his mission.<ref>Posted on GBC.Discussions@pamho.net, by Bhakti Charu Swami, June 21, 2013.</ref></blockquote>
+<blockquote>Gdy Śrila Prabhupada przebywał we Wrindawan podczas swoich ostatnich dni, Tamal Kryszna Maharadża zwykł czytać na głos listy, które wielbiciele pisali do Šrila Prabhupady, a Jego Boska Miłość dyktował odpowiedzi, a czasem dawał także jakieś komentarze. Pewnego razu jeden wielbiciel napisał, że chciałby oddać swą długowieczność Śrila Prabhupadzie, tak żeby mógł zostać z nami dłużej na tej planecie. Był to bardzo rozczulający, przepełniony emocjami list. Šrila Prabhupada jednakże zareagował w sposób dość niezwykły i skomentował, że nasza prawdziwa miłość dla niego zostanie dowiedziona tym, jak będziemy współpracować między sobą, by kontynuować jego misję.
-In his final days, Śrīla Prabhupāda asked from us a more compelling proof of love than heartfelt expressions, however sincere. This, he says, will convince him: Our cooperation with one another to advance his mission after his departure.
+Ten incydent wrył się głęboko w moje serce i uświadomiłem sobie, że najlepszym sposobem, by wyrazić moją miłość do Śrila Prabhupady, jest współpraca z wielbicielami z ISKCON-u, którzy tak szczerze służą Jego Boskiej Miłości kontynuując jego dzieło.<ref>Post Bhakti Charu Swamiego na [email protected] z dnia 21 lipca 2013.</ref></blockquote>
-This standard established by Śrīla Prabhupāda—actions that disclose far more than ardent words— also expresses the essence of the vāṇī-sevā by which we attain and sustain association with Śrīla Prabhupāda.
+Podczas swych ostatnich dni Śrīla Prabhupāda poprosił nas o bardziej przekonujący dowód miłości, niż tylko frazy płynące z serca, jakkolwiek szczere by one nie były. To - powiedział – go przekona: nasza współpraca, której celem było by kontynuowanie jego misji po jego odejściu.
-Furthermore, to cooperate together to spread Kṛṣṇa consciousness is the very meaning of saṇkīrtana. Śrīla Prabhupāda has explained this wonderfully:
+Standard ten, ustanowiony przez Śrīla Prabhupādę – działanie, które ukazuje znacznie więcej niż gorejące słowa-także wyraża esencję tej vānīsevy, dzięki której osiągamy i utrzymujemy kontakt ze Śrīla Prabhupādą.
-<blockquote>The purport of the verse is that even Lord Caitanya Mahāprabhu—He is God himself, Kṛṣṇa Himself—He felt, alone, unable to do this task. He felt. So this is the position. You are cooperating; therefore I am getting the credit. Otherwise alone what could I do? Ekākī āmāra nāhi pāya bolo. Caitanya Mahāprabhu Himself wanted our cooperation. He is God, Kṛṣṇa. And therefore cooperation is very important thing. Nobody should think that "I have got so great ability. I can do." No. It is simply by cooperation we can do very big thing. "United we stand; divided we fall." This is our. . . . So be strong in pushing on Kṛṣṇa consciousness, and Kṛṣṇa will help. He is the strongest. Still, we must be combined together. Saṅkīrtana. Saṅkīrtana means many men combined together chanting. That is saṅkīrtana. Otherwise kīrtana. Saṅkīrtana. Bahubhir militvā kīrtayatīti saṅkīrtanam. Bahu: bahu means many, many combined together. That is Caitanya Mahāprabhu’s mission, combined together.<ref>The verse Śrīla Prabhupāda refers to is Ādi 9.34. Lord Caitanya says: "I am the only gardener. How many places can I go? How many fruits can I pick and distribute?" In his purport, Śrīla Prabhupāda points out: "Here Śrī Caitanya Mahāprabhu indicates that the distribution of the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra should be performed by combined forces."  See [https://vanisource.org/wiki/760316_-_Conversation_-_Mayapur  Conversation with Rādhā-Dāmodara Saṅkīrtana Party. March 16, 1976, Māyāpur]</ref></blockquote>
+Standard ten, ustanowiony przez Śrīla Prabhupādę – działanie, które ukazuje znacznie więcej niż gorejące słowa - także wyraża esencję tej vānī-sevy, dzięki której osiągamy i utrzymujemy kontakt ze Śrīla Prabhupādą. Co więcej: współpracować, by rozprzestrzenić świadomość Kṛṣṇy pokrywa się dokładnie ze znaczeniem sankīrtanu. Śrīla Prabhupāda wyjaśnił to w piękny sposób:
-After two influential leaders had left ISKCON, Śrīla Prabhupāda gave this counsel to Babhru Dāsa on December 9, 1973. May it always remain in our hearts:
+<blockquote>Znaczenie tego wersu jest takie, że nawet Pan Caitanya Mahāprabhu – a jest On Bogiem, Kṛṣṇą samym w sobie – czuł się niezdolny do wypełnienia tego zadania w pojedynkę. Tak czuł. I to jest właśnie taka sytuacja. Współpracujecie i stąd ja zyskuję uznanie. W przeciwnym wypadku, co mógłbym zrobić? Ekākī āmāra nāhi pāya bolo. Caitanya Mahāprabhu we własnej osobie chciał współpracy. On jest Bogiem, Kṛṣṇą. I dlatego współpraca jest bardzo ważną sprawą. Nikt nie powinien myśleć „mam tak wielkie zdolności, mogę to zrobić". Nie. Tylko dzięki współpracy możemy robić wielkie rzeczy. „Zjednoczeni stoimy, podzieleni upadamy". To jest nasze [. . .]. Więc bądźcie silni w rozpowszechnianiu świadomości Kṛṣṇy, a Kṛṣṇa pomoże. On jest najsilniejszy. Jednak wciąż musimy być połączeni ze sobą. Sankīrtan. Sankīrtan znaczy wielu intonujących ludzi połączonych razem. To jest sankīrtan. W przeciwnym wypadku kīrtan. Sankīrtan. Bahubhir militvā kīrayatīti sankīrtanam. Bahu znaczy wielu, wielu połączonych razem. To jest misja Caitanyi Mahāprabhu: połączeni razem.<ref>[https://vanisource.org/wiki/760316_-_Conversation_-_Mayapur  VB: Rozmowa z grupą saňkīrtanu Rādhā-Dāmodara 16 marca 1976 w Māyāpur.] Werset, do którego Śrīla Prabhupāda się odnosi to Ādi 9.34. Pan Caitanya mówi: „Jestem jedynym ogrodnikiem. Do jak wielu miejsc mogę dotrzeć? Jak wiele owoców mogę zerwać i rozdać?" W swoim znaczeniu Śrīla Prabhupāda podkreśla: „Śrī Caitanya Mahāprabhu daje tu do zrozumienia, że dzielenie się mahā-mantrą Hare Kṛṣṇa powinno przebiegać dzięki połączonym siłom".</ref></blockquote>
-<blockquote>Now, we have by Krsna’s Grace built up something significant in the shape of this ISKCON and we are all one family. Sometimes there may be disagreement and quarrel but we should not go away. These inebrieties can be adjusted by the cooperative spirit, tolerance and maturity so I request you to kindly remain in the association of our devotees and work together. The test of our actual dedication and sincerity to serve the Spiritual Master will be in this mutual cooperative spirit to push on this Movement and not make factions and deviate. ([[Vanisource:731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles|731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles]])</blockquote>
+Po tym, jak dwóch wpływowych liderów opuściło ISKCON, Śrīla Prabhupāda dał następującą radę Babhru Dāsie 9 grudnia 1973 roku. Niech na zawsze pozostanie ona w naszych sercach:
-'''We discovered that the initial "zonal-ācārya" system of integrating the guru into a broad structure implicitly created geographical zones that were individually more unified than ISKCON as a whole. The integrity of ISKCON came in to jeopardy. That system has been abolished. Yet we need to go much further in realizing the organization Śrīla Prabhupāda wanted. '''
+<blockquote>Teraz, dzięki Łasce Kryszny zbudowaliśmy coś znaczącego w formie ISKCON-u i jesteśmy wszyscy jedną rodziną. Czasem mogą pojawić się nieporozumienia i kłótnie, ale nie możemy odchodzić. Te nierówności mogą zostać doszlifowane poprzez ducha współpracy, tolerancję i dojrzałość. Tak więc proszę was, byście pozostali w towarzystwie naszych wielbicieli i pracowali razem. Dowód naszego prawdziwego oddania i szczerości w służbie dla Mistrza Duchowego leży w tym wzajemnym duchu współpracy w celu popchnięcia tego ruchu i nie tworzenia frakcji i odłamów. ([[Vanisource:731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles|731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles]])</blockquote>
-'''We need to go much further.''' We look forward to establishing a culture in ISKCON of committed cooperative servitorship under Śrīla Prabhupāda. When this becomes established as a culture, each and every member—top to bottom— shares equally in it. It is so thoroughly part of the essence of existence in the Krishna Consciousness movement that it dwells even in the smallest gesture. Children take it in with their mother’s milk. It is all pervading. We will be perpetually in the presence of Śrīla Prabhupāda—and of those in whose presence he dwells.
+'''Odkryliśmy, że początkowy system „ācāryi strefowego", który integrował mistrza duchowego w ramach szerszej struktury pośrednio wykreował geograficzne strefy, które same w sobie były bardziej zjednoczone niż ISKCON jako całość. Integralność ISKCON-u stanęła wobec tego w obliczu zagrożenia i system ten został zaniechany. Musimy zatem wspiąć się znacznie wyżej, by urzeczywistnić organizację, której życzył sobie Śrīla Prabhupāda.'''
-and distribute?" In his purport, Śrīla Prabhupāda points out: "Here Śrī Caitanya Mahāprabhu indicates that the distribution of the Hare Kṛṣṇa mahā-mantra should be performed by combined forces."
+'''Musimy wspiąć się znacznie wyżej.''' Wypatrujemy stworzenia w ISKCON-ie kultury opartej na oddanej współpracy w duchu służby pod przewodnictwem Śrīla Prabhupādy. Gdy ta kultura stanie się rzeczywistością, każdy pojedynczy będzie miał w niej swój udział. Ten duch jest tak żywotną częścią istoty ruchu Świadomości Kṛṣṇy, że ma swą siedzibę nawet w najmniejszym geście. Dzieci piją go z mlekiem matki. Jest wszechprzenikający. Będziemy stale otoczeni obecnością Śrīla Prabhupādy i tych, wśród których on przebywa.
-'''It is interesting to note that two prominent anti-ISKCON movements—often claiming to be the "real ISKCON"—have formed by specific rejection of one or the other component of Prabhupāda’s whole: the "ritvik" position wishes to do away with actual gurus in favor of GBC institutional authority, while the followers of one prominent sannyāsī or another wish to eliminate an actual GBC and rely on the charismatic, autocratic single ācārya. '''
+'''Interesujące jest to, że dwa wyróżniające się ruchy anty-ISKCON-owe - częstokroć podające się za „prawdziwy ISKCON"- uformowały się poprzez odrzucenie jednego albo drugiego elementu całości stworzonej przez Prabhupāde: odłam „ritvik" chce pozbyć się instytucji mistrzów duchowych zastępując ją autorytetem Rady Zarządzającej, podczas gdy zwolennicy jednego albo drugiego wyróżniającego się sannyāsīna pragną wyeliminować faktyczną Radę Zarządzającą i polegać na jednym charyzmatycznym i autokratycznym ācāryi.'''
-'''Specific rejection of one or the other component.''' As we learn from the Gauḍīya Maṭha, it is clearly a challenge to get it right. We now have our own schismatic groups, and we should treat them as Śrīla Prabhupāda did the remnant factions of the Gauḍīya Maṭha: With a clear and incisive understanding of their deviations; with a generous, well-wishing attitude; and with endless patience.
+'''Odrzucenie jednego albo drugiego komponentu całości.''' Jak uczymy się na przykładzie Gaudīya Math, niepopełnienie błędu jest wielkim wyzwaniem. Mamy teraz nasze własne odłamy i powinniśmy traktować je tak, jak Śrīla Prabhupāda traktował frakcje Gaudīya Math: z jasnym i zdecydowanym zrozumieniem ich dewiacji, z hojnym i dobrze życzącym nastawieniem i z niekończącą się cierpliwością.
-'''ISKCON needs to foster both elements: an intense common loyalty to ISKCON and the GBC, and the deep and full teaching relationship between individual gurus and disciples within ISKCON. We need to realize how there is no contradiction and no conflict. We need to realize how they reinforce and support each other.'''
+'''ISKCON musi koniecznie wspierać oba elementy: intensywną, powszechną lojalność wobec ISKCON-u i Rady Zarządzającej, oraz głęboki, pełny, polegający na nauczaniu, związek pomiędzy indywidualnymi mistrzami duchowymi a uczniami w ISKCON-ie. Musimy zrozumieć, że nie ma w tym żadnej sprzeczności ani konfliktu. Musimy pojąć, jak te dwa aspekty wzajemnie się wzmacniają.'''
-''''A crucial element in establishing this necessary synthesis is achieving a deep understanding of Śrīla Prabhupāda’s position and putting that understanding into action—both jñāna and vijñāna. As Founder-Ācārya, Śrīla Prabhupāda himself symbolizes—and, in a sense, is—the unity of ISKCON. Therefore he must become an inescapable predominate felt presence in the lives of all devotees, no matter who else may serve as their dīkṣā or śikṣā gurus. Gurus still manifest in the world tend to make a more vivid impact on their followers than those now unmanifest in form. Because Śrīla Prabhupāda’s person is now unmanifest as such, this absence of vapu needs to be compensated for by an ever-deepening realization of his manifestation as vāṇi (as he himself taught).'''
+''''Kluczowym elementem w ustanawianiu tego koniecznego połączenia jest głębokie zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy i wprowadzenie tej wiedzy w życie – zarówno jnāny jak i vijnāny. Jako Założyciel-Ācārya, Śrīla Prabhupāda symbolizuje ISKCON i w pewnym sensie jest jego jednością. Dlatego też jego obecność musi stać się nieunikniona i dominująca w życiu każdego wielbiciela, bez względu na to, kim jest jego dīkṣā czy śikṣā guru. Mistrzowie duchowi, którzy wciąż są obecni na tym świecie mają zwykle bardziej wyrazisty wpływ na swoich zwolenników niż ci, których w ziemskiej postaci już nie ma. Ponieważ postać Śrīla Prabhupādy jest teraz nieprzejawiona, ta nieobecność vapuḥ musi zostać zrekompensowana poprzez wciąż pogłębiane doświadczenie jego obecności jako vāņi (jak on sam nas tego uczył).'''
-'''Understanding Śrīla Prabhupāda’s position.''' It is hoped that the present paper will be one among many more that aim to foster ever-deepening understanding of Śrīla Prabhupāda as FounderĀcārya and ever-increasing devoted service to him.
+'''Zrozumienia pozycji Śrīla Prabhupādy.''' Mamy nadzieję, że ta książka będzie jednym z wielu elementów, które wzmocnią stale pogłębiające się zrozumienie pozycji Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi, a także stale rozrastającą się służbę dla niego.
-'''Such presence needs to become so much a part of the fabric of ISKCON, to become the essential savor of its culture, that his presence will not diminish even when all who personally knew Śrīla Prabhupāda follow him from this world.'''
+'''Tego typu obecność musi być częścią struktury ISKCON-u w takim stopniu, by stać się esencją jego kultury, tak, by nie osłabła nawet z chwilą, gdy wszyscy, którzy znali Śrīla Prabhupādę osobiście, podążą za nim odchodząc z tego świata.'''
-'''His presence will not diminish.''' Culture has been defined by anthropologists as the sum total of learned behavior of a group that is transmitted from generation to generation. The great gift to posterity each generation of ISKCON can give is the gift of Śrīla Prabhupāda.
+'''Jego obecność nie osłabnie.''' Kultura została zdefiniowana przez antropologów jako suma wyuczonego zachowania grupy na przestrzeni pokoleń. Wielkim darem, który każde pokolenie ISKCON-u może dać następnemu, jest dar Śrīla Prabhupādy.
-===Outcomes===
+===REZULTATY===
-'''There will be many consequences when Śrīla Prabhupāda’s position as Founder-Ācārya is realized. Among them: <br />'''
+'''Gdy pozycja Śrīla Prabhupādy jako Założyciela-Ācāryi zostanie w pełni zrozumiana, pojawi się szereg konsekwencji, a mianowicie:<br />'''
-<big>➊</big> '''Generation after generation will be enabled to receive the special mercy offered by Śrīla Prabhupāda. The path back to Godhead he opened will become ever-increasingly travelled.''' <br />
+<big>➊</big> '''Pokolenie za pokoleniem będzie w stanie otrzymywać wyjątkową łaskę, którą obdarza Śrīla Prabhupāda. Coraz więcej osób będzie podążać wiodącą z powrotem do Boga drogą, którą otworzył''' <br />
-<big>➋</big> '''By taking full shelter of Śrīla Prabhupāda as śikṣā guru in his vāṇi manifestation, all teachers in ISKCON, on various levels of advancement, will be able to authentically convey Śrīla Prabhupāda’s real teaching, thus giving proper guidance, shelter, and protection to all.''' <br />
+<big>➋</big> '''Wszyscy nauczyciele w ISKCON-ie, na różnych stopniach zaawansowania, szukając w pełni schronienia u stóp Śrīla Prabhupādy jako śikṣā guru w jego postaci vāņi, będą w stanie przekazywać jego prawdziwe nauki w autentyczny sposób; tym samym będą w stanie ofiarować wszystkim odpowiednie przewodnictwo i schronienie.''' <br />
-<big>➌</big> '''Śrīla Prabhupāda’s active presence will secure the unity and integrity of ISKCON.''' <br />
+<big>➌</big> '''Aktywna obecność Śrīla Prabhupādy zapewni jedność i integralność ISKCON-u.''' <br />
-<big>➍</big> '''ISKCON’s teachings will remain consistent over space and time.''' <br />
+<big>➍</big> '''Nauki ISKCON-u pozostaną spójne niezależnie od czasu i miejsca.''' <br />
-<big>➎</big> '''Śrīla Prabhupāda’s realized knowledge—endowing him with the specific potency to spread Kṛṣṇa consciousness— will not only be preserved but also developed.''' <br />
+<big>➎</big> '''W pełni zrozumiana wiedza Śrīla Prabhupādy – obdarzająca go tą szczególną mocą rozprzestrzeniania świadomości Kṛṣṇy – nie tylko będzie zachowana, ale także stale rozwijana.''' <br />
-<big>➏</big> '''His books will remain central to us, for they contain insights and directions that await future development to be realized.''' <br />
+<big>➏</big> '''Jego książki pozostaną dla nas osią działania, jako że zawierają treści i wskazówki, które wciąż oczekują swego rozkwitu w przyszłości.''' <br />
-<big>➐</big> '''Śrīla Prabhupāda’s eyes will always remain the lens through which all future generations see our predecessor ācāryas.'''
+<big>➐</big> '''Wizja Śrīla Prabhupādy na zawsze pozostanie środkiem, dzięki któremu przyszłe pokolenia będą widzieć poprzednich ācāryów.'''
-==ABBREVIATIONS==
+==SKRÓTY==
 '''BG:''' Bhagavad-gītā<br />
-'''BS:''' Brahma-saṁhitā<br />
+'''BS:''' Brahma Saṁhitā<br />
-'''CB:''' Caitanya Bhagavat<br />
+'''CB:''' Caitanya-Bhagavata<br />
 '''CC:''' Caitanya-caritāmṛita<br />
 '''BTG:''' Back to Godhead<br />
 '''HKE:''' The Hare Krishna Explosion<br />
 '''Harm:''' The Harmonist<br />
-'''Kṛṣṇa:''' Kṛṣṇa, The Supreme Personality of Godhead<br />
+'''Kṛṣṇa:''' Kṛṣṇa, Żródło wiecznej przyjemności<br />
 '''MHP:''' Modern Hindu Personalism<br />
 '''NDM:''' Navadvīpa-dhāma-māhātmya<br />
@@ Line 756: / Line 710: @@
 '''VB:''' VedaBase<br />
-==WORKS CITED==
+==BIBLIOGRAFIA==
-Back to Godhead. Accessed October 8, 2013. http:///www.backtogodhead.in.
+Back to Godhead, wgląd 8 października 2013: www.backtogodhead.in
-Bhaktisiddhānta Sarasvatī Goswami Ṭhākura. Śrī Brahma-saṁhitā. Bombay: The Bhaktivedanta Book Trust, 1991.
+Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmi Thākura, Śrī Brahma Samhitā, Bombaj: The Bhaktivedanta Book Trust 1991.
-Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C.. Bhagavad Gītā As It Is. Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust, 1989.
+Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Bhagavad-gītā As It Is, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust 1989.
-———. Kṛṣṇa: The Supreme Personality of Godhead. Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust International, 1996.
+Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Kṛṣṇa: The Supreme Personality od Godhead, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust International 1996.
-———. Śrī Caitanya Caritāmrita of Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī. Botany: The Bhaktivedanta Book Trust, 1996.
+Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Śrī Caitanya-caritāmsta of Kṛṣṇadāsa Kavirāja Gosvāmī, Botany: The Bhaktivedanta Book Trust 1976.
-———. Śrīmad Bhāgavatam. Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust, 1976.
+Bhaktivedanta Swami Prabhupāda, A.C., Śrīmad-Bhāgavatam, Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust 1976.
-Bhaktivedanta VedaBase: The Complete Teaching of His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Founder-Acarya of the International Society for Krishna Consciousness. CD-ROM, 2003.1. Bhaktivedanta Archives.
+Bhaktivedanta VedaBase: The Complete Teaching of His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Founder Acarya of the International Society for Krishna Consciousness, CD-ROM, 2003.1.Bhaktivedanta Archives.
-Bhaktivinoda Ṭhākura. Śrī Navadvīpa-dhāma Māhātmya. Translated by Bhānu Swami. n.p., n.d.
+Bhaktivinoda Ṭhākura. Śrī Navadvīpa-dhāma Māhātmya. tr. Bhānu Swami. n.p., n.d.
 Dasa, Hayagriva. The Hare Krishna Explosion. Singapore: Palace Press, 1985.
@@ Line 781: / Line 735: @@
 Goswami, Tamal Krishna. Servant of the Servant. Los Angeles: The Bhaktivedanta Book Trust, 1984.
-———. TKG’s Diary. Dallas: Pundits Press, 1998.
+Goswami, Tamal Krishna, TKG's Diary, Dallas: Pundits Press 1998.
-Harmonist, The. Edited by Sri Srimad Bhakti Siddhanta Sarasvati Goswami Maharaj. Vols. 24-33. Calcutta: Sri Gaudiya Math, 1927- 1936. Note: The Bhaktivedanta Research Centre holds a collection of original issues of The Harmonist, bound in ten volumes. (This collection was previously part of the library of Sundarānanda Vidyāvinoda.) In the 8th bound volume (containing Volume 32 of The Harmonist), there are no issues 22 and 24. The 9th bound volume, containing Volume 33, holds only four issues, two for November and two for December 1936. The 10th and final bound volume, containing The Harmonist Volume 34 (1937), holds six issues—published after the demise of Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura—beginning in August and ending in November.
+The Harmonist, wyd. przez Śrī Śrīmad Bhakti Siddhāntę Sarasvatīego Goswamiego Mahārāja. Tomy 24-33, Kalkuta: Śrī Gaudīya Math, 1927-1936. Uwaga: The Bhaktivedanta Research Centre (Ośrodek Badań Naukowych Bhaktivedanta) ma w posiadaniu zbiór oryginalnych wydań The Harmonist, zebranych w 10 tomach. (Ten zbiór był poprzednio w posiadaniu Sundarānandy Vidyāvinoda.) W ósmym oprawionym tomie (zawierającym tom 32 The Harmonist) brakuje numerów 22 i 24. W dziewiątym oprawionym tomie, zawierającym tom 33, są jedynie cztery numery: dwa z listopada i dwa z grudnia 1936. Dziesiąty i ostatni oprawiony tom, zawierający tom 34 The Harmonist, zawiera sześć numerów – wydanych po śmierci Śrīla Bhaktisiddhānty Sarasvatīego Țhākury – zaczynającym się w sierpniu a kończącym w listopadzie.
-Sanyal, Nisikanta. Sree Krishna Chaitanya. Vol. 1. Royapettah, Madras: Sree Gaudiya Math, 1933.
+Sanyal, Nisikata, Sree Krishna Caitanya, t. 1, Royapettah, Madras: Sree Gaudiya Math 1933.
 Sardella, Ferdinando. Modern Hinduism Personalism: The History, Life, and Thought of Bhaktisiddhānta Sarasvatī. New York: Oxford University Press, 2013.
@@ Line 1,006: / Line 960: @@
 *[[Vanisource:BG 2.41|BG 2.41]]<br />
-*[[Vanisource:BG 18.78|BG 18.78]]<br />
+*[[Vanisource:BG 18.78|BG 18.78, znaczenie]]<br />
 *[[Vanisource:CC Adi 1.46|CC Adi 1.46]]<br />
-*[[Vanisource:CC Adi 1.51|CC Adi 1.51]]<br />
+*[[Vanisource:CC Adi 1.51|CC Ādi 1.51, znaczenie]]<br />
-*[[Vanisource:CC Adi 7.23|CC Adi 7.23]]<br />
+*[[Vanisource:CC Adi 7.23|Caitanya Caritāmṛta, Ādi-līlā 7.23]]<br />
 *[[Vanisource:CC Adi 7.37|CC Adi 7.37]]<br />
-*[[Vanisource:CC Adi 10.84|CC Adi 10.84]]<br />
+*[[Vanisource:CC Adi 10.84|CC Ādi 18.84, znaczenie]]<br />
-*[[Vanisource:CC Adi 12.8|CC Adi 12.8]]<br />
+*[[Vanisource:CC Adi 12.8|CC Ādi 12.8, znaczenie]]<br />
 *[[Vanisource:CC Adi 16.1|CC Adi 16.1]]<br />
 *[[Vanisource:CC Madhya 10.23|CC Madhya 10.23]]<br />
@@ Line 1,019: / Line 973: @@
 *[[Vanisource:CC Madhya 19.156|CC Madhya 19.156]]<br />
 *[[Vanisource:CC Madhya 23.105|CC Madhya 23.105]]<br />
-*[[Vanisource:KB 46 (1996+)|KB 46 (1996+)]]<br />
+*[[Vanisource:KB 46 (1996+)|Krşņa, rozdz. 46]]<br />
 *[[Vanisource:SB 1.4.1|SB 1.4.1]]<br />
 *[[Vanisource:SB 4.28.47|SB 4.28.47]]<br />
-*[[Vanisource:SB 4.28.51|SB 4.28.51]]<br />
+*[[Vanisource:SB 4.28.51|SB 4.28.51, znaczenie]]<br />
 *[[Vanisource:SB 6.8.32-33|SB 6.8.32-33]]<br />
-*[[Vanisource:SB 9.9.45|SB 9.9.45]]<br />
+*[[Vanisource:SB 9.9.45|SB 9.9.45, znaczenie]]<br />
 *[[Vanisource:SB 10.2.31|SB 10.2.31]]<br />
 *[[Vanisource:1969 Back to Godhead Number 23|1969 Back to Godhead Number 23]]<br />
@@ Line 1,039: / Line 993: @@
 *[[Vanisource:721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad|721127 - Lecture BG 02.23 - Hyderabad]]<br />
 *[[Vanisource:730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London|730822 - Lecture Festival Appearance Day, Sri Vyasa-puja - London]]<br />
-*[[Vanisource:731213 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|731213 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles]]<br />
+*[[Vanisource:731213 - Lecture Festival Disappearance Day, Bhaktisiddhanta Sarasvati - Los Angeles|VB: Wykład z 31 grudnia 1973]]<br />
 *[[Vanisource:750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas|750221 - Lecture SB 01.01.01 - Caracas]]<br />
-*[[Vanisource:690110 - Bhajan and Purport to Gaura Pahu - Los Angeles|690110 - Bhajan and Purport to Gaura Pahu - Los Angeles]]<br />
+*[[Vanisource:690110 - Bhajan and Purport to Gaura Pahu - Los Angeles|VB: Wykład, Los Angeles, 10 stycznia 1969]]<br />
 *[[Vanisource:760316 - Conversation - Mayapur|760316 - Conversation - Mayapur]]<br />
-*[[Vanisource:770113 - Conversation - Allahabad|770113 - Conversation - Allahabad]]<br />
+*[[Vanisource:770113 - Conversation - Allahabad|VB: 13 I 1977, Allahabad]]<br />
 *[[Vanisource:651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|651108 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]])<br />
 *[[Vanisource:660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York|660204 - Letter to Teertha Maharaj written from New York]]<br />
-*[[Vanisource:660623 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|660623 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York]]<br />
+*[[Vanisource:660623 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|VB: Korespondencja, 23 czerwca 1966]]<br />
-*[[Vanisource:660716 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|660716 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York]]<br />
+*[[Vanisource:660716 - Letter to Mangalaniloy Brahmacari written from New York|List do Mangalniloya, 16 VII 1966.]]<br />
 *[[Vanisource:670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco|670314 - Letter to Brahmananda written from San Francisco]]<br />
-*[[Vanisource:680111 - Letter to Rayarama written from Los Angeles|680111 - Letter to Rayarama written from Los Angeles]]<br />
+*[[Vanisource:680111 - Letter to Rayarama written from Los Angeles|VB: Korespondencja: 11 stycznia 1968]]<br />
-*[[Vanisource:680201 - Letter to HareKrishna Aggarwal written from Los Angeles|680201 - Letter to HareKrishna Aggarwal written from Los Angeles]]<br />
+*[[Vanisource:680201 - Letter to HareKrishna Aggarwal written from Los Angeles|VB: Korespondencja: 1 lutego 1968 do Hare Krishna Aggarwal; 22 sieprnia 1968 do Davida Exleya]]<br />
 *[[Vanisource:690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA|690523 - Letter to Gaudiya Mission written from New Vrindaban, USA]]<br />
-*[[Vanisource:690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA |690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA]]<br />
+*[[Vanisource:690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA|690526 - Letter to Brahmananda written from New Vrindaban, USA]]<br />
 *[[Vanisource:710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta|710528 - Letter to Govinda dasi written from Calcutta]]<br />
 *[[Vanisource:721214 - Letter to Tusta Krsna written from Ahmedabad|721214 - Letter to Tusta Krsna written from Ahmedabad]]<br />
-*[[Vanisource:731018 - Letter to Kirtanananda written from Bombay|731018 - Letter to Kirtanananda written from Bombay]]<br />
+*[[Vanisource:731018 - Letter to Kirtanananda written from Bombay|VB: list do Kīrtanānandy, 18 pazdziernika 1973]]<br />
 *[[Vanisource:731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles|731209 - Letter to Babhru written from Los Angeles]]<br />
 *[[Vanisource:741113 - Letter to Deoji Punja written from Bombay|741113 - Letter to Deoji Punja written from Bombay]]<br />
 *[[Vanisource:741229 - Letter to Mr. Punja written from Bombay|741229 - Letter to Mr. Punja written from Bombay]]<br />
-*[[Vanisource:751202 - Letter to Tusta Krsna written from Delhi|751202 - Letter to Tusta Krsna written from Delhi]]<br />
+*[[Vanisource:751202 - Letter to Tusta Krsna written from Delhi|VB: Korespondencja, 2 grudnia 1975]]<br />
 ==PDF OF PRINTED BOOK==
 [[File:FA_COVER01.jpg|150px|thumb|left|link=https://www.founderacharya.com/wp-content/uploads/2013/12/FounderAcharya.pdf|<div class="center">''Click to download the '''ENGLISH''' PDF''</div>]]