| "భగవద్గీతలో అర్జునుడు ప్రారంభంలో అతను స్నేహితుడితో మరియు స్నేహితుడి మధ్య వాదనకు దిగినట్లు మీరు చూస్తారు, కానీ అతను విద్యార్థిగా లొంగిపోయినప్పుడు,శిష్య తే హం సాధి మాం ప్రపన్నం...(BG 2.7 ). అతను చెప్పాడు, "నా ప్రియమైన కృష్ణ, ఇప్పుడు నేను నీకు లొంగిపోతున్నాను. నేను నిన్ను నా ఆధ్యాత్మిక గురువుగా అంగీకరిస్తున్నాను. "తెయిస్యస్ తె అహాం:" నేను మీ శిష్యుడిని, స్నేహితుడిని కాదు. "ఎందుకంటే స్నేహపూర్వక చర్చలు, వాదనలు, అంతం లేదు. కానీ ఆధ్యాత్మిక గురువు మరియు శిష్యుల మధ్య మాట్లాడేటప్పుడు వాదన ఉండదు. వాదన లేదు. ఆధ్యాత్మిక గురువు, "ఇది చేయాలి," అది చేయాల్సి ఉంది. అంతే, చివరిది."
|
