ES/690915 - Clase en el Salon Conway - Londres

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



690915GN-Londres, 15 septiembre, 1969 - 46:39 minutos



Prabhupāda: (canta oraciones maṅgalācaraṇa).

...āndhasya jñānāñjana-śalākayā
cakṣur unmīlitaṁ yena tasmai śrī-gurave-namaḥ
śrī-caitanya-mano-'bhīṣṭaṁ sthāpitaṁ yena bhū-tale
svayaṁ rūpaḥ kadā mahyaṁ dadāti sva-padāntikam
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
tapta-kāñcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devi praṇamāmi hari-priye
vancha-kalpa-tarubhyas ca kripa-sindhubhya eva ca
patitanam pavanebhyo vaishnavebhyo namo namah
śrī-kṛṣṇa-caitanya prabhu nityānanda
śrī-advaita gadādhara śrīvāsAdi-gaura-bhakta-vṛnda
hare kṛṣṇa hare kṛṣṇa kṛṣṇa kṛṣṇa hare hare
hare rāma hare rāma rāma rāma hare hare

Damas y caballeros, les agradezco mucho por venir a este encuentro, movimiento de saṅkīrtana. Este movimiento de saṅkīrtana es muy autorizado, de acuerdo a la literatura védica. Muchos de ustedes están muy familiarizados con los estudios del Bhagavad-gītā. Y en el Bhagavad-gītā encontrarán:

satataṁ kīrtayanto māṁ
yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ
namasyantaś ca māṁ bhaktyā
tuṣyanti ca ramanti ca
(BG 9.14)

Satataṁ kīrtayanto mām. Los que son mahātmās... Mahātmā significa gran alma. Mahātmā no es creado. Mahātmā significa... Eso está explicado en el Bhagavad-gītā, quien es un mahātmā. Kṛṣṇa dice: bahūnāṁ janmanām ante (BG 7.19): “Después de muchos, muchos nacimientos”. Por supuesto, al momento presente ellos no creen que haya nacimiento después de la muerte, pero no es una cuestión de si creen o no creen. La verdad es la verdad.

Entonces hay nacimiento después de la muerte. Na hanyate hanyamāne śarīre (BG 2.20). Ustedes no mueren después de terminar este cuerpo, simplemente aceptan otro cuerpo. Eso pueden experimentarlo diariamente. En la niñez… Pueden recordar que tuvieron un cuerpo tal como el de un niño. Ahora han crecido, y ¿dónde está ese cuerpo? Ese cuerpo se ha ido. Ahora tienen un nuevo cuerpo, pero recuerdan que: “Alguna vez tuve un cuerpo de niño, estuve asistiendo a tal y tal reunión”, pero ese cuerpo ahora ya no existe.

La trasmigración del alma es un asunto muy simple. Cualquier hombre sensible puede entenderlo. Y en el Bhagavad-gītā, en el mismo comienzo de la instrucción, Kṛṣṇa dice:

dehino 'smin yathā dehe
kaumāraṁ yauvanaṁ jarā
tathā dehāntara-prāptir
dhīras tatra na muhyati
(BG 2.13)

Dhīra, aquellos que son sobrios e inteligentes no se confunden cuando una entidad viviente cambia su cuerpo.

El cambio de cuerpo está ocurriendo a cada momento, a cada segundo, imperceptiblemente. La ciencia médica también acepta que a cada segundo nuestros cuerpos están cambiando. Eso es un hecho. Nuestros cuerpos están cambiando a cada momento y el cambio final se llama muerte. Pero realmente no hay muerte. Na hanyate hanyamāne śarīre (BG 2.20). Simplemente aceptan otro cuerpo.

Por eso Kṛṣṇa dice: bahūnāṁ janmanām ante (BG 7.19): “Después de muchos, muchos nacimientos”, bahūnāṁ janmanām ante jñānavān, “cuando un hombre o una entidad viviente se vuelve realmente sabio e inteligente…”. No tontos. Los tontos no pueden entender. Uno tiene que volverse muy inteligente. Bahūnāṁ janmanām ante jñānavān. Jñānavān significa muy inteligente, hombre sabio. Bahūnāṁ janmanām ante jñānavān māṁ prapadyate.

Kṛṣṇa dice que: “Después de muchos, muchos nacimientos de lucha o intentos por adquirir conocimiento, cuando uno llega al punto sólido del entendimiento, él comprende que vāsudevaḥ sarvam iti (BG 7.19), el origen de todo es Vāsudeva, Kṛṣṇa”. El origen de todo es Kṛṣṇa.

El Vedānta-sūtra dice, el primer aforismo del Vedānta-sūtra: athāto brahma jijñāsā: “Ahora, esta forma humana de vida está pensada para inquirir acerca de Brahman”. Y los Vedas dicen que ahaṁ brahmāsmi: “Yo soy Brahman. No soy este cuerpo. Soy alma espiritual”. Y cuando uno entiende que es alma espiritual, brahma-bhūtaḥ prasannātmā (BG 18.54), al instante se vuelve dichoso. Ése es el signo de brahma-jñāna.

Brahma-bhūtaḥ... Estas son las versiones del Bhagavad-gītā. Brahma-bhūtaḥ prasannātmā. Tan pronto como uno realiza que: “Yo soy Brahman, no tengo nada que ver con este mundo material”, sus ansiedades inmediatamente se terminan. Brahma-bhūtaḥ prasannātmā na śocati na kāṅkṣati. En el Vedānta-sūtra también encontrarán: ānandamayo 'bhyāsāt (Vedānta-sūtra 1.1.12). El alma espiritual y el Alma Suprema, ambos son ānandamaya. Ānanda significa bienaventurados. Por naturaleza son bienaventurados, siempre queriendo disfrutar. Ésa es la naturaleza del espíritu. Pero al momento presente, a causa de que hemos olvidado que yo soy…, somos alma espiritual, parte y porción del Señor Supremo, mamaivāṁśo jīva-bhūtaḥ (BG 15.7). Nos hemos identificado a nosotros mismos con algo más, algo que es transitorio, estamos sufriendo. Esta es la causa. Hay muchos lugares.

bhayaṁ dvitīyābhiniveśataḥ syād
īśād api etasya viparyayo 'smṛtiḥ
(SB 11.2.37)

Viparyayo 'smṛtiḥ significa pensamiento convertido. No soy producto de este mundo material, pero estoy pensando: “Yo soy estadounidense, yo soy hindú, yo soy inglés, yo soy alemán, yo soy chino, yo soy ruso o yo soy un perro o un gato”, hay tantas, estas son todas designaciones. Estas son todas designaciones. Mi identidad real es ahaṁ brahmāsmi: “Yo soy Brahman, soy parte y porción del Brahman Supremo. Cualitativamente soy uno con Dios”. Tal como una partícula de oro es también oro. Una pequeña partícula del océano también es salada. La composición química de una pequeña partícula del agua del océano es igual al gran océano. Así que cualitativamente yo soy uno con Dios o Kṛṣṇa.

Cuando hablamos de Kṛṣṇa, por favor entiendan que quiero decir Dios, porque Kṛṣṇa significa “el todo atractivo”. Sin ser todo atractivo, no puede ser Dios. Dios debe ser todo atractivo, todo opulento, todo misericordioso, todo luminoso, todo renunciante, todo hermoso. Éstas son las cualificaciones de Dios.

Bahūnāṁ janmanām ante. Después del cultivo de conocimiento, muchos, muchos nacimiento... El cultivo de conocimiento no es fácil de todos. Eso también está establecido en el Bhagavad-gītā. Manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye (BG 7.3): “De muchos millones de personas, de seres humanos, uno puede estar interesado en conocer ‘¿cuál es el objetivo de la vida? ¿Por qué estoy sufriendo?’ ”. Todos están sufriendo. Ése es un hecho. En este mundo material nadie puede ser feliz. Si están pensando… Si uno está pensando que es feliz materialmente, es un tonto. Nadie puede ser feliz aquí, porque este es el lugar de la ansiedad.

Está establecido por el Señor Supremo, duḥkhālayam aśāśvatam (BG 8.15). Esta lugar es para miserias, así como temporal. Incluso si aceptan que: “Está bien, este es un lugar miserable, me quedaré aquí, no importa”, aun así, la naturaleza no les permitirá quedarse. Ustedes…. Algún día vendrá e inmediatamente los expulsará. Han visto que el gran presidente de los Estados Unidos, el Señor Kennedy, quien supuestamente era el hombre más feliz del mundo, pero en un segundo fue expulsado, inmediatamente. En nuestro país, Mahatma Gandhi era un líder muy popular, pero en un segundo fue removido del lugar.

No sabemos cuándo seremos removidos inmediatamente por los caprichos de la naturaleza. Por lo tanto, el hombre inteligente debe intentar saber cuál es su posición constitucional: “Quiero permanecer, pero algún súper poder me patea fuera de este lugar. ¿Por qué?”. Ésta es la cuestión. El Vedānta-sūtra instruye que los seres humanos no deben permanecer ignorantes. Deben preguntarse por qué están sufriendo esta miseria triple: “Yo no quiero la muerte, ¿por qué ella viene sobre mí?”. Un hombre inteligente debe siempre mantener delante de sí los cuatro principios de miseria: nacimiento, muerte, vejez y enfermedad. Éstas son las instrucciones del Bhagavad-gītā. Uno quien está haciendo progreso en conocimiento debe mantener delante de sí estos cuatro problemas. Pueden estar muy orgullosos de su avance científico en conocimiento, pero aquí está la ciencia real. Si vencen al nacimiento, muerte, vejez y enfermedad, entonces están avanzando.

El Bhāgavatam dice que después de ejecutar apropiadamente su deber como hindú o americano o inglés o científico o negociante o padre o madre, si no desarrollan su ansiedad para inquirir acerca de Brahman, entonces han desperdiciado su vida. Éste es el comienzo del Vedānta-sūtra. La gente está interesada en estudiar el Vedānta, pero el Vedānta no es materia de especulación. Se debe estudiar de las autoridades. Entonces, si después de ejecutar sus deberes muy apropiadamente, no desarrollan su conciencia para conocer sobre ustedes mismos o el Ser Supremo, entonces lo que sea que hayan hecho es simplemente una pérdida de tiempo.

Este mensaje de Caitanya Mahāprabhu, este movimiento Hare Kṛṣṇa, es para advertirles: “No arruines esta oportunidad, esta forma humana de vida. No la arruines”. Comer, dormir, aparearse y defenderse son comunes a los animales y a los seres humanos. Ustedes comen, los animales comen; ustedes duermen, los animales duermen; ustedes se aparean, los animales se aparean. Si está temerosos de sus enemigos, los animales también temen a sus enemigos. Descubrir platos muy ricos para comer, o vestidos de moda para la vida sexual o bombas atómicas para defenderse, avanzando en estos principios únicamente, no son mejor que los animales. Son solamente igual de bueno que los animales.

De acuerdo al sánscrito, el dharma significa posición constitucional que no pueden cambiar. Por ejemplo: el azúcar es dulce. Si dicen: “¡Oh! Esta azúcar es salada”, no es azúcar. La dulzura es el dharma del azúcar. Ése es un dharma real. No que hoy acepto el hinduismo, el próximo día acepto la cristiandad, o el próximo día acepto ser musulmán. Estos no son dharma. El dharma real no pueden cambiarlo. No es posible cambiarlo. Y ¿qué es ese dharma? Kṛṣṇa dice: “Abandona todo este sinsentido especulativo. Simplemente ríndete a Mí”. Rendirse al Señor Supremo, la Suprema Personalidad de Dios, es religión real. Y todas las sectas y formas de fe son rituales que lo llevan a uno a ese punto. Religión real es rendirse al Señor Supremo. Por lo tanto, Kṛṣṇa dice que después de muchos, muchos nacimientos, cuando el hombre es realmente inteligente, se rinde al Señor Supremo. Entonces él es un mahātmā. Y ¿cuáles son los síntomas de un mahātmā? Aquellos que son mahātmā no están bajo el control de esta naturaleza material, ellos están bajo el control de la naturaleza espiritual. Y ¿cuáles son los síntomas de que uno está bajo el control de la naturaleza espiritual? Eso también se explica en el Bhagavad-gītā. Él está totalmente rendido a la Suprema Personalidad de Dios y siempre es muy cuidadoso en la ejecución de su servicio devocional. Él siempre está ofreciendo reverencias. De este modo él disfruta y está satisfecho. Éstos son los síntomas del mahātmā. Hay tantas teorías sobre cómo liberarse, cómo volverse un mahātmā, cómo volverse religioso, cómo volverse un filósofo; pero el éxito real en la vida es volverse amplio de mente. Mahātmā significa amplio de mente. Ellos no piensan: “Yo soy esto, yo soy aquello, soy hindú, yo soy musulmán, yo soy cristiano, yo soy hindú, yo soy alemán, yo soy inglés”. No. El mahātmā está libre de todas las designaciones. Cuando yo pienso: “Soy inglés o soy hindú”, esto es solamente mi designación, porque tan pronto como yo cambie este cuerpo y acepte otro cuerpo, entonces todo esto se termina inmediatamente. Tal como el presidente Kennedy. El presidente Kennedy y su filosofía están terminados. Ahora no saben dónde está el señor Kennedy y qué está haciendo. Pero él tenía un cuerpo, ése es un hecho. Eso ya lo he explicado; pero ahora no saben dónde está ni él sabe que él fue presidente, o esto o aquello. Esto se llama ilusión, māyā.

Bhaktivinoda Ṭhākura dice: “Queridos amigos, queridos hermanos, ¿por qué están ustedes siendo arrastrados por las olas de esta ilusión? Han sido arrojados al océano y están siendo arrastrados por las olas”. Similarmente, por las olas de esta naturaleza material, estamos siendo arrastrados de un cuerpo a otro, pero realmente nosotros no queremos esto. Realmente, cada uno de nosotros quiere un cuerpo permanente, una posición permanente, una vida permanente, una vida feliz, una vida de conocimiento. Pero no saben cómo obtenerlo, porque no se preocupan por saberlo. Todo está aquí. No tienen que estudiar muchos libros, sólo estudien el Bhagavad-gītā Tal Como Es. Por lo tanto, hemos publicado este Bhagavad-gītā Tal Como Es sin ninguna interpretación sin sentido. Tal como es. Cuando obtengan este conocimiento, sabrán a qué está destinados.

Este movimiento está pensado para revivir su conciencia original. Conciencia original es conciencia de Kṛṣṇa. Y las otras conciencias que han adquirido hasta ahora son superficiales, temporarias: “Yo soy hindú, yo soy esto, yo soy aquello”. Éstas son todas superficiales. Conciencia real es ahaṁ brahmāsmi. El Señor Caitanya, quien comenzó este movimiento 500 años atrás en Bengala, India, inmediatamente les informa que su real identidad, su real posición constitucional, es aquella de ser parte y porción de Kṛṣṇa o Dios. De esto pueden entender cuál es su deber. Esta mano es parte y porción de su cuerpo ¿Cuál es el deber de esta mano? Servir al cuerpo. Eso es todo. La mano no puede disfrutar independientemente. No es posible. Si cortan esta mano de este cuerpo y la arrojan a la calle, nadie se preocupará por ella. Se vuelve horrible e inútil. Pero en tanto esté unida a este cuerpo, ella vale millones y trillones de dólares. Si hay algún problema con ella, gastarán cualquier monto para salvarla, pero cuando esta mano está separada de este cuerpo, no se preocupan si es pisoteada por cualquier hombre. Esta es nuestra posición. Somos parte y porción del Señor Supremo. Si permanecemos unidos al Supremo, entonces tenemos valor. De otro modo no tenemos valor. Por lo tanto, Kṛṣṇa dice en el Bhagavad-gītā: “Sólo permanece unido a Mí, entonces todos tus problemas estarán resueltos”.

Esta conciencia de Kṛṣṇa está allí. Pueden ver que ahora hay veinte sucursales en Europa y América y los jóvenes y las jóvenes no son hindúes. En la Sociedad Internacional para la Conciencia de Kṛṣṇa, yo soy el único hindú. ¿Cómo es que otros la están adoptando? Porque está allí. Está en ustedes. Está en mí, está por todas partes. Nosotros simplemente tenemos que invocarla, eso es todo. Y ese proceso de invocación es este movimiento de saṅkīrtana. Si cantan Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, su corazón se clarificará y entenderán que Kṛṣṇa es todo.

Este movimiento no está manufacturado, no es engañoso ni fallido, es genuino y autorizado. Intenten entender esta filosofía. No estamos enseñando ninguna nueva filosofía. Bhagavad-gītā Tal Como Es, eso es todo. El Bhagavad-gītā se lee alrededor de todo el mundo, pero desafortunadamente hay muchos intérpretes sinvergüenzas quienes están emponzoñándolo todo. Pero sólo traten de entender el Bhagavad-gītā Tal Como Es, y los bienes serán inmediatamente entregados.

En el Śrīmad-Bhāgavatam, al describir la condición de esta Era de Kali, Śukadeva Gosvāmī dijo que al final de esta era, la condición será muy horrible. Así que después de explicar las dificultades de esta era, Kali-yuga (de la cual 5.000 años ya hemos pasado y 427.000 años aún quedan), Śukadeva Gosvāmī dice: “Mi querido rey, te he explicado la dificultad y condición resultante de esta era, Kali-yuga, pero hay una gran oportunidad en esta era. Y ¿qué es eso? Simplemente por cantar este mantra Hare Kṛṣṇa, uno puede liberarse de toda contaminación y ser elegible para la promoción al reino espiritual que se encuentra más allá de esta región oscura”. Este mundo material es oscuridad. Por ejemplo, ahora no hay Sol, está oscuro, así que tenemos que iluminar con luz eléctrica, con luz de Luna, con tantas cosas. Realmente, la naturaleza de este mundo es oscuridad. Por lo tanto, el mandato es: “No permanezcas en esta oscuridad. Ve a la región refulgente”. El Bhagavad-gītā dice lo mismo. Todo está allí en el Bhagavad-gītā. Así que nuestro requerimiento es que lean el Bhagavad-gītā Tal Como Es. Éste es mi requerimiento. No estoy cobrando nada, no estoy haciendo una profesión. Este movimiento de saṅkīrtana es gratis. No es que es una cosa secreta y si me pagan algo entonces yo les daré algún mantra. Es un secreto abierto. Si cantan Hare Kṛṣṇa, no hay pérdida, sino que hay una gran ganancia. Pueden probarlo. Nosotros estamos distribuyéndolo gratis al cantarlo. Únanse a nosotros y traten de entender esta filosofía. Tenemos una revista mensual, De vuelta al Supremo, y muchas publicaciones, el Bhagavad-gītā Tal Como Es, Enseñanzas del Señor Caitanya. Si tratan de entender este movimiento a través de la filosofía, la ciencia, los argumentos, nosotros estamos preparados. Pero si simplemente cantan, no hay necesidad de educación ni filosofía. Canten Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare y ganarán todo. Gracias.

Devotos: ¡Hari bol!

(cortado)

Prabhupāda: ...mantra, usted tendrá conciencia de Kṛṣṇa tan pronto como... El proceso es para limpiar su corazón. Entonces, cuando su corazón esté limpio, comprenderá su propia posición, su relación con Kṛṣṇa y su relación con este mundo. Entonces podrá trazar su plan, qué hacer. Pero sin conocer su identidad, lo que sea que esté haciendo, eso es simplemente una pérdida de tiempo.

Invitado (1): ¿Diría que Kṛṣṇa es Dios o Kṛṣṇa es amor?

Prabhupāda: Bueno, sin amor, ¿cómo Kṛṣṇa puede ser Dios?

Invitado (1): No, le pregunto.

Prabhupāda: Sí. Esa es la posición real. Kṛṣṇa significa todo atractivo. Cualquier cosa que sea atractiva en general le va a encantar.

Invitado (1): Entonces la partícula del hombre del Ser Supremo es todo amor.

Prabhupāda: Sí. Usted es parte y porción de Kṛṣṇa. Usted quiere amar a alguien y Kṛṣṇa quiere amarle a usted. Esto es intercambio amoroso. Pero en lugar de amar a Kṛṣṇa, usted está amando otras cosas. Ese es su problema. El amor está ahí en usted y en Kṛṣṇa, y cuando el amor se intercambia entre usted y Kṛṣṇa, esa será su perfección de la vida.

Invitado (1): Gracias.

Invitado (2) (dama hindú): ¿Importaría si adoro a algún otro? ¿Importaría si adoro a Kṛṣṇa o Śiva o Cristo o Buda? ¿Importaría? Mientras... (cortado)

Prabhupāda: Si usted adora a Śiva, obtendrá a Śiva. Si adora a Kṛṣṇa, obtendrá a Kṛṣṇa. ¿Por qué espera a Kṛṣṇa por adorar a Śiva? ¿Cuál es su idea?

Invitado (2): Mi idea es, sería importante, quiero decir, si en lugar de...

Prabhupāda: Si usted… Suponemos que si compra un boleto para la India, irá a la India. ¿Cómo puede ir al infierno?

Invitado (2): Este no es el punto.

Prabhupāda: Este es el punto. Eso está explicado en el Bhagavad-gītā. Yānti deva-vratā devān pitṝn yānti pitṛ-vratāḥ (BG 9.25).

Invitado (2): Pero mi punto es...

Prabhupāda: Su punto, lo comprendo. ¿Por qué no comprende? Esta es la descripción del Bhagavad-gītā. Si usted adora a semidioses como Śiva y otros, irá allí. Y si adora a Kṛṣṇa, irá con Kṛṣṇa. ¿Cuál es la dificultad para entender?

Invitado (2): ¿Quiere decir que Śiva es semidiós?

Prabhupāda: Sí. ¿Por qué no?

Invitado (2): Porque de acuerdo a la filosofía...

Prabhupāda: ¿Qué es esa filosofía?

Invitado (2): Que Kṛṣṇa... (inaudible)....

Prabhupāda: ¿Cuál es el sentido de que…

Invitado (2): Kṛṣṇa dice que no importa la forma en que lo adoren. Todos los medios tienen el mismo objetivo, conducen al mismo objetivo. “Puedes tomar los diferentes caminos, pero eventualmente vendrás a Mí”. Entonces, ¿por qué está diciendo que Śiva es...

Prabhupāda: Bueno, el mismo objetivo, solo trate de entender. El mismo objetivo... Supongamos que tiene que ir del cuarenta y dos o del cien. Ahora, está caminando uno tras otro. El objetivo está ahí, el cuarenta y dos, pero no puede decir, después de dar unos pasos, que: "He llegado al cuarenta y dos". El camino es uno. Eso está bien. Pero tiene que llegar a la meta final. No sabe cuál es el objetivo final. Simplemente dice que todos los caminos llegan a esta meta, pero no sabe cuál es la meta.

Invitado (2): Porque lo que quería decir... Me gustaría saber... Supongamos... Este es el punto que queremos recomendar. Somos como drones(?), y podríamos ir a Gokula(?) de cualquier manera, de cualquier otro modo.

Prabhupāda: No. Eso no está explicado en el Bhagavad-gītā, y esa es su interpretación equivocada. No de cualquiera manera, no. De la misma manera tiene que ir. Tal como se dice en el Bhagavad-gītā: mama vartmānuvartante manuṣyāḥ pārtha sarvaśaḥ (BG 4.11): “Todos están tratando de venir a Mí”. Pero alguien ha dado unos pasos, otro ha dado otros pasos, otro paso. En última instancia... Eso fue... Ya lo expliqué.

Tiene que llegar a ese Vāsudeva. Eso viene a..., o eso es posible después de muchos, muchos nacimientos. Se dice claramente: “Después de muchos, muchos nacimientos”, bahūnāṁ janmanām ante (BG 7.19). “Uno llega a este punto”. Otro verso del Bhagavad-gītā, se dice que: kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante 'nya-devatāḥ (BG 7.20). Anya-devatāḥ. Aquellos que están desconcertados por la lujuria, la lujuria material, van a adorar a otros semidioses. Estas cosas están ahí. ¿Cómo puede negarlo?

Invitado (2): Lo siento, no puedo estar de acuerdo con usted de que Śiva es un semidiós. No puedo aceptar eso.

Prabhupāda: Eso se afirma en todas partes. Debe aprenderlo.

Invitado (3): ...(inaudible) ...conciencia, ¿entonces qué es ese otro Kṛṣṇa? O, aparte de Kṛṣṇa, qué... (inaudible)...? Y ¿de dónde... (inaudible)...?

Prabhupāda: Sí. Le entiendo perfectamente. En todas partes hay Sol, pero aun así, la situación del Sol es un lugar particular.

Invitado (3): ...(inaudible)...

Prabhupāda: El Sol está en todas partes, pero aun así, el planeta sol está situado en un lugar localizado particular.

Invitado (3): Se manifiesta localmente. No está localizado. Se manifiesta localmente.

Prabhupāda: Pero, ¿distingue entre el Sol y el planeta Sol? O ¿dice que porque el Sol ha entrado en su habitación, por lo tanto el planeta Sol ha entrado en Su habitación? ¿Piensa así?

Invitado (3): Es una concepción de la mente.

Prabhupāda: ¿Por qué la mente? Es un hecho. ¿Por qué dice "mente"? ¿Puede decir: "Oh, porque el Sol ha entrado en mi habitación, el planeta Sol ha llegado"? Todos dirán que es un tonto. No es la mente, es un hecho. El Sol es luz, y el globo solar es luz. Así que la luz está ahí, ambos, pero aun así, hay diferencia entre la luz del Sol y el globo solar.

Invitado (3): ¿Esa es la diferencia?

Prabhupāda: Esa es la diferencia. Kṛṣṇa y la energía de Kṛṣṇa es todo, en todas partes. Eso está explicado en el Bhagavad-gītā.

mayā tatam idaṁ sarvaṁ
jagad avyakta-mūrtinā
mat-sthāni sarva-bhūtāni
nāhaṁ teṣv avasthitaḥ
(BG 9.4)

“Aunque todo descansa en Mí, aun así no estoy ahí”.

Invitado (4): ¿Este mundo es un lugar real? ¿Es este mundo un lugar real?

Prabhupāda: ¿Qué quiere decir con real?

Invitado (4): ¿Qué?

Prabhupāda: ¿Qué quiere decir con real?

Invitado (4): De acuerdo a lo que usted dice, es una ilusión.

Prabhupāda: Sí. Ilusión, ilusión de esta manera, que lo toman como un hecho, pero es otra cosa. No es un hecho. Māyā. Māyā significa mā-yā: "No es esto". Al igual que están pensando que serán felices en este mundo material por ajustes, pero nunca lo serán. Eso se llama māyā. Así que cualquier cosa por la que esté luchando, es una ilusión.

Invitado (4): Si esto es una ilusión, entonces ¿por qué está aquí? ¿Qué hace aquí?

Prabhupāda: La ilusión es una existencia temporal. Esto también está explicado en el Bhagavad-gītā: bhūtvā bhūtvā pralīyate (BG 8.19). La ilusión es una existencia temporal. Esto también está explicado en el Bhagavad-gītā: bhūtvā bhūtvā pralīyate (BG 8.19). Llega a la existencia, al igual que la nube. Por supuesto, nosotros somos filósofos vaiṣṇavas, no decimos realmente ilusión. Decimos temporal. En realidad decimos temporal. Anitya. Anitya. La palabra exacta es anitya. Anitya significa... Nitya significa eterno, y anitya significa temporal. Entonces decimos que este mundo material... (cortado) (fin).