ES/CC Adi 4.196


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 196

upetya pathi sundarī-tatibhir ābhir abhyarcitaṁ
smitāṅkura-karambitair naṭad-apāṅga-bhaṅgī-śataiḥ
stana-stavaka-sañcaran-nayana-cañcarīkāñcalaṁ
vraje vijayinaṁ bhaje vipina-deśataḥ keśavam


PALABRA POR PALABRA

upetya — habiendo subido a sus palacios; pathi — en el sendero; sundarī-tatibhiḥ ābhiḥ — por las mujeres de Vraja; abhyarcitam — que es adorado; smita-aṅkura-karambitaiḥ — mezclado con dulces sonrisas; naṭat — danzando; apāṅga — de miradas; bhaṅgī-śataiḥ — con cien maneras; stana-stavaka — la gran cantidad de pechos; sañcarat — deambulando; nayana — de los dos ojos; cañcarīka — como abejas; añcalam — Él, cuyos rabillos; vraje — en Vraja; vijayinam — viniendo; bhaje — yo adoro; vipina-deśataḥ — del bosque; keśavam — el Señor Keśava.


TRADUCCIÓN

«Adoro al Señor Keśava. Al volver del bosque de Vraja, es adorado por las gopīs, que suben a las terrazas de sus palacios y salen a Su encuentro en el sendero con cien maneras saltarinas de mirar, y dulces sonrisas. El rabillo de Sus ojos vuela errante, como dos grandes abejas negras, en torno a los pechos de las gopīs».


SIGNIFICADO

Esta descripción aparece en el Keśavāṣṭaka (8) del Stava-mālā, escrito por Śrilā Rūpa Gosvāmī.