ES/CC Madhya 22.96
TEXTO 96
- kaḥ paṇḍitas tvad-aparaṁ śaraṇaṁ samīyād
- bhakta-priyād ṛta-giraḥ suhṛdaḥ kṛtajñāt
- sarvān dadāti suhṛdo bhajato ’bhikāmān
- ātmānam apy upacayāpacayau na yasya
PALABRA POR PALABRA
kaḥ — qué; paṇḍitaḥ — persona culta; tvat-aparam — otro aparte de Tu Señoría; śaraṇam — refugio; samīyāt — tomaría; bhakta-priyāt — que eres afectuoso con Tus devotos; ṛta-giraḥ — que eres veraz con los devotos; suhṛdaḥ — que eres el amigo de los devotos; kṛta-jñāt — que eres agradecido con los devotos; sarvān — todo; dadāti — da; suhṛdaḥ — a Tus bienquerientes; bhajataḥ — que Te adoran con servicio devocional; abhikāmān — deseos; ātmānam — Tú mismo; api — incluso; upacaya — aumento; apacayau — y disminución; na — no; yasya — de quien.
TRADUCCIÓN
«“Mi querido Señor, Tú eres muy afectuoso con Tus devotos. Además eres un amigo agradecido y veraz. ¿Dónde se ha visto que una persona culta Te abandone para entregarse a algún otro? Tú satisfaces todos los deseos de Tus devotos, hasta el punto de que a veces Tú mismo Te das a ellos. Aun así, Tú ni aumentas ni disminuyes como resultado de esa actividad”.
SIGNIFICADO
Este verso pertenece al Śrīmad-Bhāgavatam (10.48.26).