ES/SB 10.11.20


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 20

itthaṁ yaśodā tam aśeṣa-śekharaṁ
matvā sutaṁ sneha-nibaddha-dhīr nṛpa
haste gṛhītvā saha-rāmam acyutaṁ
nītvā sva-vāṭaṁ kṛtavaty athodayam


PALABRA POR PALABRA

ittham—de esa manera; yaśodā—madre Yaśodā; tam aśeṣa-śekharam—a Kṛṣṇa, que era la máxima expresión de todo lo auspicioso, sin el menor rastro de suciedad; matvā—considerar; sutam—como hijo suyo; sneha-nibaddha-dhīḥ—por una intensa actitud amorosa; nṛpa—¡oh, rey (Mahārāja Parīkṣit)!; haste—de la mano; gṛhītvā—tomando; saha-rāmam—con Balarāma; acyutam—Kṛṣṇa, el infalible; nītvā—llevar; sva-vāṭam—a casa; kṛtavatī—realizó; atha—ahora; udayam—brillo por bañarle, vestirle y adornarle con alhajas.


TRADUCCIÓN

Mi querido Mahārāja Parīkṣit, llevada de su intenso amor y cariño, madre Yaśodā, la madre de Kṛṣṇa, consideraba a Kṛṣṇa, que era la expresión máxima de toda opulencia, su propio hijo. Así tomó a Kṛṣṇa y a Balarāma de la mano y Les llevó a casa, donde cumplió con sus deberes bañándoles, vistiéndoles y dándoles de comer.


SIGNIFICADO

Kṛṣṇa está siempre aseado, limpio y lleno de opulencia, y no necesita ser lavado, bañado o vestido, pero madre Yaśodā, llevada del cariño que sentía por Él, Le consideraba un niño corriente y cumplía con sus deberes para mantenerle resplandeciente.