ES/SB 4.4.1


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 1

maitreya uvāca
etāvad uktvā virarāma śaṅkaraḥ
patny-aṅga-nāśaṁ hy ubhayatra cintayan
suhṛd-didṛkṣuḥ pariśaṅkitā bhavān
niṣkrāmatī nirviśatī dvidhāsa sā


PALABRA POR PALABRA

maitreyaḥ uvāca—Maitreya dijo; etāvat—tanto; uktvā—después de hablar; virarāma—guardó silencio; śaṅkaraḥ—el Señor Śiva; patnī-aṅga-nāśam—la destrucción del cuerpo de su esposa; hi—pues; ubhayatra—en ambos casos; cintayan—entendiendo; suhṛt-didṛkṣuḥ—tener un gran deseo de ver a sus familiares; pariśaṅkitā—estar asustada; bhavāt—de Śiva; niṣkrāmatī—saliendo; nirviśatī—entrando; dvidhā—dividida; āsa—estaba; —ella (Satī).


TRADUCCIÓN

El sabio Maitreya dijo: El Señor Śiva guardó silencio, viendo que Satī, tras escuchar sus palabras estaba indecisa. Satī tenía un gran deseo de ir a la casa de su padre para ver a sus familiares, pero al mismo tiempo le asustaba la advertencia del Señor Śiva. Llevada por los vaivenes de su mente, se movía como un columpio, saliendo de la habitación y volviendo a entrar.


SIGNIFICADO

En la mente de Satī se planteaba un conflicto entre obedecer las órdenes del Señor Śiva o ir a casa de su padre. Debido a la intensa pugna entre una y otra opción, Satī iba de un lado a otro de la habitación, como el péndulo de un reloj.