ES/SB 5.14.21


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 21

kadācid bhagna-māna-daṁṣṭro durjana-danda-śūkair alabdha
nidrā-kṣaṇo vyathita-hṛdayenānukṣīyamāṇa-vijñāno ’ndha-kūpe
’ndhavat patati.


PALABRA POR PALABRA

kadācit—a veces; bhagna-māna-daṁṣṭraḥ—los dientes de cuyo orgullo están rotos; durjana-danda-śūkaiḥ—por las envidiosas actividades de hombres malvados, que se comparan con cierto tipo de serpientes; alabdha-nidrā-kṣaṇaḥ—que no tiene oportunidad de dormir; vyathita-hṛdayena—con la mente perturbada; anukṣīyamāṇa—que disminuye poco a poco; vijñānaḥ—cuya conciencia real; andha-kūpe—en un pozo oculto; andha-vat—como ilusión; patati—cae.


TRADUCCIÓN

En el bosque del mundo material, el alma condicionada a veces sufre la picadura de enemigos envidiosos, que se comparan a serpientes y otras criaturas. Sus enemigos le tienden trampas que le hacen caer de su posición de prestigio. Llena de ansiedad, el alma condicionada ni siquiera puede dormir en paz. De esta forma, su desdicha es cada día mayor; poco a poco pierde la inteligencia y la conciencia. En ese estado, es como un ciego que ha caído en un tenebroso pozo de ignorancia, del que no podrá salir prácticamente nunca.