FA/Prabhupada 0068 - هر کس باید کار کند
Lecture on SB 6.1.45 -- Laguna Beach, July 26, 1975
Nitai: "در این زندگی، هر فرد به درجه ای متناسب از انواع کارها، یا مذهبی و یا بی دینی، همان طور که در زندگی بعدی ایفا میکنند، همان شخص به همان درجه، انواع مشابه، از حاصل عمل کارمای خود باید لذت ببرند یا عذاب بکشند. "
Prabhupāda: yena yāvān yathādharmo dharmo veha samīhitaḥ sa eva tat-phalaṁ bhuṅkte tathā tāvad amutra vai (SB 6.1.45) بنابراین در آیه قبلی ما بحث کردیم، dehavān na hy akarma-kṛt. هر کسی که این بدن مادی را اختیار کرده است باید کار کند. هر کسی باید کار کند. در بدن روحانی نیز شما باید کار کنید. در بدن مادی نیز شما باید کار کنید. از آنجا که اصل کار روح است - روح نیروی زندگی است - پس او مشغول است. زندگی بدنی و مادی یعنی جنبش و جوش وجود دارد. کار وجود دارد. او نمی تواند ساکن بنشیند . در باگاواد گیتا-گفته می شود، "نه حتی برای لحظه ای، کسی نمی تواند بیکار باشد." این نشانه ای از موجود زنده است. بنابراین این کار در جریان است با توجه به بدن مشخص و خاص. سگ نیز در حال دویدن است، و یک مرد نیز در حال دویدن است. اما یک مرد فکر می کند که او بسیار متمدن است چرا که او در حال حرکت با موتور است. هر دوی آنها در حال حرکت هستند، اما یک مرد نوع خاصی از بدن را اختیار کرده است. او می تواند یک وسیله نقلیه و یا چرخه آماده کند، و او می تواند حرکت کند. او فکر میکند که "من در حال پیشروی با سرعت بیشتری از سگ هستم، بنابراین من متمدن هستم. این ذهنیت مدرن است. او نمی داند. که چه تفاوتی است بین حرکت. پنجاه مایل سرعت و یا پنج مایل سرعت یا پنج هزار مایل سرعت و یا پنج میلیون ها مایل سرعت. فضا نامحدود است. هر چقدر سرعت شما کشف کنید، آن هنوز هم کافی نیست. هنوز هم کافی نیست. پس این زندگی نیست، که "از آنجا که من می توانم با سرعت بیشتری از سگ راه بروم، بنابراین من متمدن هستم." panthās tu koṭi-śata-vatsara-sampragamyo vāyor athāpi manaso muni-puṅgavānāṁ so 'py asti yat-prapada-sīmny avicintya-tattve govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi (Bs. 5.34) سرعت ما ... برای چه شرعت؟ از آنجا که ما می خواهیم به مقصد خاصی برسیم، این سرعت او است. بنابراین مقصد واقعی گوویندا، ویشنو است. و na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇu. آنها در حال پیش رو.یی با سرعت های مختلف هستند، اما آنها نمی دانند مقصد چیست . یکی از شاعران بزرگ در کشور ما، رابیندرانات تاگور، او مقاله ای نوشت - من آن را خواندم- هنگامی که او در لندن بود. بنابراین در کشور شما کشورهای غربی، وسایل نقلیه موتوری و ...، آنها در سرعت بالادر حال حرکت هستند. بنابراین رابیندرانات تاگور، او شاعر بود. او فکر میکرد که "کشور انگلیسی ها آنقدر کوچک است، و آنها در حرکت با سرعت آنقدر بالا هستند پس در اقیانوس سقوط خواهند کرد." او گفت چیزی شبیه این. چرا آنها در حال حرکت هستند با این سرعت؟ بنابراین به طور مشابه، ما در حال حرکت هستیم، با سرعت بالا به سمت جهنم. این موضع ما است، چرا که ما نمی دانیم مقصد چیست. اگر من نمی دانم مقصد چیست و سعی کنم ماشینم را با بالاترین سرعت برانم ، پس نتیجه چه خواهد بود؟ نتیجه فاجعه خواهد بود. ما باید بدانیم که چرا در حال حرکت هستیم. درست مثل رودخانه که در حال حرکت است در جزر و مد بزرگ، جریان، اما مقصد دریا است. هنگامی که رودخانه به دریا میرسد، پس به مقصد خود رفته است. بنابراین به طور مشابه، ما باید بدانیم مقصد چیست. مقصد ویشنو، خدا است. ما بخشی از خدا هستیم. ما هستیم... به هر طریقی، ما در این جهان مادی افتاده ایم. بنابراین مقصد ما از زندگی رفتن به خانه می باشد، برگشت به الوهیت. مقصد ما این است. هیچ مقصد دیگری وجود ندارد. بنابراین جنبش کریشنا آگاهی به ما آموزش می دهد که "شما مشخص کنید هدف خود را از زندگی ." و هدف از زندگی چیست؟ "برگشت به خانه، بازگشت به الوهیت. شما در حال رفتن به این راه هستید، طرف مقابل، به سمت جهنم. این مقصد شما نیست. شما به این سمت بروید، برگشت به الوهیت. " این تبلیغ و ارشاد ما است.