FA/Prabhupada 0069 - نمی خواهم بمیرم
Conversation Pieces -- May 27, 1977, Vrndavana
Kīrtanānanda: ما نمی توانیم خوشحال باشیم اگر شما را سلامت نباشید. Prabhupāda: من همیشه خوبم. Kīrtanānanda: چرا نمیشه که شما پیریتون رو به ما بدین؟ Prabhupāda: وقتی می بینم که همه چیز به خوبی پیش میره، من خوشحالم. اهمیت این تن چیست؟ تن تن است. ما این تن نیستیم. Kīrtanānanda: مگه Purudāsa نبود که جوونیش رو به پدرش داد؟ Prabhupāda: چی؟ Rāmeśvara: Yayāti. پادشاه Yayāti کهولت سنش رو معاوضه کرد. Kīrtanānanda: با پسرش. شما می توانید این کارو بکنین. Prabhupāda: (می خندد) کی کرد؟ Rāmeśvara: پادشاه Yayāti. Prabhupāda: آهان! Yayāti. نه، چرا؟ شما تن منید. شما به زندگی ادامه میدید. فرقی نیست. درست مثل اینکه من کار میکنم، پس بنابراین گورو مهاراج من حضور داره، Bhaktisiddhānta Sarasvatī. از لحاظ جسمی او ممکنه نباشه، اما در هر عملی او حضور داره. در واقع من فکرکنم این رو نوشته باشم. Tamāla Kṛṣṇa: بله، در Bhāgavatam هست، که "او که با او زندگی می کند، او تا ابد زندگی می کند. او که کلمات او را به یاد می آورد تا ابد زندگی می کند. " Prabhupāda: پس من قرار نیست بمیرم. Kīrtir yasya sa jīvati: "کسی که کار قابل توجهی انجام داده است، او برای همیشه زندگی می کند." او نمیرد. حتی در زندگی عملی ما ... البته، این قضیه مادیه، karma-phala. هر کس مجبوره یه بدن دیگه قبول کنه با توجه به کارما خودش. اما برای عابدان هچنین چیزی نیست. او همیشه یک بدن برای خدمت به کریشنا می پذیرد. بنابراین هیچkarma-phala وجود ندارد.