FA/Prabhupada 0778 -بزرگترین کمک به جامعه انسانی، دانش است
Lecture on SB 6.1.17 -- Denver, June 30, 1975
نیتای: در این جهان مادی، دنبال کردن راه عابدان پاک کسانی که بخوبی تربیت شده و کاملا همراه با قابلیتهای درجه-یک بخاطر اینکه مملو از خدمت به نارایان هستند وقف شده اند چنانچه زندگی و روحشان مطمئنا خجسته ترین، بدن هیچ ترسی، و به اعتبار کتاب مقدس می باشد." Prabhupāda: sadhrīcīno hy ayaṁ loke panthāḥ kṣemo 'kuto-bhayaḥ suśīlāḥ sādhavo yatra nārāyaṇa-parāyaṇāḥ (SB 6.1.17) بنابراین کتاب مقدس میگوید که همراه بودن با عابدین... نارایانا-پارایانا یعنی عابدین. نارایانا-پارا: کسی که نارایانا را به عنوان هدف غایی زندگی در نظر گرفته است. نارایانا، کریشنا، ویشنو -همه آنها از یک تاتوای یکسان هستند، ویشنو-تاتوا. مردم این را نمیدانند، که برای رسیدن به سکوی پرستش نارایان یا ویشنو یا کریشنا، آن والاترین و ، چه نامیده میشود، مطمئن ترین سکو ست. درست مثل ما که بیمه میشویم، این اطمینان است. امنیت توسط چه کسی؟ امنیت توسط کریشنا. کریشنا ما را مطمئن میسازد (BG 18.66). Kaunteya pratijānīhi na me bhaktaḥ praṇaśyati (BG 9.31). Api cet sudurācāro bhajate mām ananya-bhāk, sādhur eva sa man... (BG 9.30). اطمینان بخشیدنهای زیادی وجود دارد. نارایانا-پارا. کریشنا شخصا میفرماید که "من شما را محافظت خواهم کرد." مردم بدلیل اعمال گناه آلود، جهل رنج می کشند. بخاطر جهالت، مرتکب اعمال "ناه آلود میشوند، و اعمال گناه آلود بازتاب دارد. درست مثل یک بچه، غافل، آتش سوزان را لمس میکند دستش را میسوزاند، و رنج میکشد. شما نمیتوانید بگویید که "بچه بی گناه است، و آتش او را سوزانده ست." خیر. این قانون طبیعت است. جهالت. بنابراین اعمال گناه آلود بخاطر جهالت انجام شده اند. بهمین دلیل فرد باید دانش داشته باشد. ندانستن قانون عذر نیست. اگر شما به دادگاه رفته و اظهار کنید، "قربان، من نمیدانستم که باید رنج ببرم، من باید به مدت شش ماه به زندان بروم چون دزدی کرده ام. من نمیدانستم... " خیر. دانسته یا ندانسته ، شما باید به زندان بروید. بنابراین بزرگترین اعانه به جامعه بشری دانش ست. نگهداشتن آنها در جهل، در تاریکی، این جامعه انسانی نیست، جامعه ی گربه ها و سگها ست... زیرا آنها در غفلت هستند،، هیچکس نمیتواند به آنها دانش بدهد، آنها هم نمیتوانند بگیرند. برای همین در جامعه انسانی برای دادن دانش انستیتو وجود دارد. این بزرگترین بخشش است. و آن دانش، دانش متعال، آنجا در وداها ست. Vedaiś ca sarvaiḥ (BG 15.15). و همه ی وداها ثابت کرده اند، که فرد باید بداند خدا چیست. این خواسته شده است. (کنار:) سر و صدا نکن. Vedaiś ca sarvaiḥ. مردم آنرا نمیدانند. تمام این دنیای مادی، هیچکدام آنها نمیدانند دانش حقیقی چیست. آنها مشغول کارهایی موقتی برای ارضا حواس هستند، اما آنها متوجه نیستند هدف واقعی دانش چیست. Na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇum (SB 7.5.31): هدف واقعی دانش شناخت ویشنو، خداوند ست. این هدف دانش ست. Athāto brahma jijñāsā. Jīvasya tattva-jijñāsā (SB 1.2.10). این زندگی، شکل انسانی حیات، برای درک کردن حقیقت مطلق ساخته شده است. زندگی این است. و بدون تلاش برای درک کردن حقیقت مطلق، اگر کار ما فقط چگونه کمی راحت تر خوردن، چگونه کمی راحتتر خوابیدن یا چطور رابطه جنسی مناسب تری داشتن، اینها اعمال حیوانی هستند. اینها اعمال حیوانی هستند. عمل انسانی یعنی بدانیم خدا چیست. این عمل انسانی ست. Na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇuṁ durāśayā ye bahir-artha-māninaḥ (SB 7.5.31). بدون دانستن این، برای بقا تلاش می کنند. آنها میخواهند با تنظیم کردن انرژی خارجی خوشبخت شوند، و مردم، رهبران، andhā yathāndhair upanīyamānāḥ (SB 7.5.31). از دانشمندان، فیلسوفان بزرگ، بزرگ بپرسید، "هدف زندگی چیست؟" آنها نمی دانند. آنها فقط فرضیه بوجود می آورند، فقط همین. هدف واقعی زندگی فهمیدن خداوند است.