FA/Prabhupada 0907 - در دنياى روحانى، به اصطلاح بداخلاقى هم خوبه
730419 - Lecture SB 01.08.27 - Los Angeles
"... چه كسانى مالك فقر مادّى هستند شما هيچ كارى با اعمال و عكس العمل گونه هاى طبيعت مادّى نداريد شما در خودتان راضى هستيد، و بنابراين نجيب ترين و ارباب وحدت گرايان هستيد" namaḥ akiñcana-vittāya. فقر مادّى اين اولين مهارت يك عابده كسى كه از اين دنياى مادّى هيچ تعلقى نداره فقط كريشنا رو داره. اين " آكينچانا- ويتتا" ست آكينچانا يعنى كسى كه همه ى تعلقات مادّى رو گم كرده چون اگر شما يك ايده ى خيلى كوچك و ريز داشته باشيد كه" من مى خوام به اين طريق از لحاظ مادّى خوشحال بشم"، پس بايد يك بدن اختيار كنيد طبيعت خيلى مهربونه كه به هر طريقى كه شما بخوايد از اين دنياى مادّى لذت ببريد، اون بهتون بدن مناسبى، تحت راهنمايى خداوند ميده خداوند در قلب همه حضور داره پس همه چيز رو مى دونه، كه شما هنوز يك چيز مادّى مى خوايد بهتون ميده. " بله، اين رو بگير" كريشنا مى خواد كه شما كاملاً تجربه كنيد كه با دريافت مادّى، هيچ وقت راضى نميشيد كار كريشنا اينه. مملو از آزادى اگرچه مقدار كمى آزادى داريد، چون جزء و ذره اى از خداونديد كريشنا آزادى كامل داره، ولى كيفيت آزادى در من هست چون من جزء و ذره اى از كريشنا هستم تركيب شيميايى. يك قطره آب دريا هم يك قطره نمك داره اگرچه با نمك درون آب دريا قابل مقايسه نيست ولى خاصيت شيميايى نمك وجود داره اين درك ماست. " جانمادى آسيا ياتاها" هر چيزى كه ما در حد يك ذره داريم، در كريشنا كاملش وجود داره بطور كامل. درست مثل وقتى كه كريشنا ميگه:" مريتيوها ساروا هاراش چا آهام" حالا ما تمايلى براى گرفتن وسايل ديگران داريم مى تونيد بگيد اين دزديه. ما اون تمايل رو داريم چرا؟ كريشنا داره. كريشنا به عنوان كره دزد شناخته ميشه ابتدا، دزدى كردن، كش رفتن. پس اگر اون تمايل به دزدى نباشه، من چطور اون رو دارم؟ ولى دزدى كريشنا و دزدى من فرق مى كنه چون من به مادّه آلوده هستم ، بنابراين دزدى من زشت و ناپسنده اگرچه همين دزدى در جايگاه مطلق روحانى خيلى خوبه، لذت بخشه مادر ياشودا از كارهاى دزدانه ى كريشنا، لذت مى بره اين تفاوتشه. مادّى و روحانى هر عمل روحانى، همش خوبه، و هر فعاليتى، مادّى، همش بده تفاوتش اينه. اينجا، به اصطلاح اخلاقيات، نيكى، همه بدند و در دنياى روحانى، حتى به اصطلاح غير اخلاقى هم خوبه اين رو بايد بفهميد درست مثل رقصيدن با همسر كس ديگر، در دل شب، اين غيراخلاقيه همه مى دونند. حداقل در تمدن ودايى، اجازه داده نشده يك زن جوان قصد داره نيمه شب پيش يك مرد جوان ديگه بره تا باهاش برقصه اين هرگز در هند مجاز نيست. هنوز هم قدغن ست ولى ما مى بينيم كه همه ى گوپى ها، به محض اينكه صداى فلوت رو مى شنوند، بلافاصله ميان پس از جايگاه مادّى اين غير اخلاقيه ، ولى از ديدگاه معنوى، بالاترين اخلاقه درست مثل چيتانياماهاپرابهو كه مى فرمايد: " اوه، هيچ نوعى از پرستش بالاتر از آنچه توسط وراجا-وادهوس يا ساكنين ورينداوان، انجام مى گيرد نيست چيتانياماهاپرابهو در باره ى زنان بسيار جدّى بود در زندگى خانوادگى شون هم، هرگز هيچ شوخى با زنان نمى كردند ايشون بسيار شوخ بودند. ولى فقط و فقط با مردان هيچ شوخى با زنان نمى كردند. نه احتمالاً فقط يكبار، با همسرشون، ويشنوپريا، شوخى كردند وقتى مادر ساچى، دنبال چيزى مى گشت، ماهاپرابهو فقط يك كلمه شوخى كرد: "'ممكنه عروست اون رو برداشته باشه" اين تنها شوخى بود كه ما در تمام زندگى شون پيدا كرديم. به عبارتى خيلى جدّى بودند وقتى كه سانياس شدند، هيچ زنى نمى تونست نزديك شون بياد و بهشون احترام بگذاره اونها احترامات خودشون رو از جاى دورى تقديم مى كردند ramyā kācid upāsanā vraja-vadhū-vargeṇā yā kalpitā. او مى فرمايد كه هيچ تصورى از پرستش، بهتر از تصورى كه "وراجا-وادهو" ها مى كنند نيست و تصور "وراجا وادهو" چيه؟ كه اونها مى خواستند كريشنا رو در هر حالتى دوست داشته باشند خوب اين غير اخلاقى نيست. اين رو بايد بفهميم