| „ჰრიშიკენა-ჰრიშიკეშა-სევანამ (ჩ.ჩ. მადჰია 19.170). გრძნობათა ნამდვილი მესაკუთრე კრიშნაა. ჩვენ გვაქვს ხელი, მაგრამ იგი ჩვენი არ არის. სინამდვილეში, ეს კრიშნას საკუთრებაა. იგი ყოვლისგამჭოლია. სარვატო ‘პანი პადას ტატ: ყველგანაა მისი ხელები და ფეხები. იგივეს ნახავთ „ბჰაგავად-გიტაში“ (ბ.გ. 13.14). ამიტომ ხელები და ფეხები, რაც ჩვენ მოგვეცა, კრიშნას ხელები და ფეხებია. როდესაც კრიშნას ხელებსა და ფეხებს კრიშნას სამსახურში ვიყენებთ, ეს სრულყოფილებაა. სრულქმნილებაა. თუ ჩვენ გრძნობებს... მაგალითად, ჩვენ... საკუთარ გრძნობებს პირადი კმაყოფილებისთვის ვიყენებთ, მსგავსად ამისა... სინამდვილეში, გრძნობები ჩვენ არ გვეკუთვნის; ისინი კრიშნასია“.
|
