| "Net zoals een kind iets wil doen. De vader zegt: 'Doe het niet, heb ik al verscheidende keren gezegd.' Met tegenzin, 'Ok, doe het'. Ik heb dit voorbeeld gegeven van mijn praktische ervaring, in 1925 of '26, toen mijn zoon twee jaar oud was. Er was een tafelventilator: 'Ik wil het aanraken.' En ik zei: 'Nee, niet aanraken'. Dit is het kind. Dus, maar het is een kind. Hij probeerde het weer aan te raken. Dus er was een vriend, hij zei: 'Verminder de snelheid en laat hem aanraken.' Dus ik deed dit, verminderde de snelheid en hij raakte aan-tung! Dan wilde hij het niet meer aanraken. Zie je? Dus deze toestemming werd gegeven: 'Raak het aan'. Met tegenzin. Nu heeft hij ervaring gekregen en ik vraag hem: 'Weer aanraken?'. 'Nee'. Dus deze toestemming. Iedereen die naar de materiële wereld is gekomen, het is zoals dat. Met tegenzin. Daarom komt God wederom om deze schurken te informeren, dat: 'Nu heb je zoveel geprobeerd. Beter dit opgeven en weer naar Mij komen.' Sarva-dharmān parityajya (BG 18.66). Toestemming was gegeven, zeker, en hij heeft ervaren, erg bitter, maar toch zal hij niet ... Dit is koppigheid. Mentaliteit van een hond."
|
