NL/Prabhupada 0166 - Je kan het sneeuwen niet stoppen
Lecture on BG 2.7-11 -- New York, March 2, 1966
We moeten niet vergeten dat we altijd aan het lijden zijn. Er zijn drie soorten van lijden. Ik bedoel niet het economisch probleem of ... Dat is ook een vorm van lijden. Maar volgens de Vedische kennis - dat is een feit - zijn er drie soorten van lijden. Een soort van lijden gerelateerd aan het lichaam en de geest. Nu, stel dat ik hoofdpijn krijg. Nu heb ik het heel warm, ik heb het heel koud, er zijn zoveel lichamelijke vormen van lijden. Net zo zijn er vormen van lijden in de geest. Mijn geest voelt vandaag niet goed. Iemand heeft me iets genoemd. Dus ik ben aan het lijden. Of ik heb iets of een vriend verloren, zoveel dingen. Dus het lijden van het lichaam en de geest, en dan is er het lijden door de natuur. Dit heet adhidaivika, waar we geen controle over hebben. Over elk leed hebben we geen controle. Stel dat er zware sneeuwval is. Heel New York City is bedekt met sneeuw, en we worden allemaal in ongemak gebracht. Dat is een soort van lijden. Maar je hebt er geen controle over. Je kan het sneeuwen niet stoppen. Zie je? Als er wat koude wind is, je kan het niet stoppen. Dit wordt adhidaivika-lijden genoemd. En het lijden van de geest en van het lichaam wordt adhyātmika genoemd. En er is meer lijden, adhibhautika, aanvallen door andere levende wezens, een vijand, een dier of een worm, zoveel. Dus deze drie soorten lijden zijn er altijd. Maar we willen al dit lijden niet. Wanneer deze vraag komt...
Hier is Arjuna zich bewust dat; "Er is een gevecht en het is mijn plicht om te vechten met de vijand, maar er is lijden omdat het mijn bloedverwanten zijn." Dus hij voelt dat. Dus tenzij een mens zich bewust is van het feit dat we altijd aan het lijden zijn maar we al dit lijden niet willen ... Zodra hij bewust is moet zo'n persoon een spiritueel leraar benaderen. Zie je? Zo lang hij net als een dier is dat niet weet dat hij altijd aan het lijden is ... Hij weet het niet, het kan hem niet schelen, of hij wil geen oplossingen vinden. En hier is Arjuna aan het lijden, en hij wil een oplossing vinden, en dus aanvaardt hij een spiritueel leraar. Dus als we ons bewust zijn van ons lijden, worden we bewust van de hele situatie ... Lijden is er. Vergeetachtigheid of onwetendheid van het lijden heeft geen nut. Lijden is er. Maar als iemand serieus is om een oplossing te vinden voor zijn lijden, dan is een spiritueel leraar vereist. Net zoals Arjuna nu een spiritueel leraar nodig heeft. Is het duidelijk? Ja. Dus dat lijden is er. Het vereist geen scholing, gewoon een beetje denkwerk dat; "Ik wil al dit lijden niet, maar ik ben aan het lijden. Waarom? Is er een oplossing?" Maar er is een oplossing. Al deze geschriften, al deze Vedische kennis. En niet alleen de Vedische kennis. O, waarom ga je naar school? Waarom ga je naar de universiteit? Waarom neem je wetenschappelijk onderwijs? Waarom bestudeer je de wet? Alles is bedoeld voor het beëindigen van ons lijden. Als er geen lijden zou zijn, dan zou niemand onderwijs genomen hebben. Zie je wel? Maar hij denkt dat; "Als ik geschoold ben, als ik dokter wordt, als ik advocaat wordt, als ik ingenieur wordt, dan zal ik gelukkig zijn." Gelukkig zijn. Dat is het uiteindelijke doel. "Ik zal een goede baan krijgen, een overheidsbaan. Ik zal gelukkig zijn."
Dus geluk is de drijfveer van iedere ... Maar deze verzachtingen van lijden zijn maar tijdelijk. Echt lijden is het gevolg van ons materiële bestaan, deze drie soorten van lijden. Dus als iemand zich bewust is van zijn lijden en hij wil een oplossing voor dit lijden vinden dan is er een spiritueel leraar nodig. Nu, als je een oplossing wil voor je lijden, en je wil een persoon raadplegen, wat voor soort persoon moet je dan vinden die al je lijden kan beëindigen? Die selectie moet er zijn. Als je een juweel, een diamant of een heel waardevol ding wil kopen, en je gaat naar de kruidenier ... Zulke onwetendheid - je moet wel bedrogen worden. Je moet tenminste naar een juwelier stappen. Begrijp je dat? Dat beetje kennis moet je wel hebben.