"ଆତ୍ମା ଅନନ୍ତ, ନ ହନ୍ୟତେ ହନ୍ୟମାନେ ଶରୀରେ: (Vanisource:BG 2.20 (1972)। ଭ.ଗୀ ୨-୨୦) 'ଏହି ଶରୀର ନଷ୍ଟ ହେବା ପରେ ମଧ୍ୟ ଚେତନା ନଷ୍ଟ ହୁଏ ନାହିଁ। ଏହା ଜାରି ରହିଛି। ବରଂ ଚେତନା ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହୋଇଛି ଅନ୍ୟ ଏକ ପ୍ରକାର ଶରୀରକୁ, ମୋତେ ଜୀବନର ଭୌତିକ ଧାରଣା ପାଇଁ ପୁନର୍ବାର ଜୀବିତ କରେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଭଗବଦ୍-ଗୀତାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି, ଯଂ ଯଂ ବାପି ସ୍ମରନ୍ ଭାବଂ ତ୍ୟଜତ୍ୟନ୍ତେ କଲେବରମ୍ (Vanisource: BG 8.6 (1972) । ଭ.ଗୀ 8.6) । ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ, ଯଦି ଆମର ଚେତନା ଶୁଦ୍ଧ, ତେବେ ସେହି ପରବର୍ତ୍ତୀ ଜୀବନ ଭୌତିକ ନୁହେଁ, ପରବର୍ତ୍ତୀ ଜୀବନ ଶୁଦ୍ଧ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆମର ଚେତନା ମୃତ୍ୟୁର ଅବସ୍ଥାରେ ଶୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ, କେବଳ ଏହି ଶରୀର ଛାଡିଦିଏ, ତେବେ ଆମକୁ ପୁନର୍ବାର ଏହି ଭୌତିକ ଶରୀରକୁ ନେବାକୁ ପଡିବ । ପ୍ରକୃତିର ନିୟମ ଅନୁଯାୟୀ ତାହା ହେଉଛି ପ୍ରକ୍ରିୟା। ”
|