OR/Prabhupada 0480 - ତେଣୁ ଭଗବାନ ନିରାକାର ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ, କାରଣ ଆମେ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟକ୍ତି
Lecture -- Seattle, October 7, 1968
ପଶୁ ଜୀବନରେ ସେମାନେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ ଅନୁଭବ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ଶକ୍ତି ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କର ଚେତନା ବିକଶିତ ନୁହେଁ । ଠିକ ଯେପରି ଗ୍ରୀନ୍ ଲେକ୍ ପାର୍କରେ ବହୁତ ବତକ ଅଛନ୍ତି । କେହି କିଛି ଖାଦ୍ୟ ସହିତ ସେଠାକୁ ଯିବା ମାତ୍ରେ, ଓହ, ସେମାନେ ଏକତ୍ର ହୋଇଯାଆନ୍ତି: "କ୍ୱାକ! କ୍ୱାକ! କ୍ୱାକ! କ୍ୱାକ!" ଖାଲି ଏତିକି। ଏବଂ ଖାଇବା ପରେ, ସେମାନେ ଯୌନ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତି । ଖାଲି ଏତିକି। ତେଣୁ, ସେହିପରି ଭାବରେ, ବିଲେଇ ଏବଂ କୁକୁର ଏବଂ ଏହି ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ପରି, ମାନବ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଠିକ ସେହିଭଳି, ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ନଥାଏ "ମୁଁ କ'ଣ?" ଯଦି ସେମାନେ କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଉତ୍ପୀଡ଼ନ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଦେଶିତ ହୁଅନ୍ତି, ତେବେ ସେମାନେ ଏହି ବତକ ଏବଂ କୁକୁରମାନଙ୍କଠାରୁ ଭଲ ନୁହଁନ୍ତି ।
ତେଣୁ, ପ୍ରଥମ ଛଅଟି ଅଧ୍ୟାୟରେ ଏହା ସ୍ଥିର ହୋଇଛି, ଯେ ଏକ ଜୀବ, ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ । ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ କେଉଁଠାରେ ଅଛି ତାହା ଖୋଜିବା ବହୁତ କଷ୍ଟକର, କାରଣ ଏହା ବହୁତ ଛୋଟ, ସୂକ୍ଷ୍ମ । ଜାଣିବା ପାଇଁ କୌଣସି ଭୌତିକ ମାଇକ୍ରୋସ୍କୋପ୍ କିମ୍ବା ମେସିନ୍ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏହା ସେଠାରେ ଅଛି । ଏହା ସେଠାରେ ଅଛି । ଏହାର ଲକ୍ଷଣ ହେଉଛି, କାରଣ ଏହା ମୋ ଶରୀରରେ ଅଛି, କାରଣ ଏହା ଆପଣଙ୍କ ଶରୀରରେ ଅଛି, ତେଣୁ ତୁମେ ଗତି କରୁଛ, ତୁମେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଛ, ତୁମେ ଯୋଜନା କରୁଛ, ତୁମେ ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛ - କେବଳ ସେହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ ପାଇଁ । ତେଣୁ ଆମେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ । ଠିକ୍ ଯେପରି ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣର ସୂକ୍ଷ୍ମ କଣିକା, ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କଣିକା ଅଛନ୍ତି । ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ସହିତ, ଏହି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କଣିକା, ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଏକତ୍ର ମିଶ୍ରିତ ହୁଅନ୍ତି, ତାହା ହେଉଛି ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣ । କିନ୍ତୁ ସେଗୁଡ଼ିକ ଅଣୁ । ସେଗୁଡ଼ିକ ଅଲଗା, ପରମାଣୁ ଅଣୁ । ସେହିଭଳି, ଭଗବାନ ଏବଂ ନିଜ ସମ୍ପର୍କରେ, ଆମେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କ ସୂକ୍ଷ୍ମ କଣିକା, ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କଣିକା। ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଆମେ ସମାନ ଅନୁପାତ ଗୁଣ ପାଇଛୁ, ଚିନ୍ତାକରିବା, ଅନୁଭବକରିବା, ଇଚ୍ଛୁକ ହେବା, ସୃଷ୍ଟିକରିବା, ସବୁକିଛି । ତୁମେ ଯାହା ଯାହା ନିଜ ଭିତରେ ଦେଖୁଛ, ତାହା ଭଗବାନଙ୍କଠାରେ ଅଛି । ତେଣୁ ଭଗବାନ ନିରାକାର ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ, କାରଣ ଆମେ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟୁ । ମୋର ବହୁତ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅଛି - ତାହା ହେଉଛି ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ପରିମାଣରେ । ସମାନ ପ୍ରବୃତ୍ତି କୃଷ୍ଣ, କିମ୍ବା ଭଗବାନଙ୍କଠାରେ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ତାହା ବହୁତ ମହାନ, ଅସୀମିତ । ଏହା ହେଉଛି କୃଷ୍ଣ ଚେତନାର ଅଧ୍ୟୟନ । ସରଳ ମହାନତା, ମୋ ସ୍ଥିତି ବହୁତ ଛୋଟ । ଏବଂ ଆମେ ଏତେ ଛୋଟ, ଅତି ଛୋଟ; ତଥାପି, ଆମ ପାଖରେ ଅନେକ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅଛି, ଅନେକ ଇଚ୍ଛା, ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ, ଅନେକ ମସ୍ତିଷ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ । କଳ୍ପନା କର ଯେ ମସ୍ତିଷ୍କରେ କେତେ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ, ଇଚ୍ଛା, ଏବଂ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କଠାରେ ଅଛି, କାରଣ ସେ ମହାନ । ତାଙ୍କର ମହାନତାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏହି ସବୁ ଜିନିଷ, ତୁମେ ଯାହା ପାଇଛ, ତାହା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବିଦ୍ୟମାନ, ବହୁତ ପରିମାଣରେ । ଖାଲି ଏତିକି। ଗୁଣାତ୍ମକ ଭାବରେ, ଆମେ ଏକ, କିନ୍ତୁ ପରିମାଣିକ ଭାବରେ, ଆମେ ଅଲଗା । ସେ ମହାନ; ଆମେ ଛୋଟ ସେ ଅସୀମ; ଆମେ ଅତିସୁକ୍ଷ୍ମ। ତେଣୁ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ହେଉଛି, ଅଗ୍ନିର ଅସୀମ କଣିକା ପରି, ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ, ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଅଗ୍ନି ସହିତ ଥାଆନ୍ତି, ସେମାନେ ଅଗ୍ନି ସହିତ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦେଖାଯାଏ ଏବଂ ଚମକନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ ଅଗ୍ନିରୁ ବାହାରିଯାଏ, ମୁଖ୍ୟ ଅଗ୍ନିରୁ, ସେମାନେ ଲିଭିଯାନ୍ତି । ଆଉ ନିଆଁ ନାହିଁ । ସେହିଭଳି, ଆମେ କୃଷ୍ଣ ବା ଭଗବାନଙ୍କର ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କ ସହ ଜଡିତ, ସେତେବେଳେ ଆମର, ସେହି ଆଲୋକିତ ଶକ୍ତି, ଅଗ୍ନି ନବୀକରଣ ହୁଏ । ଅନ୍ୟଥା, ଆମେ ଲିଭିଯାଉ । ଯଦିଓ ତୁମେ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ, ଆମର ବର୍ତ୍ତମାନର ଜୀବନ, ଏହି ଭୌତିକ ଜୀବନ, ଆଚ୍ଛାଦିତ । ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ ଆଚ୍ଛାଦିତ, କିମ୍ବା ପ୍ରାୟ ଲିଭାଯାଇଥାଏ । ଏହା କେବଳ ଏକ ଉଦାହରଣ । ଏହା ଲିଭାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଏହା ଲିଭାଯାଏ, ଆମେ କିପରି ଆମର ଜୀବନ ଅବସ୍ଥା ଦେଖାଉଛୁ? ଏହା ଲିଭାଯାଏ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଆଚ୍ଛାଦିତ । ଯେପରି ଅଗ୍ନି ଆବୃତ ଅବସ୍ଥାରେ, ତୁମେ ଆବରଣ ଉପରେ ଉତ୍ତାପ ଅନୁଭବ କରିବ, କିନ୍ତୁ ତୁମେ ନିଆଁକୁ ସିଧାସଳଖ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ସେହିଭଳି, ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ପୁଲିଙ୍ଗ, ଭୌତିକ ପୋଷାକ ଦ୍ୱାରା ଆଚ୍ଛାଦିତ; ତେଣୁ ଆମେ ଦେଖି ପାରୁ ନାହୁଁ । ଡାକ୍ତର କୁହନ୍ତି, ଓଃ, ଶାରୀରିକ କାର୍ଯ୍ୟ ବିଫଳ ହୋଇଛି; ତେଣୁ ହୃଦୟ ବିଫଳ ହୋଇଛି। ସେ ମରିଛନ୍ତି। " କିନ୍ତୁ ହୃଦୟ କାହିଁକି ବିଫଳ ହୁଏ ସେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । କୌଣସି ଡାକ୍ତରୀ ବିଜ୍ଞାନ ନାହିଁ, ଗଣନା କରାଯାଇଛି । ସେମାନେ ଅନେକ କାରଣ କହିବେ, ତାହା "କାରଣ ରକ୍ତ କଣିକା, ନାଲି କଣିକା କାର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଦ କରି ଦେଇଛି, ଏହା ଧଳା ହୋଇଗଲା। ତେଣୁ ଏହା ହେଉଛି... "ନା। ଏହା ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ନୁହେଁ । ରକ୍ତ ଲାଲ ହୋଇପାରେ... କିମ୍ବା ଲାଲତା ଜୀବନ ନୁହେଁ । ଏଠାରେ ଅନେକ ପ୍ରାକୃତିକ ଦ୍ରବ୍ୟ ଅଛି ଯାହା ପ୍ରକୃତି ଦ୍ୱାରା ନାଲି ରଙ୍ଗର । ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ ସେଥିରେ ଜୀବନ ଅଛି ।