"ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ, ਧਿਆਨ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਧਿਆਨ। ਕ੍ਰਤੇ ਯਦ ਧਿਆਯਤੋ ਵਿਸ਼ਨੂੰ: ਵਿਸ਼ਨੂੰ 'ਤੇ ਧਿਆਨ। ਤ੍ਰੇਤਾਯਮਾਂ ਯਜਤੋ ਮਖੈ:। ਅਗਲੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਮਹਾਨ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਸੀ। ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਮੰਦਰ ਪੂਜਾ, ਜਾਂ ਚਰਚ ਪੂਜਾ, ਜਾਂ ਮਸਜਿਦ ਪੂਜਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਕ੍ਰਤੇ ਯਦ ਧਿਆਯਤੋ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਤ੍ਰੇਤਾਯਾਂ ਯਜਤੋ ਮਖੈ:, ਦਵਾਪਰੇ ਪਰਿਚਾਰਿਆਮ। ਦਵਾਪਰ... ਅਗਲਾ ਯੁੱਗ, ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਯੁੱਗ, ਦਵਾਪਰ-ਯੁਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੰਦਰ ਪੂਜਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਸੀ। ਹੁਣ, ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਕਲਯੁਗ, ਜੋ ਕਿ ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਲੌ ਤਦ ਧਾਰਿ-ਕੀਰਤਨਾਤ: ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਹਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮੰਤਰ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਸਧਾਰਨ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਨਤੀਜਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਚੇਤੋ-ਦਰਪਣ-ਮਾਰਜਨਾਮ (CC Antya 20.12, ਸ਼ਿਕਸ਼ਾਤਕ 1)। ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜਮ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਕੂੜਾ ਸਾਫ਼ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।"
|