| "ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਨਾਤਨ ਗੋਸਵਾਮੀ ਕੋਲ ਕੋਈ ਮੰਦਰ ਨਹੀਂ ਸੀ; ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੇਵਤੇ ਨੂੰ ਦਰੱਖਤ 'ਤੇ ਲਟਕਾਈ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਤਾਂ ਮਦਨ-ਮੋਹਨ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, 'ਸਨਾਤਨ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਸਾਰੀ ਸੁੱਕੀ ਰੋਟੀਆਂ ਲਿਆ ਰਹੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਇਹ ਬਾਸੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਨਮਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ। ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?' ਸਨਾਤਨ ਗੋਸਵਾਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮਹਾਰਾਜ, ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂ? ਜੋ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੇਟ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਹਿੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ; ਬੁੱਢਾ ਆਦਮੀ।' ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਤਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਉਹ ਖਾਣਾ ਪਿਆ। (ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ) ਕਿਉਂਕਿ ਭਗਤ ਭੇਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਯੇ ਮਾਂ ਭਗਤਿਆ ਪ੍ਰਯਾਚਤੀ। ਅਸਲ ਚੀਜ਼ ਭਗਤੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਕੀ ਭੇਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ? ਸਭ ਕੁਝ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੀ ਹੈ? ਤੁਹਾਡਾ ਮੁੱਲ ਕੀ ਹੈ? ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੀ ਹੈ? ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅਸਲ ਚੀਜ਼ ਭਗਤਿਆ ਹੈ; ਅਸਲ ਚੀਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਭਾਵਨਾ ਹੈ। 'ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਸਨੂੰ ਲੈ ਲਓ। ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਯੋਗਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ, ਡਿੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ, ਪਰ (ਰੋਂਦਾ ਹੈ) ਮੈਂ ਇਹ ਚੀਜ਼ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਲੈ ਲਓ'। ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਘਮੰਡ ਨਾ ਕਰੋ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨਾਲ ਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ... (ਰੋਂਦਾ ਹੈ)"
|
