| "ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਵੈਦਿਕ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੈ, ਜੀਵਨ ਕੋਈ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਇਹ ਮੁੱਢਲਾ ਗਿਆਨ ਭਗਵਦ-ਗੀਤਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਨਾ ਜਯਤੇ ਨ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਵਾ ਕਦਾਚਿਨ (ਭ.ਗ੍ਰੰ. 2.20): 'ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਅਰਜੁਨ, ਜੀਵ ਕਦੇ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ, ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਮਰਦਾ ਹੈ'। ਮੌਤ ਅਤੇ ਜਨਮ ਇਸ ਸਰੀਰ ਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਸਫ਼ਰ ਨਿਰੰਤਰ ਹੈ... ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਬਦਲਦੇ ਹੋ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਬਦਲਦੇ ਹੋ; ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਰੀਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਚਾਰੀਆਂ, ਜਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ? ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਜੀਵਨ ਅਗਲੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਕਹਾਵਤ ਹੈ, ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਜਨ ਕੋਰੋ ਸਾਧਨ ਕੋਰੋ ਮੂਰਤੇ ਜਾਨਲੇ ਹਯਾ। ਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ, ਭੌਤਿਕ ਜਾਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਪਰਖ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।"
|
