"ਬ੍ਰਹਮ ਅਨੁਭਵੀ ਆਤਮਾ ਲਈ, ਉਸਦੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾਪ। ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅਸੀਂ ਸਰੀਰਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਇੱਛਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲਈ ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਗੁਆਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਦੋ ਕੰਮ ਹਨ: ਕੁਝ ਭੌਤਿਕ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਇਸਨੂੰ ਗੁਆਉਣਾ। ਇਹ ਸਰੀਰਕ ਪੱਧਰ ਹੈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਲਾਭ ਦਾ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸੰਤੁਲਨ। ਇਸ ਲਈ ਬ੍ਰਹਮ-ਭੂਤ: ਪ੍ਰਸੰਨਾਤਮਾ ਨ ਸ਼ੋਕਤਿ ਨ ਕਾਂਕਸ਼ਤਿ, ਸਮ: ਸਰਵੇਸ਼ੁ ਭੂਤੇਸ਼ੁ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਵਿਰਲਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੈ, ਤਾਂ ਵਿਰਲਾਪ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਮ: ਸਰਵੇਸ਼ੁ ਭੂਤੇਸ਼ੁ ਮਦ-ਭਕਤਿਮ ਲਭਤੇ ਪਰਾਮ। ਇਹ ਅਲੌਕਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੈ, ਭਗਤੀ।"
|