| "ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਜਨ ਕਰ ਸਾਧਨਾ ਕਰ ਮੂਰਤੀ ਯਾਂਰੇ ਹਯਾ। ਭਾਵ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਮਹਾਨ ਭਗਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਇਹ ਪਰਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਹੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਤੋਤੇ ਵਰਗੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ... ਤੋਤੇ ਵਾਂਗ, ਉਹ ਵੀ ਜਪਦਾ ਹੈ, "ਹਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਹਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ, ਹਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ।" ਪਰ ਜਦੋਂ ਬਿੱਲੀ ਗਰਦਨ ਫੜਦੀ ਹੈ, "ਤਯਾਨ੍ਹ! ਤਯਾਨ੍ਹ! ਤਯਾਨ੍ਹ!" ਤਯਾਨ੍ਹ!" ਹੁਣ ਕੋਈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨਹੀਂ। ਕੋਈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਲਈ ਨਕਲੀ ਅਭਿਆਸ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ਫਿਰ "ਤਯਾਨ੍ਹ, ਤਯਾਨ੍ਹ।" ਉਹ ਕਫ-ਪਿੱਟ-ਵਾਤੈ:, ਕੰਠਵਰੋਧਨ-ਵਿਧੌ ਸਮਾਰਨਂ ਕੁਤਸ ਤੇ (ਮੰ. 33)। ਇਸ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਘਰ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲਈ ਗੰਭੀਰ ਹਾਂ, ਭਗਵਾਨ ਧਾਮ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲਈ। ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਓਹ, ਇਹ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।"
|
