| "ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 'ਇਹ ਨਾ ਕਰੋ', ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਝਿਜਕਦੇ ਹੋਏ, 'ਠੀਕ ਹੈ, ਇਹ ਕਰੋ'। ਮੈਂ 1925 ਜਾਂ '26 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਿਹਾਰਕ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਇਹ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਟੇਬਲ ਪੱਖਾ ਸੀ, 'ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਛੂਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ'। ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, 'ਨਹੀਂ, ਨਾ ਛੂਹੋ'। ਇਹ ਬੱਚਾ ਹੈ। ਇਸਲਈ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਇਸਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਤਾਂ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਬਸ ਗਤੀ ਹੌਲੀ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦਿਓ'। ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਕੀਤਾ, ਗਤੀ ਹੌਲੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਛੂਹਿਆ - ਤੁੰਗ! ਫਿਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਛੂਹੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆ? ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, 'ਇਸਨੂੰ ਛੂਹੋ', ਝਿਜਕਦੇ ਹੋਏ। ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਤਜਰਬਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ, 'ਦੁਬਾਰਾ ਛੂਹੋ?'। 'ਨਹੀਂ।' ਤਾਂ ਇਹ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜੋ ਇਸ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹਾਂ, ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਬੇਝਿਜਕ। ਇਸ ਲਈ ਪਰਮਾਤਮਾ ਇਹਨਾਂ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ 'ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਬਿਹਤਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਦੁਬਾਰਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਓ'। ਸਰਵ-ਧਰਮ ਪਰਿਤਿਆਜਯ (ਭ.ਗ੍ਰੰ. 18.66)। ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜ਼ਰੂਰ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਤਜਰਬਾ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਕੌੜਾ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ... ਇਹ ਜ਼ਿੱਦ ਹੈ। ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ।"
|
