| „W całej wedyjskiej literaturze wniosek jest ten sam. Vedaiś ca sarvair aham eva vedyaḥ (BG 15.15). Ostatnim i ostatecznym celem jest Kryszna. Dlatego w Bhagawadgicie powiedziane jest sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja (BG 18.66). W Bhagawatam - akāmaḥ sarva-kāmo vā (SB 2.3.10). Nawet jeśli masz materialne pragnienia, wciąż powinieneś zwrócić się ku Krysznie. A Kryszna potwierdza - bhajate mām ananya bhāk sādhur eva sa mantavyaḥ (BG 9.30). Api cet su-durācāro. Nie powinno się prosić Boga o materialne rzeczy. Ale nawet gdy ktoś prosi, zostaje przyjęty, bo doszedł do punktu docelowego, Kryszny. To jego zaleta. Jest w świadomości Kryszny. Nawet posiadając wiele wad, jeśli ktoś jest w świadomości Kryszny, wszystko jest w porządku.”
|
