PL/Prabhupada 0069 - Ja nie umrę
Conversation Pieces -- May 27, 1977, Vrndavana
Kīrtanānanda: Jeśli jesteś chory nie możemy być szczęśliwi.
Prabhupāda: Zawsze się dobrze czuję.
Kīrtanānanda: Dlaczego nie możesz oddać nam swojej starości?
Prabhupāda: Kiedy widzę, że wszystko dobrze się ma, jestem szczęśliwy. O co chodzi z tym ciałem? Ciało to ciało. Nie jesteśmy ciałem.
Kīrtanānanda: Czy nie Purudāsa oddał ojcu swą młodość?
Prabhupāda: Hm? Rāmeśvara: Yayāti. Król Yayāti oddał swoją starość.
Kīrtanānanda: Synowi. Możesz to zrobić.
Prabhupāda: (śmiech) Kto tak zrobił?
Rāmeśvara: Król Yayāti.
Prabhupāda: Ach. Yayāti. Dlaczego miałbym to zrobić? Wy jesteście moim ciałem. żyjcie dalej. Nie ma różnicy. Gdy ja pracuję, jest tu mój Guru Mahārāja i Bhaktisiddhānta Sarasvatī. Może nie ma go fizycznie, ale jest w każdym moim czynie. Chyba o tym napisałem.
Tamāla Kṛṣṇa: Tak, w Bhāgavatam, "Ten, kto żyje z nim, żyje wiecznie. Ten, kto pamięta jego słowa, żyje wiecznie."
Prabhupāda: Ja nie umrę. Kīrtir yasya sa jīvati: "Ten, kto czegoś dokonał, żyje wiecznie." Nie umiera. Nawet w praktyce... Oczywiście to jest materialne, karma-phala. Odpowiednio do karmy musimy przyjąć kolejne ciało. Ale dla wielbiciela nie ma czegoś takiego. On zawsze przyjmuje ciało do służenie Kṛṣṇie. Nie ma tam karma-phala.