PL/Prabhupada 0131 - Oddanie się ojcu jest całkiem naturalne
Lecture on BG 7.11-16 -- New York, October 7, 1966
To szaleństwo, ta halucynacja, to złudzenie materialnego świata bardzo trudno jest pokonać. Bardzo trudno. Ale Pan Kṛṣṇa mówi, mām eva ye prapadyante māyām etāṁ taranti te (BG 7.14). Jeśli ktoś dobrowolnie czy rozumiejąc swe nieszczęśliwe życie, oddaje się Kṛṣṇie, "Mój drogi Kṛṣṇo, zapomniałem o Tobie przez tyle żyć. Teraz rozumiem, że jesteś moim Ojcem, moją ochroną. Oddaję się Tobie." Tak jak zagubione dziecko idzie do ojca, "Drogi ojcze, nieporozumieniem było oddalenie się od ciebie, cierpiałem. Teraz wracam do ciebie." Ojciec go obejmuje, "Drogi chłopcze, chodź do mnie. Bardzo martwiłem się o ciebie przez te wszystkie dni. Och na szczęście wróciłeś." Ojciec jest łaskawy. My jesteśmy w tej samej sytuacji. Gdy tylko oddajemy siebie Najwyższemu Panu... To nie jest za trudne. Syn podporządkowuje się ojcu, czy to trudne? Czy sądzicie, że jest to bardzo trudne? Syn podporządkowuje się ojcu. To całkiem naturalne. Nie ma w tym obrazy. Ojciec jest zawsze nadrzędny. Jeśli dotknę stóp ojca, jeśli pokłonię się mu, to jest chwalebne. Chwalebne dla mnie. Nie ma tu obrazy. Nie ma trudności. Dlaczego nie mielibyśmy oddać się Kṛṣṇie?
To jest proces. Mām eva ye prapadyante. "Te wszystkie zwiedzione żywe istoty, gdy oddają się Mi," māyām etāṁ taranti te (BG 7.14), "nie mają już żadnych zmartwień w życiu." Od razu trafiają pod opiekę ojca. Znajdziecie pod koniec Bhagavad-gīty, ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ (BG 18.66). Gdy ojciec... Gdy dziecko przychodzi do piersi matki, matka go chroni. Jeśli jest tam jakieś niebezpieczeństwo, matka gotowa jest oddać życie, potem życie dziecka. Podobnie, gdy jesteśmy pod opieką Boga, nie ma strachu.