PL/Prabhupada 0233 - Otrzymujemy Ta Swiadomosc Kryszny Dzieki Lasce Guru I Kryszny
Lecture on BG 2.4-5 -- London, August 5, 1973
Kṛṣṇa ma wrogów. Arisudana. I musi ich zabijać. Kṛṣṇa ma dwa zajęcia: paritrānāya sādhūnām vināśāya ca duṣkṛtam (BG 4.8). Niegodziwcy... Oni istnieją. Demony, które sprzeciwiają się Kṛṣṇie, które chcą rywalizować z Kṛṣṇą, które chcą korzystać z Jego własności. Wszystkie one są wrogami Kṛṣṇy i czeka ich zagłada. Dlatego w tym wypadku zabijanie jest słuszne. Następne pytanie brzmi: "Dajesz przyzwolenie na zabijanie wrogów, ale dlaczego polecasz, abym zabił swoich guru? Gurūn ahatvā. Jednak dla Kṛṣṇy, jeżeli zachodzi potrzeba, należy zabić także guru. Taka jest ta filozofia. Dla Kṛṣṇy. Jeśli Kṛṣṇa tego chce, wtedy... Jeżeli Kṛṣṇa żąda, żeby zabić swego guru, wtedy należy to uczynić. To jest Świadomość Kṛṣṇy. Oczywiście Kṛṣṇa o to nie zapyta, ale... Guru i Kṛṣṇa stanowią to samo. Guru-kṛṣṇa-kṛpāya (CC Madhya 19.151). Otrzymujemy tą Świadomość Kṛṣṇy dzięki łasce guru i Kṛṣṇy. Dlatego prawdziwy guru nigdy nie może zostać zabity; należy zabić fałszywego guru. Tak zwany pseudo lub fałszywy guru powinien zostać zabity. Tak jak Prahlāda Mahārāja. Gdy Prahlāda Mahārāja... Gdy stał, Pan Nṛsiṁhadeva zabił jego ojca. Ojciec jest guru. Sarva-devamayo guruḥ (SB 11.17.27). Oficjalnie ojciec jest guru. Na materialnym poziomie. Dlaczego więc Prahlāda Mahārāja pozwolił Panu Nṛsiṁhadewie zabić swojego guru? Każdy wie, że Hiraṇyakaśipu był jego ojcem. Czy stalibyście biernie i patrzyli, jak ktoś zabija waszego ojca? Czy waszym obowiązkiem nie byłoby zaprotestować? Oczywiście, że tak. Gdyby ktoś zaatakował ojca, należałoby się temu sprzeciwić. Trzeba by przynajmniej podjąć walkę. Poświęcić swoje życie. "Jak to możliwe, że ktoś zabija mego ojca w mojej obecności?" To nasz obowiązek. Ale Prahlāda Mahārāja nie protestował. Jako wielbiciel mógłby powiedzieć: "Mój drogi Panie, oszczędź mojego ojca." Tak uczynił. Ale wiedział, że "Mój ojciec nie ginie. Zabijane jest jego ciało." Później chciał oszczędzić swego ojca w inny sposób. Przede wszystkim, kiedy Nṛsiṁhadeva się rozgniewał i zabijał ciało, on wiedział, że "To ciało nie jest moim ojcem. Dusza nim jest. Dlatego niech Pan zadowoli się zabiciem ciała mego ojca, wtedy go ocalę."