PL/Prabhupada 0243 - Uczeń przychodzi do guru po oświecenie
Lecture on BG 2.9 -- London, August 15, 1973
Pradyumna: Tłumaczenie, "Sañjaya rzekł: Przemówiwszy w ten sposób Arjuna, pogromca wroga, oznajmił Krysznie: 'Govindo, nie będę walczył', po czym zamilkł."
Prabhupāda: W poprzednim wersecie Arjuna powiedział, że "Ta bitwa nie przyniesie korzyści nikomu, w szeregach przeciwnych wojsk znajdują się moi bliscy i krewni, cóż osiągnę zabijając ich, nawet jeśli zwyciężę?" Jak to już zostało wyjaśnione, tego typu wyrzeczenie znajduje się w ignorancji. Nie jest to zbyt mądra argumentacja. Twierdzenie evam uktvā, "mówiąc, że 'taka walka nie przyniesie korzyści.'" Evam uktvā, "mówiąc tak," hṛṣīkeśam, odnosi się do pana zmysłów. W poprzednim wersecie Arjuna wyznał: śiṣyas te 'haṁ prapannam: (BG 2.7) "Jestem teraz Twoim uczniem i duszą podporządkowaną Tobie." Tak więc Kṛṣṇa został nauczycielem, a Arjuna uczniem. Wcześniej rozmawiali jak przyjaciele. Ale takie rozmowy nie stwarzają okazji do zadawania istotnych pytań. Do rozstrzygania ważnych spraw potrzebne są autorytety. Hṛṣīkeśam, już wyjaśniałem kilka razy. Hṛṣīka oznacza zmysły, a īśa tłumaczy się jako pan. Hṛṣīka-īśa, w połączeniu: Hṛṣīkeśa. Podobnie, Guḍāka īśa. Guḍāka to ciemność, a īśa... Ciemność oznacza ignorancję. ajñāna-timirāndhasya jñānāñjana-śalākayā cakṣur-unmīlitaṁ yena tasmai śrī-guruve namaḥ.
Zadaniem guru jest... śiṣya, uczeń przychodzi do guru po wiedzę. Każdy rodzi się w niewiedzy. Każdy. Nawet istoty ludzkie, które osiągnęły swą formę poprzez rozwój z niższych gatunków. Przyjęcie narodzin oznacza ignorancję, bez względu na formę życia. Dlatego człowiek od dzieciństwa poddawany jest edukacji. Zwierzęta nie mogą się kształcić, ale ludzie tak. Dlatego śāstra mówią, nāyaṁ deho deha-bhājāṁ nṛloke kaṣṭān kāmān arhate vid-bhujāṁ ye (SB 5.5.1). Już recytowałem ten werset... Gatunki niższe niż ludzkie zmagają się bardzo ciężko o podstawowe potrzeby życia: jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obronę. Zadowalanie zmysłów jest głównym celem. Dlatego każdy musi się bardzo starać. Ale w ludzkiej formie życia Kṛṣṇa dostarcza tak wiele, inteligencję również. Można żyć w tak komfortowych warunkach, o ile naszym celem będzie osiągniecie doskonałości w Świadomości Kryszny. Nie mamy nie przeciwko temu. Ale nie pochwalamy zwierzęcej egzystencji kładącej nacisk na zadowalanie zmysłów. W ludzkiej naturze leży zapewnienie wygodnych warunków, ale obecnie dzieje się to jedynie z myślą o zadowalaniu zmysłów. I to jest błąd współczesnej cywilizacji. Yuktāhāra-vihāraś ca yogo bhavati siddhiḥ. W Bhagavad-gīcie jest powiedziane yuktāhāra. Trzeba jeść, spać, zadowalać zmysły i być gotowym do obrony- ale do pewnego stopnia, żeby nie zapomnieć o celu życia. Musimy jeść, yuktāhāra. To jest fakt. Ale nie atyāhara. Rūpa Gosvāmī poleca w swojej Upadeśāmṛta,
- atyāhāraḥ prayāsaś ca
- prajalpo niyamagrahaḥ
- laulyaṁ jana-saṅgaś ca
- ṣaḍbhir bhaktir vinaśyati
- (NOI 2)
Jeśli chcecie być zaawansowani w duchowej świadomości-ponieważ taki jest jedyny cel życia- to nie możecie się przejadać, atyāhāraḥ, lub za dużo gromadzić. Atyāhāraḥ prayāsaś ca prajalpo niyamagrahaḥ. Taka jest nasza filozofia.