PL/Prabhupada 0770 -Kocham duszę. Atma-tattva-vit. A dlaczego kocham duszę? Ponieważ kocham Krysznę
Lecture on SB 2.1.1 -- Paris, June 9, 1974
Prabhupāda: Tak jak w naszym ruchu świadomości Kṛṣṇy, nie mówimy o niczym. Mówimy po prostu o Kṛṣṇie. I jeśli będziemy mówić o Kṛṣṇie, przynajmniej przez sto lat, w obecnej sytuacji, nie wyczerpiemy materiałów które posiadamy. Mamy tak wiele książek. Z zapasu książek które już mamy, jeżeli będziemy ciągle z nich czytać przez sto lat, i starać się zrozumieć jedno słowo ze Śrīmad-Bhāgavatam, wówczas zajmie nam to sto lat. To jedno słowo janmādy asya yataḥ (SB 1.1.1), jeśli będziesz próbował zrozumieć, możesz próbować je zrozumieć przez sto lat. Śrīmad-Bhāgavatam jest takie wspaniałe. Czytaj każdego dnia. Znajdziesz ... Oba Śrīmad-Bhāgavatam, Bhagavad-gītā. Każdego dnia, im bardziej będziesz stawał się zrealizowany, ātmavit, będziesz widział nowe znaczenia, nowe światło. Śrīmad-Bhāgavatam jest takie wspaniałe. Jeśli tylko czytasz Śrīmad-Bhāgavatam ... Vidyā bhāgavatāvadhiḥ. Ktoś staje sie uczony ... Jaki jest limit nauki? Limitem uczenia się jest zrozumienie Śrīmad-Bhāgavatam. To jest limit. Koniec. Nie wymagana jest już żadna inna wiedza. Dlatego nazywa się to śrotavyādiṣu yaḥ paraḥ (SB 2.1.1). Najlepsza, pierwszej klasy.
Ale apaśyatām ātma-tattvaṁ gṛheṣu gṛha-medhinām (SB 2.1.2). Gṛhamedhi, oni nie wiedzą, że istnieje dusza, że dusza jest wieczna. My, w rzeczywistości tęsknimy za szczęściem. Za czyim szczęściem? To szczęście duszy. To szczęście Kṛṣṇy. My, my staramy się chronić to ciało. Bardzo lubimy to ciało. Dlaczego? Ponieważ tam jest dusza. Wszyscy to wiedzą. Gdy tylko w ciele nie ma duszy, zostaje wyrzucone. Wyrzuć je na ulicę. Nikt się nim nie przejmuje. Przypuśćmy, że gdzieś leżą martwe ciała pięknego mężczyzny i pięknej dziewczyny, kogo to obchodzi? Ale tak długo jak jest dusza, "Och, taki miły, piękny, taki miły, piękny chłopiec, dziewczyna". Dusza jest ważna.
Zatem właściwie, nie kochamy tego ciała, ponieważ tam jest to samo piękne ciało. Dlaczego o nie nie dbasz? Ponieważ nie ma duszy ... Dlatego kocham duszę. To jest fakt. Nazywa się to ātmavit, ātma-tattva-vit. A dlaczego kocham duszę? Ponieważ kocham Kṛṣṇę. Dusza jest nieodłączną częścią Kṛṣṇy. Dlaczego więc tak bardzo lubię duszę? Ponieważ jest nieodłączną częścią Kṛṣṇy. Dlatego ostatecznie kocham Kṛṣṇę. Taki jest wniosek. A jeśli nie kocham Kṛṣṇy, to jest mój nieprawidłowy stan. A normalnym stanem jest to, że kocham Kṛṣṇę. Dlatego staramy się obudzić świadomość Kṛṣṇy. Jak tylko ktoś zostanie utwierdzony w świadomości Kṛṣṇy i zacznie kochać Kṛṣṇę, wówczas nie chce on kochać niczego innego. Svāmin kṛtārtho 'smi: "Teraz jestem w pełni usatysfakcjonowany." W innym wypadku, będziemy mieć wiele pytań, wiele odpowiedzi, tak długo jak nie jesteśmy samozrealizowani, i zmarnujemy nasz czas.
Zatem ta kṛṣṇa-praśna, dociekanie o Kṛṣṇie, powinno być stale kontynuowane. I wszystkie odpowiedzi znajdziesz w Bhagavad-gīcie i Śrīmad-Bhāgavatam. I dzięki pytaniom i odpowiedziom twoje życie odniesie sukces.
Dziękuję Wam bardzo.
Wielbiciele: Jaya Prabhupāda.