PL/Prabhupada 0958 - Nie kochacie krów, posyłacie je do rzeźni
750624 - Conversation - Los Angeles
Dr Orr: Czy intonowanie jest absolutnie niezbędne w poznawaniu...
Prabhupāda: Jest to najprostszy sposób na bezpośredni kontakt z Bogiem. Bóg i Jego imię są absolutne, więc intonowanie imienia Boga oznacza bezpośredni kontakt z Bogiem.
Dr Crossley: Dlaczego jest to lepsze od miłowania bliźniego w tradycyjnej bhakti-mārdze?
Prabhupāda: Wy kochacie bliźnich, ale zwierzęta już nie. Kochacie ludzi, a zwierzęta posyłacie do rzeźni. To jest wasza miłość.
Dr Wolfe: A żołnierze na wojnie...
Prabhupāda: Hm?
Dr Wolfe: A co z żołnierzami, którzy giną na wojnie.
Prabhupāda: Nie, najpierw przestudiujcie tego człowieka, potem pomówmy o żołnierzach. Nasza miłość jest ograniczona. Ale jeśli kochacie... To tak jak z drzewami. Są tam tysiące liści i kwiatów. Jeśli będziecie podlewać osobno każdy z nich, to zajmie wam to całe życie. Jeśli jesteś inteligentny, to podlejesz korzenie, a woda rozejdzie się wszędzie. A jak nie jesteś inteligentny i będziesz podlewał każdy liść... Całe ciało wymaga jedzenia. Ale to nie znaczy, że masz karmić uszy, oczy, paznokcie, odbyt... Nie. Karm żołądek, a to się rozejdzie. Kṛṣṇa mówi, mayā tatam idaṁ sarvam. Już o tym było. Jeśli pokochacie Kṛṣṇę, to wasza miłość się rozprzestrzeni. Jeśli nie pokochacie Kṛṣṇy, a kochacie kogoś innego, to ten ktoś zapłacze: "Ty mnie nie kochasz."
Dr Wolfe: Czy mogę zadać pytanie?
Prabhupāda: Najpierw zrozumcie to. Kṛṣṇa mówi, mayā tatam idaṁ sarvam: "Dzięki Mojej energii docieram wszędzie." Jak daleko wy możecie zajść? Pokochacie Kṛṣṇę, a wasza miłość rozejdzie się wszędzie. Płacicie podatki, a te rozprowadzane są do różnych departamentów. Nie musicie sami chodzić wszędzie i płacić. Płacicie fiskusowi, a ten to rozprowadza. To jest inteligencja. Jeśli mówicie: "Dlaczego mam płacić skarbówce? Zapłacę w tym departamencie, w tym i tym," możesz to robić, ale nigdy ci nie starczy, nigdy tego nie ukończysz. Możesz kochać ludzkość, ale ponieważ nie kochasz Kṛṣṇy, dlatego nie kochasz krów, posyłasz je do rzeźni. Twoja miłość ma defekt. Nigdy nie będzie kompletna. A jeśli pokochasz Kṛṣṇę, to będziesz kochał nawet małe mrówki. Nie będziesz chciał zabić nawet mrówki. To jest prawdziwa miłość.
Dr Orr: Zgadzam się, że nie kochamy dobrze i że zabijamy zwierzęta.
Prabhupāda: Tak, tak zła miłość to nie miłość.
Dr Orr: Czy odwrotna rzecz jest prawdziwa, dobrze intonujemy, czy możemy kochać Kṛṣṇę nie kochając bliźnich?
Prabhupāda: My nie tylko intonujemy, ale i pracujemy. To nie jest tak, że tylko siedzimy i śpiewamy. Ponieważ intonujemy, to kochamy każdego. To jest fakt. Ci, którzy intonują Hare Kṛṣṇa nigdy nie zabiją żadnego zwierzęcia, a nawet rośliny. Wiedzą, że wszystko jest częścią Boga. Dlaczego ktoś ma ginąć niepotrzebnie? To jest miłość.
Dr Orr: Czy miłość oznacza brak zabijania?
Prabhupāda: Jest tam tyle rzeczy. To jest tylko jedna kwestia. Tak, to jedno z... Czy zabijasz syna? Dlaczego? Bo go kochasz.
Dr Judah: Czy wyjaśnisz drugą stronę, fakt, że Bhagavad-gītā działa się na polu bitwy, w której Kṛṣṇa wysyła Arjunę, by pokonał swych rodaków, bo jest to jego obowiązek kṣatriya?
Prabhupāda: Tak. W materialnym świecie dla utrzymania równowagi społecznej zabijanie jest czasem niezbędne. Tak jak wojna. Gdy wróg przychodzi do twojego kraju, nie możesz siedzieć, musisz walczyć. Ale to nie oznacza, że możesz zabijać, kogo chcesz. Dla walki muszą zaistnieć szczególne okoliczności. Dlatego kṣatriyowie powinni chronić ludzi.