TR/Prabhupada 0299 - Bir Sannyasi Karısıyla Buluşamaz
Lecture -- Seattle, October 4, 1968
Tamāla Kṛṣṇa: Prabhupāda, Rab Caitanya sannyāsa kararı aldıktan sonra, Rab Caitanya'nın Öğretileri Onun annesiyle buluştuğunu söylüyor. Bir sannyāsī'nin bunu yapamayacağını düşünmüştüm hep.
Prabhupāda: Hayır, bir sannyāsī karısıyla buluşamaz. Bir sannyāsīnin evine gitmesi ve karısıyla buluşması yasaktır, ama buluşabileceği... Ama... Caitanya Mahāprabhu evine gitmedi. Bu bir ayarlamaydı. Advaita Prabhu Caitanya'yı görmesi için annesini getirdi. Caitanya Mahāprabhu, sannyāslığı kabul ettikten sonra deli gibi Kṛṣṇa'nın peşindeydi. Ganj olduğunu unutarak Ganj'ın kıyısına gidiyordu. "Bu Yamunā. ...Takip ederek Vṛndāvan'ya gideceğim..." diye düşünmüştü. Böylece Nityānanda Prabhu bir adam gönderdi, "Ben Caitanya'yı takip ediyorum. Lütfen Advaita'ya bir ghāṭa bot getirmesi için bilgi ver ki Onu eve geri götürebilsin." Yani Caitanya Mahāprabhu vecd halindeydi. Sonra O birden Advaita'nın bir bot ile beklediğini gördü. "Advaita, Sen neden buradasın? Burası Yamunā," diye sordu. Advaita dedi ki "Evet, sevgili Rab'bim, Siz neredeyseniz orası Yamunā'dır. Lütfen Benimle gelin." Böylece O gitti ve gittiği zaman... Advaita'nın evine gitti. Ve gördü ki "Beni yanlış yönlendirdin. Beni Kendi evine getirdin. Burası Vṛndāvana değil. Bu nasıl olur?" "Peki, Bayım, Siz yanlışlıkla geldiniz..." (gülüşmeler) "lütfen burada kalın." Hemen O'nun annesine birini gönderdi. Caitanya Mahāprabhu'nun sannyāslığı kabul ettiğini; Onun asla eve geri gitmeyeceğini biliyordu. Annesi oğlu için deli oluyordu. Tek oğluydu. O da annesine O'nu son bir kez görebilmesi için bir şans verdi. Bu Advaita tarafından ayarlandı. Annesi geldiğinde, Caitanya Mahāprabhu hemen annesinin ayaklarına kapandı. Yirmi dört yaşında genç bir adamdı, annesi de oğlunun sannyāslığı kabul ettiğini görünce, evde gelini vardı ve kadın doğal olarak fazlasıyla etkilendi ve ağlamaya başladı. Caitanya Mahāprabhu güzel sözlerle onu sakinleştirmeye çalıştı. Dedi ki "Sevgili anneciğim, bu bedeni bana sen verdin, öyleyse bende Bedenimi senin hizmetinde kullanmış olmalıydım. Ama ben senin aptal oğlunum. Bir hata yaptım. Lütfen Beni affet." Bu sahne çok acıklıdır - anne ile ayrılık... (belirsiz)