TR/Prabhupada 0422 - Maha-mantra'yı söylerken On Kabahat - 6'dan 10'a
Lecture & Initiation -- Seattle, October 20, 1968
Prabhupāda: Sonra?
Madhudviṣa: " Altı: Mantra söylemenin gücüne karşı günah işlemek."
Prabhupāda: Evet. Şimdi bu inisiasyon ile, bugünden itibaren hesabınız, eski yaşamınız, tüm günahkar faaliyetleriniz, ne denir, ayarlandı. Kapatıldı. Bitti. Şimdi, Hare Kṛṣṇa mantrasını söyleyerek tüm günakkar faaliyetlerinizin tepkisini bitirebilirsiniz, ve bu bunları tekrar yapacağınız anlamına gelmez. " Oh, günahkar faaliyetlerde bulunayım ve sonra mantra söylerim. Dengelenir. Bakiye sıfır olur." Hayır. Öyle değil. Öyle yapmayın. Olan olmuş. Artık yok. Şimdi saf bir hayat olmalı. Evlilik dışı ilişki yok, uyuşturucu yok, kumar yok ve et yemek yok. Artık bitti. Şöyle değil " Oh şimdi Hare Kṛṣṇa mantrasını söylüyorum. Otele gideyim ve et yiyeyim. " Hayır. O zaman çok büyük günah olur. Bunu yapmayın. Eğer kabahat işlerseniz, Hare Kṛṣṇa mantrasını söylemek faydalı olmaz.
Madhudviṣa: " Yedi: İnançsız kişilere Rabbın ismi ile ilgili talimat vermek."
Prabhupāda: Evet. İnançsızlar, Tanrı ve O'nun isminin mutlak olduğuna inanmayanlar. Aynı burada maddi dünyada isim ve kişinin birbirinden farklı olduğu gibi. Adınızın Mr. John olduğunu varsayın. Ben "John, John, John," dersem John yüzlerce kilometre uzakta olabilir. Cevap gelmez. Ama ismi, Tanrı'nın kutsal ismi, Tanrı her yerdedir. Aynı televizyon gibi. Televizyon yayını bir yerden yapılıyor. Ama aletiniz var ise görüntü anında odanızda olacaktır. Eğer bu maddi olarak bile mümkünse, spiritüel olarak Kṛṣṇa ismi için ne kadar mümkündür? Kṛṣṇa'nın ismini söylediğinizde, anında Kṛṣṇa sizin dilinizde demektir. O nedir?
Madhudviṣa: Yedi? " Kutsal isim ile ilgili inançsızlara talimat vermek."
Prabhupāda: Tanrı ve Tanrı'nın isminin aynı olduğuna, arada fark olmadığına inanmayan kişiye Rabbın yücelikleriyle ilgili talimat verilmemelidir. Anlaması için talimat verilmeli, ama anlayamıyorsa, inisiye edilmemeli ya da anlamak için daha çok zamana ihtiyacı vardır. Ama şunu hep hatırlamalısınız: nāma cintāmaṇiḥ kṛṣṇaś caitanya-rasa-vigrahaḥ: (CC Madhya 17.133) Kṛṣṇa ve Kṛṣṇa'nın ismi farklı değillerdir. Hare Kṛṣṇa mantrasını söyler söylemez, Kṛṣṇa dilinizde dans ediyor demektir. Dikkatli olmalısınız. Aynı eğer Kṛṣṇa... Manevi öğretmeniniz geldiğinde ona nasıl saygı gösteriyorsanız, Kṛṣṇa dilinizde olduğunda da, öyle dikkatli olmalısınız. Her zaman bilmelisiniz ki Kṛṣṇa orada. Kṛṣṇa her zaman her yerdedir. Tanrı her yerdedir, ama biz bunu idrak edemiyoruz. Ama bu mantra söyleme ile kutsal ismi söylediğini zaman bilmek zorundasınız. Kṛṣṇa ile bağ kurarak saf hale geliyorsunuz. Śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ. Aynı ateşle yakınlaşınca ısınmanız gibi, benzer şekilde Kṛṣṇa ile yakınlaşmak da saflaşmak demektir. Gitgide spiritüel oluyorsunuz. Maddi değil. Bitti. Süreç budur. Sonra?
Madhudviṣa: " Sekiz: kutsal ismi maddi dindarlık ile kıyaslamak. "
Prabhupāda: Evet. Şimdi bu yapılıyor. Dini ayinler yapıyormuş gibi anlaşılmamalı. Hayır. Dini ayin başka bir şeydir. Bu... Ayin gibi görünmesine rağmen aşkındır. Tüm dinlerin üzerindedir. Doktora çalışmasıdır. Süreç Tanrı sevgisi geliştirmektir. Bu herşeyin üstünde... Din genelde bir çeşit inanç demektir. Ama bu inanç meselesi değildir. Kṛṣṇa'ya, Tanrı'ya karşı sevgi geliştirmektir. Bu yüzden tüm dinlerin üstündedir. Sıradan din değildir. Din demek... Sizin Hristiyan benim de Hindu olduğumu varsayın. Bu beden bittiği zaman, benim Hristiyanlığım ya da dinim, herşey sona eriyor. Ama bu Tanrı sevgisi bitmeyecek. Sizinle birlikte olacak. Her doğumunuzda o da gelişecek. Eğer bitirebilrseniz doğrudan Kṛṣṇa'ya Tanrı'ya gidersiniz ve tüm maddi bağınızı bitirirsiniz. Yapamasanız da, sizinle olacaktır. Varlık. Bu... Bakiye azalmayacak. Artacak. Sonra?
Madhudviṣa: " Dokuz: Kutsal ismi söylerken ilgi göstermemek."
Prabhupāda: Evet. Mantrayı söylerken duymalıyız da. Bu meditasyondur. Hare Kṛṣṇa, bu iki kelime, Hare Kṛṣṇa, duyacaksınız da. Eğer duyarsanız, hem diliniz hem kulağınız büyülenecek. Mükemmel meditasyon, birinci sınıf mantra söylemek budur, duymak ve söylemek. Sonra?
Madhudviṣa: Son olarak on: " Mantra söylerken maddi şeylere bağlı olmak."
Prabhupāda: Evet. Tüm süreç sevgimizi maddeden alıp Tanrı'ya yöneltmek. Azaltmalıyız. Otomatik olacak. Bhaktiḥ pareśānubhavo viraktir anyatra syāt (SB 11.2.42). Eğer gerçekten Tanrı sevgisi geliştirirseniz, o zaman doğal olarak maddi saçmalıkları sevmeyi unutuyorsunuz. Sıra böyle. Siz de denemelisiniz. Siz de... Bu olacak. Aynı yemek yediğimizde yeme isteğimizin azalması gibi. Karnınız tokken dersiniz ki " Daha fazla yemek istemiyorum. Evet, ben..." Benzer şekilde, Kṛṣṇa bilnci öyle güzel ki Kṛṣṇa bilinci ile sözde maddi saçmalıkların keyfini unutuyorsunuz. Ve mükemmel aşamaya geldiğinizde, artık bu maddi saçmalıkları umursamıyorsunuz. Test budur. Şöyle diyemezsiniz, " Meditasyonda ilerliyorum ama duyu tatminine olan maddi bağlılığım hala aynı." Bu ilerleme değildir. İlerleme duyu tatminine olan maddi bağlılığınızı azaltmaktır. İlerleme budur. Şİmdi mantrsa söyleyebilirsiniz... Ah, sende var... Hare Kṛṣṇa söyleyin.