TR/Prabhupada 0741 - Krişna Bilincinin Amacı: İnsan Toplumunu Onarmak
Lecture on BG 4.13 -- Bombay, April 2, 1974
Tathā dehāntara-prāptiḥ. Dehino 'smin yathā dehe (BG 2.13). Bu bilginin ilk anlaşılmasıdır ama insanlar anlamıyor bedenin içinde ruh olduğunu. Çok aptallar. Bu yüzden śāstrada şöyle tanımlanırlar, sa eva go-kharaḥ: (SB 10.84.13) " Bu insanlar sınıfı, inek ve eşeklerden daha iyi değildir." Bir hayvanlar geçidinde mutlu olamazsınız. Bu yüzden insanlar şu anda çok rahatsızlar. Akıllıca bir hayat yok, dhīra. toplumda huzurlu hayat istiyorsanız, bu programı kabul etmelisiniz. Cātur-varṇyaṁ mayā sṛṣṭam (BG 4.13). Brahminik insanlar sınıfı, kṣatriya sınıfı ve vaiśya sınıfı olmalı.
Vaiśya... Genelde vaiśya tüccar sınıf demektir. Hayır. Şu anda sözde vaiśyalar śūdradır, hatta śūdra2dan da düşüktür. Neden? vaiśya's işi budur: kṛṣi-go-rakṣya-vāṇijyaṁ vaiśya-karma svabhāva-jam (BG 18.44). Vaiśyalar tahıl yetiştirmekle meşgul olmalıdır ama ilgilenmiyorlar. Civata, somun ve tekerlek fabrikası açmakla ilgileniyorlar, Goodwheel, Goodyear lastikleri. Şimdi civata, somun ve tekerlek yiyin. Hayır, yiyemezsiniz. Pirinç yemeni gerekir, kilosu on rupidir. Hepsi bu. Çünkü hiç bir vaiśya tahıl üretmiyor. Bu kusur. Kusuru görmüyorlar. Sadece uluyup bağırıyorlar " Oh fiyatı arttı." Neden olmasın, fiyat artmasın? Mumbai'de milyonlarca insan yaşıyor. Kim tahıll üretiyor? Ama vaiśya olarak biliniyorlar. Nasıl bir vaiśya? Brahminik kültür yok, beyin yok. Koruyacak kṣatriya yok. Bir çok kusur var. Hayatınıza, topluma, insan toplumuna ulusal ya da uluslararası yeniden şekil vermek istiyorsanız - her şey burada uluslararası anlatılmış - o zaman Kṛṣṇa'nın tavsiyesine uymanız gerekir. Kṛṣṇa bilinci hareketinin amacı budur: toptan, eksiksiz, insanlığı tamir etmek. Bir şey üretip uydurmadık. Bu çok bilimsel. Eğer hayatınızın amacını gerçekleştirmek istiyorsanız, Bhagavad-gītā'nın tavsiyesini almanız gerekir, hiç bir kusur olmadan Tanrı'nın Yüce Şahsı tarafından konuşulmuştur. Ben bir şey dersem kusur olabilir çünkü ben kusursuz değilim. Hepimiz kusurluyuz. Hata yaprarız. Hata yapmak insana mahsustur. Hiç bir insan diyemez ki "Ben hiç hata yapmadım." Bu mümkün değildir. Hata yapmalısınız. Ve bazen yanılsamaya düşeriz, pramāda. Çünkü olmadığımız halede bu bedeni "ben" olarak kabul ederiz. Buna pramāda denir. Bhrama, pramāda. Sonra vipralipsā. Bende bhrama var, hata yapırım, şaşırırım, yanılırım. Yine de öğretmen konumunu alıyorum. Bu kandırmaktır. Eğer kusurluysanız, hayatınızda bir çok kusur varsa, nasıl öğretmen olabilirsiniz? Sahtekarsınız. Kimse öğretmen değildir, çünkü mükemmel olmadan nasıl öğretmen olursunuz? Bu sürüyor.