TR/Prabhupada 0851 - Çiğnenmişi çiğnemenin tekrarı. Bu maddi yaşamdır
750306 - Lecture SB 02.02.06 - New York
Nitāi: "Bu şekilde sabitlenmiş bir şekilde, kişi Onun herşeye kadir gücüyle herkesin kendi kalbindeyerleşik olan Yüce Ruha hizmet etmelidir. Çünkü O Tanrının Herşeye Kadir Şahsı'dır, ebedidir ve sınırsızdır, O yaşamın nihai amacıdır ve Ona ibadet etmekle kişi varoluşun koşullu halinin sebebini sona erdirebilir."
Prabhupāda:
- evaṁ sva-citte svata eva siddha
- ātmā priyo 'rtho bhagavān anantaḥ
- taṁ nirvṛto niyatārtho bhajeta
- saṁsāra-hetūparamaś ca yatra
- (SB 2.2.6)
Dolayısıyla dün gece neden bir kimsenin kendi bakımı için sıkıntıya girip de zenginliğiyle kibirlenen birinden dilensin ki diye tartışmıştık. Kendi yaşam koşullarını ayarlayabilir. Yaşam koşulu āhāra-nidrā-bhaya-maithunaṁ (Hitopadeśa 25)dır. Kişi yaşamın feragat düzeninde olduğu sürece, ... Öncelikle cinsel hayattan ve korkaklık halinden feraget etmelidir. Feragat etmiş bu demektir. Tıpkı burada bir sürü brahmacārī, sannyāsī olduğu gibi. Onların feragat düzeninde olmaları gerekiyor, özellikle de annyāsīnin, vānaprasthanın ve brahmacārīnin. Fergat tmiş. İlk feragat duyu tatmininden feragat etmektir. Bu yüzden feragat düzeninde ki kişiye svāmī denir. Svāmī efendi demektir. Ya da gosvāmī. Dolayısıyla "go" demek "duyular" demektir ve svāmī, "efendi" anlamına gelir. Duyularının efendisi olmuş biri gosvāmī ya da svāmīdir. Aksi halde, biri duyularının hizmetkarıysa nasıl svāmī ya da gosvāmī olabilir ki? Her kelimenin anlamı vardır. Dolayısıyla kişi feragat etmek zorunda. BU maddi yaşamdır. Maddi yaşam demek herkesin duyu tatminiyle meşgul olduğu anlamına gelir ve bu da medeniyetin ilerlemesi olarak algılanır. Farklı şekilde aynı duyu tatmini, aynı sarhoş edici, aynı et-yeme, aynı seks hayatı; ister klübe git ister çıplaklar kulübüne ya da bu klübe. Bu yüzden pratik aynı. Punaḥ punaś carvita-carvaṇānām (SB 7.5.30), çiğnenmişi çiğnemenin tekrar. Bu maddi hayattır.
Öyleyse feragat düzeni durmak ; durmak değil en azından duyu tatminini kontrol etmek demektir. Feragat düzeni budur. Ve feragat düzeninde olmadan ruhsal dünyaya gidemezsiniz. Aynı elinizin orda olmasına benzer, elinizde çok iyi olmayan birşey var, ve daha iyi olan birşey almak isterseniz, onu atıp daha iyi olanı almak zorunda kalırsanız. Her ikisini de tutamazsınız. Bu mümkün değil. Bu yüzden, maddi yaşam ile spiritüel yaşam arasında ki fark nedir? Maddi yaşam her adımda problem dolu demektir. Padaṁ padaṁ yad vipadāṁ (SB 10.14.58). Sadece tehlikeli. Çok güzel, rahat rahat Cadillac arabada ya da taşıtta gidiyoruz ama tehlikenin üstünde gidiyoruz, hepsi bu. Araba sürüyoruz; her an araba çarpabilir, özellikle de sizin ülkenizde. Her an. Öyleyse evde mi oturayım? Hayır. Evde de bir çok tehlike var. Biz tehlikeler içindeyiz. Sadece karşı koymaya çalışıyoruz. Buna medeniyetin ilerlemesi deniyor. Hayvanlar, onlar da doğanın korumasına muhtaç. Ama biz insan; biz daha üstün bilincimizi, daha üstün aklımızı kullanıyoruz — aynı şey. Rusya, ne deniyordu, silah, atom bombasını üretiyor. Yani... Nükleer, evet. Ve Amerika'da yapmaya çalışıyor. Ve kedi ile köpek, kendi dişi tırnağıyla korumaya çalışıyor. O halde asıl mesele savunma. Yani savunma... Bizim kedi köpeklerden daha iyi bir hayatımız var diye savunmak zorunda olmadığımız anlamına gelmiyor. Biz de savunmak zorundayız. Bu... Ama daha iyi bir şekilde. Daha iyi şekilde değil-en nihayetinde ölmek zorundayız. Yani herneyse, biz daha iyi bir savunma şekli sanıyoruz