View source for NE/Prabhupada 0839 - बाल्यावस्थामा प्रदुषित नभएको समयमा नै हामी भागवत धर्ममा प्रशिक्षित हुनुपर्छ

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Nepali Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0839 - in all Languages]]
[[Category:NE-Quotes - 1975]]
[[Category:NE-Quotes - Lectures, Srimad-Bhagavatam]]
[[Category:NE-Quotes - in India]]
[[Category:NE-Quotes - in India, Vrndavana]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Nepali|NE/Prabhupada 0838 - जब भगवान् उपस्थित हुनुहुन्न तब सबै कुरा शून्य हुन पुग्दछन्|0838|NE/Prabhupada 0840 - एउटी वेश्या थिई जसको मूल्य हिराका एक लाख टुक्राहरू थियो|0840}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:When he is engaged in so many nonsense service, it will be very difficult to drag him from this false engagement and again establish him to the Krsna's service. So when we are children - we are not polluted - we should be trained up in bhagavata-dharma|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|mJFLeS6e514|बाल्यावस्थामा प्रदुषित नभएको समयमा नै हामी भागवत धर्ममा प्रशिक्षित हुनुपर्छ<br />- Prabhupāda 0839}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/751203SB-VRNDAVAN_clip1.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK (from English page) -->
'''[[Vanisource:751203 - Lecture SB 07.06.02 - Vrndavana|751203 - Lecture SB 07.06.02 - Vrndavana]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->

प्रभुपादः त्यसकारण, लीन हने (अद्वैतवादको) कुनै प्रश्न छैन । यो अद्वैतवाद वास्तवमा गलत हो । सबैको अलग–अलग अस्तित्व हुनै पर्दछ । तब मात्र आनन्द सम्भव हुन्छ । एउटा मित्रले आफ्नो मित्रलाई प्रेम गर्दछ र अन्य मित्रहरूले आपसमा प्रेमको आदानप्रदान गर्दछन् । यही नै आनन्द हो, यो होइन कि “तिमी मेरा मित्र हौ र म तिम्रो मित्र हुँ । हामी एउटै बनौँ ।” त्यो सम्भव छैन र त्यो आनन्द पनि होइन । त्यसकारण, मायावादीहरू जो परमसत्यमा लीन हुन चाहन्छन्, तिनीहरू वास्तविक आनन्द के हो, जान्दैनन् । तिनीहरू कृत्रिम रुपले लीन हुन चाहन्छन् । त्यो आनन्द होइन । येऽन्येऽरविन्दाक्ष विमुक्तमानिनस्त्व्यास्त–भावादविशुद्धबुद्धयः (श्रीमद्भागवतम् १०।२।३२) । मायावादीहरू विचार गर्दछन् कि “अब मैले ब्रह्मको अनुभूति गरेको छु । म ब्रह्म अर्थात् आत्मा हुँ । त्यसकारण, यो शरीर समाप्त हुनासाथ म परमात्मासँग एक हुनेछु ।” भनिएको छः गताकाश पोटाकाश । तर त्यो वास्तविक आनन्द होइन । येऽन्येऽरविन्दाक्ष विमुक्तमानिनः । उनीहरू विचार गर्दछन्, “अब म मुक्त भएको छु । म परमसत्यसँग एक भएको छु ।” तर वास्तवमा उसको त्यो सोचाइ कृत्रिम हो । येऽन्येऽरविन्दाक्ष विमुक्तमानिनः त्व्यस्तभावात् अविशुद्धबुद्धयः ।। किनभने तिनीहरूले पूर्ण रुपमा आनन्दित हुने सही तरिका जानेका हँुदैनन्, त्यसकारण, तिनीहरू अविशुद्धबुद्धयः हुन्छन् । तिनीहरूको चेतना अझै पनि शुद्ध भएको हुँदैन । तिनीहरूको बुद्धि अशुद्ध तथा भौतिक हुन्छ । आरुह्य कृच्छ्रेण परं पदं ततः पतन्ति अधः अनादृतयुष्मद्–अंघ्रयः (श्रीमद्भागवतम् १०।२।३२) । त्यसकारण, तपाईंले मायावादी संन्यासीहरू भेट्नुहुनेछ, तिनीहरू समाजसेवा गर्नका लागि पुनः संसारमा फर्किन्छन् । पशुहरूको सेवा गर्न, यसको सेवा गर्न, त्यसको सेवा गर्न, राष्ट्र र समाजको सेवा गर्न उनीहरू फर्कन्छन् । यो मायावाद हो । अविशुद्ध–बुद्धयः । ऊ सेवक तथा सेव्यको उच्च स्थितिमा टिक्न सकेन । सर्वोच्च भगवान् सेव्य हुनुहुन्छ र हामी सेवक हौँ । र हामीले त्यो सेव्यको स्थिति प्राप्त गर्न नसकेको कारणले.... मेरो स्वरुप भनेको सेवा गर्नु हो । तर मैले कृष्णको सेवा गर्न चाहिनँ । मैले उहाँमा लीन हुने इच्छा गरेँ । त्यसकारण, कृष्णको सेवा गर्नुको विपरीत म पुनः समाजसेवा गर्नका लागि फर्कन्छु । समुदाय, राष्ट्र इत्यादि । सेवालाई अस्वीकार गर्न सकिँदैन । तर अविशुद्धबुद्धयः, राम्रोसँग प्रशिक्षण नपाएर अझै मन अशुद्ध अवस्थामा भएकोले उनीहहरू कृष्णको सेवा गर्नुको विपरीत, उसँग सेवा गर्ने तीव्र लालसा हुन्छ र निराकार र निर्विशेष भएको कारणले, कृष्णबिना उसले कसको सेवा गर्ने ? उसको सेवा गर्ने प्रवृत्तिलाई कसरी सदुपयोग गर्ने ? त्यसकारण, तिनीहरू पुनः फर्कन्छन्—समाज, राष्ट्र.... एकपटक तिनीहरूले परित्याग गरेपछि ब्रह्म सत्यं जगत् मिथ्याः “यी सबै मिथ्या हुन् ।” तर तिनीहरू जान्दैनन् कि वास्तवमा सेवा गर्नु भनेको वास्तविक आनन्दमय जीवन हो । उनीहरू यो जान्दैनन् । आरुह्य कृच्छ«ेण परं पदं ततः पतन्ति अधः (श्रीमद्भागवतम् १०।२।३२) त्यसकारण, तिनीहरू पतित हुन्छन् र पुनः भौतिक गतिविधिहरूमा संलग्न हुन्छन् । त्यसकारण, जीवनसम्बन्धी धारणा अस्पष्ट नभएकोले यस्ता घटनाहरू घट्दछन् । प्रल्हाद महाराजको चरित्र हेर्नुहोस् । त्यसकारण, जीवनको अस्पष्ट धारण, कसरी भगवान् श्रीकृष्णको सेवा गर्नु हो, यसलाई भागवत धर्म भनिन्छ । बालबच्चाहरूलाई यो ज्ञान दिनु आवश्यक छ । नत्र, बालबच्चाहरू अनेक किसिमका अर्थहीन काममा लागे भने अत्यन्त कठिन हुनेछ उसलाई यस्तो कुलतबाट छुटाएर पुनः कृष्णको सेवामा स्थापित गर्न हामी बाल्यावस्थामा प्रदूषित भएका हुँदैनौं । त्यसकारण, हामी त्यही समयदेखि नै भागवत धर्ममा प्रशिक्षित हुनुपर्दछ । प्रल्हाद महाराजको शिक्षा पनि यही नै होः कौमार आचरेत् प्राज्ञो धर्मान् भागवतान् इह दुर्लभं मानुष....(श्रीमद्भागवतम् ७।६।१) । हामी सेवा गरिरहेका छौँ । चराचुरुंगीहरू पनि सेवा गरिरहेका छन् । चराचुरुंगीहरूको पनि साना–साना बचेराहरू हुन्छन् । तिनीहरू चारा टिप्छन् र अत्यन्त कठोर परिश्रम गरी चारालाई बचेराको मुखसम्म ल्याउँदछन्, र सानासाना बचेराहरू चिर्बिराउँछन्, “आमा, आमा, मलाई दिनुहोस्, मलाई दिनुहोस्” र चारा खान्छन् । त्यहाँ सेवा छ । त्यहाँ सेवा छ । यो नसोच्नुहोस् कि सेवाबिना कोही बसिरहेको छ । सबैजना सेवा गरिरहेका छन्.... एउटा मानिस दिनरात कठोर परिश्रम गरिरहन्छ । किन ? आफ्नो परिवार, बालबच्चा तथा श्रीमतीलाई सेवा प्रदान गर्नका लागि । सेवा चलिरहेको छ, तर उसलाई थाहा छैन कि कसको सेवा गर्नुपर्ने हो । त्यसकारण, कृष्ण भन्नुहुन्छः सर्वधर्मान् परित्यज्य मामेकं शरणं ब्रज (भगवद्गीता १८।६६): “मेरो सेवा गर । तिमी सुखी हुनेछौ ।” यही नै दर्शन हो, भागवत धर्म हो । 

धेरै धेरै धन्यवाद । 

भक्तहरूः जय श्रील प्रभुपाद ।

<!-- END TRANSLATED TEXT -->