View source for OR/Prabhupada 0061 - ଏହି ଶରୀର ତ୍ଵଚା, ଅସ୍ଥି, ରକ୍ତ, ମୂତ୍ର, ମଳର ଏକ ଥଳି ଅଟେ

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Oriya Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0061 - in all Languages]]
[[Category:OR-Quotes - 1969]]
[[Category:OR-Quotes - Lectures, General]]
[[Category:OR-Quotes - in USA]]
[[Category:OR-Quotes - in USA, Boston]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Oriya|OR/Prabhupada 0060 - ଜୀବନ ଭୌତିକ ପଦାର୍ଥରୁ ଆସିପାରିବ ନାହିଁ|0060|OR/Prabhupada 0062 - କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା ଦେଖ|0062}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:I wish to narrate one short story, that one man, one boy, was attracted by a beautiful girl. So the girl does not agree, and the boy is persistent|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|ZC41FQGE1jE|ଏହି ଶରୀର ତ୍ଵଚା, ଅସ୍ଥି, ରକ୍ତ, ମୂତ୍ର, ମଳର ଏକ ଥଳି ଅଟେ<br />- Prabhupāda 0061}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/690430LE.BOS_clip.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:Northeastern University Lecture -- Boston, April 30, 1969|Northeastern University Lecture -- Boston, April 30, 1969]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
ମୋର ପ୍ରିୟ ବାଳକ ଓ ବାଳିକାମାନେ, ଏହି ବୈଠକରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବାରୁ ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉଛି । ଆମେମାନେ ଏହି କୃଷ୍ଣ ଚେତନା ଆନ୍ଦୋଳନ ପ୍ରସାରିତ କରୁଛୁ କାରଣ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ସମଗ୍ର ଦୁନିଆରେ, ଏବଂ ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଭାରୀ ସହଜ । ତାହା ହେଉଛି ଫାଇଦା । ସର୍ବପ୍ରଥମେ, ଦିବ୍ୟ ସ୍ତର କ'ଣ ତାହା ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମର ଜୀବିକା ନିର୍ବାହର ସ୍ଥିତି ସମ୍ଵନ୍ଧିତ, ଆମେମାନେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ତରରେ ଅଛୁ । ତେଣୁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଆମକୁ ଏହି ଦିବ୍ୟ ସ୍ତରରକୁ ଅସିବାକୁ ପଡିବ । ତାପରେ ଦିବ୍ୟ ଧ୍ୟାନର ପ୍ରଶ୍ନ ଆସିବ । ଭଗବଦ୍ ଗୀତାରେ, ତୃତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟରେ, ତୁମେ ପାଇବ ଯେ ଆମ ବଦ୍ଧ ଜୀବନର ବିଭିନ୍ନ ଅବସ୍ଥା ଅଛି । ପ୍ରଥମେ ହେଉଛି ଇନ୍ଦ୍ରିୟାଣି ପରାଣ୍ୟା ଆହୁରି...([[Vanisource:BG 3.42 (1972)|BG 3.42]]) । ସଂସ୍କୃତ, ଇନ୍ଦ୍ରିୟାଣି । ପ୍ରଥମ କଥା ହେଉଛି ଜୀବନର ଶାରୀରିକ ଧାରଣା । ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତରେ ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ସମସ୍ତେ, ଜୀବନର ଏହି ଶାରୀରିକ ଧାରଣା ଅଧିନରେ ଅଛୁ । ମୁଁ ଭାବୁଛି ଭାରତୀୟ, "ମୁଁ ଏକ ଭାରତୀୟ ।" ତୁମେ ଭାବୁଛ ତୁମେ ଆମେରିକୀୟ । କେହି ଭାବୁଛି, "ମୁଁ ରଷୀୟାନ୍ ।" କେହି ଭାବୁଛି, "ମୁଁ ଅନ୍ୟ କେହି ।" ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ଭାବୁଛନ୍ତି "ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ଅଟେ ।" ଏହା ଏକ ମାନଦଣ୍ତ, କିମ୍ଵା ଏକ ସ୍ତର ଅଟେ । ଏହି ସ୍ତରକୁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ପ୍ରିୟ ସ୍ତର କୁହାଯାଏ  କାରଣ ଆମେମାନେ ଯେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବନର ଶାରୀରିକ ଧାରଣାରେ ଅଛୁ, ଆମେ ଭାବୁ ସୁଖ ଅର୍ଥାତ୍ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି । ବାସ୍ । ସୁଖ ଅର୍ଥାତ୍ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି କାରଣ ଶରୀର ଅର୍ଥାତ୍ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ । ତେଣୁ ଇନ୍ଦ୍ରିୟାଣି ପରାଣ୍ୟାହୁରିନ୍ଦ୍ରିୟେଭ୍ୟଃ ପରଂ ମନଃ ([[Vanisource:BG 3.42 (1972)|BG 3.42]]) । ଭଗବାନ୍ କୃଷ୍ଣ କୁହନ୍ତି ଯେ ଜୀବନର ଭୌତିକ ଧାରଣାରେ, କିମ୍ଵା ଜୀବନର ଶାରୀରିକ ଧାରଣାରେ, ଆମର ଇନ୍ଦ୍ରୟଗୁଡ଼ିକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶିଷ୍ଟ ଅଟନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତାହା ଚାଲିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ନୁହେଁ; ଏହି ଭୌତିକ ଦୁନିଆ ଉତ୍ପତ୍ତି ସମୟରୁ । ତାହା ହେଉଛି ରୋଗ, ଯେ "ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ଅଟେ ।" ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭାଗବତମ୍ କୁହନ୍ତି ଯେ ଯସ୍ୟାତ୍ମା ବୁଦ୍ଧିଃ କୁଣପେ ତ୍ତ୍ରି ଧାତୁକେ ସ୍ଵ-ଧୀଃ କଲତ୍ତ୍ରାଦିଷୁ ଭୋମ ଇଜ୍ୟ-ଧୀଃ ([[Vanisource:SB 10.84.13|SB 10.84.13]]), ଯେ "ଯେ କେହି ଏହି ଶାରୀରିକ ଧାରଣା ରଖି ଭାବେ,ଯେ 'ମୁଁ ଏହି ଶରୀର..'." ଆତ୍ମ ବୁଦ୍ଧିଃ କୁଣପେ ତ୍ତ୍ରି ଧାତୁ । ଆତ୍ମ ବୁଦ୍ଧିଃ ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ତ୍ଵଚା ଏବଂ ଅସ୍ଥିର ଥଳିରେ ସ୍ଵୟଂର ଧାରଣା । ଏହା ଏକ ଥଳି । ଏହି ଶରୀର ତ୍ଵଚା, ଅସ୍ଥି, ରକ୍ତ, ମୂତ୍ର, ମଳ, ଏବଂ ଅନେକ ପ୍ରୀତିକର ବସ୍ତୁର ଏକ ଥଳି ଅଟେ । ତୁମେ ବୁଝିପାରୁଛ? କିନ୍ତୁ ଆମେ ଭାବୁ ଯେ "ମୁଁ  ଅସ୍ଥି, ଏବଂ ତ୍ଵଚା, ଏବଂ ମଳ, ଏବଂ ମୂତ୍ର ର ଏହି ଥଳି ଅଟେ । ତାହା ଆମର ସୁନ୍ଦରତା । ତାହା ଆମର ସବୁକିଛି ।" 

ଏପରି ଅନେକ ପ୍ରୀତିକର କାହାଣୀ ଅଛି...ଅବଶ୍ୟ ଆମ ପାଖରେ ଖୁବ୍ କମ ସମୟ ଅଛି । ତଥାପି, ଏକ ଛୋଟ କାହାଣୀ କହିବାକୁ ମୁଁ ଚାହେଁ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି, ଏକ ବାଳକ, ଏକ ସୁନ୍ଦର ବାଳିକା ପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ ଥିଲା । ତେଣୁ ବାଳିକା ରାଜି ନ ଥିଲା, ଏବଂ ବାଳକ ଜିଦି ଥିଲା । ତେଣୁ ଭାରତରେ, ଅବଶ୍ୟ, ବାଳିକାମାନେ, ସେମାନେ ତାଙ୍କର ପବିତ୍ରତା ଦୃଢ଼ଭାବେ ରଖନ୍ତି । ତେଣୁ ବାଳିକା ରାଜି ହେଲା ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେ କହିଲା, "ଠିକ୍ ଅଛି, ମୁଁ ରାଜି ଅଛି । ଏକ ସପ୍ତାହ ପରେ ତୁମେ ଆସ ।" ସେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଲା, "ଏହି ସମୟରେ, ତୁମେ ଆସ ।" ତେଣୁ ବାଳକ ଭାରୀ ଖୁସି ହୋଇଗଲା । ଏବଂ ସେ ବାଳିକା କିଛି ରେଚକ ସାତ ଦିନ ସାରା ନେଲା, ଏବଂ ସେ ଦିନ ଏବଂ ରାତି ମଳ କରୁଥିଲା, ଏବଂ ବାନ୍ତି, ଏବଂ ସେ ଏହି ସବୁ ବାନ୍ତି ଏବଂ ମଳକୁ ଏକ ଉତ୍ତମ ପାତ୍ରରେ ରଖୁଥିଲା । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସମୟ ଆସିଲା, ସେହି ବାଳକ ଆସିଲା, ଏବଂ ସେହି ବାଳିକା ଦ୍ଵାର ପାଖରେ ବସିଥିଲା । ବାଳକ ପଚାରିଲା, " ସେ ବାଳିକା କାହିଁ?" ସେ ବାଳିକା କହିଲା, "ମୁଁ ସେହି ବାଳିକା ।" "ନା, ନା । ତୁମେ ନୁହଁ । ତୁମେ ଭାରୀ ଅସୁନ୍ଦର । ସେ ବାଳିକା ଭାରୀ ସୁନ୍ଦର । ତୁମେ ସେହି ବାଳିକା ନୁହଁ ।" "ନା, ମୁଁ ସେହି ବାଳିକା, କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ମୋର ସୁନ୍ଦରତା ଅଲଗା କରି ଏକ ଭିନ୍ନ ପାତ୍ର ରେ ରଖିଛି ।" "ତାହା କ'ଣ?" ସେ ବାଳିକା ଦେଖେଇଲା: "ଏହା ହେଉଛି ସୁନ୍ଦରତା, ଏହି ମଳ ଏବଂ ବାନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ଉପକରଣ ।" ବାସ୍ତବରେ କେହି ବି ଅତ୍ୟନ୍ତ ବଳଶାଳୀ କିମ୍ଵା ଭାରୀ ସୁନ୍ଦର ହୋଇପାରେ - ଯଦି ସେ ତିନି ଚାରିଥର ମଳ ଯାଏ, ତୁରନ୍ତ ସବୁକିଛି ବଦଳିଯାଏ । ତେଣୁ ମୋ କହିବାର ଅର୍ଥ ହେଲା ଯେ, ଯେପରି ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭାଗବତମ୍ ରେ କୁହାଯାଇଛି, ଯେ ଜୀବନର ଏହି ଶାରୀରିକ ଧାରଣା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶାନ୍ଵିତ ନୁହେଁ । ଯସ୍ୟାତ୍ମା-ବୁଦ୍ଧିଃ କୁଣପେ ତ୍ତ୍ରି-ଧାତୁକେ ([[Vanisource:SB 10.84.13|SB 10.84.13]]) । 
<!-- END TRANSLATED TEXT -->