View source for OR/Prabhupada 0131 - ପିତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବା ସ୍ଵାଭାବିକ

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Oriya Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0131 - in all Languages]]
[[Category:OR-Quotes - 1966]]
[[Category:OR-Quotes - Lectures, Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:OR-Quotes - in USA]]
[[Category:OR-Quotes - in USA, New York]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Oriya|OR/Prabhupada 0130 - କୃଷ୍ଣ ଅନେକ ଅବତାରରେ ଦେଖା ଦେଉଛନ୍ତି|0130|OR/Prabhupada 0132 - ଶ୍ରେଣୀ ବିହୀନ ସମାଜ ହେଉଛି ନିରର୍ଥକ ସମାଜ|0132}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:A son is surrendering to his father. It is quite natural. There is no insult. Father is always superior. So if I touch the feet of my father, if I bow down before my father, it is glory. It is glorious for me|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|vEkxqzoY4zk|ପିତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବା ସ୍ଵାଭାବିକ<br />- Prabhupāda 0131}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/661007BG.NY_clip.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:Lecture on BG 7.11-16 -- New York, October 7, 1966|Lecture on BG 7.11-16 -- New York, October 7, 1966]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
ଏହି ପାଗଳାମି, ଏହି ଭ୍ରମ, ଏହି ଭୌତିକ ଦୁନିଆର ମାୟା, କାବୁ କରିବା ଭାରୀ କଷ୍ଟ । ଏହା ଭାରୀ କଷ୍ଟ । କିନ୍ତୁ କୃଷ୍ଣ କୁହଁନ୍ତି, ମାମେବ ଯେ ପ୍ରପଦ୍ୟନ୍ତେ ମାୟାମେତାଂ ତରନ୍ତି ତେ ([[Vanisource:BG 7.14 (1972)|BG 7.14]]) ଯଦି କେହି ସ୍ଵଇଛାରେ, କିମ୍ଵା ତାର ଦୟନୀୟ ଜୀବନ ବୁଝିପାରି, କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରେ, "ମୋର ପ୍ରିୟ କୃଷ୍ଣ, ମୁଁ ଅନେକ ଜୀବନ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଭୁଲି ଯାଇଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ବୁଝିପାରିଛି ଯେ ଆପଣ ହେଉଛନ୍ତି ମୋର ପିତା, ଆପଣ ମୋର ରକ୍ଷକ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରୁଛି ।" ଯେପରି ଏକ ହଜିଯାଇଥିବା ଶିଶୁ ତାର ପିତା ପାଖକୁ ଯାଏ, "ମୋର ପ୍ରିୟ ପିତା, ଏହା ମୋର ଭୁଲ ବୁଝାମଣା ଯେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର ସୁରକ୍ଷାରୁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପୀଡ଼ା ସହିଲି । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଛି ।" ପିତା ଆଲିଙ୍ଗନ କରିଲେ, "ମୋର ପ୍ରିୟ ବାଳକ, ତୁମେ ଚାଲିଆସ । ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ଅନେକ ଦିନରୁ ଉତ୍ସୁକ ଥିଲି । ଓ, ଏହା ଖୁସୀକର ଯେ ତୁମେ ଫେରି ଆସିଲ ।" ପିତା ଭାରୀ ଦୟାଳୁ । ତେଣୁ ଆମେ ସେହି ସ୍ଥିତିରେ ଅଛୁ । ଯଥା ଶୀଘ୍ର ଆମେ ପରମ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରୁ... ତାହା ଏତେ କଷ୍ଟକର ନୁହେଁ । ଏକ ପୁତ୍ରର ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ପିତାକୁ, ଏହା ଅତି କଷ୍ଟକର କାମ କି? ତୁମେ ଭାବୁଛ କି ଏହା ଅତି କଷ୍ଟକର କାମ? ଏକ ପୁତ୍ର ତାର ପିତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରୁଛି । ଏହା ସ୍ଵାଭାବିକ । କୌଣସି ନିନ୍ଦା ନାହିଁ । ପିତା ସର୍ବଦା ବରିଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ମୁଁ ଯଦି ମୋ ପିତାଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରେ, ଯଦି ମୁଁ ମୋ ପିତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଏ, ଏହା ଗୌରବ ଅଟେ । ଏହା ମୋ ପାଇଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । କୌଣସି ନିନ୍ଦା ନୁହେଁ । କୌଣସି କଷ୍ଟ ନାହିଁ । କାହିଁକି ଆମେ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ନ କରିବା? 

ତେଣୁ ଏହା ହେଉଛି ପ୍ରଣାଳୀ । ମାମେବ ଯେ ପ୍ରପଦ୍ୟନ୍ତେ । " ଏହି ସମସ୍ତ ବିଚଳିତ ଜୀବ, ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ମୋତେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବେ," ମାୟାମେତାଂ ତରନ୍ତି ତେ ([[Vanisource:BG 7.14 (1972)|BG 7.14]]), "ତା ଜୀବନରେ ଆଉ କୌଣସି ଦୁଃଖ ରହିବ ନାହିଁ ।" ସେ ତୂରନ୍ତ ପିତାଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଅଧିନରେ ଆସିଯିବ । ତୁମେ ଭଗବଦ୍ ଗୀତାର ଶେଷ ଭାଗରେ ପାଇବ, ଅହଂ ତ୍ଵାଂ ସର୍ବପାପେଭ୍ୟୋ ମୋକ୍ଷୟିଷ୍ୟାମି ମା ଶୁଚିଃ ([[Vanisource:BG 18.66 (1972)|BG 18.66]]) । ଯେତେବେଳେ ପିତା...ଯେତେବେଳେ ଶିଶୁ ତାର ମାତା ସ୍ତନ ଉପରେ ଆସେ, ମାତା ତାର ସୁରକ୍ଷା କରେ । ଯଦି କୌଣସି ବିପଦ ଅଛି, ତେବେ ମାତା ଶିଶୁ ଜୀବନ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥାଏ । ସେହିପରି, ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କର ସଂରକ୍ଷଣରେ ରହିବା, ତେବେ କୌଣସି ଭୟ ନାହିଁ । 
<!-- END TRANSLATED TEXT -->