FA/Prabhupada 0631 - حقیقت این است: من جاودانم، این بدن جاودان نیست: Difference between revisions
(Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Persian (Farsi) Pages with Videos Category:Prabhupada 0631 - in all Languages Category:FA-Quotes - 1973 Category:FA-Qu...") |
(Vanibot #0023: VideoLocalizer - changed YouTube player to show hard-coded subtitles version) |
||
| Line 6: | Line 6: | ||
[[Category:FA-Quotes - in United Kingdom]] | [[Category:FA-Quotes - in United Kingdom]] | ||
<!-- END CATEGORY LIST --> | <!-- END CATEGORY LIST --> | ||
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE --> | |||
{{1080 videos navigation - All Languages|Persian (Farsi)|FA/Prabhupada 0630 - هیچ دلیلی برای غم نیست، روح باقی خواهد ماند|0630|FA/Prabhupada 0632 - با درک اینکه من این بدن نیستم، به ورای سه گونه ی طبیعت مادی می روم|0632}} | |||
<!-- END NAVIGATION BAR --> | |||
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | ||
<div class="center"> | <div class="center"> | ||
| Line 12: | Line 15: | ||
---- | ---- | ||
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | <!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | ||
<div style="direction: rtl; text-align: right; margin: 1em;"> | |||
<!-- BEGIN VIDEO LINK --> | <!-- BEGIN VIDEO LINK --> | ||
{{ | {{youtube_left|v7t14mOxiGo|حقیقت این است: من جاودانم، این بدن جاودان نیست<br />- Prabhupāda 0631}} | ||
<!-- END VIDEO LINK --> | <!-- END VIDEO LINK --> | ||
<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page --> | <!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page --> | ||
<mp3player> | <mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/730830BG-LON_clip_02.mp3</mp3player> | ||
<!-- END AUDIO LINK --> | <!-- END AUDIO LINK --> | ||
| Line 28: | Line 33: | ||
يك نكته در ارتباط اينه كه در شب وقتى دارم خواب مى بينم، اين بدن رو فراموش مى كنم اين بدن، در خواب، مى بينم كه به جاهاى مختلفى رفتم، با آدمهاى مختلفى حرف مى زنم، و موقعيتم متفاوته ولى در اون زمان بياد نميارم كه واقعاً بدنم خوابيده روى تخت توى آپارتمانم جايى كه ازش اومدم ولى اين بدن رو بياد نمياريم. اين تجربه ى همه ست مشابهاً، وقتى دوباره برميگرديد، موقعيت بيدارى در صبح، بعد از بلند شدن از تخت، همه ى بدنهايى رو كه در رويا خلق كردم فراموش ميكنم پس كدوم يكى درسته؟ اين بدن درسته يا اون بدنها؟ چون در شب من اين بدن رو فراموش كردم، و در روز بدنهاى رويايى ديگه رو پس هر دوى اونها نادرستند. اين فقط توهم و خطاى حسّيه ولى من درستم چون در شب مى بينم، در روز مى بينم پس من جاودانم، بدن ابدى نيست. اين حقيقته همونطور كه در آيه ى ١٨، فصل ٢ گيتا نوشته شده " شاريريناها"، مالك بدن، جاودانه، ولى بدن نه به طرق مختلفى، كريشنا در باره ى موقعيت مادى اين بدن توضيح ميدهد ولى اونهايى كه خيلى باشعور نيستند، با دانش كم شون، درك اين موضوع خيلى براشون سخته در غير اينصورت، همه چيز خيلى روشنه. اين نكته خيلى واضحه كه در شب من اين بدن رو فراموش ميكنم، و در روز بدنِ در شب رو به فراموشى ميسپارم. اين حقيقته مشابهاً، ممكنه من بدن زندگى قبلم رو فراموش كنم، دوره ى قبل زندگى، يا ممكنه در باره ى بدن آينده م ندونم ولى وجود خواهم داشت، و بدن عوض ميشه اما من بايد بدن ديگه اى رو كه موقتيه قبول كنم ولى من چون زنده م، به اين معناست كه بدن گرفته م. اون بدن روحانيه پس بدن روحانى وجود داره، و پيشرفت روحانى يعنى اول از همه دونستن هويت روحانى خودم درست مثل ساناتانا گوسوامى كه بعد از كناره گيرى از وزارت، پيش شرى چيتانياماهاپرابهو رفت خوب قبل از هر چيز گفت كه: " در واقع، من نميدانم چه هستم، و چرا در معرض زندگى رنج آورمقيد قرار گرفته م" بنابراين، بدن، موقعيت دردآور زندگيه در رويا هم همينطور. وقتى من بدن ديگه ميگيرم، گاهى حس ميكنيم كه در نوك يك بامبوى بلند يا كوه بلند همين الان، دارم ميفتم پايين. مى ترسم، گاهى فرياد ميكشم،" دارم ميفتم پايين" پس اين بدن، اين بدن مادى، بدنى كه متعلق به منه... در واقع من متعلق به هيچكدوم از اين بدنها نيستم يك بدن جداگانه ى روحانى دارم پس اين زندگى انسانى يعنى براى درك كردن اينكه" من اين بدن مادى نيستم، من بدنى روحانى دارم" اونوقت سؤال بعدى اينه كه،" پس وظيفه ى من چيه؟" در اين بدن حاضر تحت بعضى موقعيتهاى مادى، فكر ميكنم، " اين بدن منه"، و بدن تحت موقعيت خاصى از اين كشور يا اين خانواده توليد شده؛ بنابراين،" اين خانواده ى منه، اين كشور منه، اين ملت منه" همه چيز در مفهوم بدنى زندگى و اگر من اين بدن نيستم، پس در ارتباط با اين بدن، چه خانواده م يا كشورم يا جامعه م، يا ارتباطاتم، همه شون غلطه چون بدن اشتباهه | يك نكته در ارتباط اينه كه در شب وقتى دارم خواب مى بينم، اين بدن رو فراموش مى كنم اين بدن، در خواب، مى بينم كه به جاهاى مختلفى رفتم، با آدمهاى مختلفى حرف مى زنم، و موقعيتم متفاوته ولى در اون زمان بياد نميارم كه واقعاً بدنم خوابيده روى تخت توى آپارتمانم جايى كه ازش اومدم ولى اين بدن رو بياد نمياريم. اين تجربه ى همه ست مشابهاً، وقتى دوباره برميگرديد، موقعيت بيدارى در صبح، بعد از بلند شدن از تخت، همه ى بدنهايى رو كه در رويا خلق كردم فراموش ميكنم پس كدوم يكى درسته؟ اين بدن درسته يا اون بدنها؟ چون در شب من اين بدن رو فراموش كردم، و در روز بدنهاى رويايى ديگه رو پس هر دوى اونها نادرستند. اين فقط توهم و خطاى حسّيه ولى من درستم چون در شب مى بينم، در روز مى بينم پس من جاودانم، بدن ابدى نيست. اين حقيقته همونطور كه در آيه ى ١٨، فصل ٢ گيتا نوشته شده " شاريريناها"، مالك بدن، جاودانه، ولى بدن نه به طرق مختلفى، كريشنا در باره ى موقعيت مادى اين بدن توضيح ميدهد ولى اونهايى كه خيلى باشعور نيستند، با دانش كم شون، درك اين موضوع خيلى براشون سخته در غير اينصورت، همه چيز خيلى روشنه. اين نكته خيلى واضحه كه در شب من اين بدن رو فراموش ميكنم، و در روز بدنِ در شب رو به فراموشى ميسپارم. اين حقيقته مشابهاً، ممكنه من بدن زندگى قبلم رو فراموش كنم، دوره ى قبل زندگى، يا ممكنه در باره ى بدن آينده م ندونم ولى وجود خواهم داشت، و بدن عوض ميشه اما من بايد بدن ديگه اى رو كه موقتيه قبول كنم ولى من چون زنده م، به اين معناست كه بدن گرفته م. اون بدن روحانيه پس بدن روحانى وجود داره، و پيشرفت روحانى يعنى اول از همه دونستن هويت روحانى خودم درست مثل ساناتانا گوسوامى كه بعد از كناره گيرى از وزارت، پيش شرى چيتانياماهاپرابهو رفت خوب قبل از هر چيز گفت كه: " در واقع، من نميدانم چه هستم، و چرا در معرض زندگى رنج آورمقيد قرار گرفته م" بنابراين، بدن، موقعيت دردآور زندگيه در رويا هم همينطور. وقتى من بدن ديگه ميگيرم، گاهى حس ميكنيم كه در نوك يك بامبوى بلند يا كوه بلند همين الان، دارم ميفتم پايين. مى ترسم، گاهى فرياد ميكشم،" دارم ميفتم پايين" پس اين بدن، اين بدن مادى، بدنى كه متعلق به منه... در واقع من متعلق به هيچكدوم از اين بدنها نيستم يك بدن جداگانه ى روحانى دارم پس اين زندگى انسانى يعنى براى درك كردن اينكه" من اين بدن مادى نيستم، من بدنى روحانى دارم" اونوقت سؤال بعدى اينه كه،" پس وظيفه ى من چيه؟" در اين بدن حاضر تحت بعضى موقعيتهاى مادى، فكر ميكنم، " اين بدن منه"، و بدن تحت موقعيت خاصى از اين كشور يا اين خانواده توليد شده؛ بنابراين،" اين خانواده ى منه، اين كشور منه، اين ملت منه" همه چيز در مفهوم بدنى زندگى و اگر من اين بدن نيستم، پس در ارتباط با اين بدن، چه خانواده م يا كشورم يا جامعه م، يا ارتباطاتم، همه شون غلطه چون بدن اشتباهه | ||
<!-- END TRANSLATED TEXT --> | <!-- END TRANSLATED TEXT --> | ||
</div> | |||
Latest revision as of 22:24, 10 October 2018
Lecture on BG 2.28 -- London, August 30, 1973
يك نكته در ارتباط اينه كه در شب وقتى دارم خواب مى بينم، اين بدن رو فراموش مى كنم اين بدن، در خواب، مى بينم كه به جاهاى مختلفى رفتم، با آدمهاى مختلفى حرف مى زنم، و موقعيتم متفاوته ولى در اون زمان بياد نميارم كه واقعاً بدنم خوابيده روى تخت توى آپارتمانم جايى كه ازش اومدم ولى اين بدن رو بياد نمياريم. اين تجربه ى همه ست مشابهاً، وقتى دوباره برميگرديد، موقعيت بيدارى در صبح، بعد از بلند شدن از تخت، همه ى بدنهايى رو كه در رويا خلق كردم فراموش ميكنم پس كدوم يكى درسته؟ اين بدن درسته يا اون بدنها؟ چون در شب من اين بدن رو فراموش كردم، و در روز بدنهاى رويايى ديگه رو پس هر دوى اونها نادرستند. اين فقط توهم و خطاى حسّيه ولى من درستم چون در شب مى بينم، در روز مى بينم پس من جاودانم، بدن ابدى نيست. اين حقيقته همونطور كه در آيه ى ١٨، فصل ٢ گيتا نوشته شده " شاريريناها"، مالك بدن، جاودانه، ولى بدن نه به طرق مختلفى، كريشنا در باره ى موقعيت مادى اين بدن توضيح ميدهد ولى اونهايى كه خيلى باشعور نيستند، با دانش كم شون، درك اين موضوع خيلى براشون سخته در غير اينصورت، همه چيز خيلى روشنه. اين نكته خيلى واضحه كه در شب من اين بدن رو فراموش ميكنم، و در روز بدنِ در شب رو به فراموشى ميسپارم. اين حقيقته مشابهاً، ممكنه من بدن زندگى قبلم رو فراموش كنم، دوره ى قبل زندگى، يا ممكنه در باره ى بدن آينده م ندونم ولى وجود خواهم داشت، و بدن عوض ميشه اما من بايد بدن ديگه اى رو كه موقتيه قبول كنم ولى من چون زنده م، به اين معناست كه بدن گرفته م. اون بدن روحانيه پس بدن روحانى وجود داره، و پيشرفت روحانى يعنى اول از همه دونستن هويت روحانى خودم درست مثل ساناتانا گوسوامى كه بعد از كناره گيرى از وزارت، پيش شرى چيتانياماهاپرابهو رفت خوب قبل از هر چيز گفت كه: " در واقع، من نميدانم چه هستم، و چرا در معرض زندگى رنج آورمقيد قرار گرفته م" بنابراين، بدن، موقعيت دردآور زندگيه در رويا هم همينطور. وقتى من بدن ديگه ميگيرم، گاهى حس ميكنيم كه در نوك يك بامبوى بلند يا كوه بلند همين الان، دارم ميفتم پايين. مى ترسم، گاهى فرياد ميكشم،" دارم ميفتم پايين" پس اين بدن، اين بدن مادى، بدنى كه متعلق به منه... در واقع من متعلق به هيچكدوم از اين بدنها نيستم يك بدن جداگانه ى روحانى دارم پس اين زندگى انسانى يعنى براى درك كردن اينكه" من اين بدن مادى نيستم، من بدنى روحانى دارم" اونوقت سؤال بعدى اينه كه،" پس وظيفه ى من چيه؟" در اين بدن حاضر تحت بعضى موقعيتهاى مادى، فكر ميكنم، " اين بدن منه"، و بدن تحت موقعيت خاصى از اين كشور يا اين خانواده توليد شده؛ بنابراين،" اين خانواده ى منه، اين كشور منه، اين ملت منه" همه چيز در مفهوم بدنى زندگى و اگر من اين بدن نيستم، پس در ارتباط با اين بدن، چه خانواده م يا كشورم يا جامعه م، يا ارتباطاتم، همه شون غلطه چون بدن اشتباهه