PL/Prabhupada 0249 - Dlaczego są wojny?
Lecture on BG 2.6 -- London, August 6, 1973
Nie ma kwestii, żeby Arjuna mógł się wahać w sprawie udziału w tej bitwie. Kṛṣṇa ją poparł, zatem musiała się odbyć. Jak spacerowaliśmy, ktoś zapytał: "Dlaczego wybuchają wojny?" Nie jest to zbyt trudne do zrozumienia; w każdym z nas drzemie duch walki. Nawet dzieci, psy, koty, ptaki, mrówki, walczą ze sobą. Każdy ma to doświadczenie. Dlaczego zatem nie ludzkie istoty? Duch walki jest w każdym. Jest to jeden z symptomów uwarunkowanego życia. W jakich okolicznościach dochodzi do wojen? Obecnie, ambitni politycy zajęci są walką. Lecz zgodnie z wedyjską cywilizacją, walka oznacza dharma-yuddha, czynność zgodną z religijnymi zasadami. Nie spowodowana kaprysem, politycznymi ideami lub "-izmami." Obecnie toczy się ona pomiędzy dwoma politycznymi stronami, komunistami i kapitalistami. Starają się oni unikać wojny, ale spór trwa tak czy inaczej. Jak tylko Ameryka coś osiągnie, Rosja natychmiast stara się jej dorównać. Podczas ostatniej wojny pomiędzy Indiami i Pakistanem, jak tylko Prezydent Nixon wysłał swoją Siódma Flotę do Zatoki Bengalskiej (Ocean Indyjski); było to tak blisko Indii... To było bezprawie. Ale Ameryka jest taka nadęta... Być może był to akt solidarności z Pakistanem. Jednak jednocześnie nasz rosyjski przyjaciel pojawił się także. Dlatego Ameryka musiała się wycofać. W innym wypadku, myślę że Amerykanie mogliby zaatakować.
Zatem walka odbywa się ciągle i nie można jej powstrzymać. Wielu ludzi działa na rzecz powstrzymania wojen. Nie jest to jednak możliwe. To są nierealne żądania. Duch walki jest obecny w każdym z nas. Jest to jeden z symptomów żywych istot. Nawet dzieci, które nie uprawiają polityki i nie mają wrogów, czasem walczą przez kilka minut, żeby później znów się pogodzić. Zatem ten duch współzawodnictwa istnieje. Jak więc można go wykorzystać? Dla naszego Ruchu Świadomości Kryszny. Mówimy o świadomości. Nie głosimy uległości lub ślepych nakazów. Nie. Wszystko powinno być wykonywane w świadomości Kṛṣṇy. Taka jest nasza propaganda. Nirbandha-kṛṣṇa-sambandhe. Każda czynność powinna być wykonywana dla zadowolenia Kṛṣṇy. Działamy dla satysfakcji Kṛṣṇy . To jest świadomość Kṛṣṇy. Kṛṣṇendriya tṛpti vāñchā tāra nāma prema (CC Adi 4.165). To jest miłość. Jak ktoś kogoś kocha, to dla dobra tej osoby może zrobić wszystko, i tak się czasem dzieje. W podobny sposób powinniśmy stać się gotowi do poświęcenia dla Kṛṣṇy. Spróbujcie się nauczyć, jak kochać Kṛṣṇę i jak dla Niego działać. Jest to doskonałością życia. Sa vai puṁsāṁ paro dharmo yato bhaktir adhokṣaje (SB 1.2.6). Bhakti oznacza służbę, bhaja-sevāyām. Bhaj-dhātu, ma zastosowanie w celu pełnienia służby, bhaja. "Bhaja" w gramatyce sanskrytu, kti-pratyaya, zmienia się w rzeczownik. Ale jest to czasownik. Zatem istnieją pratyayas, kti pratyaya, ti pratyaya, wiele pratyaya. Bhaj-dhātu kti, równa się z bhakti. Tak więc bhakti oznacza "żeby zadowolić Kṛṣṇę." Jak ktoś twierdzi: "Jestem wielbicielem bogini Kālī," to nie jest to bhakti, to jest interes. Gdyż za czczeniem półbogów zawsze kryje się jakiś motyw.
Na przykład, ludzie stają się czcicielami bogini Kālī, żeby jeść mięso. Taki jest ich cel. W kulturze wedyjskiej mięsożercom radzi się: "Nie jedzcie mięsa pochodzącego z ubojni lub sklepu." W rzeczywistości, utrzymywanie rzeźni na całym świecie nigdy wcześniej nie miało miejsca. To jest współczesny wynalazek. Czasem rozmawiamy z chrześcijanami i pytamy "Chrystus mówi 'Nie zabijaj'; dlaczego zabijacie?" Wtedy oni odpowiadają, że "Jezus też czasami jadał mięso." Jeżeli nawet przyjmiemy, że czasami jadł, to czy powiedział on: "Zbudujcie wielkie rzeźnie i jedzcie mięso"? Nie ma w tym nawet żadnego sensu. Chrystus mógł jeść. Czasami mógł... jeżeli nie ma niczego innego do jedzenia, cóż można poradzić? To jest kolejna kwestia. W wielkiej potrzebie, jeżeli żadne inne pożywienie nie jest dostępne... Nadejdą takie czasy. W Kali-yudze, ziarna i zboża stopniowo będą zanikać. Śrīmad-Bhāgavatam Canto Dwunaste to oznajmia. Ryż, pszenica, mleko i cukier nie będą już dostępne. I trzeba będzie jeść mięso. Takie będą realia. Z kanibalizmem włącznie. Grzeszne życie to postępująca degradacja; im dalej trwa tym uwikłanie staje się cięższe. Tān aham dviṣataḥ krūrān kṣīpāmy ajasram andhe-yoniṣu (BG 16.19). Osoby grzeszne i demoniczne, za sprawą sił natury materialnej, umieszczane są w warunkach, w których stają się jeszcze bardziej demoniczne. W ten sposób na zawsze tracą szansę na zrozumienie Boga. Takie jest prawo natury. Jeśli ktoś chce zapomnieć o Bogu, wtedy On umieszcza daną osobę w warunkach sprzyjających ignorancji i zapomnieniu. Takie jest życie demoniczne. I ono nadchodzi. W obecnych czasach prawie nikt nie jest zainteresowany zrozumieniem, kim jest Bóg. Arto arthārtī jijñāsu jñānī (CC Madhya 24.95). I zbliża się czas, kiedy ludzie nie będą mieli zdolności do Jego realizacji. To będzie ostatni etap Kali-yugi i w tym okresie pojawi się Kalkī avatāra. Nie będzie już wtedy nauczania o świadomości Boga, to będzie zwykłe zabijanie. Kalkī avatāra użyje Swego miecza do wielkiej masakry. Następnie zaś ponownie nadejdzie złoty wiek, Satya-yuga.