MY/Prabhupada 0007 - Krishna's Maintenance Will Come
Lecture on SB 1.5.22 -- Vrndavana, August 3, 1974
ဘ္ရမာနႏၵ : ဘရ္ဟမန က လခစားမလုပ္ရဘူးေနာ္။ မလုပ္ရဘူး။ သူဟာ ငတ္ျပီး အေသသာခံသြားမယ္။ သူလခစားလုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါ ဘ္ရဟမန ျဖစ္တယ္။ ခ်သ္ရီယား ဝိတ္သ်ွ္ လည္းဒီလိုပါဘဲ။ စူဒရ ကေတာ့လုပ္တယ္။ ဝိတ္သ်ွ္တစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွာတတ္တယ္။ သူက အလုပ္နည္းနည္းေတာ့ရွာတတ္တယ္။ လက္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ ေရွးေရွးတံုးက ဦးနႏၵီး ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ကာလကတၱားမွာရွိတယ္။ သူဟာ သူ႔မိတာ္ေဆြထံသြားျပီး ငါလုပ္ငန္းစဖို႔ ငါ့ကို အရင္းအႏွီး နည္းနည္းေပးပါကြာ ဆိုျပီး ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ သူက မင္းက ဝိတ္သ်ွ္ဘဲ။ ကုန္သည္ မဟုတ္လား။ "ဟုတ္ပါတယ္" " အန္ မင္းက ငါ့ဆီက ပိုက္ဆံလာေတာင္းေနတယ္။ ပိုက္ဆံက လမ္ူေပၚမွာပဲ။ မင္းဘာသာ မင္းရွာေပါ့။" အဲဒါနဲ႔ သူလည္း " ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မေတြ႔လိုပါဗ်ာ" လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ " မင္းမေတြ႔ဘူး။ အဲဒါဘာၾကီးတံုး။" "အဲဒါ ၾကြက္ေသတစ္ေကာင္ဘဲ။" "အဲဒါ မင္းရဲ႕ အရင္းအႏွီးပဲ ။" ၾကည့္ပါအံုး။ အဲဒီတံုးက ကာလကတၱားျမိဳ႕ မွာ ပလိပ္ေရာဂါ ၾကီးစိုးေနခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က စည္ပင္သာယာ ကၾကြက္ေသတစ္ေကာင္ ရံုးကိုယူလာေပးရင္ ႏွစ္ျပားေပးမယ္လို႔ ေၾကညာထားတယ္။ ဒါနဲ႔ သူလည္း အဲဒီၾကြက္ေသကိုယူျပီး စည္ပင္သာယာ ရံုးဆီကို သြားပို႔တယ္။ အဲဒီမွာ သူႏွစ္ျပားရလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူလည္း မလတ္ဆတ္တဲ႔ ကြမ္းသီး နည္းနည္း ႏွစ္ျပားနဲ႔ဝယ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေဆးေၾကာျပီး အဲဒါေတြကို ေလးျပား ငါးျပား နဲ႔ ေရာင္းလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အဲဒီလူဟာ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း နဲ႔ အရမ္း ခ်မ္းသာလာတယ္။ သူ႔ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္က ကဆရာေတာ္ရဲ႕ ေလာကုတၱရာ ညီအစ္ကိုေတြပါပဲ။ နႏၵီးမိသားစုဆိုတာေလ။ အဲဒီ နႏၵီး မိသားစုဟာ အခုထက္ထိ ရွိတယ္။ လူေလးရာ ငါးရာ ကို ထမင္းေကြ်းတယ္။ တကယ့္ အထက္တန္းက်တဲ႔ မိသားစု တစ္ခုပဲ။ ျပီးေတာ့ သူတို႔မွာ မိသားစု ထံုးတမ္းစဥ္လာ တစ္ခုက သား သမီးတစ္ေယာက္ ေမြးလာျပီဆိုတာနဲ႔ ရူပီး ငါးေထာင္ ကို ဘဏ္ထဲမွာ ထည့္လိုက္တယ္။ ကေလးၾကီးလာျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေငြငါးေထာင္ကို အတိုးနဲ႔ သူယူလို႔ရတယ္။ အဲဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အရင္းအႏွီး ကေနဖဲ႔မေပးဘူး။ ျပီးေတာ့ မိသားစုဝင္ေတြအားလံုး ေနဖို႔ နဲ႔ စားဖို႔ေပးတယ္။ အဲဒါသူတို႔ရဲ႕... ဒါေပမယ့္ ကနဦးအစက စတင္ထူေထာင္ခဲ႔ တဲ႔သူဟာ သူဟာ လုပ္ငန္းကို စခဲ႔တာက ၾကြက္ေသအနီေလးတစ္ေကာင္နဲ႔ ေပါ့။ ဒါဟာတကယ့္ အမွန္တရားပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ မမွီခိုဘဲ လြတ္လတ္စြာ ေနခ်င္ရင္ ကာလကတၱားမွာ ဆရာေတာ္ ေတြ႔ဘူးတယ္။ ဆင္းရဲတဲ႔ ဝိတ္သ်ွ္ ေတြေတာင္မွ မနက္ဆို သူတို႔ ပဲနည္းနည္း ပဲအိတ္ ယူျပီး အိမ္ေပါက္ေစ့ သြားၾကတယ္။ ပဲက ဘယ္မွာမဆို လိုတာပဲ။ မနက္မွာ ပဲအလုပ္ လုပ္တယ္။ ညေန က်ေတာ့ မွန္ဆီမီးအိမ္ထြန္းတဲ႔ဆီကိုလိုက္ေရာင္းတယ္။ ညေနမွာ လူတိုင္းလိုမွာပဲေလ။ အခုလည္း သင္ေတြ႔ႏိုင္ေသးတယ္။ ဘယ္သူမွ လခစားအလုပ္ မရွာၾကပါဘူး။ သူ႔မွာရွိတဲ႔ ေျမပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းကို သူေရာင္းမယ္။ တစ္ခုခု သူလုပ္ေနမယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဘုရားျမတ္ ကရိသ်ွ္ဏ က အားလံုးကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတာပဲ။ ဒီလူက ငါ့ကို ေထာက္ပံ့ေပူေနတယ္ဆိုျပီး ထင္တာကိုက မွားယြင္းတဲ႔ အေတြးမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ မဟုတ္ေပဘူး။ က်မ္းစာေတြမွာလည္းေျပထားပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ကရိသ်ွ္ဏ ေပၚ ယံုၾကည္မႈ ထားရွိျပီး ကရိသ်ွ္ဏ ကကြ်န္ေတာ့္ကို ဘဝေပးထားတာ။ ကရိသ်ွ္ဏကသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီကိုပို႔ထားတာ။ အဲဒီေတာ့ သူပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိန္းသိမ္းတာဝန္ယူလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတတ္ႏိုင္တာေလးေတာ့ ငါလုပ္မယ္။ အဲဒီကေနျပီးေတာ့ ကရိသ်ွ္ဏရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေပးမႈေလးေတြေရာက္လာလိမ့္မယ္။