PL/Prabhupada 0119 - Dusza jest wiecznie młoda
Lecture on BG 2.1-10 and Talk -- Los Angeles, November 25, 1968
Prabhupāda: Tak.
Śrīmatī: Czy tym jest starość, czy dusza starzeje się, gdy opuszcza ciało?
Prabhupāda: Nie, dusza nie jest stara. Ciało się zmienia, to jest proces. To będzie wyjaśnione,
- dehino 'smin yathā dehe
- kaumāraṁ yauvanaṁ jarā
- tathā dehāntara-prāptir
- dhīras tatra na muhyati
- (BG 2.13)
Dusza jest wiecznie żywa. Ciało się zmienia. Należy to zrozumieć. Ciało się zmienia. Każdy może to zrozumieć. Tak jak w dzieciństwie twoje ciało było... Tak jak to dziecko, ma inne ciało. Gdy zostanie młodą dziewczyną, będzie miała inne ciało. Ale dusza jest w tym i w kolejnym ciele. To jest dowód, że dusza się nie zmienia, ciało się zmienia. To jest dowód. Myślę o dzieciństwie. To znaczy, że jestem ten sam "Ja", który istniał w dzieciństwie, pamiętam, że w dzieciństwie zrobiłem to i tamto. Ale nie ma już dziecięcego ciała. Przeminęło. Wniosek jest taki, że ciało się zmieniło, ale ja jestem ten sam. Czyż nie? To jest prosta prawda. To ciało się zmieni, a ja pozostanę ten sam. Mogę wejść w kolejne ciało, to nie ma znaczenia, ale ja zostanę ten sam. Tathā dehāntara-prāptir dhīras tatra na muhyati (BG 2.13). Tak jak zmieniam ciało w chwili obecnej, podobnie ostateczna zmiana nie oznacza, że jestem martwy. Wchodzę w kolejne... To także wyjaśnia vāsāṁsi jīrṇāni yathā (BG 2.22), że się zmieniam. Gdy nie byłem sannyāsīnem, ubierałem się jak każdy dżentelmen. Teraz zmieniłem strój. To nie znaczy, że umarłem. Nie. Zmieniłem ciało, to wszystko. Zmieniłem ubiór.