PL/Prabhupada 0196 - Pożądaj tylko duchowych przyjemności
Lecture on BG 2.58-59 -- New York, April 27, 1966
Musimy nauczyć się tego, jak dostrzegać piękno życia duchowego. Wtedy naturalnie wstrzymamy materialne działania. To tak jak z chłopcem. Cały dzień psoci i bawi się, lecz jeśli dostanie dobre zajęcie... Istnieje obecnie tyle urządzeń edukacyjnych, przedszkola itd. Jeśli jest zajęty nauką, "Och, A, B." Uczy się ABC i w tym samym czasie powstrzymuje od psocenia. Podobnie istnieje przedszkole w życiu duchowym. Jeśli tylko zajmiemy się duchowością, wtedy możliwe jest powstrzymanie się od materialnego działania. Nie można przestać działać. Nie można. Ten sam przykład z Arjuną... Zanim wysłuchał Bhagavad-gītę nie chciał walczyć. Po jej wysłuchaniu stał się bardziej aktywny, transcendentalnie aktywny. Życie duchowe czy transcendentalne nie oznacza wolności od działania. Jeśli sztucznie usiądziemy, "Och, już nic materialnego nie zrobię. Będę tylko medytował," o czym będziesz medytował? Twoja medytacja po chwili będzie przerwana, tak jak Viśvāmitra Muni nie mógł kontynuować swojej. Musimy być zawsze w stu procentach zajęci duchowymi działaniami. To powinien być program naszego życia. W życiu duchowym ciężko jest znaleźć czas na coś poza nim. Jest tu tak wiele do zrobienia. Rasa-varjam. To zajęcie może być możliwe tylko wtedy, gdy znajdziesz w nim transcendentalną przyjemność.
Wtedy się to uda. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ (CC Madhya 23.14-15). Życie duchowe zaczyna się od śraddhā, wiary. Tak jak wy łaskawie przychodzicie tu, by mnie słuchać. Macie trochę wiary. To jest początek. Bez wiary nie spędzalibyście tu czasu, ponieważ nie ma tu kina, politycznych rozmówi, niczego... Dla niektórych to może być bardzo suche. Bardzo suchy temat. Lecz wy nadal przychodzicie. Dlaczego? Bo rozwinęliście wiarę, "Och, tu jest Bhagavad-gītā. Posłuchajmy." Więc wiara to początek. Niewierzący nie mogą mieć żadnego życia duchowego. Wiara to początek. Ādau śraddhā. Śraddhā. Dzięki wierze i jej pogłębianiu robisz coraz większy postęp. Wiara musi być pogłębiania. Początek to wiara. Gdy głęboko wierzysz, wtedy szybko kroczysz duchową ścieżką. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ (CC Madhya 23.14-15). Jeśli masz trochę wiary, wtedy znajdziesz sādhu, sādhu lub świętego, mędrca, który może cię duchowo oświecić. To się nazywa sādhu-saṅga (CC Madhya 22.83). Ādau śraddhā. Podstawową zasadą jest śraddhā, a kolejnym krokiem jest sādhu-saṅga, towarzystwo osób z duchowym podejściem. To się nazywa sādhu... Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgo 'tha bhajana-kriyā. Jeśli masz towarzystwo osób duchowo samo-zrealizowanych, to znajdziesz tam duchowe zajęcia. To się nazywa bhajana-kriyā. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ atha bhajana-kriyā tataḥ anartha-nivṛttiḥ syāt. A gdy coraz bardziej zajmują cię duchowa działania, to proporcjonalnie materialne czynności i uczucia do nich zmaleją. Przeciwdziałanie. Gdy zajmiesz się duchowym działaniem, to materialne zmaleje. Zwróćcie uwagę teraz. Materialne i duchowe czynności, różnica między nimi... Przypuśćmy, że pracujesz jako lekarz. Nie myśl w ten sposób, "Jeśli zajmę się duchowością, to porzucę swój zawód." Nie, nie. To nie tak. Musisz uduchowić swoje zajęcie. Tak jak Arjuna, który był żołnierzem. Został osobą duchowną. To znaczy, że uduchowił militarne działania.
To są techniki. ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ atha bhajana-kriyā tataḥ anartha-nivṛttiḥ syāt (CC Madhya 23.14-15). Anartha oznacza... Anartha jest tym, co sprowadza nieszczęścia. Materialne działania będą trwały i zwiększały moje nieszczęście. Jeśli podejmiesz życie duchowe, to materialne nieszczęścia stopniowo zmaleją, aż przestaną istnieć całkowicie. Duchowe życie zaczyna się wtedy, gdy jesteśmy wolni od materializmu. Athāsakti. Przywiązujesz się. Nie możesz się już poddać. Gdy anartha-nivṛtti, gdy materialne działania całkowicie ustępują, wtedy nie możesz się poddać. Athāsakti. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgo 'tha bhajana-kriyā tato 'nartha-nivṛttiḥ syāt tato niṣṭhā (CC Madhya 23.14-15). Niṣṭhā znaczy, że twoja wiara staje się mocniejsza, stała i zrównoważona. Tato niṣṭhā tato ruciḥ. Ruci. Ruci oznacza, że będziesz pragnął tylko duchowości. Nie będziesz chciał słuchać niczego innego, poza duchowym przekazem. Nie będziesz chciał robić niczego, poza duchowymi czynnościami. Nie będziesz chciał jeść niczego, co nie jest uduchowione. Zmieni się twoje życie. Tato niṣṭhā athāsaktiḥ. Potem pojawi się przywiązanie, potem bhāva. Potem będziesz transcendentalny, ekstatyczny. Pojawi się ekstaza. I to jest... To są różne etapy wyższej platformy duchowego życia. Tato bhāvaḥ. Tato bhāvaḥ. Bhāva, etap bhāva, to miejsce, z którego możesz bezpośrednio rozmawiać z Najwyższym Panem.