PL/Prabhupada 0383 - Znaczenie do pieśni Gaura pahu
Purport to Gaura Pahu -- Los Angeles, January 10, 1969
Gaura pahū nā bhajiyā goinu, prema-rathana-dhana helāya hārāiṅu. To jest kolejna pieśń Narottama dāsa Ṭhākura. Mówi tu, "Zaprosiłem do siebie duchową śmierć nie wielbiąc Pana Caitanyi." Gaura pahū nā bhajiyā goinu. Gaura pahū znaczy "Pan Caitanya." Nā bhajiyā, "nie wielbiłem." Goinu, "Zaprosiłem śmierć duchową." adhane yatane kari dhanu tainu. "Dlaczego zaprosiłem duchową śmierć? Ponieważ zajmuję się rzeczami bezużytecznymi i odrzuciłem prawdziwy cel życia." Adhana znaczy bezużyteczne rzeczy. A dhana znaczy coś wartościowego. Każdy z nas ignorując duchowe wyzwolenie, zajmuje się materialnym zadowalaniem zmysłów, dlatego tracimy szansę, jaką daje ludzkie ciało na wzniesienie się do duchowej platformy. Uwarunkowana dusza otrzymuje ludzkie ciało, aby wykorzystać szansę na duchowe wyzwolenie. Każdy, kogo nie obchodzi duchowe wyzwolenie, zaprasza do siebie śmierć duchową. Duchowa śmierć znaczy zapomnienie o sobie, o tym, że jest się duszą. To jest duchowa śmierć. W życiu zwierząt istnieje tylko zapomnienie. Nie mogą pamiętać w żadnym razie, że nie są tym ciałem, że są od niego różni. Tylko w tym ludzkim ciele, w ludzkim życiu, można zrozumieć, że nie jest się tym ciałem, że jest się duszą. Dzięki intonowaniu Hare Kṛṣṇa można łatwo ten fakt zrozumieć. A dzięki wielbieniu Pana Caitanyi i przestrzeganiu Jego zasad, możemy śpiewać Hare Kṛṣṇa i z łatwością dojść do duchowego zrozumienia. Narottama dāsa Ṭhākura mówi w naszym imieniu, że to ignorujemy. Dlatego zapraszamy śmierć duchową.
Potem mówi prema-rathana-dhana helāya hārāiṅu. Duchowe życie oznacza rozwijanie prawdziwej miłości. Każdy mówi o miłości. Jest tyle szyldów, gazet, "miłość, miłość." Ale nie ma miłości. To jest złudzenie. Tylko pożądanie. Miłość do intoksykacji, seksu, itd... To ma miejsce. Prawdziwa miłość oznacza... Słowo miłość można stosować jedynie w związku z Kṛṣṇą, Bogiem. Ponieważ jesteśmy stworzeni w tym celu. Kochać oznacza kochać Kṛṣṇę. To jest potrzebne. To jest duchowa miłość. prema-rathana. Mogłem zdobyć tą transcendentalną pozycję miłowania, ale to zignorowałem. W ten sposób wzywam swą duchową śmierć. Jest to efektem moich przeszłych złych uczynków. Każdy, kto posiada materialne ciało, dostał je za przeszłe złe uczynki. Czasami robimy coś pobożnego. Tak naprawdę dopóki ktoś ma materialne ciało, nie ma mowy o pobożnych uczynkach. Pobożność oznacza koniec materialnego ciała. To jest pobożność. W przeciwnym razie należy to rozumieć jako fakt, że nawet Brahmā, głowa wszystkich żywych istot w tym wszechświecie, o bardzo długim okresie życia, wszechmocy, nawet on był niepobożny, ponieważ otrzymał materialne ciało. Schodzimy coraz niżej i niżej, ciało po ciele, przez nasze grzechy. Bhāgavata także mówi, że ludzie nie wiedzą, iż dzięki procesowi zadowalania zmysłów dostaną kolejne ciało. A ciało jest przyczyną materialnej męki. Ponieważ dostałem to ciało, to mam ból głowy, brzucha. Czuję to i tamto. Lecz gdy tylko wydostajemy się z tego materialnego ciała, to koniec z materialnym bólem. Jest już tylko radosne życie. Brahma-bhūtaḥ prasannātmā (BG 18.54). Prasannātmā oznacza radosny, gdy tylko prowadzimy życie duchowe. Z powodu mych przeszłych grzechów tracę tą okazję. Apana kara mada seva...
Dlaczego się to dzieje? Sat-saṅga chāḍi khainu asatyera vilāsa. "Porzuciłem towarzystwo wielbicieli, a przebywam z bzdurnymi ludźmi." Asatyera. Asat and sat. Sat to duch. A asat to materia. Związek z materialnym przywiązaniem oznacza wplatanie się w materialne, uwarunkowane życie. Należy mieć towarzystwo wielbicieli. Satāṁ prasaṅgād mama vīrya-saṁvido. Boga można zrozumieć tylko w towarzystwie wielbicieli. Dlatego opowiadamy się za tym ruchem, towarzystwem świadomości Kṛṣṇy. Możecie zobaczyć, że ten, kto przyjdzie do nas, pobędzie kilka dni, tygodni, staje się świadomy, staje do inicjacji i robi dalszy postęp. To towarzystwo jest bardzo istotne. Ci, którzy zarządzają różnymi centrami i świątyniami powinni być bardzo odpowiedzialni, ponieważ wszystko zależy od ich szczerych działań i charakteru. Jeśli nie są szczerzy, to nie będzie to skuteczne. Ktoś może do nas przyjść, lecz jeśli jest nieszczery, to nie odniesie efektu. Lecz gdy wielbiciele są szczerzy, to każdy kto się z nimi zetknie, zmieni się. To jest sekret. Sat-saṅga chāḍi asatyera vilāsa. Gdy tylko porzucamy towarzystwo wielbicieli, natychmiast chwyta nas māyā. Gdy tylko opuszczamy ich towarzystwo, māyā mówi, "Tak, zapraszam do mnie." Nie można być neutralnym. To nie możliwe. Musimy być z māyą lub Kṛṣṇą. Każdy powinien być bardzo poważny odnośnie przebywania z wielbicielami, z Kṛṣṇą.
Kṛṣṇa oznacza... Gdy mówimy Kṛṣṇa, "Kṛṣṇa" oznacza Kṛṣṇę i Jego wielbicieli. Kṛṣṇa nigdy nie jest sam. Kṛṣṇa jest z Rādhārāṇī. Rādhārāṇī jest z gopī. A Kṛṣṇa jest z pasterzami. Nie jesteśmy impersonalistami. Nie widzimy Kṛṣṇy samego. Kṛṣṇa oznacza też Jego wielbicieli. Świadomość Kṛṣṇy oznacza przebywanie z wielbicielami Kṛṣṇy. Viṣaya viṣama viṣa satata khāinu. Autor mówi, "Zawsze piłem najbardziej niebezpieczną truciznę zadowalania zmysłów." Viṣaya viṣama viṣa. Viṣaya oznacza zadowalanie zmysłów. Jedzenie, spanie, łączenie się w pary i obrona. To są viṣaya. A viṣama znaczy niebezpiecznie. Viṣa oznacza truciznę. Jeśli ktoś jest tylko zajęty tymi czterema rzeczami, jak zwierzęta, to mówi się, że pije tylko truciznę. To wszystko. Viṣaya viṣama satata khāinu. "Wiem, że to jest trucizna, tak jestem nią odurzony, że piję ją w każdej chwili." Gaura-kīrtana-rase magana nā painu. "Nie mogłem zatopić się w ruchu saṅkīrtana rozpoczętym przez Pana Caitanyę." Och tak jest w rzeczywistości. Ci, którzy są zbytnio przywiązani do materialistycznego życia, czy zawsze piją truciznę zadowalania zmysłów, nie mają atrakcji do ruchu saṅkīrtana.
Na koniec Narottama dāsa Ṭhākura rozpacza. Pokazuje w tym nas. To bardzo dobrze, jeśli dochodzimy do punktu rozpaczy. Natychmiast się oczyszczamy. Rozpacz oznacza oczyszczenie. Autor mówi, keno vā āchaya prāṇa kichu bali... "Dlaczego jeszcze żyję? Nie jestem z wielbicielami, nie biorę udziału w ruchu saṅkīrtana. Nie rozumiem, kim jest Kṛṣṇa. Nie rozumiem, kim jest Pan Caitanya. Po co żyję? To jest rozpacz. "Czym jest moje szczęście? Jaki jest jego standard? Dlaczego żyję?" Narottama dāsa kena nā gela. "Dlaczego nie umarłem dawno temu? Powinienem umrzeć. Jakie znaczenie ma moje życie?" To nie jest rozpacz Narottama dāsa Ṭhākura. To każdy z nas powinien tak myśleć, "Jeśli nie mogę być z wielbicielami, jeśli nie rozumiem, czym jest ruch świadomości Kṛṣṇy, jeśli nie mam kontaktu z Panem Caitanyą i Jego towarzyszami, to lepiej, żebym umarł. Nie ma innej rady."