FA/Prabhupada 0497 - تلاش همه برای نمردن
Lecture on BG 2.15 -- Hyderabad, November 21, 1972
اينجا، در اين دنياى مادى، ما در" مريتاتوا" قرار داده شديم، در معرض متولد شدن، مرگ، پيرى و بيمارى ولى موقعيت ديگه اى هم هست كه در اونجا هيچ تولد، مرگ، پيرى و بيمارى وجود نداره خوب كدوم موقعيت رو ما بايد دوست داشته باشيم- تولد، مرگ، پيرى، بيمارى يا هيچ تولدى، مرگى، پيرى يا بيمارى؟ كدوم يكى رو بايد بخوايم؟ هان؟ فكر ميكنم بايد نه تولدى، نه مرگى، نه پيرى، نه بيمارى رو دوست داشته باشيم خوب به اين" آمريتاتوا" گفته ميشه. پس" آمريتاتوايا كالپاته" ما در موقعيت اصلى و قانونى خودمون، در معرض تولد، پيرى، بيمارى و مرگ قرار داده نشديم درست مثل كريشنا كه" سات-چيد-آناندا-ويگراها" ست، جاودان، مملو از شعف، مملو از دانش، مشابهاً، بدليل جزء و ذره اى از كريشنا بودن، ما هم همون كيفيت رو داريم اين موقعيت تولد، مرگ، پيرى و بيمارى را قبول كرديم، به دليل ارتباطمون با اين دنياى مادى حالا، هر كسى سعى ميكنه نميره، پير نشه، هر كسى سعى ميكنه مرگ رو ملاقات نكنه. اين طبيعيه چون بطور طبيعى، ما در معرض اين چيزها قرار داده نشديم، بنابراين تلاش ما، فعاليت ما، دست و پا زدنه چطور ميتونيم بدون مرگ، بدون تولد، بدون بيمارى بشيم اين كشمكشى براى وجود داشتنه پس اينجا، در بهاگاواد گيتا، فرمول جالبى رو به شما ميده Yaṁ hi na vyathayanty ete puruṣaṁ puruṣarṣabha. اين حلول روح، شخصى كه به اين وسيله آشفته نشده، همونطور كه در گيتا، فصل ٢، آيه ى ١٣ گفته شده، كسى كه ميفهمه... به فرض پدر من ميميره، اگر من بطور واضح اين موضوع رو درك كرده باشم كه " پدر من نمرده. بدنش رو عوض كرده. بدن ديگه اى اختيار كرده" اين حقيقته. درست مثل وضعيت خوابمون، وضعيت رويا ديدن، بدن من روى تخت دراز كشيده، ولى در رويا من بدن ديگه اى خلق ميكنم و ميرم، هزاران مايل دورتر به جايى ديگه همونطور كه شما هر روز اين تجربه رو كرديد، مشابهاً، بدن زمخت متوقف شده، من، بعنوان روح، متوقف نميشم كار ميكنم. ذهنم من رو ميبره. ذهن من فعاله، شعور من فعاله مردم نميدونند كه بدن لطيف ديگه اى هم هست كه از ذهن، شعور و منيت كاذب ساخته شده كه من رو به بدن زمخت ديگه اى ميبره به اين، انتقال روح به بدن ديگر، گفته ميشه بنابراين شخصى كه ميدونه، روح جاودانه، فناناپذيره، زاده نميشه، هميشه جديده، nityaḥ śāśvato 'yaṁ purāṇaḥ. Nityaḥ śāśvataḥ ayaṁ purāṇaḥ. " پورانا" يعنى خيلى قديمى ما نميدونيم كه چقدر پيريم، چون از بدنى به بدن ديگه منتقل شديم نميدونيم چه زمانى اين انتقال رو شروع كرديم بنابراين واقعاً ما خيلى پيريم، ولى، در حال حاضر،" نيتياها شاشواتو يام پورناها" اگر چه خيلى پير... درست مثل كريشنا كه آدى پوروشا ست، شخص اصلى هنوز هم شما كريشنا رو هميشه يك مرد جوان خواهيد يافت، بين شانزده تا بيست ساله هيچوقت عكس كريشنا رو پير نمى بينيد." ناوا-ياوانا" كريشنا هميشه ناوا-ياوانا ست همونطور كه در برهما سامهيتا، فصل ٥، آيه ى ٣٣، بيان شده " آديام"، شخص اصلى، و قديمى ترين؛ درحال حاضر، او هميشه در زندگى جوانى ست Ādyaṁ purāṇa-puruṣaṁ nava-yauvanam. پس هر كس كه چگونگى انتقال روح رو از بدنى به بدن ديگه ميدونه، " دهيراس تاترا نا موهياتى"، اونهايى كه باهوش و عالمند، آشفته نميشن قصد كريشنا از آموختن همه ى اين چيزها به آرجونا... چون او بسيار بهم ريخته بود كه با كشتن تمام خويشاوندانش و برادرانش چطور زندگى كنه پس كريشنا مى خواست خاطر نشان كند كه"برادران تو، پدر بزرگت، آنها نميميرند بسادگى به بدن ديگرى منتقل ميشوند.( واسامسى جيرنانى ياتاها ويهايا)، همانطور كه ما لباس مان را عوض مى كنيم، مشابهاً بدنهاى مان را نيز عوض مى كنيم دليلى براى زارى وجود نداره" در جاى ديگه، بهاگاواد گيتا، بنابراين، گفته شده، " برهما-بهوتا" " كسى كه برهمن را درك كند"، پراسانناتما،" همواره خوشحال ست او با اين موقعيت هاى مادى پريشان نمى شود" اينجا نوشته شده:" يام هى نا وياتهايانتى اِتى" اين انتقالات مختلف، تغييرات متفاوت طبيعت، بدن، و همه چيز، شخص نبايد با تمام اين چيزها آشفته بشه. اينها چيزهاى بيرونى هستند. ما روح جاودانيم اين بدن بيرونيه، يا لباسى ظاهريه. در حال تغييره پس اگر ما خوب بفهميم،" نا وياتهايانتى"، و با اين چيزها آشفته نشيد، اونوقت" ساها آمريتاتوايا كاپاته"، شخص پيشرفت ميكنه، پيشرفتى روحانى اين يعنى، پيشرفت روحانى يعنى، پيشرفت كردن به سمت زندگى جاويد زندگى روحانى يعنى جاودان، زندگى پربار از دانش. اين زندگى روحانى ست