OR/Prabhupada 0463 - ଯଦି ତୁମେ ତୁମର ମନକୁ କେବଳ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ବିଷୟରେ ଭାବିବା ପାଇଁ ତାଲିମ ଦିଅ, ତେବେ ତୁମେ ସୁରକ୍ଷିତ

Revision as of 22:51, 1 October 2020 by Elad (talk | contribs) (Text replacement - "(<!-- (BEGIN|END) NAVIGATION (.*?) -->\s*){2,}" to "<!-- $2 NAVIGATION $3 -->")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)


Lecture on SB 7.9.8 -- Mayapur, February 28, 1977

ପ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ: ଅନୁବାଦ - "ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ: ଏହା ମୋ ପାଇଁ କିପରି ସମ୍ଭବ, ଅସୁର ପରିବାରରେ କିଏ ଜନ୍ମ ହୋଇଛନ୍ତି, ପରମ ପୁରୁଷ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବା ପାଇଁ? ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଭଗବାନ ସମସ୍ତ ଦେବତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ, ଏବଂ ସମସ୍ତ ସାଧୁ ବ୍ୟକ୍ତି ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଶବ୍ଦ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ, ଯଦିଓ ଏହିପରି ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ବହୁତ ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଉତ୍ତମତା ଧାରାରେ । ତା’ପରେ ମୋ ବିଷୟରେ କ’ଣ କୁହାଯିବ? ମୁଁ ଆଦୌ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ। "

ପ୍ରଭୁପାଦ:

ଶ୍ରୀ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଉଵାଚ
ବ୍ରହ୍ମାଦୟଃ ସୁର-ଗଣା ମୁନୟ ଽଥା ସିଦ୍ଧଃ
ସତ୍ତ୍ଵୈକତାନ-ଗତାୟୋ ଵଚସାଂ ପ୍ରଵାହୈଃ
ନାରାଧିତୁଂ ପୁରୁ-ଗୁର୍ଣୈ ଅଧୁନାପି ପିପ୍ରୁଃ
କିଂ ତୋଷ୍ଟୁଂ ଅର୍ହତି ସ ମେ ହର୍ରି ଉଗ୍ର-ଜାତେଃ
(ଭା. ୭.୯.୮)

ତେଣୁ ଉଗ୍ର-ଜାତେଃ ଅର୍ଥ ଅସୁରେ ପରିବାର, ତାମସୀ । ଉଗ୍ର। ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତରେ ତିନୋଟି ଗୁଣ ଅଛି । ତେଣୁ ଏହାକୁ ଗୁଣ-ମୟୀ କୁହାଯାଏ । ଦୈବୀ ହି ଏଷା ଗୁଣ-ମୟୀ (ଭ.ଗୀ. ୭.୧୪) । ଗୁଣ-ମୟୀର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ତିନୋଟି ଗୁଣ, ତିନୋଟି ଭୌତିକ ପ୍ରକୃତିର ଗୁଣ: ସତ୍ତ୍ଵ-ଗୁଣ, ରଜ-ଗୁଣ ଏବଂ ତମ-ଗୁଣ। ତେଣୁ ଆମର ମନ ଡେଇଁପଡୁଛି । ସମସ୍ତେ ମନର ପ୍ରକୃତି ଜାଣନ୍ତି, ବେଳେବେଳେ ଗୋଟିଏ ଜିନିଷ ଗ୍ରହଣ କରିବା, ପୁନର୍ବାର ଏହାକୁ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରିବା । ସଂକଳ୍ପ-ବିକଳ୍ପ । ଏହା ହେଉଛି ମନର ଗୁଣ, କିମ୍ବା ମନର ପ୍ରକୃତି । ବେଳେବେଳେ ମନ ସତ୍ଵ-ଗୁଣ ଉପରେ, ବେଳେବେଳେ ରଜୋ-ଗୁଣ ଉପରେ, କେତେବେଳେ ତମ-ଗୁଣ ଉପରେ ଡେଇଁପଡେ । ଏହି ଉପାୟରେ ଆମେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ମାନସିକତା ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ । ଏହି ଉପାୟରେ, ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ, ମାନସିକତା ହେଉଛି, ଏହି ଶରୀର ଛାଡିବାର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ, ମୋତେ ଏକ ଭିନ୍ନ ଶରୀରକୁ ନେଇଯିବ । ସତ୍ତ୍ଵ-ଗୁଣ, ରଜ-ଗୁଣ, ତମ-ଗୁଣ ର । ଏହା ହେଉଛି ଆତ୍ମାର ସ୍ଥାନାନ୍ତରର ଉପାୟ । ତେଣୁ ଆମକୁ ଅନ୍ୟ ଶରୀର ନ ପାଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନକୁ ତାଲିମ ଦେବାକୁ ପଡିବ । ତାହା ହେଉଛି ଜୀବନର କଳା । ତେଣୁ ଯଦି ତୁମେ କେବଳ ମନକୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ବିଷୟରେ ଭାବିବା ପାଇଁ ତାଲିମ ଦିଅ, ତେବେ ତୁମେ ସୁରକ୍ଷିତ । ନଚେତ୍ ଦୁର୍ଘଟଣାର ସମ୍ଭାବନା ଅଛି । ୟଂ ୟଂ ବାପି ସ୍ମରଣ ଭାବଂ ତ୍ୟଯ୍ୟନ୍ତେ କଲେବରମ୍ (ଭ.ଗୀ. ୮.୬)। ଏହି ଶରୀର ଛାଡିବା ସମୟରେ, ଯଦି ଆମେ ମନକୁ ଅଭ୍ୟାସ କରାଇନାହୁଁ, କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପାଦ ପଦ୍ମ ରେ ମନ ଲଗାଇବାକୁ, ତେବେ ସେଠାରେ ଅଛି ... ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପ୍ରକାରର ଶରୀର ଆମେ ପାଇଥାଉ ।

ତେଣୁ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ, ଯଦିଓ ସେ ମାନସିକ କଳ୍ପନାଜଳ୍ପନାର ଏହି ପ୍ଲାଟଫର୍ମର ନୁହଁନ୍ତି ... ସେ ନିତ୍ୟ-ସିଦ୍ଧ। ତାଙ୍କର କୌଣସି ସୁଯୋଗ ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ସର୍ବଦା କୃଷ୍ଣ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି । (ପାର୍ଶ୍ୱରେ :) ତାହା କ’ଣ? ସ ବୈ ମନଃ... ସ ବୈ ମନଃ କୃଷ୍ଣ-ପଦାରବିନ୍ଦୟୋର ( ଭା. ୯.୪.୧୮)। ଏହି ଅତି ସରଳ ଜିନିଷ ଅଭ୍ୟାସ କର । କୃଷ୍ଣ ଏଠାରେ ଅଛି । ଆମେ ପ୍ରତିଦିନ ବିଗ୍ରହ ଦର୍ଶନ କରୁ, ଏବଂ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପାଦପଦ୍ମ ଦେଖୁ । ସେହି ଉପାୟରେ ତୁମର ମନକୁ ସ୍ଥିର କର; ତେବେ ତୁମେ ସୁରକ୍ଷିତ, ବହୁତ ସରଳ ଜିନିଷ । ଅମ୍ବରୀଷ ମହାରାଜ, ସେ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ମହାନ ଭକ୍ତ ଥିଲେ । ସେ ରାଜା, ଅତି ଦାୟିତ୍ଵବାନ ବ୍ୟକ୍ତି, ରାଜନୀତିଜ୍ଞ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେ ଏପରି ଅଭ୍ୟାସ କଲେ ଯେ ସେ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପାଦପଦ୍ମ ଉପରେ ନିଜର ମନ ସ୍ଥିର କଲେ । ସ ବୈ ମନଃ କୃଷ୍ଣ-ପଦାରବିନ୍ଦୟୋର ବଚାଂଶୀ ବୈକୁଣ୍ଠ-ଗୁଣାନୁବର୍ଣ୍ଣନେ( ଭା. ୯.୪.୧୮)। ଏହି ଅଭ୍ୟାସ । ନିର୍ବୋଧ କଥା କୁହ ନାହିଁ । (ଅଲଗା :) ଅସୁବିଧା କ’ଣ? ବାହାର କର।