TH/Prabhupada 1078 - ซึมซาบไปแล้วทั้งสองอย่าง โดยความคิดและปัญญา ยี่สิบสี่ชั่วโมงของการคิดถึงพระเจ้า
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
เมื่อเธอได้รับความรู้สึกของความรักที่มีพลังต่อพระเจ้าสูงสุด เมื่อนั้นมันก็จะเป็นไปได้ที่พวกเราสามารถทำงานไปตามหน้าที่ของพวกเรา ,ในขณะเดียวกันก็จำพระองค์ได้ ดังนั้นพวกเราจะต้องพัฒนาความรู้สึกนั้น เหมือนกับอารจุนะทรงคิดถึงพระเจ้าอยู่เสมอ ท่าน นอกจากยี่สิบสี่ชั่วโมง ท่านไม่เคยลืมคริชณะเลยแม้แต่วินาทีเดียว ทรงเป็นเพื่อนคู่เคียงที่มีมาตลอดของคริชณะ ในเวลาเดียวกันก็ทรงเป็นนักรบผู้หนึ่งด้วย พระเจ้าคริชณะไม่ได้แนะนำให้อารจุนะแล้วว่าให้ยกเลิกการสู้รบของท่านซะ ไปที่ป่า, ไปที่ หิมาลัย และ ทำสมาธิ เมือระบบการฝึกโยคะได้ถูกแนะนำให้อารจุนะ, อารจุนะปฎิเสธ ว่า "ระบบนี้เป็นไปไม่ได้สำหรับข้าพระองค์" จากนั้นพระเจ้าทรงตรัสว่า, โยกีนาม อะพิ สารเวสาม มัดกะเทนานทะราทมะนา (ภัควัต-คีตา 6.47) มัด กาเทนานทะราทมะนา ชรัดดฮาวาน บฮะจะเท โย มาม สะ เม ยุคทะทะโม มะทะฮ ฉะนั้นผู้หนึ่งที่คิดถึงพระเจ้าสูงสุดอยู่เสมอ, เขาเป็นโยคีผู้ยิ่งใหญ่ เขาคือ จนานี สูงสุด และเขาคือพระสาวกของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน พระเจ้าทรงแนะนำว่า ทัสมาท สารเวสุ คาเลสุ มาม อนุสะมะระ ยุดฮยะ ชะ (ภัควัต-คีตา8.7) "เป็นดังเช่นกษัตริย์องค์หนึ่ง เธอไม่สามารถยกเลิกการสู้รบของเธอได้ เธอต้องรบ ดังนั้นในเวลาเดียวกันถ้าเธอฝึกฝนการระลึกถึงเราอยู่เสมอ, เมื่อนั้นมันก็จะเป็นไปได้" อันทะ คาเล ชะ มาม เอวะ สะมะรัน (ภัควัต-คีตา8.5) "เมื่อนั้นมันก็จะเป็นไปได้ที่จะระลึกถึงเราด้วยในเวลาของการตาย" มะยะ อรพิทะ มะโน บุดดิร มาม เอวะอิสยะสิ อสัมชะยะฮ อีกครั้งที่พระองค์ทรงตรัสว่าไม่มีข้อสงสัย หากผู้หนึ่งศิโรราบอย่างสมบูรณ์แล้วในการรับใช้พระเจ้า ในการรับใช้พระเจ้าด้วยความรักเลิศล้ำเหนือโลก, มะยะ อรพิทะ มะโน บุดดฮิร (ภัควัต-คีตา8.7) เพราะว่าพวกเราทำงานจริงๆแล้วไม่ใช่ทำด้วยร่างกายของเรา พวกเราทำงานด้วยความคิดและปัญญาของพวกเรา ฉะนั้นหากปัญญาและความคิดของพวกเรามีส่วนร่วมอยู่เสมอในการคิดถึงพระเจ้า เมื่อนั้นโดยธรรมชาติความรู้สึกและประสาทสัมผัสของพวกเราก็มีส่วนร่วมแล้วด้วยในการรับใช้พระเจ้า นั้นคือความลับชอง ภัควัต-คีตา ผู้หนึ่งต้องเรียนรู้ศิลปะนี้, ผู้หนึ่งจะสามารถซึมซาบได้อย่างไร ทั้งสองอย่างโดย ความคิด และ ปัญญา, ยี่สิบสี่ชั่วโมงความคิดถึงพระเจ้า และนั่นจะช่วยให้ผู้หนึ่งที่จะโอนย้ายตัวเขาเองเข้าไปในพระราชอาณาจักรของพระเจ้า หรือ ในบรรยากาศทิพย์ หลังจากการออกจากร่างกายวัตถุนี้ไปแล้ว นักวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ทั้งหลาย พวกเขากำลังพยายามอยู่หลายปีเข้าด้วยกัน เพื่อการไปถึงโลกพระจันทร์ และพวกเขาก็ยังไปไม่ถึง แต่ที่นี่ในภัควัต-คีตา, ที่นี่คือการเสนออย่างหนึ่ง สมมุติว่าชายคนหนึ่งมีชีวิตต่อไปอีกห้าสิบปี และเขา.. จึงไม่มีใครพยายามที่จะเลื่อนตัวเขาเองให้สูงขึ้นไปในความคิดทิพย์ทั้งหลายในอีกห้าสิบปี นั่นเป็นความคิดหนึ่งที่ดีมาก แต่แม้เพียงแค่สิบปี หรือห้าปี ถ้าผู้หนึ่งปฎิบัตินี้อย่างจริงใจ ยะยะ อรพิทะ มะโน บุดดฮิร (ภัควัต-คีตา8.7) มันเป็นเพียงแค่คำถามหนึ่งของการฝึกฝน และการฝึกปฎิบัตินั้นสามารถเป็นไปได้อย่างง่ายดายโดย ดำเนินการ การอุทิศตนรับใช้ด้วยความรัก, ชระวะนัม ชระวะนัม การดำเนินการที่ง่ายที่สุดคือการฟัง ชระวะนัม คีรทะนัม วิชโนฮ สะมะระนัม พาดะ-เสวะนัม อรชะนัม วันดะนัม ดาสยัม สัคฮยัม อาทมะ-นิเวดะนัม (ชรีมัท ภัควทัม7.5.23) การดำเนินการเก้าวิธีเหล่านี้ ดังนั้นการดำเนินการที่ง่ายที่สุดคือการฟังอย่างแท้จริง