AM/Prabhupada 0131 - ለአባት ልቦናን መስጠት በተፈጥሮ ያለ ነገር ነው፡: Difference between revisions
Visnu Murti (talk | contribs) (Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Amharic Pages with Videos Category:Prabhupada 0131 - in all Languages Category:AM-Quotes - 1966 Category:AM-Quotes - L...") |
(Vanibot #0019: LinkReviser - Revised links and redirected them to the de facto address when redirect exists) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
[[Category:AM-Quotes - in USA, New York]] | [[Category:AM-Quotes - in USA, New York]] | ||
<!-- END CATEGORY LIST --> | <!-- END CATEGORY LIST --> | ||
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE --> | |||
{{1080 videos navigation - All Languages|Amharic|AM/Prabhupada 0129 - በክርሽና መተማመን ያስፈልጋችኋል፡፡ ምንም ዓይነት እጥረት የለም፡፡|0129|AM/Prabhupada 0135 - የቬዳን እድሜ ለመገመት አይቻልም፡፡|0135}} | |||
<!-- END NAVIGATION BAR --> | |||
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | ||
<div class="center"> | <div class="center"> | ||
| Line 19: | Line 22: | ||
<!-- BEGIN AUDIO LINK --> | <!-- BEGIN AUDIO LINK --> | ||
<mp3player> | <mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/661007BG.NY_clip.mp3</mp3player> | ||
<!-- END AUDIO LINK --> | <!-- END AUDIO LINK --> | ||
| Line 27: | Line 30: | ||
<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT --> | <!-- BEGIN TRANSLATED TEXT --> | ||
በዚህ አለም ላይ ያለውን：ይህን እብደት：ይህን ቅዥት：ይህን ምትሃት：ትቶት ለመሄድ በጣም አሰቸጋሪ ነው： በጣም አስቸጋሪ ነው： ክርሽና ግን እንዲህ ይለናል：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ ([[Vanisource:BG 7.14|ብጊ 7 14]]) አንድ ሰው በፍቃዱ ወይንም：የአለምን ስቃይ አይቶ：ወደ ክርሽና ልቦናውን ቢሰጥ： ”ውድ ክርሽና ሆይ：በብዙ በሚቆጠሩ ህይወቶች：ረስቼሃለሁ“ ”አሁን ግን：አባቴ እና ጠባቂዬ እንደሆንክ ተረድቼአለሁ：ልቦናዬንም ሰጥቼሃለሁ“ ብለን ብንፀልይ： ልክ የጠፋ ልጅ ወደ አባቱ እንደተመለሰ： ”አባቴ ሆይ：በድንቁርናዬ：ከአንተ ጥበቃ：ትቼህ ጠፋሁ：ስለዚህም ብዙ ተሰቃየሁ“ ”አሁን ግን ወደ አንተ መጥቼአለሁ“ ብንል：አባት እቅፍ አድርጎ ይቀበለናል：”ውድ ልጄ： እንኳን ተመለስክ：ለዚህም ግዜ ሁሉ እኔ በጣም ሃሳብ ላይ ነበርኩኝ“ “ያንተ መምጣት ደስታችን ነው” እንደዚሁም ሁሉ：አባት ርሁሩህ ነው：እኛም በዚህ ሁኔታ ላይ ነው ያለነው： ልክ ልቦናችንን ለፈጣሪ ጌታ እንደሰጠን： ይህ አስቸጋሪ አይደለም： የልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：ይህ አስቸጋሪ ነውን？ አስቸጋሪ ይመስላችኋል？ ልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：በተፈጥሮ ያለ ነው： ምንም ዝቅተኛነት የሚሰማ ነገር የለም：ምክንያቱም አባት ሁልግዜ የበላይ ነው： የአባቴን እግር ብነካ：ለአባቴ ብሰግድለት：ይህ የሚመሰገን ነው： ይህም ለእኔ የሚያስመሰግን ነው：ውርደት የለውም：የሚያስቸግር ነገርም የለውም： ለምንድነው ለክርሽና ታድያ መሉ ልቦናችንን የማንሰጠው？ ይህ ነው ስርአቱም：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ“ ”እነዚህ ሁሉ ግራ የተጋቡ ነፍሳት：ሙሉ ልቦናቸውን ሲሰጡኝ“ ”ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ ([[Vanisource:BG 7.14|ብጊ 7 14]]) ”በዚህም ግዜ ምንም አይነት መሰቃየት ሊኖርባቸው አይችልም“ በአባቱ ጠለላ ስር ይሆናል ማለት ነው： በብሃገቨድ ጊታም መጨረሻ ላይ：እንዲህ ተጠቅሷል：”አሃም ትቫም ሳርቫ ፓፔብህዮ ሞክሻዪስያሚ ማ ሱቻሃ“ ([[Vanisource:BG 18.66|ብጊ 18 66]]) ህፃን ወደ እናቱ ጡት ሲጠጋ： እናትም ትጠብቀዋለች： አደጋ ቢኖርም：እናት ህይወቷን ከመስጠት አትቆጠብም： እንደዚሁም ሁሉ：በፈጣሪ ጌታ ጠለላ ስር ካለን：ምንም አየት ፍርሃት አይኖረንም： | በዚህ አለም ላይ ያለውን：ይህን እብደት：ይህን ቅዥት：ይህን ምትሃት：ትቶት ለመሄድ በጣም አሰቸጋሪ ነው： በጣም አስቸጋሪ ነው： ክርሽና ግን እንዲህ ይለናል：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ ([[Vanisource:BG 7.14 (1972)|ብጊ 7 14]]) አንድ ሰው በፍቃዱ ወይንም：የአለምን ስቃይ አይቶ：ወደ ክርሽና ልቦናውን ቢሰጥ： ”ውድ ክርሽና ሆይ：በብዙ በሚቆጠሩ ህይወቶች：ረስቼሃለሁ“ ”አሁን ግን：አባቴ እና ጠባቂዬ እንደሆንክ ተረድቼአለሁ：ልቦናዬንም ሰጥቼሃለሁ“ ብለን ብንፀልይ： ልክ የጠፋ ልጅ ወደ አባቱ እንደተመለሰ： ”አባቴ ሆይ：በድንቁርናዬ：ከአንተ ጥበቃ：ትቼህ ጠፋሁ：ስለዚህም ብዙ ተሰቃየሁ“ ”አሁን ግን ወደ አንተ መጥቼአለሁ“ ብንል：አባት እቅፍ አድርጎ ይቀበለናል：”ውድ ልጄ： እንኳን ተመለስክ：ለዚህም ግዜ ሁሉ እኔ በጣም ሃሳብ ላይ ነበርኩኝ“ “ያንተ መምጣት ደስታችን ነው” እንደዚሁም ሁሉ：አባት ርሁሩህ ነው：እኛም በዚህ ሁኔታ ላይ ነው ያለነው： ልክ ልቦናችንን ለፈጣሪ ጌታ እንደሰጠን： ይህ አስቸጋሪ አይደለም： የልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：ይህ አስቸጋሪ ነውን？ አስቸጋሪ ይመስላችኋል？ ልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：በተፈጥሮ ያለ ነው： ምንም ዝቅተኛነት የሚሰማ ነገር የለም：ምክንያቱም አባት ሁልግዜ የበላይ ነው： የአባቴን እግር ብነካ：ለአባቴ ብሰግድለት：ይህ የሚመሰገን ነው： ይህም ለእኔ የሚያስመሰግን ነው：ውርደት የለውም：የሚያስቸግር ነገርም የለውም： ለምንድነው ለክርሽና ታድያ መሉ ልቦናችንን የማንሰጠው？ ይህ ነው ስርአቱም：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ“ ”እነዚህ ሁሉ ግራ የተጋቡ ነፍሳት：ሙሉ ልቦናቸውን ሲሰጡኝ“ ”ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ ([[Vanisource:BG 7.14 (1972)|ብጊ 7 14]]) ”በዚህም ግዜ ምንም አይነት መሰቃየት ሊኖርባቸው አይችልም“ በአባቱ ጠለላ ስር ይሆናል ማለት ነው： በብሃገቨድ ጊታም መጨረሻ ላይ：እንዲህ ተጠቅሷል：”አሃም ትቫም ሳርቫ ፓፔብህዮ ሞክሻዪስያሚ ማ ሱቻሃ“ ([[Vanisource:BG 18.66 (1972)|ብጊ 18 66]]) ህፃን ወደ እናቱ ጡት ሲጠጋ： እናትም ትጠብቀዋለች： አደጋ ቢኖርም：እናት ህይወቷን ከመስጠት አትቆጠብም： እንደዚሁም ሁሉ：በፈጣሪ ጌታ ጠለላ ስር ካለን：ምንም አየት ፍርሃት አይኖረንም： | ||
<!-- END TRANSLATED TEXT --> | <!-- END TRANSLATED TEXT --> | ||
Latest revision as of 12:58, 8 June 2018
Lecture on BG 7.11-16 -- New York, October 7, 1966
በዚህ አለም ላይ ያለውን：ይህን እብደት：ይህን ቅዥት：ይህን ምትሃት：ትቶት ለመሄድ በጣም አሰቸጋሪ ነው： በጣም አስቸጋሪ ነው： ክርሽና ግን እንዲህ ይለናል：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ (ብጊ 7 14) አንድ ሰው በፍቃዱ ወይንም：የአለምን ስቃይ አይቶ：ወደ ክርሽና ልቦናውን ቢሰጥ： ”ውድ ክርሽና ሆይ：በብዙ በሚቆጠሩ ህይወቶች：ረስቼሃለሁ“ ”አሁን ግን：አባቴ እና ጠባቂዬ እንደሆንክ ተረድቼአለሁ：ልቦናዬንም ሰጥቼሃለሁ“ ብለን ብንፀልይ： ልክ የጠፋ ልጅ ወደ አባቱ እንደተመለሰ： ”አባቴ ሆይ：በድንቁርናዬ：ከአንተ ጥበቃ：ትቼህ ጠፋሁ：ስለዚህም ብዙ ተሰቃየሁ“ ”አሁን ግን ወደ አንተ መጥቼአለሁ“ ብንል：አባት እቅፍ አድርጎ ይቀበለናል：”ውድ ልጄ： እንኳን ተመለስክ：ለዚህም ግዜ ሁሉ እኔ በጣም ሃሳብ ላይ ነበርኩኝ“ “ያንተ መምጣት ደስታችን ነው” እንደዚሁም ሁሉ：አባት ርሁሩህ ነው：እኛም በዚህ ሁኔታ ላይ ነው ያለነው： ልክ ልቦናችንን ለፈጣሪ ጌታ እንደሰጠን： ይህ አስቸጋሪ አይደለም： የልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：ይህ አስቸጋሪ ነውን？ አስቸጋሪ ይመስላችኋል？ ልጅ ለአባቱ ልቦናውን መስጠት：በተፈጥሮ ያለ ነው： ምንም ዝቅተኛነት የሚሰማ ነገር የለም：ምክንያቱም አባት ሁልግዜ የበላይ ነው： የአባቴን እግር ብነካ：ለአባቴ ብሰግድለት：ይህ የሚመሰገን ነው： ይህም ለእኔ የሚያስመሰግን ነው：ውርደት የለውም：የሚያስቸግር ነገርም የለውም： ለምንድነው ለክርሽና ታድያ መሉ ልቦናችንን የማንሰጠው？ ይህ ነው ስርአቱም：”ማም ኤቫ ዬ ፕራፓድያንቴ“ ”እነዚህ ሁሉ ግራ የተጋቡ ነፍሳት：ሙሉ ልቦናቸውን ሲሰጡኝ“ ”ማያም ኤታም ታራንቲቴ“ (ብጊ 7 14) ”በዚህም ግዜ ምንም አይነት መሰቃየት ሊኖርባቸው አይችልም“ በአባቱ ጠለላ ስር ይሆናል ማለት ነው： በብሃገቨድ ጊታም መጨረሻ ላይ：እንዲህ ተጠቅሷል：”አሃም ትቫም ሳርቫ ፓፔብህዮ ሞክሻዪስያሚ ማ ሱቻሃ“ (ብጊ 18 66) ህፃን ወደ እናቱ ጡት ሲጠጋ： እናትም ትጠብቀዋለች： አደጋ ቢኖርም：እናት ህይወቷን ከመስጠት አትቆጠብም： እንደዚሁም ሁሉ：በፈጣሪ ጌታ ጠለላ ስር ካለን：ምንም አየት ፍርሃት አይኖረንም：